Relaties
alle pijlers
Ik hou van je ... ik wil je.. maar verlaat je...
maandag 12 november 2007 om 20:16
Lief lief vriendje,
vandaag wordt een zwarte dag in mijn agenda... de kogel moet door de kerk omdat ik geen energie meer heb. Geen energie om met je te praten over onze twistpunten, geen energie meer om consessies te doen, te zoeken naar creatieve oplossingen. Moe om achter je kritsche tonen naar de muziek te zoeken of de koude van je woorden te verzachten met de mantel der liefde.
Ik kan niets goed doen.. Ik praat te hard, ik praat te veel. Ik ben te druk en te chaotisch. Ik wil teveel en te snel, want je bent voor een leven met mij nog niet klaar. Iedereen komt op nr 1, zeg je... hoezo heb ik dan altijd het gevoel dat er altijd iemand anders belangrijker is? Hoe komt het dat ik me zo ver van je af voel staan, terwijl we elkaar in de ogen kunnen kijken. Hoe komt het dat ik me alleen vrouw voel als je je mannelijkheid aan mij bewijst? Samen maar toch alleen, zo cliche en zo waar...
Ik zoek begrip, geborgenheid, vertrouwen, een hand op mijn schouder, een tedere stem in mijn oor. Ik zoek mijn steun en toeverlaat, hij die er voor mij is ook als het hem even niet uitkomt. Ach, de liefde... zo diep verweven met mijn hart, mijn liefde voor jou...
Ik zoek de kracht, opdat ik voor mezelf kan kiezen. Ik zoek de kracht om ruimte kan maken voor een nieuwe 'hem' die mijn totale ik vol overgave zal omarmen...
Ik zoek hem die mij energie zal geven, mijn ogen doet stralen, mijn wangen laat blozen en mijn hart vol verwachting (weer) laat springen. Die mij net zo graag ziet en dit niet onder stoelen of banken steekt...
Ach je hebt gelijk.... ik wil teveel...
Dag lief lief vriendje ... ik zal je missen...
vandaag wordt een zwarte dag in mijn agenda... de kogel moet door de kerk omdat ik geen energie meer heb. Geen energie om met je te praten over onze twistpunten, geen energie meer om consessies te doen, te zoeken naar creatieve oplossingen. Moe om achter je kritsche tonen naar de muziek te zoeken of de koude van je woorden te verzachten met de mantel der liefde.
Ik kan niets goed doen.. Ik praat te hard, ik praat te veel. Ik ben te druk en te chaotisch. Ik wil teveel en te snel, want je bent voor een leven met mij nog niet klaar. Iedereen komt op nr 1, zeg je... hoezo heb ik dan altijd het gevoel dat er altijd iemand anders belangrijker is? Hoe komt het dat ik me zo ver van je af voel staan, terwijl we elkaar in de ogen kunnen kijken. Hoe komt het dat ik me alleen vrouw voel als je je mannelijkheid aan mij bewijst? Samen maar toch alleen, zo cliche en zo waar...
Ik zoek begrip, geborgenheid, vertrouwen, een hand op mijn schouder, een tedere stem in mijn oor. Ik zoek mijn steun en toeverlaat, hij die er voor mij is ook als het hem even niet uitkomt. Ach, de liefde... zo diep verweven met mijn hart, mijn liefde voor jou...
Ik zoek de kracht, opdat ik voor mezelf kan kiezen. Ik zoek de kracht om ruimte kan maken voor een nieuwe 'hem' die mijn totale ik vol overgave zal omarmen...
Ik zoek hem die mij energie zal geven, mijn ogen doet stralen, mijn wangen laat blozen en mijn hart vol verwachting (weer) laat springen. Die mij net zo graag ziet en dit niet onder stoelen of banken steekt...
Ach je hebt gelijk.... ik wil teveel...
Dag lief lief vriendje ... ik zal je missen...
maandag 12 november 2007 om 21:18
Knap Ienimimi! Ik weet dat het moet, maar het lukt niet. Nou ja, het lukte voor 2 weken en daarna begon het in alle heftigheid weer. Zolang niemand van zijn vrienden (en zeker vriendinnen) het niet zag....
Wie heeft de gouden tip, hahahahha!!! Eentje waardoor je je niet meteen weer kut voelt erna, maar juist helemaal geweldig. Graag met blijvend-resultaat-garantie!
Wie heeft de gouden tip, hahahahha!!! Eentje waardoor je je niet meteen weer kut voelt erna, maar juist helemaal geweldig. Graag met blijvend-resultaat-garantie!
What we\'re looking for... What\'s looking for us...
maandag 12 november 2007 om 22:43
En dan zit je thuis en hangt de eenzame werkelijkheid als een loodzware deken om je heen. Twijfel schreeuwt om verlossing.. Heb ik er goed aan gedaan? Maar we hadden toch ook prachtige, mooie, ontroerende, liefdevolle en o-zo-close momenten? Gooi ik te snel de handdoek in de ring? Geef ik te makkelijk op? Elke relatie kent toch pieken en dalen? Het is toch normaal dat hij niet wil praten over samenwonen als we nog maar 1,5 jaar bij elkaar zijn en hij net uit lange relatie komt?
Maar dan trek ik mijzelf met alle macht terug in de realiteit. Wanneer heeft hij voor het laatst iets belangenloos voor mij gedaan? Wanneer heeft hij zonder tegenwerping eens ergens ok op gegeven? Niet gemokt of gebokt als iets niet ging zoals hij wilde? Of kon hij mij steunen in drukke tijden? Waarom niet een glimlach om mijn tekortkomingen ipv kritiek... die eeuwige kritiek op kleine dingen die zo onbelangrijk zijn, maar mijn liefde beetje bij beetje bevroor...
Nee! Het is goed zo!
En toch, terwijl ik in de spiegel kijk, zie ik die lange zwarte streep over mijn want, mijn rode ogen en bleke wangen... "het komt goed" spreek ik mezelf moed in... Ergens loopt hij, heb vertrouwen, heb geduld....
Mijn tijd komt nog wel....
Maar dan trek ik mijzelf met alle macht terug in de realiteit. Wanneer heeft hij voor het laatst iets belangenloos voor mij gedaan? Wanneer heeft hij zonder tegenwerping eens ergens ok op gegeven? Niet gemokt of gebokt als iets niet ging zoals hij wilde? Of kon hij mij steunen in drukke tijden? Waarom niet een glimlach om mijn tekortkomingen ipv kritiek... die eeuwige kritiek op kleine dingen die zo onbelangrijk zijn, maar mijn liefde beetje bij beetje bevroor...
Nee! Het is goed zo!
En toch, terwijl ik in de spiegel kijk, zie ik die lange zwarte streep over mijn want, mijn rode ogen en bleke wangen... "het komt goed" spreek ik mezelf moed in... Ergens loopt hij, heb vertrouwen, heb geduld....
Mijn tijd komt nog wel....
maandag 12 november 2007 om 23:58
helemaal herkenbaar. Diep in mijn hart hou ik nog heel veel van hem, maar zie nu, heel langzaam, in dat een toekomst er voor ons in zit. Hij is teveel met zichzelf bezig waardoor hij mij vergeet en niet voor me klaarstaat. Voel me af en toe sterk en dapper maar ook vaak genoeg diep verdrietig en alleen...
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
dinsdag 13 november 2007 om 19:36
Wat superlief zoals iedereen reageert. Ik heb mijn gevoel er maar zo uitgegooid. Het is zo frustrerend om een relatie zelf te beeindigen terwijl je nog zoveel van iemand houdt. Dan heb je steeds het gevoel alsof je het kind met het badwater weggooit. Dat je er niet genoeg aan doet, niet voldoende geduld hebt. En dan steeds maar wachten op dat ene moment, dat "now I am over the edge' moment. Dat de boosheid, verdriet groter is dan de liefde... maar dat moment wilde maar niet komen...
Dan moet je al je moed bij elkaar schrapen .. en kiezen voor jezelf. Iets wat ik nooit goed heb gekund...
Dan moet je al je moed bij elkaar schrapen .. en kiezen voor jezelf. Iets wat ik nooit goed heb gekund...
dinsdag 13 november 2007 om 19:42
Wat herkenbaar! Ik kom uit precies zo'n relatie. Hij kwam uit een huwelijk, wilde zich eigenlijk niet binden maar me ook niet kwijt.
Maar dus niet samenwonen, niet belangeloos voor me in de bres springen. Alles draaide om hem, en zijn verleden.
En ja, je voelt je alleen, klote, koud. Maar je zult zien dat ze zon weer gaat schijnen, en nu...nu ik objectief kan kijken, zie ik dat ik meer waard ben dan dat!
Ik wens je alle geluk van de wereld toe!
dinsdag 13 november 2007 om 19:52
Dank je wel Vinyl...
Een goede vriendin zei ook al dat bij het sluiten van deuren er nieuwe opengaan... een waar woord....
Even door de zure appel heenbijten (helemaal met kerst enzo voor de deur), maar we gaan er wel komen. En zo niet, kan ik vast oefenen met het op papier gooien van gevoelens... nu de relatie over is, kan ik me eindelijk weer op het schrijven storten
Een goede vriendin zei ook al dat bij het sluiten van deuren er nieuwe opengaan... een waar woord....
Even door de zure appel heenbijten (helemaal met kerst enzo voor de deur), maar we gaan er wel komen. En zo niet, kan ik vast oefenen met het op papier gooien van gevoelens... nu de relatie over is, kan ik me eindelijk weer op het schrijven storten
dinsdag 13 november 2007 om 21:59
dinsdag 13 november 2007 om 22:04
Je hebt gelijk... ik zie ook wel op tegen kerst. Maar ik merk ook wel dat het zo oplucht! Dat eeuwige op eieren lopen is niet meer te doen. Het vreet aan je en ondertussen ben jij je continu aan het aanpassen om het hem naar de zin te maken.
En nu... draait het weer om mij en mijn leven. Heerlijk! En nu pas, nu ik van een afstandje kan kijken naar wat er was, zie ik dat ik mezelf gewoon was vergeten....
En ik hoop dat jij dit ook zult zien over een tijdje, sterkte!
dinsdag 13 november 2007 om 23:01
Beste Lucretia,
inderdaad druk druk druk...bekende woorden... maar er zijn altijd de rustigere momenten waarin hij het goed kan maken. Dat kan je vertrouwen geven dat hij echt wel tijd voor je WIL maken, maar op bepaalde tijden dat gewoon niet KAN. En dat verschil is zoooo essentieel. Als hij je dat verschil kan laten voelen, is er niets aan de hand. En zoveel dooddoeners zijn er in de 'tijd' variant:
Mijn vraag: waarom stuur je niet even sms terug?
Hij: ik had het te druk.
--> wel sms'n naar vrienden, maar niet naar mij?
--> je kan ook naar de wc, koffie halen, praatje met collega maken, dan kan je ook 5 seconden sms'n!!
Wel tijd kunnen maken om naar dat ene leuke feest te gaan en mij mee vragen. Maar als ik een keer ergens naar toe wil, komt het nooit uit.
Met elkaar in het weekend afspreken en dan gaan klussen en mij meeslepen van hot naar her met zijn woorden: "Ik kom er anders nooit aan toe!". Leuk....maar niet heus...
Als ik tijd moet vrijmaken voor mijn studie, dan is hij verbolgen dat ik zo weinig tijd voor hem heb....
Enz enz enz
Dus kop op, je wil niet teveel, hij wil te weinig!
vrijdag 16 november 2007 om 22:01
Heel mooi geschreven. Mijn relatie is ook net gestrand vanwege communicatie problemen en geen begrip. Daarnaast vond ik het ook heel moeilijk om zijn kritieken te verdragen. Ik heb er wel wat langer over gedaan 4 1/2 jaar waarvan de laatste 2 1/2 jaar al moeizaam waren. Wij zijn ook al vaker uit elkaar gegaan. Bij het toeslaan van die twijfels die ook nu weer toeslaan en de liefde die je voelt, zorgde ervoor dat ik hoop bleef koesteren en het toch nog éénmaal wou proberen en die éénmaal werd tig maal. Ook is het nu mijn tijd om werkelijk uit dit spiraaltje te stappen en KIEZEN voor betere tijden.
Heel veel sterkte!
Groetjes, Nicknaampje
Heel veel sterkte!
Groetjes, Nicknaampje
zaterdag 17 november 2007 om 23:16
Mooi topic is dit, met heel veel lieve en vooral ware woorden...
Geeft mij na een ongelofelijke dipweek van ex zo erg missen weer wat kracht. Ook hij kon niet volledig voor mij gaan, ook hij was steeds druk bezig met zichzelf en kon mij niet geven wat ik graag zou zien in een relatie... Omdat hij twijfelde (opnieuw) heb ik de knoop doorgehakt en daarmee ook heel mijn leven overhoop gegooid...
Maar ik kom er wel weer! Ik weet niet wanneer, maar op een dag zal ik blij zijn met mijn beslissing van begin september! Dan kan ik daar trots op terugkijken!
Geeft mij na een ongelofelijke dipweek van ex zo erg missen weer wat kracht. Ook hij kon niet volledig voor mij gaan, ook hij was steeds druk bezig met zichzelf en kon mij niet geven wat ik graag zou zien in een relatie... Omdat hij twijfelde (opnieuw) heb ik de knoop doorgehakt en daarmee ook heel mijn leven overhoop gegooid...
Maar ik kom er wel weer! Ik weet niet wanneer, maar op een dag zal ik blij zijn met mijn beslissing van begin september! Dan kan ik daar trots op terugkijken!
