Relaties
alle pijlers
Ik kan spookbeelden van vriend met andere meisjes niet loslaten
dinsdag 3 juli 2007 om 14:32
Hallo,
Situatieschets: sinds kort zijn mijn ex-vriend en ik weer samen. Wij hebben in de afgelopen 4 -5 jaar een knipperlichtrelatie gehad. We hebben een zoontje samen. Het ging steeds uit omdat we niet dezelfde behoeften hadden qua relatie. Ik wilde graag een hechte gezins- en relatievorm, hij wilde zijn vrijheid niet kwijt, maar mij ook niet, met als gevolg vel getwijfel, aantrek- en afstoot gedrag.
Nu is het negen maanden uit geweest. We hebben geprobeerd om los van elkaar een leven op te bouwen. Dat ging mij behoorlijk goed af. Echter, juist toen het met mij beter ging, zocht hij weer toenadering tot mij, wilde me graag terug. Hij zegt dat hij nu een ander leven heeft (uit)geleefd, dat hij nu beter weet wat hij wil: een leven met mij en dat hij dat ook beter weet te waarderen.
Ik merk dat hij erg zijn best doet, ik zie aan hem dat hij oprecht is in zijn bedoelingen en gevoelens. Omdat ik ook nog gevoelens voor hem heb, ben ik er dus weer ingestapt.
Echter, ik hb heel erg veel last van het volgende: bij veel van wat hij doet of zegt denk ik 'dat heb je met allerlei andere meisjes ook gedaan'. Hij heeft namelijk nogal een rock en roll leven geleid, met veel drank, drugs en ook andere meisjes. Ik heb ook verhoudingen en ONS gehad, maar het lukt me niet dat tegen elkaar weg te strepen. Ik heb een tijd terug ook een mailwsseling tussen hem en een meisje uit de VS gelezen, delen daaruit spoken ook door mijn hoofd.
Ik ben eigenlijk heel boos op hem, dat hij kennelijk eerst moet rondneuken en excessief drugs moet gebruiken, voordat hij mij wel weet te waarderen.
Ik voel me ergens ook zo stom, dat ik er nu weer in stap, terwijl hij me zo'n slecht gevoel over mij zelf heeft gegeven omdat hij dacht dat het gras groener was. Nu komt hij erachter dat dat niet zo is, hij klopt bij mij aan en ik neem hem, na even tegenstrubbelen, weer terug. Weet gewoon echt niet of ik er goed aan doe.
Hij zegt dat hij samen met mij verder wil, en zijn oude gedrag wil aanpakken. Gelukkig ben ik zelf zover dat ik nu mijn eigen grenzen beter bewaak, dat ik er op let dat de relatie voor mij ook goed is, en zo niet, dat ik eruit stap.
Ik word heel somber en boos als ik denk aan die andere meisjes en alles wat hij met hen heeft gedaan. Het voelt zo vervuild. Ik weet dat als ik met hem verder wil, ik dit moet accepteren en achter me moet laten. Ik wl niet bevestiging bij hem zoeken, dat ik de leukste ben oid, dan maak ik mezelf weer afhankelijk. Ik moet het zelf een plekje geven. Maar vooralsnog regeren de spookbeelden me, heb ik er geen grip op.
Wie kan me verrder helpen met raad of adviezen?
Situatieschets: sinds kort zijn mijn ex-vriend en ik weer samen. Wij hebben in de afgelopen 4 -5 jaar een knipperlichtrelatie gehad. We hebben een zoontje samen. Het ging steeds uit omdat we niet dezelfde behoeften hadden qua relatie. Ik wilde graag een hechte gezins- en relatievorm, hij wilde zijn vrijheid niet kwijt, maar mij ook niet, met als gevolg vel getwijfel, aantrek- en afstoot gedrag.
Nu is het negen maanden uit geweest. We hebben geprobeerd om los van elkaar een leven op te bouwen. Dat ging mij behoorlijk goed af. Echter, juist toen het met mij beter ging, zocht hij weer toenadering tot mij, wilde me graag terug. Hij zegt dat hij nu een ander leven heeft (uit)geleefd, dat hij nu beter weet wat hij wil: een leven met mij en dat hij dat ook beter weet te waarderen.
Ik merk dat hij erg zijn best doet, ik zie aan hem dat hij oprecht is in zijn bedoelingen en gevoelens. Omdat ik ook nog gevoelens voor hem heb, ben ik er dus weer ingestapt.
Echter, ik hb heel erg veel last van het volgende: bij veel van wat hij doet of zegt denk ik 'dat heb je met allerlei andere meisjes ook gedaan'. Hij heeft namelijk nogal een rock en roll leven geleid, met veel drank, drugs en ook andere meisjes. Ik heb ook verhoudingen en ONS gehad, maar het lukt me niet dat tegen elkaar weg te strepen. Ik heb een tijd terug ook een mailwsseling tussen hem en een meisje uit de VS gelezen, delen daaruit spoken ook door mijn hoofd.
Ik ben eigenlijk heel boos op hem, dat hij kennelijk eerst moet rondneuken en excessief drugs moet gebruiken, voordat hij mij wel weet te waarderen.
Ik voel me ergens ook zo stom, dat ik er nu weer in stap, terwijl hij me zo'n slecht gevoel over mij zelf heeft gegeven omdat hij dacht dat het gras groener was. Nu komt hij erachter dat dat niet zo is, hij klopt bij mij aan en ik neem hem, na even tegenstrubbelen, weer terug. Weet gewoon echt niet of ik er goed aan doe.
Hij zegt dat hij samen met mij verder wil, en zijn oude gedrag wil aanpakken. Gelukkig ben ik zelf zover dat ik nu mijn eigen grenzen beter bewaak, dat ik er op let dat de relatie voor mij ook goed is, en zo niet, dat ik eruit stap.
Ik word heel somber en boos als ik denk aan die andere meisjes en alles wat hij met hen heeft gedaan. Het voelt zo vervuild. Ik weet dat als ik met hem verder wil, ik dit moet accepteren en achter me moet laten. Ik wl niet bevestiging bij hem zoeken, dat ik de leukste ben oid, dan maak ik mezelf weer afhankelijk. Ik moet het zelf een plekje geven. Maar vooralsnog regeren de spookbeelden me, heb ik er geen grip op.
Wie kan me verrder helpen met raad of adviezen?
dinsdag 3 juli 2007 om 14:47
Het is natuurlijk nogal een stap om hem weer terug te laten in je leven en er vertouwen in te hebben dat het allemaal goed komt! Ik kan me goed voorstellen dat je moeite hebt met wat hij in die maanden heeft gedaan. Maar misschien had hij dat wel nodig om te beseffen wat nou echt belangrijk is in zijn leven: JIJ! Zie het als wilde haren verliezen. Het zal wel even duren voordat je dit los kan laten maar als hij echt goede wil toont en hij gaat ervoor en nog belangrijker; jij wil er ook weer voor gaan, dan zou ik het wel laten gaan. Hij doet het nu toch niet meer? Zorg er voor dat je je grenzen bewaakt en dat jij no matter what gelukkig bent in deze relatie. Ik zeg niet dat je bij iedere hobbel weg moet rennen maar als het niet goed is en je bent ongelukkig moet je voor jezelf kiezen. In ieder geval heel veel succes en vooral geluk! Het komt vast wel goed.
dinsdag 3 juli 2007 om 14:50
hoe voelde je je dan in die negen maanden dat het uit was? Goed toch zeker?
En een afgelikte boterham moet ik ook niet meer. Kijk een man mag van mij best veel relaties hebben gehad maar dan wel stuk voor stuk gezond graag. En trouwens als jij het type bent van huisje boompje beestje, (net als ik dus) Dan blijf je lekker alleen(net als ik) OF met een serieus iemand die je DIRECT al leuk vind en niet steeds weg duwt. Hij kon mij de pot op, die ex van jou.
Zorg maar voor een goede vriendschappelijke relatie ivm je kind maar houd hem bij jezelf weg. Geen hand vol maar een land vol.
Succes
En een afgelikte boterham moet ik ook niet meer. Kijk een man mag van mij best veel relaties hebben gehad maar dan wel stuk voor stuk gezond graag. En trouwens als jij het type bent van huisje boompje beestje, (net als ik dus) Dan blijf je lekker alleen(net als ik) OF met een serieus iemand die je DIRECT al leuk vind en niet steeds weg duwt. Hij kon mij de pot op, die ex van jou.
Zorg maar voor een goede vriendschappelijke relatie ivm je kind maar houd hem bij jezelf weg. Geen hand vol maar een land vol.
Succes
dinsdag 3 juli 2007 om 15:05
Bedankt voor jullie reakties!
Grappig dat jullie precies de twee sporen verwoorden waar ik langs denk. Ik wil het graag doen zoals Ambrosia beschrijft, ik probeer mijn denken en gevoelens die richting op te sturen. Echter, er is steeds een stem in mij die juist een geluid brengt zoals Krokat doet: hij kan de pot op!
Inderdaad sta ik voortdurend in de startblokken om weg te rennen. Het zou ergens gemakkelijker zijn om dat te doen. Ware het niet dat ik zo graag wil dat het goed komt tussen ons. Hij gaat er nu voor (hoewel ik dat eerder heb gezien, weet niet of dat zo blijft). Ik kan het niet omdat het verleden me inhaalt...
Grappig dat jullie precies de twee sporen verwoorden waar ik langs denk. Ik wil het graag doen zoals Ambrosia beschrijft, ik probeer mijn denken en gevoelens die richting op te sturen. Echter, er is steeds een stem in mij die juist een geluid brengt zoals Krokat doet: hij kan de pot op!
Inderdaad sta ik voortdurend in de startblokken om weg te rennen. Het zou ergens gemakkelijker zijn om dat te doen. Ware het niet dat ik zo graag wil dat het goed komt tussen ons. Hij gaat er nu voor (hoewel ik dat eerder heb gezien, weet niet of dat zo blijft). Ik kan het niet omdat het verleden me inhaalt...
dinsdag 3 juli 2007 om 15:19
Sja als jullie steeds blijven knipperen dan passen jullie kennelijk toch niet zo goed bijelkaar. hij wilde zijn vrijheid, jij gaf hem die, jij accepteerde dat ie weer terugkwam, maar nu heb je toch moeite ermee.
Als jij niet geloofd dat ie deze keer wel blijft ( en waarom zou je, kennelijk is ie al eerder weggeggaan, weer teruggekomen en toch weer weggegaan), ben je eigenlijk je tijd aan het verdoen. ik geloof over het algemeen niet zo in een doorstart van relatie. alleen al er wezenlijk iets veranderd is in de levens van een van beide partners kan het succesvol zijn,maar meestal belnad je vroeg of laat weer in het zelfde cirkeltjeen loop je tegen precies dezelfde problemen aan. In dit geval denk ik ook. Hij is er te lat achter gekomen en heeft bij jou teveel kapot gemaakt. een relatie gaat niet meer werken dus laat dat idee los. blijf goede vrienden voor jullie kind, maar zoek een nieuwe partner.
Als jij niet geloofd dat ie deze keer wel blijft ( en waarom zou je, kennelijk is ie al eerder weggeggaan, weer teruggekomen en toch weer weggegaan), ben je eigenlijk je tijd aan het verdoen. ik geloof over het algemeen niet zo in een doorstart van relatie. alleen al er wezenlijk iets veranderd is in de levens van een van beide partners kan het succesvol zijn,maar meestal belnad je vroeg of laat weer in het zelfde cirkeltjeen loop je tegen precies dezelfde problemen aan. In dit geval denk ik ook. Hij is er te lat achter gekomen en heeft bij jou teveel kapot gemaakt. een relatie gaat niet meer werken dus laat dat idee los. blijf goede vrienden voor jullie kind, maar zoek een nieuwe partner.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:20
Jullie wilden het weer met elkaar proberen, dat komt van twee kanten.
Dat betekent dat jullie allebei moeten accepteren dat er in die tijd die je zonder elkaar was, dingen zijn gebeurd. Jullie leven ging door zonder elkaar, met alles waar daarbij hoort. Dat julie opnieuw voor elkaar kiezen zegt toch wat?
Namelijk dat jullie elkaar het leukste vinden, dat hebben jullie nu ondervonden. Daar moet je je op richten. Stel dat je elkaar nu voor het eerst had ontmoet, dan nog brengen jullie allebei een verleden mee. En daar horen scharrels en relaties ook bij.
Je moet het zo zien; in die negen maanden stonden jullie los van elkaar, jullie leefden je eigen leven. Nu begin je ahw helemaal opnieuw. Het helpt misschien door eerlijk met elkaar te sprken over de scharrels die je hebt gehad. Het scheelt dat jullie het allebei hebben gedaan. Kan de één de ander niks verwijten. Gewoon eerlijk bespreken zodat je er ook niks bij kunt verzinnen zelf. Vaak maak je jezelf compleet gek en blijkt het achteraf heel anders te zijn gegaan.
Dat betekent dat jullie allebei moeten accepteren dat er in die tijd die je zonder elkaar was, dingen zijn gebeurd. Jullie leven ging door zonder elkaar, met alles waar daarbij hoort. Dat julie opnieuw voor elkaar kiezen zegt toch wat?
Namelijk dat jullie elkaar het leukste vinden, dat hebben jullie nu ondervonden. Daar moet je je op richten. Stel dat je elkaar nu voor het eerst had ontmoet, dan nog brengen jullie allebei een verleden mee. En daar horen scharrels en relaties ook bij.
Je moet het zo zien; in die negen maanden stonden jullie los van elkaar, jullie leefden je eigen leven. Nu begin je ahw helemaal opnieuw. Het helpt misschien door eerlijk met elkaar te sprken over de scharrels die je hebt gehad. Het scheelt dat jullie het allebei hebben gedaan. Kan de één de ander niks verwijten. Gewoon eerlijk bespreken zodat je er ook niks bij kunt verzinnen zelf. Vaak maak je jezelf compleet gek en blijkt het achteraf heel anders te zijn gegaan.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:59
Inderdaad, dat knipperlichten geeft aan dat we iig niet goed bij elkaar pasten. Aan de andere kant denk ik, het feit dat we elkaar toch steeds weer opzoeken zegt ook wel weer wat. De aantrekkingskracht die is er wel, maar dat alleen is niet genoeg om een relatie op te bouwen. Nu zijn we aan het uitzoeken of ook rust en veiligheid bij elkaar kunnen vinden. Ik word daarin belemmerd door de dingen die in het verleden zijn gebeurd.
Ik vraag me ook af wat daar achter zit, waarom het me zo raakt en onzeker maakt.
Ik wil het heel graag zien en voelen zoals Julus beschrijft. Zo ver ben ik nog niet. Ik weet ook niet of dat gaat gebeuren. Misschien is er inderdaad te veel gebeurd. Maar erover praten met hem, dat zie ik niet zo zitten. Als ik er objectief naar kijk, en wat ik via-via en van hem hoor, stelden die 'verkerinkjes' van hem weinig voor. Desalniettemin voel ik er heel rot onder. De dingen die hij bij mij in mijn oor fluistert bijvoorbeeld, dat heeft hij bij hen vast ook gedaan. Al die intieme dingen die wij doen voelen besmeurd.
Maar voor nu wil ik toch graag proberen om het uit te zoeken met elkaar. Ik probeer het maar te zien als een ontwikkelingsproces.
Zo vreemd eigenlijk. Heb in de maanden dat het uit was zo naar hem verlangd en gefantaseerd dat hij terugkwam. Nu is het zover en nu schrik ik er voor terug. Een leven zonder hem voelt stukken minder onzeker. Maar dan mis ik ook weer een hoop wat ik samen met hem wél heb...
Ik vraag me ook af wat daar achter zit, waarom het me zo raakt en onzeker maakt.
Ik wil het heel graag zien en voelen zoals Julus beschrijft. Zo ver ben ik nog niet. Ik weet ook niet of dat gaat gebeuren. Misschien is er inderdaad te veel gebeurd. Maar erover praten met hem, dat zie ik niet zo zitten. Als ik er objectief naar kijk, en wat ik via-via en van hem hoor, stelden die 'verkerinkjes' van hem weinig voor. Desalniettemin voel ik er heel rot onder. De dingen die hij bij mij in mijn oor fluistert bijvoorbeeld, dat heeft hij bij hen vast ook gedaan. Al die intieme dingen die wij doen voelen besmeurd.
Maar voor nu wil ik toch graag proberen om het uit te zoeken met elkaar. Ik probeer het maar te zien als een ontwikkelingsproces.
Zo vreemd eigenlijk. Heb in de maanden dat het uit was zo naar hem verlangd en gefantaseerd dat hij terugkwam. Nu is het zover en nu schrik ik er voor terug. Een leven zonder hem voelt stukken minder onzeker. Maar dan mis ik ook weer een hoop wat ik samen met hem wél heb...
dinsdag 3 juli 2007 om 18:27
Tja je moet gewoon kiezen. Of je blijft twijfelen en dan kun je net zo goed kappen want dat wordt weer knipperlichten...Of je gaat er nu ook echt voor. En dat staat dan even los van hoe hij in de relatie staat. Je moet zelf willen dat het werkt...is er nog voldoende gevoel voor hem? Haal je meer uit de relatie dan dat het ten koste gaat van jezelf? Zo ja, go for it....Maar ga het er niet half mee eens zijn of hem dingen kwalijk nemen waar je toch niets meer aan kan doen, daar bereik je niets mee. Sterker nog je maakt er eerder meer mee kapot.
Je hebt 9 maanden gehad om het zelf te doen en dat ging je niet slecht af...je hebt hem dus niet nodig om te functioneren, je kunt prima doorgaan met je leven. Kijk dan nu wat de relatie je oplevert en of jullie het wel kunnen laten werken. Wie weet wat het je brengt.
Je hebt 9 maanden gehad om het zelf te doen en dat ging je niet slecht af...je hebt hem dus niet nodig om te functioneren, je kunt prima doorgaan met je leven. Kijk dan nu wat de relatie je oplevert en of jullie het wel kunnen laten werken. Wie weet wat het je brengt.
dinsdag 3 juli 2007 om 18:39
Ik denk dat er verschillende dingen door elkaar lopen.
1) het idee dat hij intiem is geweest met anderen > "afgelikte boterham"
2) dat hij weg is gegaan omdat het gras elders groener leek > afgewezen worden
3) weinig vertrouwen in dat hij nu wel 100% voor jou gaat
Je kan, zoals posters voor mij, net zo goed beargumenteren dat jullie bij elkaar horen (want opnieuw voor elkaar gekozen) als dat jullie niet bij elkaar horen (al dat knipperlichten betekent dat jullie niet voorbestemd zijn). Niemand kan in de toekomst kijken.
Weet je waarom je opnieuw voor hem hebt gekozen? Wat zijn zijn positieve kanten waarom hij voor jou een goede partner is? Los van de liefde die je voelt.
Ik weet niet wie het zei, maar als je toch echt voor hem kiest, moet je het 100% doen, anders kom je nergens. Een tijdje twijfelen kan, maar stel jezelf bijvoorbeeld een tijdlimiet.
1) het idee dat hij intiem is geweest met anderen > "afgelikte boterham"
2) dat hij weg is gegaan omdat het gras elders groener leek > afgewezen worden
3) weinig vertrouwen in dat hij nu wel 100% voor jou gaat
Je kan, zoals posters voor mij, net zo goed beargumenteren dat jullie bij elkaar horen (want opnieuw voor elkaar gekozen) als dat jullie niet bij elkaar horen (al dat knipperlichten betekent dat jullie niet voorbestemd zijn). Niemand kan in de toekomst kijken.
Weet je waarom je opnieuw voor hem hebt gekozen? Wat zijn zijn positieve kanten waarom hij voor jou een goede partner is? Los van de liefde die je voelt.
Ik weet niet wie het zei, maar als je toch echt voor hem kiest, moet je het 100% doen, anders kom je nergens. Een tijdje twijfelen kan, maar stel jezelf bijvoorbeeld een tijdlimiet.
dinsdag 3 juli 2007 om 22:40
Enigme en Myrax, jullie hebben groot gelijk. Ik denk dat ik het even aankijk, hoe één en ander zich verder ontwikkelt.
Ik richt me nu op hem, verval in stilzwijgend verwijt, kijk ook heel erg naar zijn gedrag, of hij het echt meent.
Maar de vraag 'wil ik hem en de relatie met hem' is eigenlijk veel belangrijker. Ik wil hem, maar alleen als we samen een ontwikkeling kunnen doormaken, zodat we ons veilig kunnen voelen bij elkaar, dat hij me de steun en stabiliteit kan geven die ik nodig heb. Hij wil daaraan werken, maar meer vanuit een 'al doende leert men' gedachte.
Ik merk dat ik een grote reserve voel, met argwaan naar hem kijk. Zonder dit echt te laten merken, hoewel hij die afstandelijkheid wel voelt. Ik heb wel vertelt wat mijn reserves zijn, waar ze vandaan komen, maar het niet echt toegespitst op die andere meisjes. En dat vind ik geloof ik wel echt het ergst.
Ik wil er wel echt voor gaan, maar ik weet niet hoe. Ik neem het hem echt kwalijk.
Het afgelikte boterham idee heb ik trouwens niet. Een man met ervaring vind ik juist prettig. Maar in dit geval voel(de) ik me inderdaad afgewezen, door hem niet voldoende gewaardeerd, niet goed genoeg.
Hij probeert me duidelijk te maken dat het met mij heel anders is, dan met die anderen. Maar ja, door het feit alleen al dat hij dat tegen elkaar af kan zetten, is dat voor mij een bedenkelijk compliment.
Toch, hij doet er alles aan om mij een goed gevoel te geven. Ergens geloof ik ook wel dat hij ook gewoon heeft geprobeerd zijn leven op te pakken, mij te vergeten. Iedereen zoekt houvast.
Tja, ik ben in de war. Heb het gevoel dat ik een kans laat schieten als ik ermee kap, maar voel me nu ook somber en boos. Morgen naar de psych! ;)
Ik richt me nu op hem, verval in stilzwijgend verwijt, kijk ook heel erg naar zijn gedrag, of hij het echt meent.
Maar de vraag 'wil ik hem en de relatie met hem' is eigenlijk veel belangrijker. Ik wil hem, maar alleen als we samen een ontwikkeling kunnen doormaken, zodat we ons veilig kunnen voelen bij elkaar, dat hij me de steun en stabiliteit kan geven die ik nodig heb. Hij wil daaraan werken, maar meer vanuit een 'al doende leert men' gedachte.
Ik merk dat ik een grote reserve voel, met argwaan naar hem kijk. Zonder dit echt te laten merken, hoewel hij die afstandelijkheid wel voelt. Ik heb wel vertelt wat mijn reserves zijn, waar ze vandaan komen, maar het niet echt toegespitst op die andere meisjes. En dat vind ik geloof ik wel echt het ergst.
Ik wil er wel echt voor gaan, maar ik weet niet hoe. Ik neem het hem echt kwalijk.
Het afgelikte boterham idee heb ik trouwens niet. Een man met ervaring vind ik juist prettig. Maar in dit geval voel(de) ik me inderdaad afgewezen, door hem niet voldoende gewaardeerd, niet goed genoeg.
Hij probeert me duidelijk te maken dat het met mij heel anders is, dan met die anderen. Maar ja, door het feit alleen al dat hij dat tegen elkaar af kan zetten, is dat voor mij een bedenkelijk compliment.
Toch, hij doet er alles aan om mij een goed gevoel te geven. Ergens geloof ik ook wel dat hij ook gewoon heeft geprobeerd zijn leven op te pakken, mij te vergeten. Iedereen zoekt houvast.
Tja, ik ben in de war. Heb het gevoel dat ik een kans laat schieten als ik ermee kap, maar voel me nu ook somber en boos. Morgen naar de psych! ;)
woensdag 4 juli 2007 om 00:38
Als hij eerst moet "veranderen"voor je gelukkig met hem kan zijn, vergeet het dan maar. Even en mooie uitspraak van Dushi pikken: Vrouwen worden verliefd en beginnen een relatie. vervolgens wilen ze van alles aan die man veranderen, en daarna komen ze er achter dat ie dan niet meer die man is waar ze zo verliefd op waren.
Als ie niet goed genoeg is zoals ie NU is, dan ga je trekken aan een dood paard. je kunt een ander niet veranderen, iemand kan alleen zichzelf veranderen en dt ik ook al heel erg verschrikkkelijk moeilijk. Als jij vind dat hij jou geborgenheid en veiligheid moet gaan geven, dan zit je op een dood spoor. dit moet je uit jezelf halen of uit de relatie zoals die nu is. Je kunt deze kikker 100X kussen maar jehet blijft een kikker en het wordt nooit een prins. Kun jij gelukkig zijn met een kikker, dat is de vraag.
Als ie niet goed genoeg is zoals ie NU is, dan ga je trekken aan een dood paard. je kunt een ander niet veranderen, iemand kan alleen zichzelf veranderen en dt ik ook al heel erg verschrikkkelijk moeilijk. Als jij vind dat hij jou geborgenheid en veiligheid moet gaan geven, dan zit je op een dood spoor. dit moet je uit jezelf halen of uit de relatie zoals die nu is. Je kunt deze kikker 100X kussen maar jehet blijft een kikker en het wordt nooit een prins. Kun jij gelukkig zijn met een kikker, dat is de vraag.
woensdag 4 juli 2007 om 08:40
Hallo,
eerlijk gezegd staat het antwoord in de eerste vijf regels. Vanaf het eerste begin passen jullie niet bijelkaar. Lees ze zelf maar na: voor jou is een stabiele eerlijke relatie belangrijk. Hij is van de vrijheid. Ik denk dat het aan de basis al niet goed zat. En een man veranderen? Dat is niet te doen en moet je ook niet willen. Als hij van hagelslag houdt en jij van pindakaas, dan gaat het wel samen. Maar zulke grote fundamentele verschillen... Niet te doen.
Jij hebt bewezen zonder hem te kunnen. Dat kan je weer en gun jezelf ook de tijd om over hem heen te komen. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Mijn ex wilde wel veranderen, maar kon het niet. Niet voor mij, voor niemand niet. En ik wilde hem niet op de rock-n-roll-manier. Het heeft me dik een jaar flink verdriet gekost. En wat gebeurt er na één jaar ellende waarin hij wel weer samen verder wilde? Ik kwam een nieuwe liefde tegen. Blijkbaar had ik mijn muur afgebroken en stond de liefde van mijn leven voor mijn neus. En wat een ander gevoel is dit. Dit is echt.
Luister naar je gevoel. Je weet het heus wel. En gun jezelf tijd!
Veel sterkte.
eerlijk gezegd staat het antwoord in de eerste vijf regels. Vanaf het eerste begin passen jullie niet bijelkaar. Lees ze zelf maar na: voor jou is een stabiele eerlijke relatie belangrijk. Hij is van de vrijheid. Ik denk dat het aan de basis al niet goed zat. En een man veranderen? Dat is niet te doen en moet je ook niet willen. Als hij van hagelslag houdt en jij van pindakaas, dan gaat het wel samen. Maar zulke grote fundamentele verschillen... Niet te doen.
Jij hebt bewezen zonder hem te kunnen. Dat kan je weer en gun jezelf ook de tijd om over hem heen te komen. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Mijn ex wilde wel veranderen, maar kon het niet. Niet voor mij, voor niemand niet. En ik wilde hem niet op de rock-n-roll-manier. Het heeft me dik een jaar flink verdriet gekost. En wat gebeurt er na één jaar ellende waarin hij wel weer samen verder wilde? Ik kwam een nieuwe liefde tegen. Blijkbaar had ik mijn muur afgebroken en stond de liefde van mijn leven voor mijn neus. En wat een ander gevoel is dit. Dit is echt.
Luister naar je gevoel. Je weet het heus wel. En gun jezelf tijd!
Veel sterkte.
woensdag 4 juli 2007 om 09:25
Bedankt voor de reakties!
Wel heftig om de 'niet doen!' reacties te lezen.
Ik weet wel dat ik een man niet kan veranderen. Dat is juist iets wat ik heb geleerd van deze relatie.
Toen hij een tijdje terug het gesprek weer opende, heb ik wél gezegd wat niet meer wil binnen een relatie en wat ik wél wil en nodig heb binnen een relatie. Als hij nog altijd volledig andere behoeftes heeft dan ik, heeft het idd geen zin om weer wat te beginnen.
Maar hij heeft aangegeven dat hij ook geen herhaling van zetten wil maken, dat hij zelf wil veranderen, anders wil reageren, dat hij op een andere manier invulling aan de relatie wil geven. Ik geloof dat dit geen mooie praatjes zijn, ik zie dit ook terug in zijn gedrag.
Vraag is of dit alles niet weer naar de achtergrond wegzakt als de versheid ervan af is. Dat is zelfs geen vraag, zo werkt het meestal.
Bovendien hangen we nu ook nog als een stel hitsige pubers om elkaar heen, als de versheid dáár vanaf is, ben ik ook heel benieuwd wat er over blijft.
Voel me vandaag wel redelijk opgeruimd. Heb straks serieus een gesprek met psych. Wie weet dat ik daar één en ander op een rijtje weet te zetten... Ik weet wel dat het haar ook geen goed idee lijkt om weer wat te beginnen. Zij dacht dat het beter is om eerts afzonderlijk van elkaar sterker te worden, voordat we misschien , heel misschien weer samen verder kunnen. Ikzelf hoop stiekem dat we die ontwikkeling toch samen kunnen doormaken.... dit in navolging van miljoenen andere naïevelingen waarschijnlijk...
Wel heftig om de 'niet doen!' reacties te lezen.
Ik weet wel dat ik een man niet kan veranderen. Dat is juist iets wat ik heb geleerd van deze relatie.
Toen hij een tijdje terug het gesprek weer opende, heb ik wél gezegd wat niet meer wil binnen een relatie en wat ik wél wil en nodig heb binnen een relatie. Als hij nog altijd volledig andere behoeftes heeft dan ik, heeft het idd geen zin om weer wat te beginnen.
Maar hij heeft aangegeven dat hij ook geen herhaling van zetten wil maken, dat hij zelf wil veranderen, anders wil reageren, dat hij op een andere manier invulling aan de relatie wil geven. Ik geloof dat dit geen mooie praatjes zijn, ik zie dit ook terug in zijn gedrag.
Vraag is of dit alles niet weer naar de achtergrond wegzakt als de versheid ervan af is. Dat is zelfs geen vraag, zo werkt het meestal.
Bovendien hangen we nu ook nog als een stel hitsige pubers om elkaar heen, als de versheid dáár vanaf is, ben ik ook heel benieuwd wat er over blijft.
Voel me vandaag wel redelijk opgeruimd. Heb straks serieus een gesprek met psych. Wie weet dat ik daar één en ander op een rijtje weet te zetten... Ik weet wel dat het haar ook geen goed idee lijkt om weer wat te beginnen. Zij dacht dat het beter is om eerts afzonderlijk van elkaar sterker te worden, voordat we misschien , heel misschien weer samen verder kunnen. Ikzelf hoop stiekem dat we die ontwikkeling toch samen kunnen doormaken.... dit in navolging van miljoenen andere naïevelingen waarschijnlijk...
