Relaties
alle pijlers
ik heb hem gekwetst, en nu is het over
vrijdag 13 juli 2007 om 18:12
Wat kan een mens zich verdrietig voelen...
Heb sinds 10 maanden een relatie met een lieve, leuke vent. Het was niet altijd makkelijk: ik heb weinig ervaring met relaties (ben 33), heb me erg op mezelf gericht en op wat ik moeilijk vond binnen de relatie, en heb veel geduld van hem gevraagd. Hij vindt contact, gevoel en passie erg belangrijk, door mijn geslotenheid heeft hij daarin bij mij veel gemist. Hij had geduld omdat hij er vertrouwen in had dat ik er aan zou werken. Zelf is hij ook niet de makkelijkste: een perfectionist die hoge eisen stelt. Maar wel veel liefde geeft, met me meeleeft en er voor me is.
De laatste weken ging het minder. Beiden druk, weinig seks en contact, en steeds vaker cynisch. Er zat gewoon iets dwars, bij ons beiden.
Ik heb een grote fout gemaakt. Voelde me op een maandagochtend gefrustreerd, en heb toen een mail vol verwijten en frustraties aan hem gestuurd. Waarom hij geen interesse voor me had, dat ik me eenzaam voelde, of hij zich misschien beter voelde dan ik, dat ik het zo moeilijk heb enzo. Geen woord over hem, over hoe het met hem gaat, hoe hij dingen ervaart. Alleen maar verwijten en egoisme. Zo onterecht, omdat hij er juist altijd zo voor me geweest is, en me zoveel ruime heeft gegeven..
Ook de keuze voor een mail was laf, en snap niet dat ik me zo heb laten gaan. De mail heeft een enorme impact gehad op mijn vriend, zeker omdat hij de laatste tijd, zegt hij nu, niet lekker zat in de relatie. In de mail heb ik mijn eigen gevoelens en frustraties op hem geprojecteerd, en daar baal ik van.
Hij is boos, uit het veld geslagen, teleurgesteld. De mail moest hij 3 keer lezen om m te geloven. Vind dat ik hem niet gezien heb, dat we geen contact hebben, en daardoor de relatie nog steeds niet op gang is gekomen. We hebben nu afstand van elkaar genomen, en de gezamenlijke zomervakantie geannuleerd. Zijn gevoelens van nu blokkeren nu alle mogelijk contact, hij zegt tijd nodig te hebben en geen ruimte te hebben op dit moment. Heeft zich ziekgemeld, zit thuis en voelt zich zwaar kut.
Weet even niet meer hoe het zit, en hoe nu verder. Even rust in de tent. Maar ik voel me zo schuldig. De gedachte aan die email is ondraaglijk, blijf 'm ook maar lezen steeds, en dat doet zo'n pijn. Waarom sloeg ik zo mijn klauwen naar hem uit...ik was gefrustreerd, maar had dat gewoon moeten zeggen..
Het leven is zwaar kut momenteel...en hem ruimte gunnen en geen contact opnemen erg moeilijk.... heb echt het gevoel dat ik mijn grote liefde heb gekwetst en weggejaagd. Herkenbaar?
Heb sinds 10 maanden een relatie met een lieve, leuke vent. Het was niet altijd makkelijk: ik heb weinig ervaring met relaties (ben 33), heb me erg op mezelf gericht en op wat ik moeilijk vond binnen de relatie, en heb veel geduld van hem gevraagd. Hij vindt contact, gevoel en passie erg belangrijk, door mijn geslotenheid heeft hij daarin bij mij veel gemist. Hij had geduld omdat hij er vertrouwen in had dat ik er aan zou werken. Zelf is hij ook niet de makkelijkste: een perfectionist die hoge eisen stelt. Maar wel veel liefde geeft, met me meeleeft en er voor me is.
De laatste weken ging het minder. Beiden druk, weinig seks en contact, en steeds vaker cynisch. Er zat gewoon iets dwars, bij ons beiden.
Ik heb een grote fout gemaakt. Voelde me op een maandagochtend gefrustreerd, en heb toen een mail vol verwijten en frustraties aan hem gestuurd. Waarom hij geen interesse voor me had, dat ik me eenzaam voelde, of hij zich misschien beter voelde dan ik, dat ik het zo moeilijk heb enzo. Geen woord over hem, over hoe het met hem gaat, hoe hij dingen ervaart. Alleen maar verwijten en egoisme. Zo onterecht, omdat hij er juist altijd zo voor me geweest is, en me zoveel ruime heeft gegeven..
Ook de keuze voor een mail was laf, en snap niet dat ik me zo heb laten gaan. De mail heeft een enorme impact gehad op mijn vriend, zeker omdat hij de laatste tijd, zegt hij nu, niet lekker zat in de relatie. In de mail heb ik mijn eigen gevoelens en frustraties op hem geprojecteerd, en daar baal ik van.
Hij is boos, uit het veld geslagen, teleurgesteld. De mail moest hij 3 keer lezen om m te geloven. Vind dat ik hem niet gezien heb, dat we geen contact hebben, en daardoor de relatie nog steeds niet op gang is gekomen. We hebben nu afstand van elkaar genomen, en de gezamenlijke zomervakantie geannuleerd. Zijn gevoelens van nu blokkeren nu alle mogelijk contact, hij zegt tijd nodig te hebben en geen ruimte te hebben op dit moment. Heeft zich ziekgemeld, zit thuis en voelt zich zwaar kut.
Weet even niet meer hoe het zit, en hoe nu verder. Even rust in de tent. Maar ik voel me zo schuldig. De gedachte aan die email is ondraaglijk, blijf 'm ook maar lezen steeds, en dat doet zo'n pijn. Waarom sloeg ik zo mijn klauwen naar hem uit...ik was gefrustreerd, maar had dat gewoon moeten zeggen..
Het leven is zwaar kut momenteel...en hem ruimte gunnen en geen contact opnemen erg moeilijk.... heb echt het gevoel dat ik mijn grote liefde heb gekwetst en weggejaagd. Herkenbaar?
vrijdag 13 juli 2007 om 18:25
Het enige wat je kunt doen is vertellen dat je heel erg spijt hebt van deze actie en dat je inderdaad op een verkeerde manier bent bezig geweest door zo je eigen frustraties op hem los te laten. Vertel hem hoe je je daarbij voelt en hoe rot je het vindt dat je hem hiermee hebt gekwetst, en dat het absoluut niet de bedoeling was iemand waarvan je zoveel houdt pijn te doen. Hopelijk aanvaardt hij jouw excuses en kunnen jullie bij elkaar blijven. Veel succes!
vrijdag 13 juli 2007 om 18:31
Beebee,
wat een rot situatie voor jou!!! Ik denk dat het beter is om hem even zijn rust te gunnen, laat hem er over na denken en vooral gun hem de tijd om zich zelf weer op de rit te krijgen.
Met een beetje geluk komt hij zelf naar jou toe voor tekst en uitleg. Zo niet dan kun je hem volgende week een keer eens een email stellen met de vraag hoe het nu met HEM gaat. Zet er in dat jij deze mail niet zo bedoelt heb. Zet er anders de tekst van je topic in want daarin staat heel veel informatie vind ik dan he!!
Heel veel geluk*;
wat een rot situatie voor jou!!! Ik denk dat het beter is om hem even zijn rust te gunnen, laat hem er over na denken en vooral gun hem de tijd om zich zelf weer op de rit te krijgen.
Met een beetje geluk komt hij zelf naar jou toe voor tekst en uitleg. Zo niet dan kun je hem volgende week een keer eens een email stellen met de vraag hoe het nu met HEM gaat. Zet er in dat jij deze mail niet zo bedoelt heb. Zet er anders de tekst van je topic in want daarin staat heel veel informatie vind ik dan he!!
Heel veel geluk*;
vrijdag 13 juli 2007 om 20:12
Beste meid, ik twijfel tussen afwachten of toch aktie ondernemen.
Op welke manier heeft het verdere contact plaatsgevonden? Heeft hij ook per (eenmalige) mail gereageerd; is er een telefoongesprek (of meerdere) geweest; hebben jullie elkaar nog in het echt gesproken?
Dat maakt m.i. wel verschil in hoe verder.
Voor jezelf is het misschien goed om je af te vragen hoe je zover hebt kunnen gaan en hoe je eventueel in de toekomst met problemen/frustraties denkt om te gaan.
Op welke manier heeft het verdere contact plaatsgevonden? Heeft hij ook per (eenmalige) mail gereageerd; is er een telefoongesprek (of meerdere) geweest; hebben jullie elkaar nog in het echt gesproken?
Dat maakt m.i. wel verschil in hoe verder.
Voor jezelf is het misschien goed om je af te vragen hoe je zover hebt kunnen gaan en hoe je eventueel in de toekomst met problemen/frustraties denkt om te gaan.
