Relaties
alle pijlers
Jaloers en onzeker :(
zondag 8 juli 2007 om 03:05
beste mensen,
hier zit ik dan om half drie 's nachts te piekeren, heb ik weer. Ik ben een meisje van 22 jaar, ben jong, gezond (dank Allah elke dag voor), niet dom en ook niet lelijk, maar echt erg onzeker en op specifieke personen uit mijn omgeving nog stikjaloers. Mensen die me kennen zouden dat waarschijnlijk nooit van me verwachten, ik kom erg zelfverzekerd over, soms zelfs arrogant, wat trouwens absoluut niet mijn bedoeling is. Maar van binnen ben echt erg onzeker. Ik werk in de horeca (bijbaan), en daar of waar ik dan werk, is het niet ongewoon dat mensen complimentjes maken, dat je er leuk uitziet, dat je mooi bent etc.....ik krijg die dingen vaak genoeg te horen, ook van vrouwen, dus niet alleen van dronken zuiplappen ofzo.....het probleem is, ik kan wel 10 complimenten krijgen, maar als 1 iemand iets negatiefs zegt, dat blijft in mijn hoofd hangen, en denk ik daar heel de dag aan. Dus niet alleen op mn werk maar ook gewoon in het dagelijkse leven. Ook ben ik op mijn collega jaloers, ze is 32, dus 10 jaar ouder maar ziet er echt heel goed uit voor haar leeftijd, zij is ook zo'n type dat ook echt wel veel aandacht aan besteedt, qua make-up en kleren etc....maar doordat zij dus zo is, ben ik er ook mee begonnen, vroeger ging ik gewoon in simpele kleren naar mn werk, het wordt toch vies en gaat stinken, maar sinds zij er werkt en elke keer opgedoft naar t werk komt, voel ik me genoodzaakt om dat ook te doen, anders voel ik me helemaal lelijk vergeleken met haar, dit is gewoon eigenlijk te belachelijk voor woorden, maar het is echt waar, het lijkt een soort wedstrijd, wie ziet er het leukst uit. Daarvoor had ik een andere college, die nu ook een vriendin van me is, we zien elkaar een keer in de zoveel tijd, ze is echt een schat van een meid, aardig, erg mooi en nog slim. Het lijkt alsof zij al die dingen doet die ik wil, ze is dus zo'n natuurlijke beauty, zonder make-up is ze al heel mooi, ik zelf durf niet eens zonder make-up naar buiten, erg sneu natuurlijk van mezelf. Ze doet t een studie die ze leuk vindt, is binnenkort afgestudeerd ( we zijn tegelijker tijd begonnen), en ik zelf loop achter, vind mn studie absoluut niet meer leuk, ik ga het alleen afronden omdat het zonde is van de tijd die ik al ingestoken heb en natuurlijk ook van het geld wat ik anders terug moet betalen. Ik weet nu al dat ik geen werk wil in die richting van mijn opleiding. Mijn vriendin vond haar studie vanaf het begin aan superleuk en ze was ook altijd erg enthousiast, wat ik zelf dus echt nooit ben geweest over mn eigen studie. Ze heeft in t buitenland gezeten voor haar studie en daar een toptijd gehad, wat ik ook had gewild maar wat niet is gebeurt, heeft een vriend die gek op haar is en die haar alles geeft wat ze wil etc etc etc.....elk keer als ik met haar afspreek voel ik me daarna echt een loser, ze is niet gemeen ofzo, we praten gewoon normaal over dingen die we doen etc, maar elke keer voel ik na afloop zo loserig.....ik weet dat het echt allemaal negatieve dingen zijn, dat het niet goed is om zo te denken, maar soms, soms hoop ik dat ze komt en zegt dat er iets niet goed gaat bij haar......alles is bij haar altijd zo perfect lijkt het, kan natuurlijk ook schijn zijn, maar toch....pfffffffff sorry he voor dit echt lange verhaal over eigenlijk nix, maar op dit moment spookt dit door mn hoofd en ik dacht dat door het van me af te schrijven en gewoon een keer eerlijk te vertellen hoe ik me vaak genoeg voel het misschien wel helpt.....omdat iedereen aan wie ik dit live zou vertellen zou zeggen dat ik niet goed snik ben, dat ik blij moet zijn met wat ik heb en dat ik gezond ben etc etc,.....dus daarom heb ik het ook nooit aan iemand verteld tot nu toe..... welterusten
xx meri
hier zit ik dan om half drie 's nachts te piekeren, heb ik weer. Ik ben een meisje van 22 jaar, ben jong, gezond (dank Allah elke dag voor), niet dom en ook niet lelijk, maar echt erg onzeker en op specifieke personen uit mijn omgeving nog stikjaloers. Mensen die me kennen zouden dat waarschijnlijk nooit van me verwachten, ik kom erg zelfverzekerd over, soms zelfs arrogant, wat trouwens absoluut niet mijn bedoeling is. Maar van binnen ben echt erg onzeker. Ik werk in de horeca (bijbaan), en daar of waar ik dan werk, is het niet ongewoon dat mensen complimentjes maken, dat je er leuk uitziet, dat je mooi bent etc.....ik krijg die dingen vaak genoeg te horen, ook van vrouwen, dus niet alleen van dronken zuiplappen ofzo.....het probleem is, ik kan wel 10 complimenten krijgen, maar als 1 iemand iets negatiefs zegt, dat blijft in mijn hoofd hangen, en denk ik daar heel de dag aan. Dus niet alleen op mn werk maar ook gewoon in het dagelijkse leven. Ook ben ik op mijn collega jaloers, ze is 32, dus 10 jaar ouder maar ziet er echt heel goed uit voor haar leeftijd, zij is ook zo'n type dat ook echt wel veel aandacht aan besteedt, qua make-up en kleren etc....maar doordat zij dus zo is, ben ik er ook mee begonnen, vroeger ging ik gewoon in simpele kleren naar mn werk, het wordt toch vies en gaat stinken, maar sinds zij er werkt en elke keer opgedoft naar t werk komt, voel ik me genoodzaakt om dat ook te doen, anders voel ik me helemaal lelijk vergeleken met haar, dit is gewoon eigenlijk te belachelijk voor woorden, maar het is echt waar, het lijkt een soort wedstrijd, wie ziet er het leukst uit. Daarvoor had ik een andere college, die nu ook een vriendin van me is, we zien elkaar een keer in de zoveel tijd, ze is echt een schat van een meid, aardig, erg mooi en nog slim. Het lijkt alsof zij al die dingen doet die ik wil, ze is dus zo'n natuurlijke beauty, zonder make-up is ze al heel mooi, ik zelf durf niet eens zonder make-up naar buiten, erg sneu natuurlijk van mezelf. Ze doet t een studie die ze leuk vindt, is binnenkort afgestudeerd ( we zijn tegelijker tijd begonnen), en ik zelf loop achter, vind mn studie absoluut niet meer leuk, ik ga het alleen afronden omdat het zonde is van de tijd die ik al ingestoken heb en natuurlijk ook van het geld wat ik anders terug moet betalen. Ik weet nu al dat ik geen werk wil in die richting van mijn opleiding. Mijn vriendin vond haar studie vanaf het begin aan superleuk en ze was ook altijd erg enthousiast, wat ik zelf dus echt nooit ben geweest over mn eigen studie. Ze heeft in t buitenland gezeten voor haar studie en daar een toptijd gehad, wat ik ook had gewild maar wat niet is gebeurt, heeft een vriend die gek op haar is en die haar alles geeft wat ze wil etc etc etc.....elk keer als ik met haar afspreek voel ik me daarna echt een loser, ze is niet gemeen ofzo, we praten gewoon normaal over dingen die we doen etc, maar elke keer voel ik na afloop zo loserig.....ik weet dat het echt allemaal negatieve dingen zijn, dat het niet goed is om zo te denken, maar soms, soms hoop ik dat ze komt en zegt dat er iets niet goed gaat bij haar......alles is bij haar altijd zo perfect lijkt het, kan natuurlijk ook schijn zijn, maar toch....pfffffffff sorry he voor dit echt lange verhaal over eigenlijk nix, maar op dit moment spookt dit door mn hoofd en ik dacht dat door het van me af te schrijven en gewoon een keer eerlijk te vertellen hoe ik me vaak genoeg voel het misschien wel helpt.....omdat iedereen aan wie ik dit live zou vertellen zou zeggen dat ik niet goed snik ben, dat ik blij moet zijn met wat ik heb en dat ik gezond ben etc etc,.....dus daarom heb ik het ook nooit aan iemand verteld tot nu toe..... welterusten
xx meri
zondag 8 juli 2007 om 03:31
Tsja, ik denk dat je hier een beetje dezelfde reacties gaat krijgen als in real life. Probeer te kijken naar wat je hebt, niet naar wat je niet hebt. Als je om je heen kijkt zijn er ook genoeg mensen die het minder goed hebben dat jij.
Het is heel lastig om zo onzeker en jaloers te zijn. Maar bedenk je wel, dat iedereen zo zijn onzekerheden heeft en wel eens jaloers is. Je zegt het zelf al; bij anderen is het waarschijnlijk ook niet allemaal rozegeur en maneschijn. Jij durft er in het dagelijks leven ook niet voor uit te komen, anderen doen dat ook niet snel.
Wat ik je wel aan kan raden is om vooral jezelf te blijven. Doe wat bij jou past, probeer niet te kopieren wat je bij anderen zo leuk vindt. Wat bij hun leuk is, past misschien wel helemaal niet bij jou en dan siert het je ook niet. Je anders voor doen dan je bent werkt meestal negatief.
Als het je echt in de weg zit, zou je eens kunnen gaan praten met een psycholoog.
Het is heel lastig om zo onzeker en jaloers te zijn. Maar bedenk je wel, dat iedereen zo zijn onzekerheden heeft en wel eens jaloers is. Je zegt het zelf al; bij anderen is het waarschijnlijk ook niet allemaal rozegeur en maneschijn. Jij durft er in het dagelijks leven ook niet voor uit te komen, anderen doen dat ook niet snel.
Wat ik je wel aan kan raden is om vooral jezelf te blijven. Doe wat bij jou past, probeer niet te kopieren wat je bij anderen zo leuk vindt. Wat bij hun leuk is, past misschien wel helemaal niet bij jou en dan siert het je ook niet. Je anders voor doen dan je bent werkt meestal negatief.
Als het je echt in de weg zit, zou je eens kunnen gaan praten met een psycholoog.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 8 juli 2007 om 08:27
Het grootste voordeel wat jij hebt is dat je pas 22 bent! Al die dingen die je zo bewonderd bij andere mensen liggen binnen jouw handbereik. Die jaloezie en het gevoel dat je een loser bent kun je bestrijden door actie te ondernemen en plannen te gaan maken voor jouw eigen toekomst, ga je concentreren op wat jij wilt bereiken in je leven. En begin dan gewoon met die cursus, die studie of die (horeca) job in het buitenland (vaak seizoenswerk). Negativiteit (jaloezie, gevoelens van minderwaardigheid) moet je uit je leven bannen. Reageer voornamelijk positief op mensen (daar kun je je in oefenen) en straal vriendelijkheid uit, dan komt alles naar je toe wat je graag wilt.
zondag 8 juli 2007 om 08:42
onzekerheid gaat meestal gepaard met jaloezie, ben je eenmaal verlost van je onzekerheid zul je daar ook geen last meer van hebben.
Ik kan me volledig aansluiten aan de vorige schrijfster, straal positiviteit en spontaniteit uit, je hebt er alle reden toe als ik zo zie wat de reacties op jouw verschijning is, wat je weggeeft , krijg je terug.
Kijk wat je in huis hebt en kijk niet in de gesloten huisjes van anderen,
je ziet nooit alles!!
Verpest je tijd niet met deze onzekerheid, als je er later op terug kijkt vind je het jammer dat je je zo gevoeld hebt, het is echt niet nodig en heel erg zonde.
Ik kan me volledig aansluiten aan de vorige schrijfster, straal positiviteit en spontaniteit uit, je hebt er alle reden toe als ik zo zie wat de reacties op jouw verschijning is, wat je weggeeft , krijg je terug.
Kijk wat je in huis hebt en kijk niet in de gesloten huisjes van anderen,
je ziet nooit alles!!
Verpest je tijd niet met deze onzekerheid, als je er later op terug kijkt vind je het jammer dat je je zo gevoeld hebt, het is echt niet nodig en heel erg zonde.
zondag 8 juli 2007 om 10:35
Ik zou hier zeker wel wat aan gaan doen. Jouw onzekerheid en jaloezie gaat behoorlijk ver. Op een vriendin jaloers zijn is naar mijn idee geen "gezonde" vriendschap want eigenlijk gun je haar de dingen niet echt. En echt waar, het gras LIJKT altijd groener aan de andere kant maar ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen heeft wel iets wat minder fijn is in het leven. Wees blij dat je in ieder geval wel jong mooi en gezond bent. Je hebt gewoon helemaal geen reden om onzeker te zijn. Je moet juist genieten van het leven, het gaat al snel genoeg.Aan je onzekerheid kun je alleen zelf iets doen door. Jezelf leren te accepteren en van jezelf houden. In de spiegel kijken en blij zijn met jezelf en je zegeningen tellen. Schrijf maar eens op waar je blij mee bent en waar niet, en wat echt belangrijk is en wat niet.
En over die collega van 32. Leeftijs maakt hierin niets uit. Als je mooi bent en lekker in je vel zit straal je dit altijd uit, of je nu 22 bent, 32 of 42.....Dus jij kunt ook stralen en minder alleen op anderen letten! Ik hoop dat je nog lekker van de zomer gaat genieten ipv te veel te piekeren! Succes!
En over die collega van 32. Leeftijs maakt hierin niets uit. Als je mooi bent en lekker in je vel zit straal je dit altijd uit, of je nu 22 bent, 32 of 42.....Dus jij kunt ook stralen en minder alleen op anderen letten! Ik hoop dat je nog lekker van de zomer gaat genieten ipv te veel te piekeren! Succes!
zondag 8 juli 2007 om 11:39
Hoi Meri_J,
Wat in de reacties voor de mijne staat zit veel waarheid.
Negativiteit is dodelijk voor je uitstraling, en uitstraling is waar het om gaat.
Als je uitstraling goed is, wordt er positief op je gereageerd, waardoor jij je weer beter gaat voelen etc. etc.
Dit is ontzettend moeilijk, ik weet dat ook, maar ook dat jij en ik niet de enige zijn.
Ik kan soms zo balen als ik in een onzekere (ontevreden) bui ben, en mezelf dan op zo'n moment zomaar ineens in een spiegel zie, met zo'n misprijzende blik ten opzichte en iedereen. Wil ik met zo'n gezicht rondlopen? Dat er überhaupt nog mensen zijn die mij op zo'n dag nog "hallo" willen zeggen, is dan een wondertje.
En hier op het forum lees je zoveel over onzekerheid op allerlei gebieden.
Wat betreft die jaloezie van jou, daar heb ik geen last van. Ik wil je zeggen dat ik het heel goed van je vind dat je dit zelf ziet, dat het niet klopt, en dat je het toegeeft.
Het is niet zuiver een kwestie van een ander niks gunnen, maar je gunt het jezelf ook! Als jij tevreden zou zijn met je leven en je uiterlijk, mogen anderen dat ook gerust zijn, toch!
Ook is het gras bij anderen natuurlijk altijd groener dan bij jou.
Het kan best zijn dat de dingen waar jij tegenop kijkt bij je collega, een enorme keerzijde hebben, die zij voor zichzelf houdt.
Jij ziet alleen de mooie kant.
(maar terwijl je dit leest, denk je, écht niet, jij kent haar niet, alles is perfect in haar leven, ik wou dat ik zó kon ruilen)
Het kan geen kwaad jezelf te verzorgen en leuk aan te kleden, in dat opzicht kunnen anderen wel wat bij je losmaken, als je dat eerst niet deed en nu wel.Het zou erger zijn als je dacht: ik hoef het niet eens te proberen, het wordt toch nooit wat....
Probeer wel jezelf te blijven, kijk hoever je daarin gaat: als je het doet om de goedkeuring van anderen te krijgen, of om een concurrentiestrijd te winnen, forceer je jezelf daarmee, en dat kost je zoveel energie.
Die energie kun je juist zo goed gebruiken om te bedenken wie je bent, wat bij je past en wat je nou eigenlijk belangrijk vind en wil. Waar liggen jouw mogelijkheden.
Als je een perfect plaatje in je hoofd hebt, van zo moet ik en mijn leven er uitzien, en je bent alleen maar bezig met daaraan tegemoet te komen, kom je er straks misschien achter dat je plaatje niet klopt, en de mensen die daarbij passen ook niet...en je blijft je aanpassen, wordt je zó eenzaam.
Volgens mij ben jij een meid met het hart op de goede plaats, je ziet je fouten in, doe er wat aan, je bent intelligent zoals je je gedachten neerzet.
Je bent geen waardeloos ding bij wie alles mislukt.
Je bent gewoon nog hardstikke jong en weet nog niet wat je wilt.
Mooie mensen om je heen met wie alles goed gaat voor jou idee, die vallen je op.
*;
Komt vast helemaal goed,
liefs van Perel.
Wat in de reacties voor de mijne staat zit veel waarheid.
Negativiteit is dodelijk voor je uitstraling, en uitstraling is waar het om gaat.
Als je uitstraling goed is, wordt er positief op je gereageerd, waardoor jij je weer beter gaat voelen etc. etc.
Dit is ontzettend moeilijk, ik weet dat ook, maar ook dat jij en ik niet de enige zijn.
Ik kan soms zo balen als ik in een onzekere (ontevreden) bui ben, en mezelf dan op zo'n moment zomaar ineens in een spiegel zie, met zo'n misprijzende blik ten opzichte en iedereen. Wil ik met zo'n gezicht rondlopen? Dat er überhaupt nog mensen zijn die mij op zo'n dag nog "hallo" willen zeggen, is dan een wondertje.
En hier op het forum lees je zoveel over onzekerheid op allerlei gebieden.
Wat betreft die jaloezie van jou, daar heb ik geen last van. Ik wil je zeggen dat ik het heel goed van je vind dat je dit zelf ziet, dat het niet klopt, en dat je het toegeeft.
Het is niet zuiver een kwestie van een ander niks gunnen, maar je gunt het jezelf ook! Als jij tevreden zou zijn met je leven en je uiterlijk, mogen anderen dat ook gerust zijn, toch!
Ook is het gras bij anderen natuurlijk altijd groener dan bij jou.
Het kan best zijn dat de dingen waar jij tegenop kijkt bij je collega, een enorme keerzijde hebben, die zij voor zichzelf houdt.
Jij ziet alleen de mooie kant.
(maar terwijl je dit leest, denk je, écht niet, jij kent haar niet, alles is perfect in haar leven, ik wou dat ik zó kon ruilen)
Het kan geen kwaad jezelf te verzorgen en leuk aan te kleden, in dat opzicht kunnen anderen wel wat bij je losmaken, als je dat eerst niet deed en nu wel.Het zou erger zijn als je dacht: ik hoef het niet eens te proberen, het wordt toch nooit wat....
Probeer wel jezelf te blijven, kijk hoever je daarin gaat: als je het doet om de goedkeuring van anderen te krijgen, of om een concurrentiestrijd te winnen, forceer je jezelf daarmee, en dat kost je zoveel energie.
Die energie kun je juist zo goed gebruiken om te bedenken wie je bent, wat bij je past en wat je nou eigenlijk belangrijk vind en wil. Waar liggen jouw mogelijkheden.
Als je een perfect plaatje in je hoofd hebt, van zo moet ik en mijn leven er uitzien, en je bent alleen maar bezig met daaraan tegemoet te komen, kom je er straks misschien achter dat je plaatje niet klopt, en de mensen die daarbij passen ook niet...en je blijft je aanpassen, wordt je zó eenzaam.
Volgens mij ben jij een meid met het hart op de goede plaats, je ziet je fouten in, doe er wat aan, je bent intelligent zoals je je gedachten neerzet.
Je bent geen waardeloos ding bij wie alles mislukt.
Je bent gewoon nog hardstikke jong en weet nog niet wat je wilt.
Mooie mensen om je heen met wie alles goed gaat voor jou idee, die vallen je op.
*;
Komt vast helemaal goed,
liefs van Perel.
zondag 8 juli 2007 om 15:17
Hallo,
Onzekerheid hoort er voor heel veel mensen wel bij. Het goede is dat er wel iets aan te doen is.
Probeer eens uit te zoeken wat er nu bij jou past! Is de kledingstijl van je collega nu echt wel de mooiste voor jou? Zou het niet beter zijn als je echt een eigen stijl hebt (dat je vrienden nu zeggen, dat is typisch ... naam invullen) dan dat je een soort slap aftreksel wordt van je collega?
Je kunt nooit precies zo als haar zijn, dat past gewoon niet bij jou. Bovendien prikken mensen daar heel snel doorheen. En het is ook niet goed voor je zelfvertrouwen. Er zijn genoeg mensen die juist geinteresseerd zijn en enthousiast worden van de dingen die wat dichter bij jezelf liggen.
Maak je ook niet teveel zorgen over je opleiding. Wellicht dat je niet in die sector wil werken, maar je leert toch iets, vaardigheden die je wellicht in een andere sector ook goed kan gebruiken.
Om maar eens iets te noemen: omgaan met klanten heb je in bijna elke baan en ook planning is iets waar je niet omheen kunt.
Blij om te horen dat je iets aan je geloof hebt. Geloof zelf niet in Allah (of een andere God), maar ik kan me voorstellen dat de Koran echt wel zinnige dingen zegt over zelfvertrouwen en omgang met andere mensen.
Veel sterkte en liefs!
Zhong Guo
Onzekerheid hoort er voor heel veel mensen wel bij. Het goede is dat er wel iets aan te doen is.
Probeer eens uit te zoeken wat er nu bij jou past! Is de kledingstijl van je collega nu echt wel de mooiste voor jou? Zou het niet beter zijn als je echt een eigen stijl hebt (dat je vrienden nu zeggen, dat is typisch ... naam invullen) dan dat je een soort slap aftreksel wordt van je collega?
Je kunt nooit precies zo als haar zijn, dat past gewoon niet bij jou. Bovendien prikken mensen daar heel snel doorheen. En het is ook niet goed voor je zelfvertrouwen. Er zijn genoeg mensen die juist geinteresseerd zijn en enthousiast worden van de dingen die wat dichter bij jezelf liggen.
Maak je ook niet teveel zorgen over je opleiding. Wellicht dat je niet in die sector wil werken, maar je leert toch iets, vaardigheden die je wellicht in een andere sector ook goed kan gebruiken.
Om maar eens iets te noemen: omgaan met klanten heb je in bijna elke baan en ook planning is iets waar je niet omheen kunt.
Blij om te horen dat je iets aan je geloof hebt. Geloof zelf niet in Allah (of een andere God), maar ik kan me voorstellen dat de Koran echt wel zinnige dingen zegt over zelfvertrouwen en omgang met andere mensen.
Veel sterkte en liefs!
Zhong Guo
zondag 8 juli 2007 om 15:41
Ik vind het nogal ver gaan om te zeggen dat je je niet teveel zorgen moet maken om je opleiding. Het vraagt nogal wat van een persoon om dag in dag uit met iets bezig te zijn dat je eigenlijk niet leuk vindt en dat ook nog eens meerdere jaren. Ik snap dat je nu denkt: "ik maak het toch maar af", maar wat dat betreft zou ik je willen aanraden om er iets bij te zoeken dat je wél leuk vindt. Dat kan een andere bijbaan zijn, een cursus (fotografie? een taal? iets creatiefs?), zodat je in ieder geval ook weer wat energie ontwikkelt om te studeren. Ik weet uit ervaring dat zoiets je leven al in positieve zin kan doen veranderen.
Maar goed, het gaat hier natuurlijk om je onzekerheid/jaloezie. Ik kan me alleen maar aansluiten bij de tips die je al gekregen hebt. Ook wil ik je nog het volgende meegeven: aan het einde van de middelbare school/begin universiteit had ik een vriendin die erg tegen mij opkeek. Zij zei letterlijk: "je bent mooi, jij bent slim, iedereen vindt je leuk... ik heb dat allemaal niet". Deze vriendschap heb ik uiteindelijk beeïndigd. Het was namelijk totaal geen gelijkwaardige relatie, zij keek in alles naar mij op, alles wat ik deed vond zij altijd leuker en beter dan wat zij zelf deed. Die vriendschap kon geen stand houden. Toevallig heb ik haar vorig jaar weer een keer ontmoet en hoewel het heel gezellig was, ging het eigenlijk gelijk weer verder waar het eerst geeindigd was. Als ik vertelde wat ik nu deed, dan zei zij: "ja, dat heb jíj allemaal wel ontzettend goed voor elkaar. Ik heb maar zo'n baantje, ik woon maar in zo'n huisje etc.etc". Het is dus niet gelukt de vriendschap nieuw leven in te blazen...
Met dit verhaal wil ik natuurlijk niet dat de moed je al gelijk in de schoenen zinkt, juíst niet! Ik hoop alleen dat je inziet dat dit gedrag en deze gevoelens echt funest kunnen zijn voor een vriendschap en dat zou zonde zijn. Succes!
Maar goed, het gaat hier natuurlijk om je onzekerheid/jaloezie. Ik kan me alleen maar aansluiten bij de tips die je al gekregen hebt. Ook wil ik je nog het volgende meegeven: aan het einde van de middelbare school/begin universiteit had ik een vriendin die erg tegen mij opkeek. Zij zei letterlijk: "je bent mooi, jij bent slim, iedereen vindt je leuk... ik heb dat allemaal niet". Deze vriendschap heb ik uiteindelijk beeïndigd. Het was namelijk totaal geen gelijkwaardige relatie, zij keek in alles naar mij op, alles wat ik deed vond zij altijd leuker en beter dan wat zij zelf deed. Die vriendschap kon geen stand houden. Toevallig heb ik haar vorig jaar weer een keer ontmoet en hoewel het heel gezellig was, ging het eigenlijk gelijk weer verder waar het eerst geeindigd was. Als ik vertelde wat ik nu deed, dan zei zij: "ja, dat heb jíj allemaal wel ontzettend goed voor elkaar. Ik heb maar zo'n baantje, ik woon maar in zo'n huisje etc.etc". Het is dus niet gelukt de vriendschap nieuw leven in te blazen...
Met dit verhaal wil ik natuurlijk niet dat de moed je al gelijk in de schoenen zinkt, juíst niet! Ik hoop alleen dat je inziet dat dit gedrag en deze gevoelens echt funest kunnen zijn voor een vriendschap en dat zou zonde zijn. Succes!
maandag 9 juli 2007 om 07:37
Hoi
Natuurlijk moet je wel goed nadenken over werk en opleiding.
Ik wilde je alleen maar zeggen dat je het niet als verspilde moeite moet beschouwen, zelfs als je zeker weet dat je niet in de sector wil werken. Dat is zo demotiverend. En bovendien, als je iets afbreekt, dan is dat ook een beetje sneu. Tenzij het nog jaren gaat duren, en je een heel bewuste keuze maakt.
Goed advies verder om een leuke cursus te doen, zoals schilderen, taal of iets dergelijks.
Succes
Natuurlijk moet je wel goed nadenken over werk en opleiding.
Ik wilde je alleen maar zeggen dat je het niet als verspilde moeite moet beschouwen, zelfs als je zeker weet dat je niet in de sector wil werken. Dat is zo demotiverend. En bovendien, als je iets afbreekt, dan is dat ook een beetje sneu. Tenzij het nog jaren gaat duren, en je een heel bewuste keuze maakt.
Goed advies verder om een leuke cursus te doen, zoals schilderen, taal of iets dergelijks.
Succes
