In de war

Ik ben een beetje in de war en snap mezelf niet helemaal. Sinds eind vorig jaar ben ik samen met mijn vriend maar ik twijfel er soms aan of zijn gevoelens wel oprecht zijn. Het kan best zijn dat dit een onzekerheid in mezelf is maar ik weet het niet zeker.



Hij zegt vaak genoeg dat hij van me houdt maar soms voelt het nep. Ik kan er ook niet precies mijn vinger opleggen wat het is maar heel vaak als we bij elkaar zijn dan zit hij me voor de grap een beetje te pesten, flauw te doen en uit de tent te lokken. Niet serieus te doen, zeg maar. Ik kan ook niet echt een goed voorbeeld noemen maar soms gaat hij gekke gezichten opzetten of gaat hij doen alsof hij niet helemaal goed is, hij hangt de clown uit, rolt van het bed en neemt dan de dekens mee, als we onder de douche staan dan draait hij de koude kraan open en nog meer van dat soort acties. Ik snap best dat je af en toe zo'n lolletje wil uithalen maar het kan ook een beetje té vaak zijn.



Overigens, dit gedrag ben ik niet zo gewend. Mijn exvriend was veel serieuzer. Wel ken ik dit soort grapjes van bijvoorbeeld mijn vader en zijn broers.



Maar hij kan ook heel lief zijn en op vakantie was het heel anders en haalde hij niet zoveel geintjes uit.



Ik ben zijn eerste vriendin, terwijl hij al halverwege de twintig is. Ikzelf heb wel een jarenlange relatie hiervoor gehad.



Verder hebben we nog nooit echt ruzie gehad met elkaar.



Wat mijn eigen situatie betreft ben ik misschien ook wel onzeker geworden omdat mijn exvriend heel anders was in zijn gedrag, hij toonde veel liefde en dat leek heel oprecht, maar toch ontzettend plotseling de relatie verbrak. Ben ik in de war? Weet ik niet meer wat "echt" is?



Herkent iemand dit? Weet iemand hoe ik hierover tactvol met mijn vriend kan gaan praten? Ik wil niet dat hij denkt dat hij zichzelf niet meer kan zijn. Want ik wil dat hij zichzelf blijft maar ik wil weten wat ik voor hem beteken en waar dat gedrag vandaan komt en of dat er iets mee te maken heeft of dat hij gewoon een enorme lolbroek is.

Krengiserweer schreef op 15 augustus 2007 @ 09:56:

Mss moet je als eerste eens stoppen met je huidige vriend vergelijken met je ex. je ex was een heel ander persoon. mss ben je in eerste instantie juist verliefd geworden op deze "grapjas" omdat je vorige vriend zo serieus was, dat niet goed ging en je mss onbewust gedacht hebt dat deze man veiliger was, of dacht je dat dat serieuze saai was.



Nu erger je jeaan de grappen. Mss moet je eens een serieus gesprek met je vriend hebben hierover, maar mss is het ook verstandig om bij jezelf na te gan of je echt van deze jongen houdt, zoal ie is. Als ie niet verandert, wil je dan over 10 jaar nog bij m zijn?

Bedankt voor je reactie. Ik erger me niet altijd aan z'n grappen en kan er ook vaak wel om lachen. Maar soms gaat het gewoon iets te lang duren en dan irriteer ik me en dan zeg ik er wel wat van.



Wat ik eigenlijk bedoel is dat ik denk dat het meer is dat ik er onzeker van wordt doordat ik me ga afvragen waarom hij zoveel grappen moet maken en het bij elke ontmoeting weer zo is. Voelt hij zich niet op zijn gemak? Houdt ie wel echt van me? Weet ie soms niet hoe hij met mij om moet gaan?



Over 10 jaar hou ik nog steeds van hem mét z'n grappen. Maar ik vraag me dus meer af of hij wel van mij houdt door zijn "acts" en zijn grapjes. Maar ik denk dus dat ik het hem maar gewoon moet gaan vragen.

mabel007 schreef op 15 augustus 2007 @ 10:00:

Hij haalt lolletjes met je uit die je niet echt of altijd wardeert; Hoe reageer je dan? Weet hij wel dat je dat niet leuk vindt?? Het kon best zijn dat hij een lolbroek is, maar niet iedereen heeft dezelfde humor en als jij je het lijdend voorwerp voelt (koude kraan aanzetten!!) en dus onrespectvol behandeld voelt, kun je dat gewoon zeggen. Sterker nog MOET je dat zeggen, hoe kan hij het anders weten.

Je zegt dat jullie nog geen ruzie hebben gehad, maar komt dat ms omdat jij niet voor jezelf durft op te komen?

Je kunt de rollen ook eens omdraaien en zien of hij de humor van b.v. een plotselinge koudwaterstraal inziet.

Op zich vind ik zijn lol dus wel leuk maar het moet niet te lang duren.



Wat de ruzie betreft ben ik inderdaad bang dat ik niet meer zo goed weet hoe ik ruzie moet maken. Mijn ex had een enorme hekel aan ruzie en daardoor ben ik het uit de weg gegaan. Vroeger thuis bij mijn ouders zei ik altijd gewoon waar het op stond. Ik moet dat weer leren, daar ben ik me van bewust.



Dat van die koude waterstraal is een goede.





Maar wat ik me dus afvraag is of jullie misschien ook het idee hebben dat het eventueel zo kan zijn dat zijn gedrag er op wijst dat hij ergens onzeker is (over iets of over zijn gevoel) als hij bij me is en dat maskeert met zijn grappen?