Relaties
alle pijlers
Loslaten!
zondag 27 januari 2008 om 19:05
Waarom is loslaten zo moeilijk!! Ik heb nu al 10 jaar een relatie en afgelopen jaar hebben we ieders ons eigen leven, we groeien steeds verder uitelkaar. Maar altijd was hij er nog! Afgelopen maand namen we weer het besluit om nu echt te stoppen en dat het niet werkt op deze manier! We maken elkaar niet gelukkig op deze manier! we hebben beiden onze teleurstelling naar elkander toe! Waarbij hij ook nog eens vertelde ik heb je niets meer te vertellen, voel me bij jou net als mijn moeder!!!
Ik was er op dat moment ook echt klaar mee!! Dan is het zover en ik ben helemaal de weg kwijt, zo herkenbaar ook weer deze gevoelens! en ja hoor hij belt mij weer voor een etentje of bios en ik ren weer naar hem toe!! De nare gevoelens zijn dan weer voor even weg! Mijn verstand zegt, niet meer reageren om sms of telefoon en dan is het zover en ik weet niet hoe snel ik moet reageren!
Mijn familie en vrienden zijn het helemaal zat dit verhaal, durf het ze ook bijna niet meer te vertellen!! Wat is nu beste manier om hier door heen te komen en te gaan! Ik zie het ook bijna als een verslaving, ik wil nu dan ook wel kruipend naar hem terug, te bizar voor woorden. Hoe kan ik dit in stop zetten en uit deze situatie komen!
Ik was er op dat moment ook echt klaar mee!! Dan is het zover en ik ben helemaal de weg kwijt, zo herkenbaar ook weer deze gevoelens! en ja hoor hij belt mij weer voor een etentje of bios en ik ren weer naar hem toe!! De nare gevoelens zijn dan weer voor even weg! Mijn verstand zegt, niet meer reageren om sms of telefoon en dan is het zover en ik weet niet hoe snel ik moet reageren!
Mijn familie en vrienden zijn het helemaal zat dit verhaal, durf het ze ook bijna niet meer te vertellen!! Wat is nu beste manier om hier door heen te komen en te gaan! Ik zie het ook bijna als een verslaving, ik wil nu dan ook wel kruipend naar hem terug, te bizar voor woorden. Hoe kan ik dit in stop zetten en uit deze situatie komen!
zondag 27 januari 2008 om 19:59
Hoi, Ja dat is een goede vraag! Ik denk dan toch ik mis hem, heel eerlijk ook het vertrouwde, samen zijn, en noem maar op!! Ik wil nu niet meer in de herhaling vallen, en hier uit komen!! Nu er ook echt mee aan de slag, en ben me ook bewust van de verschillende gevoelens van mijn verstand en gevoel!
zondag 27 januari 2008 om 22:44
Ik vind je nogal gestressed en paniekerig overkomen met al je uitroeptekens. Je hebt in je openingspost maar 1x een punt gezet achter je zin, en de rest allemaal geeindigd met een (of meerdere) uitroeptekens.......! In je 2e post heb je zelfs iedere zin afgesloten met een (of meerdere) uitroeptekens.
Is dit jouw aard? Ben je zo paniekerig in meerdere dingen? Of lijkt het alleen maar zo hier?
Is dit jouw aard? Ben je zo paniekerig in meerdere dingen? Of lijkt het alleen maar zo hier?
maandag 28 januari 2008 om 09:34
Mensen houden er niet van om dingen op te geven waar ze veel tijd en energie in hebben gestoken. Verder vinden mensen het fijn dingen te laten zijn zoals ze nu zijn. De risico's die deze relatie met zich meebrengen wil je liever accepteren dan de risico's die een nieuw leven en misschien wel een nieuwe relatie met zich meebrengen. Terwijl die risico's waarschijnlijk uitlopen op een gelukkiger leven met iemand die beter bij je past.
Als je je hiervan bewust bent, kun je nagaan of je hem mist of alleen bang bent voor de toekomst zonder de wetenschap dat hij er niet meer altijd voor je is.
Als je je hiervan bewust bent, kun je nagaan of je hem mist of alleen bang bent voor de toekomst zonder de wetenschap dat hij er niet meer altijd voor je is.
maandag 28 januari 2008 om 10:28
Ik heb het idee, en heb ook zelf ervaren, dat mensen op het moment van een scheiding bijna altijd denken dat ze de 'persoon' zelf missen maar achteraf dikwijls (niet altijd uiteraard) vaststellen dat ze 'een' mens misten om liefde mee te delen.
Maar als je die vraag op het moment van de breuk zelf stelt, is daar meestal geen goed antwoord op te geven.
Maar als je die vraag op het moment van de breuk zelf stelt, is daar meestal geen goed antwoord op te geven.
maandag 28 januari 2008 om 10:59
Heel herkenbaar, Tara!
Ook ik mis hem en/of iemand en vooral als hij er niet is, dan worden dat soort gevoelens alleen maar sterker.
Maar je hebt het antwoord zelf al gegeven: geen contact zorgt voor loslaten. Anders is het net een pleistertje die je er tergend langzaam aftrekt. Zodra het pijn doet, toch maar weer even laten zitten, want misschien wordt je ooit op een dag wakker en is de pleister er zomaar ineens zonder een centje pijn van af gevallen
Denk niet dat het werkt zo, althans, die ervaring heb ik zelf niet
Ik heb anderhalve week geleden gezegd dat ik open sta voor contact via telefoon, maar dat ik zelf niks laat horen. Dat gaat eigenlijk best redelijk, al is het meer in de hoop dat hij dan op den duur ook niks meer van zich zal laten horen, omdat éénrichtingsverkeer voor niemand leuk is. Verwateren doet volgens mij minder pijn dan afbreken...
Ook ik mis hem en/of iemand en vooral als hij er niet is, dan worden dat soort gevoelens alleen maar sterker.
Maar je hebt het antwoord zelf al gegeven: geen contact zorgt voor loslaten. Anders is het net een pleistertje die je er tergend langzaam aftrekt. Zodra het pijn doet, toch maar weer even laten zitten, want misschien wordt je ooit op een dag wakker en is de pleister er zomaar ineens zonder een centje pijn van af gevallen
Denk niet dat het werkt zo, althans, die ervaring heb ik zelf niet
Ik heb anderhalve week geleden gezegd dat ik open sta voor contact via telefoon, maar dat ik zelf niks laat horen. Dat gaat eigenlijk best redelijk, al is het meer in de hoop dat hij dan op den duur ook niks meer van zich zal laten horen, omdat éénrichtingsverkeer voor niemand leuk is. Verwateren doet volgens mij minder pijn dan afbreken...
maandag 28 januari 2008 om 21:46
Dank je wel voor jullie reactie's, en inderdaad met de !!!!!! hier was ik mij totaal niet van bewust. Ik ben geen paniekerig persoon, ik heb een leuke job, leuk huis, zelfstandig. Maar in deze situatie ben echt helemaal de weg kwijt, ik begrijp niets meer van mezelf. Ik slaap niet meer, geen eetlust, een knoop in mijn maag, het malen in je hoofd wat maar niet stopt, ook heel herkenbaar is dit gevoel weer. En zodra ik hem spreek of zie, ja hoor dan is het gevoel weg.
Ik heb hem vrijdag voor het laatst gezien, voelde al veel afstand en toch belanden we weer samen in bed. Het hele weekend niets gehoord en wat doe ik vanavond ga ik hem toch bellen, hij nam niet op. En dan kan me wel voor mijn kop slaan, waarom doe ik dit toch? En dan denk weer accepteer de situatie zoals deze nu is en laat het los. Ga maar door het proces heen.
Ik vind het wel erg fijn om dit op deze manier te delen, en reactie hierover te krijgen.
Ik heb hem vrijdag voor het laatst gezien, voelde al veel afstand en toch belanden we weer samen in bed. Het hele weekend niets gehoord en wat doe ik vanavond ga ik hem toch bellen, hij nam niet op. En dan kan me wel voor mijn kop slaan, waarom doe ik dit toch? En dan denk weer accepteer de situatie zoals deze nu is en laat het los. Ga maar door het proces heen.
Ik vind het wel erg fijn om dit op deze manier te delen, en reactie hierover te krijgen.
