Loyaliteit tussen gescheiden ouders als volwassene

Positive_vibes woensdag 11 januari 2023 om 00:46

Hoi forummers,

Ik zoek wat wijs advies.

Mijn ouders zijn gescheiden en ik heb met beiden een goede band. Sinds ik wat ouder ben en zelf een kind heb, merk ik dat mijn moeder soms over bepaalde zaken van vroeger wil praten mbt mijn vader die voor haar vervelend zijn geweest.

Ik ben dol op mijn moeder en ik begrijp dat het voor haar helend kan zijn om het hierover te hebben. Tegelijkertijd merk ik dat ik het zelf heel vervelend vind. Ik heb het idee dat ze vaak zaken op mij projecteert, terwijl ik natuurlijk als kind een totaal andere band met mijn vader heb dan zij als partner had. Ik herken haar beeld van mijn vader dan ook maar gedeeltelijk. Ik slaap er ook altijd slecht van, zoals nu.

Mijn moeder bedoelt het niet slecht en ik heb alle begrip en empathie voor haar. Tegelijkertijd vind ik mezelf hiervoor niet de juiste gesprekspartner. Hoe oud ik ook ben, ik ervaar het toch als een loyaliteitsconflict.

Herkent iemand dit? Hoe kan ik hier het beste mee omgaan zonder mijn moeder te kwetsen? Of stel ik me aan?

Alle inzichten zijn welkom. Dank alvast.

Mariejan woensdag 11 januari 2023 om 00:56

Mijn moeder bedoelt het niet slecht en ik heb alle begrip en empathie voor haar. Tegelijkertijd vind ik mezelf hiervoor niet de juiste gesprekspartner. Hoe oud ik ook ben, ik ervaar het toch als een loyaliteitsconflict.

Je zegt exact dit tegen je moeder.

En je moeder had dat ook zelf moeten bedenken. Het geeft geen pas dat zit dit soort zaken met je bespreekt. Dat kan ze met vriendinnen doen.

Daar mag je heel duidelijk in zijn.

Noekie-Noek woensdag 11 januari 2023 om 01:11

Mariejan schreef: ↑
11-01-2023 00:56
Mijn moeder bedoelt het niet slecht en ik heb alle begrip en empathie voor haar. Tegelijkertijd vind ik mezelf hiervoor niet de juiste gesprekspartner. Hoe oud ik ook ben, ik ervaar het toch als een loyaliteitsconflict.

Je zegt exact dit tegen je moeder.

En je moeder had dat ook zelf moeten bedenken. Het geeft geen pas dat zit dit soort zaken met je bespreekt. Dat kan ze met vriendinnen doen.

Daar mag je heel duidelijk in zijn.

Dit idd.
Herkenbaar hoor. Ik heb tegen mijn ouders in die tijd gezegd dat ik van allerlei evenveel hou en dat ik geen partij ben om het mee te bespreken.
Je mag best voor jezelf opkomen, zeker als je er zoveel last van hebt.

Anoniem_64c227383a508 woensdag 11 januari 2023 om 01:29

Wat hierboven wordt gezegd. Ook voor mij is het herkenbaar; ik heb destijds tegen mijn moeder gezegd dat ik haar verbittering begreep, maar dat ik het vervelend vond om dat soort gesprekken te voeren. Vervolgens heb ik haar een dagboek cadeau gedaan en gezegd dat ze het misschien beter allemaal van zich kon afschrijven. Dat heeft ze gedaan. Ik heb haar drie dagboeken geërfd toen ze overleed, maar ze niet gelezen.

Anoniem_669679bf76515 woensdag 11 januari 2023 om 04:21

Dit kun je gewoon zo zeggen tegen haar. Heel logisch dat je dit zo niet wilt.

andnowwedance woensdag 11 januari 2023 om 05:58

en ik begrijp dat het voor haar helend kan zijn om het hierover te hebben

Ongetwijfeld, maar dan met haar vriendinnen, familie, buurvrouw, de huisarts. Jij bent echt de laatste met wie ze dit moet bespreken. Wanneer ze dat niet begrijpt, zou ik betwijfelen of haar bedoelingen wel zo goed zijn.

Vollemaan woensdag 11 januari 2023 om 06:04

Mariejan schreef: ↑
11-01-2023 00:56
Mijn moeder bedoelt het niet slecht en ik heb alle begrip en empathie voor haar. Tegelijkertijd vind ik mezelf hiervoor niet de juiste gesprekspartner. Hoe oud ik ook ben, ik ervaar het toch als een loyaliteitsconflict.

Je zegt exact dit tegen je moeder.

En je moeder had dat ook zelf moeten bedenken. Het geeft geen pas dat zit dit soort zaken met je bespreekt. Dat kan ze met vriendinnen doen.

Daar mag je heel duidelijk in zijn.

Helemaal mee eens!

Wat in mij opkomt, is je moeder misschien bang dat jou hetzelfde zal overkomen als haar? Wil ze je uithoren of beschermen?

Je richting is belangrijker dan je snelheid

Koettie woensdag 11 januari 2023 om 06:26

Mijn vader had hier een handje van. Hij is nog steeds boos, cynisch en gekwetst dat ze uit elkaar zijn, al ruim 13 jaar. Maar hij was niet leuk en empathisch hij wilde gewoon constant zeiken over m'n moeder en heeft geen vrienden om het te uiten dus was altijd bij mij. Ben een paar keer weggelopen, uiteindelijk is 't kwartje gevallen.

Je kan best zeggen joh mam, snap je behoefte maar misschien kan je beter met tante An praten, ik vind het niet prettig. Kan ze zelf ook nog wel bedenken

Anoniem_67210fcde6f67 woensdag 11 januari 2023 om 07:16

Inderdaad zeggen dat je niet wil dat ze dit soort dingen met jou bespreekt.

Mijn moeder deed hetzelfde, praten over haar relatieproblemen en ellende over mijn vader. Ik was 13. Bah.

Quincy2 woensdag 11 januari 2023 om 07:26

Zalmsnippers schreef: ↑
11-01-2023 07:16

Mijn moeder deed hetzelfde, praten over haar relatieproblemen en ellende over mijn vader. Ik was 13. Bah.

Ik was ook 13. Onze relatie is uiteindelijk voorgoed beschadigd.

Anoniem_67210fcde6f67 woensdag 11 januari 2023 om 07:53

Quincy2 schreef: ↑
11-01-2023 07:26
Ik was ook 13. Onze relatie is uiteindelijk voorgoed beschadigd.

Anoniem_66f1068fbefb8 woensdag 11 januari 2023 om 07:55

Gebeurde hier ook. Ik ben naar mijn vader heel duidelijk geweest en gezegd: Dit bespreek je maar met je vrienden, ik wil het niet horen.

Redballoon woensdag 11 januari 2023 om 08:41

Quincy2 schreef: ↑
11-01-2023 07:26
Ik was ook 13. Onze relatie is uiteindelijk voorgoed beschadigd.

Ik ook 13. M'n moeder besprak een jaat lang met mij dat ze wilde scheiden, hoe ze stiekem al een uitzet aanschafte en een eigen rekening had geopend.
Toen ik jaren later eens zei dat ik de scheiding best lastig vond kreeg ik voor mijn voeten geworpen dat ik haar zelf had aangespoord om te gaan scheiden.
Ik heb geen contact meer met haar.

Youk79 woensdag 11 januari 2023 om 09:29

Ik vind de afweging tussen 'ik wil het eigenlijk niet horen' en 'ik begrijp zo goed dat mijn moeder het nodig heeft' heel herkenbaar. Ik was zelf nog een kind op dat moment en ik vind het heel fijn om te horen dat men dit ook als volwassene niet wil en dat dit ook mag.

Juist omdat zij het zo graag wil en nodig heeft is 'nee' zeggen heel moeilijk, maar juist ook nodig want je belandt heel snel in een situatie waarin het normaal is en ze ook andere zaken met jou bespreekt die je niet wil weten.

Ik zou doen wat anderen hier ook zeggen. Aangeven dat je begrijpt dat ze dit wil delen, maar dat jij niet de persoon bent. Ook niet af en toe, want dat is een glijdende schaal.
Als je nu een goede band hebt met je moeder kun je het vanuit jezelf brengen, dat het voor jou lastig is omdat je ook een band met je vader hebt. Best kans dat ze dit begrijpt, ook al vindt ze het moeilijk.

Het is zoals het is

Pauwenveer woensdag 11 januari 2023 om 09:38

Ik heb er niet zoveel moeite mee gehad. Aks kind waren wij ook niet blind voor wat er in het gezin speelde en op latere leeftijd is er met ons wel eens wat besproken. Nu hadden mijn ouders een goede band, sprak met respectvol over de ander en hoefden wij geen kanten te kiezen. Ik vind het dan ook juist fijn om ook hun kant van het verhaal te hebben, zeker nu mijn moeder er niet meer is.

Bij jou voelt het dus niet goed. Ik zou dat echt gewoon aangeven: Mam, ik snap dat je er wat over kwijt wil, maar het voelt vervelend voor mij.

~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~

Anoniem_677683ba4a1a0 woensdag 11 januari 2023 om 09:44

Het komt bij moeder misschien nu meer naar boven, omdat ze nu jouw gezin ziet en terugdenkt aan hoe dingen destijds bij haar en je vader gingen.

Maar als het jou een vervelend gevoel geeft, moet ze dat niet doen. Jij leidt je eigen leven.

patchouli_ woensdag 11 januari 2023 om 09:59

Redballoon schreef: ↑
11-01-2023 08:41
Ik ook 13. M'n moeder besprak een jaat lang met mij dat ze wilde scheiden, hoe ze stiekem al een uitzet aanschafte en een eigen rekening had geopend.
Toen ik jaren later eens zei dat ik de scheiding best lastig vond kreeg ik voor mijn voeten geworpen dat ik haar zelf had aangespoord om te gaan scheiden.
Ik heb geen contact meer met haar.

Nou zeg. Ik word er gewoon verdrietig van als ik dit lees.

Ouders zijn ook maar mensen en maken fouten, zeker in scheidingssituaties, maar dit vind ik vrij onvergeeflijk. Hoe haal je het in je hersens om je kind de schuld te geven van je eigen keuzes.
Ik snap dat je geen contact meer hebt, maar dat heelt niet de forse kras op je ziel.

patchouli_ woensdag 11 januari 2023 om 10:03

Mariejan schreef: ↑
11-01-2023 00:56
Mijn moeder bedoelt het niet slecht en ik heb alle begrip en empathie voor haar. Tegelijkertijd vind ik mezelf hiervoor niet de juiste gesprekspartner. Hoe oud ik ook ben, ik ervaar het toch als een loyaliteitsconflict.

Je zegt exact dit tegen je moeder.

En je moeder had dat ook zelf moeten bedenken. Het geeft geen pas dat zit dit soort zaken met je bespreekt. Dat kan ze met vriendinnen doen.

Daar mag je heel duidelijk in zijn.

TO, dit.
Je bent geen derde in de scheiding van je ouders, ook niet na al die jaren. Dat mag je best aan je moeder laten weten.

Tinkeltje33 woensdag 11 januari 2023 om 10:15

Ik zou duidelijk aangeven dat dit niet kan. Mijn vader deed dit ook en ik voelde aan alles dat het niet klopte. Ik was 33.

Zij was ongeneeslijk ziek en ik snapte ook dat hij het zwaar had en moest ventileren, maar niet bij mij. Na haar overlijden maakte hij haar nog steeds voor rotte vis uit. Ik heb gezegd dat ik het niet wilde horen. Ik vergeef hem nooit hoe hij mijn rouwproces moeilijker gemaakt heeft door zo over haar te praten. Ze is nu 5 jaar dood en we hebben nooit meer over haar gepraat sinds ze overleden is.

Portinatx woensdag 11 januari 2023 om 11:16

Tinkeltje33 schreef: ↑
11-01-2023 10:15
Ik zou duidelijk aangeven dat dit niet kan. Mijn vader deed dit ook en ik voelde aan alles dat het niet klopte. Ik was 33.

Zij was ongeneeslijk ziek en ik snapte ook dat hij het zwaar had en moest ventileren, maar niet bij mij. Na haar overlijden maakte hij haar nog steeds voor rotte vis uit. Ik heb gezegd dat ik het niet wilde horen. Ik vergeef hem nooit hoe hij mijn rouwproces moeilijker gemaakt heeft door zo over haar te praten. Ze is nu 5 jaar dood en we hebben nooit meer over haar gepraat sinds ze overleden is.

Wat ontzettend verdrietig voor jou

Portinatx woensdag 11 januari 2023 om 11:18

Mijn schoonouders zijn al 30 jaar gescheiden en gingen altijd vrij goed met elkaar om. Maar ineens gaat mijn schoonmoeder ook negatief praten over haar ex-man, ik heb aangegeven dat ik niet de aangewezen persoon ben om dat allemaal aan te vertellen. Ik vond het zeer ongemakkelijk en vervelend. Laat staan dat het je eigen ouders zijn!

Anoniem_6649a968afa5e woensdag 11 januari 2023 om 12:11

Je stelt je zeker niet aan. Je kunt “gewoon” aangeven dat jij niet de aangewezen persoon bent om dit mee te bespreken.

Positive_vibes woensdag 11 januari 2023 om 12:16

Dank voor jullie reacties. En och wat een verdrietige verhalen ook

Wel fijn om herkenning te lezen. Ik dacht toch steeds dat het eigenlijk aan mij ligt en ik niet zo moet zeuren. Mijn moeder is namelijk een fantastische moeder (en inmiddels oma) en cijfert zichzelf heel vaak weg. Dus voor haar is het überhaupt een grote stap om het erover te hebben. Dat wil ik op zichzelf aanmoedigen en vind ik knap van haar maar dan dus met iedereen behalve met mij

(of mijn broer/zus)

Positive_vibes woensdag 11 januari 2023 om 12:18

Lorem_Ipsum schreef: ↑
11-01-2023 09:44
Het komt bij moeder misschien nu meer naar boven, omdat ze nu jouw gezin ziet en terugdenkt aan hoe dingen destijds bij haar en je vader gingen.

Maar als het jou een vervelend gevoel geeft, moet ze dat niet doen. Jij leidt je eigen leven.

Hier sla je de spijker op zijn kop. Dat heeft ze letterlijk gezegd. En ook dat snap ik wel, maar mijn man en ik zijn niet mijn ouders maar twee andere personen in ook nog eens een geheel andere tijd.

Tinkeltje33 woensdag 11 januari 2023 om 12:52

Ja ik snap je ook wel. Mijn ouders waren van een hele andere generatie en konden niet praten over hun problemen. Ik dacht ik met mijn 33 jaar daar wel in kon bemiddelen, maar ik voelde aan alles dat het niet oké was. Het kon gewoon niet. Uiteindelijk zijn ze met een hulpverlener gaan praten (en ben ik volgens mij de rotte vis, maar dat is dan maar zo).

Loyaliteit tussen gescheiden ouders als volwassene

Actieve topics