Ik weet niet of ik verder wil met man & boerderij [Lege

Marsha2023 zondag 5 maart 2023 om 17:45

Leeggehaald

moderatorviva wijzigde dit bericht op 09-03-2023 16:58
Reden: op verwijderd, maatregelen zijn genomen.

98.72% gewijzigd

Youk79 dinsdag 7 maart 2023 om 11:19

Ik vind de tip om contact op te nemen met maatschappelijk werk van LTO echt super goed. Is voor man ook fijner want inzicht in zijn situatie.

Is er mogelijkheid om hulp in te huren voor man? Als er geen huishoudelijke hulp beschikbaar is lijkt dat mij het meest zinvol.

Het is zoals het is

Susan dinsdag 7 maart 2023 om 11:38

MrsMorrison schreef: ↑
07-03-2023 10:41
Maar wanneer TO meer verdiend dan haar man, wat zomaar zou kunnen aangezien het bedrijf financiële problemen kent zo meen ik te lezen, dan zal TO alimentatie moeten gaan betalen. Ook een dingetje om goed over na te denken...

Ik zou dan heel goed navragen hoe dat wordt berekend. Als hij eigen baas is zal hij zichzelf een salaris uitbetalen, dan kan hij wel besluiten om iedere cent die hij verdient in het bedrijf te stoppen en zichzelf het minimale uit te betalen waardoor zij zich groen en geel betaalt, maar ik zou me ook zo kunnen voorstellen dat er bij een eigen bedrijf naar de totale waarde van het bedrijf wordt gekeken en niet alleen naar het salaris of de omzet of de winst, om te voorkomen dat ex-partners indirect een bedrijf blijven financieren dat of niet levensvatbaar meer is, of juist enorm in de lift zit omdat al het geld daarheen gaat en de ex-met-bedrijf op papier een heel bescheiden salaris heeft.

Mensen trouwen niet voor niks op huwelijkse voorwaarden als een van de twee een eigen bedrijf heeft, als je indirect alsnog opdraait voor de problemen van dat bedrijf na je scheiding dan heeft dat weinig zin. Dus ik zou me wel kunnen indenken dat TO daarin enigszins beschermd is.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

72Jelle dinsdag 7 maart 2023 om 11:53

dianaf schreef: ↑
07-03-2023 11:13
Nee hoor. Want de verwachtingen zijn er niet meer. Als je een stel bent, verwacht je dat je samen dingen doet. Als dat niet gebeurt, dan moet je én het werk zelf doen én je voelt je teleurgesteld én mogelijk had ze het zelfs op de manier gedaan zoals de ander dit graag ziet.

Dus als ze alleen is, dan hoeft ze het alleen maar te doen op haar eigen manier. Dus minder frustratie en teleurstelling.

Ik weet hoe het werkt. Ik heb drie kinderen in mijn eentje groot gekregen. En ja, die verwachtingen en teleurstellingen ben je kwijt. Maar je raakt nog een heleboel meer kwijt.
En het was evengoed heel zwaar.

Anoniem_65c29b33320d9 dinsdag 7 maart 2023 om 12:03

Susan schreef: ↑
07-03-2023 11:38
Ik zou dan heel goed navragen hoe dat wordt berekend. Als hij eigen baas is zal hij zichzelf een salaris uitbetalen, dan kan hij wel besluiten om iedere cent die hij verdient in het bedrijf te stoppen en zichzelf het minimale uit te betalen waardoor zij zich groen en geel betaalt, maar ik zou me ook zo kunnen voorstellen dat er bij een eigen bedrijf naar de totale waarde van het bedrijf wordt gekeken en niet alleen naar het salaris of de omzet of de winst, om te voorkomen dat ex-partners indirect een bedrijf blijven financieren dat of niet levensvatbaar meer is, of juist enorm in de lift zit omdat al het geld daarheen gaat en de ex-met-bedrijf op papier een heel bescheiden salaris heeft.

Mensen trouwen niet voor niks op huwelijkse voorwaarden als een van de twee een eigen bedrijf heeft, als je indirect alsnog opdraait voor de problemen van dat bedrijf na je scheiding dan heeft dat weinig zin. Dus ik zou me wel kunnen indenken dat TO daarin enigszins beschermd is.

Dat is waar. Althans zo hebben wij dat ook gedaan. Blijft natuurlijk de vraag of TO dan recht heeft op PA alimentatie. Voor de kinderen is het niet meer dan normaal uiteraard.

Tafelpoot dinsdag 7 maart 2023 om 12:03

Hoerabanaan schreef: ↑
06-03-2023 17:58
Wat naar Tafelpoot. Wat zul je je eenzaam voelen. Heb je dit ooit zo duidelijk uitgesproken naar je man? Want de plicht om je in te zetten voor je gezin werkt natuurlijk 2 kanten uit. Ik denk dat veel werken nog niet eens het probleem is. Je wordt alleen compleet niet gezien en daar sterft een mens van.

tafelpoot wijzigde dit bericht op 30-03-2023 22:23

71.86% gewijzigd

Poeszie dinsdag 7 maart 2023 om 12:15

MrsMorrison schreef: ↑
07-03-2023 11:01
De vraag is wel een beetje in hoeverre wordt hij er blij van? Als het financieel niks of weinig opbrengt terwijl je er alles voor opzij moet zetten kan ik me haast niet voorstellen dat hij er echt blij van wordt. Misschien weet die man niet beter omdat hij vanuit zijn ouders in het bedrijf gerold is en nooit een ander voorbeeld heeft gehad.

Het is tijd om zijn ogen te openen en daar kan een organisatie misschien wel bij helpen, samen met TO. Alle opties op tafel leggen en voor TO om idd met de vuist op tafel te slaan en aangeven dat dit voor haar niet werkt. Dan is het aan hem om te kiezen of delen.

Ja, eens hoor. Ook al zegt de man TO dat hij tevreden is, hoeft dat natuurlijk niet zo te zijn diep van binnen. Kan ook angst zijn om andere keuzes te maken. Lijkt me ook goed om daar hulp van derden bij in te schakelen, maar dan moet man daar wel voor open staan

Anoniem_64c227383a508 dinsdag 7 maart 2023 om 12:21

Poeh, heftig zeg, Tafelpoot. Hoe ben je ooit in deze situatie beland? Je hoeft het niet uit te leggen, uiteraard, maar ik neem aan dat je zelf ook uit een boerengezin komt, waardoor het min of meer logisch was? Het lijkt me al een ramp om zo dicht op mijn schoonouders te zitten, laat staan als ze ook nog eens boos op je zijn. Heel lastig, ik hoop dat je hier nog tips krijgt.

fashionvictim dinsdag 7 maart 2023 om 12:35

Jeetje Tafelpoot, dat is toch geen leven? Je hebt zelf toch ook behoeftes en recht op geluk? Ik snap heel goed dat je omwille van je kind jezelf wel wil wegcijferen (been there, done that) maar daar ga je toch van binnen langzaam van dood? En het erge is: de kans is groot dat je kind ook helemaal niet zo gelukkig is met de situatie als je nu denkt en misschien juist wel liever wil dat jullie wél uit elkaar gaan.

Vrouw, kies toch voor jezelf. Ik krijg het gewoon koud als ik je posts lees.

Am Yisrael Chai!

Marianneke dinsdag 7 maart 2023 om 12:43

fashionvictim schreef: ↑
07-03-2023 11:15
Kon zo snel alleen iets over dit Britse onderzoek vinden:

https://www.margriet.nl/relaties/vrouwe ... ~bfc1db5d/

Nee, het is niet echt zo. Ik postte eerder al een statistiek van het CBS. En als je googlet op 'gelukkiger na scheiding' vind je veel verwijzingen naar een Amerikaans onderzoek wat juist het tegendeel beweert tov het Britse onderzoek. Lees bijv hier https://www.scheidingswijzer.nl/nieuws/ ... e%20mensen.
Scheiding maakt gelukkiger?
Veel relatieproblemen zijn op te lossen. Daarnaast maakt een scheiding lang niet altijd gelukkiger. Uit veel onderzoeken blijkt dat gescheiden mensen, zelfs als ze hertrouwen, over het algemeen minder gelukkig en minder gezond zijn dan getrouwde mensen. Dat een scheiding niet altijd gelukkiger maakt blijkt ook uit een ander onderzoek van onderzoeker Paul Amato. Hij volgde vijf jaar lang een groot aantal stellen. Degenen die een middelmatige relatie beëindigden, omdat ze op zoek waren naar meer voelden zich na de scheiding een stuk slechter. Alleen koppels die hele heftige relatieproblemen hadden kwamen gelukkiger uit de scheiding.

Kinderen in scheiding
Hetzelfde geldt voor kinderen in een scheiding. Ook zij voelen zich vaak veel slechter. Ze hadden best een prima en stabiel gezinsleven dat ineens uit elkaar valt. Hier worden kinderen eigenlijk altijd slechter van. Het is dan ook een mythe dat kinderen beter worden van een scheiding, omdat hun ouders zich beter zouden voelen. Ten eerste knappen ouders niet erg op van een scheiding, integendeel. Daarnaast hebben kinderen veel minder last van een ongelukkig huwelijk dan de ouders zelf. Van een scheiding hebben ze wel degelijk last. Kinderen van gescheiden ouders hebben vaak een achterstand op sociaal, emotioneel en academisch vlak. Daarnaast hebben zij meer gezondheids- en gedragsproblemen.

Coffee is never my cup of tea

Marianneke dinsdag 7 maart 2023 om 12:45

Ik zeg niet dat TO dus maar niet moet scheiden. En ik vind zeker dat Tafelpoot niet zo in haar relatie kan blijven. Maar laten we scheidingen vooral niet ophemelen hier, het grootste deel van de betrokkenen wordt er niet gelukkiger van. Ik ken irl ook genoeg mensen die het een stuk moeilijker kregen na de scheiding (zeker als je ook naar de kinderen kijkt).

Coffee is never my cup of tea

Marianneke dinsdag 7 maart 2023 om 12:47

Tafelpoot schreef: ↑
07-03-2023 12:03
Ja wel maar uit elkaar gaan betekent grofweg 3 opties voor ons kind
50/50 verdeling waarbij hij geen structuur meer heeft terwijl hij dat heel hard nodig heeft en waarvan ik nu al weet dat hij dan de helft bij mijn schoonouders komt te zitten die op de boerderij wonen. Die zijn al boos op me vanaf zo'n beetje het begin dat ik begon te daten met mijn man dus dan zou ik die dagen verdrietig zijn om mijn kind niet te zien en zij kunnen de vlag uithangen dat ik weg ben en hebben ze ook nog eens mijn kind die dag.

Weekend op de boerderij doordeweeks bij mij. Dan heb ik alle drukke rot dagen en bij papa is het altijd feest

Bij mij wonen en papa komt op visite; dan is het eigenlijk zoals het nu ook al is. We slapen al jaren apart. Ons zoontje zit elke avond voor het raam te wachten tot papa terug komt. Het zou mijn hart breken hem dit te ontnemen.

En jullie naar de boerderij, schoonouders in het dorp? Dan zien jullie je man/vader een stuk vaker. Dat maakt het uitzitten wellicht draaglijker?

Coffee is never my cup of tea

Pinaco dinsdag 7 maart 2023 om 12:51

Tafelpoot wat een nachtmerrie. Klinkt als een vriendelijke gijzeling waarbij jij altijd als de bad guy uit de bus komt als je stappen zet. Gadverdamme.

Susan dinsdag 7 maart 2023 om 12:55

Marianneke schreef: ↑
07-03-2023 12:47
En jullie naar de boerderij, schoonouders in het dorp? Dan zien jullie je man/vader een stuk vaker. Dat maakt het uitzitten wellicht draaglijker?

Ze wil juist niet meer op de boerderij wonen - of er zelfs maar komen, daar is alle ellende begonnen. In een eerdere post staat dat ze nog minstens eens per week nachtmerries heeft over haar tijd op de boerderij.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Susan dinsdag 7 maart 2023 om 12:56

Pinaco schreef: ↑
07-03-2023 12:51
Tafelpoot wat een nachtmerrie. Klinkt als een vriendelijke gijzeling waarbij jij altijd als de bad guy uit de bus komt als je stappen zet. Gadverdamme.

Inderdaad.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Tafelpoot dinsdag 7 maart 2023 om 13:04

samarinde schreef: ↑
07-03-2023 12:21
Poeh, heftig zeg, Tafelpoot. Hoe ben je ooit in deze situatie beland? Je hoeft het niet uit te leggen, uiteraard, maar ik neem aan dat je zelf ook uit een boerengezin komt, waardoor het min of meer logisch was? Het lijkt me al een ramp om zo dicht op mijn schoonouders te zitten, laat staan als ze ook nog eens boos op je zijn. Heel lastig, ik hoop dat je hier nog tips krijgt.

Nee ik kom zelf niet uit een boeren gezin, en natuurlijk kende ik wel een beetje de verhalen van waar het fout gaat maar ik was juist trots want wij waren zo gek op elkaar dat zou ons niet gebeuren. En ik ben altijd al erg zelfstandig geweest dus ik dacht nou dat zit helemaal goed lekker iedereen zijn eigen ding. Was dus helemaal niet de bedoeling iedereen zijn eigen ding. Ben me steeds harder en harder gaan inzetten om maar geaccepteerd te worden maar daardoor raakte ik er juist meer in verstrikt. Dus ik heb er voor gekozen om me er helemaal voor af te sluiten en alles wat verband heeft met de boerderij blokkeer ik gelijk uit mijn leven. Ik denk echt dat dit de beste manier is en dat scheiden nog meer frustratie en moeilijkheden meebrengt met jonge kinderen. Pas vroeg mijn zoontje mama zullen we kalfjes gaan kijken? Je houdt toch wel van een boerderij? Dus ik zei nee ik hou niet echt van een boerderij. Ook niet een klein beetje? Nee ook niet een klein beetje.

Ja dan is het allemaal wel lastig hoor.

Onze situatie is stabiel en veilig en we zwijgen elkaar verder niet dood oid. We leven gewoon 2 levens. Maar stiekem hoop ik heel vaak dat mijn man de eerste zal zijn die vreemd gaat omdat hij dan misschien wel meer mee wil denken over een vriendschappelijke omgang ipv relatie. Ik kom niet meer bij mijn schoonouders dus gelukkig is er veel afstand maar aan de andere kant mis ik het juist want ik ben eigenlijk wel een familiemens. Maar de angst voor hun en vooral het niet goed genoeg zijn zit zo vreselijk diep maar dat is weer een ander aspect.

Het is gewoon soms ingewikkeld met een boer. Ik denk dat je bepaalde sociale vaardigheden en aanpassingsvermogen ook leert door buiten de deur te werken. Misschien hebben ze dat stukje vaak een beetje gemist. Altijd baas op eigen erf geweest.

Aanpassing: ik zie nu de opmerking over het bad guy verhaal, spijker op de kop.

Anna75 dinsdag 7 maart 2023 om 13:33

Wat verdrietig, Tafelpoot. Eigenlijk heeft je man alleen in daad maar niet in gevoel een eigen gezin gesticht en is hij is meer een zoon dan een partner.

Ars longa, vita brevis

lotus77 dinsdag 7 maart 2023 om 13:53

Wat krijg ik het benauwd van jouw beschrijving, Tafelpoot, en ik zit er dus niet eens middenin zoals jij...

Ik snap je overweging om het uit te zitten, maar het valt me ook op dat je overwegingen om niet voor 50/50 te gaan of voor een weekendregeling een hoog gehalte hebben aan "maar dan winnen zij". Dat klopt, en jij zult nooit de erkenning en acceptatie krijgen die je verdient van je schoonfamilie en als je het uitzit kun jij dus jarenlang niet jezelf ontplooien.

Opnieuw, het is jouw beslissing en ik snap hoe het zit, maar ik heb mezelf veel te lang voorgehouden dat ik de relatie met de vader met mijn kinderen maar uit moest zitten en toen ik er toch eenmaal uit was (het werd onveilig en de kinderen leden eronder) heb ik spijt als haren op mijn hoofd gehad dat ik mijn goede jaren niet heb kunnen gebruiken. En dat was nog voor mijn diagnose met een nare ziekte die ervoor zorgt dat mijn levensverwachting waarschijnlijk flink verkort gaat worden.

Als ik nu denk hoeveel langer ik een fijn leven had kunnen leiden waarbij ik er ook mocht zijn en een sociaal leven op kon bouwen zonder dat constante blok aan mijn been, dan kan ik alleen maar spijt hebben.

Een opleiding doen, op vakantie kunnen, even een drankje doen of iets leuks met de kinderen, sporten, met collega's even blijven plakken, een hobby, dat heb ik me allemaal ontzegd uit gelijksoortige redenen als die jij beschrijft. Die redenen waren voor mij reëel en zeer zwaarwegend maar uiteindelijk was kunnen ademen en leven, kunnen ontplooien, weer echt mens zijn meer waard.

Dat geldt trouwens ook voor onze kinderen. Ook daarvoor bleek het niet gezond om hem en zijn familie hun zin te geven en een soort toneelspel te blijven opvoeren in plaats van een echte relatie te hebben waarbij ik op zolder "woonde" (lees: verschanst zat) en hij bleef herhalen dat hij zoveel liefde had voor mij.

Als hij echt van ons/mij hield, dan had hij ons niet zolang in die situatie gegijzeld gehouden om zelf niet te hoeven inleveren.

lotus77 wijzigde dit bericht op 07-03-2023 13:55

0.55% gewijzigd

Anoniem_64c227383a508 dinsdag 7 maart 2023 om 13:53

Heel verdrietig. De gijzelings-vergelijking is vreselijk, maar het lijkt inderdaad alsof jouw man heel goed weet dat jij geen kant op kunt, want zijn: “Oh, ik hou wel van jou” klinkt in deze context bijna als treiteren. Het doet er niet toe wat jij zegt of wilt, je zit muurvast. Supermoeilijke situatie. Ik zou toch op een scheiding aansturen, denk ik. Erger dan dit kan het niet worden, en het gevoel van vrijheid en autonomie lijkt me alles waard. Je zoontje groeit nu tenslotte ook op in jouw gevangenis, al beseft hij dat nog niet, maar op een dag is hij oud genoeg om te begrijpen waarom jij voor jezelf moest kiezen. Sterkte!

Anoniem_67794727e8f33 dinsdag 7 maart 2023 om 17:43

lotus77 schreef: ↑
07-03-2023 13:53
Wat krijg ik het benauwd van jouw beschrijving, Tafelpoot, en ik zit er dus niet eens middenin zoals jij...

Ik snap je overweging om het uit te zitten, maar het valt me ook op dat je overwegingen om niet voor 50/50 te gaan of voor een weekendregeling een hoog gehalte hebben aan "maar dan winnen zij". Dat klopt, en jij zult nooit de erkenning en acceptatie krijgen die je verdient van je schoonfamilie en als je het uitzit kun jij dus jarenlang niet jezelf ontplooien.

Opnieuw, het is jouw beslissing en ik snap hoe het zit, maar ik heb mezelf veel te lang voorgehouden dat ik de relatie met de vader met mijn kinderen maar uit moest zitten en toen ik er toch eenmaal uit was (het werd onveilig en de kinderen leden eronder) heb ik spijt als haren op mijn hoofd gehad dat ik mijn goede jaren niet heb kunnen gebruiken. En dat was nog voor mijn diagnose met een nare ziekte die ervoor zorgt dat mijn levensverwachting waarschijnlijk flink verkort gaat worden.

Als ik nu denk hoeveel langer ik een fijn leven had kunnen leiden waarbij ik er ook mocht zijn en een sociaal leven op kon bouwen zonder dat constante blok aan mijn been, dan kan ik alleen maar spijt hebben.

Een opleiding doen, op vakantie kunnen, even een drankje doen of iets leuks met de kinderen, sporten, met collega's even blijven plakken, een hobby, dat heb ik me allemaal ontzegd uit gelijksoortige redenen als die jij beschrijft. Die redenen waren voor mij reëel en zeer zwaarwegend maar uiteindelijk was kunnen ademen en leven, kunnen ontplooien, weer echt mens zijn meer waard.

Dat geldt trouwens ook voor onze kinderen. Ook daarvoor bleek het niet gezond om hem en zijn familie hun zin te geven en een soort toneelspel te blijven opvoeren in plaats van een echte relatie te hebben waarbij ik op zolder "woonde" (lees: verschanst zat) en hij bleef herhalen dat hij zoveel liefde had voor mij.

Als hij echt van ons/mij hield, dan had hij ons niet zolang in die situatie gegijzeld gehouden om zelf niet te hoeven inleveren.

Heb verder alleen meegelezen. Maar precies dit is waar ik ook spijt van heb. Waarom heb ik zoveel jaren weggegooid door maar te blijven terwijl ze zo veel beter en leuker hadden gekund.

evelien2010 dinsdag 7 maart 2023 om 22:10

Tafelpoot waarom zou een klassieke omgangsregeling niet kunnen. Dus om de week het weekend naar vader op de boerderij? Krijgt hij er genoeg van mee maar jij hebt je kind doordeweeks en om het weekend (juist ook zo belangrijk om beiden een weekend te hebben om leuke dingen te doen).

Als jij in het dorp gaat wonen waar kind ook naar school en sport gaat is dat een enorme pre. Jouw man zal nooit zelf co ouderschap kunnen doen. Dus bij een geschil is het maar de vraag of een rechter accoord gaat met een ouder die wel co ouderschap wil maar dat in de praktijk gewoon niet kan. En van schoonouders is het maar de vraag of ze echt zitten te wachten op de volledige zorg voor een kleinkind (als dat ook betekent dat ze continu als taxi moeten fungeren en echt moeten zorgen en opvoeden). Die mensen zijn of worden ook ouder en helpen wellicht ook nog mee op de boerderij.

Echt laat je leven niet voorbij gaan in een uitzichtloze situatie! Uiteindelijk is een ongelukkige moeder die de vader zelfs haat ook niet goed.

-April- dinsdag 7 maart 2023 om 22:51

Wissewis schreef: ↑
05-03-2023 20:20
Hoe staat de boerderij ervoor inzake het stikstof-gedoe?

Mag man wel nog jaren verder doen?

Hoe staan de kinderen tegenover de boerderij en altijd-aan-het-werk-zijnde-pa?

Want je wil niet meemaken dat jij wil vertrekken met de kinderen, maar dat er over 2 jaar of wat één (of meer dan één) beslist om volcontinu bij pa te gaan wonen omdat hij nu éénmaal graag helpt op de boerderij.

Waarom is dat erg? Het is de vader. De scheiding is toch niet bedoeld om fijn gezinnetje te spelen maar wel de vader eruit te wippen terwijl het ook zijn kinderen zijn?

72Jelle woensdag 8 maart 2023 om 07:00

-April- schreef: ↑
07-03-2023 22:51
Waarom is dat erg? Het is de vader. De scheiding is toch niet bedoeld om fijn gezinnetje te spelen maar wel de vader eruit te wippen terwijl het ook zijn kinderen zijn?

Omdat je er op bedacht moet zijn dat je een kind kunt 'kwijtraken ' na een scheiding. Een kind krijgt veel meer de macht in handen na een scheiding om zelf te bepalen waar het wil wonen.
Of dat erg is, is persoonlijk. Ik denk dat veel ouders dat best wel erg vinden.

Lila-Linda woensdag 8 maart 2023 om 08:27

72Jelle schreef: ↑
08-03-2023 07:00
Omdat je er op bedacht moet zijn dat je een kind kunt 'kwijtraken ' na een scheiding. Een kind krijgt veel meer de macht in handen na een scheiding om zelf te bepalen waar het wil wonen.
Of dat erg is, is persoonlijk. Ik denk dat veel ouders dat best wel erg vinden.

Macht???
wat een rare manier, om er zo over te denken

-April- woensdag 8 maart 2023 om 08:48

Pianne schreef: ↑
06-03-2023 00:38
Hoi TO,

Al jarenlang ben ik niet meer actief op dit forum, maar voel me nu toch geroepen om te reageren, aangezien ik me min of meer in dezelfde positie/situatie bevindt (met dat verschil dat mijn partner wel actief helpt in het huishouden en met onze 3 heel jonge kinderen). Hij zal wel moeten ook.. We leven in 2022.
En daar voel ik me dan eigenlijk ook vaak weer schuldig over, want hij draait -met hier en daar hulp van zijn vader, in zijn eentje een boerderij met 160 koeien (melkvee dus) en geeft daarnaast, vwb landbouw, niets uit handen aan bijvoorbeeld een loonbedrijf. Dit doet hij samen met zijn vader. En ook daar gaat méga veel tijd inzitten. Ik werk ‘maar’ 28 uur.
Ik heb al buikpijn bij de gedachte dat het voorjaar nu weer begint en dat het landbouw gedeelte dus ook weer drukker wordt..
Het boerenbestaan is een ‘way of life’.

Wat ik bij mezelf merk, is dat ik OP ben. Niet gelukkig. Niet meer toekom aan het onderhouden van sociale contacten, mijn hobby’s.
En vooral; me afvraag of ik nog wel gek op m’n partner ben. Hij is dat wel op mij; hij gaat voor me door het vuur -bij wijze van spreken.
Ik heb me onlangs ingeschreven bij een woningbouwvereniging..

Ik heb zelf een baan, elders, voor 28 uur per week en thuis gaat de malle molen altijd door.
3 kinderen die geen makkelijke slapers zijn.
Zwemles, voetbal….

Mijn partner helpt voor de volle helft met deze taken, mits de situatie/het moment het voor hem toelaat, maar er is altijd chaos (drukte) en vaak komen taken -door zijn werk, dan toch weer op mijn schouders terecht. Tropenjaren en een boerderij..
Het weekend voelt nooit als; ‘gezellig samen opstaan, croissantjes in de oven…’
In de zomer is het nooit; ‘zullen we de bbq aanslingeren?’ Want ja, het is dan meestal altijd druk en daarna is er altijd weer werk. Bij voorbaat hebben we er dan al vaak geen zin in en bestellen we liever wat.
Broodjes/croissantjes gooi ik in het weekend overigens met regelmaat in de oven, maar vervolgens ontbijt ik alleen met de kinderen..
Niet op die manier, zoals ik het ooit bedacht had..

En ik ben vaak boos op hem. Maar misschien wel vooral op mezelf. Want ik vind ons leven niet leuk en/of gezellig. Ik ben opgegroeid op een boerderij en herinner me ouders die altijd aan het werk waren en vóóral; dat ik later niet zo zou gaan leven….
Ondanks dat het echt niet alleen kommer en kwel was..

Ik ben een moderne vrouw, hoog opgeleid en dol op mode en interieur. In die zin zeker anders dan hoe bijvoorbeeld mijn moeder zich heeft ontwikkeld. Al zijn mijn ouders ook zeker niet dom en/of lomp te noemen, als in; hoe het prototype boer op tv vaak geframed wordt.
Echter, desondanks mijn voornemen als jong meisje, ben ik nu wél samen met een boer.
Waarom koos ik hier toch voor?!
Ik zie het als een soort coping, in mijn geval..
Maar dat licht ik hier verder niet toe.

Wij hebben, qua communicatie -een heel open relatie (vooral ook door mij, want hij komt uit een kil, gesloten nest, vind ik...). En het dorp waarin we wonen vind ik ook best gesloten en bekrompen.
We hebben samen met een therapeut gesproken over de verschillende obstakels waar vooral ik tegenaan loop.
Maar op de een of andere manier komen afspraken onvoldoende van de grond.
Doen we beiden maar wat om alle ballen hoog te houden.
En stond ik vanmorgen weer jankend in de keuken, omdat ik niet gelukkig ben.

Hij zei ooit eens tegen me in beschonken toestand;
Je bent m’n grote liefde, maar ik zal altijd tekortschieten om je écht gelukkig te maken.
Nou zou hij daar ook niet verantwoordelijk voor moeten zijn (mijn geluk) maar vooral ikzelf; toch denk ik met enige regelmaat aan zijn uitspraak..

Sorry TO, voor het kapen van je topic, mijn onsamenhangende verhaal en mijn geklaag -maar ik voel je.. denk ik.
Ik lees dan ook graag mee.

Dit klinkt echt als mijn grote nachtmerrie
Samen de croissants eten en tijd voor elkaar hebben zijn voor mij juist de kers op de relatie. Minder wil ik niet

Wij hebben 1 kind, ik werk 38u en mijn man 32u per week. Ik ben daarbovenop helaas s avonds regelmatig weg voor werk. Maar morgenavond gaan wij de hele avond een legpuzzel maken met z’n 2-en zodra kind op bed ligt om 19u. Met een wijntje en snacks erbij

Het is een beetje suf maar precies goed te behappen op een werkdag.

Daar kan ik enorm naar uitkijken en ik zou zulke dingen enorm missen als mijn man hier nooit tijd voor heeft

Anoniem_66f12e42e6b3c woensdag 8 maart 2023 om 08:51

72Jelle schreef: ↑
08-03-2023 07:00
Omdat je er op bedacht moet zijn dat je een kind kunt 'kwijtraken ' na een scheiding. Een kind krijgt veel meer de macht in handen na een scheiding om zelf te bepalen waar het wil wonen.
Of dat erg is, is persoonlijk. Ik denk dat veel ouders dat best wel erg vinden.

Macht? Kind mag zeggen wat het zelf wil, waar het gelukkig van wordt. Bij een scheiding wordt er al genoeg over het hoofd van het kind bepaald waar kind niet om heeft gevraagd.

Actieve topics