Liever single of in een relatie?

06-03-2023 17:24 187 berichten
Hi forummers,

Als ik een tijdje met iemand ben verlang ik weer naar een single life en als ik weer lang single ben verlang ik naar een relatie. Heb ik bindingsangst of iets?? Wat hebben jullie liever? Single of relationshiplife?

:heart: :heart: :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook soms het gevoel dat sommige mensen gewoon van drama houden/ masochist zijn. Waar in een hele slechte relatie blijven zitten? Voor de poen? Of het mooie (grote) huis? (Zoals mijn schoonzus dus :facepalm:)
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Beetje lullige redenering vind ik. Mijn kennis is naar mijn weten geen masochist maar zit wel vast in een kutrelatie. Ze kan geen kant op want te weinig inkomen en geen woonruimte maar ze zou het liefst gisteren nog vertrekken. Het is makkelijk geroepen van de zijlijn "ga gewoon weg" maar heel vaak kan het gewoonweg niet. Op je ruim 50e compleet opnieuw beginnen zonder geld en dak boven je hoofd... ik zou er ook niet 123 voor kiezen.

Het heeft me wel doen inzien dat ik nooit maar dan ook nooit mijn eigen woning op moet geven. Met geen 10 paarden krijg je me hieruit, hoe leuk mijn relatie ook is.
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk zijn er ook schrijnende situaties, maar ik ken er genoeg in mijn omgeving (met kinderen) die elkaar de tent uitvechten, maar scheiden ho maar. Dat is gewoon schadelijk voor kinderen. Mijn neefje is al zo getraumatiseerd van al die ruzies van zijn ouders :( maar mijn schoonzus is gewoon een luie draak die het wel best vindt zo.. lekker niks doen de hele dag en teren op andermans geld.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 10:06
Beetje lullige redenering vind ik. Mijn kennis is naar mijn weten geen masochist maar zit wel vast in een kutrelatie. Ze kan geen kant op want te weinig inkomen en geen woonruimte maar ze zou het liefst gisteren nog vertrekken. Het is makkelijk geroepen van de zijlijn "ga gewoon weg" maar heel vaak kan het gewoonweg niet. Op je ruim 50e compleet opnieuw beginnen zonder geld en dak boven je hoofd... ik zou er ook niet 123 voor kiezen.

Het heeft me wel doen inzien dat ik nooit maar dan ook nooit mijn eigen woning op moet geven. Met geen 10 paarden krijg je me hieruit, hoe leuk mijn relatie ook is.
Maar hoe vervelend ook. Ook dat is een keuze. Genoeg mensen in dezelfde situatie die die keuze wel (moeten) maken. Ook op latere leeftijd kan je weer opnieuw beginnen. Niet ideaal maar ook mensen met uitkeringen of in de schuldsanering lukt het.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat echt de belangrijkste les is dat je (zeker als vrouw) moet zorgen voor onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Bewuste keuzes maken op het gebied van opleiding, scholing, huisvesting en financiën.

Soms lees je verhalen van vrouwen die minimaal gaan werken in een klein baantje. Of zelfs stoppen met werken. Zonder goed na te denken over de enorme risico's. Je weet nooit hoe het leven loopt. Maar afhankelijkheid (of een ander afhankelijk maken van jou) is zo vreselijk onverstandig.

En ook op latere leeftijd een eigen woning aanhouden zou veel vaker een overweging moeten zijn.
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 10:06
Beetje lullige redenering vind ik. Mijn kennis is naar mijn weten geen masochist maar zit wel vast in een kutrelatie. Ze kan geen kant op want te weinig inkomen en geen woonruimte maar ze zou het liefst gisteren nog vertrekken. Het is makkelijk geroepen van de zijlijn "ga gewoon weg" maar heel vaak kan het gewoonweg niet. Op je ruim 50e compleet opnieuw beginnen zonder geld en dak boven je hoofd... ik zou er ook niet 123 voor kiezen.

Het heeft me wel doen inzien dat ik nooit maar dan ook nooit mijn eigen woning op moet geven. Met geen 10 paarden krijg je me hieruit, hoe leuk mijn relatie ook is.
Belangrijker dan je huis aanhouden is vooral dat je een leefbaar inkomen blijft genereren en actief en inzetbaar blijft op de arbeidsmarkt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 10:06

Het heeft me wel doen inzien dat ik nooit maar dan ook nooit mijn eigen woning op moet geven. Met geen 10 paarden krijg je me hieruit, hoe leuk mijn relatie ook is.

Als je nooit je woning opgeeft omdat je gesteld bent op je vrijheid, snap ik helemaal.
Maar nooit gaan samenwonen omdat het ooit mis kan gaan? Is dat eerlijk naar je partner toe? Kun je je voor de volle 100% in een relatie storten (mits gewenst) als je altijd een back-up plan in de achterhoofd hebt?


Oprechte vraag hoor, geen idee. Overigens ben ik zelf ook single en weet ik niet of ik ooit nog zou willen samenwonen.
Een relatie zou ik dan weer wel willen.
.
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 10:06
Het heeft me wel doen inzien dat ik nooit maar dan ook nooit mijn eigen woning op moet geven. Met geen 10 paarden krijg je me hieruit, hoe leuk mijn relatie ook is.
Zo sta ik er ook in.
En ik ben erachter dat een relatie mij echt veel positiefs moet opleveren. Anders heb ik het er niet voor over. Ik vind een relatie namelijk nogal veel extra werk. Zelfs als je niet samenwoont. Een andere persoon -een man in mijn geval- gelukkig maken en tevreden houden kost ook gewoon energie, tijd, etc. Geen enkel probleem & ik doe het (voor de juiste persoon) met liefde. Maar dan moet de basis dus wel goed zitten. Nu ik een dochtertje heb, is de kans dat ik er nog aan ga beginnen nihil. Het idee dat er een andere man dan haar eigen vader bij ons over de vloer komt, moet ik op zijn zachtst gezegd heel erg aan wennen. Laat staan dat hij deel gaat uitmaken van ons (dagelijks) leven. En dus invloed heeft op het geluk van mijn dochter. Dan moet het wel een héél lief, verstandig, ruimhartig, betrouwbaar, mooi & goed persoon zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Barnsteen schreef:
10-03-2023 12:12
Als je nooit je woning opgeeft omdat je gesteld bent op je vrijheid, snap ik helemaal.
Maar nooit gaan samenwonen omdat het ooit mis kan gaan? Is dat eerlijk naar je partner toe? Kun je je voor de volle 100% in een relatie storten (mits gewenst) als je altijd een back-up plan in de achterhoofd hebt?
Helemaal met je eens hoor. Als je graag wilt samenwonen maar je doet het niet want back up plan (of oeverloos ingeschreven staan voor je weet maar nooit) zie ik als motie van wantrouwen.

Ik denk wel dat de keuze vroeger makkelijker te maken was want er zijn gewoon geen betaalbare woningen. De mensen in mijn omgeving die snel beslissen te scheiden en waar alles goed geregeld kan worden die hebben geld. Veel geld. Scheiden lijkt een luxe in deze tijd.
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lotus90 schreef:
10-03-2023 12:45
Een andere persoon -een man in mijn geval- gelukkig maken en tevreden houden kost ook gewoon energie, tijd, etc. Geen enkel probleem & ik doe het (voor de juiste persoon) met liefde.
In een echt leuke relatie gaat dit natuurlijk vanzelf, het kost wat, je krijgt wat, geven en ontvangen is één.

Iemand gelukkig maken ga ik niet doen, dat mag hij zelf doen. Een gelukkiger gevoel hebben omdat ik in zijn leven ben daarentegen is prima en past me heel goed.
.
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 13:12
Helemaal met je eens hoor. Als je graag wilt samenwonen maar je doet het niet want back up plan (of oeverloos ingeschreven staan voor je weet maar nooit) zie ik als motie van wantrouwen.

Ik denk wel dat de keuze vroeger makkelijker te maken was want er zijn gewoon geen betaalbare woningen. De mensen in mijn omgeving die snel beslissen te scheiden en waar alles goed geregeld kan worden die hebben geld. Veel geld. Scheiden lijkt een luxe in deze tijd.
Ik vind die vetgedrukte zin de grootst mogelijke onzin. Het is alleen maar realistisch om erbij stil te staan dat elke relatie eindig kan zijn. Vanwege de woningnood is het voor veel mensen een enorm risico om je eigen huis op te geven. Mooi als anderen die sprong wagen, maar ik zie het niet zitten. Sowieso zou ik voor geen goud willen samenwonen, dat scheelt. En ik vind emoties/relaties combineren met zakelijke overeenkomsten überhaupt niet prettig. Dus trouwen of een gezamenlijk een huis kopen: nee, dankje. Dat zegt verder niets over mijn geloof in de liefde of vertrouwen in anderen. Ik vind bruiloften van anderen prachtig en gun het anderen ook van harte als ze samen de stap zetten om een huis te kopen etc. Niets in mij die dan denkt “wacht maar tot het mis gaat”.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lotus90 schreef:
10-03-2023 13:34
Ik vind die vetgedrukte zin de grootst mogelijke onzin.
Gelukkig leven we in een vrij land en mag jij dit gewoon vinden.
.
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 13:16
In een echt leuke relatie gaat dit natuurlijk vanzelf, het kost wat, je krijgt wat, geven en ontvangen is één. Iemand gelukkig maken ga ik niet doen, dat mag hij zelf doen. Een gelukkiger gevoel hebben omdat ik in zijn leven ben daarentegen is prima en past me heel goed.
Natuurlijk gaat het in een fijne relatie allemaal vanzelf, maar wanneer uiteindelijk blijkt dat de basis in de relatie toch niet (meer) goed zit, ben ik toch echt véél liever alleen. En wel direct. Dus graag zonder een ellendige scheidingsprocedure of zoektocht naar een ander huis.

En ook als het allemaal heel goed gaat: de aanwezigheid van een extra persoon kost mij altijd energie. Ik ben een introvert en gesteld op alleen zijn en op rust. In mijn hoofd en in mijn huis. Ik hou van ontspannen in een geordend, schoon en netjes huis. Een ander neemt daarin toch ruimte in. Uiteraard. Maar alleen mijn dochtertje stoort mij nooit. Ieder ander wel. Dat zeg ik heel eerlijk.

Wanneer mensen de aanname doen dat mijn leven als alleenstaande moeder zwaar is (het tegenovergestelde is waar) en dat ik een partner nodig zou hebben om ‘s avonds de afwas voor mij te doen, merk ik altijd maar weer dat de meeste mensen mij fundamenteel niet begrijpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 13:12
Helemaal met je eens hoor. Als je graag wilt samenwonen maar je doet het niet want back up plan (of oeverloos ingeschreven staan voor je weet maar nooit) zie ik als motie van wantrouwen.

Ik denk wel dat de keuze vroeger makkelijker te maken was want er zijn gewoon geen betaalbare woningen. De mensen in mijn omgeving die snel beslissen te scheiden en waar alles goed geregeld kan worden die hebben geld. Veel geld. Scheiden lijkt een luxe in deze tijd.
Sorry dat ik het zeg. Maar niet ingeschreven staan is echt heel erg dom. Zelfs de meeste getrouwde stellen met koophuizen die ik ken staan tegenwoordig ingeschreven. Je zult ook een keer ouder worden en kleiner willen wonen. Of bewust kiezen voor huur (om tal van redenen). En de kans op het overlijden van je partner of ziekte neemt natuurlijk ook toe als je ouder wordt.

En zekerheid is er gewoon niet. Maar tegenwoordig heb je overal jarenlange inschrijfduur nodig. En urgentie bestaat gewoon (bijna) niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ken een situatie waarbij vrouw al jarenlang een eigen huis had. Heel veel aan gedaan. Toen ze ging samenwonen kwam hij ook op papier in het huis. Dus opeens gezamenlijk eigendom terwijl ze het zelf kon betalen. Na 10 jaar werd haar inkomen minder door ziekte. Partner had er geen zin meer in en uiteindelijk kan zij vertrekken uit haar (voorheen) eigen huis. Nergens ingeschreven en geen mogelijkheid meer voor een hypotheek.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
10-03-2023 13:53
Ik ken een situatie waarbij vrouw al jarenlang een eigen huis had. Heel veel aan gedaan. Toen ze ging samenwonen kwam hij ook op papier in het huis. Dus opeens gezamenlijk eigendom terwijl ze het zelf kon betalen. Na 10 jaar werd haar inkomen minder door ziekte. Partner had er geen zin meer in en uiteindelijk kan zij vertrekken uit haar (voorheen) eigen huis. Nergens ingeschreven en geen mogelijkheid meer voor een hypotheek.
Dat was niet zo verstandig natuurlijk. En hij heeft er misbruik van gemaakt.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
GroenTuintje schreef:
10-03-2023 09:59
Ik heb ook soms het gevoel dat sommige mensen gewoon van drama houden/ masochist zijn. Waar in een hele slechte relatie blijven zitten? Voor de poen? Of het mooie (grote) huis? (Zoals mijn schoonzus dus :facepalm:)
Nou ik had dat dus helemaal niet, mijn ex was ronduit agressief. Ik durfde niet weg, hij zou me wat aangedaan hebben. En het is niet zo dat ik op dag 2 van de relatie een klap kreeg; dan was ik ook weg geweest. Was het allemaal maar zo simpel geweest. Ik zat er in vast en heb heel erg mijn best moeten doen om eruit te komen.

Ik heb wel veel schuldgevoel en schaamte naar mezelf, dat dit ooit zo ver is gekomen. Dat wordt wel versterkt door de algemene gedachte dat je inderdaad een domme doos bent of van drama houdt als je er niet zelf zomaar uit kan komen. En dat had in mijn geval niet met het geld te maken, inmiddels heb ik zelf een goede baan en woon ik bewust in dit kleine huisje, het stelt me in staat om wat meer te sparen.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
10-03-2023 13:47
Sorry dat ik het zeg. Maar niet ingeschreven staan is echt heel erg dom. Zelfs de meeste getrouwde stellen met koophuizen die ik ken staan tegenwoordig ingeschreven.

En zekerheid is er gewoon niet. Maar tegenwoordig heb je overal jarenlange inschrijfduur nodig. En urgentie bestaat gewoon (bijna) niet meer.
Hier kun je max. 3 jaar ingeschreven staan. Daarna vervalt alles en kun je weer opnieuw inschrijven. Heeft niet zoveel zin dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
evelien2010 schreef:
10-03-2023 11:47
Ik denk dat echt de belangrijkste les is dat je (zeker als vrouw) moet zorgen voor onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Bewuste keuzes maken op het gebied van opleiding, scholing, huisvesting en financiën.

Soms lees je verhalen van vrouwen die minimaal gaan werken in een klein baantje. Of zelfs stoppen met werken. Zonder goed na te denken over de enorme risico's. Je weet nooit hoe het leven loopt. Maar afhankelijkheid (of een ander afhankelijk maken van jou) is zo vreselijk onverstandig.

En ook op latere leeftijd een eigen woning aanhouden zou veel vaker een overweging moeten zijn.
100% eens met dit antwoord: zelfstandigheid en onafhankelijkheid, zodat je keuzes kunt maken en niet vast komt te zitten in een relatie.

Na mijn eerste huwelijk ben ik 3 jaar alleen geweest, ervan genoten en toen toch weer een relatie aangegaan. Een jaar of 4 geleden ben ik weduwe geworden: ik heb totaal geen behoefte aan een nieuwe relatie. Ik geniet van alles, kan mijn eigen keuzes maken, hoef met niemand rekening te houden.
Ik sluit niet uit nooit meer hoteldebotelverliefd te worden: ik ben er niet naar op zoek, maar ik zal mijn vrijheid: = eigen huis nooit voor een relatie opgeven. Mocht de relatie niet meer gaan dan kan ik gewoon weer door met mijn leven. Want alleen kan ik het wel :).
Winterglow22 schreef:
10-03-2023 14:08
Hier kun je max. 3 jaar ingeschreven staan. Daarna vervalt alles en kun je weer opnieuw inschrijven. Heeft niet zoveel zin dus.

Nou, dan doe je in elk geval dat. Voordeel is dat anderen dat in jouw gemeente ook moeten.
Een partner die ingeschreven zijn ziet als een motie van wantrouwen moet ik sowieso niet. Wat een simpele iemand. Het is voor de andere kant toch ook prettig te weten dat iemand opties heeft. En niet vanwege praktische zaken vast zit in de relatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lotus90 schreef:
10-03-2023 13:43
Natuurlijk gaat het in een fijne relatie allemaal vanzelf, maar wanneer uiteindelijk blijkt dat de basis in de relatie toch niet (meer) goed zit, ben ik toch echt véél liever alleen. En wel direct. Dus graag zonder een ellendige scheidingsprocedure of zoektocht naar een ander huis.

En ook als het allemaal heel goed gaat: de aanwezigheid van een extra persoon kost mij altijd energie. Ik ben een introvert en gesteld op alleen zijn en op rust. In mijn hoofd en in mijn huis. Ik hou van ontspannen in een geordend, schoon en netjes huis. Een ander neemt daarin toch ruimte in. Uiteraard. Maar alleen mijn dochtertje stoort mij nooit. Ieder ander wel. Dat zeg ik heel eerlijk.

Wanneer mensen de aanname doen dat mijn leven als alleenstaande moeder zwaar is (het tegenovergestelde is waar) en dat ik een partner nodig zou hebben om ‘s avonds de afwas voor mij te doen, merk ik altijd maar weer dat de meeste mensen mij fundamenteel niet begrijpen.
Dit kon ik geschreven hebben.
Ik ben intussen 3,5 jaar single en ik zou het niet meer anders willen. De rust, je eigen keuzes kunnen maken,....
Ik heb hard moeten vechten om mijn huis te kunnen kopen en ik wil het nooit meer met iemand delen (behalve met mijn zoon natuurlijk).
Het leven als alleenstaande moeder vind ik ook helemaal niet zwaar, ik geniet er eigenlijk wel van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
10-03-2023 13:12
Helemaal met je eens hoor. Als je graag wilt samenwonen maar je doet het niet want back up plan (of oeverloos ingeschreven staan voor je weet maar nooit) zie ik als motie van wantrouwen.

Ik denk wel dat de keuze vroeger makkelijker te maken was want er zijn gewoon geen betaalbare woningen. De mensen in mijn omgeving die snel beslissen te scheiden en waar alles goed geregeld kan worden die hebben geld. Veel geld. Scheiden lijkt een luxe in deze tijd.
Ik zie vetgedrukte toch echt heel anders na ervaring. Alles geregeld als samenwonenden (contract én testamenten) en bij wijze van spreken ieder theelepeltje beschreven, maar ik was helaas ooit vergeten mezelf in te schrijven als woningzoekende bij de gemeente. Daardoor noodgedwongen nog een jaar moeten samenwonen (in zijn koopwoning)nadat hij de relatie verbrak. Inmiddels is de relatie al 20 jaar over en heb ik zelf een koopwoning, maar blijf ik ingeschreven staan bij de woningbouw, want je weet nooit hoe het in het leven loopt. Je hebt dit namelijk nooit helemaal zelf in de hand, zelfs niet als je single bent! Want hoe noem je dit dan, motie van wantrouwen naar jezelf?

Aanvulling: ik vind nooit je eigen huis opgeven net zo’n motie van wantrouwen als oeverloos ingeschreven (blijven) staan als je dan toch iets als motie van wantrouwen wilt noemen. Ik noem het liever ‘op alles voorbereid zijn’ en daar is helemaal niets mis mee.
geweldigweer wijzigde dit bericht op 10-03-2023 18:47
9.89% gewijzigd
Live Life to the fullest
evelien2010 schreef:
10-03-2023 13:53
Ik ken een situatie waarbij vrouw al jarenlang een eigen huis had. Heel veel aan gedaan. Toen ze ging samenwonen kwam hij ook op papier in het huis. Dus opeens gezamenlijk eigendom terwijl ze het zelf kon betalen. Na 10 jaar werd haar inkomen minder door ziekte. Partner had er geen zin meer in en uiteindelijk kan zij vertrekken uit haar (voorheen) eigen huis. Nergens ingeschreven en geen mogelijkheid meer voor een hypotheek.
Zo'n geval ken ik ook. Ze woont er nu nog maar als hij moeilijk gaat doen kan ze dus mooi uit haar eigen huis vertrekken.

Als al dat huizen gedoe niet zo moeilijk was zou de keuze voor samenwonen ook anders zijn.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven