In de knel met familie rondom dochtertje

Hoi allemaal,


Ik heb een prachtige, geadopteerde dochter van nu 9 jaar oud.
Ze doet het enorm goed op alle vlakken. Is gelukkig, sociaal, lief, vrolijk. Doet het goed op school en is, kortom, gewoon een heerlijk kind.

Mijn familie houdt ook van haar, maar toch gebeuren er dingen waar ik me niet prettig bij voel. Ik hoor graag van jullie wat jullie kijk er op is. Want ik weet niet of ik gevoeliger reageer of niet.

Ten eerste kan mijn vader best wel eens geïrriteerd reageren op mijn dochter. Met name toen ze jonger was, was dat het geval. Ze kon veel praten, hard lachen en soms ook best laten merken dat ze iets niet leuk vond. Mijn vader kon daar niet goed tegen. Mijn zus heeft toen gezegd: “ ik vind het lastig om te zien en te verdragen dat hij zo doet. Misschien komt het omdat ze niet zijn eigen bloed is?”. Mijn vader gaf aan dat dat absoluut niet het geval was, maar dat het alleen zat in haar karakter.

Daar komt bij dat mijn zus nu al een paar keer heeft gezegd: “Het is zo’n leuke meid, het voelt gewoon als familie”. En dat, terwijl mijn dochter al bijna 9 jaar mijn dochter is! Opzich natuurlijk een ‘lief’ ding om te zeggen, maar toch steekt dat me. Natuurlijk is ze familie! Waarom moet dat zo benoemd worden. Dat icm de gok dat mijn vader sneller boos op haar reageert omdat ze niet ‘ons’ bloed is doet me erg veel verdriet.

Ik weet niet of het in mijn hoofd zit, maar ik heb ook het gevoel dat er met een meer kritische blik naar mijn dochter wordt gegeven dan de andere kleinkinderen. Het is iets wat ik moeilijk concreet kan beschrijven, maar net of er net even enthousiaster en leuker op de andere kinderen wordt gereageerd en het minder een probleem is wanneer zij iets doen wat niet echt tof is.
Dan is het ‘ach, komt omdat ze moe zijn”, of “haha, wat ondeugend toch ook”. Bij mijn dochter wordt er gefronst of ongemakkelijk gereageerd.
Terwijl, echt objectief gezien, het in dezelfde categorie valt.

Daarbij heeft mijn vader ook eens gezegd, toen mijn dochter 1 keer een driftbui had toen ze 3 was (net als de andere kleinkinderen dat ook wel eens hebben gehad). ‘Ja, je weet nooit wat ze vanuit haar genen heeft meegekregen. Soms staan mensen uit X (land waar ze vandaan komt) wel bekend als heetgebakerd’. Terwijl ze 98% van de tijd een rustige, lieve meid is.

Ook dat doet me pijn. Ik zit nu in een situatie waarbij ik me gewoon gespannen voel als ik met de hele familie ben. Waarbij ik het gevoel heb er wel degelijk van mijn dochter gehouden wordt, maar dat ze toch een soort ‘uitzondering’ blijft. Dat er meer nadruk ligt op de dingen die ze soms niet goed doet, maar dat er weinig oog is voor de dingen die ze wel goed doet. Ik weet niet of het een onbewust ding is bij mijn familie. Natuurlijk heeft zij als enige andere gelaatstrekken, andere huidskleur, andere haarkleur. Maar ze is toch familie?
Voor mij is het nu bijna zover dat ik opkijk tegen tijd met familie en dat ik haar voor mijn gevoel ‘in bescherming’ moet nemen tegen mijn eigen familie. Mijn dochter echter, is gek op de hele familie.

Ik weet niet goed of ik het nu te negatief bekijk en waar ik goed aan doe…Wat mij betreft hoef ik niet meer met zn allen samen te zijn en ziet mijn dochter bv mijn moeder nog vaak (die is oprecht gek op haar), maar de rest van de familie heb ik op zo’n manier geen zin meer in. Ik wil haar alleen niet haar familie afpakken..