Relaties
alle pijlers
liefde is....
donderdag 31 mei 2007 om 12:51
dat vraag ik mij dus af.
ik ben getrouwd met een leuke man. hij is lief voor mij, doet veel voor mij en ik weet dat hij heel veel van mij houd.
alleen weet ik niet of ik van hem houd.
ik ben nog nooit verliefd geweest (de vlinders, kriebels ectra) en op hem dus ook niet. mijn relaties verlopen eigenlijk vanzelf.
ik leer ze kennen we zoenen een keer (en dit eindigt dan ook gewoon gelijk in bed) en dan *poef* heb je een relatie....
ben ik graag bij hem? ja zeker wel, maar ik ben gewoon niet graag alleen. ik ben dus graag bij elke man.... (wel 1 tegelijk, dat dan weer wel :D)
nu ben ik sinds kort bij een spychiater aanbeland en deze zegt dat ik borderline heb.
nu weet ik zelf nog niet of ik dat ook vind, maar dat is op zich ook niet zo belangrijk voor nu. voor nu vraag ik mij gewoon af of ik mijn man, die dus gewoon een goed persoon is, die het verdient om een vrouw te hebben die van hem houd, niet enorm te kort doe, door dat ik gewoon weg niet alleen wil zijn, en dus met iedere man een relatie aanga die mij hebben wil.
overigens ben ik nog nooit 'gedumpt' ik heb wel altijd zelf een einde gemaakt aan de 'relaties' die ik had. meestal de mannen met veel verdriet achter latend.
ik ben vooral ook door die psychiater zo gaan twijfelen.... houd ik nu wel echt van hem, of gebruik ik hem gewoon? en als ik hem gebruik, en ik zeg daar niks over, en ik geniet van zijn aandacht, doe hem niks te kort denk ik.... stel dat het dan gewoon voor mij een 'verstands huwelijk' is, is dat dan echt zo erg?
ik ben getrouwd met een leuke man. hij is lief voor mij, doet veel voor mij en ik weet dat hij heel veel van mij houd.
alleen weet ik niet of ik van hem houd.
ik ben nog nooit verliefd geweest (de vlinders, kriebels ectra) en op hem dus ook niet. mijn relaties verlopen eigenlijk vanzelf.
ik leer ze kennen we zoenen een keer (en dit eindigt dan ook gewoon gelijk in bed) en dan *poef* heb je een relatie....
ben ik graag bij hem? ja zeker wel, maar ik ben gewoon niet graag alleen. ik ben dus graag bij elke man.... (wel 1 tegelijk, dat dan weer wel :D)
nu ben ik sinds kort bij een spychiater aanbeland en deze zegt dat ik borderline heb.
nu weet ik zelf nog niet of ik dat ook vind, maar dat is op zich ook niet zo belangrijk voor nu. voor nu vraag ik mij gewoon af of ik mijn man, die dus gewoon een goed persoon is, die het verdient om een vrouw te hebben die van hem houd, niet enorm te kort doe, door dat ik gewoon weg niet alleen wil zijn, en dus met iedere man een relatie aanga die mij hebben wil.
overigens ben ik nog nooit 'gedumpt' ik heb wel altijd zelf een einde gemaakt aan de 'relaties' die ik had. meestal de mannen met veel verdriet achter latend.
ik ben vooral ook door die psychiater zo gaan twijfelen.... houd ik nu wel echt van hem, of gebruik ik hem gewoon? en als ik hem gebruik, en ik zeg daar niks over, en ik geniet van zijn aandacht, doe hem niks te kort denk ik.... stel dat het dan gewoon voor mij een 'verstands huwelijk' is, is dat dan echt zo erg?
donderdag 31 mei 2007 om 13:04
allereerst, bordeline is heel wat en zal niet moeten gebruikt worden bij elke twijfelaar, maar das op t eerste gezicht mijn mening..
Je twijfelt of je man van je houd??
Nou denk je eens in als ie de brui eraan geeft, hoe zou je je voelen??
Wat zegt je man zelf ervan, vind hij dat jij van hem houd, beleeft ie dat zo?
Ik denk dat iedereen weleens twijfels heeft over t een en ander en onzeker is of ie het wel goed doet op met opvoeden met kinderen enzo.
Maak voor jezelf eens een lijstje, wat de man in jouw losmaakt
voel je je thuis
sta je vrolijk op en zie je de dag positief tegemoet met hem
vind je het fijn als ie 's-vonds thuis komt
vind je het fijn als ie met je knuffelt
moet je om hem lachen etc etc
als al die antwoorden positief beantwoord worden , mag je toch concluderen dat je van hem houd.
Ik ken meer mensen hoor die niet weten wat ze moeten voelen en die maken het zichzelf zo moeilijk, als jij je man gelukkig maakt zou ik me nioet zoveel zorgen maken, dan geef je toch liefde weg en dat is houden van
om dan meteen een borderliner genoemd te worden vind ik wel een gimmick v deze tijd hoor, de inkt vd stress stempel is zeker op en uitgedroogd.
Je twijfelt of je man van je houd??
Nou denk je eens in als ie de brui eraan geeft, hoe zou je je voelen??
Wat zegt je man zelf ervan, vind hij dat jij van hem houd, beleeft ie dat zo?
Ik denk dat iedereen weleens twijfels heeft over t een en ander en onzeker is of ie het wel goed doet op met opvoeden met kinderen enzo.
Maak voor jezelf eens een lijstje, wat de man in jouw losmaakt
voel je je thuis
sta je vrolijk op en zie je de dag positief tegemoet met hem
vind je het fijn als ie 's-vonds thuis komt
vind je het fijn als ie met je knuffelt
moet je om hem lachen etc etc
als al die antwoorden positief beantwoord worden , mag je toch concluderen dat je van hem houd.
Ik ken meer mensen hoor die niet weten wat ze moeten voelen en die maken het zichzelf zo moeilijk, als jij je man gelukkig maakt zou ik me nioet zoveel zorgen maken, dan geef je toch liefde weg en dat is houden van
om dan meteen een borderliner genoemd te worden vind ik wel een gimmick v deze tijd hoor, de inkt vd stress stempel is zeker op en uitgedroogd.
donderdag 31 mei 2007 om 13:09
Ik denk dat je jezelf een heleboel ontneemt. "Echte pure liefde" gaat zo diep en het is heel bijzonder om dat te voelen. Natuurlijk ben je na een tijdje niet meer verliefd met vlinders in je buik, maar de "liefde" moet natuurlijk wel blijven.
Echt eerlijk is het niet tegenover hem. Maar ik weet niet hoe jullie relatie is. Als jij hem op jouw manier toch voldoende liefde kunt geven, dan is het anders dan dat hij eigenlijk te kort krijgt van jou.
Denk je ooit echt liefde voor iemand te kunnen voelen?
Echt eerlijk is het niet tegenover hem. Maar ik weet niet hoe jullie relatie is. Als jij hem op jouw manier toch voldoende liefde kunt geven, dan is het anders dan dat hij eigenlijk te kort krijgt van jou.
Denk je ooit echt liefde voor iemand te kunnen voelen?
donderdag 31 mei 2007 om 13:55
ten eerste is de stempel borderline niet gebaseerd hier op hoor :D dat zou inderdaad wel heel erg zijn!
verder de vraag of ik in staat ben van iemand te houden. heel eerlijk gezegd, ik weet het niet, maar mijn gevoel neigt naar nee.
ik heb kinderen en ja daar houd ik van. toch kan ik dagen hebben dat ik niet van ze houd. dat klinkt raar en is moeilijk uit te leggen en doet er voor nu (voor mijn topic) dus even niet toe.
wat de vraag nu wel is? ik weet t niet. of je een relatie met iemand kan hebben die wel van jou houd, maar waar jij niet van houd, of in ieder geval niet zoals je geacht word te houden van je partner. en of het eerlijk is wanneer je deze persoon wel laat denken dat je van hem houd. of je uberhoud een leven kan hebben met iemand op deze manier.
ik heb dit overigens niet met mijn partner besproken hoor! zelf ik vind het te ver gaan om tegen iemand te zeggen, joh ik houd dan wel niet van jou, maar samen gaan we wel doen als of, deal?
verder de vraag of ik in staat ben van iemand te houden. heel eerlijk gezegd, ik weet het niet, maar mijn gevoel neigt naar nee.
ik heb kinderen en ja daar houd ik van. toch kan ik dagen hebben dat ik niet van ze houd. dat klinkt raar en is moeilijk uit te leggen en doet er voor nu (voor mijn topic) dus even niet toe.
wat de vraag nu wel is? ik weet t niet. of je een relatie met iemand kan hebben die wel van jou houd, maar waar jij niet van houd, of in ieder geval niet zoals je geacht word te houden van je partner. en of het eerlijk is wanneer je deze persoon wel laat denken dat je van hem houd. of je uberhoud een leven kan hebben met iemand op deze manier.
ik heb dit overigens niet met mijn partner besproken hoor! zelf ik vind het te ver gaan om tegen iemand te zeggen, joh ik houd dan wel niet van jou, maar samen gaan we wel doen als of, deal?
donderdag 31 mei 2007 om 14:08
donderdag 31 mei 2007 om 14:32
dat is dus wat ik mij af vraag, wat is houden van? waar basseer je dat op???
ik weet eigenlijk gewoon weg niet zo goed ik het allemaal moet verwoorden.
nou ja, ik hoop gewoon op reacties, van mensen die het (her)kennen, of meningen over of dit kan en mag (tegen over mijn man)
(overigens, maar nog steeds voor mij of-topic, mijn kinderen kunnen heel lief zijn zonder dat ik daar gevoel bij heb, dus wat ik zei, is gewoon echt letterlijk. en uiteraard kan ook ik ze wel achter het behang plakken zo nu en dan, maar dan voel je in ieder geval wat :D)
donderdag 31 mei 2007 om 14:34
donderdag 31 mei 2007 om 15:18
donderdag 31 mei 2007 om 16:28
ware liefde bestaat alleen in films. dat gelul van dit is HEM is dus echt niet aan mij besteed. fijn voor mensen die het wel willen/kunnen/geloven/ervaren, maar niks voor mij.
net zo goed dat ik niks hem met eeuwige liefdes liefde op het eerste gezicht en prinsen op witte paarden.
mijn vraag was dus allerminst of dit de ware is.
donderdag 31 mei 2007 om 16:47
Hm, ik weet het niet hoor, vlgns mij komt liefde in veel vormen.
Je kan een jaar denken 'zucht dit is m' en dan afknappen. Ik heb al wat relaties achter de rug en elke keer was het weer anders.
Hopeloos verliefd geweest en hopeloos gekwetst, jaren blind geweest, acht ik denk dat het een goede graagmeter is (wel een beetje ouderwets):
is hij goed voor mij?
En daarnaast lachen samen, op je gemak zijn met elkaar, dat soort dingen.
Ja en borderline heeft met je gevoel voor je man niet zo veel te maken, wel met hoe je met hem omgaat.
donderdag 31 mei 2007 om 17:29
donderdag 31 mei 2007 om 17:40
nou nee dat weet ik wel, ik kan niet alleen niet zo goed verwoorden. gewoon geen gevoel, en dus ook niet de behoefte/zin in de zorg functie. daar komt mijn man dan weer om de hoek die dit dan doet. gewoon geen gevoel, geen liefde maar ook niks anders....
Vind dit toch wel zorgwekkend klinken, eerlijk gezegd.
Maar als je met iedere man samen zou kunnen zijn, waarom heb je dan in het verleden relaties beëindigd?
Vind dit toch wel zorgwekkend klinken, eerlijk gezegd.
Maar als je met iedere man samen zou kunnen zijn, waarom heb je dan in het verleden relaties beëindigd?
donderdag 31 mei 2007 om 21:50
Zomerbloempje, hoe meer ik van je lees des te meer ik denk dat die diagnose best realistisch kan zijn. En dat bedoel ik niet verwijtend, integendeel vind het moedig dat je hier zo open schrijft!
Dat gevoel van 'leegte' dat jij omschrijft en vaak (dus niet altijd) voelt is wel typerend voor mensen met borderline. Dat is een gevoel dat diep van binnen zit, feitelijk nergens op gebaseerd is, maar dat jij gewoon voelt en verder ook niet kan verwoorden.
Misschien is dat juist de reden dat je je afvraagt of jij wel van jouw man houdt... Dat kan ik natuurlijk niet met zekerheid weten, want ken jullie relatie verder niet...Je geeft ook aan dat je diezelfde 'leegte' (gevoelloosheid) ook weleens voelt voor je kinderen dus dat is in principe hetzelfde.
Verder denk je erg rechtlijnig, zwart wit en in uiterste: je voelt de liefde, of je voelt de liefde niet.
En dat is nou ook het grote punt van die liefde; die voel je n.l. niet continu heel hefig zodat je je ervan bewust bent. Die liefde die zit er gewoon.
Ik denk dat je een persoon bent die bepaalde emoties heel heftig kunt ervaren en dat je dat misschien ook wel prettig vindt, want als je bijv. een heftige emotie als verdriet voelt, dan voel je die leegte niet...
Misschien is de relatie tussen jou en jouw man juist wel stabiel, dus een stabiele factor in jouw leven en misschien maakt dat het juist wel moeilijk voor jou.. ?? Stabiliteit is zekerheid en zekerheid brengt rust...
Nogmaals, ik speculeer maar wat en doe dat puur op hetgeen je geschreven hebt en met name dat je hebt geschreven dat je borderline hebt. Misschien zit ik er wel helemaal naast.
Veel sterkte!
Dat gevoel van 'leegte' dat jij omschrijft en vaak (dus niet altijd) voelt is wel typerend voor mensen met borderline. Dat is een gevoel dat diep van binnen zit, feitelijk nergens op gebaseerd is, maar dat jij gewoon voelt en verder ook niet kan verwoorden.
Misschien is dat juist de reden dat je je afvraagt of jij wel van jouw man houdt... Dat kan ik natuurlijk niet met zekerheid weten, want ken jullie relatie verder niet...Je geeft ook aan dat je diezelfde 'leegte' (gevoelloosheid) ook weleens voelt voor je kinderen dus dat is in principe hetzelfde.
Verder denk je erg rechtlijnig, zwart wit en in uiterste: je voelt de liefde, of je voelt de liefde niet.
En dat is nou ook het grote punt van die liefde; die voel je n.l. niet continu heel hefig zodat je je ervan bewust bent. Die liefde die zit er gewoon.
Ik denk dat je een persoon bent die bepaalde emoties heel heftig kunt ervaren en dat je dat misschien ook wel prettig vindt, want als je bijv. een heftige emotie als verdriet voelt, dan voel je die leegte niet...
Misschien is de relatie tussen jou en jouw man juist wel stabiel, dus een stabiele factor in jouw leven en misschien maakt dat het juist wel moeilijk voor jou.. ?? Stabiliteit is zekerheid en zekerheid brengt rust...
Nogmaals, ik speculeer maar wat en doe dat puur op hetgeen je geschreven hebt en met name dat je hebt geschreven dat je borderline hebt. Misschien zit ik er wel helemaal naast.
Veel sterkte!
