Leuke partners!

Ik heb een leuke partner en ben er blijkbaar ook 1, anders zouden we het niet zo lang met elkaar hebben uitgehouden.
Man en ik zijn al behoorlijk lang (jaartje of 20) bij elkaar en hebben het nodige meegemaakt samen. Er is nooit een dag geweest dat een van ons heeft getwijfeld aan onze relatie (en dat weet ik zeker, want wij zijn hartstikke eerlijk tegen elkaar).
We hebben nog nooit ruzie gehad. We denken hetzelfde over de dingen die er voor ons echt toe doen en de rest vinden we allebei de moeite van het ruzie maken niet waard.
Sinds we de zorg hebben over een pleegkind met gebruiksaanwijzing, zijn er wel vaker momenten dat we het niet met elkaar eens zijn. Maar dat lossen we op een fatsoenlijke manier als 2 volwassen mensen op zonder geruzie.

Voordat ik mijn partner ontmoette was ik 9 jaar single (m.u.v. twee zeer korte relaties van 3 - 5 maanden) en mezelf altijd voorgehouden dat ik op een gegeven moment mijn persoon heus wel tegen zou komen, maar dat daar ook compromissen bijhoren. Niet op het vlak van kernwaarden en grote beslissingen in het leven (bijv. kinderen), maar dat je altijd water bij de wijn zult moeten doen.

Dat gevoel heb ik echter totaal niet met mijn man. We hebben zo ontzettend dezelfde visie op hoe we ons leven in willen richten en dat is waarschijnlijk waarom het vanaf het eerste moment klikte. We hebben beiden het roer behoorlijk omgegooid in de jaren voordat we elkaar leerden kennen en het is heel bijzonder hoe dat in parallel gebeurde: ik verkocht mijn huis en bezittingen en zegde mijn baan op in 2018 om te gaan reizen en uitzoeken wat ik wilde met mijn leven, hij deed hetzelfde dat jaar en bouwde een camper om en ging daarin wonen. Ik emigreerde naar Canada, hij verhuisde binnen Canada naar de plek waar we elkaar uiteindelijk hebben leren kennen. We deden dit allebei, los van elkaar, om meer verbonden met de natuur te leven.

Toen we elkaar leerden kennen gaf het zoveel herkenning, niet iedereen in onze omgeving snapte onze beslissingen om alles op te geven, maar wij begrepen het heel goed en het was een heel solide basis waarop we ons leven samen vorm hebben gegeven. We wonen heel minimalistisch in een boshutje van 30m2, en ons leven draait om zoveel mogelijk tijd buiten doorbrengen, zowel in ons werk als prive. We waren 2 maanden samen toen we een oude zeilboot kochten en samen volledig renoveerden. Het is voor het eerst dat ik een man heb die dezelfde glinstering in zijn ogen krijgt als ik zeg: Ik wil die berg beklimmen en mij ook heeft uitgedaagd om mijn grenzen te verleggen.

Hij is een heerlijke knuffelbeer, en enorm zacht en gevoelig en ook niet bang om dat te laten zien. Hij huilt zonder moeite, zowel bij mij als in gezelschap. Tegelijkertijd heeft hij ook een bepaalde pit (en dwarsigheid) die ik soms nodig heb om wat meer voor mezelf op te komen. We zeggen vaak dat ik het water ben en hij het vuur, niet op de klassieke manier waarin we botsen, maar waarin hij mijn kalmte nodig heeft om zijn vuur wat af te koelen, en ik zijn vuur soms nodig heb om op te warmen en in beweging te komen.

Hij is een geduldige leraar (hij is zo ervaren op heel veel vlakken waar ik nog lerende ben) en kan me zo het gevoel geven dat hij trots op me is en in me gelooft. Het is zo'n heerlijk gevoel om mezelf te kunnen zijn, en enorm met elkaar te kunnen lachen. We kunnen in een deuk liggen met elkaar, en humor helpt ons ook om conflict ter sprake te brengen. We ruzien eigenlijk nooit, als er al iets is, brengen we dat ter sprake en praten erover hoe we dat in het vervolg better kunnen doen. We hebben het gewoon ontzettend goed samen

fromfebruary schreef: ↑

21-11-2023 21:24

Voordat ik mijn partner ontmoette was ik 9 jaar single (m.u.v. twee zeer korte relaties van 3 - 5 maanden) en mezelf altijd voorgehouden dat ik op een gegeven moment mijn persoon heus wel tegen zou komen, maar dat daar ook compromissen bijhoren. Niet op het vlak van kernwaarden en grote beslissingen in het leven (bijv. kinderen), maar dat je altijd water bij de wijn zult moeten doen.

Dat gevoel heb ik echter totaal niet met mijn man. We hebben zo ontzettend dezelfde visie op hoe we ons leven in willen richten en dat is waarschijnlijk waarom het vanaf het eerste moment klikte. We hebben beiden het roer behoorlijk omgegooid in de jaren voordat we elkaar leerden kennen en het is heel bijzonder hoe dat in parallel gebeurde: ik verkocht mijn huis en bezittingen en zegde mijn baan op in 2018 om te gaan reizen en uitzoeken wat ik wilde met mijn leven, hij deed hetzelfde dat jaar en bouwde een camper om en ging daarin wonen. Ik emigreerde naar Canada, hij verhuisde binnen Canada naar de plek waar we elkaar uiteindelijk hebben leren kennen. We deden dit allebei, los van elkaar, om meer verbonden met de natuur te leven.

Toen we elkaar leerden kennen gaf het zoveel herkenning, niet iedereen in onze omgeving snapte onze beslissingen om alles op te geven, maar wij begrepen het heel goed en het was een heel solide basis waarop we ons leven samen vorm hebben gegeven. We wonen heel minimalistisch in een boshutje van 30m2, en ons leven draait om zoveel mogelijk tijd buiten doorbrengen, zowel in ons werk als prive. We waren 2 maanden samen toen we een oude zeilboot kochten en samen volledig renoveerden. Het is voor het eerst dat ik een man heb die dezelfde glinstering in zijn ogen krijgt als ik zeg: Ik wil die berg beklimmen en mij ook heeft uitgedaagd om mijn grenzen te verleggen.

Hij is een heerlijke knuffelbeer, en enorm zacht en gevoelig en ook niet bang om dat te laten zien. Hij huilt zonder moeite, zowel bij mij als in gezelschap. Tegelijkertijd heeft hij ook een bepaalde pit (en dwarsigheid) die ik soms nodig heb om wat meer voor mezelf op te komen. We zeggen vaak dat ik het water ben en hij het vuur, niet op de klassieke manier waarin we botsen, maar waarin hij mijn kalmte nodig heeft om zijn vuur wat af te koelen, en ik zijn vuur soms nodig heb om op te warmen en in beweging te komen.

Hij is een geduldige leraar (hij is zo ervaren op heel veel vlakken waar ik nog lerende ben) en kan me zo het gevoel geven dat hij trots op me is en in me gelooft. Het is zo'n heerlijk gevoel om mezelf te kunnen zijn, en enorm met elkaar te kunnen lachen. We kunnen in een deuk liggen met elkaar, en humor helpt ons ook om conflict ter sprake te brengen. We ruzien eigenlijk nooit, als er al iets is, brengen we dat ter sprake en praten erover hoe we dat in het vervolg better kunnen doen. We hebben het gewoon ontzettend goed samen

Oh heel erg mooi!

Wij zijn 1,5jr samen. Hij maakt mij iedere dag wel aan het lachen verteld heel vaak hoor leuk lief knap hij mij vind. We kunnen leuk discussiëren met elkaar. Hij heeft soms nogal een sterke mening hihi. Hij zegt dat het hij het belangrijk vind om mij gelukkig te zien en maken. Hij voelt als mijn thuis. We hebben maar over 1 onderwerp wel eens woorden en dat is als we elkaar weinig kunnen zien.

Hier al 25 jaar samen.
Leuke partner? Nee, niet altijd.
Meestal wel.
Maar hey, het is toch lekkerder om over andermans problemen te lezen dan dat ik hier ga lopen verkondigen dat ik een fijne relatie heb. Meestal rustig, soms wat uitschieters en dat ik mij vandaag heb geërgerd omdat meneer alweer de deur uit was zonder ook maar 1 rolluik omhoog te doen.
(Ja, er zijn vast forummers die vinden dat ik dan maar de stekker eruit moet trekken).

Nee. Terug naar de echte problemen.
Dat is toch ook hoe mensen hier terecht komen?
Niemand komt hier om te schrijven hoe perfect zijn of haar leventje is.

(En uiteindelijk blijven we hier rondhangen om anderen bij te staan)

Volgend jaar 20 jaar samen met de liefde van mijn leven. Ik was 24 toen ik hem ontmoette en het was gelijk raak.
Hij is lief, intelligent en super sportief. Hij wint altijd met alles. Dan ben ik enerzijds trots dat hij dat dus ook weer blijkt te kunnen, maar ergens vind ik het ook vervelend dat hij daar ook weer beter in is. (hij heeft de ALO gedaan) Dan gaat hij voor mij met links poolen ipv rechts om het nog een beetje spannend te houden.
Hij is superhandig en geduldig. Legt gewoon zelf een nieuwe badkamer aan door 100 filmpjes op Youtube te bekijken hoe iets moet en vervolgens bij wijze van spreken 100x naar de bouwmarkt te gaan om te kijken wat hij precies moet hebben en brengt dan 99 x weer iets terug als het toch niet het juiste is zonder chagrijnig te worden. Puzzelt net zolang door tot het lukt. En het lukt uiteindelijk altijd. Ik gooi na 5 minuten al de handdoek in de ring bij de eerste tegenslag.

Hij kookt bijna elke avond. Dat vind ik enorm lief van hem, want ja hij is altijd eerder thuis maar dan nog. Hij is superlief voor onze dochter en veel geduldiger. Is ook strenger voor haar dan ik, maar dat is eigenlijk wel goed. Ik hoef maar te vragen of hij mij misschien even wil wegbrengen/ophalen en hij staat al met zijn sleutels in zijn hand.

Dat ik elke dag zijn schoenen in de gang moet zetten. Hij pas de wasmachine aanzet als zijn onderbroeken op zijn zie ik maar al te graag door de vingers.

Ik heb al geklaagd over mijn partner op het andere topic, dus zal ook eens wat aardigs over hem zeggen.
- aantrekkelijk,romantisch en sexy, heeft ook echt oog voor mijn behoeftes in bed. Bedenkt heel attente cadeaus.
- loyaal tot op het bot (voor mensen, niet voor werkgevers)
- kan vechten als een leeuw als hij onrecht ervaart
- handig en kan heel precies en secuur werken
- hij heeft veel humor