Relaties
alle pijlers
Kraamtijd en familie
woensdag 31 mei 2023 om 23:18
Dag viva-ers,
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
Ik pieker me suf de laatste dagen en zou graag jullie input krijgen over iets. Ik ben 40 weken zwanger van mijn eerste kindje en kan ieder moment gaan bevallen. Mijn man en ik kunnen niet wachten, maar over één ding maak ik mij zorgen en dat is hoe het straks moet met mijn kant van de familie.
Zonder al teveel in detail te treden: ik denk dat mijn ouders vroeger met de beste bedoelingen hebben gehandeld, maar ik heb geen fijne jeugd gehad. Emotioneel waren ze niet beschikbaar en op belangrijke momenten stond ik er alleen voor. Ook gaven ze me vaak een slecht gevoel over mezelf.
Mijn ouders zien dat anders en vinden juist dat ik een topjeugd heb gehad waar velen alleen maar van kunnen dromen. Het gesprek aangaan heb ik maar opgegeven.
De laatste jaren was er oppervlakkig contact. Dat ging goed, maar nu zijn mijn ouders helemaal in de wolken over mijn zwangerschap! Ze hebben het nergens anders meer over (hoor ik ook van andere mensen uit het dorp) en kijken zo uit naar hun opa en oma rol. Het liefst staan ze iedere dag op de stoep nu.
Ik wil mijn ouders dit geluk graag gunnen, maar als ik me voorstel dat zij straks mijn kleine baby als een van de eersten zullen vasthouden, dat ze met hem gaan pronken en dat ze met adviezen gaan komen dan vind ik dat zo oneerlijk. Er komt dan boosheid op die ik al jaren achter me gelaten dacht te hebben en het voelt ook veel te kwetsbaar. Gevoelsmatig zou ik mijn ouders daarom het liefst op afstand houden van de baby straks, maar dat kan natuurlijk niet. Bovendien hebben we wel een hele warme band met mijn schoonouders. Daar zijn mijn ouders nu soms al jaloers op en dat maakt het nog extra ingewikkeld.
Hoe moet ik nou omgaan met mijn ouders in de kraamtijd en daarna en wat doe ik met mijn gevoelens?
dinsdag 20 juni 2023 om 20:37
Ten eerste, in de kraamweek hield niemand hier onze baby vast, alleen wij. Dus dat kun je prima aangeven dat je dat niet wilt, en dat hebben zij dan te accepteren.
Verder kun je misschien met je eigen trauma’s van vroeger aan de slag gaan, dmv een psycholoog of EMDR therapie. Klinkt wat zwaar, maar doe het wel is mijn advies.
Want het kan zomaar zo zijn dat jij straks enorm gaat focussen op een perfecte opvoeding voor jullie kindje, omdat je dat zelf niet hebt gehad, en dat je daar flink last van kunt krijgen in de zin van dat jij zelf alles zo perfect mogelijk wil gaan doen in het ouderschap. (Herken het namelijk, van mijn eigen trauma’s van vroeger) maar je gaat het nooit perfect kunnen doen, en dat gaat jou een gevoel van falen geven.
En eigenlijk denk ik dat dat nu al bezig is, je bent beschermend en dat is oké, maar sla niet door. Gun je ouders een mooie band met hun kleinkind, en gun jouw kind een goeie band met zijn of haar opa en oma, want dat is echt iets magisch en zoveel waard!
Verder kun je misschien met je eigen trauma’s van vroeger aan de slag gaan, dmv een psycholoog of EMDR therapie. Klinkt wat zwaar, maar doe het wel is mijn advies.
Want het kan zomaar zo zijn dat jij straks enorm gaat focussen op een perfecte opvoeding voor jullie kindje, omdat je dat zelf niet hebt gehad, en dat je daar flink last van kunt krijgen in de zin van dat jij zelf alles zo perfect mogelijk wil gaan doen in het ouderschap. (Herken het namelijk, van mijn eigen trauma’s van vroeger) maar je gaat het nooit perfect kunnen doen, en dat gaat jou een gevoel van falen geven.
En eigenlijk denk ik dat dat nu al bezig is, je bent beschermend en dat is oké, maar sla niet door. Gun je ouders een mooie band met hun kleinkind, en gun jouw kind een goeie band met zijn of haar opa en oma, want dat is echt iets magisch en zoveel waard!
vrijdag 30 juni 2023 om 14:41
Niet zo goed. We hebben na de bevalling langere tijd in het ziekenhuis gelegen omdat het zowel met mij als zoon niet goed ging. Dat heeft er flink ingehakt. Maar om ontopic te blijven: mijn ouders kunnen daar ook niet goed mee omgaan. Ze vinden het moeilijk dat ze niet iedere dag mogen komen en dat we soms niet reageren op hun stroom aan berichten. Want ze zijn bezorgd en leven mee en daar staan sta ik volgens hen niet genoeg bij stil. Dat wij onze handen gewoon vol hebben nu zien ze niet.
Ik heb er al veel om gehuild want het geeft toch weer extra stress in een situatie die al heel stressvol is.
vrijdag 30 juni 2023 om 14:43
Laat je man even je ouders goed in de ogen kijken en duidelijk met hen afspreken:
Meeleven is óók, weten wanneer je je mond even moet houden.
Het gaat niet om hen. Zij krijgen de updates wanneer jullie ze a. hebben en b. eraan toe zijn om te melden.
Helaas nieuwe opa en oma. Moeder en kind liggen in de lappenmand en daar heb je het gewoon mee te doen!
Sterkte! Neem je rust, neem je tijd en houd iedereen die niet iets toevoegt buiten de deur.
Meeleven is óók, weten wanneer je je mond even moet houden.
Het gaat niet om hen. Zij krijgen de updates wanneer jullie ze a. hebben en b. eraan toe zijn om te melden.
Helaas nieuwe opa en oma. Moeder en kind liggen in de lappenmand en daar heb je het gewoon mee te doen!
Sterkte! Neem je rust, neem je tijd en houd iedereen die niet iets toevoegt buiten de deur.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 30 juni 2023 om 15:15
Kan je afspraken met ze maken over contact?Koramias schreef: ↑30-06-2023 14:41Niet zo goed. We hebben na de bevalling langere tijd in het ziekenhuis gelegen omdat het zowel met mij als zoon niet goed ging. Dat heeft er flink ingehakt. Maar om ontopic te blijven: mijn ouders kunnen daar ook niet goed mee omgaan. Ze vinden het moeilijk dat ze niet iedere dag mogen komen en dat we soms niet reageren op hun stroom aan berichten. Want ze zijn bezorgd en leven mee en daar staan sta ik volgens hen niet genoeg bij stil. Dat wij onze handen gewoon vol hebben nu zien ze niet.
Ik heb er al veel om gehuild want het geeft toch weer extra stress in een situatie die al heel stressvol is.
Wij hebben langdurig met onze pasgeboren baby in het ziekenhuis gezeten en daarna in halve isolatie thuis. Ik had toen ook 0,0 ruimte voor (de behoeftes/emoties van) anderen, maar ja die waren er natuurlijk wel. Het hielp bij ons om een appgroepje met naasten te maken die wij volgens afspraak 2x per dag een update met een fotootje gaven. Incl de afspraak dat die foto’s niet door geappt zouden worden. Dat gaf hun wat rust en ons daardoor ook.
Dat hebben we ingesteld nadat ik mijn moeder huilend aan de lijn had. Als er te lang stilte was van ons uit ging ze zich allemaal nare dingen in haar hoofd halen. Grootouders maken zich in zo’n situatie natuurlijk enorm veel zorgen (om hun kind én kleinkind) en het is vast heel moeilijk voor ze dat ze weinig kunnen doen. Jij kan hun behoeftes natuurlijk niet inlossen door continue in contact met ze te staan, maar misschien is er wel een modus mogelijk die voor iedereen wat rust en duidelijkheid geeft?
En: vraag ze om praktische hulp. Wassen, boodschappen doen, koken, een tijdje op de hond passen, whatever. Dat werkte in onze situatie ook goed, dan konden de grootouders ook wat van hun onrust en zorgbehoefte kwijt zonder dat ze bij ons waren, want bezoek konden wij niet zo goed aan.
Sterkte met het navigeren van deze periode, wat naar dat jullie kraamtijd zo medisch beladen is geworden.
zaterdag 1 juli 2023 om 11:49
Wat jammer. Had je een onbezorgde kraamtijd gegund.Koramias schreef: ↑30-06-2023 14:41Niet zo goed. We hebben na de bevalling langere tijd in het ziekenhuis gelegen omdat het zowel met mij als zoon niet goed ging. Dat heeft er flink ingehakt. Maar om ontopic te blijven: mijn ouders kunnen daar ook niet goed mee omgaan. Ze vinden het moeilijk dat ze niet iedere dag mogen komen en dat we soms niet reageren op hun stroom aan berichten. Want ze zijn bezorgd en leven mee en daar staan sta ik volgens hen niet genoeg bij stil. Dat wij onze handen gewoon vol hebben nu zien ze niet.
Ik heb er al veel om gehuild want het geeft toch weer extra stress in een situatie die al heel stressvol is.
Misschien toch maar met "de botte bijl" hakken.
Zelfs als alles goed was gegaan sta je niet elke dag op de stoep.
Als het jullie wat lijkt zou je, zoals voorgesteld, dagelijks een app update kunnen doen. En bijvoorbeeld aangeven dat je ze zelf uitnodigt als je daar tijd en ruimte voor hebt.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
