Liefdesverdriet of niet

Vorige week heb ik het na 4 jaar relatie uitgemaakt, omdat er iets moest veranderen. Ik had dat eigenlijk al eerder willen doen, maar ik wilde het niet definitief uitmaken, ik wilde gewoon dat er iets veranderde. Bovendien heeft hij altijd aangegeven dat als het uit is, dat het wat hem betreft ook echt uit is. Heel definitief. Vorige week heb ik het dan toch uitgemaakt. En oh wat heb ik een spijt, tenminste, dat denk ik. Ik weet het niet.

We pasten erg goed bij elkaar, maar we hadden weinig echte tijd voor elkaar (ik werk, hij studeert). Helaas weet ik dat dat over een tijdje anders zou worden, maar toch heb ik het uitgemaakt. Wat hem betreft is het nu uit. Ik had het meer als een timeout gewild. Hij is ontzettend lief nog steeds, en ik neem constant contact met hem op, maar dat is zo slecht. Ik moet het loslaten, maar het lukt niet. Ik wil hem terug, maar hij wil me alleen terug als blijkt dat het toch wel klikte en daarvoor moeten we allebei toch eerst over (een groot deel van) onze emoties heen zijn. Maar ik vind dat zo moeilijk. Ik wil gewoon nu laten zien dat het echt nog wel klikt, dat ik echt nog wel leuk ben. Ik wil het niet loslaten.

Vandaag heb ik me gerealiseerd dat het inderdaad alleen maar nadeling werkt (zowel voor mezelf, als voor het 'ons' wat er nog is) als ik contact met hem op blijf nemen, maar wat is dat moeilijk zeg.