Relaties
alle pijlers
intuitie/ onderbuikgevoel....luisteren jullie ernaar?
donderdag 13 september 2007 om 08:27
Hallo,
Ik ben een meester in het negeren van mijn onderbuikgevoelens in een beginnende relatie. Hoewel achteraf vaakt blijkt dat mijn intuitie wel juist bleek heb ik op het moment van het aangaan van een relatie geen moeite van het negeren van alle signalen. Ik sla ze in de wind en zoek overal een excuus voor en denk dat ik overdrijf.
Klein voorbeeldje (heel ongenuanceerd natuurlijk omdat dit maar een kleine opsomming van veel kleine dingetjes bij elkaar is natuurlijk)
Ik ken mijn "vriend" nog maar een paar maanden en hij krijgt eigenlijk nooit een sms.
Vrijdag; om 23 uur een sms. Er wordt niet naar op of om gekeken terwijl hij nooit een sms krijgt laat staan om 23 uur in de avond. Mijn excuus.......... ach hij zal het wel niet netjes vinden om deze te beantwoorden zolang ik hier ben
Zaterdag; afspraak van hem zou tot 17 uur duren en daarna nog een hapje eten. Om 1 uur s nachts rij ik langs zijn huis en is de auto nog niet terug. Hoewel hij nooit in de kroeg hangt en eigenlijk geen vrienden heeft zijn die twee (normale opties uitgesloten) Dat onderbuik gevoel speelt ineens weer heel sterk op. Excuus............... ach het hapje eten zal wel langer duren
Zondag; vraag hem of hij het gezellig heeft gehad de avond ervoor. Hij antwoorde dat het erg gezellig was en dat hij om half twaalf thuis was. Keiharde leugen dus . Excuus............ach hij is net wakker en realiseerde zich even niet hoe laat hij thuis was.
Maandag; krijg ineens een telefoontje van een nummer onbekend van een vrouw die wel heel duidelijk twee keer naar mijn naam vraagt en dan zegt dat ze verkeerd verbonden is..................Mijn alarmbel gaat af..............mijn verstandelijk excuus Ach dat kan toch altijd gebeuren dat iemand verkeerd verbonden is?
Alles bij elkaar kreeg ik bij deze voorvalletjes een heel vervelend gevoel in mijn buik terwijl mijn verstand zegt van ............och het betekent allemaal niets.
Aangezien er van de week nog een aantal dingen zijn gezegd moet ik wel een punt achter dit vriendje zetten. Hij heeft namelijk geen zin om mij te betrekken in de rest van zijn leven en eigenlijk geen zin om rekening te houden met iemand anders behalve hemzelf.
Maar wat doen jullie met onderbuikgevoelen/ intuitie bij een beginnende relatie? Ben ik de enige die dit weg redeneert of zijn er ook mensen die dit wel heel serieus nemen?
Ben erg benieuwd hoe jullie erover denken!!
Ik ben een meester in het negeren van mijn onderbuikgevoelens in een beginnende relatie. Hoewel achteraf vaakt blijkt dat mijn intuitie wel juist bleek heb ik op het moment van het aangaan van een relatie geen moeite van het negeren van alle signalen. Ik sla ze in de wind en zoek overal een excuus voor en denk dat ik overdrijf.
Klein voorbeeldje (heel ongenuanceerd natuurlijk omdat dit maar een kleine opsomming van veel kleine dingetjes bij elkaar is natuurlijk)
Ik ken mijn "vriend" nog maar een paar maanden en hij krijgt eigenlijk nooit een sms.
Vrijdag; om 23 uur een sms. Er wordt niet naar op of om gekeken terwijl hij nooit een sms krijgt laat staan om 23 uur in de avond. Mijn excuus.......... ach hij zal het wel niet netjes vinden om deze te beantwoorden zolang ik hier ben
Zaterdag; afspraak van hem zou tot 17 uur duren en daarna nog een hapje eten. Om 1 uur s nachts rij ik langs zijn huis en is de auto nog niet terug. Hoewel hij nooit in de kroeg hangt en eigenlijk geen vrienden heeft zijn die twee (normale opties uitgesloten) Dat onderbuik gevoel speelt ineens weer heel sterk op. Excuus............... ach het hapje eten zal wel langer duren
Zondag; vraag hem of hij het gezellig heeft gehad de avond ervoor. Hij antwoorde dat het erg gezellig was en dat hij om half twaalf thuis was. Keiharde leugen dus . Excuus............ach hij is net wakker en realiseerde zich even niet hoe laat hij thuis was.
Maandag; krijg ineens een telefoontje van een nummer onbekend van een vrouw die wel heel duidelijk twee keer naar mijn naam vraagt en dan zegt dat ze verkeerd verbonden is..................Mijn alarmbel gaat af..............mijn verstandelijk excuus Ach dat kan toch altijd gebeuren dat iemand verkeerd verbonden is?
Alles bij elkaar kreeg ik bij deze voorvalletjes een heel vervelend gevoel in mijn buik terwijl mijn verstand zegt van ............och het betekent allemaal niets.
Aangezien er van de week nog een aantal dingen zijn gezegd moet ik wel een punt achter dit vriendje zetten. Hij heeft namelijk geen zin om mij te betrekken in de rest van zijn leven en eigenlijk geen zin om rekening te houden met iemand anders behalve hemzelf.
Maar wat doen jullie met onderbuikgevoelen/ intuitie bij een beginnende relatie? Ben ik de enige die dit weg redeneert of zijn er ook mensen die dit wel heel serieus nemen?
Ben erg benieuwd hoe jullie erover denken!!
donderdag 13 september 2007 om 09:18
Hoi, ik kan je naam niet lezen omdat er letters doorheen lopen (lang leve het nieuwe forum, not).
Lijkt me inderdaad een goed idee om hier een punt achter te zetten. Ik vind het in principe goed van je om niet meteen te denken dat het niet klopt, bijvoorbeeld bij zo'n telefoontje, maar al die zaken bij elkaar... Ik zou het verhaal van zijn auto niet zien staan en dan hem horen beweren dat hij vroeger thuis was dan waar is al zwaar opnemen eerlijk gezegd.
Wat betreft intuitie... Ik vind het makkelijker om erop te varen wanneer er geen persoonlijke angsten meespelen. Juist in een relatie kunnen die angsten er zijn en moet ik zelf daarom oppassen. De angsten vertroebelen de intuitie. Ik was onzeker in het begin van mijn relatie omdat een relatie met dezelfde jongen eerder niet goed was gegaan (geen vreemdgaan ofzo, hij had het gewoon uitgemaakt). Gedeeltelijk bleken die angsten achteraf terecht omdat hij het weer een paar keer benauwd kreeg, maar hij heeft doorgezet en het gaat nu prima. Anderzijds was ik ook een hele tijd bang dat hij iemand tegen zou komen, heb ik nu ook soms een beetje last van, en dat moet ik gewoon aan de kant zetten. Geen basis voor om dat te denken.
Dus: voor mij is het erg belangrijk om wat gereserveerdheid in acht te nemen op het moment dat onzekerheden/angsten een rol spelen... In situaties waar dat niet het geval is, moet ik toch vaak achteraf verzuchten: had ik maar naar mijn gevoel geluisterd...
Lijkt me inderdaad een goed idee om hier een punt achter te zetten. Ik vind het in principe goed van je om niet meteen te denken dat het niet klopt, bijvoorbeeld bij zo'n telefoontje, maar al die zaken bij elkaar... Ik zou het verhaal van zijn auto niet zien staan en dan hem horen beweren dat hij vroeger thuis was dan waar is al zwaar opnemen eerlijk gezegd.
Wat betreft intuitie... Ik vind het makkelijker om erop te varen wanneer er geen persoonlijke angsten meespelen. Juist in een relatie kunnen die angsten er zijn en moet ik zelf daarom oppassen. De angsten vertroebelen de intuitie. Ik was onzeker in het begin van mijn relatie omdat een relatie met dezelfde jongen eerder niet goed was gegaan (geen vreemdgaan ofzo, hij had het gewoon uitgemaakt). Gedeeltelijk bleken die angsten achteraf terecht omdat hij het weer een paar keer benauwd kreeg, maar hij heeft doorgezet en het gaat nu prima. Anderzijds was ik ook een hele tijd bang dat hij iemand tegen zou komen, heb ik nu ook soms een beetje last van, en dat moet ik gewoon aan de kant zetten. Geen basis voor om dat te denken.
Dus: voor mij is het erg belangrijk om wat gereserveerdheid in acht te nemen op het moment dat onzekerheden/angsten een rol spelen... In situaties waar dat niet het geval is, moet ik toch vaak achteraf verzuchten: had ik maar naar mijn gevoel geluisterd...
donderdag 13 september 2007 om 09:20
Ten eerste lijkt me zo'n soort onderbuikgevoel (wantrouwen) na een paar maanden relatie foute boel, je zou op een roze wolk moeten zitten, samen met hem.
Ten tweede, waarom vertel je dit niet gewoon aan hem? Misschien zijn er inderdaad wel logische verklaringen te geven en ben jij daarna helemaal gerustgesteld. Of misschien gaat hij een heel wazig verhaal ophangen, of hij geeft het toe, maar dan weet je ook waar je aan toe bent. Praten dus!
Ten tweede, waarom vertel je dit niet gewoon aan hem? Misschien zijn er inderdaad wel logische verklaringen te geven en ben jij daarna helemaal gerustgesteld. Of misschien gaat hij een heel wazig verhaal ophangen, of hij geeft het toe, maar dan weet je ook waar je aan toe bent. Praten dus!
.
donderdag 13 september 2007 om 09:39
@ Laura Ik heb dus precies hetzelfde en ben daarmee een aantal keer behoorlijk mee op de koffie gekomen. Angst ken ik wel maar dan meer voor het alleen zijn. Ik zou zoveel liever aan die relatie vasthouden dan alleen zijn. Echter het is dan alleen maar uitstel van executie, tenminste afgaand op vorige ervaringen.
@zsa zsa
Het klopt als zo'n onderbuikgevoel optreed dan is het misse prik. Er zijn nog een paar meerdere voorvalletjes geweest waarvan ik denk hmmmm.............. het zou kunnen maar.............
Ik ben hier een gesprek met hem over aan gegaan en hij zei (terecht) dat vertrouwen de basis van een relatie moest zijn. Toen ik hem vroeg of hij weleens loog vertelde hij doodleuk..........ach een leugentje voor bestwil moet kunnen. Ik vertel die om vervelende vragen te voorkomen.
Verder praten heeft niet zo veel zin want als iemand mij zo'n onderbuik gevoel geeft ben ik bereid om daarover te praten en ben eigenlijk ook nog bereid om veel te ver mee te gaan in het verhaal van een ander omdat ik hem zo graag zou willen geloven. NIETS liever dan dat.
Echter de combinatie van onderbuik gevoel en de uitspraak van hem dat hij op dit moment alleen rekening met zichzelf wil houden is voor mij niet goed. Met een dergelijke houding creeer je vanaf het begin af aan een ongelijkwaardigheid in een relatie en dat moet volgens mij (net als vertrouwen) de basis zijn.
Ik vroeg me alleen af of ik de enige ben die de alarmbellen zoveel liever uitschakelt omdat je zo graag verliefd wil zijn en niet van je roze wolk af wil vallen..................
@zsa zsa
Het klopt als zo'n onderbuikgevoel optreed dan is het misse prik. Er zijn nog een paar meerdere voorvalletjes geweest waarvan ik denk hmmmm.............. het zou kunnen maar.............
Ik ben hier een gesprek met hem over aan gegaan en hij zei (terecht) dat vertrouwen de basis van een relatie moest zijn. Toen ik hem vroeg of hij weleens loog vertelde hij doodleuk..........ach een leugentje voor bestwil moet kunnen. Ik vertel die om vervelende vragen te voorkomen.
Verder praten heeft niet zo veel zin want als iemand mij zo'n onderbuik gevoel geeft ben ik bereid om daarover te praten en ben eigenlijk ook nog bereid om veel te ver mee te gaan in het verhaal van een ander omdat ik hem zo graag zou willen geloven. NIETS liever dan dat.
Echter de combinatie van onderbuik gevoel en de uitspraak van hem dat hij op dit moment alleen rekening met zichzelf wil houden is voor mij niet goed. Met een dergelijke houding creeer je vanaf het begin af aan een ongelijkwaardigheid in een relatie en dat moet volgens mij (net als vertrouwen) de basis zijn.
Ik vroeg me alleen af of ik de enige ben die de alarmbellen zoveel liever uitschakelt omdat je zo graag verliefd wil zijn en niet van je roze wolk af wil vallen..................
donderdag 13 september 2007 om 09:39
Ik ben een groot believer van het onderbuikgevoel!!!!
En bij mij gaan al mijn alarmbellen rinkelen bij jouw voorbeelden...
Wat Zsa Zsa al zegt jullie zouden samen op roze wolken moeten zweven en niet bij elke stap of actie denken...wat zit hier achter...
Als je dat twijfelgevoel al krijgt....doe er iets mee. (Onder)bewust weet je eigenlijk al dat er iets niet klopt en die gevoelens krijg je niet voor nix..
Als je het al nodig vind langs zijn huis te rijden om te zien of zijn auto er ook staat vertrouw je hem dus eigenlijk al niet.. En als dat er vanaf het begin al niet is?!?!?!
Ik volg altijd mijn gutfeeling, soms denk ik ook wel es laat het nu een keer varen en kijk waar je terecht komt, maar ik kan het niet.
Ook al gaat het om iets simpels als welke weg naar huis neem ik en dan later lezen op teletekst dat de snelwegoptie die je hebt laten varen een groot ongeluk had... ( noem het zweverig....whatever maar het is me gebeurd)
Mijn instinct is te sterk om het te negeren en echt waar..... je gut is slimmer dan je denkt
en geeft je die alarmbellen niet voor nix.
Ik had het ooit erg leuk met een nieuwe vriend. Maar na 2 maanden al begon er in mij ook iets te fluisteren dat het niet oke was... Hoewel ik het erg leuk had met hem en ik niet de voorbeelden kan brengen die jij al hebt, heb ik er toch een einde aan gemaakt. Het gevoel in mij werd zo sterk dat het alles overnam en ik niet meer normaal met hem samen kon zijn werd helemaal ongemakkelijk heel vreemd... Dus heb hem de laan uitgestuurd en daarna heb ik hem nog vaak gezien in de stad en elke keer met een andere vrouw en de verhalen die ik hoorde over hem ( zonder dat mensen wisten dat wij iets hadden gehad) waren niet erg kosjer: a player to say the least..... dus ik was blij dat ik het had beeindigd voordat ik helemaal emotioneel van hem afhankelijk was geworden... nu was ik over hem in een dag haha...
Listen to your gutfeeling princess of the ....... het is niet voor niets dat je al al die voorbeelden in je hoofd aan het verzamelen bent...misschien ben je al bezig er een eind aan te maken of hem te confronteren...
hou ons op de hoogte als je wilt.. en sterkte
moviveau
En bij mij gaan al mijn alarmbellen rinkelen bij jouw voorbeelden...
Wat Zsa Zsa al zegt jullie zouden samen op roze wolken moeten zweven en niet bij elke stap of actie denken...wat zit hier achter...
Als je dat twijfelgevoel al krijgt....doe er iets mee. (Onder)bewust weet je eigenlijk al dat er iets niet klopt en die gevoelens krijg je niet voor nix..
Als je het al nodig vind langs zijn huis te rijden om te zien of zijn auto er ook staat vertrouw je hem dus eigenlijk al niet.. En als dat er vanaf het begin al niet is?!?!?!
Ik volg altijd mijn gutfeeling, soms denk ik ook wel es laat het nu een keer varen en kijk waar je terecht komt, maar ik kan het niet.
Ook al gaat het om iets simpels als welke weg naar huis neem ik en dan later lezen op teletekst dat de snelwegoptie die je hebt laten varen een groot ongeluk had... ( noem het zweverig....whatever maar het is me gebeurd)
Mijn instinct is te sterk om het te negeren en echt waar..... je gut is slimmer dan je denkt
en geeft je die alarmbellen niet voor nix.Ik had het ooit erg leuk met een nieuwe vriend. Maar na 2 maanden al begon er in mij ook iets te fluisteren dat het niet oke was... Hoewel ik het erg leuk had met hem en ik niet de voorbeelden kan brengen die jij al hebt, heb ik er toch een einde aan gemaakt. Het gevoel in mij werd zo sterk dat het alles overnam en ik niet meer normaal met hem samen kon zijn werd helemaal ongemakkelijk heel vreemd... Dus heb hem de laan uitgestuurd en daarna heb ik hem nog vaak gezien in de stad en elke keer met een andere vrouw en de verhalen die ik hoorde over hem ( zonder dat mensen wisten dat wij iets hadden gehad) waren niet erg kosjer: a player to say the least..... dus ik was blij dat ik het had beeindigd voordat ik helemaal emotioneel van hem afhankelijk was geworden... nu was ik over hem in een dag haha...
Listen to your gutfeeling princess of the ....... het is niet voor niets dat je al al die voorbeelden in je hoofd aan het verzamelen bent...misschien ben je al bezig er een eind aan te maken of hem te confronteren...
hou ons op de hoogte als je wilt.. en sterkte
moviveau
donderdag 13 september 2007 om 09:44
eehm ik reed niet langs zijn huis ter controle.
Help denk dat nou niet!!
Ik ging stappen en mijn vriendin belde op of ik haar even op kon halen. Ze woont daar vlak in de buurt dus wilden wij even langsrijden om te kijken of er nog licht brandde. Misschien vond hij het wel leuk om mee te gaan en bellen om 1 uur s nachts vond ik ook wat ver gaan.
oh ja en nog een klein opvallend voorbeeldje...........
Bij binnenkomst in mijn huis legde hij altijd zijn sleutels, portomonee en telefoon op het aanrecht. De laatste paar weken lag zijn telefoon ineens uit zicht. Noemt het een detail maar mensen bouwen bepaalde gewoontes op en wijken daar niet vaak vanaf............
Help denk dat nou niet!!
Ik ging stappen en mijn vriendin belde op of ik haar even op kon halen. Ze woont daar vlak in de buurt dus wilden wij even langsrijden om te kijken of er nog licht brandde. Misschien vond hij het wel leuk om mee te gaan en bellen om 1 uur s nachts vond ik ook wat ver gaan.
oh ja en nog een klein opvallend voorbeeldje...........
Bij binnenkomst in mijn huis legde hij altijd zijn sleutels, portomonee en telefoon op het aanrecht. De laatste paar weken lag zijn telefoon ineens uit zicht. Noemt het een detail maar mensen bouwen bepaalde gewoontes op en wijken daar niet vaak vanaf............
donderdag 13 september 2007 om 09:47
Je intuitie heb je niet voor niets! Kijk hoe de dieren het doen. Bij het minste gevaar gaan ze op een rots zitten (apen) en reageren instinctief. Het probleem met de mens is dat wij alles rationeel willen onderbouwen en daardoor signalen negeren. Want ons gevoel kan het toch niet juist hebben? Ik ga wel op mijn gevoel af, dat brengt mij meestal naar de juiste weg en heb het meestal achteraf bij het goede eind.
In dit geval princess... dump dit vriendje zo snel mogelijk.
In dit geval princess... dump dit vriendje zo snel mogelijk.
Een keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie
donderdag 13 september 2007 om 09:56
dumpen..........dat is ook wat ik moet doen met hem maar ik vind het zooooooooooooooooveeel makkelijker om alarmbellen te negeren dan het beeindigen van een relatie.
Echter ik heb een kindje en een ongelijkwaardige relatie (doordat de 1 zegt; ik kan/wil op dit moment geen rekening met anderen houden) is geen voorbeeld voor een kleintje.
Pff ben blij dat ik die stok achter de deur heb want ik ben bang dat ik anders zo weer mijn valkuil van het negeren van alarmbellen in zou vallen.
Echter ik heb een kindje en een ongelijkwaardige relatie (doordat de 1 zegt; ik kan/wil op dit moment geen rekening met anderen houden) is geen voorbeeld voor een kleintje.
Pff ben blij dat ik die stok achter de deur heb want ik ben bang dat ik anders zo weer mijn valkuil van het negeren van alarmbellen in zou vallen.
donderdag 13 september 2007 om 10:15
ik heb altijd dat onderbuikgevoel genegeert, dacht dat het gewoon mijn angst was, zei tegen mezelf heey omdat je vader altijd vreemd ging hoeft niet te betekenen dat je man dat ook doet, misgedacht.
uiteindelijk toch stukgelopen na 18 jaar dus, jammer had liever dat het toen tot een eind was gekomen, waste of time.
uiteindelijk toch stukgelopen na 18 jaar dus, jammer had liever dat het toen tot een eind was gekomen, waste of time.
donderdag 13 september 2007 om 10:18
Ik ken het wel, ik ben ook goed in het negeren/ goedpraten van mijn alarmbellen... Vaak omdat je, vooral in een relatie, die dingen eigenlijk niet wil zien en niet wil weten...
Achteraf heeft mijn gevoel altijd gelijk. Ik ben daar een tijdje het geloof ik kwijt geweest, toen wist ik niet meer wat ik oprecht voelde of wílde voelen.
Maar nu het uit is met mijn vriend en ik achteraf zie dat alle signalen die ik oppakte, zelfs dat wat hij onbewust deed, durf ik er weer meer op de vertrouwen! Het klopte toch! En das dan in ieder geval één positief puntje van dat het uit is...
Achteraf heeft mijn gevoel altijd gelijk. Ik ben daar een tijdje het geloof ik kwijt geweest, toen wist ik niet meer wat ik oprecht voelde of wílde voelen.
Maar nu het uit is met mijn vriend en ik achteraf zie dat alle signalen die ik oppakte, zelfs dat wat hij onbewust deed, durf ik er weer meer op de vertrouwen! Het klopte toch! En das dan in ieder geval één positief puntje van dat het uit is...
donderdag 13 september 2007 om 10:20
ja dat zegt mijn verstand nu ook tegen mij.
Komop princess beter nu door de zure appel heen dan over drie jaar tot de conclusie moeten komen dat je toch beter had kunnen luisteren. Want uiteindelijk krijgt het onderbuikgevoel toch altijd wel gelijk.
En dan zeker nog een kind en een papa die ergens anders woont. Nou............liever niet zeg!!!!! 1 kindje uit een gebroken gezin is wat mij betreft al meer dan genoeg.
maar ik vind het niet makkelijk!!!! Zeker omdat ik nu moet sturen op mijn gevoel en ik dit nooit eerder heb gedaan. Ik stuur liever op feiten en die heb ik eigenlijk niet...............
Komop princess beter nu door de zure appel heen dan over drie jaar tot de conclusie moeten komen dat je toch beter had kunnen luisteren. Want uiteindelijk krijgt het onderbuikgevoel toch altijd wel gelijk.
En dan zeker nog een kind en een papa die ergens anders woont. Nou............liever niet zeg!!!!! 1 kindje uit een gebroken gezin is wat mij betreft al meer dan genoeg.
maar ik vind het niet makkelijk!!!! Zeker omdat ik nu moet sturen op mijn gevoel en ik dit nooit eerder heb gedaan. Ik stuur liever op feiten en die heb ik eigenlijk niet...............
donderdag 13 september 2007 om 10:44
Ik denk dat als je niet NU (in het begin van een relatie) luistert naar je intuitie, je je hele relatie zult zitten met een knagend gevoel. Want intuitie heeft nogal de neiging om TOCH door te blijven spelen in je gedachten. Ik vind het alarmerend dat hij liegt over tijden, telefoontjes van vrouwen, dat soort dingen.
Luister naar je onderbuik, echt. Ik heb jaaaren met een kerel een relatie gehad en het gevoel straal genegeerd en dat liep uiteindelijk heel naar af: ik was totaal geobsedeerd (dat word je vanzelf als je dus steeds jezelf moet geruststellen met 'oh, hij was VAST moe' en dat soort dingen), hij voelde zich 'geclaimd' omdat ik steeds meer bevestiging nodig had. Dat is het punt, op een gegeven moment is het niet meer genoeg dat je jezelf geruststelt of veel met anderen praat. Dan kan je je niet meer inhouden en zul je misschien de neiging hebben hem te controleren. Ik vond het voorbeeld van het langsgaan om te kijken of hij thuis was ook wel illustratief daarvan- ik snap dat je hem niet stalkte hoor, maar ik denk dat je toch ergens wel wilde weten of hij thuis was om meer redenen dan gezelligheid. (vergeef me als ik het mis heb hoor, ik vind het alleen zooo herkenbaar en het doet me denken aan een tijd die ik niemand toewens zeg maar
il
Luister naar je onderbuik, echt. Ik heb jaaaren met een kerel een relatie gehad en het gevoel straal genegeerd en dat liep uiteindelijk heel naar af: ik was totaal geobsedeerd (dat word je vanzelf als je dus steeds jezelf moet geruststellen met 'oh, hij was VAST moe' en dat soort dingen), hij voelde zich 'geclaimd' omdat ik steeds meer bevestiging nodig had. Dat is het punt, op een gegeven moment is het niet meer genoeg dat je jezelf geruststelt of veel met anderen praat. Dan kan je je niet meer inhouden en zul je misschien de neiging hebben hem te controleren. Ik vond het voorbeeld van het langsgaan om te kijken of hij thuis was ook wel illustratief daarvan- ik snap dat je hem niet stalkte hoor, maar ik denk dat je toch ergens wel wilde weten of hij thuis was om meer redenen dan gezelligheid. (vergeef me als ik het mis heb hoor, ik vind het alleen zooo herkenbaar en het doet me denken aan een tijd die ik niemand toewens zeg maar
il
donderdag 13 september 2007 om 11:11
Ik ken het uit een vorige relatie. Het onderbuik gevoel van niet te vertrouwen. Gelukkig heb ik het altijd laten rusten en nooit verder de bevestiging gezocht. Meer omdat hij mij zooooooooooooo controleerde dacht ik van ............. ach dan zou het het zelf ook wel niet doen.
Resultaat. Meneer een keer zoenend in de kroeg aangetroffen en een half jaar later is hij er met een andere vrouw vandoor gegaan. En dat..........is dan de vader van mijn kind. Pff Had ik toen ook maar geluisterd.
Vandaar dat ik deze keer wel wil luisteren naar mijzelf
donderdag 13 september 2007 om 11:28
Hier nog een die luistert naar intuitie/gut feeling en heeft me altijd erg goed geholpen. Vertrouw daar blindelings op. Niet alleen of iemand al dan niet vreemd gaat, maar ook of ie me leuk genoeg vindt en zo. Ik kan niet anders, kan ook iets niet aanzien of zo. En tot nu toe heeft het altijd feilloos geklopt...
Negeren werkt toch niet, dan sla je jezelf later alleen maar voor je hoofd dat je er niet naar geluisterd heeft. Neem jezelf serieus.
(wel loskoppelen van angsten, maar meestal is intuitie heel duidelijk aanwezig)
Sterkte,
Marah
Negeren werkt toch niet, dan sla je jezelf later alleen maar voor je hoofd dat je er niet naar geluisterd heeft. Neem jezelf serieus.
(wel loskoppelen van angsten, maar meestal is intuitie heel duidelijk aanwezig)
Sterkte,
Marah
donderdag 13 september 2007 om 11:51
Hoi Princess,
Ik denk dat we eigenlijk collectief zijn doorgeslagen in het willen van feiten. In er van uit gaan dat alles rationeel verklaarbaar moet zijn. Sinds de hoge vlucht van de wetenschap de afgelopen 150 jaar (sorry als het wat hoogdravend klinkt) zijn we ook een aantal dingen verleerd. Vroeger wisten de mensen aan de hand van de lucht wat voor weer het zou worden, nu heb ik in elk geval geen idee, want ik kijk gewoon naar het weerbericht.
Zelfde verhaal met intuitie, jij voelt dat het zaakje niet deugd, maar je zou liever bewijs hebben. Want dat kun je uitleggen. Maar jouw ervaring is inmiddels dat die intuitie goed is. Vertrouw er op, dat zouden meer mensen moeten doen..
Ik denk dat we eigenlijk collectief zijn doorgeslagen in het willen van feiten. In er van uit gaan dat alles rationeel verklaarbaar moet zijn. Sinds de hoge vlucht van de wetenschap de afgelopen 150 jaar (sorry als het wat hoogdravend klinkt) zijn we ook een aantal dingen verleerd. Vroeger wisten de mensen aan de hand van de lucht wat voor weer het zou worden, nu heb ik in elk geval geen idee, want ik kijk gewoon naar het weerbericht.
Zelfde verhaal met intuitie, jij voelt dat het zaakje niet deugd, maar je zou liever bewijs hebben. Want dat kun je uitleggen. Maar jouw ervaring is inmiddels dat die intuitie goed is. Vertrouw er op, dat zouden meer mensen moeten doen..
donderdag 13 september 2007 om 12:25
slechte onderbuikgevoelens zorgen er meestal voor dat ik er snel mee kap.
ik heb ze wel eens genegeerd, en dat liep alsnog uit in een drama.
ik ben zelf denk ik middelmatig jaloers, maar heb ooit in een relatie duidelijke jaloerse gevoelens gehad, die helemaal waar bleken, maar door meneer werden ontkend. inmiddels heeft hij alweer 3 jaar verkering met haar.
dus als ik ooit weer zo'n gevoel krijg neem ik het zeker serieus.
Maarja wat bgb zegt, soms zijn mensen té achterdochtig.
ik snap dat je hier post omdat je wil toetsen of wat jij denkt terecht of onterecht achterdochtig is..
als ik het zo snel lees (en dan baseer ik mijn gevoel op jouw post) is dat jij en je vriendje niet zo'n goed contact hebben (nog), en dat er een behoorlijke afstand is, en dat het waarschijnlijk toch niet gaat werken.. maarja, dan kan ik me ook weer gaan afvragen, 'klopt mijn gevoel?'..
ik heb ze wel eens genegeerd, en dat liep alsnog uit in een drama.
ik ben zelf denk ik middelmatig jaloers, maar heb ooit in een relatie duidelijke jaloerse gevoelens gehad, die helemaal waar bleken, maar door meneer werden ontkend. inmiddels heeft hij alweer 3 jaar verkering met haar.
dus als ik ooit weer zo'n gevoel krijg neem ik het zeker serieus.
Maarja wat bgb zegt, soms zijn mensen té achterdochtig.
ik snap dat je hier post omdat je wil toetsen of wat jij denkt terecht of onterecht achterdochtig is..
als ik het zo snel lees (en dan baseer ik mijn gevoel op jouw post) is dat jij en je vriendje niet zo'n goed contact hebben (nog), en dat er een behoorlijke afstand is, en dat het waarschijnlijk toch niet gaat werken.. maarja, dan kan ik me ook weer gaan afvragen, 'klopt mijn gevoel?'..
donderdag 13 september 2007 om 12:28
ja BGB, dat was ook hetgeen wat ik mijzelf afvroeg. Ben ik nu zooooooooo onzeker, argwanend en achterdochtig dat ik reageer op zulke voorvallen met een onderbuik gevoel.
Aan de andere kant (om nog maar twee voorbeelden te noemen)
Hij ging een keer winkelen op zaterdag omdat hij dingen voor in zijn huis moest aanschaffen. Vertelde mij die week 2 keer dat hij ging winkelen maar vroeg mij niet mee. Geen probleem dan ga maar alleen. Echter zaterdagavond bleek dat hij met een oude vriendin was wezen winkelen. Samen kleren gekocht, lekker wezen shoppen, etentje erachter aan. Excuus van mij..............ach moet kunnen toch? goede omgang met een ex. Ik heb ook een ex waar ik mee omga dus waarom zou hij dat niet kunnen?
Andere keer was hij wezen eten in de stad (planning was etentje bij familie maar dat was ineens veranderd in een etentje "in de stad"). Ik heb hem gevraagd hoe het was. Aangezien hij in die stad geen vrienden heeft vond ik het al wat vreemd dus vroeg ik hem vanuit interesse met wie hij was wezen eten..........het antwoord was met een dame die directeur wordt van bedrijf XXXXXX. en GONG daar ging de bel weer af. De dame kreeg geen naam en werd niet omschreven als vriendin. Excuus............ach ik zal er nog wel een keer wat van horen het zal wel een vriendin zijn of een oud collega of id. Echter hij heeft de maanden daarna met geen woord gesproken over deze vrouw.
Tja en dus vroeg ik mij af of ik veel te achterdochtig ben of veel te weinig naar mijn intuitie luister.................
Ben blij dat julie deze twijfel ook wel herkennen!
Aan de andere kant (om nog maar twee voorbeelden te noemen)
Hij ging een keer winkelen op zaterdag omdat hij dingen voor in zijn huis moest aanschaffen. Vertelde mij die week 2 keer dat hij ging winkelen maar vroeg mij niet mee. Geen probleem dan ga maar alleen. Echter zaterdagavond bleek dat hij met een oude vriendin was wezen winkelen. Samen kleren gekocht, lekker wezen shoppen, etentje erachter aan. Excuus van mij..............ach moet kunnen toch? goede omgang met een ex. Ik heb ook een ex waar ik mee omga dus waarom zou hij dat niet kunnen?
Andere keer was hij wezen eten in de stad (planning was etentje bij familie maar dat was ineens veranderd in een etentje "in de stad"). Ik heb hem gevraagd hoe het was. Aangezien hij in die stad geen vrienden heeft vond ik het al wat vreemd dus vroeg ik hem vanuit interesse met wie hij was wezen eten..........het antwoord was met een dame die directeur wordt van bedrijf XXXXXX. en GONG daar ging de bel weer af. De dame kreeg geen naam en werd niet omschreven als vriendin. Excuus............ach ik zal er nog wel een keer wat van horen het zal wel een vriendin zijn of een oud collega of id. Echter hij heeft de maanden daarna met geen woord gesproken over deze vrouw.
Tja en dus vroeg ik mij af of ik veel te achterdochtig ben of veel te weinig naar mijn intuitie luister.................
Ben blij dat julie deze twijfel ook wel herkennen!
donderdag 13 september 2007 om 12:35
Met dat laatste ben ik het eens, ik heb een angststoornis (gehad? als dat kan haha), en kan soms slecht onderscheiden wat angst en paranoia is en wat intuitie. Gevoelsmatig kan het dicht bij elkaar liggen. Toch ben ik met mijn huidige vriend NOOIT bang of achterdochtig. Ik weet achteraf dat ik in veel gevallen met intuitie en niet met angst te maken had (het zat een stuk minder tussen mijn oren dan ik toen dacht, want Ex legde ook alles bij mij neer als er iets mis was he).
Ook hij heeft mij uiteindelijk bedrogen.
Ga dus goed voor jezelf na wat van jou is en wat in de werkelijkheid zo zou zijn. Wat zijn echte 'red flags' in de relatie en wat niet?
ilha
Ook hij heeft mij uiteindelijk bedrogen.
Ga dus goed voor jezelf na wat van jou is en wat in de werkelijkheid zo zou zijn. Wat zijn echte 'red flags' in de relatie en wat niet?
ilha
donderdag 13 september 2007 om 13:06
nou ja voor mij is het heel duidelijk. Afgezien van het onderbuik gevoel.
Als iemand na 5 maanden ineens roept. Ik ben blij met mijn vrijheid en wil op dit moment met niemand anders behalve mijzelf rekening houden dan is dit voor einde verhaal!
Maar voor de volgende keer zou ik inderdaad wel willen weten wanneer mijn onderbuik gevoel terecht is of dat ik te wantrouwend in de wereld sta.
Ik vind het daarom ook wel grappig om mijn ervaringen te toetsen met anderen. Vriendinnen geven toch niet altijd hun ongenuanceerde mening en op een forum kan dat wel.
Als iemand na 5 maanden ineens roept. Ik ben blij met mijn vrijheid en wil op dit moment met niemand anders behalve mijzelf rekening houden dan is dit voor einde verhaal!
Maar voor de volgende keer zou ik inderdaad wel willen weten wanneer mijn onderbuik gevoel terecht is of dat ik te wantrouwend in de wereld sta.
Ik vind het daarom ook wel grappig om mijn ervaringen te toetsen met anderen. Vriendinnen geven toch niet altijd hun ongenuanceerde mening en op een forum kan dat wel.
vrijdag 14 september 2007 om 17:49
