Relaties
alle pijlers
Is dit vreemdgaan?
zondag 2 augustus 2020 om 15:59
Hoi
Een bevriend stel ging uit elkaar, een van hun twee heeft na het uit elkaar gaan een korte relatie met een ander gehad, na enkele maanden begon het stel weer nader tot elkaar te komen, maar de persoon die een ander had gehad ziet geen noodzaak om te vertellen dat er tussendoor een ander was, het is geen vreemdgaan want ze waren tenslotte uit elkaar.
Hoe denken jullie daarover? Zou je gewoon eerlijk zijn omdat het geen vreemdgaan is of zou je erover zwijgen omdat het ergens toch wel vreemdgaan is en je wil niet meteen weer ruzie en drama met je eerste liefde hierom.
Wat denken jullie?
Een bevriend stel ging uit elkaar, een van hun twee heeft na het uit elkaar gaan een korte relatie met een ander gehad, na enkele maanden begon het stel weer nader tot elkaar te komen, maar de persoon die een ander had gehad ziet geen noodzaak om te vertellen dat er tussendoor een ander was, het is geen vreemdgaan want ze waren tenslotte uit elkaar.
Hoe denken jullie daarover? Zou je gewoon eerlijk zijn omdat het geen vreemdgaan is of zou je erover zwijgen omdat het ergens toch wel vreemdgaan is en je wil niet meteen weer ruzie en drama met je eerste liefde hierom.
Wat denken jullie?
dinsdag 4 augustus 2020 om 12:39
dat is begrijpelijk maar het is een leugen tegen jezelf want toen je besloot om met een ander naar bed te gaan was je vrouw ook kwetsbaar. Toch koos je ervoor om dat risico te nemen. Dat staat een beetje haaks op je stelling dat je van haar houdt. Je kan haar wel typeren als de patient maar jouw eigen acties zijn ook niet bepaald gezond te noemen. Als je van haar houdt en je neemt haar serieus (en die twee horen hand in hand te gaan) dan vertel je het. En natuurlijk doe je dat niet op de bank voor de tv maar in samenspraak met haar behandelaar.
dinsdag 4 augustus 2020 om 21:08
Ja ik hou van haar, ik weet dat ze een wankele balans heeft gevonden, en nee ik vertel ze niks, zolang ze maar gelukkig is. En die wankele balans in tact blijft. Mijn acties zijn ook niet zo fantastisch maar wel beter dan een andere vrouwS-Meds schreef: ↑04-08-2020 12:39dat is begrijpelijk maar het is een leugen tegen jezelf want toen je besloot om met een ander naar bed te gaan was je vrouw ook kwetsbaar. Toch koos je ervoor om dat risico te nemen. Dat staat een beetje haaks op je stelling dat je van haar houdt. Je kan haar wel typeren als de patient maar jouw eigen acties zijn ook niet bepaald gezond te noemen. Als je van haar houdt en je neemt haar serieus (en die twee horen hand in hand te gaan) dan vertel je het. En natuurlijk doe je dat niet op de bank voor de tv maar in samenspraak met haar behandelaar.
dinsdag 4 augustus 2020 om 21:43
Ik denk zoals bij iedereen die ineens vlak na de bevalling geconfronteerd wordt met een ‘Ik wil scheiden’. Een soort van ‘Dit had je je niet kunnen bedenken vóórdat je een kind met mij ging maken, zeg, 9,5 maanden geleden?!’ikBedoelHetGoed schreef: ↑03-08-2020 07:54Ik heb het t-shirt niet, dus ik ben wel benieuwd hoe jij dit ziet, stel dat jouw man je tijdens die psychose gedwongen had laten opnemen en de scheiding had aangevraagd.
* niet heel relevant voor TO, al zeker niet omdat het misschien niet eens om een postnatale gebeurtenis gaat, maar ik vind het idee zó naar dat als je geestesziek bent als indirect gevolg van het krijgen van een kind, je ook nog te maken krijgt met je man die ervandoor gaat; ik heb het sowieso enorm te doen met zijn vrouw
Maar daar moet je helder genoeg voor zijn. En dat ben je niet zo vlak na een stabilisatie. Dan zit je onder de pillen, met het gevoelsleven van een steen. Dus voor hetzelfde geld zou ik niet verder zijn gekomen dan ‘Oh’.
Nu, jaren later: ik zou het een naaistreek vinden van de ergste soort. Om zo een mes in je rug te krijgen terwijl je in een hel zit (Dante’s inferno leek op dat moment nog een fijn beach resort), omdat je net ook zijn kind hebt gebaard en dan horen dat i.p.v. zorgen voor het (de) kind(eren) meneer even de jeuk gaat stillen bij een of ander geval die ook nog wéét dat ik op dat moment in het kraambed lig...
Als ik er alleen al aan denk dat mijn baby, die mij al niet in de buurt had, dan door zijn pa ook nog gedumpt zou worden bij oma zodat hij even lekker kon rollebollen met een snollebol, mijn hart zou breken.
Ik denk dat ik drie advocaten aan een zeer leuk pensioen zou hebben geholpen voordat ik met hem klaar was. Die zou weten hoe een naaistreek XL hoort te voelen dan. Iedere keer als hij zijn beurs of pinpas zou trekken zou hij aan mij moeten denken.
Kijk, als je met iemand trouwt en er openbaart zich na een tijd een slopende psychiatrische ziekte, dan kan ik mij voorstellen dat de gelijkwaardigheid in een relatie ver te zoeken is op een gegeven moment. Dan denk ik aan iemand waarbij schizofrenie zich openbaart of dementie. Dan kom je voor keuzes te staan. Of oplossingen. Maar dan heb je het over aandoeningen waarbij het in de nabije en verre toekomst ook niet beter zal worden of gaan. Dat zijn hartverscheurende situaties. Maar bij een PPP, echt bevallingsgerelateerd...nee. Daar krijg ik zo’n Kluunvibe bij.
