Relaties
alle pijlers
Kraamtijd en familie
woensdag 31 mei 2023 om 23:18
Dag viva-ers,
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
woensdag 31 mei 2023 om 23:18
Dag viva-ers,
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
donderdag 1 juni 2023 om 08:42
Je zegt 'op afstand houden kan natuurlijk niet' maar het kan best een beetje. Je kunt 48 uur wachten met vertellen dat je bevallen bent. Je kunt de kraamverzorgende vragen of ze ze na twintig minuten of een halfuur weer met een smoes de deur uit kan werken. Je kan gewoon het contact veel afhouden en limiteren tot wat jij acceptabel vindt. Ze hoeven niet te weten dat je schoonouders al eerder, vaker en langer zijn geweest. Ze hoeven niet te pronken met je kind want je hoeft het kind niet aan hen mee te geven.
Sterkte, want al die dingen begrenzen vraagt wel weer veel van jou en je man qua grenzen bewaken, en geeft mogelijk wrijving, en dat is nooit fijn, laat staan in je kraamtijd. Maar je mag keuzes maken die zij niet goed vinden. Dat zij iets willen (veel langskomen, pronken), betekent niet dat dat ook moet gebeuren. Probeer jezelf op dezelfde wijze te beschermen als afgelopen jaren, ook al wordt de druk vanuit hen verhoogd. En misschien ontwikkelen ze zich tot veel leukere grootouders dan ouders, en komen jullie uiteindelijk wel in een fijne modus waarbij het voor je kindje leuk is om bij hen te logeren of oppasmomenten te hebben, dus het kan uiteindelijk ook iets positiefs brengen. Dat weet je nog niet, maar misschien is het fijn om het ook te zien als een mogelijke kans dan als gegarandeerd uitsluitend meer gedoe of ellende.
Sterkte, want al die dingen begrenzen vraagt wel weer veel van jou en je man qua grenzen bewaken, en geeft mogelijk wrijving, en dat is nooit fijn, laat staan in je kraamtijd. Maar je mag keuzes maken die zij niet goed vinden. Dat zij iets willen (veel langskomen, pronken), betekent niet dat dat ook moet gebeuren. Probeer jezelf op dezelfde wijze te beschermen als afgelopen jaren, ook al wordt de druk vanuit hen verhoogd. En misschien ontwikkelen ze zich tot veel leukere grootouders dan ouders, en komen jullie uiteindelijk wel in een fijne modus waarbij het voor je kindje leuk is om bij hen te logeren of oppasmomenten te hebben, dus het kan uiteindelijk ook iets positiefs brengen. Dat weet je nog niet, maar misschien is het fijn om het ook te zien als een mogelijke kans dan als gegarandeerd uitsluitend meer gedoe of ellende.
donderdag 1 juni 2023 om 08:47
Het klinkt alsof er nog veel te bespreken is met je ouders. En niet perse vol met verwijten.
Vroeger waren dingen andere, tegenwoordig zijn oudere veel meer betrokken en veel meer helpend en zo te lezen hebben jouw ouders hun best gedaan en zijn ze niet schadelijk voor jou of je kind.
Dus accepteer hoe dingen zijn en doe het zelf anders (want ik snao dat je nu in een kind krijgt en denkt dat je het allemaal andere gaat doe maar dat moeten we nog maar zien over een jaar of 20 of dat ook zo is gegaan).
En als dat niet lukt, ga dan in therapie en probeer dit op te lossen.
Vroeger waren dingen andere, tegenwoordig zijn oudere veel meer betrokken en veel meer helpend en zo te lezen hebben jouw ouders hun best gedaan en zijn ze niet schadelijk voor jou of je kind.
Dus accepteer hoe dingen zijn en doe het zelf anders (want ik snao dat je nu in een kind krijgt en denkt dat je het allemaal andere gaat doe maar dat moeten we nog maar zien over een jaar of 20 of dat ook zo is gegaan).
En als dat niet lukt, ga dan in therapie en probeer dit op te lossen.
donderdag 1 juni 2023 om 08:48
Wat vervelend voor je, ik snap dat je ermee zit.
Ik zou nu, nu je nog net tijd hebt voor de bevalling, alvast een duidelijk plan maken voor de komende maand. En dat ook opschrijven, en aan je partner en straks je kraamverzorgster geven. Dat voorkomt dat je straks, op je kwetsbaarst, nog keuzes moet maken en veel met je grenzen bezig moet zijn.
Je kunt bijvoorbeeld vastleggen dat ze nooit langer dan 60 min mogen blijven bij een bezoek. En dat ze max 2x per week mogen komen, en alleen op afspraak, nooit onaangekondigd. De mensen om je heen kunnen zorgen dat dat nageleefd wordt.
Door dat zo helder te hebben, bewaak je jezelf, je gezin, en je ouders ook, want die weten beter waar ze aan toe zijn (ook al zijn ze het er vast mee oneens!).
Ze helemaal tevreden houden lukt toch niet, want ze zullen sowieso meer willen dan jij wil geven. En het draait hier om jou, dus dat is ook oke. Je bent niets verplicht. En de afspraken die ik hierboven voorstelde, kun je ook prima verpakken als 'nodig voor het herstel en het welzijn van de baby'.
Ik zou nu, nu je nog net tijd hebt voor de bevalling, alvast een duidelijk plan maken voor de komende maand. En dat ook opschrijven, en aan je partner en straks je kraamverzorgster geven. Dat voorkomt dat je straks, op je kwetsbaarst, nog keuzes moet maken en veel met je grenzen bezig moet zijn.
Je kunt bijvoorbeeld vastleggen dat ze nooit langer dan 60 min mogen blijven bij een bezoek. En dat ze max 2x per week mogen komen, en alleen op afspraak, nooit onaangekondigd. De mensen om je heen kunnen zorgen dat dat nageleefd wordt.
Door dat zo helder te hebben, bewaak je jezelf, je gezin, en je ouders ook, want die weten beter waar ze aan toe zijn (ook al zijn ze het er vast mee oneens!).
Ze helemaal tevreden houden lukt toch niet, want ze zullen sowieso meer willen dan jij wil geven. En het draait hier om jou, dus dat is ook oke. Je bent niets verplicht. En de afspraken die ik hierboven voorstelde, kun je ook prima verpakken als 'nodig voor het herstel en het welzijn van de baby'.
donderdag 1 juni 2023 om 08:49
Ten eerste wacht je met het aan de wereld vertellen van de geboorte van je kind tot jullie dat samen fijn en gezellig vinden en jij denkt dat je het aan kunt dat je ouders je kind mogen zien.
Ze hoeven niet meteen vast te houden. Dat mag je weigeren.
Je ouders mogen hun ego even achteruit gaan zetten. Zij zijn niet de belangrijkste mensen.
Voor jezelf: lees het boek 'ongezien opgegroeid' . Daarin staat dat het je materieel misschien aan niets ontbroken kan hebben en je tóch een slechte, onveilige jeugd hebt kunnen hebben omdat je gevoelens nooit zijn erkent, herkent, geaccepteerd en op een gezonde manier tot uiting mochten komen.
Ze hoeven niet meteen vast te houden. Dat mag je weigeren.
Je ouders mogen hun ego even achteruit gaan zetten. Zij zijn niet de belangrijkste mensen.
Voor jezelf: lees het boek 'ongezien opgegroeid' . Daarin staat dat het je materieel misschien aan niets ontbroken kan hebben en je tóch een slechte, onveilige jeugd hebt kunnen hebben omdat je gevoelens nooit zijn erkent, herkent, geaccepteerd en op een gezonde manier tot uiting mochten komen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 1 juni 2023 om 08:57
Precies wat Helena hierboven schrijft!
Verder herken ik me wel in je verhaal, met als verschil dat mijn ouders niet zooooo in de wolken waren. Ze waren blij en keken er naar uit maar praatten er niet de hele dag over.
Maar goed, wat ik heb gedaan is me er toch overheen gezet. Mijn ouders tijd met kleinkind gegund, en kind de kans op een betrokken opa en oma. Uiteindelijk zijn we eigenlijk weer in dezelfde modus gekomen als voor de zwangerschap, waarbij we elkaar een paar keer per jaar zien en opppervlakkige gesprekken hebben, maar de kinderen (nu 8 en 9) vinden het leuk bij opa en oma en merken volgens mij niets van een 'verstoorde' band. Vooral mijn vader is ook echt een leuke opa met veel grappen en grollen die de jongens leuk vinden. Toevallig wonen andere opa en oma ook dichterbij, dus wat dat betreft is het 'logisch' dat ze die vaker zien.
Bedenk: zij hoeven jouw kind niet op te voeden, zoals je ze beschrijft lijdt kind (waarschijnlijk) niet onder omgang met hen. En waarom zouden ze niet mogen pronken met kleinkind, is toch leuk dat zij trots zijn op jouw kind? Hen weghouden is m.i. alleen omdat je ze de lol niet gunt, payback. Vraag je goed af wie daarmee gediend is. Sterkte iig en een fijne kraamtijd gewenst!
Verder herken ik me wel in je verhaal, met als verschil dat mijn ouders niet zooooo in de wolken waren. Ze waren blij en keken er naar uit maar praatten er niet de hele dag over.
Maar goed, wat ik heb gedaan is me er toch overheen gezet. Mijn ouders tijd met kleinkind gegund, en kind de kans op een betrokken opa en oma. Uiteindelijk zijn we eigenlijk weer in dezelfde modus gekomen als voor de zwangerschap, waarbij we elkaar een paar keer per jaar zien en opppervlakkige gesprekken hebben, maar de kinderen (nu 8 en 9) vinden het leuk bij opa en oma en merken volgens mij niets van een 'verstoorde' band. Vooral mijn vader is ook echt een leuke opa met veel grappen en grollen die de jongens leuk vinden. Toevallig wonen andere opa en oma ook dichterbij, dus wat dat betreft is het 'logisch' dat ze die vaker zien.
Bedenk: zij hoeven jouw kind niet op te voeden, zoals je ze beschrijft lijdt kind (waarschijnlijk) niet onder omgang met hen. En waarom zouden ze niet mogen pronken met kleinkind, is toch leuk dat zij trots zijn op jouw kind? Hen weghouden is m.i. alleen omdat je ze de lol niet gunt, payback. Vraag je goed af wie daarmee gediend is. Sterkte iig en een fijne kraamtijd gewenst!
nootboek wijzigde dit bericht op 01-06-2023 09:15
15.93% gewijzigd
donderdag 1 juni 2023 om 08:59
Ook al hebben jouw ouders de rol van vader & moeder niet zo ingevuld als jij nodig had, ze zouden nu wel een goede opa & oma kunnen zijn voor jouw kind.
Wellicht betekenen ze straks wel veel voor jouw kind en hecht je kind zich heel anders aan hen. Je kind heeft andere dingen van hen nodig dan jij vroeger had. Die relatie begint straks op 0.
Wellicht betekenen ze straks wel veel voor jouw kind en hecht je kind zich heel anders aan hen. Je kind heeft andere dingen van hen nodig dan jij vroeger had. Die relatie begint straks op 0.
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
donderdag 1 juni 2023 om 09:01
Twee keer hetzelfde topic?
Dan hier ook maar even mijn reactie plaatsen:
Ook al hebben jouw ouders de rol van vader & moeder niet zo ingevuld als jij nodig had, ze zouden nu wel een goede opa & oma kunnen zijn voor jouw kind.
Wellicht betekenen ze straks wel veel voor jouw kind en hecht je kind zich heel anders aan hen. Je kind heeft andere dingen van hen nodig dan jij vroeger had. Die relatie begint straks op 0.
Dan hier ook maar even mijn reactie plaatsen:
Ook al hebben jouw ouders de rol van vader & moeder niet zo ingevuld als jij nodig had, ze zouden nu wel een goede opa & oma kunnen zijn voor jouw kind.
Wellicht betekenen ze straks wel veel voor jouw kind en hecht je kind zich heel anders aan hen. Je kind heeft andere dingen van hen nodig dan jij vroeger had. Die relatie begint straks op 0.
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
donderdag 1 juni 2023 om 09:09
Ik herken het gevoel wel een beetje hoor. Los van hoe je ouders je hebben opgevoed.
Het komt over alsof zij zichzelf nu heel erg op de voorgrond plaatsen.
En dit is je eerste kindje dus alles is nieuw. Dus ik kan me voorstellen dat je even niet op grensoverschrijdende mensen zit te wachten.
Dat had ik ook heel erg. Ik had 9 maanden rondgehobbeld met een baby in mijn buik en wilde de eerste tijd echt even ZELF wennen aan moeder zijn en kon het echt niet hebben dat mensen haar al wilde vasthouden en gingen lopen tutten. Dus ik heb ook echt bijna iedereen geweigerd en eruit laten zetten door de kraamhulp tot ik weer beetje bijgekomen was van de bevalling en in een ritme zat met mijn dochter.
Sta op je strepen en bewaak je grenzen. En als jij pas kraamvisite wil na bijvoorbeeld 3 weken dan is dat je goed recht.
Het komt over alsof zij zichzelf nu heel erg op de voorgrond plaatsen.
En dit is je eerste kindje dus alles is nieuw. Dus ik kan me voorstellen dat je even niet op grensoverschrijdende mensen zit te wachten.
Dat had ik ook heel erg. Ik had 9 maanden rondgehobbeld met een baby in mijn buik en wilde de eerste tijd echt even ZELF wennen aan moeder zijn en kon het echt niet hebben dat mensen haar al wilde vasthouden en gingen lopen tutten. Dus ik heb ook echt bijna iedereen geweigerd en eruit laten zetten door de kraamhulp tot ik weer beetje bijgekomen was van de bevalling en in een ritme zat met mijn dochter.
Sta op je strepen en bewaak je grenzen. En als jij pas kraamvisite wil na bijvoorbeeld 3 weken dan is dat je goed recht.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
donderdag 1 juni 2023 om 09:24
Wanneer ik terugdenk aan mijn zwangerschap en de kraamtijd dan word ik of boos of verdrietig. Dat komt echt door mijn moeder.
Ik weet niet wat jouw moeder doet of niet doet, maar mijn moeder kon erge nare opmerkingen maken, erg kwetsend. Zo lag ik na de geplande sectio 8 uur lang op de verkoever ivm de epiduraal die niet goed zat.(ik had geen gevoel in mijn been).....en mijn moeder kwam echt kwaad aangelopen, omdat ze dus helemaal naar de verkoever moest vanaf de Moeder/kind afdeling. Zij waren de eersten die op kraambezoek kwamen.....en dan op zo'n manier! Ik kan je zeggen, de tranen sprongen in mijn ogen...ik had het eerste bezoek van mijn ouders met mijn dochter wel heel anders voorgesteld. Daarna gebeurden er nog meer nare en kwetsende dingen.....
Ik kan je geen advies geven, eigenlijk, bedenk ik mij nu.
Behalve goed je grenzen te bewaken. Misschien vooraf bespreken met je man bij welk teken/gebaar van jou je ouders "weggestuurd" worden. Misschien ook bespreken met de kraamhulp?
Ik weet niet wat jouw moeder doet of niet doet, maar mijn moeder kon erge nare opmerkingen maken, erg kwetsend. Zo lag ik na de geplande sectio 8 uur lang op de verkoever ivm de epiduraal die niet goed zat.(ik had geen gevoel in mijn been).....en mijn moeder kwam echt kwaad aangelopen, omdat ze dus helemaal naar de verkoever moest vanaf de Moeder/kind afdeling. Zij waren de eersten die op kraambezoek kwamen.....en dan op zo'n manier! Ik kan je zeggen, de tranen sprongen in mijn ogen...ik had het eerste bezoek van mijn ouders met mijn dochter wel heel anders voorgesteld. Daarna gebeurden er nog meer nare en kwetsende dingen.....
Ik kan je geen advies geven, eigenlijk, bedenk ik mij nu.
Behalve goed je grenzen te bewaken. Misschien vooraf bespreken met je man bij welk teken/gebaar van jou je ouders "weggestuurd" worden. Misschien ook bespreken met de kraamhulp?
donderdag 1 juni 2023 om 09:51
Ze waren wel degelijk schadelijk anders zat TO nu niet met deze gevoelens. Misschien "gekleurd" door hormonen maar diezelfde hormonen zorgen er nu wel voor dat die gevoelens naar boven komen en niet rationeel verstopt zijn. En dat vroeger het anders was wil nog niet zeggen dat emotioneel in de kou laten staan of er op belangrijke momenten niet zijn normaal was.coderood schreef: ↑01-06-2023 08:47Het klinkt alsof er nog veel te bespreken is met je ouders. En niet perse vol met verwijten.
Vroeger waren dingen andere, tegenwoordig zijn oudere veel meer betrokken en veel meer helpend en zo te lezen hebben jouw ouders hun best gedaan en zijn ze niet schadelijk voor jou of je kind.
Dus accepteer hoe dingen zijn en doe het zelf anders (want ik snao dat je nu in een kind krijgt en denkt dat je het allemaal andere gaat doe maar dat moeten we nog maar zien over een jaar of 20 of dat ook zo is gegaan).
En als dat niet lukt, ga dan in therapie en probeer dit op te lossen.
Mijn vroeger is al ouder dan die van TO en toen was dat ook niet gewoon.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
donderdag 1 juni 2023 om 09:57
Maar dat verandert de situatie van TO niet. Die is er altijd bij betrokken.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
donderdag 1 juni 2023 om 10:00
Doreia gaf al hele goede tips.
Maak afspraken met je partner zodat jullie op 1 lijn zitten.
Houd bezoeken kort en niet dagelijks. Jullie hebben rust nodig, moeten herstellen en je ouders zijn niet de enigen die willen komen.
Kom je er voor jezelf niet uit is hulp zoeken altijd mogelijk.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
donderdag 1 juni 2023 om 10:09
Hoe ze als ouder waren zeggen niets hoe ze als opa en oma zijn. Dat zijn echt heel verschillende rollen en ik zou mij daar niet op voorhand al druk over maken. Je geeft zelf al aan dat er geen kwade wil is bij je ouders en dat ze met de beste bedoelingen hebben gehandeld. Wat ik heb gemerkt is dat het ouderschap mij milder heeft gemaakt. Je handelt inderdaad met de beste bedoelingen en daarbij maak je ook fouten. Mijn ouders deden het niet perfect en ik ook niet. Eigenlijk doe je maar wat als ouder 
Als je jouw boosheid niet kan loslaten dan zou ik wel therapie overwegen want dit kost je alleen maar kostbare energie die je veel beter kan gebruiken, zeker met een kind.
Als je jouw boosheid niet kan loslaten dan zou ik wel therapie overwegen want dit kost je alleen maar kostbare energie die je veel beter kan gebruiken, zeker met een kind.
donderdag 1 juni 2023 om 10:11
Niet quoten aub.
Herkenbaar. Mijn tip: kies volledig voor jezelf in de kraamtijd. Je mag je ouders gewoon de deur wijzen, weigeren, negeren, wat jij wil. Het gaat even om waar jij behoefte aan hebt, niet wat zij willen. Dat kun je ook benoemen.
-weg-
Bereid je ook voor op wat eventueel gaat komen; je wordt nu zelf moeder. Je gaat dingen anders zien, minder willen pikken. Hoe ga je om met een oppaswens bijvoorbeeld?
-weg-.
Herkenbaar. Mijn tip: kies volledig voor jezelf in de kraamtijd. Je mag je ouders gewoon de deur wijzen, weigeren, negeren, wat jij wil. Het gaat even om waar jij behoefte aan hebt, niet wat zij willen. Dat kun je ook benoemen.
-weg-
Bereid je ook voor op wat eventueel gaat komen; je wordt nu zelf moeder. Je gaat dingen anders zien, minder willen pikken. Hoe ga je om met een oppaswens bijvoorbeeld?
-weg-.
anoniem_655bb33b3d61a wijzigde dit bericht op 02-06-2023 09:22
32.59% gewijzigd
donderdag 1 juni 2023 om 10:27
100% +1marin125 schreef: ↑01-06-2023 09:51Ze waren wel degelijk schadelijk anders zat TO nu niet met deze gevoelens. Misschien "gekleurd" door hormonen maar diezelfde hormonen zorgen er nu wel voor dat die gevoelens naar boven komen en niet rationeel verstopt zijn. En dat vroeger het anders was wil nog niet zeggen dat emotioneel in de kou laten staan of er op belangrijke momenten niet zijn normaal was.
Mijn vroeger is al ouder dan die van TO en toen was dat ook niet gewoon.
natuurlijk waren deze ouders schadelijk
donderdag 1 juni 2023 om 10:36
En niet eens dat ouders een andere opa en oma kunnen zijn.
Als ik kijk naar mijn ouders, zij zien zichzelf als het middelpunt en de rest moet daar zich omheen vouwen. Als het anders gaat dan zij verwachten, dan kan mijn moeder zo'n hoofd trekken als Kermit de kikker doet als hij op zijn neus kijkt en duikt mijn vader direct weg en gaat opeens heel druk iets doen waar geen communicatie meer te doen is. Tot de ander weer in de pas loopt, dan ontdooien ze weer en kunnen we weer verder.
Mijn kinderen krijgen dezelfde behandeling. Als het niet is zoals zij het in het hoofd hebben, dan zullen ze het ook niet anders doen. Alles heeft een tijd en een plaats en daarvan is niet af te wijken. Er zijn onzichtbare protocollen en procedures die zij volgen en waar niet vanaf geweken kan worden. Ze zijn echt heel lief, willen alles wel doen, maar wel binnen wat zij goed en acceptabel achten en wat vanuit hen geredeneerd nodig is voor de ander. Zij kunnen niet anders. De behoeften, noden en gevoelens van de ander kunnen zij niet erkennen, herkennen en op een gezonde manier tot uiting laten komen. Gevoelens bestaan eigenlijk niet en zo wel, dan moet dit zo snel mogelijk weer verdwijnen onder ratio en logica.
Als ik kijk naar mijn ouders, zij zien zichzelf als het middelpunt en de rest moet daar zich omheen vouwen. Als het anders gaat dan zij verwachten, dan kan mijn moeder zo'n hoofd trekken als Kermit de kikker doet als hij op zijn neus kijkt en duikt mijn vader direct weg en gaat opeens heel druk iets doen waar geen communicatie meer te doen is. Tot de ander weer in de pas loopt, dan ontdooien ze weer en kunnen we weer verder.
Mijn kinderen krijgen dezelfde behandeling. Als het niet is zoals zij het in het hoofd hebben, dan zullen ze het ook niet anders doen. Alles heeft een tijd en een plaats en daarvan is niet af te wijken. Er zijn onzichtbare protocollen en procedures die zij volgen en waar niet vanaf geweken kan worden. Ze zijn echt heel lief, willen alles wel doen, maar wel binnen wat zij goed en acceptabel achten en wat vanuit hen geredeneerd nodig is voor de ander. Zij kunnen niet anders. De behoeften, noden en gevoelens van de ander kunnen zij niet erkennen, herkennen en op een gezonde manier tot uiting laten komen. Gevoelens bestaan eigenlijk niet en zo wel, dan moet dit zo snel mogelijk weer verdwijnen onder ratio en logica.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 1 juni 2023 om 10:39
Herkenbaar. Mijn al jaren niet meer betrokken ouders hadden zich hele ideeën in hun hoofd gehaald over oppassen, kleinkind mee op vakantie nemen, koffie op zondag etc. Wij hebben een stuk eerder een pijnlijk gesprek gehad, waarin ik aangegeven heb hoe ik ernaar kijk en wat dat betekent voor de periode na de geboorte (lees: Niet oppassen, kleinkind mag niet met hen op vakantie, koffie wanneer we daar beide zin in hebben). Dat was wel een flinke domper voor ze. Daar zijn ook nog wel moeilijke gesprekken (en verwijten) op gevolgd.
Maar, doordat we het vooraf besproken hebben, was de kraamtijd prima verlopen. Of tenminste, zoals wij dat graag wilden.
Heb je nog tijd om met ze rond de tafel te gaan zitten en open en eerlijk op tafel te leggen hoe jij er tegenaan kijkt? Ik denk echt dat het managen van hun verwachtingen nu het straks een stuk fijner voor jezelf maakt. In de kraamperiode is het best lastig om grenzen te bewaken zonder daar zelf last van te hebben.
Maar, doordat we het vooraf besproken hebben, was de kraamtijd prima verlopen. Of tenminste, zoals wij dat graag wilden.
Heb je nog tijd om met ze rond de tafel te gaan zitten en open en eerlijk op tafel te leggen hoe jij er tegenaan kijkt? Ik denk echt dat het managen van hun verwachtingen nu het straks een stuk fijner voor jezelf maakt. In de kraamperiode is het best lastig om grenzen te bewaken zonder daar zelf last van te hebben.
donderdag 1 juni 2023 om 10:42
N=1Doreia* schreef: ↑01-06-2023 10:36En niet eens dat ouders een andere opa en oma kunnen zijn.
Als ik kijk naar mijn ouders, zij zien zichzelf als het middelpunt en de rest moet daar zich omheen vouwen. Als het anders gaat dan zij verwachten, dan kan mijn moeder zo'n hoofd trekken als Kermit de kikker doet als hij op zijn neus kijkt en duikt mijn vader direct weg en gaat opeens heel druk iets doen waar geen communicatie meer te doen is. Tot de ander weer in de pas loopt, dan ontdooien ze weer en kunnen we weer verder.
jouw ouders zijn kut-grootouders
maar dat kan echt ook anders zijn
donderdag 1 juni 2023 om 11:01
KunnenLila-Linda schreef: ↑01-06-2023 10:42N=1
jouw ouders zijn kut-grootouders
maar dat kan echt ook anders zijn
Dat las je ook he?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 1 juni 2023 om 11:03
Het krijgen van een kind brengt zoveel teweeg binnen de oude gezinnen. Je krijgt immers een 'gezin binnen een gezin'. Daarin moet iedereen een nieuwe rol gaan krijgen, je ouders worden opa en oma en jij wordt moeder. Die veranderingen 'eigen' maken gaat niet over 1 nacht ijs.
Mijn advies zou zijn om niet direct een heel uitgestippeld plan uit te rollen, maar om de focus te leggen op jou en je kind. Anders gaat er teveel energie naar je ouders toe. Geef in het begin aan wanneer ze wel en niet kunnen komen en bijvoorbeeld ook iets van; Mam, ik merk dat het een beetje veel is mijn nieuwe rol en ik voel me ook nog niet energiek, dus komende dagen wil ik even geen bezoek. Oid.
Het vormen van een nieuwe relatie mbt het kind en hen gaat in kleine stapjes, elke keer beslis je wat goed is voor dat moment. Leg de lat niet te hoog, maar ga liever bij jezelf aanvoelen wat je nu (vandaag) nodig hebt. En niet het je het komend jaar wil aanpakken. En zo beklim je uiteindelijk de berg. Zet hem op meid!
Ps, ouders/schoonouder is ook echt ingewikkeld op z'n tijd.. you're not alone!
Mijn advies zou zijn om niet direct een heel uitgestippeld plan uit te rollen, maar om de focus te leggen op jou en je kind. Anders gaat er teveel energie naar je ouders toe. Geef in het begin aan wanneer ze wel en niet kunnen komen en bijvoorbeeld ook iets van; Mam, ik merk dat het een beetje veel is mijn nieuwe rol en ik voel me ook nog niet energiek, dus komende dagen wil ik even geen bezoek. Oid.
Het vormen van een nieuwe relatie mbt het kind en hen gaat in kleine stapjes, elke keer beslis je wat goed is voor dat moment. Leg de lat niet te hoog, maar ga liever bij jezelf aanvoelen wat je nu (vandaag) nodig hebt. En niet het je het komend jaar wil aanpakken. En zo beklim je uiteindelijk de berg. Zet hem op meid!
Ps, ouders/schoonouder is ook echt ingewikkeld op z'n tijd.. you're not alone!
donderdag 1 juni 2023 om 15:04
Doet me goed om jullie adviezen en ervaringen te lezen, ik ben blij dat ik dit topic heb geopend. In mijn omgeving kan ik dit toch wat minder goed kwijt.
Ik had het misschien in de eerste post al moeten schrijven, maar ik ben jong uit huis gegaan en heb toen een aantal jaar therapie gehad. Sindsdien gaat het goed met mij en daardoor heb ik het contact ook weer op kunnen bouwen tot wat het nu is. De zwangerschap roept wel meer op dan ik dacht, vooral dus omdat mijn ouders weer zoveel dichterbij willen komen. Het liefst vind ik daar zelf mijn weg in, maar als dat echt niet lukt en het nodig is zal ik zeker weer hulp zoeken.
Ik had het misschien in de eerste post al moeten schrijven, maar ik ben jong uit huis gegaan en heb toen een aantal jaar therapie gehad. Sindsdien gaat het goed met mij en daardoor heb ik het contact ook weer op kunnen bouwen tot wat het nu is. De zwangerschap roept wel meer op dan ik dacht, vooral dus omdat mijn ouders weer zoveel dichterbij willen komen. Het liefst vind ik daar zelf mijn weg in, maar als dat echt niet lukt en het nodig is zal ik zeker weer hulp zoeken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
