Ik verstik mijn vriend

Ik kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt om van altijd samen naar minder samen te gaan. Maar ik kan het gevoel dat je vriend heeft ook heel goed begrijpen. Wij waren de eerste paar maanden van onze relatie ook continue bij elkaar met als gevolg dat we onze vrienden, studie, werk, familie etc ernstig verwaarloosden. Wat voor even wel ok was maar op een gegeven moment gaat het leven ook gewoon door. Dan ben je een stabiele en constante factor in elkaars leven waar je ontzettend van kan genieten. Maar het is heel goed om je leven weer op te pakken en je eigen dingen te gaan doen. Dat je elkaar in plaats van elke dag om de een of twee dagen ziet en niet elke nacht bij elkaar slaapt. Dit zorgt er ook voor dat het niet heel gauw gewoon wordt en je het minder gaat waarderen. Zie het zo, als hij weer even een paar dagen zijn eigen dingen doet, verlangt hij des te meer naar jou! En andersom ook toch? Lijkt me lekker voor je om weer eens wat met vriendinnen te gaan doen, of de mogelijkheid te hebben om naar hem te verlangen. Ik zou er van profiteren ipv het als een gemis te zien!

Wij mochten elkaar in het begin alleen in het weekend zien van mijn ouders, dramatisch na elkaar eerst zowat elke dag gezien te hebben. Dit omdat ik echt mijn studie aan het verzieken was doordat ik op mijn roze wolkje leefde. Maar op maandagavond waren mijn ouders standaard een uur of twee weg, dan reedt hij ruim drie kwartier om me een kusje te geven.

Dit maakte dat we na een week zo naar elkaar verlangden we het hele weekend niet meer de slaapkamer uitkwamen. Als we elkaar standaard elke dag hadden gezien was dat verlangen een stuk minder hoor!

Bedenk je alsjeblieft dat je relatie niet enige belangrijke in je leven is!



Er is ook nog zoiets als vriendschappen, familie, werk/studie, eigen interesses en hobbies. Wees blij dat je vriend er nu een beetje de rem opzet, want nu slikken je vriend(inn)en misschien nog een excuus, na 4 maanden verwaarlozing. Na een jaar hoef je bij hen niet meer aan te komen zetten.



Bedenk je ook dat een relatie stuk kan lopen. Het is nog heel pril en feitelijk kennen jullie elkaar nog helemaal niet zo goed. Een breuk is nog veel pijnlijker als je er dan achterkomt dat je behalve hem helemaal niks meer hebt.

Hoi Jessicavs, ik begrijp best dat je het moeilijk vind om elkaar 'opeens' minder te gaan zien. Maar ik vind wel dat het een begrijpelijke stap is van je vriend en het lijkt me ook goed voor jullie allebij om weer wat meer jullie eigen leven te gaan leiden buiten jullie relatie. Met vrienden afspreken, gaan sporten oid is heel belangrijk. Zoals Doornroosje ook al zegt: je relatie kan ook uitgaan en dan is het belangrijk dat je een leven hebt om op terug te vallen.



Toen mijn vriend en ik ongeveer 2 maanden samen waren gaf hij ook aan meer tijd voor zichzelf te willen. Daarvoor waren wij ook heel veel samen, waar ik erg van genoot. Ik sprak nog steeds wel met vrienden af, maar altijd op momenten dat mijn vriend zelf ook weg was oid. In het begin vond ik het erg moeilijk om hem minder te zien en voelde het een beetje alsof ik niet leuk genoeg was. Terwijl ik rationeel best begreep dat hij tijd voor zichzelf nodig had. Na een paar weken merkte ik bij mezelf dat ik het eigenlijk best lekker vond om elkaar regelmatig even een paar dagen niet te zien. Ik deed weer meer mijn eigen dingen en het was elke keer weer een feestje om hem weer te zien.

Inmiddels zijn we ruim 5 maanden samen en zien we elkaar weer wat meer. Dit is gewoon zo gegroeid en zowel mn vriend als ikzelf vinden dat fijn. Af en toe check ik of hij nog wel genoeg tijd voor zichzelf heeft en dat is gelukkig zo. Soms zien we elkaar weer wat minder vaak doordat we andere dingen te doen hebben, maar daar heb ik het nu niet zo moeilijk meer mee. Omdat ik daar destijds mee om heb leren gaan. Gelukkig maar, want met een muzikant als vriend moet je hem regelmatig even missen.

Overigens begin ik hem meestal na 3/4 dagen wel te missen en de smsjes vliegen dan vaak ook heen en weer. Maar dat is ook wel weer leuk.

Allemachtig zeg, hoe krijg je het voor elkaar dat je vriend na 4 maanden al aangeeft dat ie meer tijd voor zichzelf wil? En hoe kan het dat jij na zo'n korte tijd al niet meer bent wie je voorheen was?

Kom op, jullie kennen elkaar net 4 maanden, geen 4 jaar! Hoe kan je in zo'n korte periode al je eigen leven helemaal hebben opgegeven?

(trouwens, ook na 4 jaar moet je nog steeds je eigen leven hebben. En na 10 jaar ook. En na 50 jaar ook.)

Zuss: jij bent altijd wel ERG kort door de bocht. Als iemand post dat ze anorexia heeft ben jij nog in staat om te zeggen: "joh dan moet je meer gaan eten!" Lekker constructief...



Ik snap TO wel.

Heb het zelf ook ervaren met mijn vriend.....in het begin ben je zoooveel met elkaar bezig. En in 1e instantie schrik je dan en beetje als hij zegt dat hij wat meer voor zichzelf wil doen. Alsof hij jou daarmee afwijst of zegt dat ie je niet leuk meer vindt of zo...

Maar zo moet je het niet zien!! Hoe saai en vreselijk uitgekauwd het ook klinkt: het leven gaat door!! En voor eeuwig op die roze wolk blijven zitten gaat helaas niet!!



Probeer dus te genieten van een avondje alleen....wat deed je voor je je vriend leerde kennen bijvoorbeeld? Een boek lezen in bad? TV kjijken? sporten?

Ga dat soort dingen weer doen en zie het niet als een afwijzing als hij zegt dat hij vnaavond liever ff zijn eigen ding doet!

Des te leuker is het om hem daarna weer te zien!

Bij mij zou er meteen een alarmbel afgaan wanneer mijn vriend na 4 maanden aangeeft meer ruimte te willen hebben. Hoezo dat? Volgens mij ben je juist in die prille periode helemaal verliefd en kan je niet genoeg van elkaar krijgen! Ik zou zelfs beledigd zijn nu ik er zo over nadenk.

quote:Zuss schreef op 20 januari 2008 @ 21:16:

Allemachtig zeg, hoe krijg je het voor elkaar dat je vriend na 4 maanden al aangeeft dat ie meer tijd voor zichzelf wil? En hoe kan het dat jij na zo'n korte tijd al niet meer bent wie je voorheen was?

Kom op, jullie kennen elkaar net 4 maanden, geen 4 jaar! Hoe kan je in zo'n korte periode al je eigen leven helemaal hebben opgegeven?



Ik ben het hier wel mee eens..

Ik kan mij ook niet voorstellen dat je na 4 maanden al geen eigen leven meer hebt en geen dag meer alleen kunt zijn..

Ook na 4 of 5 jaar niet...

Natuurlijk wil je in het begin vaak bijelkaar zijn maar helemaal niks meer voor jezelf hebben? Nee daar kan ik mij niks bij voorstellen..

Ik zit in precies dezelfde situatie. Ook mijn vriend en ik zijn nu zo'n 4 maand bij elkaar en hebben in het begin heel veel tijd samen doorgebracht. Hij heeft nu aangegeven wat meer tijd voor zichzelf te willen hebben en tegelijkertijd mij daarmee te 'dwingen' wat meer dingen voor mezelf te doen. Ik kom uit een lange relatie en hij was lange tijd vrijgezel toen we elkaar tegen kwamen. Ik was dus gewend om veel met iemand samen te zijn (ik woonde samen) en hij was gewend volledig vrij te zijn.

Het voelt een beetje als een afwijzing, maar ik vind het ook wel erg begrijpelijk van zijn kant. In onze situatie is het zo dat ik nog niet erg lang in een nieuwe stad woon en dus niet zoveel contacten heb (mijn vriendinnen uit mijn vorige woonplaats en familie wonen te ver weg om bij ze langs te kunnen gaan), en hij hier al een paar jaar woont en een uitgebreide vriendengroep heeft. Dat maakt het voor mij wel eens moeilijk, omdat ik gewoon nog niet zoveel te doen heb op de avonden waarop ik hem niet zie... Maar ook al is het nu misschien even moeilijk, op de lange duur denk ik dat het alleen maar goed is voor je relatie als je naast je leven met elkaar ook je eigen dingen hebt.

@ NoYo: als je in die 4 maanden heel veel samen geweest bent is het allerprilste er denk ik wel een beetje vanaf en zul je toch weer terug moeten naar 'real life'. Ik denk dus niet dat je het per se moet zien als iets waarover je je zorgen moet maken.

AmericaGirl, over kort door de bocht gesproken..... Jij vergelijkt appels met peren maar dat weet je zelf ook wel.

Ik vind het behoorlijk schrikbarend als iemand zichzelf en haar eigen leven zomaar opeens opgeeft omdat ze een relatie heeft. Ook als je veel tijd met elkaar doorbrengt, zelfs als dat dag en nacht is, ook dan moet je ervoor zorgen dat je geen hulpeloos poppetje bent als de ander wat meer vrijheid wil.