Hoop of niet voor ex...

HI,

Mijn vriendin en ik gingen na 8 jaar een samengesteld gezin te hebben uit elkaar.
De oudste kinderen en enkele andere perikelen dreven ons zo ver...
Ze wou eerst tijd & ruimte maar ik speelde paniekvoetbal en dat zorgde
voor een nog grotere kloof .
Ik miste haar zo en nu nog steeds dat het niet lukte om los te laten.

Nu na nieuwjaar heeft ze dan effectief bevestigd om ermee te stoppen.
In die periode was ik al een pak rustiger geworden maar het kwam toch aan als een bom.
Mijn geliefde, mijn maatje, mijn partner met wie ik oud wou worden ziet het nietmeer.

De tijd erna hebben nog afgesproken om de inboedel te verdelen.
Ben dan om een boeketje nog geweest voor haar en we waren er in 15min uit.
Hebben elkaar niks in de weg gelegd en zijn nog een 4tal keer in elkaars armen beland.

Ik heb haar de ruimte gegeven om telkens ik was werken om hier alleen
spullen op te halen van haar. Kleine spullen, kledij, ...
Denk dat ze een keer of 5 hier dan geweest is.
2 weken na de bespreking heeft ze dan met hulp van familie haar spullen gehaald.
Ik heb zelf veel spullen klaargemaakt voor verhuis, helpen inladen, gezorgd voor verpakkingsmateriaal, ...
Het was emotioneel maar toch zeer respectvol allemaal.
In de namiddag werd mijn zoon geopereerd en dat verzette mijn gedachten wel.
Ze stuurde savonds dank je voor zo mee te werken en knuffel aan mijn zoon.

Nu enige tijd gaat voorbij.
Ik laat haar met rust, geen social media contact meer, ....
Nu begint zij precies aandacht te zoeken.

Eerst en vooral zijn er nog veel spullen blijven liggen hier.
Tot haar bikini's toe lagen nog in de kast, nachtkastje niet ontruimt,
kleine kast vergeten, ...
Geen spel van gemaakt, ik spreek af dat ik dit bij haar papa afzet.
Ze laat me paar dagen na verhuis weten dat ze de papieren van meteroverdracht kwijt is.
Ze vraagt kan jij dit aub inorde maken terwijl ze zelf de meterstanden ook had
en dit perfect kon doen. Geen probleem ik doe dit dezelfde dag nog en papieren bij haar papa in de bus.
Terug een paar dagen later, sorry ik weet niet wat ik nu met die papieren moet doen.
Terwijl haar stiefzus bij een netbeheerder werkt en al voor ons papieren inorde maakte ooit. Uiteindelijk dan toch inorde gekomen.

Aantal dagen later vraagt ze kan jij de overgebleven spullen toch naar mij brengen.
Hart klopt in mijn keel.
Ik reageer niet direct maar ik doe het uit zorg, respect & liefde voor haar.
We laten samen uit in garagebox van haar mama.
We hebben nog een kort gesprek waarin ze laat blijken dat er nog liefde is
maar dat ze ONS niet meer ziet. Ze wil sterk worden en voor haar kinderen zorgen.
Ik laat nog blijken dat ik wil gaan voor een lat relatie om elkaar terug te vinden.
Uiteindelijk nog 2x knuffelen en ik rond af.
Ze wacht nog even aan de ingang appartement om te zwaaien met tranen in haar ogen.

Dag erna om 06u30 smorgens, de moment dat ik wakker wordt of
al even op mijn telefoon zit.
De vraag of er nog een cursus van school bij mij zou liggen.
Ze kon dit makkelijk overdag ook sturen of al mee genomen hebben.

Ben dus op punt gekomen dat ik het niet meer weet.
Zoekt ze nu effectief aandacht op deze manier?
Verhuis in 10 stappen en nog spullen achterlaten.
Papieren zogezegd niet inorde krijgen en daarna toch.
Mij laten naar haar komen terwijl naar haar papa makkelijk was
en dan moest ze mij ook niet onder ogen komen.
Dan de dag erna alweer een bericht...

Ik heb ook gemerkt dat ze anoniem naar mijn facebook verhalen kijkt.

Zie ik spoken of weet ze niet goed of ze wel definitief wil breken?

Denk net dat de tijd & ruimte haar nu wel laat inzien wat ze mist.
We waren op het diepste punt beide op einde van ons latijn.

Heb mezelf ook moet oppakken en verder gaan.
Terug werk opnemen zoals hoort, terug sporten, huishouden doen, ...
Dan brengt me rust en dat is ook hetgeen wat ze nu ziet.
Ze wou altijd een sterke, zelfzekere man maar ik heb me gedragen
als een vod en gesmeekt voor haar.
Dat werd het hem niet.

Er is veel gebeurd ondertussen maar niks dat onomkeerbaar is.

In die weken die we inderdaad niet samen waren was er vooral
frustratie, zenuwachtigheid en konden we niet normaal converseren.
Het is niet dat we diep vanbinnen niet samen wouden zijn...
Mag het misschien verbloemen maar we waren echt een passie voor elkaar.

Dus ik denk echt wel dat ze nu herstellende is en dat het gemis komt.

Ik wou reply-en op die topic maar dat lukte me niet ...

Dat zijn zaken waar we iedere dag aan werken.
Mijn zoon krijgt hulp en doet het heel goed.
Ikzelf ga ook naar de psycholoog, begonnen met lezen, sporten, ...
Mijn andere 2 kinderen gaan ook regelmatig naar een gezinshulp
samen met mij.

En zoals ik zei, ik laat volledig los & hou radiostilte.
Ik heb respect voor haar beslissing.
Maar ik zal er altijd zijn voor haar en dat heb ik de laatste weken ook bewezen.

Het is stukgelopen door een zwaar moment met mijn zoon
waardoor zij haar dochter moet missen nu.
Ze is blijven voor mijn zoon mee zorgen maar de ex man
van haar doet er alles aan om haar dochter niet meer terug
te laten keren.
Ze woont nu al 3 maand bijna alleen en ze heeft nog steeds
geen contact met haar dochter.
Terwijl we beide ook alles geprobeerd hebben.
Van een brief ook tot volledige radiostilte.

Haar moederhart is gebroken, niet haar liefde voor ons.

Het gaat ook niet over opnieuw beginnen.
Ik zou ook niet willen dat ze hier ineens terug intrekt.

Maar aftoetsen wat en hoe, een lat-relatie, ...
Daar zou ik wel voor openstaan.

Zeker met de signalen die ze nu uitstuurt weet ik me geen raad.

Ik laat het de komende tijd op zijn beloop en zie wel
of er nog verder contact opzoekt.
Mijn liefde is te groot om haar te blokken.

De hulp die we nemen is voor mijn kinderen voor mezelf.
Ik moet ook voor mijn kinderen kunnen zorgen en
zijn nu prioriteit.

Maar ik kan niet zomaar iemand uit mijn gedachten zetten
waar ik zoveel van hield en wederzijds.

En ik stalk helemaal niet. Ik laat niks horen van
me en heb ook nooit hulp gevraagd voor iets aan haar.
Heb haar al met alles geholpen wat ze vroeg en meer...

Of het zou werken dat weet niemand natuurlijk.
Maar waarom zou het geen 2de kans mogen krijgen?
We kunnen onszelf niet veranderen maar wel een betere
versie van onszelf worden en dat wil ik echt wel.

Als ik zo vreselijk ben dan zou ze ook
geen contact meer zoeken lijkt me.
Of me willen zien, mijn social media checken, ....

Klopt wat je hier zegt.

In die weken die verstreken zijn heb ik mezelf wel al een paar
keer tegengekomen en weet zeker waar ik moet blijven aan werken.
Dat heeft niks met mijn ex partner te maken...

Het is niet dat ik hier hoopt zocht maar het even van je afschrijven
kan ook eens deugd doen .

Ik laat het op zijn beloop, biedt haar hulp als ze dit vraagt.
De rest zal tijd & ruimte bepalen...