Ik mis hem

Ehm. Dat hangt ervan af!

Optie 1 is dat je er met hem over praat en probeert het goed te maken. (je info is summier dus kweetniet waarom het uit is en wie het uit heeft gemaakt etc)

Optie 2 is afleiding zoeken, op wat voor manier dan ook! (sporten, klussen, lezen, weet ik veel wat je leuk vindt....)

Hey twijfelvrouwtje, wat rot voor je! Ik heb het zelf een aantal maanden geleden ook meegemaakt. Ik weet hoe klote je je dan voelt.

Geef toe aan je verdriet, maar net wat sartan zegt, probeer ook afleiding te zoeken. Anders kwijn je weg. Verwen jezelf, laat je verwennen door familie, vriendinnen. Soms kan het trouwens ook helpen om een vrolijk muziekje op te zetten als je echt gek wordt van het huilen. Ik had op het laatst keelpijn en hoofdpijn van het huilen. De kleenex heeft een topomzet gedraaid. Ik zette dan juist muziek op waar ik vrolijk van wordt. Dat kan heel goed helpen om je uit die verdrietige spiraal te halen. Ga dingen doen waar je blij van wordt.

Zorg wel dat je je verdriet nog de ruimte geeft, want als je het wegstopt krijg je het dubbel zo hard weer terug. Het is net een rouwproces, je moet jezelf de tijd geven het te verwerken.



Er is een topic "verdrink bijna in liefdesverdriet". Daar heb ik heel veel aan gehad. Ga daar eens kijken. Je kunt er lekker van je afschrijven, elkaar advies geven. Je hart luchten. Het heeft mij goed geholpen.



O ja, zorg dat je geen contact houdt met je ex. Het is heel moeilijk en keihard, maar de ervaring leert (dat kun je trouwens op dat topic ook wel lezen), dat contact houden meestal alleen maar ellende oplevert. Elkaar aantrekken en weer afstoten. Het heeft op het forum niet weer geleid tot een succesvol nieuw begin van een relatie.

Ik geef toe dat ik me er zelf ook niet goed aan hou. Sinds kort heb ik weer een beetje contact, maar ik heb ook echt een paar maanden geen contact gehad, en nu kan ik redelijk normaal weer contact hebben. Al is mijn ex nog steeds mijn zwakke plek. Ik heb wel weer gedate met andere mannen. Ik sta weer voor nieuwe mannen open. Dat had ik na de breuk met ex niet verwacht. Dacht dat ik nooit weer van iemand anders zou kunnen houden.

Het heeft tijd nodig. En helaas bestaat er nog geen tijdmachine zodat je alvast vooruit kunt..



Sterkte meid!

Euh ja, ik weet natuurlijk niet hoelang het "aan" is geweest (hoewel het feit dat je het over "vriendje" hebt suggereert dat het een korte flunk was.............), maar 14 dgn lijkt me nog erg vers. Dus probeer niet hardnekkig er vanaf te komen, doe wat de vorige poster zei, zoek afleiding. Evengoed ben je er dan bewust of onbewust nog wel mee bezig, maar dan maak je het niet langer tot hoofdzaak. En dan slijt het op termijn vanzelf.

En je, andere mannen? Nu al? Eerst verwerken en vriendjes worden met jezelf.

k sluit me wel bij sartan aan... of je maakt t goed met m. of je zorgt dat je hem juist níet ziet. alleen zo kom je over hem heen.

je hebt liefdesverdriet, en ja.. hoelang dat gaat duren.. ehm.. geen idee.

to get over someone old get under someone new zeggen ze dan... maar dat komt ooit vanzelf wel n keer.

tja .. ik ken het gevoel ook.. mijn relatie is na 7 weken uit... Ookal voel ik dat het beter is... Ik mis hem echt wel... op momenten dat je het niet verwacht krijg je weer even een soort kortsluiting in je buik of als met een andere man heb gedate.... jak.. dan ineens komt weer het verdriet...Bah!

Ik weet wel dat contact houden met een ex zeker niet verstandig is.. Je wilt toch eigenlijk horen dat hij jou ook niet kan vergeten of dat hij toch nog iets voor je voelt of dat het weer goed komt... Maar uit ervaring spreek ik... het is niet voor niks uit helaas..... Ik ben ook na ene korte time out bij mijn ex teruggekomen... We zijn het rustig wezen opbouwen.. maar ondertussen voelde ik mij heel erg aan het lijntje gehouden want hij ging gewoon niet meer voor... Hij hield bewust een bepaalde afstand maar ondertussen wel met je naar bed blijven gaan... Sinds oktober is het uit...echt leuk gegaan is het niet.. Hij staat ook sind soktober weer op een datingsite... Het zegt genoeg.. hij was al lang klaar met mij.... en ik zit nog steeds met hem in mijn gedachten...:-( Ben wel blij dat het contact met ruzie is stukgelopen.. want nu hoef ik niet bang te zijn dat hij weer contact zoekt of ik met hem.... Dat zal namelijk niet gebeuren..en nu kan ik echt over hem heenkomen

meis sterkte.. en laat het verdriet toe

Andere mannen interesseren me ook niet op dit moment. Maar ik weet dat dit ooit wel terugkomt. Ik wil eerst opnieuw wat in het reine komen met mezelf. Want wat ik heb meegemaakt (eerst bindingsangst daarna verlatingsangst en daarna worden gedumpt), pfff, ik stel me vragen bij mezelf. Ben een persoontje die zich snel kwijtraakt in een relatie, cocoonen met mijn vriendje, beetje interesse kwijtraken in mijn omgeving en werk, .. dat is allemaal niet bevorderlijk om jezelf gezond van geest te blijven voelen. Op den duur was het allemaal in het teken van 'jij' en 'wij' maar die 'ik' was verdwenen. En heb me nochtans zo lang sterk en onafhankelijk kunnen opstellen en ineens lag ik aan zijn voeten. Vreemd, heel vreemd.

Hoe erg mis je hem daadwerkelijk? Ik vraag me dit sterk af, omdat je in je andere topic al praat over 'hoe vind ik een nieuwe vriend'. Heb je niet gewoon een vriendje nodig om je eigenwaarde een bestaan te geven? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat het niet uitmaakt wíe jouw vriendje is, áls er maar een vriendje is.

CL2 schreef op 12 december 2007 @ 17:23:

Hoe erg mis je hem daadwerkelijk? Ik vraag me dit sterk af, omdat je in je andere topic al praat over 'hoe vind ik een nieuwe vriend'. Heb je niet gewoon een vriendje nodig om je eigenwaarde een bestaan te geven? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat het niet uitmaakt wíe jouw vriendje is, áls er maar een vriendje is.

Weet je, er zijn nu eenmaal mensen waarbij het leven maar echt zin krijgt als er een partner is. Moeten we dat nu gaan afkeuren? Ik kan perfect gelukkig zijn alleen (alhoewel het mij op dit moment nog helemaal niet lukt omdat ik pas een goede week vrijgezel ben) maar als iemand anders dat niet lukt, dan verwijt ik die niets. Toch denk ik dat het mooi is om te leren gelukkig zijn alleen, leren en durven alleen zijn met jezelf en je daar ook goed bij kunnen voelen. Natuurlijk als je van het ene vriendje naar het andere fladdert heb je niet eens de kans om jezelf te ontdekken. Maar nog eens, iedereen kiest haar eigen weg (met vallen en opstaan) en iedereen moet doen waar die zich gelukkig bij voelt.

Inderdaad, ieder zijn eigen ding. En mijn ding in deze is afkeurend. En dat mag dan ook gewoon, want het is immers míjn ding. Toch?