Kinderen van vriend wel/niet in huis nemen? Geen OP

25-08-2024 03:21 316 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 27-08-2024 20:17
Reden: OP gewist, maatregelen zijn genomen
99.96% gewijzigd
FourLeafClover schreef:
26-08-2024 22:24
Ik ben ook puber geweest en toen gedroeg ik mij ook niet zo. Mijn broers en zussen ook niet en de mensen van mijn leeftijd of jonger in mijn omgeving ook niet. Daarom zeg ik dat ik het niet gewend ben. Er is bij ons geen verschil in leeftijd wat dat betreft. Mijn neefje van 22 doet mee, mijn neefje van 13 ook en mijn neefje van 5 ook. Maar ook mijn zus van 33. Het is gewoon anders bij mij. En blijkbaar uniek als ik het zo lees op dit forum. Of wellicht een cultuurverschil ofzo.
Op “bezoek” bij de nieuwe partner van je ouder is toch totaal wat anders dan bij de ouders van een willekeurige vriendin een praatje maken.

En ja, iedereen is wat anders gewend van huis uit, het gaat er toch in iedere familie anders aantoe?
Alle reacties Link kopieren Quote
.
fourleafclover wijzigde dit bericht op 27-08-2024 17:35
99.68% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Charlotta schreef:
26-08-2024 22:10
Maar (minderjarige of jongvolwassen) kinderen zijn niet hetzelfde als ander bezoek van familie of vrienden, daar maak je een denkfout. Ik heb zelf een co-ouderschap met mijn ex en onze kinderen zijn dus in 2 huizen ‘thuis’. Als ze in de periode dat ze bij ex zijn bij mij langskomen dan zijn ze ook niet op bezoek maar komen ze gewoon ‘hangen’. Dan kletsen we even bij en doen we daarna elk ons eigen ding in huis. Zoals ik het lees gaat het bij jouw vriend en zijn kinderen ook zo, ondanks dat er geen officieel co-ouderschap ofzo is. Hij ziet ze niet als bezoek. Zij zien zichzelf niet als bezoek (want zoals je zelf al aangeeft, bezoek komt niet te pas en te onpas binnenvallen). De enige die ze als bezoek ziet ben jij.
Co-ouderschap en de situatie van TO is niet hetzelfde.

Ik kan me voorstellen dat zij het als bezoek ziet. Zij heeft niet ingestemd met het intrekken van de kinderen bij hun huis, alsmede heeft ze de vader duidelijk aangegeven dat ze daar nog niet aan toe is en haar gezin de prioriteit heeft.

Er is geen rekening met haar en haar mogelijkheden gehouden. Ik heb de indruk dat de kinderen het idee hebben dat ze recht hebben om te komen als ze het uitkomt omdat hun vader daar woont, zonder te overleggen of het uitkomt. Uit respect voor haar zouden ze op het minst overleggen of het uitkomt dat ze komen. En de vader niet in staat is de grenzen aan te geven, alles laat gebeuren en niet zijn nieuw gezin in bescherming neemt. Geen rekening houdt met de behoefte van zijn partner, maar van alles op haar schouders legt en het liefst zijn eigen verantwoordelijkheden ontloopt. Uit haar verhaal lees ik ook dat de vader geen goede band heeft met zijn oudere kinderen.
FourLeafClover schreef:
26-08-2024 22:15
Als ik vroeger bij mijn moeder langsging of nu dus bij mijn vader. Ga ik niet verveeld op mijn telefoon zitten hangen en niet met hem praten. Daarom snap ik dat gedrag dus ook niet. Ik wil weten hoe het met mijn vader gaat, wat hem beweegt en hoe zijn dag en leven is. We zitten met elkaar en hebben het gezellig. Misschien dat er even gehangen wordt nadat we al sociaal zijn geweest. Maar het wordt altijd sociaal van begin tot het eind.
Zijn kinderen komen wanneer het hun uitkomt wat betreft locatie, tijd etc. Ze wonen er niet, ze komen op bezoek.
Dus ja, dan mag je bepaalde fatsoensnormen verwachten, ze hoeven er tenslotte niet te zijn. Daarbij is de oudste 20!

Tijd dat je ex eens afspraken met ze maakt.
anoniem_671667da53e1d wijzigde dit bericht op 26-08-2024 22:46
21.10% gewijzigd
FourLeafClover schreef:
26-08-2024 22:38
Ja, ik weet niet. Ik ben nooit eerder met een man met kinderen geweest. Of iemand die ouder is. Dus ik handel vanuit wat ik ken.

Mijn vader had ook een nieuwe partner en daar sprak ik gewoon direct leuk mee en andersom ook. En zo ook mijn zus dus ja ik weet het niet.. En ik was toen iets van 14 jaar.
Ja, misschien zijn jullie met die waarden en normen opgevoed. Jouw partner voedt zijn kinderen blijkbaar anders op. Dat zal moeten blijken. Gezien de tijdslijn zullen nog veel moeten ontdekken nu er al een kind is, er is geen tijd meer om vooraf te kijken hoe je in het leven staat. Wat jij van huis uit gewend bent is niet meer van toepassing.

Maar misschien moet je gewoon wat meer voor jezelf kiezen en niet teveel sociaal wenselijk willen doen. Zulke dingen zijn tweerichtingsverkeer, het moet niet zo zijn dat jij als enige het gesprek draaiende moet houden.
Hetzelfde met je partner, jij doet je best er wat van te maken, en hij doet gewoon wat hij zelf wil. Dan moet jij dat misschien ook maar wat meer doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
september schreef:
26-08-2024 22:45
Hetzelfde met je partner, jij doet je best er wat van te maken, en hij doet gewoon wat hij zelf wil. Dan moet jij dat misschien ook maar wat meer doen.
Mee eens. Vaker voor jezelf kiezen TO.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubbel
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik zo je reacties lees, dan zou ik je echt afraden de "kinderen" in huis te nemen. Dat betekent uiteindelijk dat jij je er niet meer thuis voelt in je eigen huis. Je hebt geen echte band met ze en zowel de gast van 20 als de puberdochter van 15 gaan echt niet van plan zijn om enorme rekening te houden met jouw gevoelens en behoeften. En ook niet met die van je baby.

Als het nu kinderen waren waar je een goede band mee hebt, dan is het ook anders. Maar je wordt te gast in je eigen huis als je ze in je huis laat wonen. Dus nee, zeker niet zomaar mee akkoord gaan. En als je wel erover wil praten, dan met de 5 of 6 betrokkenen om tafel en ook afspraken maken. Ook over verdeling van de kosten en afspraken rondom het huishouden. Het is van de zotte dat jij ineens ingezet wordt als gastvrouwe er niks gezegd wordt over afspraken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bubbelbel schreef:
26-08-2024 22:49
Als ik zo je reacties lees, dan zou ik je echt afraden de "kinderen" in huis te nemen. Dat betekent uiteindelijk dat jij je er niet meer thuis voelt in je eigen huis. Je hebt geen echte band met ze en zowel de gast van 20 als de puberdochter van 15 gaan echt niet van plan zijn om enorme rekening te houden met jouw gevoelens en behoeften. En ook niet met die van je baby.

Als het nu kinderen waren waar je een goede band mee hebt, dan is het ook anders. Maar je wordt te gast in je eigen huis als je ze in je huis laat wonen. Dus nee, zeker niet zomaar mee akkoord gaan. En als je wel erover wil praten, dan met de 5 of 6 betrokkenen om tafel en ook afspraken maken. Ook over verdeling van de kosten en afspraken rondom het huishouden. Het is van de zotte dat jij ineens ingezet wordt als gastvrouwe er niks gezegd wordt over afspraken.
Als je dan trouwens toch afspraken over het huishouden bent aan 't maken zou ik ook gelijk een rondje "afspraken over hoe vaak bezoek blijft hangen" maken.

Het huis is geen hotel, dus er hoeven ook niet elke dag vriendjes, partners of gewone vrienden te blijven slapen.
Als de oudste wel dagelijks vrienden wil te slapen leggen gaat ie maar op kamers.


(Het is nog één zaak dat zij eventueel in komen wonen. Het is een andere zaak dat je nooit van tevoren weet hoeveel man er in je huis kampeert. Of dat er ook nog een partner half komt inwonen.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
FourLeafClover schreef:
26-08-2024 22:15
Als ik vroeger bij mijn moeder langsging of nu dus bij mijn vader. Ga ik niet verveeld op mijn telefoon zitten hangen en niet met hem praten. Daarom snap ik dat gedrag dus ook niet. Ik wil weten hoe het met mijn vader gaat, wat hem beweegt en hoe zijn dag en leven is. We zitten met elkaar en hebben het gezellig. Misschien dat er even gehangen wordt nadat we al sociaal zijn geweest. Maar het wordt altijd sociaal van begin tot het eind.

Nee, dat is niet de reden dat je hun gedrag niet snapt. De reden dat je het niet snapt (of wil snappen) is dat je je niet in hen in kan/wil leven en iedereen langs jouw lat legt (zowel die kinderen als hun vader, en hun moeder eigenlijk ook). Alleen jouw mores is goed. Daar zou ik maar eens wat mee gaan doen want jij maakt het jezelf erg moeilijk hiermee (en anderen ook).
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik zei dat je wel erg vasthoudt aan je eisen en normen, bedoelde ik dus wat je nu met het overgrote deel van jouw posts illustreert, mijns inziens. Onbewust leg jij anderen jouw norm op. En daar zit je jezelf enorm mee in de weg. Je kunt gewoon verder met je plannen als zijn kinderen er zijn. Jij hoeft ze echt niet te vermaken omdat jij dat van huis uit gewend bent. Ik zou overigens wel je vriend afspraken laten maken met zijn kinderen. Dat ze niet zomaar komen aanwaaien als het hun uitkomt. Maar als ze er zijn, is het niet jouw taak om ze bezig te houden. Wat dat betreft moet je gewoon voor jezelf kiezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
26-08-2024 22:55
Nee, dat is niet de reden dat je hun gedrag niet snapt. De reden dat je het niet snapt (of wil snappen) is dat je je niet in hen in kan/wil leven en iedereen langs jouw lat legt (zowel die kinderen als hun vader, en hun moeder eigenlijk ook). Alleen jouw mores is goed. Daar zou ik maar eens wat mee gaan doen want jij maakt het jezelf erg moeilijk hiermee (en anderen ook).

Dit dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
S-Groot schreef:
26-08-2024 22:55
Nee, dat is niet de reden dat je hun gedrag niet snapt. De reden dat je het niet snapt (of wil snappen) is dat je je niet in hen in kan/wil leven en iedereen langs jouw lat legt (zowel die kinderen als hun vader, en hun moeder eigenlijk ook). Alleen jouw mores is goed. Daar zou ik maar eens wat mee gaan doen want jij maakt het jezelf erg moeilijk hiermee (en anderen ook).
Waarom moet zij hun gedrag snappen of in hun inleven?

Kinderen die ze niet kent en geen band mee heeft, geen
moeie voor haar doen en geen rekening met haar houden?

Eenzijdig band opbouwen werkt niet. De moeite moet van twee kanten komen.
Hoezo moeten die kinderen moeite voor haar doen? Zij hebben geen enkele keuze gehad in dit gebeuren, hun vader heeft opeens een kind bij een wildvreemde vrouw gemaakt. Nou prima, dat is dan zo. Maar dat is toch niet hun keuze.

Omgekeerd heeft TO er wel voor gekozen met deze man mét kinderen samen te gaan wonen, dat is een actieve beslissing.
Alle reacties Link kopieren Quote
september schreef:
26-08-2024 23:04
Hoezo moeten die kinderen moeite voor haar doen? Zij hebben geen enkele keuze gehad in dit gebeuren, hun vader heeft opeens een kind bij een wildvreemde vrouw gemaakt. Nou prima, dat is dan zo. Maar dat is toch niet hun keuze.

Omgekeerd heeft TO er wel voor gekozen met deze man mét kinderen samen te gaan wonen, dat is een actieve beslissing.
Zij willen weg bij hun moeder en verhuizen naar vader.

Dan heb je je dus als puber een klein beetje aan te passen aan het huis waar je vader woont en het gezin waar je terecht komt.
Het is niet dat ze 5 zijn. Er zit nota bene een volwassene bij die even goed ook op kamers zou kunnen. Daar zou ie zich ook aan bepaalde regels moeten houden.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Wissewis schreef:
26-08-2024 23:08
Zij willen weg bij hun moeder en verhuizen naar vader.

Dan heb je je dus als puber een klein beetje aan te passen aan het huis waar je vader woont en het gezin waar je terecht komt.
Het is niet dat ze 5 zijn. Er zit nota bene een volwassene bij die even goed ook op kamers zou kunnen. Daar zou ie zich ook aan bepaalde regels moeten houden.
Dat betekent niet dat je geforceerd gesprekken moet gaan zitten voeren. Laat het gewoon wat meer op zijn beloop en realiseer je dat elke familie anders is, qua sociale interactie. Hoe meer TO de kar blijft trekken, des te minder zal het uit hun komen.

En TO stapt hier evengoed in een al bestaande familie, met eigen gewoonten. Blijkbaar is er minder behoefte aan bepaalde gesprekken, of die ontspannenheid is er nog niet. Dat het er bij haar thuis anders aan toeging is niet van belang. De man waar ze mee is heeft zijn kinderen anders opgevoed. Kinderen mogen bij hun vader willen zijn.
anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 26-08-2024 23:14
11.89% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Bubbelbel schreef:
26-08-2024 22:49
Als ik zo je reacties lees, dan zou ik je echt afraden de "kinderen" in huis te nemen. Dat betekent uiteindelijk dat jij je er niet meer thuis voelt in je eigen huis. Je hebt geen echte band met ze en zowel de gast van 20 als de puberdochter van 15 gaan echt niet van plan zijn om enorme rekening te houden met jouw gevoelens en behoeften. En ook niet met die van je baby.

Als het nu kinderen waren waar je een goede band mee hebt, dan is het ook anders. Maar je wordt te gast in je eigen huis als je ze in je huis laat wonen. Dus nee, zeker niet zomaar mee akkoord gaan. En als je wel erover wil praten, dan met de 5 of 6 betrokkenen om tafel en ook afspraken maken. Ook over verdeling van de kosten en afspraken rondom het huishouden. Het is van de zotte dat jij ineens ingezet wordt als gastvrouwe er niks gezegd wordt over afspraken.
En waar moeten die kinderen dan naartoe?
Alle reacties Link kopieren Quote
september schreef:
26-08-2024 23:04
Hoezo moeten die kinderen moeite voor haar doen? Zij hebben geen enkele keuze gehad in dit gebeuren, hun vader heeft opeens een kind bij een wildvreemde vrouw gemaakt. Nou prima, dat is dan zo. Maar dat is toch niet hun keuze.

Omgekeerd heeft TO er wel voor gekozen met deze man mét kinderen samen te gaan wonen, dat is een actieve beslissing.
Klopt, de kinderen hebben ook geen inbreng gehad in feit dat de ouders uit elkaar gingen, de moeder een nieuwe relatie heeft gekregen en een kind. Dat de vader lang uit beeld was en niet naar ze omkeek.
Heel triest voor ze. Deze puinhoop hebben de kinderen hun ouders bezorgd. En het waar dat je je ouders niet kan kiezen als kind zijnde.

Maar moeten de nieuwe partners het gemiste opvullen? Dat vind ik niet.

Naar mijn idee accepteert ze de kinderen en houdt ook rekening met hun komst, wel binnen haar voorwaarde. En daar is niets mis mee.
Om band met elkaar op te bouwen moet iedereen moeite doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
De jongen van 20 is volwassen en kan gaan en staan waar hij wil. Die is niet afhankelijk van zijn ouders meer. Hij heeft dus nog een derde optie om op kamers of iets te gaan.

De dochter van 15 hoeft niet weg bij haar moeder, ze kan daar gewoon blijven. Ze wil alleen weg, omdat ze de stiefvader niet leuk vindt.

Het is niet alsof beide kinderen dakloos zijn, dan was het een heel ander verhaal. Zij willen liever elders wonen, omdat ze denken dat het daar beter is. Ik krijg ook niet echt de indruk dat ze bij vader willen zijn, meer dat ze gewoon elders willen wonen.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
fourleafclover wijzigde dit bericht op 27-08-2024 17:36
99.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Niva20 schreef:
26-08-2024 23:22
Klopt, de kinderen hebben ook geen inbreng gehad in feit dat de ouders uit elkaar gingen, de moeder een nieuwe relatie heeft gekregen en een kind. Dat de vader lang uit beeld was en niet naar ze omkeek.
Heel triest voor ze. Deze puinhoop hebben de kinderen hun ouders bezorgd. En het waar dat je je ouders niet kan kiezen als kind zijnde.

Maar moeten de nieuwe partners het gemiste opvullen? Dat vind ik niet.

Naar mijn idee accepteert ze de kinderen en houdt ook rekening met hun komst, wel binnen haar voorwaarde. En daar is niets mis mee.
Om band met elkaar op te bouwen moet iedereen moeite doen.
Dit is ook hoe ik het zie. De kinderen geven ook aan blij te zijn met onze relatie en dat vader daardoor blijer is dan voorheen. Dus het is niet zo dat er een hekel is of iets dergelijks. Het is gewoon ongemakkelijk van beide kanten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Enfin, TO, wat is je concrete plan nu? Wat is stap 1?
Alle reacties Link kopieren Quote
september schreef:
26-08-2024 23:11
Dat betekent niet dat je geforceerd gesprekken moet gaan zitten voeren. Laat het gewoon wat meer op zijn beloop en realiseer je dat elke familie anders is, qua sociale interactie. Hoe meer TO de kar blijft trekken, des te minder zal het uit hun komen.

En TO stapt hier evengoed in een al bestaande familie, met eigen gewoonten. Blijkbaar is er minder behoefte aan bepaalde gesprekken, of die ontspannenheid is er nog niet. Dat het er bij haar thuis anders aan toeging is niet van belang. De man waar ze mee is heeft zijn kinderen anders opgevoed. Kinderen mogen bij hun vader willen zijn.
Dit ga ik proberen. Het is niet dat ik geen andere manier wil proberen het is meer dat ik er heel erg aan moet wennen omdat ik iets gewend ben. Maar dat is van hun kant waarschijnlijk ook. De kinderen hebben er inderdaad niet voor gekozen. Maar geven aan wel blij te zijn met onze relatie. En in zoverre blij dat ze dus ook bij ons willen wonen. Dus ik zie het niet zo negatief in. Maar ik heb de manier nog niet gevonden dat het voor beide niet ongemakkelijk is. Ik zie mijzelf als volwassene daar wel verantwoordelijk voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar kan het ook zo zijn dat het juist ongemakkelijk is, omdat jij je gedraagt zoals je je gedraagt? Dus zo geforceerd samen aan tafel zitten en ze te “entertainen”. Wie zegt dat ze daar behoefte aan hebben?

Jij hebt het gevoel dat jij je ding niet kan doen. Wellicht straal je dat onbewust ook uit en voelen ze dat ook aan?

Ik zie weinig reflectie op je eigen gedrag in relatie met jouw omgang met de kinderen. Behalve dat je blijft zeggen dat jij dat zus en zo gewend bent van huis uit.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven