Hot and cold, herkent iemand dit?

Ik heb nu al een paar jaar een relatie en die gaat best goed. We hebben weleens ruzie maar meestal zijn dit externe factoren zoals een bemoeierige familie of gewone dagelijkse issues wat ons humeur beïnvloed. Maar tussen ons gaat het echt wel goed. Nu zijn er wel duidelijke hot en cold momenten. Hij kan heel lief, attent en aanwezig zijn. En de andere week ineens totaal dichtslaan. We wonen niet samen, dus ons contact door de weeks is appen/bellen. De ene week kan hij alles delen via de telefoon over zijn dagen, grappige dingen sturen en de hele dag contact hebben. De andere week vallen er complete stiltes en moet ik de gesprekken op gang houden, leest hij mijn berichten niet maar is wel druk online, of negeert me. Deze week ben ik gaan testen wat er gebeurt als ik niet de gesprekken op gang houd, en ik hoor dus helemaal niks. En dat is echt geen drama, want je hebt je eigen leven. Maar als het normaal gesproken altijd anders is dan vreten die plotselinge veranderingen wel aan me. Maar op het moment dat hij beseft dat ik dan ook afstand neem, gaat hij aan me lopen trekken. Als hij de hele dag niks heeft laten horen en ik doe dat dan ook niet, dan komen ineens de berichtjes, alsof hij beseft dat het niet goed gaat. Maar die kunnen dan net zo makkelijk weer stoppen. En dan weet ik het ook allemaal niet meer en raak in in de war. Dit is iets van het laatste half jaar. Ik heb dit weleens aangegeven, maar hij zegt dan niks te melden te hebben. Maar ergens vind ik dat een slecht excuus, als je wilt heb je over een tijdsbestek van 12 uur echt weleens wat te melden.. en vroeger kon ie het ook..

Ik ben wel nonchalanter geworden. Hiervoor hadden we nogal eens ruzies dankzij of over externe factoren, maar dit putte me uit en die energie bespaar ik mezelf tegenwoordig. Ik ga makkelijker met dingen om, als ik het niet kan veranderen waarom me er druk om maken. Als de discussie oplaait ga ik er niet meer verder in mee. Grenzen aangeven en klaar. Dus mijn houding is wel veranderd, maar naar mijn idee alleen maar ten goede. Het geeft mij in ieder geval meer rust. Hij komt ook eigenlijk nooit bij mij, tenzij ik iets lekkers eet, dan is hij er (zo eens per maand gemiddeld). De laatste tijd begon mij dit op te vallen. Komt hij nu voor het eten of voor mij? Waar ligt de prioriteit? Dit ook eens zo aan gegeven bij hem, maar was volgens hem niet zo. Dus ben ik niet meer gaan zeggen wat ik eet en dus komt hij niet meer langs. Dat is ook veranderd, ook een stukje houding vanuit mij dus.

Er worden soms ook grapjes gemaakt over "blonde haren verstoppen". Hij is altijd van de flauwe humor geweest maar vreemdgaan grapjes gaan mij te ver. Ook aangegeven, maar hij blijft er mee door gaan en hoe meer ik aan geef het niet leuk te vinden hoe meer grapjes er worden gemaakt, want ik hap zo lekker. Daar dus ook mee gestopt, terug gaan grappen dat hij ook niet wist waar ik gisteravond was want hele dag geen contact en interesse. En dan heb ik hem even op zijn plek en stopt het weer even.

Dus mijn houding is in veel punten wel veranderd van afhankelijk en beïnvloedbaar naar een stuk sterker en nonchalanter. Zou dit een issue zijn voor hem? Zou zijn trots hem nu in de weg zitten? Overigens weet ik 100% zeker dat hij niet vreemdgaat, hij komt amper buiten de deur behalve voor werk. Hij houdt namelijk nogal van gamen en daar is al zijn vrije tijd eigenlijk mee gevuld. In het begin dacht ik ook met de hot and cold momenten: ach hij is te druk met gamen, ik laat hem lekker in z'n virtuele wereldje. Maar ondertussen begin ik toch wel te vinden dat zijn prioriteiten dan heel verkeerd liggen. Ik ben zelf ook een gamer, maar heb mijn prioriteiten wel straight.


Ik weet het echt even niet meer en ik hoop dat iemand herkenning heeft of tips. Ik begin namelijk wel een beetje angstig te worden dat zijn interesse verminderd of dat hij denkt dat de buit binnen is en er geen moeite meer gedaan hoeft te worden. Maar andere weken of in de weekenden als we elkaar zien is hij weer net zoals vroeger en doet hij wel moeite, al gamed hij dan ook veel. Het wisselende maakt het verwarrend voor mij. Vrienden geven de tip nonchalant te blijven, laat hij niks horen? Dan ik ook niet. Niet altijd beschikbaar zijn voor hem. Maar ik vind dat heel erg lastig, dit is ook niet hoe een relatie hoort te zijn vind ik. Ik doe het nu dus wel, maar het kost me wel mijn vrolijke humeur.. het is gewoon net alsof hij me vergeet, of dat ik geen prioriteit meer ben, andere dingen zijn belangrijker. En het vreet echt aan me..