Relaties
alle pijlers
* longdistance deel 7! Meer tickets, meer liefde, meer visa... *
donderdag 10 mei 2007 om 13:38
Hey Smoon, mijn emailadres kan je vinden door op de groep op mijn naam te klikken, dan kom je op een pagina met gegevens (waar alleen mijn emailadres staat trouwens 
). Het is vivamargaretha@hotmail.com
). Het is vivamargaretha@hotmail.com
vrijdag 11 mei 2007 om 06:29
Ok, even kort en goed. Is nog belachelijk vroeg maar ben toch al klaarwakker (omdat ik om half 9 op training moet voor mn parttime bijbaantje in Utrecht..:-S )
Mijn naam is Kim, 21, en sinds ruim 6 maanden dolgelukkig met mijn Duitse vriend J.
Heb hem in Engeland ontmoet waar we allebei op exchange waren, en breng nu de nodig uurtjes in de trein richting Noord-Duitsland (lees, grens met Denemarken) door..
En om dit helemaal een blij verhaaltje te maken: vriendjelief komt vandaag naar Nederland! Dus vanav om half 7 als ik eindelijk thuis ben, zit hij hier (als t goed is) op de bank! Balen dus dat ik hem niet zelf van de trein kan halen, maar so be it..
Liefs, Kim
Mijn naam is Kim, 21, en sinds ruim 6 maanden dolgelukkig met mijn Duitse vriend J.
Heb hem in Engeland ontmoet waar we allebei op exchange waren, en breng nu de nodig uurtjes in de trein richting Noord-Duitsland (lees, grens met Denemarken) door..
En om dit helemaal een blij verhaaltje te maken: vriendjelief komt vandaag naar Nederland! Dus vanav om half 7 als ik eindelijk thuis ben, zit hij hier (als t goed is) op de bank! Balen dus dat ik hem niet zelf van de trein kan halen, maar so be it..
Liefs, Kim
vrijdag 11 mei 2007 om 08:34
Meiden: het is weer niet bij te houden!!!
Ik ben druk met inpakken.. laatste dingen kopen.. afscheid nemen.. stressen.. enz enz.
Zal me dan ook nog even voorstellen:
Nemo, 27jr, deze zomer 2 jr met mn Belgische Marokkaan die nu (tijdelijk) in Marokko woont. Vertrek zelf over 4! (zenuwgolf in mijn buik!) nachtjes naar daar om te gaan samenwonen en werken als reisbegeleider voor avontuurlijke rondreizen in Marokko.
Ik ben druk met inpakken.. laatste dingen kopen.. afscheid nemen.. stressen.. enz enz.
Zal me dan ook nog even voorstellen:
Nemo, 27jr, deze zomer 2 jr met mn Belgische Marokkaan die nu (tijdelijk) in Marokko woont. Vertrek zelf over 4! (zenuwgolf in mijn buik!) nachtjes naar daar om te gaan samenwonen en werken als reisbegeleider voor avontuurlijke rondreizen in Marokko.
vrijdag 11 mei 2007 om 11:55
Net5 hengelt nu ook al bj reizen naar mensen die hun buitenlandse liefde achterna reizen.
Nemo, wat spannend dat je bijna gaat! Leuk leuk leuk!
Isiss, vlieg jij ook al bijna tegen de muur van enthousiasme? Ga je vanavond of morgen? Ik ben ergens bij het tellen in de war geraakt.
Oh ik moet me voorstellen hè? Ik houd daar niet zo van. Maar toch:
Fille, 23 jaar, bijna afgestudeerd, geen LDR meer, maar hangt hier toch veel rond.
Oh, vreselijke spierpijn door mijn tijdelijke baantje. Wat ben ik toch een mietje.
Smoon, spijkerbroek kopen vind ik echt vreselijk. Heb vorig jaar in Berlijn in de Mango een goeie voor 20 euro gekocht. Nouja, een beetje laag, maar niet heel ernstig. Ik vraag me nu af waarom ik er niet meteen 6 meegenomen heb, aangezien ik nooit betaalbare spijkerbroek vind die goed zit (bij de H&M heb ik nog nooit één gezien die lang genoeg is, tenzij ik er met nog iemand in wil zitten). Misschien heb ik nog wel winkeltips, maar dan gooi ik ze wel op de groep.
Nemo, wat spannend dat je bijna gaat! Leuk leuk leuk!
Isiss, vlieg jij ook al bijna tegen de muur van enthousiasme? Ga je vanavond of morgen? Ik ben ergens bij het tellen in de war geraakt.
Oh ik moet me voorstellen hè? Ik houd daar niet zo van. Maar toch:
Fille, 23 jaar, bijna afgestudeerd, geen LDR meer, maar hangt hier toch veel rond.
Oh, vreselijke spierpijn door mijn tijdelijke baantje. Wat ben ik toch een mietje.
Smoon, spijkerbroek kopen vind ik echt vreselijk. Heb vorig jaar in Berlijn in de Mango een goeie voor 20 euro gekocht. Nouja, een beetje laag, maar niet heel ernstig. Ik vraag me nu af waarom ik er niet meteen 6 meegenomen heb, aangezien ik nooit betaalbare spijkerbroek vind die goed zit (bij de H&M heb ik nog nooit één gezien die lang genoeg is, tenzij ik er met nog iemand in wil zitten). Misschien heb ik nog wel winkeltips, maar dan gooi ik ze wel op de groep.
vrijdag 11 mei 2007 om 12:15
Nog 1 nachtje ja! Nog 29 uur ja! Hihi.
Zit nog gewoon op m'n werk nu, en heb 't behoorlijk druk (:$), dus die tijd kom ik wel redelijk normaal door. Vanavond nog effe m'n rugzak inpakken (hempjes & slippers! 35 graden!), en dan ga ik daar even stuiteren denk ik.
Broer brengt me naar 't vliegveld morgenochtend, ik hoef nergens meer aan te denken. Alleen maar aan hoeveel je effectief kan zoenen in 6 dagen tijd.
Zit nog gewoon op m'n werk nu, en heb 't behoorlijk druk (:$), dus die tijd kom ik wel redelijk normaal door. Vanavond nog effe m'n rugzak inpakken (hempjes & slippers! 35 graden!), en dan ga ik daar even stuiteren denk ik.
Broer brengt me naar 't vliegveld morgenochtend, ik hoef nergens meer aan te denken. Alleen maar aan hoeveel je effectief kan zoenen in 6 dagen tijd.
vrijdag 11 mei 2007 om 12:25
zaterdag heen, vrijdag terug... :( Veels te weinig!
We hebben stiekem rekening gehouden met misschien 'n visum en dan samen nog 'n paar dagen thuis in België. Anders was ik pas zondag naar huis zijn gegaan, maar dat ga ik nou niet meer regelen.
Maar in 6 dagen kan er ook substantieel veel gezoend worden :D O+
We hebben stiekem rekening gehouden met misschien 'n visum en dan samen nog 'n paar dagen thuis in België. Anders was ik pas zondag naar huis zijn gegaan, maar dat ga ik nou niet meer regelen.
Maar in 6 dagen kan er ook substantieel veel gezoend worden :D O+
vrijdag 11 mei 2007 om 13:38
Wilde dit eigenlijk op de groep zetten wegens misschien te heftig voor hier, maar die stomme kutgroep ligt er weer eens uit. Dan maar zo.
Jongens, ik kom het ook maar even hier droppen. Ben al een uurtje of twee in shock. Een van mijn vrienden in Namibië is verongelukt bij een parachutesprong. We gingen met onze groepen altijd naar een club in Swakopmund waar je tandemsprongen kunt maken. Ik heb dat zelf ook een keer of zes gedaan. Ik ken die jongens daar allemaal erg goed, we gingen dan vaak nog wat met ze drinken en zo. Er hing een heel relaxed sfeertje altijd, heel vriendschappelijk en leuk. Ze hadden ook een 100% veiligheidsgeschiedenis: na 21000 sprongen zelfs nog nooit een gebroken enkel gehad of zo.
Nu is een van die jongens verongelukt, met een klant. Zijn hoofdparachute ging niet open en iets dat echt vrijwel nooit gebeurt, gebeurde nu wel: ook zijn reserve ging niet volledig open. Ze springen daar altijd op een stuk zand (het is in de woestijn) vlak voor de club zodat je ook foto's kunt maken van de landing en zo. Iedereen heeft het dus zien gebeuren. Vlak voor de landing heeft hij zich zo gedraaid dat hij onder haar terecht kwam, in de hoop haar te redden. Toen ze naar hem toe waren gerend, vroeg hij nog of ze nog leefde en hebben ze hem kunnen zeggen dat dat zo was. Toen is hij overleden. De vrouwelijke klant is twee uur later in het ziekenhuis overleden.
Er gaat echt van alles door mijn hoofd, ben er zo mee bezig. Ten eerste is het een vriend van me, iemand die ik echt heel graag mocht. Ten tweede moet ik aldoor denken aan hoe bang en vol paniek ze geweest moeten zijn, en hij met die verantwoordelijkheid! Hij heeft haar tot het laatst toe proberen te redden, dat vind ik zo mooi. Maar ook de club, de mensen die ik zo goed kende die nu waarschijnlijk allemaal hun droom, hun bestaan, hun broodwinning, hun leven kwijt zijn. En een enorm trauma hebben omdat ze dit hebben gezien.
Ik heb allerlei dingen op internet erover opgezocht. Het is echt zo onwerkelijk en je zit er dan zo verdomd ver vanaf! B. vertelde het me vanmorgen. Een van onze vriendinnen heeft nog kort een relatie met hem gehad, zij is Nederlandse en ik heb haar net ook kort gesproken. Ze gaat vanavond de club bellen en belt me dan terug.
Maar ik kan het beeld dat zich in mijn hoofd gevormd van die laatste waanzinnige angstige seconden gewoon niet van me af zetten. Verdomme. Als het dan moest gebeuren, waarom dan in godsnaam zo?
;(
Jongens, ik kom het ook maar even hier droppen. Ben al een uurtje of twee in shock. Een van mijn vrienden in Namibië is verongelukt bij een parachutesprong. We gingen met onze groepen altijd naar een club in Swakopmund waar je tandemsprongen kunt maken. Ik heb dat zelf ook een keer of zes gedaan. Ik ken die jongens daar allemaal erg goed, we gingen dan vaak nog wat met ze drinken en zo. Er hing een heel relaxed sfeertje altijd, heel vriendschappelijk en leuk. Ze hadden ook een 100% veiligheidsgeschiedenis: na 21000 sprongen zelfs nog nooit een gebroken enkel gehad of zo.
Nu is een van die jongens verongelukt, met een klant. Zijn hoofdparachute ging niet open en iets dat echt vrijwel nooit gebeurt, gebeurde nu wel: ook zijn reserve ging niet volledig open. Ze springen daar altijd op een stuk zand (het is in de woestijn) vlak voor de club zodat je ook foto's kunt maken van de landing en zo. Iedereen heeft het dus zien gebeuren. Vlak voor de landing heeft hij zich zo gedraaid dat hij onder haar terecht kwam, in de hoop haar te redden. Toen ze naar hem toe waren gerend, vroeg hij nog of ze nog leefde en hebben ze hem kunnen zeggen dat dat zo was. Toen is hij overleden. De vrouwelijke klant is twee uur later in het ziekenhuis overleden.
Er gaat echt van alles door mijn hoofd, ben er zo mee bezig. Ten eerste is het een vriend van me, iemand die ik echt heel graag mocht. Ten tweede moet ik aldoor denken aan hoe bang en vol paniek ze geweest moeten zijn, en hij met die verantwoordelijkheid! Hij heeft haar tot het laatst toe proberen te redden, dat vind ik zo mooi. Maar ook de club, de mensen die ik zo goed kende die nu waarschijnlijk allemaal hun droom, hun bestaan, hun broodwinning, hun leven kwijt zijn. En een enorm trauma hebben omdat ze dit hebben gezien.
Ik heb allerlei dingen op internet erover opgezocht. Het is echt zo onwerkelijk en je zit er dan zo verdomd ver vanaf! B. vertelde het me vanmorgen. Een van onze vriendinnen heeft nog kort een relatie met hem gehad, zij is Nederlandse en ik heb haar net ook kort gesproken. Ze gaat vanavond de club bellen en belt me dan terug.
Maar ik kan het beeld dat zich in mijn hoofd gevormd van die laatste waanzinnige angstige seconden gewoon niet van me af zetten. Verdomme. Als het dan moest gebeuren, waarom dan in godsnaam zo?
;(
vrijdag 11 mei 2007 om 13:59
Ik kan echt niet ophouden met huilen hier. Het moet echt zo traumatisch zijn voor iedereen daar. Zou willen dat ik even daar kon zijn nu. En het ergste is nog dat het al vijf weken geleden gebeurd is! En ik wist van niks! Ik heb gewoon vijf weken lol gehad terwijl Henry dood is. Ik weet wel dat het hem toch niks had geholpen als ik hier had zitten janken maar het is zo'n naar idee.
Er zijn vermoedens van sabotage, door een concurrerende club die naast ze zit. Dat zijn ze aan het uitzoeken. Dat zou echt helemaal verschrikkelijk zijn!
Er zijn vermoedens van sabotage, door een concurrerende club die naast ze zit. Dat zijn ze aan het uitzoeken. Dat zou echt helemaal verschrikkelijk zijn!
