Ik kan en wil zijn problemen niet oplossen

Waarom ga je 'officieel' samenwonen wanneer je zo over de relatie denkt?

Ieder verhaal heeft 2 kanten natuurlijk. Het gaat altijd over zijn problemen, omdat jij bereid bent hierover steeds weer te praten.

Nu zeg je dat je zijn problemen niet kan en wil oplossen, maar ieder zakelijk gesprek bereid je met hem voor, ieder briefje kijk je na.........

Heel veel dingen gebeuren omdat jij dit laat gebeuren.



Ancora, ik snap heel goed dat de situatie heel heel erg lastig voor je is, want in feite wil (en dat kan je) voor jezelf opkomen, maar je weet ook dat hij gekwetst gaat worden.

Maar wat heeft hij aan een vriendin die gaandeweg steeds ongelukkiger wordt met de relatie?

Probeer eens heel veel minder voor hem te doen. Laat hem op eigen benen staan en stel het samenwonen gewoon nog even uit.



Veel wijsheid in deze!

Je moet zeker niet zijn problemen willen oplossen, dat moet hij zelf willen. En dan niet jou als lapmiddel gebruiken maar echt veranderen van binnenuit. Hoe staat hij daar zelf in? Is hij bezig met hoe hij zekerder en krachtiger in zijn leven kan staan?



Ik begrijp dat je hem steeds minder aantrekkelijk vindt, is denk ik heel logisch. In hoeverre ervaar jij hem nog als gelijkwaardige partner? In hoeverre stoppen jullie samen positieve energie in jullie relatie? Hebben jullie toekomstplannen los van elkaar en samen waar jullie mee bezig zijn?



Durf eerlijk naar jezelf te kijken, waar je behoefte aan hebt in een relatie en of dat blijkt te matchen. Je bent geen onmens als je zegt: dit is niet wat ik wil. Het is aan hem of hij dat begrijpt en er wat mee kan. Zo niet, kijk dan of je dat kunt accepteren, of hij andere dingen heeft die het toch de moeite waard maken. En kun je dat niet, dan houdt het op. Een ander willen veranderen heeft geen zin, hij kan kritisch kijken naar zichzelf en of je een goed punt hebt maar je doet jullie beiden geen plezier door hulpverlener te gaan spelen.



Heel veel succes ermee.

Je zult zelf je grenzen moeten aangeven. Als jij dat simpele briefje ook daadwerkelijk voor hem nakijkt, dan laat je hem ook tegen jou aanleunen. De grenzen stel jezelf en pas als jij de grenzen stelt die voor jou gelden binnen je relatie en daar naar gaat leven zul je gaan merken of je relatie daar tegen bestand is ja of nee.



Is het er niet tegen bestand, dan is hij duidelijk niet de ware voor je. Bepaal en stel je grenzen dus.

Nu ben jij er voor hem,als jij wat krijgt is hij er voor jou.

Dat heet geven en nemen.

quote:ancora schreef op 25 maart 2008 @ 18:45:

Hoi, voor mij is dit een nieuwe manier om een probleem te bespreken. Maar wat er nu speelt, is voor mij zo precair dat ik er liever niet met de mensen om mij heen over praat.

Ik woon al sinds het begin van de relatie (half jaar nu) samen met een man. Binnenkort is het echter officieel. Het begint in dit stadium erg aan mij te knagen omdat ik steeds meer dingen aan hem zie, die ik minder leuk vind.

Hij heeft bijvoorbeeld sociale problemen (er is nu sociale fobie bij hem gediagnosticeerd) en daarmee zeer weinig vrienden, problemen met voor zichzelf opkomen en te kampen met enorme onzekerheid. Ik ervaar de laatste tijd dat hij nauwelijks zelfstandig is en veel beslag op mij legt. Ik ben zijn therapeut, docent en zakelijk adviseur. Elk eenvoudig briefje laat hij door mij nakijken, elk zakelijk gesprek bereiden we samen voor.

Het is een erg intelligente jongen die door zijn gevoelige natuur en dingen die hij heeft meegemaakt, weinig zelfvertrouwen heeft.

Daarnaast doet hij momenteel weinig aan zijn uiterlijk en drinkt hij wijn als limonade. Ik vind het soms zorgwekkend.

Ik dacht een sterk iemand als vriend te hebben -met wat aparte trekjes- maar merk nu dat hij dat helemaal niet is. De leuke gesprekken die wij hadden, komen steeds minder voor. Ze gaan vooral over zijn problemen. Mijn aantrekkingskracht voor hem wordt met de dag minder en ik erger mij bijzonder veel aan hem.

Ik sta zelf erg sterk in het leven, heb twee banen en een grote vriendenkring. (De laatste tijd dringt hij zich steeds op als ik met vrienden/vriendinnen afspreek). Ik ben iemand die goed alleen kan en veel alleen wil zijn. De laatste tijd krijg ik het zelfs in mijn eentje erg benauwd door deze situatie. Het is lastig: ik kan en wil zijn problemen niet oplossen en ik wil het zo graag nog een kans geven.

Ik heb -voor de duidelijkheid- regelmatig met hem gesproken over mijn twijfels en zorgen.

Wie kan mij adviseren?



Groeten





Als je over bepaalde dingen twijfelt zoals continu klaarstaan voor deze persoon. Hij is nu al afhankelijk van jou. En je hebt geen gelijkwaardige relatie meer een moeder en zoon relatie. Waarom ga je dan vastigheid aan??



Als hij nu al bepaalde fobien en afhankelijk ten op zichte van jouw opstelt zal jij dat moeten blijven doen en zal het zelfs erger kunnen worden. Je zal hem continu moeten blijven redden en redden.



Je kan liever wat afstand van deze jongen nemen totdat hij zijn zaken wat op orden heeft. Vergeet niet dat hij een half jaar geleden ook zichzelf prima kon redden. Als hij van je houdt zal hij na een tijdje ook van jou houden toch??



Ikzelf maakte dezelfde fout. Mijn man had geen zelfvertrouwen en dronk veel. we maakten onszelf wijs dat het zou lukken.



Het lukte uiteindelijk ook wel maar na een tijdje waren bepaalde dingen nog niet opgelost. Psychische problemen kwamen toen aan het licht. Kijk het is of je dat wel wilt en aankan. Ik zou liever wat rustiger aan doen. en nog niet alles officieel maken totdat je zeker weet wat je wilt.



Ikzelf heb ook spijt gehad om zo snel te gaan met deze man. Het was mijn eerste vriend en iedereen wilde alles zo snel. Ik heb een moeder-zoon relatie met mijn man. Alles moet ik doen voor hem. en voor mij is er geen plaats. Het duurt heel lang voordat het gelijkwaardig wordt.



Mag ik misschien vragen waarom je het officieel zo snel gaat maken? Je bent maar 5 maanden met hem?

Goed dat je met hem kunt praten over je twijfels. Hoe reageert hij als je aangeeft dat jullie relatie aan het veranderen is? Het lijkt inderdaad scheef te groeien, zou je ook kunnen aangeven dat hij voor zijn sociale angsten een andere objectieve hulpverlener moet zoeken. Zo kun je hem wel steunen maar hoef je niet inhoudelijk te begeleiden. Daarnaast vraag ik me af of de dingen die je zo in hem aantrekken er nog steeds zijn? Zorg ook goed voor jezelf en niet alleen voor de ander!

sterkte

Hebben jullie het er nooit over gehad om professionele hulp te zoeken?

een sociale fobie is gediagnosticeerd schrijf je, door wie? als daar echt serieus naar gekeken is, met een psycholoog of psychiater dan is het ook echt iets om serieus rekening mee te houden.

dan zou het kunnen dat dit afhankelijke gedrag bij zijn problematiek hoort.

en dan ben je daar ook niet 1,2,3 van af.



waarom het nu officieel maken met zoveel twijfels?



wijn als limonade is ook geen goede zaak, heeft hij een verslavingsachtergrond?



als beide zo zijn dan moet je wel helemaal te gek onwijs verliefd zijn op hem om het officieel te maken want het zijn beide geen eenvoudige problemen.



ik zou beginnen met geen simpele dingen meer na te kijken voor hem.

maar, het is ook geven en nemen.

wat jij zou willen dat hij voor jou doet, dat zou ik ook voor hem doen. als jij iets lastigs op je werk hebt wil je het misschien ook doorpraten met hem?



succes.

In een relatie is het inderdaad geven en nemen. Jij kunt als het goed is, ook kleine, dagelijkse dingen met hem bespreken.



De ene persoon vindt het juist heerlijk als de ander veel op hem/haar leunt. Haalt daar voldoening uit. Jij lijkt niet zo te zijn, en dat is begrijpelijk (m.i. gezonder).



Zou hij zijn sociale fobie, etc. niet beter kunnen bespreken met een psycholoog? Of als dat in het verleden al is gedaan, zou hij weer wat opfrissingssessies kunnen doen, zodat hij weer wat beter leert om zélf aan de slag te gaan? Jij kunt hem daar dan wat bij ondersteunen natuurlijk, maar hij moet het dan vnl zelf doen.



Belangrijk is denk ik ook om te weten of hij het jou wél gunt als je met vrienden afspreekt. Als dat eigenlijk niet het geval is, omdat hij jou liever bij zich houdt, dan is dat denk ik toch wel zorgwekkend.

Als hij het jou wel gunt omdat hij zichzelf op een andere manier goed weet te vermaken, (veel prikkels voor hem als hij onder mensen is) dan lijkt me dat alweer een heel ander verhaal. Je hoeft tenslotte niet op elkaars lip te zitten!