Relaties
alle pijlers
Kraamtijd en familie
woensdag 31 mei 2023 om 23:18
Dag viva-ers,
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
donderdag 1 juni 2023 om 15:07
doen hoor
want juist als je een kind krijgt, ga je je beseffen, hoe raar je ouders waren
en je afvragen hoe iemand zo kan doen, tegen zijn kind
en dat versterkt door de jaren, zodra je aankomt bij de tijd waar je zelf echt veel herinneringen aan hebt.
Dan ga je je beseffen, hoe fout het thuis was
donderdag 1 juni 2023 om 15:14
Dit advies past denk ik wel goed bij mij, dankje.AmsterdamKitten schreef: ↑01-06-2023 11:03Het vormen van een nieuwe relatie mbt het kind en hen gaat in kleine stapjes, elke keer beslis je wat goed is voor dat moment. Leg de lat niet te hoog, maar ga liever bij jezelf aanvoelen wat je nu (vandaag) nodig hebt. En niet het je het komend jaar wil aanpakken. En zo beklim je uiteindelijk de berg. Zet hem op meid!
Een aantal mensen raden mij aan om nu vast grenzen te stellen en in gesprek te gaan en dat snap ik, maar ik durf dat niet zo goed. Zulke gesprekken vallen heel slecht bij mijn ouders. Ze snappen er niets van en gaan huilen of ze lopen gewoon weg. Ik voel me daarna vaak best wel schuldig en verward.
Met diplomatieke grenzen op het moment zelf kunnen ze beter omgaan. Ik hoop daar wel uit te komen, maar ik zie wel op tegen de energie die het kost. Ik zou zo graag alleen maar met de baby bezig zijn. Ik vind het ook heel naar om te lezen dat jullie zulke vervelende ervaringen hebben moeten hebben GreenLadyFern en Minoes.
donderdag 1 juni 2023 om 15:17
zoek zelf hulp bij het aangeven van grenzen en laat tot die tijd, je man Hoofd Kraamtijd zijnKoramias schreef: ↑01-06-2023 15:14Dit advies past denk ik wel goed bij mij, dankje.
Een aantal mensen raden mij aan om nu vast grenzen te stellen en in gesprek te gaan en dat snap ik, maar ik durf dat niet zo goed. Zulke gesprekken vallen heel slecht bij mijn ouders. Ze snappen er niets van en gaan huilen of ze lopen gewoon weg. Ik voel me daarna vaak best wel schuldig en verward.
Met diplomatieke grenzen op het moment zelf kunnen ze beter omgaan. Ik hoop daar wel uit te komen, maar ik zie wel op tegen de energie die het kost. Ik zou zo graag alleen maar met de baby bezig zijn. Ik vind het ook heel naar om te lezen dat jullie zulke vervelende ervaringen hebben moeten hebben GreenLadyFern en Minoes.
Afspraken verlopen allemaal via hem (nou ja, die van jouw familie in ieder geval)
donderdag 1 juni 2023 om 15:18
Dit is super herkenbaar gedrag voor mij! Bijna eng. Als je in de pas loopt is er geen vuiltje aan de lucht en als je uit de pas loopt of een emotie hebt gebeuren er ineens gekke dingen. Ik ga zeker ook eens kijken naar het boek dat je mij hebt aangeraden.Doreia* schreef: ↑01-06-2023 10:36En niet eens dat ouders een andere opa en oma kunnen zijn.
Als ik kijk naar mijn ouders, zij zien zichzelf als het middelpunt en de rest moet daar zich omheen vouwen. Als het anders gaat dan zij verwachten, dan kan mijn moeder zo'n hoofd trekken als Kermit de kikker doet als hij op zijn neus kijkt en duikt mijn vader direct weg en gaat opeens heel druk iets doen waar geen communicatie meer te doen is. Tot de ander weer in de pas loopt, dan ontdooien ze weer en kunnen we weer verder.
Mijn kinderen krijgen dezelfde behandeling. Als het niet is zoals zij het in het hoofd hebben, dan zullen ze het ook niet anders doen. Alles heeft een tijd en een plaats en daarvan is niet af te wijken. Er zijn onzichtbare protocollen en procedures die zij volgen en waar niet vanaf geweken kan worden. Ze zijn echt heel lief, willen alles wel doen, maar wel binnen wat zij goed en acceptabel achten en wat vanuit hen geredeneerd nodig is voor de ander. Zij kunnen niet anders. De behoeften, noden en gevoelens van de ander kunnen zij niet erkennen, herkennen en op een gezonde manier tot uiting laten komen. Gevoelens bestaan eigenlijk niet en zo wel, dan moet dit zo snel mogelijk weer verdwijnen onder ratio en logica.
donderdag 1 juni 2023 om 15:24
Dat is geen slecht idee, ik ga het straks met hem bespreken.Lila-Linda schreef: ↑01-06-2023 15:17zoek zelf hulp bij het aangeven van grenzen en laat tot die tijd, je man Hoofd Kraamtijd zijn
Afspraken verlopen allemaal via hem (nou ja, die van jouw familie in ieder geval)
Je andere reactie neem ik ook mee want het klopt dat ik mij vooral mijn late basisschooltijd en pubertijd herinner. Mijn jonge kindertijd ziet er op foto's geweldig uit, maar zelf weet ik er niet veel meer van. Daar zit de pijn dus ook niet direct. Ik heb ook het gevoel dat mijn ouders in ieder geval die eerste jaren vast een hele leuke opa en oma kunnen zijn, al zal ik ze bijvoorbeeld geen vaste oppasrol geven. Maar je kan best gelijk hebben dat de grootste klap dus later pas komt.
donderdag 1 juni 2023 om 19:47
Wil even aanhaken op post van Doreia* en Lila-Linda en natuurlijk die van TO.
Voor mijn werk was ik regelmatig op reis, met kinderen in de basisschool leeftijd. Mijn moeder pakte bij wijze van spreken haar tas al zodra ze hoorde dat ik op veldbezoek ging (2 weken ver weg). Oma in huis, ik hoorde alleen maar positieve geluiden "zo leuk, gezellig, genieten. Mijn man beaamde dit.
Tot dat oudste, 12 jaar, mij vertelde, ik weet nog precies het moment, dat oma heel de dag snibbig deed, bozig was, omdat zij niet deden wat zij in haar hoofd had. Totdat hun vader binnenkwam dan was ze ineens lief en leuk.
Flashbacks van vroeger, moeder is als oma geen steek verandert.
Jou altijd het gevoel geven dat je niet deugt! Deed echt zeer en een leuke vaste oppas gevonden. Zo knap van mijn dochter dat ze het zei.
Voor mijn werk was ik regelmatig op reis, met kinderen in de basisschool leeftijd. Mijn moeder pakte bij wijze van spreken haar tas al zodra ze hoorde dat ik op veldbezoek ging (2 weken ver weg). Oma in huis, ik hoorde alleen maar positieve geluiden "zo leuk, gezellig, genieten. Mijn man beaamde dit.
Tot dat oudste, 12 jaar, mij vertelde, ik weet nog precies het moment, dat oma heel de dag snibbig deed, bozig was, omdat zij niet deden wat zij in haar hoofd had. Totdat hun vader binnenkwam dan was ze ineens lief en leuk.
Flashbacks van vroeger, moeder is als oma geen steek verandert.
Jou altijd het gevoel geven dat je niet deugt! Deed echt zeer en een leuke vaste oppas gevonden. Zo knap van mijn dochter dat ze het zei.
Alles sal reg kom
donderdag 1 juni 2023 om 20:01
donderdag 1 juni 2023 om 22:45
Ja mijn moeder kon dus echt de leukste en leifste oma zijn, zolang het ging om een middagje of een dagje bij opa en oma.
Daar hebben de kleinkinderen ook leuke herinneringen aan.
Voor hen, voor jou, hou de regie zelf in handen. gesprekken voeren heeft i.m.o. niet veel zin, de aard van het beestje komt vroeg of laat weer boven en daarmee ook jouw boosheid.
Het is echt een gotspé dat grrotouders zich (belang)rijk voelen omdat er een kleintje geboren wordt, ze mogen liefde geven, meeleven, blij zijn.
Ze hebben er geen recht op en dat zeg ik als oma van 6 kleinkinderen.
Spreek gewoon af dat, als dat uitkomt met werk enz. dat ze op maandag een uurtje koffie drinken en knuffelen en jullie bijv, in het weekend even langskomen. Stel je zo zelfstandig mogelijk op, niks niet nodig, alleen voor de leuk. En deel niet wat andere opa en oma doen of de buurvrouw. Jullie kindje!
Daar hebben de kleinkinderen ook leuke herinneringen aan.
Voor hen, voor jou, hou de regie zelf in handen. gesprekken voeren heeft i.m.o. niet veel zin, de aard van het beestje komt vroeg of laat weer boven en daarmee ook jouw boosheid.
Het is echt een gotspé dat grrotouders zich (belang)rijk voelen omdat er een kleintje geboren wordt, ze mogen liefde geven, meeleven, blij zijn.
Ze hebben er geen recht op en dat zeg ik als oma van 6 kleinkinderen.
Spreek gewoon af dat, als dat uitkomt met werk enz. dat ze op maandag een uurtje koffie drinken en knuffelen en jullie bijv, in het weekend even langskomen. Stel je zo zelfstandig mogelijk op, niks niet nodig, alleen voor de leuk. En deel niet wat andere opa en oma doen of de buurvrouw. Jullie kindje!
Alles sal reg kom
donderdag 1 juni 2023 om 23:06
Maar het hoeft niet, het kan ook echt dat ouders als opa en oma heel anders zijn. Mijn schoonouders waren als ouders niet makkelijk, voor emoties was weinig/geen ruimte, affectie was er nauwelijks, etc. Maar voor hun klein kinderen zijn ze echt het tegenovergestelde, ze tonen enorm veel affectie en interesses naar de kleinkinderen, ze vertroetelen ze, het zijn echt de liefste opa en oma die je je voor kunt stellen. Alle kleinkinderen gaan enorm graag naar ze toe, ze willen ook nooit weg als ze er zijn. Mijn oudste heeft een tijdje geleden wegens omstandigheden 2weken bij ze gelogeerd en ze vond het heerlijk.Koramias schreef: ↑01-06-2023 20:01Wat pijnlijk Sharing en wat dapper van je dochter.
Ik heb tot nu toe alleen nog maar gedacht dat ze vast wel een fijne opa en oma gaan zijn en dat ik mijn ouders en mijn kind dat moet gunnen hoe moeilijk dat ook voor mij is, maar het kan dus ook nog echt zo zijn dat de geschiedenis zich herhaalt...
Voor hun kleinkinderen doen ze alles en zijn ze er zowel emotioneel als fysiek altijd. Ik ken mijn schoonouders heel erg goed, ik heb zelf ruim 2jaar bij ze in huis gewoond. Vanaf het moment dat ze wisten dat ik zwanger was van de oudste, was de verandering in hun houding en gedrag zichtbaar en voelbaar.
donderdag 1 juni 2023 om 23:22
Dit vind ik een goed advies!AmsterdamKitten schreef: ↑01-06-2023 11:03Het krijgen van een kind brengt zoveel teweeg binnen de oude gezinnen. Je krijgt immers een 'gezin binnen een gezin'. Daarin moet iedereen een nieuwe rol gaan krijgen, je ouders worden opa en oma en jij wordt moeder. Die veranderingen 'eigen' maken gaat niet over 1 nacht ijs.
Mijn advies zou zijn om niet direct een heel uitgestippeld plan uit te rollen, maar om de focus te leggen op jou en je kind. Anders gaat er teveel energie naar je ouders toe. Geef in het begin aan wanneer ze wel en niet kunnen komen en bijvoorbeeld ook iets van; Mam, ik merk dat het een beetje veel is mijn nieuwe rol en ik voel me ook nog niet energiek, dus komende dagen wil ik even geen bezoek. Oid.
Het vormen van een nieuwe relatie mbt het kind en hen gaat in kleine stapjes, elke keer beslis je wat goed is voor dat moment. Leg de lat niet te hoog, maar ga liever bij jezelf aanvoelen wat je nu (vandaag) nodig hebt. En niet het je het komend jaar wil aanpakken. En zo beklim je uiteindelijk de berg. Zet hem op meid!
Ps, ouders/schoonouder is ook echt ingewikkeld op z'n tijd.. you're not alone!
TO, ik had zelf vooraf ook vrees over hoe bepaalde dingen zouden lopen mbt (schoon)ouders. Maar het liep toch weer anders allemaal, ik had vooraf echt niet kunnen bedenken hoe de familierelaties zouden veranderen. Een voorbeeld: mijn ouders zijn dól op mijn kind en ons contact gaat nu grotendeels over haar. In het begin voelde ik me wel eens ongezien, maar inmiddels vind ik het vooral relaxed dat er veel minder aandacht voor mij is!
Mijn ervaring is ook wel dat het vloeit en groeit, en ik denk dat je met keiharde grenzen en allemaal ideeën of zelfs gesprekken voor er echt iets gebeurd is je ook juist extra spanning kan veroorzaken. Wie weet valt het mee, en als iets niet meevalt kan je daar dán mee dealen en duidelijk over communiceren.
donderdag 1 juni 2023 om 23:24
Lila-Linda schreef: ↑01-06-2023 15:17zoek zelf hulp bij het aangeven van grenzen en laat tot die tijd, je man Hoofd Kraamtijd zijn
Afspraken verlopen allemaal via hem (nou ja, die van jouw familie in ieder geval)
Mits je man dat kan en wil.
Mijn man had meer moeite met grenzen stellen dan ik destijds. Hij vond ook dat alle grootouders gelijke rechten hadden. Dus toen ik vroeg of hij wilde regelen dat mijn moeder in ons huis was als ik thuiskwam uit het ziekenhuis deed hij daar gelijk zijn moeder bij, en beide opa's. Zich niet bewust van het fysieke verschil tussen moeder en vader worden.
donderdag 1 juni 2023 om 23:40
Herkenbaar TO.
Je zult zelf ontdekken wat voor grootouders ze zullen worden. En tot die tijd hoef je heel weinig. Je kind hoeft niet zonder jou bij opa en oma te zijn. Hier gebeurt dat dus ook nooit: wij zijn er altijd bij, en logeren ed zal hier nooit gebeuren. Daar zal ik mijn ouders nooit voldoende voor vertrouwen.
Kraamvisite kun je kort houden, 30 minuten is meer dan genoeg en alvast wat standaardzinnen inprenten om je grenzen te bewaken (‘fijn dat jullie er waren maar ik heb echt veel last en ga nu slapen’ / ‘ leuk dat jullie langs willen komen maar nu lukt het niet, het komt overmorgen veel beter uit’ / ‘lief dat je de baby even mee wil nemen naar beneden maar ik vind het niet prettig om niet in dezelfde ruimte met haar te zijn, dus laat haar hier’ of wellicht de minder lieve versies daarvan). En komt er een keer gedoe van, dan is dat maar zo hoor. Dan zijn zinnen als ‘vervelend dat je je zo voelt maar ik blijf bij mijn standpunt’ altijd prima. Gewoon rustig blijven maar geen ruimte laten voor discussie.
Je zult zelf ontdekken wat voor grootouders ze zullen worden. En tot die tijd hoef je heel weinig. Je kind hoeft niet zonder jou bij opa en oma te zijn. Hier gebeurt dat dus ook nooit: wij zijn er altijd bij, en logeren ed zal hier nooit gebeuren. Daar zal ik mijn ouders nooit voldoende voor vertrouwen.
Kraamvisite kun je kort houden, 30 minuten is meer dan genoeg en alvast wat standaardzinnen inprenten om je grenzen te bewaken (‘fijn dat jullie er waren maar ik heb echt veel last en ga nu slapen’ / ‘ leuk dat jullie langs willen komen maar nu lukt het niet, het komt overmorgen veel beter uit’ / ‘lief dat je de baby even mee wil nemen naar beneden maar ik vind het niet prettig om niet in dezelfde ruimte met haar te zijn, dus laat haar hier’ of wellicht de minder lieve versies daarvan). En komt er een keer gedoe van, dan is dat maar zo hoor. Dan zijn zinnen als ‘vervelend dat je je zo voelt maar ik blijf bij mijn standpunt’ altijd prima. Gewoon rustig blijven maar geen ruimte laten voor discussie.
vrijdag 2 juni 2023 om 08:45
Hoe was dat (zeker in het begin) voor je partner als ik vragen mag?m-april schreef: ↑01-06-2023 23:06Maar het hoeft niet, het kan ook echt dat ouders als opa en oma heel anders zijn. Mijn schoonouders waren als ouders niet makkelijk, voor emoties was weinig/geen ruimte, affectie was er nauwelijks, etc. Maar voor hun klein kinderen zijn ze echt het tegenovergestelde, ze tonen enorm veel affectie en interesses naar de kleinkinderen, ze vertroetelen ze, het zijn echt de liefste opa en oma die je je voor kunt stellen. Alle kleinkinderen gaan enorm graag naar ze toe, ze willen ook nooit weg als ze er zijn. Mijn oudste heeft een tijdje geleden wegens omstandigheden 2weken bij ze gelogeerd en ze vond het heerlijk.
Voor hun kleinkinderen doen ze alles en zijn ze er zowel emotioneel als fysiek altijd. Ik ken mijn schoonouders heel erg goed, ik heb zelf ruim 2jaar bij ze in huis gewoond. Vanaf het moment dat ze wisten dat ik zwanger was van de oudste, was de verandering in hun houding en gedrag zichtbaar en voelbaar.
Ik wil dit voor mijn kind, maar het lijkt me ook pijnlijk. Ik hoop dat het de hormonen zijn en dat het straks meevalt, maar soms vind ik het totaal niet fijn dat mijn ouders hun eigen familieband met de baby krijgen.
vrijdag 2 juni 2023 om 09:02
Fijn dat je je kind een goede band gunt met opa en oma. Maar dat hoeft natuurlijk niet meteen als pas geboren baby. Jij/ jullie mogen alle tijd nemen die nodig is. En jij mag eerst zelf voelen wat goed voelt. En als de hormonen wat zakken zie je vanzelf welk deel daaraan lag en wat niet.
Goed om van te voren jouw grenzen met partner en kraamzorg te bespreken. Hopelijk geeft je dat wat rust.
Goed om van te voren jouw grenzen met partner en kraamzorg te bespreken. Hopelijk geeft je dat wat rust.
vrijdag 2 juni 2023 om 11:06
Daar zit wat in, het hoeft niet allemaal direct. Ik voel me nogal opgejaagd door iedereens enthousiasme. Het lijkt wel alsof het vooral hun baby en life event is. Ik hoor overal in het dorp dat mijn moeder oma wordt, in plaats van dat ik moeder word. Maar het per dag bekijken klinkt goed.XBarbabella schreef: ↑02-06-2023 09:02Fijn dat je je kind een goede band gunt met opa en oma. Maar dat hoeft natuurlijk niet meteen als pas geboren baby. Jij/ jullie mogen alle tijd nemen die nodig is. En jij mag eerst zelf voelen wat goed voelt. En als de hormonen wat zakken zie je vanzelf welk deel daaraan lag en wat niet.
Goed om van te voren jouw grenzen met partner en kraamzorg te bespreken. Hopelijk geeft je dat wat rust.
vrijdag 2 juni 2023 om 13:16
Waar trek je deze conclusies uit?coderood schreef: ↑01-06-2023 08:47Het klinkt alsof er nog veel te bespreken is met je ouders. En niet perse vol met verwijten.
Vroeger waren dingen andere, tegenwoordig zijn oudere veel meer betrokken en veel meer helpend en zo te lezen hebben jouw ouders hun best gedaan en zijn ze niet schadelijk voor jou of je kind.
Dus accepteer hoe dingen zijn en doe het zelf anders (want ik snao dat je nu in een kind krijgt en denkt dat je het allemaal andere gaat doe maar dat moeten we nog maar zien over een jaar of 20 of dat ook zo is gegaan).
En als dat niet lukt, ga dan in therapie en probeer dit op te lossen.
Ze vinden vooral zélf dat ze hun best hebben gedaan en TS een topjeugd hebben gegeven, maar verder blijkt dat nergens uit. En ik vind het vrij bijzonder om te zeggen dat TS het wellicht helemaal niet zo anders gaat doen. Het gaat niet om kleine dingen hè, niet over dingen wel of niet mogen maar over niet gezien worden als kind. TS heeft emotioneel weinig tot niets aan haar ouders gehad.
vrijdag 2 juni 2023 om 13:45
Plus 100!Lila-Linda schreef: ↑01-06-2023 15:17zoek zelf hulp bij het aangeven van grenzen en laat tot die tijd, je man Hoofd Kraamtijd zijn
Afspraken verlopen allemaal via hem (nou ja, die van jouw familie in ieder geval)
Mijn schoonzus had iemand in haar directe omgeving die zeer hinderlijk aanwezig was in de kraamtijd. Het viel haar enorm zwaar om na een pittige bevalling en alles wat er daarna bij komt kijken ook nog eens bezig te zijn met grenzen aangeven. Gelukkig hebben mijn broer en de kraamhulp ingegrepen en is die persoon zowat letterlijk de toegang ontzegd.
vrijdag 2 juni 2023 om 13:49
Eens. Ik vind het ook een heel bijzondere reactie, met name dat ze eerst nog maar eens moet zien of zij het anders gaat doen. Moet je dat eerst bewijzen voor je iets mag vinden over je eigen jeugd, of grenzen mag stellen aan het contact met je ouders?andnowwedance schreef: ↑02-06-2023 13:16Waar trek je deze conclusies uit?
Ze vinden vooral zélf dat ze hun best hebben gedaan en TS een topjeugd hebben gegeven, maar verder blijkt dat nergens uit. En ik vind het vrij bijzonder om te zeggen dat TS het wellicht helemaal niet zo anders gaat doen. Het gaat niet om kleine dingen hè, niet over dingen wel of niet mogen maar over niet gezien worden als kind. TS heeft emotioneel weinig tot niets aan haar ouders gehad.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 2 juni 2023 om 13:57
Wat ik nog aan alle reacties wilde toevoegen: voel je ook op geen enkele manier verplicht om je aan bepaalde 'regels' of 'normen' over je kraamtijd te houden. Zal een voorbeeld geven: onze ouders kwamen bij mn eerst pas heel laat, denk na 2 weken ofzo. Want het was corona-tijd, ik had een ontzettend zware bevalling gehad, er waren wat zorgen en ik wilde het gewoon niet. Dus dat hebben we afgehouden.
Bij onze tweede baby vroeg iedereen waarom de oudste niet langskwam in het ziekenhuis (wederom hele zware bevalling gehad), maar ook daarin hebben we onze eigen keuzes gemaakt.
Vooral presenteren alsof het heel normaal is. Dus niet: ja sorry maar ik wil jullie nog niet zien. Maar: wij geven zelf aan als er klaar voor zijn.
Bij onze tweede baby vroeg iedereen waarom de oudste niet langskwam in het ziekenhuis (wederom hele zware bevalling gehad), maar ook daarin hebben we onze eigen keuzes gemaakt.
Vooral presenteren alsof het heel normaal is. Dus niet: ja sorry maar ik wil jullie nog niet zien. Maar: wij geven zelf aan als er klaar voor zijn.
vrijdag 2 juni 2023 om 13:58
Herkenning van je post.
Bij mij is mijn kraamtijd echt heel veel jaren terug, maar ik herinner me maar al te goed dat ik me alleen maar aangepast heb in die tijd aan wat mijn ouders wilden.
Ze stonde non stop onverwachts voor de deur, ik liet het allemaal gebeuren.
Ook in de periode van kinderwagens etc , oma vond dat zij het recht had om erachter te lopen.
Ik heb er echt spijt van dat ik toen niet sterker kon optreden.
Nu zou me dat echt allemaal niet meer overkomen.
Wat ik ermee zeggen wil is dat je echt je grenzen aan mag geven.
Het is zo'n nieuwe, kwetsbare, situatie je mag de dingen echt laten gebeuren zoals jij ze wilt.
En nee daar hoef je je niet schuldig over te voelen.
Een goede bevalling gewenst !
Bij mij is mijn kraamtijd echt heel veel jaren terug, maar ik herinner me maar al te goed dat ik me alleen maar aangepast heb in die tijd aan wat mijn ouders wilden.
Ze stonde non stop onverwachts voor de deur, ik liet het allemaal gebeuren.
Ook in de periode van kinderwagens etc , oma vond dat zij het recht had om erachter te lopen.
Ik heb er echt spijt van dat ik toen niet sterker kon optreden.
Nu zou me dat echt allemaal niet meer overkomen.
Wat ik ermee zeggen wil is dat je echt je grenzen aan mag geven.
Het is zo'n nieuwe, kwetsbare, situatie je mag de dingen echt laten gebeuren zoals jij ze wilt.
En nee daar hoef je je niet schuldig over te voelen.
Een goede bevalling gewenst !
vrijdag 2 juni 2023 om 14:06
Bedenk ook dat de band tussen grootouders en kleinkinderen anders is dan tussen ouders en kinderen. Zelfs al zijn je ouders geen top grootouders dat zal je kinderen dat veel minder raken dan jouw jeugd jou heeft geraakt. Jouw kind zal hopelijk hele leuke fijne ouders hebben en daardoor een stabiele basis en gehechtheid. Vanuit die basis zal een minder leuke grootouder nog steeds niet zo leuk zijn maar je kind zal er niet zo veel 'last' van hebben als jij als kind van je ouders hebt gehad.Koramias schreef: ↑01-06-2023 20:01Wat pijnlijk Sharing en wat dapper van je dochter.
Ik heb tot nu toe alleen nog maar gedacht dat ze vast wel een fijne opa en oma gaan zijn en dat ik mijn ouders en mijn kind dat moet gunnen hoe moeilijk dat ook voor mij is, maar het kan dus ook nog echt zo zijn dat de geschiedenis zich herhaalt...
Daarnaast kijken kleinkinderen vaak anders naar grootouders en accepteren ze de mindere kanten makkelijker (want zo is oma nu eenmaal) en dat kunnen ze doen omdat er emotioneel toch een grotere afstand is tussen grootouders/kleinkinderen dan tussen ouders/kinderen.
vrijdag 2 juni 2023 om 14:12
In het kader van de kracht van de herhaling 
: alleen jij en je man (en eventueel een arts als dat van toepassing zou zijn) bepalen hoe het gaat na de bevalling en niet de enthousiaste familieleden! Hartstikke leuk dat ze zo betrokken zijn, maar het gaat echt om jullie en wat fijn is/goed werkt voor jullie. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar de kraamhulp gaat jullie daar vast ook bij helpen als dat nodig is.
Wat bizar trouwens dat er vooral gesproken wordt over dat je moeder oma wordt ipv dat jij moeder wordt. Jij en je man zijn het belangrijkst en staan aan het roer, niemand anders
Ik wens je een soepele bevalling en een heerlijke kraamtijd met veel gezondheid, rust en geluk!
: alleen jij en je man (en eventueel een arts als dat van toepassing zou zijn) bepalen hoe het gaat na de bevalling en niet de enthousiaste familieleden! Hartstikke leuk dat ze zo betrokken zijn, maar het gaat echt om jullie en wat fijn is/goed werkt voor jullie. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar de kraamhulp gaat jullie daar vast ook bij helpen als dat nodig is. Wat bizar trouwens dat er vooral gesproken wordt over dat je moeder oma wordt ipv dat jij moeder wordt. Jij en je man zijn het belangrijkst en staan aan het roer, niemand anders
Ik wens je een soepele bevalling en een heerlijke kraamtijd met veel gezondheid, rust en geluk!
vrijdag 2 juni 2023 om 20:00
Bedankt allemaal voor het begrip en de herkenning doet me goed.
Nu ik jullie reacties lees zie ik pas hoeveel druk ik ervaar van mijn omgeving. Inderdaad om me aan regels en normen over de kraamtijd te houden, mee te gaan in wat mijn ouders willen en normaal vinden. Zoveel mensen om ons heen die verwachten dat ik hen overal bij wil hebben en net als mijn ouders denken dat er geen vuiltje aan de lucht is. Daar kan je best door gaan twijfelen aan jezelf. Gelukkig heb ik dit topic nog geopend.
doet me goed. Nu ik jullie reacties lees zie ik pas hoeveel druk ik ervaar van mijn omgeving. Inderdaad om me aan regels en normen over de kraamtijd te houden, mee te gaan in wat mijn ouders willen en normaal vinden. Zoveel mensen om ons heen die verwachten dat ik hen overal bij wil hebben en net als mijn ouders denken dat er geen vuiltje aan de lucht is. Daar kan je best door gaan twijfelen aan jezelf. Gelukkig heb ik dit topic nog geopend.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
