
Leeftijdsverschil
vrijdag 18 januari 2008 om 00:14
Hallo,
Ik heb nu een relatie met iemand de 13 jaar ouder is dan ik. Ik ben 19 en mijn vriend is 32. We zijn ontzettend gelukkig maar soms is het ook moeilijk.
Ik werkte in een animatie team en zo heb ik eerst zijn kinderen leren kennen. Daarna heb ik hem ontmoet en het was vrijwel meteen een klik. Eigelijk zonder na te denken er in gestapt en we hebben een hele mooie tijd. Na een aantal maanden heb ik het mijn ouders pas verteld. Wist dat hun reactie niet goed zou zijn en daarom wilde ik eerst zeker weten dat het goed zat en ik er voor honderd procent achter stond zodat ik alle kritiek wel aan zou kunnen. Mijn ouders waren inderdaad heel niet blij. We hebben er veel over gepraat en gehuild. Nooit russie over gehad mijn ouders vinden alles bespreekbaar en zodoende mijn verhaal wel kwijt gekund. Nu zijn we 5 maanden bij elkaar en met ons gaat het perfect. Ook als de kinderen er zijn hebben we een geweldige tijd. Toch snap ik de bezorgdheid van mijn ouders. Ik ben nog jong en kan alle kanten op en sla een aantal fases over als ik met hem door blijf gaan. Maar ik ben zo onwijs gelukkig dat ik niet zonder hem wil. Mijn studie staat op nummer 1 en ook al zien we daardoor elkaar weinig komen we er wel uit.
Zijn er mensen die in een soort gelijke situatie zitten. Ik wil eens met iemand over het zelfde kunnen kletsen
groetjes
Ik heb nu een relatie met iemand de 13 jaar ouder is dan ik. Ik ben 19 en mijn vriend is 32. We zijn ontzettend gelukkig maar soms is het ook moeilijk.
Ik werkte in een animatie team en zo heb ik eerst zijn kinderen leren kennen. Daarna heb ik hem ontmoet en het was vrijwel meteen een klik. Eigelijk zonder na te denken er in gestapt en we hebben een hele mooie tijd. Na een aantal maanden heb ik het mijn ouders pas verteld. Wist dat hun reactie niet goed zou zijn en daarom wilde ik eerst zeker weten dat het goed zat en ik er voor honderd procent achter stond zodat ik alle kritiek wel aan zou kunnen. Mijn ouders waren inderdaad heel niet blij. We hebben er veel over gepraat en gehuild. Nooit russie over gehad mijn ouders vinden alles bespreekbaar en zodoende mijn verhaal wel kwijt gekund. Nu zijn we 5 maanden bij elkaar en met ons gaat het perfect. Ook als de kinderen er zijn hebben we een geweldige tijd. Toch snap ik de bezorgdheid van mijn ouders. Ik ben nog jong en kan alle kanten op en sla een aantal fases over als ik met hem door blijf gaan. Maar ik ben zo onwijs gelukkig dat ik niet zonder hem wil. Mijn studie staat op nummer 1 en ook al zien we daardoor elkaar weinig komen we er wel uit.
Zijn er mensen die in een soort gelijke situatie zitten. Ik wil eens met iemand over het zelfde kunnen kletsen
groetjes
