Relaties
alle pijlers
Ik weet niet of ik verder wil met man & boerderij [Lege
zondag 5 maart 2023 om 22:56
Ach kom, je neemt geen 4 kinderen en gaat geen relatie aan met een boer als je in paniek raakt van wat hectiek en niet van hard werken houdt.Purplepeanut schreef: ↑05-03-2023 22:55Ik heb daar wat minder vertrouwen in maar hoop het van harte voor TO
Am Yisrael Chai!
zondag 5 maart 2023 om 23:01
Ik maak hier wel bezwaar tegen. Je gezamenlijke lasten bijna verdubbelen door in twee woningen gaan wonen en dat deels laten financieren door de overheid.fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 22:24Vaak ga je er financieel enorm op vooruit als je zelf een goede baan hebt, hoor. Ik ging er in ieder geval na mijn scheiding op vooruit. Ik kreeg kindgebonden budget dat ik eerst niet kreeg, mijn kinderopvangtoeslag ging omhoog, ik had die volwassen geldslurper niet meer waar mijn geld ook ongemerkt naar verdween, ik heb het als single moeder echt een stuk beter dan ik had in een relatie.
Natuurlijk is het fijn dat er een vangnet is als het onverhoopt echt mis gaat in een relatie. Dat je uit elkaar kunt als er sprake is van geweld, slaande ruzie, weet ik veel. Maar dat is hier niet het geval.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 5 maart 2023 om 23:01
Appels met peren vergelijken. Een bouwbedrijf is geenszins te vergelijken met een boerenbedrijf.fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 22:26En wat wordt er in dit land toch altijd opvallend romantisch over boeren gedacht. Was die man zzp-er met een bouwbedrijf geweest waren de reacties vast heel anders dan nu het zo'n arme zielige hardwerkende boer die ons aan ons voedsel helpt is.
zondag 5 maart 2023 om 23:05
Ik lees eigenlijk nergens dat ze die man an sich niet meer blieft, wel het leven met die man als boer. En door dat ‘boeren’ (geen idee of het in deze context het juiste werkwoord is) draait ze voor veel zaken alleen op.
Ze heeft het er al vaker met hem over gehad, wellicht dat de kaarten opnieuw geschud worden als ze ook eens een daad bij het woord voegt. Wellicht dat die man toch voor vrouw en gezin kiest boven boerenbedrijf. Met alleen praten blijft het wellicht hangen op het niveau ‘dit is wie ik ben en dat wist je’ versus ‘dit is het niet het leven waarvoor ik heb gekozen met vier kinderen’. Overigens heb ik geen idee welk soort boerenbedrijf die man heeft (of er overheen gelezen). Mocht het een veebedrijf zijn dan kan het verdiepen in zo’n uitkoopregeling ook nog wat betekenen.
Ik ken een stel (melkveehouders) waarbij de vrouw ook in een vergelijkbare situatie zat. Zij is toen, omdat praten niet echt iets veranderde, uiteindelijk op zoek gegaan naar eigen woonruimte. Ze was nog geen maand weg met de kinderen en toen besloot de man het familiebedrijf toch op te doeken. Zijn moeder heeft daar ook een rol in gespeeld (bevestigen dat het geen falen was om het bedrijf in deze tijden op te doeken/hij dit leven niet wenste voor zijn kinderen dus ook geen noodzaak om koste wat kost dat bedrijf in de familie te houden/de opties die hij had buiten de boerderij/het gemis van vrouw en kinderen). Ze zijn nog steeds samen en hij is nu een soort rentmeester voor een landgoed dat de overheid ooit heeft aangekocht. Nog steeds geen kantoorbaan van 9 tot 5 maar ik denk ook niet dat zij dat van hem verlangde, dat zit niet in zijn aard. Hij heeft nu vakantiedagen. En collega’s dus niet compleet onmisbaar voor een dagje verlof.
Ze heeft het er al vaker met hem over gehad, wellicht dat de kaarten opnieuw geschud worden als ze ook eens een daad bij het woord voegt. Wellicht dat die man toch voor vrouw en gezin kiest boven boerenbedrijf. Met alleen praten blijft het wellicht hangen op het niveau ‘dit is wie ik ben en dat wist je’ versus ‘dit is het niet het leven waarvoor ik heb gekozen met vier kinderen’. Overigens heb ik geen idee welk soort boerenbedrijf die man heeft (of er overheen gelezen). Mocht het een veebedrijf zijn dan kan het verdiepen in zo’n uitkoopregeling ook nog wat betekenen.
Ik ken een stel (melkveehouders) waarbij de vrouw ook in een vergelijkbare situatie zat. Zij is toen, omdat praten niet echt iets veranderde, uiteindelijk op zoek gegaan naar eigen woonruimte. Ze was nog geen maand weg met de kinderen en toen besloot de man het familiebedrijf toch op te doeken. Zijn moeder heeft daar ook een rol in gespeeld (bevestigen dat het geen falen was om het bedrijf in deze tijden op te doeken/hij dit leven niet wenste voor zijn kinderen dus ook geen noodzaak om koste wat kost dat bedrijf in de familie te houden/de opties die hij had buiten de boerderij/het gemis van vrouw en kinderen). Ze zijn nog steeds samen en hij is nu een soort rentmeester voor een landgoed dat de overheid ooit heeft aangekocht. Nog steeds geen kantoorbaan van 9 tot 5 maar ik denk ook niet dat zij dat van hem verlangde, dat zit niet in zijn aard. Hij heeft nu vakantiedagen. En collega’s dus niet compleet onmisbaar voor een dagje verlof.
zondag 5 maart 2023 om 23:07
Er zijn ten eerste als je uit elkaar bent geen gezamenlijke lasten en ten tweede heeft iedereen, ook stellen, met kinderen recht op kinderopvangtoeslag en onder voorwaarden ook op kindgebonden budget.merano schreef: ↑05-03-2023 23:01Ik maak hier wel bezwaar tegen. Je gezamenlijke lasten bijna verdubbelen door in twee woningen gaan wonen en dat deels laten financieren door de overheid.
Natuurlijk is het fijn dat er een vangnet is als het onverhoopt echt mis gaat in een relatie. Dat je uit elkaar kunt als er sprake is van geweld, slaande ruzie, weet ik veel. Maar dat is hier niet het geval.
Am Yisrael Chai!
zondag 5 maart 2023 om 23:11
Zij zegt zelf dat ze overal alleen voorstaat en dat ze het niet meer trekt.fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 22:56Ach kom, je neemt geen 4 kinderen en gaat geen relatie aan met een boer als je in paniek raakt van wat hectiek en niet van hard werken houdt.
zondag 5 maart 2023 om 23:14
Maar overal alleen voor staan terwijl je niet alleen bent, is vele malen stressvoller, frustrerender en kutter dan alleen zijn en dus ook alles alleen moeten doen.Purplepeanut schreef: ↑05-03-2023 23:11Zij zegt zelf dat ze overal alleen voorstaat en dat ze het niet meer trekt.
Am Yisrael Chai!
zondag 5 maart 2023 om 23:19
lemoos2 schreef: ↑05-03-2023 23:05Ik lees eigenlijk nergens dat ze die man an sich niet meer blieft, wel het leven met die man als boer. En door dat ‘boeren’ (geen idee of het in deze context het juiste werkwoord is) draait ze voor veel zaken alleen op.
Ze heeft het er al vaker met hem over gehad, wellicht dat de kaarten opnieuw geschud worden als ze ook eens een daad bij het woord voegt. Wellicht dat die man toch voor vrouw en gezin kiest boven boerenbedrijf. Met alleen praten blijft het wellicht hangen op het niveau ‘dit is wie ik ben en dat wist je’ versus ‘dit is het niet het leven waarvoor ik heb gekozen met vier kinderen’. Overigens heb ik geen idee welk soort boerenbedrijf die man heeft (of er overheen gelezen). Mocht het een veebedrijf zijn dan kan het verdiepen in zo’n uitkoopregeling ook nog wat betekenen.
Ik ken een stel (melkveehouders) waarbij de vrouw ook in een vergelijkbare situatie zat. Zij is toen, omdat praten niet echt iets veranderde, uiteindelijk op zoek gegaan naar eigen woonruimte. Ze was nog geen maand weg met de kinderen en toen besloot de man het familiebedrijf toch op te doeken. Zijn moeder heeft daar ook een rol in gespeeld (bevestigen dat het geen falen was om het bedrijf in deze tijden op te doeken/hij dit leven niet wenste voor zijn kinderen dus ook geen noodzaak om koste wat kost dat bedrijf in de familie te houden/de opties die hij had buiten de boerderij/het gemis van vrouw en kinderen). Ze zijn nog steeds samen en hij is nu een soort rentmeester voor een landgoed dat de overheid ooit heeft aangekocht. Nog steeds geen kantoorbaan van 9 tot 5 maar ik denk ook niet dat zij dat van hem verlangde, dat zit niet in zijn aard. Hij heeft nu vakantiedagen. En collega’s dus niet compleet onmisbaar voor een dagje verlof.
Maar To heeft die vier kinderen niet met die man gekregen toen hij nog boekhouder was. Die was toen ook al boer. Dan wist TO toch na één of twee kinderen ook al dat alles op haar neerkwam? Waarom dan nog twee erbij? Zelfs zonder boerderij is vier kinderen best pittig als je ook nog moet werken.
Dat laatste zou misschien een goede optie zijn.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 5 maart 2023 om 23:29
Even uit je eigen post waarop ik regeerde:fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 23:07Er zijn ten eerste als je uit elkaar bent geen gezamenlijke lasten en ten tweede heeft iedereen, ook stellen, met kinderen recht op kinderopvangtoeslag en onder voorwaarden ook op kindgebonden budget.
En die geldslurpende man die je kwijt was kreeg waarschijnlijk hetzelfde.Vaak ga je er financieel enorm op vooruit als je zelf een goede baan hebt, hoor. Ik ging er in ieder geval na mijn scheiding op vooruit. Ik kreeg kindgebonden budget dat ik eerst niet kreeg, mijn kinderopvangtoeslag ging omhoog...
Dat is allemaal goed en wel als het echt niet meer gaat en je elkaar de tent uitvecht. Maar dat lijkt hier niet het geval.
En dan heb ik het nog niet eens over de ellende die een scheiding voor de kinderen vaak met zich meebrengt. Moet je dat dan willen?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 5 maart 2023 om 23:32
Hebben jullie weleens met een professional gepraat over jullie relatie? Hoe jullie er beiden instaan? Het voordeel bij een professional is dat je vaak gedwongen wordt meer naar elkaar te luisteren. Er zijn bij jullie bepaalde patronen ontstaan die jullie voor lief nemen.
Is er nog liefde voor je man? Dan zou ik dat zeker aankaarten bij je man.
Ik weet niet of je man is aangesloten bij een land- en tuinbouworganisatie. Ook daar bieden ze vaak psychosociale hulp of maatschappelijk werk aan. Wellicht dat dat jullie verder kan helpen om de goede beslissing te maken.
Een boer kan best zijn kinderen eens uit school halen, of ze af en toe naar een sportclub rijden e.d.. Kan het zijn dat jouw schoonmoeder ook altijd alles deed en je man dus zo groot geworden is?
Is er nog liefde voor je man? Dan zou ik dat zeker aankaarten bij je man.
Ik weet niet of je man is aangesloten bij een land- en tuinbouworganisatie. Ook daar bieden ze vaak psychosociale hulp of maatschappelijk werk aan. Wellicht dat dat jullie verder kan helpen om de goede beslissing te maken.
Een boer kan best zijn kinderen eens uit school halen, of ze af en toe naar een sportclub rijden e.d.. Kan het zijn dat jouw schoonmoeder ook altijd alles deed en je man dus zo groot geworden is?
zondag 5 maart 2023 om 23:33
Voortschrijdend inzicht? Huidige toestand met crisis die extra stress geeft? Mentale belastbaarheid minder groot door meer kinderen?merano schreef: ↑05-03-2023 23:19Maar To heeft die vier kinderen niet met die man gekregen toen hij nog boekhouder was. Die was toen ook al boer. Dan wist TO toch na één of twee kinderen ook al dat alles op haar neerkwam? Waarom dan nog twee erbij? Zelfs zonder boerderij is vier kinderen best pittig als je ook nog moet werken.
Dat laatste zou misschien een goede optie zijn.
Wie zal het zeggen. Feit blijft dat er vier kinderen zijn, daar is nu niets meer aan te veranderen.
zondag 5 maart 2023 om 23:36
Nee, alleen de ouder bij wie de kinderen wonen heeft recht op kindgebonden budget en bij co-ouderschap heeft ook maar 1 persoon er recht op. En zelfde geldt voor kinderopvangtoeslag. Dat heb je bovendien ook als je samen bent, alleen het bedrag verandert omdat je een ander inkomen hebt in je eentje dan met zijn tweeën. Ik had al kinderopvangtoeslag alleen mijn bedrag veranderde en we hadden al kindgebonden budget en dat raakte mijn ex dus kwijt en bij mij ging het bedrag omhoog.merano schreef: ↑05-03-2023 23:29Even uit je eigen post waarop ik regeerde:
En die geldslurpende man die je kwijt was kreeg waarschijnlijk hetzelfde.
Dat is allemaal goed en wel als het echt niet meer gaat en je elkaar de tent uitvecht. Maar dat lijkt hier niet het geval.
En dan heb ik het nog niet eens over de ellende die een scheiding voor de kinderen vaak met zich meebrengt. Moet je dat dan willen?
En daarnaast wordt een heffingskorting die vroeger als alleenstaande ouder bij je inkomstenbelasting afgetrokken werd tegenwoordig als toeslag op het kindgebonden budget uitbetaald, dus je ontvangt een alleenstaande ouder-toeslag. Die krijgt uiteraard ook maar 1 ouder, en niet allebei.
Am Yisrael Chai!
zondag 5 maart 2023 om 23:54
Fashionvictim: ik ben het helemaal met je eens dat alleenstaande ouder zijn niet per se zwaarder hoeft te zijn dan samen (ben er zelf ook een). Maar ik denk wel dat het echt uitmaakt of je vanuit een gezinssituatie komt, en al 4 kinderen hebt die aan die situatie gewend zijn. Jouw kinderen zitten op clubjes die met jouw schema te combineren zijn. Maar jouw oudste kan vrijwel overal zelfstandig heen, en je jongste heeft nooit anders geweten. TO heeft 4 kinderen, die alle 4 nog bij heel veel dingen een ouder nodig hebben, maar waarvan zeker de oudsten wel al hobbies etc hebben. Het is heel wat anders om te besluiten dat voetbal training niet in je schema past, en daar dus niet aan te beginnen, dan een kind van voetbal af te halen. Zeker op een moment dat dat kind ook nog eens met een scheiding moet dealen.
En dan zijn er dus 4 kinderen die met een scheiding te maken krijgen, verhuizen, hun vader veel minder zien. Want ook al staat TO er (grotendeels) echt alleen voor, die vader zien ze toch echt meer als ze in hetzelfde huis wonen. Tenminste, ik lees nergens dat hij een vervelende vader is, dus ga er van uit dat hij wel gewoon normaal met de omgaat. Dus dan gaat er ook energie naar het in banen leiden van het contact tussen vader en kinderen.
Ik denk dat ik (en anderen met mij) vooral getriggerd worden door ‘ik mis iemand die voor mij zorgt’. Dat begrijp ik wel en het kan heel goed dat man inderdaad echt te weinig kiest voor vrouw en gezin, ook waar dat wel kan. Alleen betwijfel ik of weggaan dan de oplossing is. Weggaan helpt als je iets achterlaat wat naar is. Er schreef hier iemand over een ex met een drugsverslaving, ja, dat kan behoorlijk opluchten als dat weg is. Maar het klinkt niet alsof man an sich zo fout is. En met weg gaan heeft TO niet ineens iemand die voor haar zorgt geregeld. Dan is ze nog steeds een alleenstaande moeder met vier vrij jonge kinderen.
En dan zijn er dus 4 kinderen die met een scheiding te maken krijgen, verhuizen, hun vader veel minder zien. Want ook al staat TO er (grotendeels) echt alleen voor, die vader zien ze toch echt meer als ze in hetzelfde huis wonen. Tenminste, ik lees nergens dat hij een vervelende vader is, dus ga er van uit dat hij wel gewoon normaal met de omgaat. Dus dan gaat er ook energie naar het in banen leiden van het contact tussen vader en kinderen.
Ik denk dat ik (en anderen met mij) vooral getriggerd worden door ‘ik mis iemand die voor mij zorgt’. Dat begrijp ik wel en het kan heel goed dat man inderdaad echt te weinig kiest voor vrouw en gezin, ook waar dat wel kan. Alleen betwijfel ik of weggaan dan de oplossing is. Weggaan helpt als je iets achterlaat wat naar is. Er schreef hier iemand over een ex met een drugsverslaving, ja, dat kan behoorlijk opluchten als dat weg is. Maar het klinkt niet alsof man an sich zo fout is. En met weg gaan heeft TO niet ineens iemand die voor haar zorgt geregeld. Dan is ze nog steeds een alleenstaande moeder met vier vrij jonge kinderen.
maandag 6 maart 2023 om 00:05
Kan het zijn dat je zelf een sluimerende depressie of burnout heb, heb naderende overgang of wat dan ook dat het meer met jezelf te maken heeft dan met je man?
En je zegt, hij kan nooit weg. Werkt altijd. Wat gebeurt er als hij zijn been breekt en bedlegerig wordt. Hoe zou hij het dan oplossen?
Hoe dan ook praat en zeg dat je als op het punt ben dat je zelfs aan scheiden denkt
Maar eerlijk, denk alsjeblieft in het belang van je kinderen
En je zegt, hij kan nooit weg. Werkt altijd. Wat gebeurt er als hij zijn been breekt en bedlegerig wordt. Hoe zou hij het dan oplossen?
Hoe dan ook praat en zeg dat je als op het punt ben dat je zelfs aan scheiden denkt
Maar eerlijk, denk alsjeblieft in het belang van je kinderen
maandag 6 maart 2023 om 00:13
Bij ziekte of vakantie wordt er vervanging geregeld. De meeste boeren die ik ken gaan gewoon op vakantie, niet lang maar ze gaan wel.
maandag 6 maart 2023 om 00:31
Marsha2023 schreef: ↑05-03-2023 21:44Bedankt voor het meedenken en jullie reacties. Ik heb dit al meermaals besproken, maar mijn man ziet dit niet zitten. Hij wil niet weg van zijn gezin. Overigens heb ik een goede baan, dat brengt wel meer in het laatje dan alleen 'boodschappengeld.' Ik vind het ook belangrijk om mezelf te ontwikkelen. Meewerken op het bedrijf? Wanneer? 's Nachts als de kinderen op bed liggen? Ik ben blij als ik zelf kan gaan slapen. Overigens kan ik financieel prima zelf mijn broek ophouden , dat is geen reden om te blijven. Ik vraag me vooral af of ik dit leven nog wel wil. Misschien ben ik gewoon niet gemaakt voor het leven als boerin. Ja, dat neem ik mezelf kwalijk. Maar betekent dat dat ik de rest van mijn leven een leven moet leiden dat ik niet wil?
Ik ga er inderdaad vanuit dat mijn kinderen met mij meegaan als ik wegga. De kinderen zijn nog te jong om alleen op te staan, hun ontbijt te maken en zelf naar school te gaan. Laat staan zelf alles te regelen voor school, hobby's, zwemlessen etc. En mijn schoonouders zijn ook 80+, die zie ik dat ook niet voor mijn man doen, even hard gezegd. En ja, willen ze later terug naar de boerderij, dat zien we dan wel weer. Ik za ze nooit weghouden bij hun vader.
Nee hoor, je hoeft helemaal niet de rest van je leven dit leven te leiden. Maar of je nú voor je eigen (ineens veranderde) wensen moet gaan is een tweede. Je hebt wel vier(!) kinderen met deze man, allemaal gemaakt in de situatie zoals die is, die zou je dan bij hun vader vandaan trekken. Is jouw wens het anders te willen zoveel belangrijker dan het leven van die 4 kinderen zoals dat nu is? Ik vind het nogal wat om zo voor jezelf te kiezen en de levens van 4 kinderen overhoop te halen nu ze nog zo jong zijn.
maandag 6 maart 2023 om 00:38
Hoi TO,
Al jarenlang ben ik niet meer actief op dit forum, maar voel me nu toch geroepen om te reageren, aangezien ik me min of meer in dezelfde positie/situatie bevindt (met dat verschil dat mijn partner wel actief helpt in het huishouden en met onze 3 heel jonge kinderen). Hij zal wel moeten ook.. We leven in 2022.
En daar voel ik me dan eigenlijk ook vaak weer schuldig over, want hij draait -met hier en daar hulp van zijn vader, in zijn eentje een boerderij met 160 koeien (melkvee dus) en geeft daarnaast, vwb landbouw, niets uit handen aan bijvoorbeeld een loonbedrijf. Dit doet hij samen met zijn vader. En ook daar gaat méga veel tijd inzitten. Ik werk ‘maar’ 28 uur.
Ik heb al buikpijn bij de gedachte dat het voorjaar nu weer begint en dat het landbouw gedeelte dus ook weer drukker wordt..
Het boerenbestaan is een ‘way of life’.
Wat ik bij mezelf merk, is dat ik OP ben. Niet gelukkig. Niet meer toekom aan het onderhouden van sociale contacten, mijn hobby’s.
En vooral; me afvraag of ik nog wel gek op m’n partner ben. Hij is dat wel op mij; hij gaat voor me door het vuur -bij wijze van spreken.
Ik heb me onlangs ingeschreven bij een woningbouwvereniging..
Ik heb zelf een baan, elders, voor 28 uur per week en thuis gaat de malle molen altijd door.
3 kinderen die geen makkelijke slapers zijn.
Zwemles, voetbal….
Mijn partner helpt voor de volle helft met deze taken, mits de situatie/het moment het voor hem toelaat, maar er is altijd chaos (drukte) en vaak komen taken -door zijn werk, dan toch weer op mijn schouders terecht. Tropenjaren en een boerderij..
Het weekend voelt nooit als; ‘gezellig samen opstaan, croissantjes in de oven…’
In de zomer is het nooit; ‘zullen we de bbq aanslingeren?’ Want ja, het is dan meestal altijd druk en daarna is er altijd weer werk. Bij voorbaat hebben we er dan al vaak geen zin in en bestellen we liever wat.
Broodjes/croissantjes gooi ik in het weekend overigens met regelmaat in de oven, maar vervolgens ontbijt ik alleen met de kinderen..
Niet op die manier, zoals ik het ooit bedacht had..
En ik ben vaak boos op hem. Maar misschien wel vooral op mezelf. Want ik vind ons leven niet leuk en/of gezellig. Ik ben opgegroeid op een boerderij en herinner me ouders die altijd aan het werk waren en vóóral; dat ik later niet zo zou gaan leven….
Ondanks dat het echt niet alleen kommer en kwel was..
Ik ben een moderne vrouw, hoog opgeleid en dol op mode en interieur. In die zin zeker anders dan hoe bijvoorbeeld mijn moeder zich heeft ontwikkeld. Al zijn mijn ouders ook zeker niet dom en/of lomp te noemen, als in; hoe het prototype boer op tv vaak geframed wordt.
Echter, desondanks mijn voornemen als jong meisje, ben ik nu wél samen met een boer.
Waarom koos ik hier toch voor?!
Ik zie het als een soort coping, in mijn geval..
Maar dat licht ik hier verder niet toe.
Wij hebben, qua communicatie -een heel open relatie (vooral ook door mij
, want hij komt uit een kil, gesloten nest, vind ik...). En het dorp waarin we wonen vind ik ook best gesloten en bekrompen.
We hebben samen met een therapeut gesproken over de verschillende obstakels waar vooral ik tegenaan loop.
Maar op de een of andere manier komen afspraken onvoldoende van de grond.
Doen we beiden maar wat om alle ballen hoog te houden.
En stond ik vanmorgen weer jankend in de keuken, omdat ik niet gelukkig ben.
Hij zei ooit eens tegen me in beschonken toestand;
Je bent m’n grote liefde, maar ik zal altijd tekortschieten om je écht gelukkig te maken.
Nou zou hij daar ook niet verantwoordelijk voor moeten zijn (mijn geluk) maar vooral ikzelf; toch denk ik met enige regelmaat aan zijn uitspraak..
Sorry TO, voor het kapen van je topic, mijn onsamenhangende verhaal en mijn geklaag -maar ik voel je.. denk ik.
Ik lees dan ook graag mee.
Al jarenlang ben ik niet meer actief op dit forum, maar voel me nu toch geroepen om te reageren, aangezien ik me min of meer in dezelfde positie/situatie bevindt (met dat verschil dat mijn partner wel actief helpt in het huishouden en met onze 3 heel jonge kinderen). Hij zal wel moeten ook.. We leven in 2022.
En daar voel ik me dan eigenlijk ook vaak weer schuldig over, want hij draait -met hier en daar hulp van zijn vader, in zijn eentje een boerderij met 160 koeien (melkvee dus) en geeft daarnaast, vwb landbouw, niets uit handen aan bijvoorbeeld een loonbedrijf. Dit doet hij samen met zijn vader. En ook daar gaat méga veel tijd inzitten. Ik werk ‘maar’ 28 uur.
Ik heb al buikpijn bij de gedachte dat het voorjaar nu weer begint en dat het landbouw gedeelte dus ook weer drukker wordt..
Het boerenbestaan is een ‘way of life’.
Wat ik bij mezelf merk, is dat ik OP ben. Niet gelukkig. Niet meer toekom aan het onderhouden van sociale contacten, mijn hobby’s.
En vooral; me afvraag of ik nog wel gek op m’n partner ben. Hij is dat wel op mij; hij gaat voor me door het vuur -bij wijze van spreken.
Ik heb me onlangs ingeschreven bij een woningbouwvereniging..
Ik heb zelf een baan, elders, voor 28 uur per week en thuis gaat de malle molen altijd door.
3 kinderen die geen makkelijke slapers zijn.
Zwemles, voetbal….
Mijn partner helpt voor de volle helft met deze taken, mits de situatie/het moment het voor hem toelaat, maar er is altijd chaos (drukte) en vaak komen taken -door zijn werk, dan toch weer op mijn schouders terecht. Tropenjaren en een boerderij..
Het weekend voelt nooit als; ‘gezellig samen opstaan, croissantjes in de oven…’
In de zomer is het nooit; ‘zullen we de bbq aanslingeren?’ Want ja, het is dan meestal altijd druk en daarna is er altijd weer werk. Bij voorbaat hebben we er dan al vaak geen zin in en bestellen we liever wat.
Broodjes/croissantjes gooi ik in het weekend overigens met regelmaat in de oven, maar vervolgens ontbijt ik alleen met de kinderen..
Niet op die manier, zoals ik het ooit bedacht had..
En ik ben vaak boos op hem. Maar misschien wel vooral op mezelf. Want ik vind ons leven niet leuk en/of gezellig. Ik ben opgegroeid op een boerderij en herinner me ouders die altijd aan het werk waren en vóóral; dat ik later niet zo zou gaan leven….
Ondanks dat het echt niet alleen kommer en kwel was..
Ik ben een moderne vrouw, hoog opgeleid en dol op mode en interieur. In die zin zeker anders dan hoe bijvoorbeeld mijn moeder zich heeft ontwikkeld. Al zijn mijn ouders ook zeker niet dom en/of lomp te noemen, als in; hoe het prototype boer op tv vaak geframed wordt.
Echter, desondanks mijn voornemen als jong meisje, ben ik nu wél samen met een boer.
Waarom koos ik hier toch voor?!
Ik zie het als een soort coping, in mijn geval..
Maar dat licht ik hier verder niet toe.
Wij hebben, qua communicatie -een heel open relatie (vooral ook door mij
, want hij komt uit een kil, gesloten nest, vind ik...). En het dorp waarin we wonen vind ik ook best gesloten en bekrompen. We hebben samen met een therapeut gesproken over de verschillende obstakels waar vooral ik tegenaan loop.
Maar op de een of andere manier komen afspraken onvoldoende van de grond.
Doen we beiden maar wat om alle ballen hoog te houden.
En stond ik vanmorgen weer jankend in de keuken, omdat ik niet gelukkig ben.
Hij zei ooit eens tegen me in beschonken toestand;
Je bent m’n grote liefde, maar ik zal altijd tekortschieten om je écht gelukkig te maken.
Nou zou hij daar ook niet verantwoordelijk voor moeten zijn (mijn geluk) maar vooral ikzelf; toch denk ik met enige regelmaat aan zijn uitspraak..
Sorry TO, voor het kapen van je topic, mijn onsamenhangende verhaal en mijn geklaag -maar ik voel je.. denk ik.
Ik lees dan ook graag mee.
maandag 6 maart 2023 om 06:56
Nou dit. het gaat hier meteen over wel of niet scheiden maar het probleem lijkt me een ander: de man van to heeft een bedrijf waar ontzettend veel tijd en energie in gaat zitten, en dat niet genoeg oplevert. Hij kan er geen vrij van nemen, hij kan geen personeel inhuren, hij kan niet gewoon de helft van de zorgtaken op zich nemen.fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 22:26En wat wordt er in dit land toch altijd opvallend romantisch over boeren gedacht. Was die man zzp-er met een bouwbedrijf geweest waren de reacties vast heel anders dan nu het zo'n arme zielige hardwerkende boer die ons aan ons voedsel helpt is.
Sorry, maar dan is het een niet-rendabel bedrijf. Kan je romantisch gaan zitten doen omdat het een boerderij is, maar to en man moeten gewoon nog een keer om de tafel om te praten over de invulling van hun leven en hoe groot de plek moet zijn die zijn werk daarbij inneemt.
Want het is natuurlijk van de zotte dat dit ten koste van alles gaat.
ik zou hier zeker hulp bij zoeken to, dus bijvoorbeeld een relatietherapeut.
maandag 6 maart 2023 om 07:44
Misschien is er iemand in jullie omgeving die jullie financiën goed op een rij kan zetten zodat er misschien toch ruimte is om een hulp in te schakelen. (Misschien alleen op een zaterdag of een stagiair)
Maar wat ik mis is liefde, houd je nog van je man, ben je bereid te vechten voor je man of niet.
Je zegt ook dat je zelf gekozen hebt om niet te helpen op de boerderij, maar als jij een keer helpt als de kinderen op school zijn of toevallig allemaal bij een vriendje zijn dan is je man op avond ook eerder klaar.
Dus zoek hulp, enerzijds om te kijken naar de financiën anderzijds naar jullie relatie.
Maar wat ik mis is liefde, houd je nog van je man, ben je bereid te vechten voor je man of niet.
Je zegt ook dat je zelf gekozen hebt om niet te helpen op de boerderij, maar als jij een keer helpt als de kinderen op school zijn of toevallig allemaal bij een vriendje zijn dan is je man op avond ook eerder klaar.
Dus zoek hulp, enerzijds om te kijken naar de financiën anderzijds naar jullie relatie.
maandag 6 maart 2023 om 07:45
Als die man 15 uur per dag werkt 7 dagen per week dan is dat dus meer dan 100 uur per week. Waarom moet to dan ook nog werken? Lijkt me niet heel erg rendabel en doordacht.
Kan je hier met je man niet gewoon over praten... Aangeven dat het bedrijf blijkbaar niet winstgevend genoeg is en dat je het niet meer ziet zitten op deze manier? Dat het tijd wordt dat de boerderij wordt verkocht en dat jullie een ander huis kopen en dat hij ergens in loondienst gaat werken? En dat je anders gaat scheiden van hem...
Ik weet dat het vaak familiebedrijven zijn en dat het waarschijnlijk gevoelig ligt maar een boerderij is gewoon een bedrijf. Als je daar meer dan 100 uur per week in moet werken en dan nog niet genoeg verdient om je gezin te onderhouden dan klopt er iets niet en dan is het gewoon niet logisch om het bedrijf aan te houden, afgezien van sentiment. 100 uur per week is meer dan 2 fulltime banen. Als je zoveel uur werkt dan hoeft je partner dus niet te werken, of je hebt je leven niet handig ingericht. En dan word het dus tijd om te kijken of het op een andere manier kan.
Kan je hier met je man niet gewoon over praten... Aangeven dat het bedrijf blijkbaar niet winstgevend genoeg is en dat je het niet meer ziet zitten op deze manier? Dat het tijd wordt dat de boerderij wordt verkocht en dat jullie een ander huis kopen en dat hij ergens in loondienst gaat werken? En dat je anders gaat scheiden van hem...
Ik weet dat het vaak familiebedrijven zijn en dat het waarschijnlijk gevoelig ligt maar een boerderij is gewoon een bedrijf. Als je daar meer dan 100 uur per week in moet werken en dan nog niet genoeg verdient om je gezin te onderhouden dan klopt er iets niet en dan is het gewoon niet logisch om het bedrijf aan te houden, afgezien van sentiment. 100 uur per week is meer dan 2 fulltime banen. Als je zoveel uur werkt dan hoeft je partner dus niet te werken, of je hebt je leven niet handig ingericht. En dan word het dus tijd om te kijken of het op een andere manier kan.
maandag 6 maart 2023 om 07:47
Maar dat is toch geen reden om het je hele leven maar te moeten slikken? Het mag gewoon tegenvallen. En to mag gewoon vinden dat de boerderij verkocht moet worden. En als hij dat niet wil dan mag ze gewoon scheiden. Het is niet alsof ze nu verplicht is om voor altijd maar hier mee door te gaan ofzo.merano schreef: ↑05-03-2023 23:19Maar To heeft die vier kinderen niet met die man gekregen toen hij nog boekhouder was. Die was toen ook al boer. Dan wist TO toch na één of twee kinderen ook al dat alles op haar neerkwam? Waarom dan nog twee erbij? Zelfs zonder boerderij is vier kinderen best pittig als je ook nog moet werken.
Dat laatste zou misschien een goede optie zijn.
maandag 6 maart 2023 om 07:48
Nee das niet waar. Als je allebei 1 (of 2) kind inschrijft op je adres krijg je allebei kindgebonden budget. Kinderopvang toeslag krijgt je ook gewoon allebei.fashionvictim schreef: ↑05-03-2023 23:36Nee, alleen de ouder bij wie de kinderen wonen heeft recht op kindgebonden budget en bij co-ouderschap heeft ook maar 1 persoon er recht op. En zelfde geldt voor kinderopvangtoeslag. Dat heb je bovendien ook als je samen bent, alleen het bedrag verandert omdat je een ander inkomen hebt in je eentje dan met zijn tweeën. Ik had al kinderopvangtoeslag alleen mijn bedrag veranderde en we hadden al kindgebonden budget en dat raakte mijn ex dus kwijt en bij mij ging het bedrag omhoog.
En daarnaast wordt een heffingskorting die vroeger als alleenstaande ouder bij je inkomstenbelasting afgetrokken werd tegenwoordig als toeslag op het kindgebonden budget uitbetaald, dus je ontvangt een alleenstaande ouder-toeslag. Die krijgt uiteraard ook maar 1 ouder, en niet allebei.
maandag 6 maart 2023 om 07:48
Als hij haar moet uitkopen voor de helft van het huis en bedrijf dan kan dat nog eens best moeilijk worden. Wat je zegt komt daar nog eens alimentatie bij, plus haar salaris en eventuele toeslagen.evelien2010 schreef: ↑05-03-2023 21:58Als ze in gemeenschap van goederen zijn getrouwd dan zal haar man in ieder geval kinderalimentatie moeten betalen (zeker als hij geen co ouderschap wil of kan doen). En dat kan best oplopen met 4 kinderen. En wellicht is er een gezamenlijk huis of aanspraak op het bedrijf en moet hij haar uitkopen. Daarnaast heeft to een eigen inkomen, recht op kind gebonden budget en ik lees nog niets over spaargeld.
Ze voelt zich duidelijk niet meer goed in de relatie en dan is het misschien beter zelf met de kinderen verder te gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
