Relaties
alle pijlers
In mijn ogen een relatie maar zonder bevestiging
maandag 9 juli 2007 om 10:23
Hai Dames op het forum.
Ik zit in een situatie dat ik al bijna 1,5 jaar leuk omga met een jongen.
Ik vind het leuk met hem en we doen veel dingen samen. Het voelt alsof we een relatie hebben. Van mijn kant zou ik dit ook wel willen maar hij voelt er niks voor..Hij zegt dat het komt door zijn vorige relaties en dat hij dat even niet wilt...Hij is graag bij mij .. We hebben het er wel eens over en hij voelt zich goed bij mij.. hij behandeld mij wel met respect en meestal is hij het die contact op zoekt ook al is het een belletje of wilt hij even praten.
Laatst had ik een gesprek met hem dat "als" ik met een maat van hem zou daten (bijvoorbeeld)
dat ik het maar aan hem moest zeggen maar voor de rest leek het alsof het hem niks kon schelen..
Zijn er meer meiden die in deze situatie zitten?
Eigenlijk relatie maar zonder bevestiging? Oftewel geen relatie in zijn ogen maar hoe jullie met elkaar omgaan is het gewoon een relatie?
Hoe vergaat het jullie? Ik heb er nog al moeite mee...
Ik wou dat ik die ene in mijn leven tegenkwam waarmee ik wel een bevestigde relatie kon hebben.. Ik vind hem leuk maar zie in dat dit echt niks voor mij is.. toch is er niemand anders in mijn leven en dan neem ik maar genoegen met hetgene wat ik heb..en dat is hij misschien?
Ik zit in een situatie dat ik al bijna 1,5 jaar leuk omga met een jongen.
Ik vind het leuk met hem en we doen veel dingen samen. Het voelt alsof we een relatie hebben. Van mijn kant zou ik dit ook wel willen maar hij voelt er niks voor..Hij zegt dat het komt door zijn vorige relaties en dat hij dat even niet wilt...Hij is graag bij mij .. We hebben het er wel eens over en hij voelt zich goed bij mij.. hij behandeld mij wel met respect en meestal is hij het die contact op zoekt ook al is het een belletje of wilt hij even praten.
Laatst had ik een gesprek met hem dat "als" ik met een maat van hem zou daten (bijvoorbeeld)
dat ik het maar aan hem moest zeggen maar voor de rest leek het alsof het hem niks kon schelen..
Zijn er meer meiden die in deze situatie zitten?
Eigenlijk relatie maar zonder bevestiging? Oftewel geen relatie in zijn ogen maar hoe jullie met elkaar omgaan is het gewoon een relatie?
Hoe vergaat het jullie? Ik heb er nog al moeite mee...
Ik wou dat ik die ene in mijn leven tegenkwam waarmee ik wel een bevestigde relatie kon hebben.. Ik vind hem leuk maar zie in dat dit echt niks voor mij is.. toch is er niemand anders in mijn leven en dan neem ik maar genoegen met hetgene wat ik heb..en dat is hij misschien?
dinsdag 17 juli 2007 om 11:12
Hallo allemaal,
Hier nog zo ene..... wat een herkenning, ik wist niet dat er meer van dat soort mannen rondliepen.... of hebben we het allemaal over 1 en dezelfde
Ik ga nu anderhalf jaar met hem om, komt hier sinds begin vorig jaar over de vloer.
Hij zegt geen relatie te willen, omwille van zijn verleden..... maar we knuffelen wat af... we praten uren, het is heel vertrouwt en intiem. Alles wees erop dat hij onze relatie méér vond .... dat hij bij mij wel verder zou gaan.
Niks was minder waar. Toen ik maart dit jaar aangaf dat ik hem mis als hij er niet is, dat ik meer voel dan vriendschap.... toen haakte hij af.
Heb hem sindsdien niet meer gezien, nog 2 keer 3 minuten aan de telefoon gehad maar krijg wel nog regelmatig een sms.
Hij haakte af om mij geen pijn te doen..... zegt hij. Wel heel netjes aan de ene kant, maar dat heb ik nooit gevraagd. Ik zou met hem willen praten, er netjes een punt achter zetten of gewoon fatsoenlijk verder gaan.
Hij komt wel weer eens koffie drinken is dan zijn antwoord.... pfffff... daar heb ik mijn buurvrouw voor, met haar drink ik wel koffie....
Ja, het doet pijn, megapijn om dit te ervaren. Onbeantwoorde liefde, terwijl die er in mijn ogen zeker wel was. Dit had zeker potentie om een goede relatie te worden.
maar ja.... daar zijn 2 voor nodig. Hij is zich lamgeschrokken volgens insiders.... tja, daar kan ik verder ook niks aan doen.
Ook zijn verleden kan ik niet ongedaan maken. Dit ligt bij hem, net zoals de rest ook. Ik hou van hem, met heel mijn hart, zelfs nu nog nu ik hem al die maanden niet zag. De deur blijft open voor vriendschap, kan er geen afstand van doen, kan geen afscheid nemen. Maar dan wel voor vriendschap, zonder gevrij, zonder geknuffel, met de vingers van me afblijven, zonder urenlange kussen.... dat hoort niet bij een gewone vriendschap toch ?
We kunnen hierin niks veranderen, behalve onze eigen instelling. Hem kunnen we niet veranderen, ook zijn denkwijze niet, zijn niet willen van een relatie ook niet. Wel kunnen we aan onszelf denken, onze eigen grenzen bewaken zodat het niet onnodig veel pijn doet.
En dat ga ik in elk geval wel doen !!!!!!
Liefs en sterkte allemaal !!
Zij
Hier nog zo ene..... wat een herkenning, ik wist niet dat er meer van dat soort mannen rondliepen.... of hebben we het allemaal over 1 en dezelfde
Ik ga nu anderhalf jaar met hem om, komt hier sinds begin vorig jaar over de vloer.
Hij zegt geen relatie te willen, omwille van zijn verleden..... maar we knuffelen wat af... we praten uren, het is heel vertrouwt en intiem. Alles wees erop dat hij onze relatie méér vond .... dat hij bij mij wel verder zou gaan.
Niks was minder waar. Toen ik maart dit jaar aangaf dat ik hem mis als hij er niet is, dat ik meer voel dan vriendschap.... toen haakte hij af.
Heb hem sindsdien niet meer gezien, nog 2 keer 3 minuten aan de telefoon gehad maar krijg wel nog regelmatig een sms.
Hij haakte af om mij geen pijn te doen..... zegt hij. Wel heel netjes aan de ene kant, maar dat heb ik nooit gevraagd. Ik zou met hem willen praten, er netjes een punt achter zetten of gewoon fatsoenlijk verder gaan.
Hij komt wel weer eens koffie drinken is dan zijn antwoord.... pfffff... daar heb ik mijn buurvrouw voor, met haar drink ik wel koffie....
Ja, het doet pijn, megapijn om dit te ervaren. Onbeantwoorde liefde, terwijl die er in mijn ogen zeker wel was. Dit had zeker potentie om een goede relatie te worden.
maar ja.... daar zijn 2 voor nodig. Hij is zich lamgeschrokken volgens insiders.... tja, daar kan ik verder ook niks aan doen.
Ook zijn verleden kan ik niet ongedaan maken. Dit ligt bij hem, net zoals de rest ook. Ik hou van hem, met heel mijn hart, zelfs nu nog nu ik hem al die maanden niet zag. De deur blijft open voor vriendschap, kan er geen afstand van doen, kan geen afscheid nemen. Maar dan wel voor vriendschap, zonder gevrij, zonder geknuffel, met de vingers van me afblijven, zonder urenlange kussen.... dat hoort niet bij een gewone vriendschap toch ?
We kunnen hierin niks veranderen, behalve onze eigen instelling. Hem kunnen we niet veranderen, ook zijn denkwijze niet, zijn niet willen van een relatie ook niet. Wel kunnen we aan onszelf denken, onze eigen grenzen bewaken zodat het niet onnodig veel pijn doet.
En dat ga ik in elk geval wel doen !!!!!!
Liefs en sterkte allemaal !!
Zij
dinsdag 17 juli 2007 om 13:20
Hoi hoi,
Misschien hebben wij het wel over dezelfde figuur hahahah..
Ja de mijne zei ook geen relatie te willen vanwege het verleden en dat het altijd mis ging met zijn vorige..Zegt denk ik meer iets over hem dan over ons. Als ik "gevoel" er in breng (dus missen etc dan haakt hij niet af maar doet hij afstandelijk) hij wilt die verantwoordelijkheden niet of krijgt het benauwd...
Ja en bij mij ook uren praten, kussen, knuffelen.. Dat doen vrienden inderdaad niet...Het is toch moeilijk vrienden te zijn.. vooral als er ooit meer is geweest (intimiteit) en dat je toch een vibe merkt...Is dat aantrekking?
Je hebt gelijk we kunnen hen niet veranderen maar onszelf wel... gwoon hard wezen..hoe moeilijk het ook is..
Ook sterkte gewenst.. ik weet zeker dat hij je opzoekt of belt wanneer het gekoeld is..misschien hoopt hij dat jij het contact weer wilt oppakken zoals toen zonder gevoelens te uiten in woorden... Zo is het bij mij ook gegaan..
dinsdag 17 juli 2007 om 14:11
Hai Cherry,
Ja, ik weet ook heel zeker dat hij me nog komt opzoeken, weet alleen niet hoe dat voor MIJ zal zijn. Hoe mijn gevoel daarbij is, wat ik (nog) voel. Laat ik hopen dat ik dan net zo goed in mijn vel zit als nu.
Ik heb hem nu bijna 5 maanden niet meer gezien, het begint te slijten al doet het nog steeds pijn, al mis ik hem nog steeds gigantisch.
Ik vraag me niet meer elke minuut van de dag af wat hij doet en waar hij is. Hij is niet hier.... en dat is het enige wat ik weet. Ga er ook niet meer over piekeren, dat heb ik losgelaten.
Ik kan en ik wil hem ook helemaal niet veranderen. Ik hou echt van hem zoals hij is. Met al zijn gekke streken die hij heeft. Dat maakt hem nog mooier. Het is een heel mooi mens van binnen, heel lief en heel teder. Zijn buitenkant is bikkelhard, maar ik ken ook zijn binnenkant.
Hij zal zich inderdaad lamgeschrokken zijn na mijn bekentenis. ... maar dat is zijn probleem. Het mijne is hoe ik hierdoor kom, hoe ik van het missen afkom, hoe ik verderkan in mijn leven.
Nee, ik hoef niet hard te zijn als ik mijn eigen grenzen bewaak. Ben, sinds mijn scheiding (6 jaar geleden), veranderd in een bikkelharde tante. Zo ben ik echter helemaal niet, ben soms heel klein en kwetsbaar.
Dat mag hij weten, hij mag mijn tranen zien, hij mag weten dat ik niet meer fysiek met hem kan zijn omdat ik bang voor de pijn ben.
Ik ga hem niet keihard afwijzen, geen wraakakties nemen, geen dingen provoceren om hem aan me te binden.....
Dat heb ik niet nodig. Ben wat maanden geleden in therapie gegaan, om mijn ware zelf weer te ontdekken en terug te vinden.
Ik mag mijn emoties laten en zien en ik mag me kwetsbaar opstellen.
En dat mag hij best weten. Hij mag best weten wat hij hier teweeggebracht heeft, wat mijn gevoel is en hoe ik ermee worstel soms en ermee probeer om te gaan.
Heeft lang geduurd voor ik zo dacht, maanden inderdaad. Ook hier boosheid, teleurstelling, het niet meer zien of weten.....
Liefs
Zij
Ja, ik weet ook heel zeker dat hij me nog komt opzoeken, weet alleen niet hoe dat voor MIJ zal zijn. Hoe mijn gevoel daarbij is, wat ik (nog) voel. Laat ik hopen dat ik dan net zo goed in mijn vel zit als nu.
Ik heb hem nu bijna 5 maanden niet meer gezien, het begint te slijten al doet het nog steeds pijn, al mis ik hem nog steeds gigantisch.
Ik vraag me niet meer elke minuut van de dag af wat hij doet en waar hij is. Hij is niet hier.... en dat is het enige wat ik weet. Ga er ook niet meer over piekeren, dat heb ik losgelaten.
Ik kan en ik wil hem ook helemaal niet veranderen. Ik hou echt van hem zoals hij is. Met al zijn gekke streken die hij heeft. Dat maakt hem nog mooier. Het is een heel mooi mens van binnen, heel lief en heel teder. Zijn buitenkant is bikkelhard, maar ik ken ook zijn binnenkant.
Hij zal zich inderdaad lamgeschrokken zijn na mijn bekentenis. ... maar dat is zijn probleem. Het mijne is hoe ik hierdoor kom, hoe ik van het missen afkom, hoe ik verderkan in mijn leven.
Nee, ik hoef niet hard te zijn als ik mijn eigen grenzen bewaak. Ben, sinds mijn scheiding (6 jaar geleden), veranderd in een bikkelharde tante. Zo ben ik echter helemaal niet, ben soms heel klein en kwetsbaar.
Dat mag hij weten, hij mag mijn tranen zien, hij mag weten dat ik niet meer fysiek met hem kan zijn omdat ik bang voor de pijn ben.
Ik ga hem niet keihard afwijzen, geen wraakakties nemen, geen dingen provoceren om hem aan me te binden.....
Dat heb ik niet nodig. Ben wat maanden geleden in therapie gegaan, om mijn ware zelf weer te ontdekken en terug te vinden.
Ik mag mijn emoties laten en zien en ik mag me kwetsbaar opstellen.
En dat mag hij best weten. Hij mag best weten wat hij hier teweeggebracht heeft, wat mijn gevoel is en hoe ik ermee worstel soms en ermee probeer om te gaan.
Heeft lang geduurd voor ik zo dacht, maanden inderdaad. Ook hier boosheid, teleurstelling, het niet meer zien of weten.....
Liefs
Zij
dinsdag 17 juli 2007 om 14:17
hoihoi
Hier nog iemand in dezelfde situatie.
Heb jullie verhalen doorgelezen en sjeetje.... wat herkenbaar!
Maar wat ik me afvraag? Zijn jullie ook voorgesteld aan ouders, vrienden enz..
Dat lees ik nl niet. Ik ga nl wel naar zijn familie en hij komt ook bij die van mij.
Ik heb deze jongen in dec 2006 leren kennen. Zijn moeder was toen net 2 maanden daarvoor overleden en begin dat jaar heeft hij een hele moeilijke relatie beeindigd waarin hij enorm is belazerd! Nu zijn we 7 maanden verder en ben ik eens begonnen over wat we nu precies met elkaar hebben. Antwoord: hij vind mij heel erg lief, heel leuk, voelt zich heel fijn bij mij. We doen veel leuke dingen samen. De weekenden die we samen doorbrengen worden steeds langer. We hebben heerlijke en supergoede seks. Hij zegt dat ik alles heb wat hij in een vrouw zoekt en dat hij best een relatie met mij kan hebben. Maar hij weet niet of zijn gevoelens voor mij juist zijn. Hij is niet verliefd geweest, volgens mij heeft hij dat overgeslagen ivm het verwerken van het verlies van zijn moeder. Hij geeft aan dat hij mij niet kwijt wil, maar dat ene zinnetje: hij weet niet of zijn gevoelens voor mij juist zijn. Ik wordt hier echt heel erg onzeker van! Ook ik ben niet verliefd geweest maar er is wel iets gegroeid, ben echt heel veel om hem gaan geven en wil hem absoluut niet meer kwijt. Ik weet niet wat ik moet, gewoon genieten? Of voor mezelf kiezen?? Pffff moeilijk hoor!
Liefs Ladyonline
Hier nog iemand in dezelfde situatie.
Heb jullie verhalen doorgelezen en sjeetje.... wat herkenbaar!
Maar wat ik me afvraag? Zijn jullie ook voorgesteld aan ouders, vrienden enz..
Dat lees ik nl niet. Ik ga nl wel naar zijn familie en hij komt ook bij die van mij.
Ik heb deze jongen in dec 2006 leren kennen. Zijn moeder was toen net 2 maanden daarvoor overleden en begin dat jaar heeft hij een hele moeilijke relatie beeindigd waarin hij enorm is belazerd! Nu zijn we 7 maanden verder en ben ik eens begonnen over wat we nu precies met elkaar hebben. Antwoord: hij vind mij heel erg lief, heel leuk, voelt zich heel fijn bij mij. We doen veel leuke dingen samen. De weekenden die we samen doorbrengen worden steeds langer. We hebben heerlijke en supergoede seks. Hij zegt dat ik alles heb wat hij in een vrouw zoekt en dat hij best een relatie met mij kan hebben. Maar hij weet niet of zijn gevoelens voor mij juist zijn. Hij is niet verliefd geweest, volgens mij heeft hij dat overgeslagen ivm het verwerken van het verlies van zijn moeder. Hij geeft aan dat hij mij niet kwijt wil, maar dat ene zinnetje: hij weet niet of zijn gevoelens voor mij juist zijn. Ik wordt hier echt heel erg onzeker van! Ook ik ben niet verliefd geweest maar er is wel iets gegroeid, ben echt heel veel om hem gaan geven en wil hem absoluut niet meer kwijt. Ik weet niet wat ik moet, gewoon genieten? Of voor mezelf kiezen?? Pffff moeilijk hoor!
Liefs Ladyonline
dinsdag 17 juli 2007 om 14:20
Hier kom ik nog even met een late reactie. In de V.S. typeren ze dit soort 'relaties' met:
"Why buy the cow, if you can get the milk for free"
De enige manier om uit zo'n eindeloze situatie te komen is door het rigoreus af te kappen. Weet je gelijk wat je aan hem hebt want als je geluk hebt komt ie er dan achter wat ie toch voor je voelt (man weet pas wat ie mist ... syndroom) of vind hij het verder ook prima maar dan weet je ook dat het nooit iets geworden zal zijn! Dus even sterk zijn!
"Why buy the cow, if you can get the milk for free"
De enige manier om uit zo'n eindeloze situatie te komen is door het rigoreus af te kappen. Weet je gelijk wat je aan hem hebt want als je geluk hebt komt ie er dan achter wat ie toch voor je voelt (man weet pas wat ie mist ... syndroom) of vind hij het verder ook prima maar dan weet je ook dat het nooit iets geworden zal zijn! Dus even sterk zijn!
dinsdag 17 juli 2007 om 15:36
Hey Ladyonline.... ja moeilijk he... tijd geven of (zoals anderen hier zeggen) keihard kappen ??
Ikzelf kies ook voor het eerste, niet de makkelijkste weg, maar mijn idee is dat je niet meteen moet wegrennen in een relatie. Ook al is dat een vriendschappelijke en geen liefdesrelatie.
Ik loop niet weg als er onheil dreigt, ik probeer toch steeds "het" goed te doen. Waarom zo keihard zijn naar de ander toe.
En tuurlijk heb je helemaal gelijk Celtic, ik kan heel goed in je meegaan hoor.
Vandaar ook dat ik voor mezelf nu wel duidelijke grenzen stel.
Hij wil een vriendschappelijke relatie .... prima.... maar dat is niet fysiek dus, niet meer blijven slapen, niet knuffelen, niet kussen of vrijen...
Vriendschap is koffie drinken en gezellig kletsen.
Mijn grens is mijn pijn die ik kan verdragen. Ik weet niet eens of ik het nog zou kunnen verdragen als hij alleen al op de bank komt zitten. Dat merk ik wel als hij tzt langskomt.
Inderdaad is gewoon kappen met de zaak het meest voor de hand liggend hierin, we roepen dan dat we gebruikt worden.....
Bekijk het eens anders: ook ik heb genoten van hem, ook ik heb veel plezier gehad en voldoening gevonden in onze relatie. Ook ik heb een heel jaar lang lekker onbezorgd geleefd, zonder capsones van een vriend die te pas en te onpas in je nest ligt.....
Nee gebruikt ben je pas als het tegen je wil gebeurd. Wij lieten het toe, welliswaar was onze verwachting een andere dan de vriend, maar dat is ons probleem. Zo zie ik het in elk geval.
Als mijn vriend langskomt wil ik het wel met hebben over onze wederzijdse verwachtingen, want wat verwacht hij van mij ????
Verwacht hij uberhaupt wel dat ik met hem vrij.... of komt dat er gewoon van?? Verwacht hij dat ik alleen voor hem beschikbaar ben ??
Ik wil het gewoon uitgesproken hebben en kan daarna zien wat mijn eigen consequenties hierin zijn, wat ik voel en wil....
Zij
Ikzelf kies ook voor het eerste, niet de makkelijkste weg, maar mijn idee is dat je niet meteen moet wegrennen in een relatie. Ook al is dat een vriendschappelijke en geen liefdesrelatie.
Ik loop niet weg als er onheil dreigt, ik probeer toch steeds "het" goed te doen. Waarom zo keihard zijn naar de ander toe.
En tuurlijk heb je helemaal gelijk Celtic, ik kan heel goed in je meegaan hoor.
Vandaar ook dat ik voor mezelf nu wel duidelijke grenzen stel.
Hij wil een vriendschappelijke relatie .... prima.... maar dat is niet fysiek dus, niet meer blijven slapen, niet knuffelen, niet kussen of vrijen...
Vriendschap is koffie drinken en gezellig kletsen.
Mijn grens is mijn pijn die ik kan verdragen. Ik weet niet eens of ik het nog zou kunnen verdragen als hij alleen al op de bank komt zitten. Dat merk ik wel als hij tzt langskomt.
Inderdaad is gewoon kappen met de zaak het meest voor de hand liggend hierin, we roepen dan dat we gebruikt worden.....
Bekijk het eens anders: ook ik heb genoten van hem, ook ik heb veel plezier gehad en voldoening gevonden in onze relatie. Ook ik heb een heel jaar lang lekker onbezorgd geleefd, zonder capsones van een vriend die te pas en te onpas in je nest ligt.....
Nee gebruikt ben je pas als het tegen je wil gebeurd. Wij lieten het toe, welliswaar was onze verwachting een andere dan de vriend, maar dat is ons probleem. Zo zie ik het in elk geval.
Als mijn vriend langskomt wil ik het wel met hebben over onze wederzijdse verwachtingen, want wat verwacht hij van mij ????
Verwacht hij uberhaupt wel dat ik met hem vrij.... of komt dat er gewoon van?? Verwacht hij dat ik alleen voor hem beschikbaar ben ??
Ik wil het gewoon uitgesproken hebben en kan daarna zien wat mijn eigen consequenties hierin zijn, wat ik voel en wil....
Zij
dinsdag 17 juli 2007 om 15:55
Hoi ZIj65
Jij zegt liever tijd te geven dan af te kappen.
Wat als het te lang duurt? Als het onbeantwoord blijft waarom tijd geven?
Nee ik geef je gelijk je hoeft niet boos te zijn op de andere partij of wraak te nemen. Dat doe ik ook niet.. Hij wilt geen relatie en ziet onze "relatie" als een vriendschappelijke. Ik vind het ontzettend jammer en ik weet dat ik niet gebruikt ben wat ik ben er zelf bij, maar idd wat jij zegt...dan maar een vriendschappelijke en echt ook vriendschappelijk, zonder intimiteit! Dat moeten we zelf aangeven..
Het is gewoon frustrerend (voor mij tenminste)
Jij zegt liever tijd te geven dan af te kappen.
Wat als het te lang duurt? Als het onbeantwoord blijft waarom tijd geven?
Nee ik geef je gelijk je hoeft niet boos te zijn op de andere partij of wraak te nemen. Dat doe ik ook niet.. Hij wilt geen relatie en ziet onze "relatie" als een vriendschappelijke. Ik vind het ontzettend jammer en ik weet dat ik niet gebruikt ben wat ik ben er zelf bij, maar idd wat jij zegt...dan maar een vriendschappelijke en echt ook vriendschappelijk, zonder intimiteit! Dat moeten we zelf aangeven..
Het is gewoon frustrerend (voor mij tenminste)
dinsdag 17 juli 2007 om 17:29
Lieve dames,
Als HIJ weer belt, zeurt of smeekt om aandacht willen jullie er dan aandenken dat jullie iemand verdienen die:
-volledig voor je gaat;
-een (langdurige) verbintenis met je wilt aangaat;
-aan de toekomst kan en wil denken;
-zo trots is op je dat hij zijn relatie van de daken schreeuwt;
-tot over zijn oren verliefd is!
Zolang HIJ dit niet kan opbrengen verdient HIJ jullie liefde, aandacht en energie niet!
Je wordt in het leven behandeld zoals je je laat behandelen. Zolang je je niet opstelt als vriendin (=gelijkwaardige relatie waarin ieders gevoelens en verlangens even belangrijk zijn) zul je nooit zo behandeld worden. Hij hoeft geen rekening te houden met jullie want er worden ook geen eisen gesteld.
Een man van je dromen zal nooit ongeinteresseerd zijn in wat jij wilt!
Kus,
Max
Als HIJ weer belt, zeurt of smeekt om aandacht willen jullie er dan aandenken dat jullie iemand verdienen die:
-volledig voor je gaat;
-een (langdurige) verbintenis met je wilt aangaat;
-aan de toekomst kan en wil denken;
-zo trots is op je dat hij zijn relatie van de daken schreeuwt;
-tot over zijn oren verliefd is!
Zolang HIJ dit niet kan opbrengen verdient HIJ jullie liefde, aandacht en energie niet!
Je wordt in het leven behandeld zoals je je laat behandelen. Zolang je je niet opstelt als vriendin (=gelijkwaardige relatie waarin ieders gevoelens en verlangens even belangrijk zijn) zul je nooit zo behandeld worden. Hij hoeft geen rekening te houden met jullie want er worden ook geen eisen gesteld.
Een man van je dromen zal nooit ongeinteresseerd zijn in wat jij wilt!
Kus,
Max
dinsdag 17 juli 2007 om 17:36
Mijn ex v+ respecteert zeker mijn wensen en verdient mijn vriendschappelijek genegenheid, netzoals ik die van hem krijg en verdien.
Ook vinden we allebei dat de ander iemand verdient die helemaal voor m gaat en al zijn liefde geeft. Helaas kan hij dat niet zijn voor mij, dat betekent niet dat ik hem zijn geluk niet gun ( alleen hoef ik het nu ff niet te zien/weten, maar dat is kop-in-het-zand). Als die gevoelens over zijn hoop ik dat we weer gewoon vrienden kunen zijn, want we hebben elkaar buiten bed ook genoeg te melden. en ondertussen zoek ik door naar de man die mij wel alles kan geven.
Ook vinden we allebei dat de ander iemand verdient die helemaal voor m gaat en al zijn liefde geeft. Helaas kan hij dat niet zijn voor mij, dat betekent niet dat ik hem zijn geluk niet gun ( alleen hoef ik het nu ff niet te zien/weten, maar dat is kop-in-het-zand). Als die gevoelens over zijn hoop ik dat we weer gewoon vrienden kunen zijn, want we hebben elkaar buiten bed ook genoeg te melden. en ondertussen zoek ik door naar de man die mij wel alles kan geven.
dinsdag 17 juli 2007 om 17:44
Je hoeft elkaar ook niet naar het leven te staan! Tuurlijk gun je hem een gelukkige liefde en hij jou ook het allerbeste.
En zolang je allebei hetzelfde verlangt van elkaar is er ook geen probleem. Maar als de ene partij meer emotionele verbintenis dan de ander voelt dan is de relatie niet gelijkwaardig.
En zolang je allebei hetzelfde verlangt van elkaar is er ook geen probleem. Maar als de ene partij meer emotionele verbintenis dan de ander voelt dan is de relatie niet gelijkwaardig.
dinsdag 17 juli 2007 om 17:48
dinsdag 17 juli 2007 om 18:02
dinsdag 17 juli 2007 om 19:33
ik verwacht niet dat hij nog van mening gaat veranderen, maar als ik zelf niet meer die gevoelens heb,, dan kunnen we wel "gewoon"vrienden zijn. tegen die tijd kan ik m ook echt zijn geluk gunnen, want idd nu zou ik best jaloers zijn ( ookal zal ik dat nooit aan hem toegeven).
Ovcerigens reageerde hij ook wel jaloers als ik anderen aan het daten was. Heb hem toen heel duidelijk laten merken dat ik dat niet ok vind. Als je mij niet helemaal wil, moet je ook niet gan zeiken dat ik ook met anders date/sex.
Ovcerigens reageerde hij ook wel jaloers als ik anderen aan het daten was. Heb hem toen heel duidelijk laten merken dat ik dat niet ok vind. Als je mij niet helemaal wil, moet je ook niet gan zeiken dat ik ook met anders date/sex.
dinsdag 17 juli 2007 om 23:17
Idd, gun elkaar dat geluk! En koester jullie tijd en weet dat dat oke was.
Hij mag idd niet zeiken, dan moetie er ook tegenkunnen als jij wel het geluk vindt en hij even wat later.
Want dat is het, wie eerder is met een nieuw iets, heeft het toch iets gemakkelijker zeg maar. Als diegene wel aan de eisen voldoet zeg maar...bye!
woensdag 18 juli 2007 om 09:29
Eerlijk gezegd...ik zou het wel willen proberen, maar twijfel toch wel weer omdat hij niet zo zeker was/is van zijn zaak. Zal toch bang zijn dat hij misschien iemand tegen komt die hij leuker vindt. Beter heeft men iemand die idd 100% voor je gaat. Als ik zo die verhalen hier lees denk ik dat of mannetje wilt geen verantwoordelijkheden maar wel de lol, of bang om te verbinden, of vindt de dame niet leuk genoeg..
woensdag 18 juli 2007 om 12:33
Ik heb ook zo'n vriend en kan hem niet uit mijn hoofd zetten. Ken hem nu ook 1,5 jaar, in het begin regelmatig sex maar nu niet meer, is alweer 3 maanden geleden dat we sex hebben gehad. Heb geprobeerd om hem te vergeten maardat lukt me niet ik ben nog steeds verliefd op hem, als ik hem een paar dagen niet bel dan belt hij zelf wel wer en ben ik weer blij. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Nu waren we zaterdag op een feestje bij vrienden en familie van hem. Houdt hij gewoon bijna een pleidooi tegen zijn vrienden en familie, dat ik het beste ben wat hem ooit is overkomen en dat hij echt van me houdt. Maar waarom dan geen relatie?????
woensdag 18 juli 2007 om 14:15
Geen contact dat houden we nooit langer dan 5 dagen vol, hij vroeg wel waarom ik hem dan niet bel of langskom. Ik geef dan als antwoord dat ik me niet aan hem wil opdringen, maar dan zegt hij weer dat hij het juist fijn vindt als ik hem bel. Normaal gesproken zien we elkaar zo'n 5 keer per week, dus best veel.
Hij wil geen relatie omdat hij dan bang is om onze vriendschap te verliezen als het misgaat en hij voelt zich zo goed bij mij, hij zegt dat ie echt van me houdt.
Maar ik ben nu intussen 36 en heb nu geen oog voor andere mannen, ik wil hem, en het contact verbreken zodat ik hem vergeet dat lukt me nog niet.
Hij wil geen relatie omdat hij dan bang is om onze vriendschap te verliezen als het misgaat en hij voelt zich zo goed bij mij, hij zegt dat ie echt van me houdt.
Maar ik ben nu intussen 36 en heb nu geen oog voor andere mannen, ik wil hem, en het contact verbreken zodat ik hem vergeet dat lukt me nog niet.
