Relaties
alle pijlers
Ik mis mijn ex in deze rotperiode
vrijdag 6 november 2020 om 12:23
Hallo iedereen,
Enkele jaren geleden opende ik hier een topic, over mijn langdurige relatie die totaal niet meer goed aanvoelde, mede aan het feit dat hij me na 3 jaar relatie had geslagen tijdens een heftige ruzie. De gedachte dat hij me terug (ooit) ging slaan bleef mij oppeuzelen en ik geraakte er maar niet over, dit in combinatie met zijn ouders en zus, die mij totaal niet goed genoeg vonden voor hun zoon/broer (dit zorgde ook voor veel stress en ruzie)...
Ik heb me voor lange tijd ongelukkig gevoeld in deze relatie, ik kon niet meer genieten van het leven, van hem,...
Ik heb enkele weken geleden de relatie dan toch definitief verbroken. Alles is in orde gekomen op financieel vlak,
Mijn ouders steunden me (had ik niet verwacht, maar ze stonden meteen klaar voor mij), ik woon nu in een appartementje in mijn thuisstad...
Mijn ex hielp me zelfs met het verhuizen en richtte samen met mij het appartement in...Nadat het werk was het gebeurd gaven we elkaar nog een dikke knuffel en ik moest zo hard wenen...ik zei dat ik hem ging missen, en hij zei hetzelfde terug...
Het deed me veel pijn, de relatie te moeten opgeven... Ik besefte dat ik hem toch liever zag dan ik eigenlijk al die tijd dacht.
Ik dacht altijd, de liefde is voorbij, er valt niks meer te redden. Maar ik mis hem zo ontzettend hard!!! En ik denk echt dat ik hém mis, niet gewoon "iemand" omdat ik me nu zo alleen voel... Ik voel me zo'n loser... Ik had alles (de relatie was niet 100%, maar hij heeft me niks meer aangedaan in de afgelopen jaren, zich niet meer agressief opgesteld tegenover mij, hij leek echt veranderd te zijn. Het probleem lag nu eerder aan mij, ik kon het geen plekje geven, ik bleef maar denken in een cirkel, "wat als het nog eens gebeurd", enz)...
Ik voel me slecht, alleen, somber, en nu met corona (ik woon in België en hier is het volledige lockdown) is het helemaal goed, nu kan ik zelfs mijn vriendinnen niet eens uitnodigen om het mezelf wat makkelijker te maken. Ik droom elke nacht over hem, ik val in slaap denkend aan al onze goeie momenten samen..Over hoe dom ik ben geweest dit te verbreken/ op te geven
Het enige wat ik wil is terug naar hem gaan, dit is 1 grote nachtmerrie!!!
Kan er mij a.u.b. iemand advies geven met mijn ongelofelijk wispelturige gedachten in deze donkere/koude dagen? Ik wordt gek van mezelf... Hoe kan dit nu?? Nu heb ik datgene wat ik wou toen ik in de relatie met hem zat, en nu wil ik terug het omgekeerde! Hoe stom kan een mens zijn....
Ik moet straks nog eens bij hem langs, ik heb blijkbaar nog enkele dingen vergeten op te halen... en ik wil niks liever dan hem knuffelen, hem zeggen hoeveel ik hem mis de laatste tijd.. Maar tergelijkertijd maakt dit ook zoveel kapot...
Enkele jaren geleden opende ik hier een topic, over mijn langdurige relatie die totaal niet meer goed aanvoelde, mede aan het feit dat hij me na 3 jaar relatie had geslagen tijdens een heftige ruzie. De gedachte dat hij me terug (ooit) ging slaan bleef mij oppeuzelen en ik geraakte er maar niet over, dit in combinatie met zijn ouders en zus, die mij totaal niet goed genoeg vonden voor hun zoon/broer (dit zorgde ook voor veel stress en ruzie)...
Ik heb me voor lange tijd ongelukkig gevoeld in deze relatie, ik kon niet meer genieten van het leven, van hem,...
Ik heb enkele weken geleden de relatie dan toch definitief verbroken. Alles is in orde gekomen op financieel vlak,
Mijn ouders steunden me (had ik niet verwacht, maar ze stonden meteen klaar voor mij), ik woon nu in een appartementje in mijn thuisstad...
Mijn ex hielp me zelfs met het verhuizen en richtte samen met mij het appartement in...Nadat het werk was het gebeurd gaven we elkaar nog een dikke knuffel en ik moest zo hard wenen...ik zei dat ik hem ging missen, en hij zei hetzelfde terug...
Het deed me veel pijn, de relatie te moeten opgeven... Ik besefte dat ik hem toch liever zag dan ik eigenlijk al die tijd dacht.
Ik dacht altijd, de liefde is voorbij, er valt niks meer te redden. Maar ik mis hem zo ontzettend hard!!! En ik denk echt dat ik hém mis, niet gewoon "iemand" omdat ik me nu zo alleen voel... Ik voel me zo'n loser... Ik had alles (de relatie was niet 100%, maar hij heeft me niks meer aangedaan in de afgelopen jaren, zich niet meer agressief opgesteld tegenover mij, hij leek echt veranderd te zijn. Het probleem lag nu eerder aan mij, ik kon het geen plekje geven, ik bleef maar denken in een cirkel, "wat als het nog eens gebeurd", enz)...
Ik voel me slecht, alleen, somber, en nu met corona (ik woon in België en hier is het volledige lockdown) is het helemaal goed, nu kan ik zelfs mijn vriendinnen niet eens uitnodigen om het mezelf wat makkelijker te maken. Ik droom elke nacht over hem, ik val in slaap denkend aan al onze goeie momenten samen..Over hoe dom ik ben geweest dit te verbreken/ op te geven
Het enige wat ik wil is terug naar hem gaan, dit is 1 grote nachtmerrie!!! Kan er mij a.u.b. iemand advies geven met mijn ongelofelijk wispelturige gedachten in deze donkere/koude dagen? Ik wordt gek van mezelf... Hoe kan dit nu?? Nu heb ik datgene wat ik wou toen ik in de relatie met hem zat, en nu wil ik terug het omgekeerde! Hoe stom kan een mens zijn
.... Ik moet straks nog eens bij hem langs, ik heb blijkbaar nog enkele dingen vergeten op te halen... en ik wil niks liever dan hem knuffelen, hem zeggen hoeveel ik hem mis de laatste tijd.. Maar tergelijkertijd maakt dit ook zoveel kapot...
vrijdag 6 november 2020 om 12:27
Hallo iedereen,
Enkele jaren geleden opende ik hier een topic, over mijn langdurige relatie die totaal niet meer goed aanvoelde, mede aan het feit dat hij me na 3 jaar relatie had geslagen tijdens een heftige ruzie. De gedachte dat hij me terug (ooit) ging slaan bleef mij oppeuzelen en ik geraakte er maar niet over, dit in combinatie met zijn ouders en zus, die mij totaal niet goed genoeg vonden voor hun zoon/broer (dit zorgde ook voor veel stress en ruzie)...
Ik heb me voor lange tijd ongelukkig gevoeld in deze relatie, ik kon niet meer genieten van het leven, van hem,...
Ik heb enkele weken geleden de relatie dan toch definitief verbroken. Alles is in orde gekomen op financieel vlak,
Mijn ouders steunden me (had ik niet verwacht, maar ze stonden meteen klaar voor mij), ik woon nu in een appartementje in mijn thuisstad...
Mijn ex hielp me zelfs met het verhuizen en richtte samen met mij het appartement in...Nadat het werk was het gebeurd gaven we elkaar nog een dikke knuffel en ik moest zo hard wenen...ik zei dat ik hem ging missen, en hij zei hetzelfde terug...
Het deed me veel pijn, de relatie te moeten opgeven... Ik besefte dat ik hem toch liever zag dan ik eigenlijk al die tijd dacht.
Ik dacht altijd, de liefde is voorbij, er valt niks meer te redden. Maar ik mis hem zo ontzettend hard!!! En ik denk echt dat ik hém mis, niet gewoon "iemand" omdat ik me nu zo alleen voel... Ik voel me zo'n loser... Ik had alles (de relatie was niet 100%, maar hij heeft me niks meer aangedaan in de afgelopen jaren, zich niet meer agressief opgesteld tegenover mij, hij leek echt veranderd te zijn. Het probleem lag nu eerder aan mij, ik kon het geen plekje geven, ik bleef maar denken in een cirkel, "wat als het nog eens gebeurd", enz)...
Ik voel me slecht, alleen, somber, en nu met corona (ik woon in België en hier is het volledige lockdown) is het helemaal goed, nu kan ik zelfs mijn vriendinnen niet eens uitnodigen om het mezelf wat makkelijker te maken. Ik droom elke nacht over hem, ik val in slaap denkend aan al onze goeie momenten samen..Over hoe dom ik ben geweest dit te verbreken/ op te geven Het enige wat ik wil is terug naar hem gaan, dit is 1 grote nachtmerrie!!!
Kan er mij a.u.b. iemand advies geven met mijn ongelofelijk wispelturige gedachten in deze donkere/koude dagen? Ik wordt gek van mezelf... Hoe kan dit nu?? Nu heb ik datgene wat ik wou toen ik in de relatie met hem zat, en nu wil ik terug het omgekeerde! Hoe stom kan een mens zijn ....
Ik moet straks nog eens bij hem langs, ik heb blijkbaar nog enkele dingen vergeten op te halen... en ik wil niks liever dan hem knuffelen, hem zeggen hoeveel ik hem mis de laatste tijd.. Maar tergelijkertijd maakt dit ook zoveel kapot...
Enkele jaren geleden opende ik hier een topic, over mijn langdurige relatie die totaal niet meer goed aanvoelde, mede aan het feit dat hij me na 3 jaar relatie had geslagen tijdens een heftige ruzie. De gedachte dat hij me terug (ooit) ging slaan bleef mij oppeuzelen en ik geraakte er maar niet over, dit in combinatie met zijn ouders en zus, die mij totaal niet goed genoeg vonden voor hun zoon/broer (dit zorgde ook voor veel stress en ruzie)...
Ik heb me voor lange tijd ongelukkig gevoeld in deze relatie, ik kon niet meer genieten van het leven, van hem,...
Ik heb enkele weken geleden de relatie dan toch definitief verbroken. Alles is in orde gekomen op financieel vlak,
Mijn ouders steunden me (had ik niet verwacht, maar ze stonden meteen klaar voor mij), ik woon nu in een appartementje in mijn thuisstad...
Mijn ex hielp me zelfs met het verhuizen en richtte samen met mij het appartement in...Nadat het werk was het gebeurd gaven we elkaar nog een dikke knuffel en ik moest zo hard wenen...ik zei dat ik hem ging missen, en hij zei hetzelfde terug...
Het deed me veel pijn, de relatie te moeten opgeven... Ik besefte dat ik hem toch liever zag dan ik eigenlijk al die tijd dacht.
Ik dacht altijd, de liefde is voorbij, er valt niks meer te redden. Maar ik mis hem zo ontzettend hard!!! En ik denk echt dat ik hém mis, niet gewoon "iemand" omdat ik me nu zo alleen voel... Ik voel me zo'n loser... Ik had alles (de relatie was niet 100%, maar hij heeft me niks meer aangedaan in de afgelopen jaren, zich niet meer agressief opgesteld tegenover mij, hij leek echt veranderd te zijn. Het probleem lag nu eerder aan mij, ik kon het geen plekje geven, ik bleef maar denken in een cirkel, "wat als het nog eens gebeurd", enz)...
Ik voel me slecht, alleen, somber, en nu met corona (ik woon in België en hier is het volledige lockdown) is het helemaal goed, nu kan ik zelfs mijn vriendinnen niet eens uitnodigen om het mezelf wat makkelijker te maken. Ik droom elke nacht over hem, ik val in slaap denkend aan al onze goeie momenten samen..Over hoe dom ik ben geweest dit te verbreken/ op te geven Het enige wat ik wil is terug naar hem gaan, dit is 1 grote nachtmerrie!!!
Kan er mij a.u.b. iemand advies geven met mijn ongelofelijk wispelturige gedachten in deze donkere/koude dagen? Ik wordt gek van mezelf... Hoe kan dit nu?? Nu heb ik datgene wat ik wou toen ik in de relatie met hem zat, en nu wil ik terug het omgekeerde! Hoe stom kan een mens zijn ....
Ik moet straks nog eens bij hem langs, ik heb blijkbaar nog enkele dingen vergeten op te halen... en ik wil niks liever dan hem knuffelen, hem zeggen hoeveel ik hem mis de laatste tijd.. Maar tergelijkertijd maakt dit ook zoveel kapot...
vrijdag 6 november 2020 om 12:32
Je moet nu leren hoe je weer van 'wij' naar 'mij' moet.
Dat komt wel, maar dan moet je wel stoppen met je gevoelens voeden dat je een domme keus hebt gemaakt en dat je hem zo mist. En dat kun je bewust doen.
Je mag prima medelijden hebben met jezelf dat je weer alleen bent, dat je een ander leven hebt dan je wou en dat het leven daarom anders loopt.
Stop met het verlangen naar hem, het oprakelen van leuke dingen met hem en het 'wat nu als ik het mis heb'- spel spelen.
Dat komt wel, maar dan moet je wel stoppen met je gevoelens voeden dat je een domme keus hebt gemaakt en dat je hem zo mist. En dat kun je bewust doen.
Je mag prima medelijden hebben met jezelf dat je weer alleen bent, dat je een ander leven hebt dan je wou en dat het leven daarom anders loopt.
Stop met het verlangen naar hem, het oprakelen van leuke dingen met hem en het 'wat nu als ik het mis heb'- spel spelen.
vrijdag 6 november 2020 om 12:34
Je hebt hele leuke en hele vervelende tijden samen meegemaakt. Je hebt de relatie verbroken omdat hij jou heeft geslagen (!) en bang bent voor herhaling.
Je denkt nu terug aan die leuke tijden, en dat mis je. Maar iemand slaan is ;in mijn ogen) nooit goed te praten.
Zoek (online) afleiding, ga lekker buiten lopen: ga pokemon spelen of ga geocachen.
Je denkt nu terug aan die leuke tijden, en dat mis je. Maar iemand slaan is ;in mijn ogen) nooit goed te praten.
Zoek (online) afleiding, ga lekker buiten lopen: ga pokemon spelen of ga geocachen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 6 november 2020 om 12:36
Geen tips of adviezen.
Mijn (inmiddels) man en ik zijn na 1 jaar relatie acht weken uit elkaar geweest, het heeft ons goed gedaan en doen beseffen dat we niet zonder elkaar willen zijn. Maar onze redenen waren anders dan de jouw en er was zeker geen sprake van geweld.
Wil je even sterkte wensen want liefdesverdriet is/kan ontzettend heftig zijn. Het intense verlangen naar iemand, het afscheid moeten nemen van een toekomst. Poeh, er wordt vaak lacherig over gedaan zo van; kijk een film en neem chocola maar het is/kan echt een rauwe pijn zijn. Dan werkt een film echt niet!
Mijn (inmiddels) man en ik zijn na 1 jaar relatie acht weken uit elkaar geweest, het heeft ons goed gedaan en doen beseffen dat we niet zonder elkaar willen zijn. Maar onze redenen waren anders dan de jouw en er was zeker geen sprake van geweld.
Wil je even sterkte wensen want liefdesverdriet is/kan ontzettend heftig zijn. Het intense verlangen naar iemand, het afscheid moeten nemen van een toekomst. Poeh, er wordt vaak lacherig over gedaan zo van; kijk een film en neem chocola maar het is/kan echt een rauwe pijn zijn. Dan werkt een film echt niet!
vrijdag 6 november 2020 om 13:18
Door Corona ligt alles onder een vergrootglas en word je leven heel simpel en klein.
Wat de anderen ook zeggen; je mist een persoon, geborgenheid enzovoort.
Niet specifiek HEM, want het klonk niet als een feestje jullie relatie als ik eerlijk ben.
En een schoonmoeder en zus die je het licht niet in de ogen gunnen.... gezelligheid kent geen tijd...
Wat de anderen ook zeggen; je mist een persoon, geborgenheid enzovoort.
Niet specifiek HEM, want het klonk niet als een feestje jullie relatie als ik eerlijk ben.
En een schoonmoeder en zus die je het licht niet in de ogen gunnen.... gezelligheid kent geen tijd...
vrijdag 6 november 2020 om 13:37
Ja we hadden ruzie, dat ging meestal over zijn ouders. Soms ook over kleinere dingen, zaken waarvan ik dacht "is dit nu echt de moeite om over te ruzieën?".. Maar naast die ruzie hadden we het ook goed. Het was vaak gezellig met hem, en ik voelde me op die momenten altijd wel goed bij hem... En ik mis dat gevoel. Het gevoel om op iemand terug te kunnen vallen als je een rotdag hebt gehad, het gevoel dat je altijd iemand hebt die luistert, je zal proberen te helpen... Ik kan me niemand anders inbeelden dan hem momenteel en de goeie herinneringen die aan hem vasthangen. Ik kan me niet inbeelden dat ik ooit iemand even graag zal zien als hij.
Hij heeft me geslagen, dat is 4 jaar geleden ongeveer...Sindsdien heeft hij me niet meer aangeraakt tijdens een ruzie. Al was hij wel nog steeds verbaal redelijk heftig...Maar toch bleef ik hem graag zien, en nu nog steeds, nadat ik de relatie heb beïndigd.
Langs de ene kant wil ik dat het terug weer goed komt, dat we samen werken aan een betere relatie, omdat ik nu inzie dat ik hem niet kan missen, aan de andere kant denk ik dat DIT de juiste weg is, ik erdoor heen moet bijten, en dat het vanzelf dan terug (na enige tijd) terug goed zal komen met mij... Het zijn zo'n hartverscheurende gedachten die ik heb die me momenteel echt gek maken..
vrijdag 6 november 2020 om 13:38
Jaren geleden al voelde je relatie niet meer goed aan. Je hebt het daarna heel lang de kans gegeven, maar het was gewoon geen leuke relatie. En dan heeft hij ook nog secreten van familieleden en lasts but not least: hij heeft je geslagen!
Je bent er te lang in blijven hangen en blijkbaar ben je er nogal goed in om je alleen de positieve kanten te herinneren. Zo’n relatie moet je gewoon niet willen, er zijn zat andere mannen die beter bij je passen én je niet slaan. Sluit het af voor jezelf, je blijft er nu in hangen en zo los je het niet op.
Je bent er te lang in blijven hangen en blijkbaar ben je er nogal goed in om je alleen de positieve kanten te herinneren. Zo’n relatie moet je gewoon niet willen, er zijn zat andere mannen die beter bij je passen én je niet slaan. Sluit het af voor jezelf, je blijft er nu in hangen en zo los je het niet op.
vrijdag 6 november 2020 om 13:40
Oasa schreef: ↑06-11-2020 13:37Ja we hadden ruzie, dat ging meestal over zijn ouders. Soms ook over kleinere dingen, zaken waarvan ik dacht "is dit nu echt de moeite om over te ruzieën?".. Maar naast die ruzie hadden we het ook goed. Het was vaak gezellig met hem, en ik voelde me op die momenten altijd wel goed bij hem... En ik mis dat gevoel. Het gevoel om op iemand terug te kunnen vallen als je een rotdag hebt gehad, het gevoel dat je altijd iemand hebt die luistert, je zal proberen te helpen... Ik kan me niemand anders inbeelden dan hem momenteel en de goeie herinneringen die aan hem vasthangen. Ik kan me niet inbeelden dat ik ooit iemand even graag zal zien als hij.
Hij heeft me geslagen, dat is 4 jaar geleden ongeveer...Sindsdien heeft hij me niet meer aangeraakt tijdens een ruzie. Al was hij wel nog steeds verbaal redelijk heftig...Maar toch bleef ik hem graag zien, en nu nog steeds, nadat ik de relatie heb beïndigd.
Langs de ene kant wil ik dat het terug weer goed komt, dat we samen werken aan een betere relatie, omdat ik nu inzie dat ik hem niet kan missen, aan de andere kant denk ik dat DIT de juiste weg is, ik erdoor heen moet bijten, en dat het vanzelf dan terug (na enige tijd) terug goed zal komen met mij... Het zijn zo'n hartverscheurende gedachten die ik heb die me momenteel echt gek maken..
Ja duh, anders was je al lang weg geweest toch? En natuurlijk mis je die positieve kanten, maar veel ruzie hebben (waar het dan ook over gaat maakt niet eens uit) waarbij hij dan ook nog verbaal behoorlijk heftig was is blijkbaar niet hoe jij een fijne relatie voor je ziet. En dat krijg je er wel gratis en voor niets bij als je naar hem terug gaat.
vrijdag 6 november 2020 om 13:44
Die persoon komt wel weer. Op dit moment moet je even op zoek naar anderen om je rotdag mee te bespreken (moeder), je te vragen te helpen (vriendinnen), iemand die luistert ( je vader).. enzovoort enzovoort.Oasa schreef: ↑06-11-2020 13:37Ja we hadden ruzie, dat ging meestal over zijn ouders. Soms ook over kleinere dingen, zaken waarvan ik dacht "is dit nu echt de moeite om over te ruzieën?".. Maar naast die ruzie hadden we het ook goed. Het was vaak gezellig met hem, en ik voelde me op die momenten altijd wel goed bij hem... En ik mis dat gevoel. Het gevoel om op iemand terug te kunnen vallen als je een rotdag hebt gehad, het gevoel dat je altijd iemand hebt die luistert, je zal proberen te helpen... Ik kan me niemand anders inbeelden dan hem momenteel en de goeie herinneringen die aan hem vasthangen. Ik kan me niet inbeelden dat ik ooit iemand even graag zal zien als hij.
Hij heeft me geslagen, dat is 4 jaar geleden ongeveer...Sindsdien heeft hij me niet meer aangeraakt tijdens een ruzie. Al was hij wel nog steeds verbaal redelijk heftig...Maar toch bleef ik hem graag zien, en nu nog steeds, nadat ik de relatie heb beïndigd.
Langs de ene kant wil ik dat het terug weer goed komt, dat we samen werken aan een betere relatie, omdat ik nu inzie dat ik hem niet kan missen, aan de andere kant denk ik dat DIT de juiste weg is, ik erdoor heen moet bijten, en dat het vanzelf dan terug (na enige tijd) terug goed zal komen met mij... Het zijn zo'n hartverscheurende gedachten die ik heb die me momenteel echt gek maken..
In die ruzies, bond jij dan maar vaak in zodat het dan klaar was met de ruzie? Sprak je over sommige dingen niet of liet je sommige dingen omdat je wist dat het dan geheid ruzie zou worden? Keek je ook in welk humeur hij was en paste jij je gedrag en handelingen daar ook op aan?
vrijdag 6 november 2020 om 14:20
Ach, lieve to. Wat moeilijk. Hier moet je toch doorheen.
Ik ben een week of twee geleden gestopt met roken. Door de jaren heen diverse eerdere pogingen gedaan, maar nooit definitief gelukt. Ik weet natuurlijk al jaren dat roken niet goed voor me is. Dat die sigaret niet mijn vriend is, waar ik zo van geniet en ontspan. Maar dat het mijn vijand is die me uiteindelijk kapot zal maken.
Mijn verslaafde brein blijft het proberen. Elke dag. Probeert me wijs te maken dat ik mijn vriend de sigaret zo mis. Dat dat onverzadigde gevoel over gaat als ik een sigaret neem. Dat één wel kan. We hadden het toch fijn samen?
Puur bedrog van mijn eigen verslaafde hersenen. Nee, we hadden het niet fijn. Ik zat gevangen in een verslaving. Met alleen maar nadelen. Elke dag werd de angst een stukje groter dat ik er op een dag ziek van ga worden.
Zie je de parallellen (is dat goed geschreven, het staat zo raar)
Zo ongeveer gaat het bij jou ook. Je weet eigenlijk best dat de relatie niet goed was, niet goed als relatie en niet goed voor jou. Hij sloeg je zelfs! Je hebt een goede en sterke keuze gemaakt door bij hem weg te gaan. Jouw brein houdt je voor de gek omdat je eenzaam bent. Laat je niet foppen.
Ik ben een week of twee geleden gestopt met roken. Door de jaren heen diverse eerdere pogingen gedaan, maar nooit definitief gelukt. Ik weet natuurlijk al jaren dat roken niet goed voor me is. Dat die sigaret niet mijn vriend is, waar ik zo van geniet en ontspan. Maar dat het mijn vijand is die me uiteindelijk kapot zal maken.
Mijn verslaafde brein blijft het proberen. Elke dag. Probeert me wijs te maken dat ik mijn vriend de sigaret zo mis. Dat dat onverzadigde gevoel over gaat als ik een sigaret neem. Dat één wel kan. We hadden het toch fijn samen?
Puur bedrog van mijn eigen verslaafde hersenen. Nee, we hadden het niet fijn. Ik zat gevangen in een verslaving. Met alleen maar nadelen. Elke dag werd de angst een stukje groter dat ik er op een dag ziek van ga worden.
Zie je de parallellen (is dat goed geschreven, het staat zo raar)
Zo ongeveer gaat het bij jou ook. Je weet eigenlijk best dat de relatie niet goed was, niet goed als relatie en niet goed voor jou. Hij sloeg je zelfs! Je hebt een goede en sterke keuze gemaakt door bij hem weg te gaan. Jouw brein houdt je voor de gek omdat je eenzaam bent. Laat je niet foppen.
vrijdag 6 november 2020 om 14:23
Het is niet zo raar dat je hem mist, je hebt je leven met hem gedeeld.
Zorg dat je geen contact meer met hem hoeft te hebben, klaar is klaar!
Tenzij jullie kinderen hebben?
Heb je je spullen gehaald, dan alles meenemen en de groeten.
Het gaat niet werken, en ondanks dat je nu misschien denkt van wel, gaat hij/jij terug vallen in oude gewoontes binnen jullie relatie.
Je hebt al langer geprobeerd en geprobeerd en weer geprobeerd om te weten dat je weg wilde bij hem.
Geniet van je eigen plek, geef jezelf de tijd.
Maar realiseer je wel dat iemand missen ook uit gewoonte kan zijn.
Bovenstaande is mijn advies....
Mocht je toch alle adviezen in de wind slaan, zorg dan dat jullie een pauze nemen om te kijken wat jullie echt willen.
En laat het ook een beetje van je ex afhangen, onderneemt hij iets naar jou, heeft hij spijt? Vecht hij voor jullie?
Ja nu misschien omdat het vers is, maar blijft hij dat volhouden zolang jullie uit elkaar zijn?
Trekken aan een dood paard moet je niet willen, zonde van je tijd....
Come on girl, ga genieten van je vrijgezelle leven, je bent weer op de markt!
Nu is het rot met de lockdown in België maar ook dat gaat over, net als je verdriet.
Zorg dat je geen contact meer met hem hoeft te hebben, klaar is klaar!
Tenzij jullie kinderen hebben?
Heb je je spullen gehaald, dan alles meenemen en de groeten.
Het gaat niet werken, en ondanks dat je nu misschien denkt van wel, gaat hij/jij terug vallen in oude gewoontes binnen jullie relatie.
Je hebt al langer geprobeerd en geprobeerd en weer geprobeerd om te weten dat je weg wilde bij hem.
Geniet van je eigen plek, geef jezelf de tijd.
Maar realiseer je wel dat iemand missen ook uit gewoonte kan zijn.
Bovenstaande is mijn advies....
Mocht je toch alle adviezen in de wind slaan, zorg dan dat jullie een pauze nemen om te kijken wat jullie echt willen.
En laat het ook een beetje van je ex afhangen, onderneemt hij iets naar jou, heeft hij spijt? Vecht hij voor jullie?
Ja nu misschien omdat het vers is, maar blijft hij dat volhouden zolang jullie uit elkaar zijn?
Trekken aan een dood paard moet je niet willen, zonde van je tijd....
Come on girl, ga genieten van je vrijgezelle leven, je bent weer op de markt!
Nu is het rot met de lockdown in België maar ook dat gaat over, net als je verdriet.
vrijdag 6 november 2020 om 17:40
ecam2015 schreef: ↑06-11-2020 14:23Het is niet zo raar dat je hem mist, je hebt je leven met hem gedeeld.
Zorg dat je geen contact meer met hem hoeft te hebben, klaar is klaar!
Tenzij jullie kinderen hebben?
Heb je je spullen gehaald, dan alles meenemen en de groeten.
Het gaat niet werken, en ondanks dat je nu misschien denkt van wel, gaat hij/jij terug vallen in oude gewoontes binnen jullie relatie.
Je hebt al langer geprobeerd en geprobeerd en weer geprobeerd om te weten dat je weg wilde bij hem.
Geniet van je eigen plek, geef jezelf de tijd.
Maar realiseer je wel dat iemand missen ook uit gewoonte kan zijn.
Bovenstaande is mijn advies....
Mocht je toch alle adviezen in de wind slaan, zorg dan dat jullie een pauze nemen om te kijken wat jullie echt willen.
En laat het ook een beetje van je ex afhangen, onderneemt hij iets naar jou, heeft hij spijt? Vecht hij voor jullie?
Ja nu misschien omdat het vers is, maar blijft hij dat volhouden zolang jullie uit elkaar zijn?
Trekken aan een dood paard moet je niet willen, zonde van je tijd....
Come on girl, ga genieten van je vrijgezelle leven, je bent weer op de markt!
Nu is het rot met de lockdown in België maar ook dat gaat over, net als je verdriet.
Ik ben daarnet om mijn spullen gegaan bij (ons) thuis... Het was moeilijk. Ik heb wat gepraat over mijn gevoelens, dat ik hem mis en dat ik het moeilijk heb alleen in dat nieuwe appartement enz. Hij zei: "wat moet ik daar op zeggen? Ik mis jou ook, maar nu is het te laat, nu kan er niks meer aan veranderd worden". Ik ben wel blij dat hij het zo oppakt...Hij zal er denk ik sneller over zijn dan ik (wat me ook wel wat triest maakt tegelijkertijd). Ik zag wel dat hij ook verdriet had, maar hij liet het niet zozeer merken. Ik heb hem bedankt voor alles wat hij me heeft geleerd, voor de keren dat hij me heeft geholpen, en dat ik hem nooit zal vergeten. We hebben nog voor een laatste keer geknuffeld en ik ben vertrokken. We hebben geen kinderen.. Dat is wel positief op zich... Ik hoop echt dat ik het snel een plekje kan geven en mij erover zal kunnen zetten. Nu lijkt het me echt nog ondenkbaar.
vrijdag 6 november 2020 om 17:44
Dat was erg gevaarlijk. Je hebt geluk dat hij zo reageerde, als hij anders had gereageerd was je alweer terug in de shit beland.Oasa schreef: ↑06-11-2020 17:40Ik ben daarnet om mijn spullen gegaan bij (ons) thuis... Het was moeilijk. Ik heb wat gepraat over mijn gevoelens, dat ik hem mis en dat ik het moeilijk heb alleen in dat nieuwe appartement enz. Hij zei: "wat moet ik daar op zeggen? Ik mis jou ook, maar nu is het te laat, nu kan er niks meer aan veranderd worden". Ik ben wel blij dat hij het zo oppakt...Hij zal er denk ik sneller over zijn dan ik (wat me ook wel wat triest maakt tegelijkertijd). Ik zag wel dat hij ook verdriet had, maar hij liet het niet zozeer merken. Ik heb hem bedankt voor alles wat hij me heeft geleerd, voor de keren dat hij me heeft geholpen, en dat ik hem nooit zal vergeten. We hebben nog voor een laatste keer geknuffeld en ik ben vertrokken. We hebben geen kinderen.. Dat is wel positief op zich... Ik hoop echt dat ik het snel een plekje kan geven en mij erover zal kunnen zetten. Nu lijkt het me echt nog ondenkbaar.
vrijdag 6 november 2020 om 17:47
Omdat ik constant twijfelde over onze relatie.. Ik voelde me zinloos bij hem en ik was bang dat ik mijn tijd aan het verspillen was met hem... Het geruzie en de frustratie vanuit mijn kant kwam vooral omdat hij me 3 jaar geleden heeft geslagen tijdens een ruzie. Ik verloor het respect voor hem, en ik had moeite om die barsten te lijmen/ het trauma te verwerken ook al had hij er achteraf spijt van...
Ik heb dan uiteindelijk de knoop doorgehakt, dat ik zo niet meer verder wou. Dat we beiden iemand anders verdienden die ons wel 100% graag zag. Maar nu ik alleen in mijn appartement zit denk ik constant dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt. Want ik mis het bij hem zijn, ik mis onze momenten, ik zie hem nog graag (ik ben er zo lang mee samen geweest, die gevoelens verdwijnen niet in 1 2 3). Wat heb ik nu? Niks meer... Niemand. Ik heb niet veel vrienden, ik heb wel ouders die goed voor me zorgen..Daar ben ik wel dankbaar voor... Ik ben gewend al 7 jaar met iemand samen te wonen, en nu plots niks meer van contact.. het is echt heel hard voor mij nu.
