Relaties
alle pijlers
Je hele leven single zijn?
zondag 29 september 2024 om 08:59
Ik doe momenteel vrijwilligerswerk en er is een mede-vrijwilligster die al haar hele leven single is. Het is een vrouw van 45 jaar, geen kinderen, woont alleen en in haar vrije tijd doet ze veel vrijwilligerswerk. Aangenaam en sociaal persoon, niks ‘mis’ mee in de omgang zeg maar.
Dit deed me wel nadenken. Ben zelf maar eind 20, maar zit een beetje in dezelfde situatie. Heb ook nog nooit een relatie gehad, maar hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik dit vind.
Zouden jullie zo kunnen leven?
Met andere woorden: kan je een gelukkig leven hebben als single (voor hele lange tijd of voor altijd)?
Dit deed me wel nadenken. Ben zelf maar eind 20, maar zit een beetje in dezelfde situatie. Heb ook nog nooit een relatie gehad, maar hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik dit vind.
Zouden jullie zo kunnen leven?
Met andere woorden: kan je een gelukkig leven hebben als single (voor hele lange tijd of voor altijd)?
maandag 7 oktober 2024 om 08:15
Dus al die 2,5 miljoen singles zijn eigenlijk ongelukkig en gekwetst?Attraverso schreef: ↑07-10-2024 07:46Bij de mensen waar ik kom, die alleen oud worden en die aanvankelijk zeiden 'dat ze gene vent nodig hadden' komt toch vroeg of laat boven dat ze gekwetst zijn en het daarom niet meer aandurfden.
Ik geloof niet in monogamie voor het leven maar ook niet dat veel mensen die als single oud worden het niet liever anders hadden gehad.
In mijn bubbel zijn meer singles dan stellen.
Ik heb één vriendin met een prima huwelijk en eentje die op haar 18e zo ontzettend eenzaam was, dat ze aan het eerste het beste vriendje bleef hangen en daar nu al 35 jaar mee getrouwd is.
Hartstikke gelukkig.
Alleen heb ik gezien hoeveel van haar oorspronkelijke sprankelende zelf ze ingeleverd heeft voor dit huwelijk.
Dus ja, ze is gelukkig, maar ik vind het niet helemaal gezond.
En bij mijn single vriendinnen zie ik ook zo'n mix: van happy single (de meesten) tot singles die liever een partner hadden gehad.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 oktober 2024 om 08:19
Ik denk trouwens dat het ook vaak geen keuze is.
Het leven loopt zoals het loopt.
Zowel voor mensen met als zonder partner.
Ik ben die partner niet tegengekomen en ben daar niet ongelukkig mee. Mss was ik met partner gelukkiger geweest, of juist ongelukkiger, geen idee.
Maar alsmaar denken dat iets wat je niet hebt eigenlijk beter of fijner zou zijn, dat maakt je zeker ongelukkig.
Het leven loopt zoals het loopt.
Zowel voor mensen met als zonder partner.
Ik ben die partner niet tegengekomen en ben daar niet ongelukkig mee. Mss was ik met partner gelukkiger geweest, of juist ongelukkiger, geen idee.
Maar alsmaar denken dat iets wat je niet hebt eigenlijk beter of fijner zou zijn, dat maakt je zeker ongelukkig.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 oktober 2024 om 09:44
Hele leven single zijn lijkt me eigenlijk ideaal. 
Maar dan wel binnen een hele hechte, warme familie waar ik dan een graag geziene gast ben, de lievelingstante die altijd overal bij mag zijn.
Maar ik kom niet uit zo'n gezin. Mijn oudste broer heeft wel kinderen maar doet alles met de familie van zijn vrouw. Mijn jongste broer heeft geen kinderen en ook geen behoefte aan familiale dingen. Alles lag ook al een beetje op zijn gat toen ik een twintiger was terwijl ik stiekem wel behoefte had een het zijn van een hechte familie.
Ik ben er dus denk ik onbewust zelf achteraan gegaan en ik denk dat het willen vormen van een familie voor mij boven het hebben van een relatie staat. Ondanks dat we al in zeer korte tijd samenwoonden leven we in de praktijk zeer individueel. Ook dat hechte familiegebeuren vond ik overigens niet bij mijn schoonfamilie. En ook die trend lijkt zich met onze kinderen weer voort te zetten.
Zoals wij nu leven voelt voor mij niet vreemd en ik ben niet geschikt voor het onderhouden van een fysieke of romantische relatie, maar vind toch het hebben van een levenspartner en een gezin en alles wat daar bij komt kijken, waardevol voor mijzelf.
Maar dat heb ik denk ik (hoop ik?) ook te denken aan het feit dat mijn partner er ook zo in staat. Iets anders had ik, een ander, nooit kunnen bieden.
Maar dan wel binnen een hele hechte, warme familie waar ik dan een graag geziene gast ben, de lievelingstante die altijd overal bij mag zijn.Maar ik kom niet uit zo'n gezin. Mijn oudste broer heeft wel kinderen maar doet alles met de familie van zijn vrouw. Mijn jongste broer heeft geen kinderen en ook geen behoefte aan familiale dingen. Alles lag ook al een beetje op zijn gat toen ik een twintiger was terwijl ik stiekem wel behoefte had een het zijn van een hechte familie.
Ik ben er dus denk ik onbewust zelf achteraan gegaan en ik denk dat het willen vormen van een familie voor mij boven het hebben van een relatie staat. Ondanks dat we al in zeer korte tijd samenwoonden leven we in de praktijk zeer individueel. Ook dat hechte familiegebeuren vond ik overigens niet bij mijn schoonfamilie. En ook die trend lijkt zich met onze kinderen weer voort te zetten.
Zoals wij nu leven voelt voor mij niet vreemd en ik ben niet geschikt voor het onderhouden van een fysieke of romantische relatie, maar vind toch het hebben van een levenspartner en een gezin en alles wat daar bij komt kijken, waardevol voor mijzelf.
Maar dat heb ik denk ik (hoop ik?) ook te denken aan het feit dat mijn partner er ook zo in staat. Iets anders had ik, een ander, nooit kunnen bieden.
maandag 7 oktober 2024 om 11:46
Solomio schreef: ↑07-10-2024 08:10Maar wat leg jij veel neer bij het wel of niet hebben van een partner.
Is dat echt de enige persoon die jou aanraakt? Dat vind ik best wel beperkt eigenlijk.
Een huisdier schijnt trouwens net zo goed te zijn, knuffelgewijs.
Overigens zou ik in een partner idd heel andere dingen zoeken dan de fysieke.
Nee, is niet de enige die mij aanraakt, maar wel de enige bij wie ik echte vervulling voel en ik vind het fijn om tegelijkertijd te kunnen praten over alles wat me bezighoud.
luna500 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:03
0.09% gewijzigd
maandag 7 oktober 2024 om 11:47
Ik kan me vinden in deze post.Attraverso schreef: ↑07-10-2024 07:46Bij de mensen waar ik kom, die alleen oud worden en die aanvankelijk zeiden 'dat ze gene vent nodig hadden' komt toch vroeg of laat boven dat ze gekwetst zijn en het daarom niet meer aandurfden.
Ik geloof niet in monogamie voor het leven maar ook niet dat veel mensen die als single oud worden het niet liever anders hadden gehad.
maandag 7 oktober 2024 om 12:01
Prachtig.
En vooral zo leuk dat dus niet iedereen dat hetzelfde ervaart. Zonder dat daar trauma's of teleurstellingen onder zitten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 oktober 2024 om 12:05
En ook onder de gebonden personen zitten mensen die gekwetst zijn en die een heel ander soort behoefte vervullen. En die het niet "aandurven" om alleen te zijn. Eerlijk gezegd denk ik zelfs tamelijk veel...
Zo kun je wel aan het redeneren blijven.
Ik denk alleen dat veel mensen die in een relatie zitten dat bijna nooit zullen toegeven.
Zo kun je wel aan het redeneren blijven.
Ik denk alleen dat veel mensen die in een relatie zitten dat bijna nooit zullen toegeven.
maandag 7 oktober 2024 om 12:11
Precies, dat zei ik eerder al.Olea schreef: ↑07-10-2024 12:05En ook onder de gebonden personen zitten mensen die gekwetst zijn en die een heel ander soort behoefte vervullen. En die het niet "aandurven" om alleen te zijn. Eerlijk gezegd denk ik zelfs tamelijk veel...
Zo kun je wel aan het redeneren blijven.
Ik denk alleen dat veel mensen die in een relatie zitten dat bijna nooit zullen toegeven.
Maar het blijft nu eenmaal zo, dat als je afwijkt van de norm, dat er dan vragen komen en trauma's worden vermoed.
Ik hou niet van op vakantie gaan, ik ben tevreden zonder partner, ik ben bewust alleenstaand moeder, ik ben niet hetero, enz. enz.
Ik ben een wandelend trauma denk ik.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 oktober 2024 om 12:18
Dat geloof ik ook zeker ja! Dat sommige relaties ongezond zijn en dat sommige mensen beter af zijn alleen dan in zo´n soort relatie. Maar het lijkt me dat dat niet per se de behoefte wegneemt aan een relatie die wel fijn en gezond is.Olea schreef: ↑07-10-2024 12:05En ook onder de gebonden personen zitten mensen die gekwetst zijn en die een heel ander soort behoefte vervullen. En die het niet "aandurven" om alleen te zijn. Eerlijk gezegd denk ik zelfs tamelijk veel...
Zo kun je wel aan het redeneren blijven.
Ik denk alleen dat veel mensen die in een relatie zitten dat bijna nooit zullen toegeven.
maandag 7 oktober 2024 om 12:20
Ik denk dat we als mensen (de meesten dan, sommigen misschien zelfs ook niet) verbonden willen zijn.
Maar dat de manier waarop dat zich uit (al vrienden, moeder-kind relatie, familiale verhoudingen, geloofsgemeenschap) heel erg van persoon tot persoon zal verschillen in wat daarbinnen de voorkeur heeft.
De één kan bijvoorbeeld wel heel sterk een verlangen naar verbondenheid hebben met een partner, maar zonder kinderwens. Een ander heeft dat precies andersom.
Ik vind de partner-relatie misschien zelfs wel de mínst stabiele/betrouwbare of de meest kwetsbare (als in: die kan het makkelijkst "stuk", een totaal andere betekenis gaan krijgen met het verstrijken van de jaren) daar waar familie, ouder-kind, geloofsgemeenschap etc. voor de meeste mensen (niet altijd, oké...) een vorm van stabiliteit en onvoorwaardelijkheid inhoudt.
Dus ik vind dat denk ik in zekere zin misschien nog wel het makkelijkst te begrijpen, dat je daarvan af ziet. Maar op de een of andere manier is de wereld zo ingericht dat deze vorm van verbondenheid prioriteit heeft boven de andere genoemde vormen van verbinding.
Maar dat de manier waarop dat zich uit (al vrienden, moeder-kind relatie, familiale verhoudingen, geloofsgemeenschap) heel erg van persoon tot persoon zal verschillen in wat daarbinnen de voorkeur heeft.
De één kan bijvoorbeeld wel heel sterk een verlangen naar verbondenheid hebben met een partner, maar zonder kinderwens. Een ander heeft dat precies andersom.
Ik vind de partner-relatie misschien zelfs wel de mínst stabiele/betrouwbare of de meest kwetsbare (als in: die kan het makkelijkst "stuk", een totaal andere betekenis gaan krijgen met het verstrijken van de jaren) daar waar familie, ouder-kind, geloofsgemeenschap etc. voor de meeste mensen (niet altijd, oké...) een vorm van stabiliteit en onvoorwaardelijkheid inhoudt.
Dus ik vind dat denk ik in zekere zin misschien nog wel het makkelijkst te begrijpen, dat je daarvan af ziet. Maar op de een of andere manier is de wereld zo ingericht dat deze vorm van verbondenheid prioriteit heeft boven de andere genoemde vormen van verbinding.
maandag 7 oktober 2024 om 12:23
Ik had het niet per se over ongezonde en instabiele relaties hoor. Denk dat het vaak ook voor gezonde relaties geldt. Of is een relatie waarin je een andere behoefte vervuld blijkt te hebben per definitie ongezond? Dat is wel interessant.
maandag 7 oktober 2024 om 12:41
Een moeder-kind relatie, vriendschap, verbonden zijn met een geloof sluit een partnerrelatie niet uit. Het hoeft geen keuze te zijn. In het kader van "ik denk" dan denk ik juist dat er heel weinig mensen zijn die echt geen behoefte hebben aan de juiste partner, waarmee ik niet mee wil zeggen dat ze er niet zijn. Voor mij is het weer andersom. Familie kies je niet uit, partner wel en dat is te merken in het contact. Welke psychologische verklaring er ook achter vervullingen in relatie zit, ik voel me gelukkig en dat is het voornaamste.
maandag 7 oktober 2024 om 12:53
Even uitgaande van een dat een stel uiteindelijk gaat samenwonen. Met een partner krijg je na mijn idee ook sneller een intensere relatie mee dan in andere relatievormen. Ook in de lat-relatie breng je meestal al meer tijd samen door dan in andere relatievormen.Olea schreef: ↑07-10-2024 12:20Ik denk dat we als mensen (de meesten dan, sommigen misschien zelfs ook niet) verbonden willen zijn.
Maar dat de manier waarop dat zich uit (al vrienden, moeder-kind relatie, familiale verhoudingen, geloofsgemeenschap) heel erg van persoon tot persoon zal verschillen in wat daarbinnen de voorkeur heeft.
De één kan bijvoorbeeld wel heel sterk een verlangen naar verbondenheid hebben met een partner, maar zonder kinderwens. Een ander heeft dat precies andersom.
Ik vind de partner-relatie misschien zelfs wel de mínst stabiele/betrouwbare of de meest kwetsbare (als in: die kan het makkelijkst "stuk", een totaal andere betekenis gaan krijgen met het verstrijken van de jaren) daar waar familie, ouder-kind, geloofsgemeenschap etc. voor de meeste mensen (niet altijd, oké...) een vorm van stabiliteit en onvoorwaardelijkheid inhoudt.
Dus ik vind dat denk ik in zekere zin misschien nog wel het makkelijkst te begrijpen, dat je daarvan af ziet. Maar op de een of andere manier is de wereld zo ingericht dat deze vorm van verbondenheid prioriteit heeft boven de andere genoemde vormen van verbinding.
Op kinderen na, staan andere relatievormen ook veel meer aan de zijlijn als een van de twee partners problemen heeft, minder goed in zijn/haar vel zit. Hoe naar/vervelend een vriend(in) het ook voor je kan vinden, haar leven gaat als je naar huis bent, zij de deur thuis dicht doet ook weer verder. Geldt het zelfde voor familie en mensen met wie je een goede band hebt bij een vereniging bijvoorbeeld.
Met een goede vriend(in) kun je ook een zeer warme band krijgen. Daar gaat meestal meer tijd overheen. Daarnaast kun je met een partner minder snel makkelijker afstand nemen. Zelfs in een lat relatie niet vermoed ik.
Bij een vriendschap of een andere relatievorm kun je nog het even op een lager pitje zetten en elkaar een tijdje slechts een paar keer zien. Bij een partner relatie kan dat er op neer komen, dat iemand uiteindelijk een ander tegenkomt.
Kortom bij een partner moet het puzzelstukje al snel beter vallen, dan in andere relatievormen.
Karakter is wat je bent in het donker.
maandag 7 oktober 2024 om 13:00
Punt blijft dat je denkt dat jouw behoefte algemeen geldend is, met evt uitzonderingen.Luna500 schreef: ↑07-10-2024 12:41Een moeder-kind relatie, vriendschap, verbonden zijn met een geloof sluit een partnerrelatie niet uit. Het hoeft geen keuze te zijn. In het kader van "ik denk" dan denk ik juist dat er heel weinig mensen zijn die echt geen behoefte hebben aan de juiste partner, waarmee ik niet mee wil zeggen dat ze er niet zijn. Voor mij is het weer andersom. Familie kies je niet uit, partner wel en dat is te merken in het contact. Welke psychologische verklaring er ook achter vervullingen in relatie zit, ik voel me gelukkig en dat is het voornaamste.
Dat vind ik dan weer ontzettend kortzichtig.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 oktober 2024 om 13:05
Zeker hoeft het één het ander niet uit te sluiten. Er zal voor veel mensen gelden dat ze misschien behoefte aan beide hebben.
Maar wat ik wilde zeggen is: ik denk dat er juist een hoop mensen zijn die (bewust of onbewust) een gevoel van onvervuldheid ervaren in de contacten die er al zijn. Met hun familie, vrienden etc. En juist daaróm (omdat het onvoldoende bevredigend is in het vervullen van die behoefte) harder op zoek gaan naar een partner dan iemand die al volmaakt tevreden is met alle familieverhoudingen en de vrienden die er al zijn.
Dit is toch niet zo'n enorm vreemde gedachte om te volgen? En ik geloof er ook niks van dat ik hierin ZO ongelooflijk uitzonderlijk ben.
Maar wat ik wilde zeggen is: ik denk dat er juist een hoop mensen zijn die (bewust of onbewust) een gevoel van onvervuldheid ervaren in de contacten die er al zijn. Met hun familie, vrienden etc. En juist daaróm (omdat het onvoldoende bevredigend is in het vervullen van die behoefte) harder op zoek gaan naar een partner dan iemand die al volmaakt tevreden is met alle familieverhoudingen en de vrienden die er al zijn.
Dit is toch niet zo'n enorm vreemde gedachte om te volgen? En ik geloof er ook niks van dat ik hierin ZO ongelooflijk uitzonderlijk ben.
olea wijzigde dit bericht op 07-10-2024 13:05
0.43% gewijzigd
maandag 7 oktober 2024 om 13:05
Ik vind een partner relatie juist de minst leuke relatie die er is. Ik heb veel hele fijne verschillende relaties in mijn leven, met mijn kinderen, met mijn familie, met mensen die ik al lang ken en met wie ik me diep verbonden voel en met wie het goede contact vrijwel altijd als vanzelf gaat. Ik heb meerdere partners gehad maar zodra de verliefdheid is gezakt vind ik het snel minder worden. Een partner relatie gaat mij te veel gepaard met verwachtingen, rekening met elkaar houden, agenda's op elkaar afstemmen etc. Het ligt ongetwijfeld aan mij maar dat ervaar ik al snel als te benauwend.
maandag 7 oktober 2024 om 13:08
Niet bij een juiste partnerKersencola schreef: ↑07-10-2024 13:05Ik vind een partner relatie juist de minst leuke relatie die er is. Ik heb veel hele fijne verschillende relaties in mijn leven, met mijn kinderen, met mijn familie, met mensen die ik al lang ken en met wie ik me diep verbonden voel en met wie het goede contact vrijwel altijd als vanzelf gaat. Ik heb meerdere partners gehad maar zodra de verliefdheid is gezakt vind ik het snel minder worden. Een partner relatie gaat mij te veel gepaard met verwachtingen, rekening met elkaar houden, agenda's op elkaar afstemmen etc. Het ligt ongetwijfeld aan mij maar dat ervaar ik al snel als te benauwend.
. Ik kan het ook benauwd krijgen van claimende vrienden of familie.
Voor iedereen een groene tuin
maandag 7 oktober 2024 om 13:13
Ik kom zelf uit een hechte familie, we wonen in hetzelfde dorp, eten op regelmatige basis samen, we doen dingen samen, (heel) soms een weekend weg of een week vakantie. Af en toe zien we elkaar ook minder. Het is ook vrijblijvend en dat maakt dat iedereen het ook leuk vind elkaar te zien/dingen samen te doen.
Afzeggen is ook goed.
Misschien is het mede daarom dat ik, tot nu toe single ben gebleven/er minder achteraan ben gegaan tot nu toe, stel dat ik niet uit z’n familie zou komen. Dat is lastig te zeggen. Zoiets heeft vaak ook geen exacte oorzaak. Soms loopt het zo, kom je ook niet echt iemand tegen. Het scheelt ook dat ik tijd voor mijzelf ook fijn Vind. Ik kan prima op mij zelf zijn.
Dat wil overigens ook niet zeggen dat ik het nooit eens mis om een partner te hebben. Die gezelligheid kan ook leuk zijn. *zonder kinderen wel te verstaan.
Beiden kanten hebben wat, de een staat meer open voor de voordelen van de ene kant en de ander heeft het weer andersom.
Hetzelfde geldt vermoed ik ook, als je veel vrienden om je heen hebt en of lid bent binnen het verenigingsleven. En daar een graag geziene gast bent/onderdeel uit maken van. En je ook met hen dingen kan ondernemen. Dat wil niet zeggen dat je alsnog geen partner mist af en toe, maar voor sommigen maakt het de behoefte wel kleiner.
Als je op die manier met veel vrienden je sociale kring hebt, kun je ook (nog) kritischer zijn op wie je toelaat als partner in je leven.
Dan heb ik het ook over vrienden die los met hun eventuele gezinsleven, en partner omgaan en dat niet alles helemaal afbakenen.
Die vervullen ook een belangrijk onderdeel van je sociale behoeften.
Afzeggen is ook goed.
Misschien is het mede daarom dat ik, tot nu toe single ben gebleven/er minder achteraan ben gegaan tot nu toe, stel dat ik niet uit z’n familie zou komen. Dat is lastig te zeggen. Zoiets heeft vaak ook geen exacte oorzaak. Soms loopt het zo, kom je ook niet echt iemand tegen. Het scheelt ook dat ik tijd voor mijzelf ook fijn Vind. Ik kan prima op mij zelf zijn.
Dat wil overigens ook niet zeggen dat ik het nooit eens mis om een partner te hebben. Die gezelligheid kan ook leuk zijn. *zonder kinderen wel te verstaan.
Beiden kanten hebben wat, de een staat meer open voor de voordelen van de ene kant en de ander heeft het weer andersom.
Hetzelfde geldt vermoed ik ook, als je veel vrienden om je heen hebt en of lid bent binnen het verenigingsleven. En daar een graag geziene gast bent/onderdeel uit maken van. En je ook met hen dingen kan ondernemen. Dat wil niet zeggen dat je alsnog geen partner mist af en toe, maar voor sommigen maakt het de behoefte wel kleiner.
Als je op die manier met veel vrienden je sociale kring hebt, kun je ook (nog) kritischer zijn op wie je toelaat als partner in je leven.
Dan heb ik het ook over vrienden die los met hun eventuele gezinsleven, en partner omgaan en dat niet alles helemaal afbakenen.
Die vervullen ook een belangrijk onderdeel van je sociale behoeften.
midaswolf wijzigde dit bericht op 07-10-2024 13:32
0.03% gewijzigd
Karakter is wat je bent in het donker.
maandag 7 oktober 2024 om 13:15
Mee eens, mooi omschreven.Olea schreef: ↑07-10-2024 13:05Zeker hoeft het één het ander niet uit te sluiten. Er zal voor veel mensen gelden dat ze misschien behoefte aan beide hebben.
Maar wat ik wilde zeggen is: ik denk dat er juist een hoop mensen zijn die (bewust of onbewust) een gevoel van onvervuldheid ervaren in de contacten die er al zijn. Met hun familie, vrienden etc. En juist daaróm (omdat het onvoldoende bevredigend is in het vervullen van die behoefte) harder op zoek gaan naar een partner dan iemand die al volmaakt tevreden is met alle familieverhoudingen en de vrienden die er al zijn.
Dit is toch niet zo'n enorm vreemde gedachte om te volgen? En ik geloof er ook niks van dat ik hierin ZO ongelooflijk uitzonderlijk ben.
Karakter is wat je bent in het donker.
maandag 7 oktober 2024 om 13:15
Tsja, bij vrienden en familie heb ik dat gevoel dan weer helemaal niet. Ik geloof best dat er mensen zijn met hele leuke partners en relaties waar ze blij mee zijn, maar voor mezelf hoef ik dat gewoon niet.GroenTuintje schreef: ↑07-10-2024 13:08Niet bij een juiste partner
maandag 7 oktober 2024 om 13:16
Dan heb je de juiste claimende vrienden en familie nog niet ontmoetGroenTuintje schreef: ↑07-10-2024 13:08Niet bij een juiste partner
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
maandag 7 oktober 2024 om 13:20
@Midaswolf: Dat is exact wat ik bedoelde! Ik vind het éigenlijk niet helemaal bij me passen, een relatie. Maar ik had ook zo'n hechte band gewild met mijn broers. We wonen allemaal mijlenver uit elkaar, zelfs feestdagen zijn geen vanzelfsprekendheid meer.
Ik realiseerde mij dat al heel lang geleden (denk ik, want deels is het allemaal onbewust verlopen) en denk dat ik onbewust zoiets in gedachten gecreëerd heb van: Als dat is wat ik wil, zal ik het zelf op een andere manier voor elkaar moeten krijgen, er achteraan gaan.
Terwijl ik best oude vrijster, kattenvrouwtje Olea geweest was die de geliefde tante geworden was van een hele bende neefjes en nichtjes. Maar lange tijd wist ik niet eens of ik wel tante zou gaan worden. De kinderen van mijn oudste broer zijn een heel stuk jonger dan onze kinderen.
En ik verlangde wel naar omringd zijn met familie en meerdere generaties.
Ik realiseerde mij dat al heel lang geleden (denk ik, want deels is het allemaal onbewust verlopen) en denk dat ik onbewust zoiets in gedachten gecreëerd heb van: Als dat is wat ik wil, zal ik het zelf op een andere manier voor elkaar moeten krijgen, er achteraan gaan.
Terwijl ik best oude vrijster, kattenvrouwtje Olea geweest was die de geliefde tante geworden was van een hele bende neefjes en nichtjes. Maar lange tijd wist ik niet eens of ik wel tante zou gaan worden. De kinderen van mijn oudste broer zijn een heel stuk jonger dan onze kinderen.
En ik verlangde wel naar omringd zijn met familie en meerdere generaties.
maandag 7 oktober 2024 om 13:36
Wat ik wel eens confronterend vind is dat iedereen in mijn familie en vriendenkring een relatie heeft, getrouwd is en al dan niet kinderen heeft. Ik ben de enige die altijd alleen is. Ja ik zie stellen wel eens ruzie maken maar ik denk ook wel eens wat fijn dat je niet altijd alles zelf moet beslissen maar altijd kunt overleggen en terug kunt vallen op je partner.
maandag 7 oktober 2024 om 13:39
Ik heb verschillende relaties gehad en jaren getrouwd geweest, dus je hele leven single kan ik niet over meepraten.
Wel dat ik vanaf de scheiding single ben, en ook blijf.
Heel vervelend dat ik daarin niet serieus word genomen. Ze denken dat ik dat alleen maar zeg, en nog niet 'de juiste' tegen ben gekomen, of omdat ik het niet meer wil omdat mijn huwelijk niet fijn eindigde, of dat ik het door trauma's (of elke andere reden) niet meer aan durf te gaan. (zoals SoloMio ook aangeeft)
Dat is echter niet het geval. Ik heb mijn 'deel' in relaties gehad. Het was fijn, het was soms minder fijn, maar daardoor heb ik het niet 'afgeschaft'.
Ik heb het gewoon wel gehad met relaties en ik ben heel gelukkig met mijn 2 kinderen.
Ik heb leuk werk, fijne vrienden, sociale activiteiten etc.
Ik heb helemaal geen behoefte en zin in een relatie.
Achteraf zie ik in dat ik helemaal niet zo'n relatie-mens ben, en dat ik veel gelukkiger ben als ik single ben. Veel mensen kunnen zich dat niet voorstellen, en dus geloven ze me niet.
Wel dat ik vanaf de scheiding single ben, en ook blijf.
Heel vervelend dat ik daarin niet serieus word genomen. Ze denken dat ik dat alleen maar zeg, en nog niet 'de juiste' tegen ben gekomen, of omdat ik het niet meer wil omdat mijn huwelijk niet fijn eindigde, of dat ik het door trauma's (of elke andere reden) niet meer aan durf te gaan. (zoals SoloMio ook aangeeft)
Dat is echter niet het geval. Ik heb mijn 'deel' in relaties gehad. Het was fijn, het was soms minder fijn, maar daardoor heb ik het niet 'afgeschaft'.
Ik heb het gewoon wel gehad met relaties en ik ben heel gelukkig met mijn 2 kinderen.
Ik heb leuk werk, fijne vrienden, sociale activiteiten etc.
Ik heb helemaal geen behoefte en zin in een relatie.
Achteraf zie ik in dat ik helemaal niet zo'n relatie-mens ben, en dat ik veel gelukkiger ben als ik single ben. Veel mensen kunnen zich dat niet voorstellen, en dus geloven ze me niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
