Relaties
alle pijlers
In de knel met familie rondom dochtertje
donderdag 9 maart 2023 om 15:36
Hoi allemaal,
Ik heb een prachtige, geadopteerde dochter van nu 9 jaar oud.
Ze doet het enorm goed op alle vlakken. Is gelukkig, sociaal, lief, vrolijk. Doet het goed op school en is, kortom, gewoon een heerlijk kind.
Mijn familie houdt ook van haar, maar toch gebeuren er dingen waar ik me niet prettig bij voel. Ik hoor graag van jullie wat jullie kijk er op is. Want ik weet niet of ik gevoeliger reageer of niet.
Ten eerste kan mijn vader best wel eens geïrriteerd reageren op mijn dochter. Met name toen ze jonger was, was dat het geval. Ze kon veel praten, hard lachen en soms ook best laten merken dat ze iets niet leuk vond. Mijn vader kon daar niet goed tegen. Mijn zus heeft toen gezegd: “ ik vind het lastig om te zien en te verdragen dat hij zo doet. Misschien komt het omdat ze niet zijn eigen bloed is?”. Mijn vader gaf aan dat dat absoluut niet het geval was, maar dat het alleen zat in haar karakter.
Daar komt bij dat mijn zus nu al een paar keer heeft gezegd: “Het is zo’n leuke meid, het voelt gewoon als familie”. En dat, terwijl mijn dochter al bijna 9 jaar mijn dochter is! Opzich natuurlijk een ‘lief’ ding om te zeggen, maar toch steekt dat me. Natuurlijk is ze familie! Waarom moet dat zo benoemd worden. Dat icm de gok dat mijn vader sneller boos op haar reageert omdat ze niet ‘ons’ bloed is doet me erg veel verdriet.
Ik weet niet of het in mijn hoofd zit, maar ik heb ook het gevoel dat er met een meer kritische blik naar mijn dochter wordt gegeven dan de andere kleinkinderen. Het is iets wat ik moeilijk concreet kan beschrijven, maar net of er net even enthousiaster en leuker op de andere kinderen wordt gereageerd en het minder een probleem is wanneer zij iets doen wat niet echt tof is.
Dan is het ‘ach, komt omdat ze moe zijn”, of “haha, wat ondeugend toch ook”. Bij mijn dochter wordt er gefronst of ongemakkelijk gereageerd.
Terwijl, echt objectief gezien, het in dezelfde categorie valt.
Daarbij heeft mijn vader ook eens gezegd, toen mijn dochter 1 keer een driftbui had toen ze 3 was (net als de andere kleinkinderen dat ook wel eens hebben gehad). ‘Ja, je weet nooit wat ze vanuit haar genen heeft meegekregen. Soms staan mensen uit X (land waar ze vandaan komt) wel bekend als heetgebakerd’. Terwijl ze 98% van de tijd een rustige, lieve meid is.
Ook dat doet me pijn. Ik zit nu in een situatie waarbij ik me gewoon gespannen voel als ik met de hele familie ben. Waarbij ik het gevoel heb er wel degelijk van mijn dochter gehouden wordt, maar dat ze toch een soort ‘uitzondering’ blijft. Dat er meer nadruk ligt op de dingen die ze soms niet goed doet, maar dat er weinig oog is voor de dingen die ze wel goed doet. Ik weet niet of het een onbewust ding is bij mijn familie. Natuurlijk heeft zij als enige andere gelaatstrekken, andere huidskleur, andere haarkleur. Maar ze is toch familie?
Voor mij is het nu bijna zover dat ik opkijk tegen tijd met familie en dat ik haar voor mijn gevoel ‘in bescherming’ moet nemen tegen mijn eigen familie. Mijn dochter echter, is gek op de hele familie.
Ik weet niet goed of ik het nu te negatief bekijk en waar ik goed aan doe…Wat mij betreft hoef ik niet meer met zn allen samen te zijn en ziet mijn dochter bv mijn moeder nog vaak (die is oprecht gek op haar), maar de rest van de familie heb ik op zo’n manier geen zin meer in. Ik wil haar alleen niet haar familie afpakken..
Ik heb een prachtige, geadopteerde dochter van nu 9 jaar oud.
Ze doet het enorm goed op alle vlakken. Is gelukkig, sociaal, lief, vrolijk. Doet het goed op school en is, kortom, gewoon een heerlijk kind.
Mijn familie houdt ook van haar, maar toch gebeuren er dingen waar ik me niet prettig bij voel. Ik hoor graag van jullie wat jullie kijk er op is. Want ik weet niet of ik gevoeliger reageer of niet.
Ten eerste kan mijn vader best wel eens geïrriteerd reageren op mijn dochter. Met name toen ze jonger was, was dat het geval. Ze kon veel praten, hard lachen en soms ook best laten merken dat ze iets niet leuk vond. Mijn vader kon daar niet goed tegen. Mijn zus heeft toen gezegd: “ ik vind het lastig om te zien en te verdragen dat hij zo doet. Misschien komt het omdat ze niet zijn eigen bloed is?”. Mijn vader gaf aan dat dat absoluut niet het geval was, maar dat het alleen zat in haar karakter.
Daar komt bij dat mijn zus nu al een paar keer heeft gezegd: “Het is zo’n leuke meid, het voelt gewoon als familie”. En dat, terwijl mijn dochter al bijna 9 jaar mijn dochter is! Opzich natuurlijk een ‘lief’ ding om te zeggen, maar toch steekt dat me. Natuurlijk is ze familie! Waarom moet dat zo benoemd worden. Dat icm de gok dat mijn vader sneller boos op haar reageert omdat ze niet ‘ons’ bloed is doet me erg veel verdriet.
Ik weet niet of het in mijn hoofd zit, maar ik heb ook het gevoel dat er met een meer kritische blik naar mijn dochter wordt gegeven dan de andere kleinkinderen. Het is iets wat ik moeilijk concreet kan beschrijven, maar net of er net even enthousiaster en leuker op de andere kinderen wordt gereageerd en het minder een probleem is wanneer zij iets doen wat niet echt tof is.
Dan is het ‘ach, komt omdat ze moe zijn”, of “haha, wat ondeugend toch ook”. Bij mijn dochter wordt er gefronst of ongemakkelijk gereageerd.
Terwijl, echt objectief gezien, het in dezelfde categorie valt.
Daarbij heeft mijn vader ook eens gezegd, toen mijn dochter 1 keer een driftbui had toen ze 3 was (net als de andere kleinkinderen dat ook wel eens hebben gehad). ‘Ja, je weet nooit wat ze vanuit haar genen heeft meegekregen. Soms staan mensen uit X (land waar ze vandaan komt) wel bekend als heetgebakerd’. Terwijl ze 98% van de tijd een rustige, lieve meid is.
Ook dat doet me pijn. Ik zit nu in een situatie waarbij ik me gewoon gespannen voel als ik met de hele familie ben. Waarbij ik het gevoel heb er wel degelijk van mijn dochter gehouden wordt, maar dat ze toch een soort ‘uitzondering’ blijft. Dat er meer nadruk ligt op de dingen die ze soms niet goed doet, maar dat er weinig oog is voor de dingen die ze wel goed doet. Ik weet niet of het een onbewust ding is bij mijn familie. Natuurlijk heeft zij als enige andere gelaatstrekken, andere huidskleur, andere haarkleur. Maar ze is toch familie?
Voor mij is het nu bijna zover dat ik opkijk tegen tijd met familie en dat ik haar voor mijn gevoel ‘in bescherming’ moet nemen tegen mijn eigen familie. Mijn dochter echter, is gek op de hele familie.
Ik weet niet goed of ik het nu te negatief bekijk en waar ik goed aan doe…Wat mij betreft hoef ik niet meer met zn allen samen te zijn en ziet mijn dochter bv mijn moeder nog vaak (die is oprecht gek op haar), maar de rest van de familie heb ik op zo’n manier geen zin meer in. Ik wil haar alleen niet haar familie afpakken..
carla_mi wijzigde dit bericht op 09-03-2023 15:41
11.91% gewijzigd
donderdag 9 maart 2023 om 15:40
Ik snap je heel goed, het zou allemaal helemaal geen ding moeten zijn. Ze ís familie en net zo gelijkwaardig als alle andere neefjes/nichtjes/kleinkinderen/wie in de familie dan ook. Is je moeder nog in beeld? Hoe reageert zij doorgaans?
Ik zou met vader om tafel gaan en de voorbeelden noemen, aangeven dat het je kwetst. Misschien heeft hij niet de indruk dat het je zo veel doet? Wat fijn dat je dochter er geen last van lijkt te hebben en gek is op de hele familie.
Je bekijkt niet te negatief, je bent een hele liefdevolle, trotse moeder die wil dat de familie haar kind als de familie die ze is - en terecht!
Ik zou met vader om tafel gaan en de voorbeelden noemen, aangeven dat het je kwetst. Misschien heeft hij niet de indruk dat het je zo veel doet? Wat fijn dat je dochter er geen last van lijkt te hebben en gek is op de hele familie.
Je bekijkt niet te negatief, je bent een hele liefdevolle, trotse moeder die wil dat de familie haar kind als de familie die ze is - en terecht!
donderdag 9 maart 2023 om 15:42
Ik heb het hier ook met mijn moeder over gehad. Bij haar voel ik namelijk wel dat ze haar echt ziet als kleinkind. Volgens mijn moeder is de familie echt wel gek op mijn dochter.Meauve01 schreef: ↑09-03-2023 15:40Ik snap je heel goed, het zou allemaal helemaal geen ding moeten zijn. Ze ís familie en net zo gelijkwaardig als alle andere neefjes/nichtjes/kleinkinderen/wie in de familie dan ook. Is je moeder nog in beeld? Hoe reageert zij doorgaans?
Ik zou met vader om tafel gaan en de voorbeelden noemen, aangeven dat het je kwetst. Misschien heeft hij niet de indruk dat het je zo veel doet? Wat fijn dat je dochter er geen last van lijkt te hebben en gek is op de hele familie.
Je bekijkt niet te negatief, je bent een hele liefdevolle, trotse moeder die wil dat de familie haar kind als de familie die ze is - en terecht!
donderdag 9 maart 2023 om 15:43
Dit zijn helaas bekende problemen bij adoptie. Omgeving is niet altijd zo betrokken als de adopterende ouder. Dat soort gedachtekronkels veranderen moeilijk. Scherm je kind hiervoor af, waar mogelijk. Maar meestal is dat niet mogelijk. Dit zit diep bij mensen in het onderbewuste.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 09-03-2023 15:44
16.67% gewijzigd
donderdag 9 maart 2023 om 15:44
Ik vind jouw zus heftiger dan je vader in eerste instantie. Want je zus vult in dat je vader heftig reageert vanwege de adoptie en zij benoemt expliciet dat het kind als familie voelt. Natuurlijk is ze familie! Ze is jouw kind!
De opmerking bij die driftbui is van je vader ook echt niet passend, maar als dat 6 jaar geleden het laatste is wat hij erover heeft gezegd, zou ik dat loslaten.
Je dochter merkt het (nog) niet, gelukkig! Ik zou met je zus een keer één op één in gesprek gaan en uitleggen wat je dwars zit. Dat hoeft niet verwijtend, maar ik denk dat ze echt geen idee heeft wat er in jou omgaat.
Zolang je dochter er zelf verder geen last van heeft, is het misschien meer jouw gevoel dan echt de realiteit. En kan er bijv ook verschil zitten doordat anderen opa en oma vaker zien, er opgepast wordt, weet ik veel? Ik merk dat soort verschillen namelijk wel in mijn schoonfamilie. Daar wordt soms ook minder leuk gedaan naar mijn kinderen (vind ik, maar als moeder heb je ook gewoon grotere voelsprieten misschien) dan naar de andere kleinkinderen, maar wij zijn er ook veel minder vaak. De kinderen hebben nergens last van.
De opmerking bij die driftbui is van je vader ook echt niet passend, maar als dat 6 jaar geleden het laatste is wat hij erover heeft gezegd, zou ik dat loslaten.
Je dochter merkt het (nog) niet, gelukkig! Ik zou met je zus een keer één op één in gesprek gaan en uitleggen wat je dwars zit. Dat hoeft niet verwijtend, maar ik denk dat ze echt geen idee heeft wat er in jou omgaat.
Zolang je dochter er zelf verder geen last van heeft, is het misschien meer jouw gevoel dan echt de realiteit. En kan er bijv ook verschil zitten doordat anderen opa en oma vaker zien, er opgepast wordt, weet ik veel? Ik merk dat soort verschillen namelijk wel in mijn schoonfamilie. Daar wordt soms ook minder leuk gedaan naar mijn kinderen (vind ik, maar als moeder heb je ook gewoon grotere voelsprieten misschien) dan naar de andere kleinkinderen, maar wij zijn er ook veel minder vaak. De kinderen hebben nergens last van.
donderdag 9 maart 2023 om 15:45
Heb je dat al eens tegen je zus gezegd, dat dochter gewoon familie is?
Ik kan er verder weinig over zeggen m.b.t. je vader. Het is nu allemaal een beetje ingefluisterd door zus. Ik zou het eens bespreken met je ouders, los van andere familieleden.
Dat mensen qua karakter/interesses kunnen botsen snap ik, heb het ook wel gezien met kleintjes. Mijn schoonvader kon het niet ‘hebben’ dat zijn stamhouder (1 van de 4 kleinzoons) een grafhekel aan voetbal heeft/had terwijl de andere kleinzoons zo’n beetje leven voor voetbal. Die stamhouder deed niet leuk met opa of neven voetballen, reageerde niet enthousiast op het zoveelste (dure) trainingspakje of shirt. Zag je terug in net wat minder geduld, sneller een verwijt, etc. Waar een ander al heel blij zou zijn dat 3 uit de 4 dezelfde interesse hebben.
Ik kan er verder weinig over zeggen m.b.t. je vader. Het is nu allemaal een beetje ingefluisterd door zus. Ik zou het eens bespreken met je ouders, los van andere familieleden.
Dat mensen qua karakter/interesses kunnen botsen snap ik, heb het ook wel gezien met kleintjes. Mijn schoonvader kon het niet ‘hebben’ dat zijn stamhouder (1 van de 4 kleinzoons) een grafhekel aan voetbal heeft/had terwijl de andere kleinzoons zo’n beetje leven voor voetbal. Die stamhouder deed niet leuk met opa of neven voetballen, reageerde niet enthousiast op het zoveelste (dure) trainingspakje of shirt. Zag je terug in net wat minder geduld, sneller een verwijt, etc. Waar een ander al heel blij zou zijn dat 3 uit de 4 dezelfde interesse hebben.
donderdag 9 maart 2023 om 15:51
Zijn gewoon kutopmerkingen, met name die van je zus. Natuurlijk is ze familie, het juist op die manier benadrukken, zegt wat over dat dat kennelijk niet vanzelfsprekend is voor je zus.
En laat je dochter alsjeblieft nooit een dergelijke opmerking horen. Ook het feit dat ze leuk is in combinatie met 'ze voelt als familie', vind ik heel wrang en schadelijk. Stel je voor dat dochter zich extra leuk gaat voordoen, om maar 'bij de familie te horen'. Of andersom, als ze zich een keer niet leuk gedraagt, is ze niet goed genoeg om familie te zijn.
Overigens; ik lees wel dat je zelf invult dat je vader jouw kind anders benadert, omdat er geen bloedband is. Dit hoeft natuurlijk niet het geval te zijn he? Met het ene kind heb je nu eenmaal een makkelijkere klik dan met het andere. Wil niet zeggen dat je dan van het ene kind meer houdt dan van het andere. Die uitspraak over dat mensen uit land X bepaalde karaktertrekken hebben, vind ik vooral dommig overigens
En laat je dochter alsjeblieft nooit een dergelijke opmerking horen. Ook het feit dat ze leuk is in combinatie met 'ze voelt als familie', vind ik heel wrang en schadelijk. Stel je voor dat dochter zich extra leuk gaat voordoen, om maar 'bij de familie te horen'. Of andersom, als ze zich een keer niet leuk gedraagt, is ze niet goed genoeg om familie te zijn.
Overigens; ik lees wel dat je zelf invult dat je vader jouw kind anders benadert, omdat er geen bloedband is. Dit hoeft natuurlijk niet het geval te zijn he? Met het ene kind heb je nu eenmaal een makkelijkere klik dan met het andere. Wil niet zeggen dat je dan van het ene kind meer houdt dan van het andere. Die uitspraak over dat mensen uit land X bepaalde karaktertrekken hebben, vind ik vooral dommig overigens
donderdag 9 maart 2023 om 15:57
donderdag 9 maart 2023 om 15:58
Lastig. Ik denk dat het ook van de omgeving iets vraagt als er een geadopteerd kind bij de familie komt, zoals dat met iedereen eigenlijk is die "erbij" komt. Bij niet-geadopteerde (klein)kinderen is het misschien anders omdat je daar misschien sneller iets eigens in herkent. Hoe graag je het ook anders zou willen, niet iedereen kan dat even goed of snel. Voor je zus en vader ligt dat blijkbaar wat lastiger.
Ik vraag me af of het verkeerd is om haar "anders zijn" te zien en te benoemen. Ze heeft toch een andere achtergrond, ook dat pakketje heeft ze meegekregen, ze ziet er waarschijnlijk anders uit dan jullie etc. Zolang het anders zijn niet als verkeerd wordt gezien, denk ik dat het alleen maar verrijkend is.
En kan het zijn dat jij ook overgevoelig reageert, juist omdat je zo graag wil dat ze erbij hoort voor iedereen? Het lijkt er namelijk ook een beetje op alsof jij haar erg verdedigt, door bijvoorbeeld te benadrukken dat ze 98% van de tijd een lief, rustig kind is en eenmalig een driftbui had. Ze zal, net als ieder kind, vast vaker stom doen, waarom zo erg benadrukken hoe goed ze het allemaal doet? Het roept bij mij de vraag op in hoeverre je je eigen angsten in dit geval op haar (en je familie) projecteert. Kennelijk voelt ze zichzelf er niet minder om binnen jullie familie, dat lijkt me het belangrijkst.
Ik vraag me af of het verkeerd is om haar "anders zijn" te zien en te benoemen. Ze heeft toch een andere achtergrond, ook dat pakketje heeft ze meegekregen, ze ziet er waarschijnlijk anders uit dan jullie etc. Zolang het anders zijn niet als verkeerd wordt gezien, denk ik dat het alleen maar verrijkend is.
En kan het zijn dat jij ook overgevoelig reageert, juist omdat je zo graag wil dat ze erbij hoort voor iedereen? Het lijkt er namelijk ook een beetje op alsof jij haar erg verdedigt, door bijvoorbeeld te benadrukken dat ze 98% van de tijd een lief, rustig kind is en eenmalig een driftbui had. Ze zal, net als ieder kind, vast vaker stom doen, waarom zo erg benadrukken hoe goed ze het allemaal doet? Het roept bij mij de vraag op in hoeverre je je eigen angsten in dit geval op haar (en je familie) projecteert. Kennelijk voelt ze zichzelf er niet minder om binnen jullie familie, dat lijkt me het belangrijkst.
donderdag 9 maart 2023 om 16:00
Eigenlijk zit zus te stoken. Maar zelf neem je ook meteen de adoptie als basis van het geïrriteerd reageren op dingen. Maar in combinatie met de opmerkingen over land van herkomst zijn zulke dingen ook moeilijk los te zien.
Wel is het nou eenmaal zo dat jíj geadopteerd hebt, niet de familie. Dus dan loop je er soms tegenaan dat mensen zoiets anders ervaren. Dit zie je vaker bij adoptie. Helaas.
Wel is het nou eenmaal zo dat jíj geadopteerd hebt, niet de familie. Dus dan loop je er soms tegenaan dat mensen zoiets anders ervaren. Dit zie je vaker bij adoptie. Helaas.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 09-03-2023 16:04
1.01% gewijzigd
donderdag 9 maart 2023 om 16:03
Oh, je hebt je OP aangevuld. Ik zou oppassen met haar weghouden bij de rest van de familie. Je maakt haar daarmee juíst een uitzondering en de vraag is wie je hiermee bedient. Als zij gek is op iedereen, waarom haar dan bij hen weghouden? Daar maak je het volgens mij juist heel pijnlijk mee, want je kunt haar lastig uitleggen waarom je daarvoor kiest. Ze zal dat niet begrijpen. Misschien is het goed om hierover met iemand te gaan praten, om je eigen emoties en gedachten niet te projecteren op anderen (meer in het bijzonder je dochter) en zuivere beslissingen te kunnen nemen.
donderdag 9 maart 2023 om 16:04
Oja, als aanvulling op mijn vader’s gedrag: Hij was een jaar geleden ongeveer, behoorlijk tegen haar uitgevallen. Ik heb toen gezegd dat ik schrok van zijn gedrag en het buiten proportie toen. Hij zei toen dat hij veel van haar hield, maar dat hij bepaalde dingen in haar (het vele praten en druk zijn) ziet als iets wat hoort bij haar afkomst en dat hij dat niet van ons kent van vroeger en niet goed weet hoe hij daarmee om moet gaan. Waarmee hij dus eigenlijk zelf zegt dat hij het ziet als onderdeel van haar afkomst. Dat stak toen wel heel erg. Hij zei ook nog ‘ik ben bang dat ze jou later misschien iets aan gaat doen als ze de controle verliest’’. Omdat mijn dochter dus even boos was geworden, net zoals veel kinderen kunnen doen en zoals de andere kleinkinderen dit ook wel eens zijn. Ik schrok daar heel erg van dat hij blijkbaar zo over mijn dochter dacht. Het voelde als een totale ontkenning van alles wat haar uniek maakt en de fijne en mooie band die we hebben.
carla_mi wijzigde dit bericht op 09-03-2023 16:07
28.26% gewijzigd
donderdag 9 maart 2023 om 16:07
Oh, ik zie het nu. Je bent de TO die ook steeds dingetjes heeft met haar vriend. Tja, ik weet niet, al met al blijft in ieder geval vooral mijn opmerking om met iemand te gaan praten staan.Lila-Linda schreef: ↑09-03-2023 15:47zeg ze, dat ze de boom ik kunnen
enne, zou je nog even je vorige topics op kunnen pakken? Daar hebben mensen tijd ingestoken en heb je nooit geantwoord
donderdag 9 maart 2023 om 16:08
Heb je dat topic laten verwijderen of onder een andere nick?Carla_mi schreef: ↑09-03-2023 16:04Oja, als aanvulling op mijn vader’s gedrag: Hij was een jaar geleden ongeveer, behoorlijk tegen haar uitgevallen. Ik heb toen gezegd dat ik schrok van zijn gedrag en het buiten proportie toen. Hij zei toen dat hij veel van haar hield, maar dat hij bepaalde dingen in haar (het vele praten en druk zijn) ziet als iets wat hoort bij haar afkomst en dat hij dat niet van ons kent van vroeger en niet goed weet hoe hij daarmee om moet gaan. Waarmee hij dus eigenlijk zelf zegt dat hij het ziet als onderdeel van haar afkomst. Dat stak toen wel heel erg. Hij zei ook nog ‘ik ben bang dat ze jou later misschien iets aan gaat doen als ze de controle verliest’’. Omdat mijn dochter dus even boos was geworden, net zoals veel kinderen kunnen doen en zoals de andere kleinkinderen dit ook wel eens zijn. Ik schrok daar heel erg van dat hij blijkbaar zo over mijn dochter dacht. Het voelde als een totale ontkenning van alles wat haar uniek maakt en de fijne en mooie band die we hebben.
donderdag 9 maart 2023 om 16:12
meisje85 schreef: ↑09-03-2023 15:58
Ik vraag me af of het verkeerd is om haar "anders zijn" te zien en te benoemen. Ze heeft toch een andere achtergrond, ook dat pakketje heeft ze meegekregen, ze ziet er waarschijnlijk anders uit dan jullie etc. Zolang het anders zijn niet als verkeerd wordt gezien, denk ik dat het alleen maar verrijkend is.
Maar er wordt negatiever op dochter gereageerd. Tenminste, zo ervaart TO dat, en zus vult daarbij in dat het misschien komt doordat er geen bloedband is. Dat, in combinatie met een ander uiterlijk, kan de indruk wekken dat ze vanwege haar “anders zijn”, ook negatiever wordt benaderd. Lijkt me heel naar voor TO maar ook voor dochter, mocht ze dit doorhebben.
TO, hoe ziet jouw man dit?
donderdag 9 maart 2023 om 16:38
Dit is gewoon knalhard racisme van je vader. Fraai hoe iedereen hier eromheen lult. Het kan overal mee te maken hebben, behalve met het feit dat die man gewoon een racist is. Waarom niet benoemen? Waarom nu het probleem bij TO leggen: ze projecteert, reageert te gevoelig, moet met iemand gaat praten.
Praat met je vader (en zus) en maak ze duidelijk dat ze nooit, maar dan ook nooit meer een negatieve opmerking mogen maken die te maken heeft met de afkomst, kleur, familie, in het bloed zitten. Gewoon nooit meer, niet tegen jou en niet tegen haar.
Het is al erg genoeg dat je weet dat ze zulke gedachten hebben.
Praat met je vader (en zus) en maak ze duidelijk dat ze nooit, maar dan ook nooit meer een negatieve opmerking mogen maken die te maken heeft met de afkomst, kleur, familie, in het bloed zitten. Gewoon nooit meer, niet tegen jou en niet tegen haar.
Het is al erg genoeg dat je weet dat ze zulke gedachten hebben.
donderdag 9 maart 2023 om 16:39
Ik kan wel enigszins begrijpen dat het voor een opa en oma anders kan voelen als er geen bloedband is, hoeveel ze dan ook van jouw dochter houden. Neemt niet weg dat ik het gedrag van je vader en je zus echt niet vind kunnen, TO. Heel verdrietig voor jou en je dochter. Fijn dat jullie van je moeder wel heel veel liefde krijgen.
Geen motto
donderdag 9 maart 2023 om 16:53
Is jouw dochter ouder dan de andere kleinkinderen?
Kunnen bepaalde dingen om die reden strenger worden benoemd dan tegen de anderen?
Maar goed, ik vind het ook allemaal niet heel fraai klinken. En geen cm ruimte geven op dit soort vragen en zeker bij de opmerkingen benoemen dat je het kwetsend vindt.
Kunnen bepaalde dingen om die reden strenger worden benoemd dan tegen de anderen?
Maar goed, ik vind het ook allemaal niet heel fraai klinken. En geen cm ruimte geven op dit soort vragen en zeker bij de opmerkingen benoemen dat je het kwetsend vindt.
donderdag 9 maart 2023 om 16:58
Dit vind ik overdreven. Onze dochter, die niet onze bloedband heeft, heeft ook trekken die niet van mij en mijn man afkomstig zijn. Zowel positief als negatief. Dat mag toch benoemd worden? Of ben ik nu ook een racist? Feit is dat ze in bepaalde opzichten op haar moeder lijkt. Dat hoeft toch niet ontkent te worden? Zolang ze er maar niet op afgerekend wordt! En heb niet het idee (of ik lees verkeerd?) dat vader van to dat doet. Hij herkent alleen bepaalde dingen niet die wel bekend zijn van de andere kleinkinderen. Dat wil niet zeggen dat het racisme is.humanista schreef: ↑09-03-2023 16:38Dit is gewoon knalhard racisme van je vader. Fraai hoe iedereen hier eromheen lult. Het kan overal mee te maken hebben, behalve met het feit dat die man gewoon een racist is. Waarom niet benoemen? Waarom nu het probleem bij TO leggen: ze projecteert, reageert te gevoelig, moet met iemand gaat praten.
Praat met je vader (en zus) en maak ze duidelijk dat ze nooit, maar dan ook nooit meer een negatieve opmerking mogen maken die te maken heeft met de afkomst, kleur, familie, in het bloed zitten. Gewoon nooit meer, niet tegen jou en niet tegen haar.
Het is al erg genoeg dat je weet dat ze zulke gedachten hebben.
Bij ons in de familie is wel eens gezegd dat oma maar één kleinkind heeft (onze zoon, die biologisch gezien wel van ons is) en daarmee werd onze dochter ontkend. Dat voelde heel vervelend. Nu vond ik deze persoon het niet eens waard om daar ook maar 1 woord aan te besteden, en dochter hoorde de opmerking niet. Maar zou iemand die dichtbij me staat dat zeggen, dan zou me dat erg steken. Ze hoort erbij, niet meer of minder dan onze zoon.
Edit: negatieve opmerkingen zijn inderdaad not done, laat dat even duidelijk zijn. Ik bedoelde meer het benoemen van verschillen, dat ik dat niet zozeer als negatief zie. Maar denk dat daarbij de toon de muziek maakt.
apiejapie wijzigde dit bericht op 09-03-2023 17:16
7.21% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
