Relaties
alle pijlers
Kruispunt met minnaar
zondag 21 maart 2021 om 14:52
Al een jaar ben ik iemands minnares. Waarom ik er ooit mee door ben gegaan na die eerste dronken keer, geen idee. Misschien de spanning. 2 jaar geleden ben ik zelf verlaten door mijn ex omdat hij verliefd was op een ander. Dus ik ken het gevoel en de vooroordelen...
Helaas heeft dat niet weten te voorkomen dat ik hier zelf aan ben begonnen. In het begin was het echt de pure lust, maar er zijn ondertussen zeker gevoelens gekomen. Deze hebben er al eens voor gezorgd dat ik het heb beëindigd, maar we kwamen weer snel met elkaar in contact en deden alsof er niets aan de hand was.
Ruim een maand geleden biechtte de man op dat hij toch eigenlijk wel echt gevoelens voor mij had. In vele opzichten ben perfect. Hebben het ook gehad over hoe ik het zou willen en hoe ik dat dan praktisch voor me zie.
Maarja... het gezin.... De dochter krijgt van de zomer een operatie en dit is ook een van de redenen om de relatie niet te verbreken. Er komt een spannende tijd aan en dan moet de basis stabiel zijn. Ook al is hij niet gelukkig en leven zij sinds de geboorte van de dochter zo goed als broer en zus samen.
Mijn gevoel zegt dat hij de waarheid spreekt. Hij wil liever bij mij zijn. Maar het is te lastig om (nu) het gezin open te breken. Ik snap zijn angst. Niemand zal tegen hem zeggen, wat goed dat je voor je eigen geluk kiest! Het zal heel veel emotioneel en praktisch gedoe worden.
Nu dit onderwerp zo besproken is, kan ik mijn gevoel ook niet meer uit zetten. Waar gaat dit heen? Wanneer maakt wie een definitieve keuze? Wat wil ik?
Wat ik wil is voor mij wel duidelijk. Ik wil het met hem proberen. We hebben het al een jaar heel leuk samen. Uiteraard weet ik niet hoe dat zal zijn als het geheime er van af is, dus garantie tot de deur. Dat heb ik hem ook aangegeven.
Maar wat moet ik nu? Het hier elke keer met hem over hebben? Hem een ultimatum geven? Er mee stoppen uit zelfbescherming? Net doen of het er niet is?
Voor mijn gevoel staat hij al met 1 voet bij mij en is hij aan het onderzoeken wat ik hem wil en kan bieden. Maar die keuze moet hij zelf maken.
Het klinkt als een standaard cliché verhaal en vrij naïef van uit mij.... Ik weet het. Ik zit dan ook zeker niet te wachten op alle vooroordelen en verwijten. Maar serieus advies wat ik nu het beste kan doen.
Helaas heeft dat niet weten te voorkomen dat ik hier zelf aan ben begonnen. In het begin was het echt de pure lust, maar er zijn ondertussen zeker gevoelens gekomen. Deze hebben er al eens voor gezorgd dat ik het heb beëindigd, maar we kwamen weer snel met elkaar in contact en deden alsof er niets aan de hand was.
Ruim een maand geleden biechtte de man op dat hij toch eigenlijk wel echt gevoelens voor mij had. In vele opzichten ben perfect. Hebben het ook gehad over hoe ik het zou willen en hoe ik dat dan praktisch voor me zie.
Maarja... het gezin.... De dochter krijgt van de zomer een operatie en dit is ook een van de redenen om de relatie niet te verbreken. Er komt een spannende tijd aan en dan moet de basis stabiel zijn. Ook al is hij niet gelukkig en leven zij sinds de geboorte van de dochter zo goed als broer en zus samen.
Mijn gevoel zegt dat hij de waarheid spreekt. Hij wil liever bij mij zijn. Maar het is te lastig om (nu) het gezin open te breken. Ik snap zijn angst. Niemand zal tegen hem zeggen, wat goed dat je voor je eigen geluk kiest! Het zal heel veel emotioneel en praktisch gedoe worden.
Nu dit onderwerp zo besproken is, kan ik mijn gevoel ook niet meer uit zetten. Waar gaat dit heen? Wanneer maakt wie een definitieve keuze? Wat wil ik?
Wat ik wil is voor mij wel duidelijk. Ik wil het met hem proberen. We hebben het al een jaar heel leuk samen. Uiteraard weet ik niet hoe dat zal zijn als het geheime er van af is, dus garantie tot de deur. Dat heb ik hem ook aangegeven.
Maar wat moet ik nu? Het hier elke keer met hem over hebben? Hem een ultimatum geven? Er mee stoppen uit zelfbescherming? Net doen of het er niet is?
Voor mijn gevoel staat hij al met 1 voet bij mij en is hij aan het onderzoeken wat ik hem wil en kan bieden. Maar die keuze moet hij zelf maken.
Het klinkt als een standaard cliché verhaal en vrij naïef van uit mij.... Ik weet het. Ik zit dan ook zeker niet te wachten op alle vooroordelen en verwijten. Maar serieus advies wat ik nu het beste kan doen.
dinsdag 23 maart 2021 om 19:11
lel·le·bel (de; v; meervoud: lellebellen)
1 (informeel) onfatsoenlijke of slordige vrouw
Mwah. Onfatsoenlijk is best van toepassing vind ik, op iemand die willens en wetens vreemdgaan faciliteert.
dinsdag 23 maart 2021 om 20:16
Precies dit gaat er gebeuren. Straks ben jij degene die met een gebroken hart blijft zitten. Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt en diegene voelt zich nu ook nog eens enorm het slachtoffer. Karma never loses an adres... she'll be with you shortley...abracadabra schreef: ↑21-03-2021 20:57Het zal je partner maar zijn waar je denkt gelukkig mee te zijn... die ligt dan ergens anders met een andere vrouw te vertellen dat ie die andere vrouw echt veel leuker vindt.
Mijn hart zou in duizend stukken breken.
Waarom heb je geen medelijden met zijn vrouw? Of kan je dat helemaal niks schelen? Dit is ook jouw lot straks he... hoe je eraan komt komt je er ook weer af. Als het over een paar jaar saai en rustig is geworden bij julloe gaat ie weer naar de volgende.
Het lijkt een patroon... want dat is niet de eerste keer dat je dat meemaakt.
Ja en?
dinsdag 23 maart 2021 om 20:57
snoopylynn schreef: ↑23-03-2021 20:16Karma never loses an adres address.. she'll be with you shortley...shortly
dinsdag 23 maart 2021 om 21:21
Lijkt leuker.
Lijkt dus.
Want die is nieuw en verfrissend, heb je geen gezamenlijke lasten mee, geen zorgen, het is alleen maar leuks wat de klok slaat.
En daar verkijken mensen zich dus zo op, die denken dat die persoon leuker is, terwijl de omstandigheden met die persoon leuker zijn.
Die persoon is namelijk altijd opgewekt en in de mood, nooit (te) moe of chagrijnig, altijd leuk gekleed, aangenaam gezelschap enz tegenover de "zeur" die thuis zit, en die je onder allerlei omstandigheden kent, de zorg over dochter mee deelt, de hypotheek, dagelijkse sleur routines, waar je vanalles "moet" (geacht wordt je deel in de financien/het huishouden enz te doen, van wie je alles al weet tot en met vandaag (itt de nieuwigheid van het leren kennen en de interessante gesprekken die eens ergens anders over gaan) enz.
Een minnaar/ minnares boort andere gebieden in jezelf aan, en dat maakt diegene aantrekkelijk: het is vaak niet béter, maar wel ánders.
En dat zet op het verkeerde been, want anders is op den duur niet altijd beter..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 23 maart 2021 om 21:28
dinsdag 23 maart 2021 om 21:31
Dit. En zo lang je niet "zeurt" en geen "eisen stelt" blijft hij wel. Zo af en toe dan.Suzy65 schreef: ↑23-03-2021 21:21Lijkt leuker.
Lijkt dus.
Want die is nieuw en verfrissend, heb je geen gezamenlijke lasten mee, geen zorgen, het is alleen maar leuks wat de klok slaat.
En daar verkijken mensen zich dus zo op, die denken dat die persoon leuker is, terwijl de omstandigheden met die persoon leuker zijn.
Die persoon is namelijk altijd opgewekt en in de mood, nooit (te) moe of chagrijnig, altijd leuk gekleed, aangenaam gezelschap enz tegenover de "zeur" die thuis zit, en die je onder allerlei omstandigheden kent, de zorg over dochter mee deelt, de hypotheek, dagelijkse sleur routines, waar je vanalles "moet" (geacht wordt je deel in de financien/het huishouden enz te doen, van wie je alles al weet tot en met vandaag (itt de nieuwigheid van het leren kennen en de interessante gesprekken die eens ergens anders over gaan) enz.
Een minnaar/ minnares boort andere gebieden in jezelf aan, en dat maakt diegene aantrekkelijk: het is vaak niet béter, maar wel ánders.
En dat zet op het verkeerde been, want anders is op den duur niet altijd beter..
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
