In andermans huis (moeten?) wonen: Ervaringen en meningen

12-10-2023 14:28 348 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Stel je leert een man kennen die net op dat moment een koophuis heeft gekocht uit de jaren 70 en het helemaal gaat verbouwen. Hij is niet van plan er weg te gaan want hij kocht het als een soort foreverhome en is enthousiast aan het verbouwen. 6 maanden forward...

Jij staat erbij en kijkt ernaar (en helpt mee zoals een goede partner doet) en tegelijkertijd denk je...Ik wil dat huis helemaal niet. Ik wil dat huis niet, ik wil die wijk niet. Ik wil zelf of samen een huis uitzoeken om in te wonen en dat wordt níét zo'n huis in die wijk. Maar die man pompt tientallen duizenden euro's in dit huis om daar te blijven wonen. En straks is het helemaal af en perfect voor hem en dan moet ik erbij of zo en dan kan ik moeilijk zeggen dat ik alles anders wil, want alles is net spiksplinter nieuw verbouwd...

We zijn allebei 34 hebben allebei een kinderwens, dus het is logisch dat we ooit samen gaan wonen...Denk ik. Dat zal nog ver in de toekomst zijn, want we zitten nog in de prille fase. Sowieso ga ik niet binnen 1 jaar al samenwonen. Maar toch hou je je op je 34e toch wel bezig met de toekomst, want dat is nou eenmaal verstandig, toch?

Dus...Hoe ga je om met die gevoelens? Mensen zeggen als je daar niet wil wonen, dan ga je niet samenwonen. Maar hoe zit het dan met die kinderwens? Zijn er mensen die latten en voor kinderen gaan? Zijn er mensen die hun keutel inslikken en toch maar bij de ander intrekken ookal vinden ze de lokatie + het huis niks? Hoe werken dat soort dingen?

Ik ben gewoon benieuwd naar ervaringen en meningen eigenlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is prima als je er niet wilt wonen, daar hoef je geen lijst met argumenten voor te hebben. Maar je moet het wel echt gaan bespreken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Naomir schreef:
15-10-2023 10:26
Ja maar het is hetzelfde dorp, dus hoever kan het uit elkaar liggen en TO woont ook in een appartement?

Ik vind het een beetje tegenstrijdig, eerst begin je over een kinderwens en samenwonen. En daarna zeg je, ik zie wel.
Kijk die kinderwens hebben we al uitdrukkelijk besproken, dat moet nou eenmaal op mijn leeftijd. Maar het samenwonen zie ik wel. Althans, dat wil ik wel zien, maar dat lukt niet zo goed.

Ik woon in een appartement ja maar er is een verschil tussen een naoorlogse flattenpark in een naoorlogse flattenparkwijk (ik ben te oud om dat schijnbaar niet bestaande woord af te leren nu denk ik :P) en een luxe laagbouw appartementencomplex aan de rand van het bos. Het ligt niet zo ver uit elkaar, zeg 10 minuten met de auto.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubois schreef:
15-10-2023 11:37
Ik lees niet veel dorps in haar beschrijvingen. De dorpen die ik ken hebben namelijk geen flats. Ze beschrijft een behoorlijk stadse omgeving waarbij zijzelf nu aan de groene rand woont. Kan me goed voorstellen dat je dat niet wil opgeven.
Klopt. Het heeft geen stadsrechten, daar houdt het dorpse karakter wel op zeg maar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bbubbels schreef:
15-10-2023 10:30
Tuurlijk ik snap haaar punten. Maar ik was met mijn man bij wijze van spreken in een studio van 45 m2 nog aan kinds begonnen omdat we zo van elkaar houden en die wens er was. Je kan haar situatie echt wel wat mee relativeren.
Ja dat denk ik dus ook wel. Het maakt uit eindelijk niet uit waar je leeft maar wel met wie je leeft toch? Dat is wel hoe ik het zie denk ik, of in ieder geval hoe ik het wil zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sabeltandcavia schreef:
15-10-2023 12:32
De ergernis zit hem denk ik vooral dat vriend er voetstoots vanuit gaat dat samenwonen later in zijn huis gaat gebeuren. Dat is een heel belangrijke beslissing die je niet in je eentje neemt. Heeft vriend ooit gevraagd aan of gepolst bij TO of ze bij hem wil intrekken? Of gevraagd naar toekomstwensen in het algemeen?

Ik zou het ook benauwd krijgen van opmerkingen over kinderkamers en plekjes voor de kat die als feit worden gebracht. Net zo benauwd als ik het zou krijgen van ouders die bij mijn hypothetische prille relatie opmerkingen gaan maken over kleinkinderen alsof het al vast staat dat die er gaan komen.

Eigenlijk is het eerder vriend die hard van stapel loopt en TO wordt gedwongen daar al over na te denken. Ze heeft nu het gevoel dat haar toekomstwensen er niet toe doen.
Misschien is dit wel waar de schoen wringt ja. Misschien voel ik me op zijn trainrails getrokken en moet ik als wagonnetje achter zijn trein aan rijden op een rails die al neergelegd is. Maar van nature ben ik helemaal niet zo, dus dan is dat lastig. En het is lastig omdat ik denk ik niet genoeg communiceer met hem hierover waardoor hij denkt dat ik blij ben als wagonnetje op een zijn rails. Dus ik moet wat meer open worden hierover denk ik. Het gaat me dan niet eens om het huis an sich maar om het idee dat alles al vast ligt zonder dat ik dat zelf besloten heb misschien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet alles gelezen maar wat ik een beetje lees is dat jij gekker op hem bent dan hij op jou. Ik kan begrijpen dat hij erg blij is met zijn huis en er veel tijd insteekt. Maar wat ik ook lees is dat hij daar niet weg wil. Het zou voor mij al heel anders zijn als hij trots is op z’n huis en ook de optie zou openlaten om in de toekomst ook ergens anders te gaan wonen. Als je verliefd bent dan is de mening van de ander toch super belangrijk, dan wil je heel graag dat de ander zich ook gaat thuisvoelen in jouw huis, de buurt, de inrichting. Dat gevoel vanuit hem mis ik hierbij. En erg weinig tijd voor je vrijmaken, het klinkt alsof je niet erg belangrijk voor hem bent. Ik zou de relatie stoppen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Die vergelijking met een rijdende trein is wel een mooie denk ik. Jij bent op die trein gesprongen en ik denk dat hij zich van geen 'kwaad' bewust is.
Gewoon een man zonder pretenties die, heel m.i. heel verstandig, een huis heeft gezocht en gekocht binnen zijn mogelijkheden. En ook nog zo handig is om daar zelf iets moois van te maken.

In zijn ogen doet hij het helemaal goed denk ik: huis gekocht zodat hij zijn vriendin en eventueel toekomstige kinderen voldoende en goede woonruimte kan bieden, ijverig aan het klussen, heeft een vriendin die enthousiast meehielp maar het toch liet afweten 'want niet zo haar ding, dat klussen'. Oké, ook goed. Hij gaat intussen zelf verder náást zijn werk.
Heeft nu misschien niet zoveel tijd voor andere leuke relatie-dingetjes, maar hij denkt misschien "dat komt dan later wel goed".

Ik denk dat menig 34-jarige vrouw die zichzelf in de toekomst ook nog graag moeder zou willen worden, in haar handen zou knijpen.

Maar.....wat 'klopt' en nou niet?
Tja, dat huis staat in de 'verkeerde' wijk. En 'dus' zou je de relatie dan maar moeten beëindigen omdat mensen dat vertalen als "hij heeft niet genoeg interesse om tijd aan jou te besteden"?
TO, als ik jou was zou ik er nog eens goed over nadenken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jullie hebben nog heel pril een relatie en je voelt misschien tijdsdruk vanwege je leeftijd en kinderwens. Het klinkt eigenlijk alsof je steeds weer wat meer op hem afknapt maar niet op wil geven vanwege je leeftijd en de tijd die je al gespendeerd hebt.

- hij beslist waar jullie gaan wonen
- hij bepaalt wat voor soort kerstboom jullie nemen
- hij bepaalt dat jullie voorlopig niet op vakantie gaan
- hij maakt amper tijd voor je vrij, jij komt na sport, klussen en voetbal avonden met vrienden

Kan het zijn dat jij hem nu niet (meer?) als vader van je kinderen voor je ziet en daarom zijn vragen als “waar komt de kinderkamer” irriteert?
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
14-10-2023 12:21
Hij verwacht niks van mij m.b.t het klussen, dat heeft hij gezegd. Maar dan zie ik hem dus hele weekenden niet. Inderdaad de tijd die over is na klussen, sport en voetbal avond met vrienden is voor mij. Dat is niet zo veel tijd.

Ik wil niet bezig zijn met samenwonen en kinderen alleen het wordt me steeds in mijn gezicht geduwd door de vraag waar de kinderkamer komt en hoe later dit en dat en sus en zo in het huis komt. Ik wilde een nieuwe kerstboom kopen omdat mijn kat hem vorig jaar verminkt heeft, en toen zei hij meteen dat hij alleen echte bomen wil hebben later in Het Huis. Gewoon een voorbeeldje. Het komt steeds al dan niet tussen neus en lippen door in beeld dus ik word er steeds mee geconfronteerd.

En er gaat dan geen enkel belletje rinkelen bij jou? Over hoe belangrijk hij jou vindt? Over hoe gelijkwaardig jullie 'relatie' is? Van wat ik lees is dit gedoemd te mislukken want jullie versterken elkaar flink in de verkeerde dingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
To hij is bezig ZIJN huis op te knappen met waarschijnlijk het idee dat jij daar "gewoon" bij inkomt.

Ik lees dat jullie behoorlijk langs elkaar leven. Zonder dat er goede communicatie is onderling. Wat wil hij nu precies? Wat wil jij nu? Kans dat hij verkoopt is minimaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
pindakaasmetnootjes schreef:
15-10-2023 22:46
Jullie hebben nog heel pril een relatie en je voelt misschien tijdsdruk vanwege je leeftijd en kinderwens. Het klinkt eigenlijk alsof je steeds weer wat meer op hem afknapt maar niet op wil geven vanwege je leeftijd en de tijd die je al gespendeerd hebt.

- hij beslist waar jullie gaan wonen
- hij bepaalt wat voor soort kerstboom jullie nemen
- hij bepaalt dat jullie voorlopig niet op vakantie gaan
- hij maakt amper tijd voor je vrij, jij komt na sport, klussen en voetbal avonden met vrienden

Kan het zijn dat jij hem nu niet (meer?) als vader van je kinderen voor je ziet en daarom zijn vragen als “waar komt de kinderkamer” irriteert?
Die kerstboom gaat hij niet bepalen, ik heb al gezegd dat we er dan maar lekker 2 neer zetten. En ik ga op vakantie of hij nou wil of niet, maar inderdaad samen weg gaan bepaalt hij. Snap ook wel als al je geld in je nieuwe huis zit. Ik wilde ook niet op vakantie toen ik ging verhuizen, maar ik was toen ook single...

Misschien is het meer "hoe bedoel je kinderkamer? We hebben nog niet eens onze relatie eerst opgebouwd..." en is dat wat stoort ja.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
15-10-2023 23:51
En er gaat dan geen enkel belletje rinkelen bij jou? Over hoe belangrijk hij jou vindt? Over hoe gelijkwaardig jullie 'relatie' is? Van wat ik lees is dit gedoemd te mislukken want jullie versterken elkaar flink in de verkeerde dingen.
Nou ja, ik vind de balans lastig. Ook ik zeg mijn korfballen niet af. Hij heeft alleen net de pech dat er nog een blok van een onaf huis aan zijn been hangt. Ik heb vriendinnen die alles hebben laten vallen voor hun vriend. Vriendinnenuitjes, hobbies, echt alles. Niks kan ineens meer alleen. Ik heb altijd gezegd dat ik zo niet wil worden want ik ben van nature juist elk individualistisch. Hij ook, daarom vond ik dat we een goede match zijn. Mijn ex zat me op mijn nek, die wilde aan me vastgroeien zeg maar. Mee naar mijn hobbies, naar mijn vriendinnenuitjes, overal waar ik ging wilde hij mee. Zelfs boodschappen moest samen. Dat was niks voor mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
16-10-2023 11:04
To hij is bezig ZIJN huis op te knappen met waarschijnlijk het idee dat jij daar "gewoon" bij inkomt.

Ik lees dat jullie behoorlijk langs elkaar leven. Zonder dat er goede communicatie is onderling. Wat wil hij nu precies? Wat wil jij nu? Kans dat hij verkoopt is minimaal.
Hij is duidelijk in wat hij wil maar dat is meer een boodschap, geen gesprek. En ik moet daar wel werk van gaan maken om het wel een gespreksonderwerp te maken denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gebruna schreef:
15-10-2023 13:55
Die vergelijking met een rijdende trein is wel een mooie denk ik. Jij bent op die trein gesprongen en ik denk dat hij zich van geen 'kwaad' bewust is.
Gewoon een man zonder pretenties die, heel m.i. heel verstandig, een huis heeft gezocht en gekocht binnen zijn mogelijkheden. En ook nog zo handig is om daar zelf iets moois van te maken.

In zijn ogen doet hij het helemaal goed denk ik: huis gekocht zodat hij zijn vriendin en eventueel toekomstige kinderen voldoende en goede woonruimte kan bieden, ijverig aan het klussen, heeft een vriendin die enthousiast meehielp maar het toch liet afweten 'want niet zo haar ding, dat klussen'. Oké, ook goed. Hij gaat intussen zelf verder náást zijn werk.
Heeft nu misschien niet zoveel tijd voor andere leuke relatie-dingetjes, maar hij denkt misschien "dat komt dan later wel goed".

Ik denk dat menig 34-jarige vrouw die zichzelf in de toekomst ook nog graag moeder zou willen worden, in haar handen zou knijpen.

Maar.....wat 'klopt' en nou niet?
Tja, dat huis staat in de 'verkeerde' wijk. En 'dus' zou je de relatie dan maar moeten beëindigen omdat mensen dat vertalen als "hij heeft niet genoeg interesse om tijd aan jou te besteden"?
TO, als ik jou was zou ik er nog eens goed over nadenken.
Ja, ik vind dus niet persé dat een relatie zo zwaar aan woonlocatie moet hangen, want echte liefde vindt wel een weg lijkt me (kijk tenzij je het hebt over China of zo, maar wij zitten notabene in hetzelfde dorp). Maar ik kan mijn gevoelens niet zomaar uit zetten. Ik merk wel dat door dit topic ik alles meer op een rijtje krijg en het feit dat ik dit kan delen ergens lucht al erg op en maakt dat ik minder in versterkende cirkeltjes ga in mijn hoofd en meer alles vanuit andere perspectieven kan zien, dus dat vind ik wel fijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
16-10-2023 12:02
Ja, ik vind dus niet persé dat een relatie zo zwaar aan woonlocatie moet hangen, want echte liefde vindt wel een weg lijkt me
Precies, en vind je dat hij echte liefde naar jou toont? Uit welk gedrag blijkt dat hij je echt heel erg leuk vindt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
16-10-2023 11:59
Ik heb altijd gezegd dat ik zo niet wil worden want ik ben van nature juist elk individualistisch. Hij ook, daarom vond ik dat we een goede match zijn.
grote nadeel van twee individualisten samen zetten, is... ze leren ruimte voor elkaar te maken
Maar ook verbinding te zoeken.
Ruimte op te durven eisen
Maar ook ruimte weg te durven geven

heel veel praten, echt, anders gaat het mis
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
16-10-2023 11:59
Nou ja, ik vind de balans lastig. Ook ik zeg mijn korfballen niet af. Hij heeft alleen net de pech dat er nog een blok van een onaf huis aan zijn been hangt. Ik heb vriendinnen die alles hebben laten vallen voor hun vriend. Vriendinnenuitjes, hobbies, echt alles. Niks kan ineens meer alleen. Ik heb altijd gezegd dat ik zo niet wil worden want ik ben van nature juist elk individualistisch. Hij ook, daarom vond ik dat we een goede match zijn. Mijn ex zat me op mijn nek, die wilde aan me vastgroeien zeg maar. Mee naar mijn hobbies, naar mijn vriendinnenuitjes, overal waar ik ging wilde hij mee. Zelfs boodschappen moest samen. Dat was niks voor mij.

Ja, dat zie ik. Jij vindt het niet goed genoeg om een weekend over te slaan dus ga je maar klussen, of kom je opdagen in zijn gaatje in de agenda. Ik zie daar geen balans in. Ik snap heus dat je hem heel graag wil zien en daar veel voor over hebt, maar in deze situatie maak jij je ontzettend ondergeschikt. Het zou veel gezonder zijn als je hem dan maar wat minder zou zien (en jouw eigen leven zou leven waar je het over hebt) en alleen op momenten dat hij er ook iets voor doet (en initiatief neemt, want dat lees ik al helemaal niet terug). Wil je deze dynamiek graag? En later ook? Want dit is jullie dynamiek, die zit er al stevig in en verander je niet zomeer weer hoor, zeker niet met jullie beider voorkeuren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
16-10-2023 12:00
Hij is duidelijk in wat hij wil maar dat is meer een boodschap, geen gesprek. En ik moet daar wel werk van gaan maken om het wel een gespreksonderwerp te maken denk ik.
Let op want dit is wie hij is. Jij wil hem veranderen maar de kans dat dat lukt bij iemand op zijn 30+ is niet zo groot hoor. Hij is een indiviualist en laat dat aan alle kanten zien (neemt zijn eigen beslissingen, heeft zijn eigen plannen, alles gaat voor op jouw wensen etc). Jij wilt in gesprek maar wil hij dat wel?

Ik ken heel veel gevallen van vrouwen die dachten dat een man na de kinderen wel zou veranderen. En dan verbaasd zijn dat hij zijn eigen leven is blijven leven alleen dan met kind (waar vrouwen dan voornamelijk voor zorgen net als voor het huishouden). Als iemand je laat zien wie hij is. Geloof hem dan. En dan is het jouw keuze of je dit wilt of niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Annieniem schreef:
16-10-2023 11:59
Nou ja, ik vind de balans lastig. Ook ik zeg mijn korfballen niet af. Hij heeft alleen net de pech dat er nog een blok van een onaf huis aan zijn been hangt. Ik heb vriendinnen die alles hebben laten vallen voor hun vriend. Vriendinnenuitjes, hobbies, echt alles. Niks kan ineens meer alleen. Ik heb altijd gezegd dat ik zo niet wil worden want ik ben van nature juist elk individualistisch. Hij ook, daarom vond ik dat we een goede match zijn. Mijn ex zat me op mijn nek, die wilde aan me vastgroeien zeg maar. Mee naar mijn hobbies, naar mijn vriendinnenuitjes, overal waar ik ging wilde hij mee. Zelfs boodschappen moest samen. Dat was niks voor mij.

Van het ene uiterste naar het andere uiterste dus.
Deze man neemt niet eens de tijd om jou goed te leren kennen, zijn huis is al de hele tijd het belangrijkste voor hem.
Jij mag de gaatjes opvullen.
Is het nooit bij je opgekomen, dat ook deze man misschien niet geschikt voor je is als levenspartner?
Of moet hij het maar gewoon worden, omdat je al 34 bent en hij, net als jij, een kinderwens heeft?
loesje* schreef:
16-10-2023 13:04
Van het ene uiterste naar het andere uiterste dus.
Deze man neemt niet eens de tijd om jou goed te leren kennen, zijn huis is al de hele tijd het belangrijkste voor hem.
Jij mag de gaatjes opvullen.
Is het nooit bij je opgekomen, dat ook deze man misschien niet geschikt voor je is als levenspartner?
Of moet hij het maar gewoon worden, omdat je al 34 bent en hij, net als jij, een kinderwens heeft?
Goede opmerking. Ik denk dat hij niet geschikt voor jou is als je levenspartner. Ik denk dat je echt goed moet kijken naar dit soort hele basale dingen. In wat voor type huis en wijk woont hij, stad/dorp/platteland, hoe verbouwt hij het, hoe richt hij het in. Niet dat dat 100 procent moet matchen maar als alles zo mijlenver uiteen ligt ga je dat niet oplossen met dat jij straks ook een keer de gordijnen mag uitkiezen of een plant neerdropt.

Het gaat anders blijven voelen alsof je in andermans huis woont. Of dat jij een bijgevoegde persoon bent. Of dat je steeds het idee hebt compromissen te moeten sluiten. Of dit alledrie...
Alle reacties Link kopieren Quote
Na een kop koffie 'schat we moeten praten, ik zit er al een tijdje mee maar dit huis is jouw huis, past fantastisch bij jou, maar ik heb na de afgelopen maanden gemerkt dat het niet bij mij past, en nooit gaat passen, het is me te....... ik Ik zit er vreselijk mee maar moet dit bespreken want ik ben bang dat het tussen ons in gaat komen te staan. Ik ben dol op jou maar niet op je huis. Wil hier ook niet wonen'

Heel simpel en ontzettend helder.

Zo zou ik het aanpakken. Desnoods voorlezen van een briefje als je bang bent niet de goede woorden te vinden. Uitstel helpt je sowieso niet...
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaat het TO?
Hebben jullie al een keer goed over de toekomst kunnen praten samen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Over de toekomst praten niet echt, maar ik ben wel begonnen met meer tijd claimen voor leuke dingen en dat doet me heel goed.

En wat de toekomst brengt...Ach ja, ik kan niet alles hebben. Het perfecte leven willen is ook niet hoe het werkt...Het leven is niet maakbaar dus je kan beter mee dobberen op de golven dan er tegen in de andere kant op willen zwemmen. Het is belangrijker met wie je je leven door brengt dan waar uiteindelijk en het hele dorp is mijn thuis. Dat het jasje wat om mijn bed zit niet is wat ik zelf had gekozen is uiteindelijk niet zo belangrijk denk ik en het helpt als ik het voor nu los laat en ook niet zo belangrijk maak door leuke dingen te gaan doen die belangrijker zijn dan een bergje stenen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven