Relaties
alle pijlers
Laatste topic wat ik graag met jullie wil delen
zondag 29 mei 2022 om 23:04
Beste lezers,
Na jaren van topic’s openen en vragen en ambulante hulp vanuit Zintri is het steeds slechter gegaan met mij. Grotendeels door de thuissituatie, maar ook door Sander die in het korte verleden weer contact had opgenomen om weer vrienden te worden en dan opeens toch niet wilde en bedreigde en allerlei nare dingen zei.
Nadat het contact afgelopen was met Sander wilde ik het treinreizen weer oppakken. Ik hou van treinreizen en wil het liefst elke stad van Nederland met de trein een keer bezoeken. Eerste dag ging ik naar Vlissingen, dat was lekker, ook weg van huis. De volgende dag wilde ik toch nog een keer naar Deventer. 1 dagje Deventer werd vervolgens elke dag naar Deventer, herinneringen ophalen van toen, niet zozeer om Sander, maar de gevoelens die hij bij mij had opgewekt. Toen is er op een of andere manier steeds meer tot me doorgedrongen dat ik hier mijn eeuwige rust wilde nemen. Ik heb toen in die 5 weken iemand opgezocht die mij heroïne zou willen verkopen en met een overdosis heroïne zou ik dan eindelijk van mijn onrustige leven en mijn onrustige gedachtes afzijn. Ook nog op een plek met mooie gevoelens die ik toentertijd had.
Helaas is het niet zover gekomen want thuis is er op 6 mei het één en ander gebeurd waardoor mijn begeleidster met spoed naar mij moest komen. Thuis konden we het niet bespreken en mijn ouders waren helemaal niet te spreken dat mijn begeleidster thuis kwam. Ondertussen wist mijn begeleidster ook van mijn plan af en dat ik zovaak naar Deventer reisde. Zij heeft mij toen die dag aangemeld bij de crisisdienst van het GGZ en ik ben inmiddels een paar weken opgenomen in een gesloten afdeling. Er wordt gekeken naar begeleid wonen door heel het land, als ik maar een eigen huisje heb. Verder is er ook een melding gemaakt bij Veilig Thuis en mag ik niet meer terug naar huis. Hier op de opname probeer ik mijn rust te pakken en alles te verwerken van de afgelopen weken van voor ik werd opgenomen.
Helaas is de gedachte aan de dood er nog steeds en mag ik tegen mijn zin in niet naar buiten. Alleen onder begeleiding voor een paar minuten. Ik wil iedereen bedanken die geantwoord heeft laatste jaren op mijn topics en met mij mee heeft gedacht en misschien is dit voor nu ook de beste oplossing en krijg ik later alsnog rust als ik een eigen huisje heb en mijn leven weer kan opbouwen.
Na jaren van topic’s openen en vragen en ambulante hulp vanuit Zintri is het steeds slechter gegaan met mij. Grotendeels door de thuissituatie, maar ook door Sander die in het korte verleden weer contact had opgenomen om weer vrienden te worden en dan opeens toch niet wilde en bedreigde en allerlei nare dingen zei.
Nadat het contact afgelopen was met Sander wilde ik het treinreizen weer oppakken. Ik hou van treinreizen en wil het liefst elke stad van Nederland met de trein een keer bezoeken. Eerste dag ging ik naar Vlissingen, dat was lekker, ook weg van huis. De volgende dag wilde ik toch nog een keer naar Deventer. 1 dagje Deventer werd vervolgens elke dag naar Deventer, herinneringen ophalen van toen, niet zozeer om Sander, maar de gevoelens die hij bij mij had opgewekt. Toen is er op een of andere manier steeds meer tot me doorgedrongen dat ik hier mijn eeuwige rust wilde nemen. Ik heb toen in die 5 weken iemand opgezocht die mij heroïne zou willen verkopen en met een overdosis heroïne zou ik dan eindelijk van mijn onrustige leven en mijn onrustige gedachtes afzijn. Ook nog op een plek met mooie gevoelens die ik toentertijd had.
Helaas is het niet zover gekomen want thuis is er op 6 mei het één en ander gebeurd waardoor mijn begeleidster met spoed naar mij moest komen. Thuis konden we het niet bespreken en mijn ouders waren helemaal niet te spreken dat mijn begeleidster thuis kwam. Ondertussen wist mijn begeleidster ook van mijn plan af en dat ik zovaak naar Deventer reisde. Zij heeft mij toen die dag aangemeld bij de crisisdienst van het GGZ en ik ben inmiddels een paar weken opgenomen in een gesloten afdeling. Er wordt gekeken naar begeleid wonen door heel het land, als ik maar een eigen huisje heb. Verder is er ook een melding gemaakt bij Veilig Thuis en mag ik niet meer terug naar huis. Hier op de opname probeer ik mijn rust te pakken en alles te verwerken van de afgelopen weken van voor ik werd opgenomen.
Helaas is de gedachte aan de dood er nog steeds en mag ik tegen mijn zin in niet naar buiten. Alleen onder begeleiding voor een paar minuten. Ik wil iedereen bedanken die geantwoord heeft laatste jaren op mijn topics en met mij mee heeft gedacht en misschien is dit voor nu ook de beste oplossing en krijg ik later alsnog rust als ik een eigen huisje heb en mijn leven weer kan opbouwen.
maandag 6 juni 2022 om 09:55
He Eric, wat akelig joh.....en goed dat je het deelt! Neem direct zoveel mogeljik contact op met hulpverleners....waar ben je nu?
Bel je begeleider, elke dag, zorg voor stevigheid, houvast in gezondheid door mensen te contacteren die je kunnen helpen. Huisarts ook niet vergeten he, hij of zij kan ook met je meedenken als je merkt dat je afglijdt naar drugs.
Het lijkt nu mss nog niet urgent voor je, maar als ik je verhaal lees heb je direct hulp nodig.
Neem die aan. Herinner jezelf aan je doel: je eigen plek, zelfstandigheid, geluk.
Vraag je af: waar ligt die weg? Ben ik op die weg, of dreig ik ervan af te dwalen?
Lees je OP nog eens over, je hebt alles in je en al zoveel stappen genomen je doelen te bereiken!
Blijf op dat ingeslagen pad!
Heel veel sterkte, zorg dat je vandaag nog in zorg komt als je dat nog niet bent, neem contact op met iedere hulpverlener die je maar kan bellen en weerhoudt jezelf als je die oude mensen weer wilt opzoeken. Ze hebben je geen fijne tijd bezorgd of gesteund in je herstel, toch?
Dus blijf weg van alle mensen die je doelen in de weg staan.
Bel je begeleider, elke dag, zorg voor stevigheid, houvast in gezondheid door mensen te contacteren die je kunnen helpen. Huisarts ook niet vergeten he, hij of zij kan ook met je meedenken als je merkt dat je afglijdt naar drugs.
Het lijkt nu mss nog niet urgent voor je, maar als ik je verhaal lees heb je direct hulp nodig.
Neem die aan. Herinner jezelf aan je doel: je eigen plek, zelfstandigheid, geluk.
Vraag je af: waar ligt die weg? Ben ik op die weg, of dreig ik ervan af te dwalen?
Lees je OP nog eens over, je hebt alles in je en al zoveel stappen genomen je doelen te bereiken!
Blijf op dat ingeslagen pad!
Heel veel sterkte, zorg dat je vandaag nog in zorg komt als je dat nog niet bent, neem contact op met iedere hulpverlener die je maar kan bellen en weerhoudt jezelf als je die oude mensen weer wilt opzoeken. Ze hebben je geen fijne tijd bezorgd of gesteund in je herstel, toch?
Dus blijf weg van alle mensen die je doelen in de weg staan.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 12 juni 2022 om 21:08
Nog steeds suïcidaal. Ik heb te lang gewacht met het op mezelf gaan en mijn grenzen aangeven. Daarbij heb ik door de thuissituatie nog meer gedroomd over de tijden toen ik in in Deventer was, wat al een gevoelig onderdeel was. Sander wilt verder geen contact met mij en heeft erbij gezegd dat hij niet meer lastiggevallen wilt worden door mij of door de hulpverlening van mij.
Over 7 weken heb ik een woning bij begeleid wonen. En over 17 weken kan ik starten met behandeling.
Tot die tijd houdt een deel van mijn familie mij in de gedachte, omdat ik nog steeds dood wil. Het begeleid wonen en de behandeling komt echt door mijn begeleidster, doordat zij doorzet en hoopt dat ik ook na een tijdje het lichtpuntje zie. Van mij hoeft het eigenlijk niet meer. Als die niet telkens zijn nummer had veranderd was het op 31 mei al afgelopen.
Omdat ik nu uit de crisisdienst ben en bij mijn zusje blijf tot ik begeleid kan wonen heb ik contact gehad met de huisarts samen met mijn begeleidster.
Dagelijks moet ik 4x 10 MG Diazepam, 1x 2,5 lorazepam en oxazepam 4x 10 MG
Over 7 weken heb ik een woning bij begeleid wonen. En over 17 weken kan ik starten met behandeling.
Tot die tijd houdt een deel van mijn familie mij in de gedachte, omdat ik nog steeds dood wil. Het begeleid wonen en de behandeling komt echt door mijn begeleidster, doordat zij doorzet en hoopt dat ik ook na een tijdje het lichtpuntje zie. Van mij hoeft het eigenlijk niet meer. Als die niet telkens zijn nummer had veranderd was het op 31 mei al afgelopen.
Omdat ik nu uit de crisisdienst ben en bij mijn zusje blijf tot ik begeleid kan wonen heb ik contact gehad met de huisarts samen met mijn begeleidster.
Dagelijks moet ik 4x 10 MG Diazepam, 1x 2,5 lorazepam en oxazepam 4x 10 MG
zondag 12 juni 2022 om 22:01
Mijn begeleidster is zeker een super leuke en meedenkende begeleidster. De normale manier als iemand uit een kliniek wegvlucht is dat iemand van de kliniek diegene ophaalt. Tegen mijn begeleidster hebben ze gewoon direct gezegd dat er een personeelstekort is en dat er niemand aanwezig is die naar Deventer kan gaan om mij op te halen. Vervolgens heeft mijn begeleidster samen met mijn twee zusjes mij uit Deventer wezen halen 's nachts om 1 uur.
Ik vind het heel waardevol wat ze doet en ook heel respectvol. Helaas begreep ik van mijn zusjes dat mijn ouders zich terug hebben getrokken. Toen dinsdag de politie bij mij thuis was voor meer informatie over mij, kwam mijn vader niet eens opdagen omdat hij een schuldgevoel had en bang was opgepakt (?) te worden. Dit allemaal weet ik ook pas kort van mijn kleinste zusje.
Ik zie helaas niet echt het lichtpuntje, wat ik ook aan mijn begeleidster eerlijk zeg. Sinds 2010 is het altijd maar aanmodderen en de meeste van jullie weten ook wel van mijn topics af. Ik vind dat ik een keer een echte rust moet krijgen, zowel in mijn hoofd als in mijn omgeving.
Ik vind het heel waardevol wat ze doet en ook heel respectvol. Helaas begreep ik van mijn zusjes dat mijn ouders zich terug hebben getrokken. Toen dinsdag de politie bij mij thuis was voor meer informatie over mij, kwam mijn vader niet eens opdagen omdat hij een schuldgevoel had en bang was opgepakt (?) te worden. Dit allemaal weet ik ook pas kort van mijn kleinste zusje.
Ik zie helaas niet echt het lichtpuntje, wat ik ook aan mijn begeleidster eerlijk zeg. Sinds 2010 is het altijd maar aanmodderen en de meeste van jullie weten ook wel van mijn topics af. Ik vind dat ik een keer een echte rust moet krijgen, zowel in mijn hoofd als in mijn omgeving.
zondag 12 juni 2022 om 22:12
eric1993 schreef: ↑12-06-2022 22:01Ik zie helaas niet echt het lichtpuntje, wat ik ook aan mijn begeleidster eerlijk zeg. Sinds 2010 is het altijd maar aanmodderen en de meeste van jullie weten ook wel van mijn topics af. Ik vind dat ik een keer een echte rust moet krijgen, zowel in mijn hoofd als in mijn omgeving.
Je bent nu eindelijk uit huis, je krijgt al heel snel een eigen plek, je krijgt daar nog meer begeleiding, niet veel later krijg je eindelijk ook behandeling… ik zie een hele lijst met lichtpuntjes!
Ik snap best dat je het misschien spannend vindt, er mogelijk wat tegenop ziet, en er eigenlijk gewoon helemaal geen zin meer in hebt. Maar het zou toch jammer zijn als je na al die jaren en al die moeite het niet minstens probeert, toch? Veel beroerder dan nu kan het niet meer worden, en stel je eens voor hoe het leven kan worden als het je allemaal wel goed doet!
maandag 13 juni 2022 om 22:13
Ik laat het eigenlijk vooral over mij heen gaan. Voor mijn gevoel is het gewoon een 0. Ik zie mijn begeleidster heel blij zijn als er een intake komt over een mogelijk woonplek, eigenlijk zou ik dan ook blij moeten zijn, van binnen is het bij mij helaas zwart.
Ik heb laatste jaren al genoeg beleefd met alcohol en het één en ander aan medicatie. Nu slik ik zoveel pammetjes dat ik suf ben de hele dag en dan nog heb ik de neiging om een wijntje erbij te pakken.
Het verhaal van Sander is zeker weten afgelopen na zijn bericht. Ik vraag mij alleen af wat ik met hem heb beleefd al die jaren en wat voor gevoelens dat waren. Want om die gevoelens weer te herbeleven ben ik dagelijks 5 weken lang naar Deventer geweest met uiteindelijk een suïcidale plan. Hij woont overigens ook niet eens meer in Deventer. Ik ga niet naar zijn woonplaats, maar naar Deventer, dus het gaat niet eens om hem, maar om die gevoelens die ik gevoeld heb en mij het teken van leven hebben gegeven.
Ik heb laatste jaren al genoeg beleefd met alcohol en het één en ander aan medicatie. Nu slik ik zoveel pammetjes dat ik suf ben de hele dag en dan nog heb ik de neiging om een wijntje erbij te pakken.
Het verhaal van Sander is zeker weten afgelopen na zijn bericht. Ik vraag mij alleen af wat ik met hem heb beleefd al die jaren en wat voor gevoelens dat waren. Want om die gevoelens weer te herbeleven ben ik dagelijks 5 weken lang naar Deventer geweest met uiteindelijk een suïcidale plan. Hij woont overigens ook niet eens meer in Deventer. Ik ga niet naar zijn woonplaats, maar naar Deventer, dus het gaat niet eens om hem, maar om die gevoelens die ik gevoeld heb en mij het teken van leven hebben gegeven.
zondag 19 juni 2022 om 13:02
Toch zeer goede berichten Eric, dat je nu zo een fijne begeleider hebt en je doelen vooral NIET uit het oog verliest is echt heel erg goed en ook je eigen inzet is enorm, dat lees je in al je berichten eruit! Dus houd vol, je kunt dit!
En het is heel begrijpelijk dat je dan niet direct blij bent met goed nieuws, je hebt veel meegemaakt, en je hoofd zal overvol zitten...en als je je suicidaal voelt ben je ook depressief, dus val jezelf niet af omdat je dat blije gevoel nog even niet helemaal kan voelen.
Stapje voor stapje, op naar je doelen, en met rust en ruimte komt de blijheid vast weer terug (en niet constant, zo is het leven, ups en downs!)
Keep going....
En het is heel begrijpelijk dat je dan niet direct blij bent met goed nieuws, je hebt veel meegemaakt, en je hoofd zal overvol zitten...en als je je suicidaal voelt ben je ook depressief, dus val jezelf niet af omdat je dat blije gevoel nog even niet helemaal kan voelen.
Stapje voor stapje, op naar je doelen, en met rust en ruimte komt de blijheid vast weer terug (en niet constant, zo is het leven, ups en downs!)
Keep going....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zondag 19 juni 2022 om 13:06
En heel goed hoe je je grenzen vasthoudt tav die Sander. Snap ook die drang wel terug te gaan maar probeer niet te vaak naar Deventer te gaan, hoor, dat roept alleen maar weer die ellendige tijd op. Of neem je begeleider mee, en praat erover. Denk dat het niet zo heel goed is als je daar in je eentje rond zwerft....maar neem je eigen beslissingen daarin!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 22 juni 2022 om 03:18
Eric, wat goed weer van je te horen. Ook ik zie, net als veel anderen veel vooruitgang en lichtpuntjes. Al voel je dat misschien niet zo, maar zo gaat het altijd in dit soort processen. V.w.b. Sander: je ziet al dat het niet om hem gaat, maar het gevoel dat je bij hem kreeg. Realiseer je je, dat dit gevoel in jezelf zat en zit en dat je dit OOK kunt hebben/krijgen met mensen die wél OK zijn en géén misbruik van je maken? Maar je moet er doorheen voor je op dat punt komt. En dat gaat komen. Dat proces is al ingezet. Door nu wel de juiste beslissingen te nemen, grenzen re stellen en gebruik te maken van je begeleidster, die super klinkt.
Geef niet op Eric. Wij steunen je. En blijf schrijven. Zo talentvol als je daarin bent en hoe je dingen onder woorden kunt brengen. Respect. Andere mensen kunnen later wellicht veel aan Jou hebben als je b.v. ervaringsdeskundige wordt in de GGZ. Maar eerst stap voor stap verder met wat al is ingezet. Ik blijf je volgen.
Sterkte en liefs
Geef niet op Eric. Wij steunen je. En blijf schrijven. Zo talentvol als je daarin bent en hoe je dingen onder woorden kunt brengen. Respect. Andere mensen kunnen later wellicht veel aan Jou hebben als je b.v. ervaringsdeskundige wordt in de GGZ. Maar eerst stap voor stap verder met wat al is ingezet. Ik blijf je volgen.
Sterkte en liefs
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
donderdag 23 juni 2022 om 21:40
Het gaat momenteel redelijk met mij. Ik ben samen met mijn begeleidster gaan kijken voor een woning in Beschermd wonen. Omdat ik samen met mijn begeleidster de laatste jaren bezig waren met begeleid wonen, dacht ik dat ik dinsdag een eigen appartement zou kunnen krijgen met begeleiding in het gebouw. Dus ik was enigszins toch wel positief over de intake en bezichtiging in Hellevoetsluis.
Toen ik echter daar aankwam bleek het niet begeleid, maar beschermd wonen te zijn. Dus ik heb een eigen kamer. De woonkamer, wc en douche zijn gedeeld met 10 mensen. Toen ik daar aankwam dacht ik echt aan een kleine studio met begeleiding. Maar dit was compleet anders. Dit was precies hetzelfde woonvorm als bij de crisisdienst. Toen bij terugkomst heb ik de hele middag en avond in bed gelegen omdat ik compleet geschrokken was dat ik met 10 mensen moest wonen en het één en ander moest delen. Wc delen vind ik geen probleem, corvee taken vind ik ook absoluut geen probleem, is ook een bezigheid overdag. Maar de douche delen met 10 onbekende mensen vind ik toch wel vies.
Ik dacht echt aan een eigen appartementje en dat er dan begeleiding aanwezig was in het gebouw en dat je dan een eigen appartement had. Een eigen huis.
Blijkbaar is er doordat ik ben weggelopen uit de crisisdienst naar Deventer een paar weken terug besloten om mij van begeleid wonen af te zetten en beschermd wonen te zetten, daarbij heb je 24-uurs zorg en is intensiever, maar heb je helaas geen eigen huisje.
Gelukkig denkt mijn huisarts met mij mee en wilt ze absoluut niet dat ik weer een blinde vlek krijg. Dus ik krijg herhalende recepten van diazepam, oxazepam, lorazepam en nu ook alprazolam. Die medicijnen helpen best goed tot de echte therapie en het verhogen van eventueel antidepressiva. Want ik zit nu tijdelijk bij mijn zusje en de huisarts wil niet de antidepressiva verhogen omdat er bijwerken hebben als suïcide gedachtes. Dus ik ben doorgestuurd naar een psychiater in het ziekenhuis. Tot die tijd is het de pammetjes en gelukkig werken ze heel goed om in in ieder geval het vluchtgedrag naar Deventer te dempen.
Over mijn ouders: Ik heb begrepen dat mijn vader met twee weken op vakantie is en mijn moeder binnenkort ook op vakantie gaat. Ze vinden het jammer dat ik zo uit huis ben gevlucht en zijn nog steeds van mening dat ik spijt ga krijgen dat ik het huis ben gevlucht.
Toen ik echter daar aankwam bleek het niet begeleid, maar beschermd wonen te zijn. Dus ik heb een eigen kamer. De woonkamer, wc en douche zijn gedeeld met 10 mensen. Toen ik daar aankwam dacht ik echt aan een kleine studio met begeleiding. Maar dit was compleet anders. Dit was precies hetzelfde woonvorm als bij de crisisdienst. Toen bij terugkomst heb ik de hele middag en avond in bed gelegen omdat ik compleet geschrokken was dat ik met 10 mensen moest wonen en het één en ander moest delen. Wc delen vind ik geen probleem, corvee taken vind ik ook absoluut geen probleem, is ook een bezigheid overdag. Maar de douche delen met 10 onbekende mensen vind ik toch wel vies.
Ik dacht echt aan een eigen appartementje en dat er dan begeleiding aanwezig was in het gebouw en dat je dan een eigen appartement had. Een eigen huis.
Blijkbaar is er doordat ik ben weggelopen uit de crisisdienst naar Deventer een paar weken terug besloten om mij van begeleid wonen af te zetten en beschermd wonen te zetten, daarbij heb je 24-uurs zorg en is intensiever, maar heb je helaas geen eigen huisje.
Gelukkig denkt mijn huisarts met mij mee en wilt ze absoluut niet dat ik weer een blinde vlek krijg. Dus ik krijg herhalende recepten van diazepam, oxazepam, lorazepam en nu ook alprazolam. Die medicijnen helpen best goed tot de echte therapie en het verhogen van eventueel antidepressiva. Want ik zit nu tijdelijk bij mijn zusje en de huisarts wil niet de antidepressiva verhogen omdat er bijwerken hebben als suïcide gedachtes. Dus ik ben doorgestuurd naar een psychiater in het ziekenhuis. Tot die tijd is het de pammetjes en gelukkig werken ze heel goed om in in ieder geval het vluchtgedrag naar Deventer te dempen.
Over mijn ouders: Ik heb begrepen dat mijn vader met twee weken op vakantie is en mijn moeder binnenkort ook op vakantie gaat. Ze vinden het jammer dat ik zo uit huis ben gevlucht en zijn nog steeds van mening dat ik spijt ga krijgen dat ik het huis ben gevlucht.
donderdag 23 juni 2022 om 21:55
Ik snap dat het even wat aanpassing vergt als je opeens iets anders krijgt aangeboden dan wat je had verwacht. Maar je moet maar zo denken dat je van beschermd wonen op een gegeven moment weer door kunt stromen naar begeleid wonen. Zie het dus als een tussenstap ipv een eindstation.
En voor wat betreft die badkamer; koop gewoon een fles badkamerreiniger en een plantenspuit. Even snel de wanden sprayen en met de douche afspoelen voordat je zelf onder de douche stapt, en jij doucht altijd in een schone badkamer.
En voor wat betreft die badkamer; koop gewoon een fles badkamerreiniger en een plantenspuit. Even snel de wanden sprayen en met de douche afspoelen voordat je zelf onder de douche stapt, en jij doucht altijd in een schone badkamer.
zaterdag 25 juni 2022 om 18:42
Ik heb mij over het douche probleem overheen gezet. Als ik ga douche ga ik gewoon met slippers aan. En zo min mogelijk plekken proberen aan te raken. Ik heb momenteel ook geen keus meer. Ik mag alleen maar beschermd wonen momenteel met therapie en vandaar uit eventueel begeleid of zelfstandig. Als ik mij eenmaal daar heb geïnstalleerd is het vooral de therapie volgen, proberen uit de depressie te komen en voor de rest zoveel mogelijk afzonderen in mijn eigen kamer, mijn eigen bezigheden doen.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn begeleidster afgelopen donderdag niet zo aardig tegen mij is geweest. Ik was een beetje boos op haar zij niet tegen mij zei dat het een beschermd woongroep zou i.p.v. begeleid wonen. Want wij hadden het met haar al een jaar over begeleid wonen dus daar ging ik ook vanuit.
Ze was ook kwaad op mij, of ja kwaad wil ik niet noemen, maar ze was wel behoorlijk opgefokt doordat ze al weken met mij bezig is en dat ze die donderdag 5 telefoons heeft gehad intern en dat het lijkt alsof de wereld om mij draait. Ze schreeuwde niet maar het gif ging moest er even uit. Ik ben daar wel erg van geschrokken. Dat ze die dag hele dag telefoons heeft gehad intern over wie Fatih moet begeleiden als zij op vakantie gaat komende 2 weken kan ik niks aandoen, maar ze galmde dat wel. Verder gaf ze aan dat mijn zusje er aandoor gaat door mijn depressieve gevoelens, wat mij echt pijn deed. Ik wil niemand tot last zijn. Toen de begeleidster weg ging bood ze wel haar excuses aan en vroeg of we vrienden waren, ik zei wel ja.
Nu heeft ze dus geen vervangende begeleider geregeld voor de komende 2 weken. Ik moet de huisarts bellen als het niet goed gaat. Gisteren heb ik de huisarts gebeld om te beginnen met Alprazolam i.v.m. dat er geen begeleiding is en ik mijn zusje en zwager niet wil belasten. Dat vond ze wel heel erg veel pammen, dus was ze niet mee akkoord.
Ze heeft wel begeleiding geprobeerd te regelen waarschijnlijk, maar waarschijnlijk was er bij niemand "plek" en niemand verder kent mijn casus.
Ik vind het zelf heel jammer dat ik nu 2 weken zonder begeleiding zit. Want door de begeleiding en het samen dingen doen en het ventileren werden de gevoelens verzwakt waardoor ik mezelf beter voelde. Nu zit ik toch wel met de dingen die ze heeft gezegd en dat mijn zusje eronderdoor gaat door mij versterkt de gevoelens die er al waren. Namelijk de gevoelens om naar Deventer te gaan en daar mijn rust te vinden. Ik probeer met afleiding; fietsen, wandelen, diamond painting, muziek etc het op de achtergrond te plaatsen. De drang om naar Deventer te gaan en daar mijn eeuwige rust te vinden was al aanwezig. Na het gesprek met mijn begeleidster en 2 weken zonder begeleiding denk ik dat toch weer aan de gedachtes om eruit te stappen en gewoon weg te gaan van alle negativiteit en mijn eeuwige rust te pakken.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn begeleidster afgelopen donderdag niet zo aardig tegen mij is geweest. Ik was een beetje boos op haar zij niet tegen mij zei dat het een beschermd woongroep zou i.p.v. begeleid wonen. Want wij hadden het met haar al een jaar over begeleid wonen dus daar ging ik ook vanuit.
Ze was ook kwaad op mij, of ja kwaad wil ik niet noemen, maar ze was wel behoorlijk opgefokt doordat ze al weken met mij bezig is en dat ze die donderdag 5 telefoons heeft gehad intern en dat het lijkt alsof de wereld om mij draait. Ze schreeuwde niet maar het gif ging moest er even uit. Ik ben daar wel erg van geschrokken. Dat ze die dag hele dag telefoons heeft gehad intern over wie Fatih moet begeleiden als zij op vakantie gaat komende 2 weken kan ik niks aandoen, maar ze galmde dat wel. Verder gaf ze aan dat mijn zusje er aandoor gaat door mijn depressieve gevoelens, wat mij echt pijn deed. Ik wil niemand tot last zijn. Toen de begeleidster weg ging bood ze wel haar excuses aan en vroeg of we vrienden waren, ik zei wel ja.
Nu heeft ze dus geen vervangende begeleider geregeld voor de komende 2 weken. Ik moet de huisarts bellen als het niet goed gaat. Gisteren heb ik de huisarts gebeld om te beginnen met Alprazolam i.v.m. dat er geen begeleiding is en ik mijn zusje en zwager niet wil belasten. Dat vond ze wel heel erg veel pammen, dus was ze niet mee akkoord.
Ze heeft wel begeleiding geprobeerd te regelen waarschijnlijk, maar waarschijnlijk was er bij niemand "plek" en niemand verder kent mijn casus.
Ik vind het zelf heel jammer dat ik nu 2 weken zonder begeleiding zit. Want door de begeleiding en het samen dingen doen en het ventileren werden de gevoelens verzwakt waardoor ik mezelf beter voelde. Nu zit ik toch wel met de dingen die ze heeft gezegd en dat mijn zusje eronderdoor gaat door mij versterkt de gevoelens die er al waren. Namelijk de gevoelens om naar Deventer te gaan en daar mijn rust te vinden. Ik probeer met afleiding; fietsen, wandelen, diamond painting, muziek etc het op de achtergrond te plaatsen. De drang om naar Deventer te gaan en daar mijn eeuwige rust te vinden was al aanwezig. Na het gesprek met mijn begeleidster en 2 weken zonder begeleiding denk ik dat toch weer aan de gedachtes om eruit te stappen en gewoon weg te gaan van alle negativiteit en mijn eeuwige rust te pakken.
zaterdag 25 juni 2022 om 23:18
Eric, wat denk je dat het met jouw zus en jouw begeleidster zou doen als jij nu zo’n stap zou nemen?
Jouw zus vangt jou op omdat ze van je houdt en niet wil dat jij dat doet. Als jij nu dat besluit neemt terwijl jouw zus op jou moet passen, dan draagt jouw zus straks levenslang een schuldgevoel met zich mee.
En jouw begeleidster gaat waarschijnlijk ook met een bezwaard gevoel op vakantie nu er geen vervanger kon worden geregeld. En dan zou ze straks terugkomen en horen dat al haar harde werk met jou voor niets is geweest. Je zou toch als begeleidster nooit meer op vakantie durven te gaan, als zoiets tijdens je vakantie met jouw cliënt gebeurt.
Wat je ook doet, doe in elk geval de komende twee weken niets. Gun jouw zus een leven zonder schuldgevoel en gun jouw begeleidster een fijne en onbezorgde vakantie. Jij hebt al zoveel doorstaan, die twee weken kunnen daar echt nog wel bij.
Jouw zus vangt jou op omdat ze van je houdt en niet wil dat jij dat doet. Als jij nu dat besluit neemt terwijl jouw zus op jou moet passen, dan draagt jouw zus straks levenslang een schuldgevoel met zich mee.
En jouw begeleidster gaat waarschijnlijk ook met een bezwaard gevoel op vakantie nu er geen vervanger kon worden geregeld. En dan zou ze straks terugkomen en horen dat al haar harde werk met jou voor niets is geweest. Je zou toch als begeleidster nooit meer op vakantie durven te gaan, als zoiets tijdens je vakantie met jouw cliënt gebeurt.
Wat je ook doet, doe in elk geval de komende twee weken niets. Gun jouw zus een leven zonder schuldgevoel en gun jouw begeleidster een fijne en onbezorgde vakantie. Jij hebt al zoveel doorstaan, die twee weken kunnen daar echt nog wel bij.
zondag 26 juni 2022 om 22:53
Ik gun mijn zusje en mijn begeleidster echt het allerbeste en ik wil hun echt niet expres met een rotgevoel achterlaten.
Het is gewoon dat het bij mij gewoon niet goed zit. Door de afgelopen jaren ben ik gewoon op, kapot. Eerst was het gedoe met Sander en het vele geld die ik hem had gegeven toen kwam de bruiloft van mijn zusje wat ook het nodige stress heeft opgeleverd bijna dagelijks. En sinds een jaar heb ik een Wajong en werd ik onder druk gezet door mijn ouders.
Sander is afgelopen, echt totaal geen hoop meer. Alleen heeft hij wel gevoelens opgewekt toendertijd wat ik in mijn omgeving niet heb gevoeld. Gevoelens van: waardering, bescherming, veilig, geaccepteerd worden zoals je bent etc. En vroeger vluchtte ik in de alcohol en de laatste weken vlucht ik dus letterlijk naar Deventer om die herinneringen en de gevoelens van toen op te halen.
Er zijn ook drie mogelijkheden wat eventueel zou kunnen gebeuren als ik toch naar Deventer ga.
- Ik pleeg suïcide met heroïne;
- Ik ga naar Deventer en kom weer terug;
- Ik blijf in Deventer en ga in het bos drinken en roken met de gevoelens en de herinneringen.
Ik beweeg eigenlijk tussen deze drie opties. Soms is het toch suïcide, soms is het ik ga erheen en kom terug of soms is het gewoon schijt hebben en gewoon roken en letterlijk toch ik het leven niet meer voel.
Maar mijn begeleidster en mijn zusje met een schuldgevoel wil ik echt niet. Ik heb mij alleen soms niet in de hand. De drie soorten pammen die ik gebruik helpen zeker, want anders ging ik elke dag naar Deventer. Maar toch blijft er wel iets van vluchtgedrag.
Bovendien komt mijn vader morgen terug van vakantie. En helaas woont mijn zusje en hij in hetzelfde dorp. Dus naar buiten gaan is komende tijd ook geen optie meer, omdat er een contactverbod is met mijn ouders.
Het is gewoon dat het bij mij gewoon niet goed zit. Door de afgelopen jaren ben ik gewoon op, kapot. Eerst was het gedoe met Sander en het vele geld die ik hem had gegeven toen kwam de bruiloft van mijn zusje wat ook het nodige stress heeft opgeleverd bijna dagelijks. En sinds een jaar heb ik een Wajong en werd ik onder druk gezet door mijn ouders.
Sander is afgelopen, echt totaal geen hoop meer. Alleen heeft hij wel gevoelens opgewekt toendertijd wat ik in mijn omgeving niet heb gevoeld. Gevoelens van: waardering, bescherming, veilig, geaccepteerd worden zoals je bent etc. En vroeger vluchtte ik in de alcohol en de laatste weken vlucht ik dus letterlijk naar Deventer om die herinneringen en de gevoelens van toen op te halen.
Er zijn ook drie mogelijkheden wat eventueel zou kunnen gebeuren als ik toch naar Deventer ga.
- Ik pleeg suïcide met heroïne;
- Ik ga naar Deventer en kom weer terug;
- Ik blijf in Deventer en ga in het bos drinken en roken met de gevoelens en de herinneringen.
Ik beweeg eigenlijk tussen deze drie opties. Soms is het toch suïcide, soms is het ik ga erheen en kom terug of soms is het gewoon schijt hebben en gewoon roken en letterlijk toch ik het leven niet meer voel.
Maar mijn begeleidster en mijn zusje met een schuldgevoel wil ik echt niet. Ik heb mij alleen soms niet in de hand. De drie soorten pammen die ik gebruik helpen zeker, want anders ging ik elke dag naar Deventer. Maar toch blijft er wel iets van vluchtgedrag.
Bovendien komt mijn vader morgen terug van vakantie. En helaas woont mijn zusje en hij in hetzelfde dorp. Dus naar buiten gaan is komende tijd ook geen optie meer, omdat er een contactverbod is met mijn ouders.
zondag 26 juni 2022 om 23:02
Ik ben blij om te lezen dat je er even niet op uit kunt, want ik denk echt dat dit voor nu even beter voor je is.
En ik snap heel goed dat je moe bent en er eigenlijk geen zin meer in hebt. Maar besef dat alle redenen waardoor je nu zo moe bent achter je liggen, terwijl er nog zoveel positieve dingen voor je in het verschiet liggen: je bent uit huis en krijgt daarbij steun van jouw zus, je krijgt straks een eigen beschermde woonplek, je krijgt straks psychische hulp, je hebt een fijne begeleidster… Het zou zo zonde zijn als je nooit zou ervaren hoe fijn het leven ook kan zijn als dingen eenmaal ten gunste keren.
Hou nog even vol. Dat kun je!
En ik snap heel goed dat je moe bent en er eigenlijk geen zin meer in hebt. Maar besef dat alle redenen waardoor je nu zo moe bent achter je liggen, terwijl er nog zoveel positieve dingen voor je in het verschiet liggen: je bent uit huis en krijgt daarbij steun van jouw zus, je krijgt straks een eigen beschermde woonplek, je krijgt straks psychische hulp, je hebt een fijne begeleidster… Het zou zo zonde zijn als je nooit zou ervaren hoe fijn het leven ook kan zijn als dingen eenmaal ten gunste keren.
Hou nog even vol. Dat kun je!
zondag 26 juni 2022 om 23:04
Heel erg bedankt voor je lieve bericht! En die fijne gevoelens in Deventer? Wat moet ik daarmee, want als ik nu Deventer zeg krijg ik al gelijk allerlei bezorgde famieleden die denken dat ik zelfmoord ga plegen. Maar kan ik daar niet mijn fijne gevoelens en herinnering ophalen?Nummer*Zoveel schreef: ↑26-06-2022 23:02Ik ben blij om te lezen dat je er even niet op uit kunt, want ik denk echt dat dit voor nu even beter voor je is.
En ik snap heel goed dat je moe bent en er eigenlijk geen zin meer in hebt. Maar besef dat alle redenen waardoor je nu zo moe bent achter je liggen, terwijl er nog zoveel positieve dingen voor je in het verschiet liggen: je bent uit huis en krijgt daarbij steun van jouw zus, je krijgt straks een eigen beschermde woonplek, je krijgt straks psychische hulp, je hebt een fijne begeleidster… Het zou zo zonde zijn als je nooit zou ervaren hoe fijn het leven ook kan zijn als dingen eenmaal ten gunste keren.
Hou nog even vol. Dat kun je!
dinsdag 28 juni 2022 om 02:34
Nee, dat kun je niet. Er is momenteel geen reet aan in Deventer. Het is koud en regent, dus je kunt beter in bed blijven en al het opbouwende wat je al hebt ingezet, voortzetten.
Je herinneringen vertellen je dat de fijne gevoelens in Deventer waren. Je hebt ze daaraan gekoppeld, bewust of onbewust. Wat heel menselijk is. Maar ze zaten in jezelf. Sander heeft misbruik gemaakt van die potentie in jou dat gevoel te hebben. Hij wist dat handig op te wekken. Maar had geen echte, liefdevolle gevoelens. Mensen als Sander zijn daartoe niet in staat. Wil niet zeggen dat hij de enige was bij wie je dat gevoel kunt hebben. Jouw (dwangmatige) systeem vertelt je alleen dat Deventer de enige plaats is waar je het kunt hebben, omdat het niet anders weet dan dat het alleen daar is. En jij, als iemand die niet los durft te laten, ‘durft’ het niet aan erop te vertrouwen dat je eerst in een wat onzeker periode terecht komt voordat je gaat ervaren dat je dat fijne gevoel ook elders kunt hebben. Met iemand die wel van je houdt. Jij vindt dat eng. En in combinatie met al je huidige (woon)onzekerheden, lijkt het nu gerechtvaardigd om er maar de brui aan te geven. Al dan niet met heroïne en/of rokend en drinkend in een bos. Met gevolgen waarvan Nummer Zoveel zegt die een lieve persoon zoals jij bent, nooit voor b.v. je zus kan willen. Ik geef haar daarin gelijk.
Je bent al op de goede weg. Je gevoel voor/met Sander was niet verkeerd. Alleen Sander was verkeerd. Je hoeft het gevoel op zich dus niet los te laten. Alleen te bewaren voor later, voor situaties waarin je het kunt hebben die wél OK zijn. En zoals met elk groei- of leerproces, ijlt het gevoel altijd na.
Je negatieve gedachtes zijn maar gedachtes hè. Je kunt ze hebben. Maar hoeft er niets mee te doen. Dat besef alleen geeft al rust. Ga door met alle goede stappen die je al gezet hebt. Je bent echt goed bezig. Daarbij: je bent niet alleen je beperkingen. Iedereen heeft weleens een conflict zoals jij met je begeleidster had. Dat is uitgepraat en opgelost. Goed idee qua de douche! En qua taken die je gaat krijgen in de komende (tijdelijke) situatie, heb je je ook al aangepast. Pak de kans met beide handen en vertrouw er nu maar een beetje op... Ik ben trots op je. Dikke knuffel!
Je herinneringen vertellen je dat de fijne gevoelens in Deventer waren. Je hebt ze daaraan gekoppeld, bewust of onbewust. Wat heel menselijk is. Maar ze zaten in jezelf. Sander heeft misbruik gemaakt van die potentie in jou dat gevoel te hebben. Hij wist dat handig op te wekken. Maar had geen echte, liefdevolle gevoelens. Mensen als Sander zijn daartoe niet in staat. Wil niet zeggen dat hij de enige was bij wie je dat gevoel kunt hebben. Jouw (dwangmatige) systeem vertelt je alleen dat Deventer de enige plaats is waar je het kunt hebben, omdat het niet anders weet dan dat het alleen daar is. En jij, als iemand die niet los durft te laten, ‘durft’ het niet aan erop te vertrouwen dat je eerst in een wat onzeker periode terecht komt voordat je gaat ervaren dat je dat fijne gevoel ook elders kunt hebben. Met iemand die wel van je houdt. Jij vindt dat eng. En in combinatie met al je huidige (woon)onzekerheden, lijkt het nu gerechtvaardigd om er maar de brui aan te geven. Al dan niet met heroïne en/of rokend en drinkend in een bos. Met gevolgen waarvan Nummer Zoveel zegt die een lieve persoon zoals jij bent, nooit voor b.v. je zus kan willen. Ik geef haar daarin gelijk.
Je bent al op de goede weg. Je gevoel voor/met Sander was niet verkeerd. Alleen Sander was verkeerd. Je hoeft het gevoel op zich dus niet los te laten. Alleen te bewaren voor later, voor situaties waarin je het kunt hebben die wél OK zijn. En zoals met elk groei- of leerproces, ijlt het gevoel altijd na.
Je negatieve gedachtes zijn maar gedachtes hè. Je kunt ze hebben. Maar hoeft er niets mee te doen. Dat besef alleen geeft al rust. Ga door met alle goede stappen die je al gezet hebt. Je bent echt goed bezig. Daarbij: je bent niet alleen je beperkingen. Iedereen heeft weleens een conflict zoals jij met je begeleidster had. Dat is uitgepraat en opgelost. Goed idee qua de douche! En qua taken die je gaat krijgen in de komende (tijdelijke) situatie, heb je je ook al aangepast. Pak de kans met beide handen en vertrouw er nu maar een beetje op... Ik ben trots op je. Dikke knuffel!
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
dinsdag 28 juni 2022 om 10:45
uiteraard zou het kunnen maar wat ik en anderen al schreven; het lijkt alsof er vooral nare dingen zijn gebeurt in deventer en ik zou proberen hier niet alleen meer heen te gaan. Alleen al om je familie gerust te stellen. Dus als je gaat neem je begeleider mee en praat er ook over in je huis, met de begeleiders daar. Ik denk dat praten erover ook een hoop van die magnetische werking van deventer af zal halen, dus laat de fantasieen aan wat jij nu ziet als een fijne tijd je niet overnemen en praat erover, ook over de fijne herinneringen die je eraan verbindt. Die mogen er ook zijn.eric1993 schreef: ↑26-06-2022 23:04Heel erg bedankt voor je lieve bericht! En die fijne gevoelens in Deventer? Wat moet ik daarmee, want als ik nu Deventer zeg krijg ik al gelijk allerlei bezorgde famieleden die denken dat ik zelfmoord ga plegen. Maar kan ik daar niet mijn fijne gevoelens en herinnering ophalen?
En maak ondertussen nieuwe fijne herinneringen waar je nu bent! Je hebt echt al een hele weg afgelegd, waar je trots op kan zijn!
Hou vol!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
woensdag 29 juni 2022 om 02:23
Net wat Kers zegt, Eric. De fijne herinneringen mogen er zijn. Maar zijn niet zaligmakend. Want ontstaan in de context met een persoon die tegelijk ook niet goed voor je was. Scheid die beide belevenissen. Kun je het zo beter loslaten zonder voor ogen te hebben dat je in de toekomst nooit meer zulke fijne momenten zult hebben?
By the way: verbreek a.j.b. elk contact met enige heroïne dealer als je dat hebt, wil je?
En houd vol. Je bent echt goed bezig.
Stap voor stap.
Hoor graag hoe het nu gaat Eric.
By the way: verbreek a.j.b. elk contact met enige heroïne dealer als je dat hebt, wil je?
En houd vol. Je bent echt goed bezig.
Stap voor stap.
Hoor graag hoe het nu gaat Eric.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
donderdag 30 juni 2022 om 22:56
Erg bedankt voor jullie lieve berichten. Ik had echt niet verwacht dat er nog mensen op het forum waren die mij nog zouden willen steunen na al de topics die ik heb geopend.
Inmiddels gebruik ik al sinds 6 mei diazepam, lorazepam en oxazepam. De huisarts wilt stoppen met al die benzo's. Ze heeft de casemanager gebeld van mijn begeleidster (zij is nu op vakantie) en heeft aangegeven dat er tot er een woonplek en behandeling start iets anders moet zijn dan steeds maar pammetjes voorschrijven. Aan de telefoon aan mij gaf ze ook an dat ze nog 20 stuks oxazepam voorschrijft en dat ze verder niet meer ingaat op verzoeken om meer.
De casemanager van mijn begeleidster heeft een psychiater ingeschakeld die maandag naar mij thuis komt om het één en ander te bespreken. De bal ligt nu dus bij de psychiater.
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik zeker opensta voor een behandeling. Ik bedoel, het is voor mij ook niet fijn om geleid te worden door je gevoelens van iemand die je niet eens ziet staat. De wachttijd bij GGZ voor behandeling is 1,5 jaar. Dus hebben nu een ander organisatie aangemeld waar de wachttijd maar 10 weken is.
Over de dealer, wij hebben geen dagelijks contact. Hij weet dat ik suïcide wil plegen met 20 mg heroïne. Hij gaf zelf aan daar begrip voor te hebben, maar wilt het niet inspuiten omdat het dan moord is. Ik spreek hem niet dagelijks, maar ik heb een andere telefoon dan die ik gebruik klaarstaan met een simkaart en € 600 voor de dealer. Ik heb het op een plek gelegd waar niemand ervan weet. Dat betekend niet dat ik morgen gelijk al iets ga natuurlijk. En misschien ga ik het niet nodig hebben. Het is meer een uitweg mocht ik het echt niet zien zitten.
Inmiddels gebruik ik al sinds 6 mei diazepam, lorazepam en oxazepam. De huisarts wilt stoppen met al die benzo's. Ze heeft de casemanager gebeld van mijn begeleidster (zij is nu op vakantie) en heeft aangegeven dat er tot er een woonplek en behandeling start iets anders moet zijn dan steeds maar pammetjes voorschrijven. Aan de telefoon aan mij gaf ze ook an dat ze nog 20 stuks oxazepam voorschrijft en dat ze verder niet meer ingaat op verzoeken om meer.
De casemanager van mijn begeleidster heeft een psychiater ingeschakeld die maandag naar mij thuis komt om het één en ander te bespreken. De bal ligt nu dus bij de psychiater.
Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik zeker opensta voor een behandeling. Ik bedoel, het is voor mij ook niet fijn om geleid te worden door je gevoelens van iemand die je niet eens ziet staat. De wachttijd bij GGZ voor behandeling is 1,5 jaar. Dus hebben nu een ander organisatie aangemeld waar de wachttijd maar 10 weken is.
Over de dealer, wij hebben geen dagelijks contact. Hij weet dat ik suïcide wil plegen met 20 mg heroïne. Hij gaf zelf aan daar begrip voor te hebben, maar wilt het niet inspuiten omdat het dan moord is. Ik spreek hem niet dagelijks, maar ik heb een andere telefoon dan die ik gebruik klaarstaan met een simkaart en € 600 voor de dealer. Ik heb het op een plek gelegd waar niemand ervan weet. Dat betekend niet dat ik morgen gelijk al iets ga natuurlijk. En misschien ga ik het niet nodig hebben. Het is meer een uitweg mocht ik het echt niet zien zitten.
zaterdag 2 juli 2022 om 10:44
Ik hoop dat je het niet zo snel opgeeft, je leven begint nu pas, je bent nu met hele extreme en donkere dingen aan het vechten maar wie weet wat er achter de depressie zit, het leven verandert nu maar dat betekent niet dat het slecht is, geef het een jaartje tijd.
Geef jezelf gewoon een jaar en kijk daarna verder. Je bent niet de enige die met dit soort dingen worstelt.
De vraag is hoe ga je ermee om.
Geef jezelf gewoon een jaar en kijk daarna verder. Je bent niet de enige die met dit soort dingen worstelt.
De vraag is hoe ga je ermee om.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
