Relaties
alle pijlers
Maakt partner misbruik van mijn situatie??
zondag 3 juli 2022 om 12:55
Ik heb een nieuw profiel aangemaakt ivm herkenning.
Ik val met de deur in huis. Ik ben zo een type vrouw dat afhankelijk is van haar partner (niet financieel).
Ik voel dat hem dat soms irriteert maar regelmatig ook wel fijn vindt omdat hij dan een veilig gevoel heeft over onze relatie.
Voorafgaand:
Ik was net los van mijn ex (de vader van mijn kind) en van het drama tussen ons. Ik was daarna een wrak, liep met veel opgekropte en weggestopte emoties rond, maar was vastbesloten om mijn leven met kind weer op te pakken.
Kind had en heeft amper contact met vader.
Ik ging na een tijdje weer daten en huidige partner kwam op mijn pad. Niet mijn type, ik zag er meer een vriendschap in, want ik genoot daarnaast ook weer van het vrijgezellenleventje en had regelmatig dates met andere leuke mannen.
Huidige partner haalde alles uit de kast om mij te veroveren, was er altijd voor mij en kind en beloofde op me te blijven wachten tot ik klaar was voor een relatie met hem.
En toen stortte ik in. Volledig. Mijn hele verleden met mijn ex kwam als een boemerang weer bij me terug en verlamde me zowel psychisch als lichamelijk. Ik had het niet verwerkt en alle spanning en stress die zich een paar jaar lang had opgehoopt In mijn lichaam barstte als een vulkaan weer naar buiten.
Ik kwam in een burn-out terecht en mijn lichaam wilde niet meer meedoen.
Huidige partner stond onmiddellijk voor mij en kind klaar en we groeiden nog dichter naar elkaar toe. Ik zag zijn zachte zorgzame kant steeds meer en werd verliefd op hem.
We zijn al een paar jaartjes verder (lat-relatie) . Ik ben nog steeds niet hersteld en volg diverse therapieën om opnieuw mijn lichaam en geest wat sterker te maken. Maar ik moet noodgedwongen vaak een beroep doen op partner, ook ivm kind.
Of omdat ik soms emotioneel nog steeds zomaar kan instorten. Hij luistert dan ook écht en denkt zeker met mij mee, staat voor mij klaar, maar soms, héél soms, krijg ik het gevoel dat hij de situatie zoals deze momenteel is wel prima vind.
Een klein vb: omdat ik regelmatig paniekaanvallen heb durf ik sinds mijn instorting geen auto meer te rijden, soms lijkt het alsof ik het verleerd ben. Partner rijdt mij overal heen. Als ik soms aangeef dat ik overweeg om opnieuw rijlessen te nemen ontmoedigt hij mij iedere keer: 'je bent te paniekerig'
Als ik aangeef misschien weer opnieuw een paar uurtjes te willen gaan werken, ontmoedigt hij mij weer (je hebt nu al nauwelijks energie, je gaat dat echt nog niet aan kunnen).
Net alsof hij bang is dat als ik stappen vooruit zal zetten ik als een vogeltje uit de kooi zal ontsnappen.
Heel soms heb ik hem echt dringend nodig voor hulp en ik merk en voel dat zijn zachte kant dan verdwijnt, omdat hij weet dat ik geen andere optie heb op die dag.
Hij wordt bot, snauwerig en durft wat meer zijn minder goede eigenschappen te tonen. Niet overdreven, maar genoeg dat ik op eieren moet lopen.
In een betere periode (waarin het dan iets beter met mij lijkt te gaan en ik weer stapjes vooruit zet en plannen voor de toekomst maak) is hij weer heel zacht en lief, soms té lief, maar ontmoedigt hij mijn toekomstplannen weer.
Ik merk ook dat zijn interesse in kind enorm af begint te nemen. Daar waar hij voorheen met kind dingen ondernam vergat hij een paar maanden geleden zélfs diens verjaardag. Toen ik hem eraan herinnerde (via telefoon) deed hij de afspraak erop (een week later) alsof zijn neus bloedde. Feliciteerde kind niet eens. Hij zit heel erg op zijn geld en ik weet dat hij gewoon geen kado wilde kopen. Hij klaagt regelmatig dat de kado's voor zijn nichtjes hem onnodig geld kosten.
Ik was die dag zo moe en ziek dat ik de kracht niet had om daar nog ruzie over te gaan maken. Kind had gelukkig niet door en was eigen verjaardag allang weer vergeten.
Ik voel echt dat hij mijn afhankelijkheid echt prima vind. Ik heb het al een keer op tafel gebracht, met voorbeelden, maar hij ontkent en dan vertoont hij een tijdje motiverend gedrag om vervolgens laterweer in zijn oude patroon terug te vallen.
Ik ben nog steeds niet hersteld, soms is het twee stappen vooruit en een weer terug,dus ik heb nog een lange weg te gaan.
In die zin heb ik zijn hulp nog een tijdje nodig,ook ivm kind (hij is wel een betrouwbare back-up) en ik hou absoluut van hem.
Hij heeft écht fantastisch voor ons klaargestaan toen ik een tijdje bijna alleen maar in bed kon blijven liggen.
Maar ik voel dat er iets niet helemaal klopt in deze relatie....ik weet dat als ik niet was ingestort en ziek was geworden ik niet voor een relatie met hem zou zijn gegaan. Dat weet hij vast ook wel, maar mijn ziekte heeft ons wel dichterbij elkaar gebracht waardoor ik wél toen verliefd op hem ben geworden.
Ik ben ook na mijn instorting erg achteruit gegaan qua uiterlijk en zit noodgedwongen veel thuis. Hij weet heus wel dat ik momenteel niet echt een 'interessante partij" zou zijn voor een andere man.
Dus er is geen concurrentie voor hem.
Ik raak soms ook in paniek bij de gedachte dat we uit elkaar zouden gaan, maar weet niet goed of dat nu is omdat ik van hem hou of omdat ik zo afhankelijk van hem ben geworden.
Op sommige dagen mis ik mijn oude leventje en voel ik echt een boosheid opkomen richting hem. Hij werkt, gaat uit, reist veel en ik zit veel thuis. Hij komt langs, kookt iets, doet wat klusjes in huis, we gaan met elkaar naar bed en zijn leven draait daarna verder. Mijn zwakheid komt hem goed uit dan, want ik kan niet veel kanten uit en dat maakt me boos en verdrietig.
Maar dan als ik weer ben ingestort staat hij er weer,vangt me fantastisch op en ben ik dankbaar voor hem in mijn leven.
Ik droom en huil soms om de oude Sonia, die zelfstandig, onafhankelijk en vol energie in het leven stons. Ik ben die ergens kwijt geraakt en mijn lichaam doet niet meer mee.
Soms denk ik dat juist zijn hele aanwezigheid mijn herstel in de weg zit. Hij ontmoedigt stappen die ik wil zetten om te groeien. Hoe zieker ik ben, hoe dichter ik naar hem toe trek. Ik denk dat hij wel weet dat mijn ziekte ervoor zorgt dat ik op dit moment te zwak ben om hier iets aan te kunnen veranderen.
Ik voel het aan alles en ik ben soms zo boos en verdrietig. Ik weet namelijk echt niet wat ik voor hem zou voelen als ik weer 100% de oude Sonia zou zijn
Jullie inzichten zijn welkom
Ik val met de deur in huis. Ik ben zo een type vrouw dat afhankelijk is van haar partner (niet financieel).
Ik voel dat hem dat soms irriteert maar regelmatig ook wel fijn vindt omdat hij dan een veilig gevoel heeft over onze relatie.
Voorafgaand:
Ik was net los van mijn ex (de vader van mijn kind) en van het drama tussen ons. Ik was daarna een wrak, liep met veel opgekropte en weggestopte emoties rond, maar was vastbesloten om mijn leven met kind weer op te pakken.
Kind had en heeft amper contact met vader.
Ik ging na een tijdje weer daten en huidige partner kwam op mijn pad. Niet mijn type, ik zag er meer een vriendschap in, want ik genoot daarnaast ook weer van het vrijgezellenleventje en had regelmatig dates met andere leuke mannen.
Huidige partner haalde alles uit de kast om mij te veroveren, was er altijd voor mij en kind en beloofde op me te blijven wachten tot ik klaar was voor een relatie met hem.
En toen stortte ik in. Volledig. Mijn hele verleden met mijn ex kwam als een boemerang weer bij me terug en verlamde me zowel psychisch als lichamelijk. Ik had het niet verwerkt en alle spanning en stress die zich een paar jaar lang had opgehoopt In mijn lichaam barstte als een vulkaan weer naar buiten.
Ik kwam in een burn-out terecht en mijn lichaam wilde niet meer meedoen.
Huidige partner stond onmiddellijk voor mij en kind klaar en we groeiden nog dichter naar elkaar toe. Ik zag zijn zachte zorgzame kant steeds meer en werd verliefd op hem.
We zijn al een paar jaartjes verder (lat-relatie) . Ik ben nog steeds niet hersteld en volg diverse therapieën om opnieuw mijn lichaam en geest wat sterker te maken. Maar ik moet noodgedwongen vaak een beroep doen op partner, ook ivm kind.
Of omdat ik soms emotioneel nog steeds zomaar kan instorten. Hij luistert dan ook écht en denkt zeker met mij mee, staat voor mij klaar, maar soms, héél soms, krijg ik het gevoel dat hij de situatie zoals deze momenteel is wel prima vind.
Een klein vb: omdat ik regelmatig paniekaanvallen heb durf ik sinds mijn instorting geen auto meer te rijden, soms lijkt het alsof ik het verleerd ben. Partner rijdt mij overal heen. Als ik soms aangeef dat ik overweeg om opnieuw rijlessen te nemen ontmoedigt hij mij iedere keer: 'je bent te paniekerig'
Als ik aangeef misschien weer opnieuw een paar uurtjes te willen gaan werken, ontmoedigt hij mij weer (je hebt nu al nauwelijks energie, je gaat dat echt nog niet aan kunnen).
Net alsof hij bang is dat als ik stappen vooruit zal zetten ik als een vogeltje uit de kooi zal ontsnappen.
Heel soms heb ik hem echt dringend nodig voor hulp en ik merk en voel dat zijn zachte kant dan verdwijnt, omdat hij weet dat ik geen andere optie heb op die dag.
Hij wordt bot, snauwerig en durft wat meer zijn minder goede eigenschappen te tonen. Niet overdreven, maar genoeg dat ik op eieren moet lopen.
In een betere periode (waarin het dan iets beter met mij lijkt te gaan en ik weer stapjes vooruit zet en plannen voor de toekomst maak) is hij weer heel zacht en lief, soms té lief, maar ontmoedigt hij mijn toekomstplannen weer.
Ik merk ook dat zijn interesse in kind enorm af begint te nemen. Daar waar hij voorheen met kind dingen ondernam vergat hij een paar maanden geleden zélfs diens verjaardag. Toen ik hem eraan herinnerde (via telefoon) deed hij de afspraak erop (een week later) alsof zijn neus bloedde. Feliciteerde kind niet eens. Hij zit heel erg op zijn geld en ik weet dat hij gewoon geen kado wilde kopen. Hij klaagt regelmatig dat de kado's voor zijn nichtjes hem onnodig geld kosten.
Ik was die dag zo moe en ziek dat ik de kracht niet had om daar nog ruzie over te gaan maken. Kind had gelukkig niet door en was eigen verjaardag allang weer vergeten.
Ik voel echt dat hij mijn afhankelijkheid echt prima vind. Ik heb het al een keer op tafel gebracht, met voorbeelden, maar hij ontkent en dan vertoont hij een tijdje motiverend gedrag om vervolgens laterweer in zijn oude patroon terug te vallen.
Ik ben nog steeds niet hersteld, soms is het twee stappen vooruit en een weer terug,dus ik heb nog een lange weg te gaan.
In die zin heb ik zijn hulp nog een tijdje nodig,ook ivm kind (hij is wel een betrouwbare back-up) en ik hou absoluut van hem.
Hij heeft écht fantastisch voor ons klaargestaan toen ik een tijdje bijna alleen maar in bed kon blijven liggen.
Maar ik voel dat er iets niet helemaal klopt in deze relatie....ik weet dat als ik niet was ingestort en ziek was geworden ik niet voor een relatie met hem zou zijn gegaan. Dat weet hij vast ook wel, maar mijn ziekte heeft ons wel dichterbij elkaar gebracht waardoor ik wél toen verliefd op hem ben geworden.
Ik ben ook na mijn instorting erg achteruit gegaan qua uiterlijk en zit noodgedwongen veel thuis. Hij weet heus wel dat ik momenteel niet echt een 'interessante partij" zou zijn voor een andere man.
Dus er is geen concurrentie voor hem.
Ik raak soms ook in paniek bij de gedachte dat we uit elkaar zouden gaan, maar weet niet goed of dat nu is omdat ik van hem hou of omdat ik zo afhankelijk van hem ben geworden.
Op sommige dagen mis ik mijn oude leventje en voel ik echt een boosheid opkomen richting hem. Hij werkt, gaat uit, reist veel en ik zit veel thuis. Hij komt langs, kookt iets, doet wat klusjes in huis, we gaan met elkaar naar bed en zijn leven draait daarna verder. Mijn zwakheid komt hem goed uit dan, want ik kan niet veel kanten uit en dat maakt me boos en verdrietig.
Maar dan als ik weer ben ingestort staat hij er weer,vangt me fantastisch op en ben ik dankbaar voor hem in mijn leven.
Ik droom en huil soms om de oude Sonia, die zelfstandig, onafhankelijk en vol energie in het leven stons. Ik ben die ergens kwijt geraakt en mijn lichaam doet niet meer mee.
Soms denk ik dat juist zijn hele aanwezigheid mijn herstel in de weg zit. Hij ontmoedigt stappen die ik wil zetten om te groeien. Hoe zieker ik ben, hoe dichter ik naar hem toe trek. Ik denk dat hij wel weet dat mijn ziekte ervoor zorgt dat ik op dit moment te zwak ben om hier iets aan te kunnen veranderen.
Ik voel het aan alles en ik ben soms zo boos en verdrietig. Ik weet namelijk echt niet wat ik voor hem zou voelen als ik weer 100% de oude Sonia zou zijn
Jullie inzichten zijn welkom
sonia wijzigde dit bericht op 03-07-2022 22:03
18.26% gewijzigd
zondag 3 juli 2022 om 17:57
Het lijkt mij dat jullie beiden om de verkeerde redenen bij elkaar zijn beland. En blijven hangen.
Maakt hij misbruik? Misschien.
Maar jij vindt hem ook wel al jaren handig als taxi en oppas.
Ik zou eerder een netwerk van vrienden en familie gaan proberen uit te bouwen zodat je minder beroep op hem moet doen.
En er minder vanaf hangt als morgen de relatie strandt.
Hoe oud is kind intussen overigens? Kan die zichzelf intussen een dag redden - van en naar school, eten, ... - als jij een dag in je bed ligt / het niet trekt?
Maakt hij misbruik? Misschien.
Maar jij vindt hem ook wel al jaren handig als taxi en oppas.
Ik zou eerder een netwerk van vrienden en familie gaan proberen uit te bouwen zodat je minder beroep op hem moet doen.
En er minder vanaf hangt als morgen de relatie strandt.
Hoe oud is kind intussen overigens? Kan die zichzelf intussen een dag redden - van en naar school, eten, ... - als jij een dag in je bed ligt / het niet trekt?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 3 juli 2022 om 18:06
Persoonlijk zie ik eigenlijk maar een iemand die verschrikkelijk misbruik maakt van de situatie en dat is niet hem.
Je schrijft zelf min of meer dat je eigenlijk alleen maar bij hem bent omdat je hem nodig hebt. Na alles wat hij blijkbaar voor jullie gedaan heeft, klink je vooral heel erg ondankbaar en berekenend in mijn oren.
Je schrijft zelf min of meer dat je eigenlijk alleen maar bij hem bent omdat je hem nodig hebt. Na alles wat hij blijkbaar voor jullie gedaan heeft, klink je vooral heel erg ondankbaar en berekenend in mijn oren.
zondag 3 juli 2022 om 18:06
Wat is de reden dat je zijn toestemming vraagt voor je iets gaat doen? Of je mag werken of je mag autorijden. Als jij op zondag om 7.00 uur een rondje om de kerk wil rijden dan doe je dat toch. Waarom is hij jouw baas?
Je laat het zelf ook weer gebeuren door geen eigen mening te hebben.
Je laat het zelf ook weer gebeuren door geen eigen mening te hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 3 juli 2022 om 18:12
En dat. Zou je bij hem zijn, wanneer je niet ziek zou zijn?jo12345 schreef: ↑03-07-2022 18:06Persoonlijk zie ik eigenlijk maar een iemand die verschrikkelijk misbruik maakt van de situatie en dat is niet hem.
Je schrijft zelf min of meer dat je eigenlijk alleen maar bij hem bent omdat je hem nodig hebt. Na alles wat hij blijkbaar voor jullie gedaan heeft, klink je vooral heel erg ondankbaar en berekenend in mijn oren.
Nee, zeggen of ik ga het toch proberen kun je prima doen. Je bent een volwassen vrouw.
Jij maakt toch ook gebruik van hem?
Een alleenstaande moeder kan zichzelf helemaal niet zo diep laten zinken, vanwege een burnout. Zonder partner bestaat die luxe niet.
Daarnaast is dit een latrelatie, dus je bent niet financieel, niet mbt huis en wat dan ook afhankelijk van hem en je kind ook niet . Zijn interesse neemt af en je kind kan beter met vriendjes een verjaardag vieren dan met je vriend. Je kind is geen pion in jouw relatie en ook geen middel om zijn aandacht te krijgen. Dat verdient je kind niet.
Er 0,0 reden waarom je het niet uit kunt maken en verder kunt gaan. Er is ook 0,0 reden waarom je niet kun zeggen: bedankt voor je mening maar ik kies mijn eigen weg. Nogmaals je bent een volwassen vrouw, die man heeft zoveel macht als jij hem geeft.
Je verschuilt je achter hem.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 3 juli 2022 om 19:15
Wanneer je weer plannen voor de toekomst maakt, en hij weer lief begint te doen of zegt dat je rustig aan moet doen, dan ga jij weer twijfelen. Dat maak ik eruit op.
Zou het helpen als jij zelf niet alleen al het plan hebt gemaakt, maar ook al de "definitieve" keuze maakt om weer stappen vooruit te zetten? Dus dat je niet zegt van: "ik wil misschien weer opnieuw gaan werken", maar: "ik heb mijn werkgever opgebeld en ga vanaf morgen 4 uur per week extra werken".
Ik denk dat je vooral even eigen keuzes moet maken. Jij weet wat goed is voor jou, dus jij kan de knoop zelf doorhakken. Als je de keuzes ook definitief maakt (door je werkgever op te bellen of een afspraak te maken) dan kom je ook sterker over en dan bied je wat minder ruimte voor "advies" vanuit je vriend.
Tegelijkertijd voelt het voor jou dan misschien dat je niet meer zo afhankelijk bent van hem. Dat je je eigen keuzes kunt maken.
Trouwens.. Over dat voorbeeldje dat jij jouw wens vertelt over dat je eens zelf in een groene omgeving in een hotelkamer wilt zitten en dat hij dan over een heel ander onderwerp begint.. Samen met dat hij jouw andere keuzes ook een beetje wegstopt en afvlakt: ik hoop dat je ook eigen keuzes gaat maken en niet altijd om toestemming vraagt of pas dingen doet als hij het een goed idee vindt. Je mag ook dingen doen als hij een ander idee heeft over wat de juiste keuze is
En ik snap dat je wat minder zeker in je keuzes staat als je vriend het er niet mee eens is, of als hij eroverheen praat, maar ik zou er eens mee gaan oefenen en kijken hoe het gaat als je ook zelfstandig kunt zijn binnen die relatie.
Zou het helpen als jij zelf niet alleen al het plan hebt gemaakt, maar ook al de "definitieve" keuze maakt om weer stappen vooruit te zetten? Dus dat je niet zegt van: "ik wil misschien weer opnieuw gaan werken", maar: "ik heb mijn werkgever opgebeld en ga vanaf morgen 4 uur per week extra werken".
Ik denk dat je vooral even eigen keuzes moet maken. Jij weet wat goed is voor jou, dus jij kan de knoop zelf doorhakken. Als je de keuzes ook definitief maakt (door je werkgever op te bellen of een afspraak te maken) dan kom je ook sterker over en dan bied je wat minder ruimte voor "advies" vanuit je vriend.
Tegelijkertijd voelt het voor jou dan misschien dat je niet meer zo afhankelijk bent van hem. Dat je je eigen keuzes kunt maken.
Trouwens.. Over dat voorbeeldje dat jij jouw wens vertelt over dat je eens zelf in een groene omgeving in een hotelkamer wilt zitten en dat hij dan over een heel ander onderwerp begint.. Samen met dat hij jouw andere keuzes ook een beetje wegstopt en afvlakt: ik hoop dat je ook eigen keuzes gaat maken en niet altijd om toestemming vraagt of pas dingen doet als hij het een goed idee vindt. Je mag ook dingen doen als hij een ander idee heeft over wat de juiste keuze is
En ik snap dat je wat minder zeker in je keuzes staat als je vriend het er niet mee eens is, of als hij eroverheen praat, maar ik zou er eens mee gaan oefenen en kijken hoe het gaat als je ook zelfstandig kunt zijn binnen die relatie.
naambedenkenislastig wijzigde dit bericht op 03-07-2022 19:17
Reden: Verduidelijking
Reden: Verduidelijking
5.45% gewijzigd
zondag 3 juli 2022 om 19:17
Dus dat je niet zegt van: "ik wil misschien weer opnieuw gaan werken", maar: "ik heb mijn werkgever opgebeld en ga vanaf morgen 4 uur per week extra werken".
Hij woont daar niet, dus zij hoeft het niet eens te vertellen. Zij lat.
Zij kan gewoon doen wat zij wil wanneer hij er niet is, zonder het te vertellen.
Hij heeft er niets mee nodig.
Hij woont daar niet, dus zij hoeft het niet eens te vertellen. Zij lat.
Zij kan gewoon doen wat zij wil wanneer hij er niet is, zonder het te vertellen.
Hij heeft er niets mee nodig.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 3 juli 2022 om 19:33
Goh, ik vind iedereen hier best negatief richting partner. Ik snap eigenlijk best wel dat als jij nog niet hersteld bent en nog regelmatig terugvallen hebt (waarbij je weer flink op hem moet leunen) dat je partner niet direct staat te springen als je flink intensieve dingen op wil pakken zoals werken en autolessen. Blijkbaar gaat het zonder die activiteiten al niet vlekkeloos.
Over het weekend is het me niet duidelijk of je plan is dat hij op jouw kind zou moeten passen. Of heb je andere opvang?
Verder wens ik je natuurlijk veel sterkte in je herstel!
Dus eigenlijk lees ik alleen een man waarmee je je echt in je handen mag knijpen. Mocht je echt het gevoel hebben dat hij je klein houdt, dan zou je ook gewoon een keer een rijles kunnen boeken. Je hoeft niet overal vooraf toestemming te vragen.Sonia schreef: ↑03-07-2022 12:55We zijn al een paar jaartjes verder (lat-relatie) . Ik ben nog steeds niet hersteld en volg diverse therapieën om opnieuw mijn lichaam en geest wat sterker te maken. Maar ik moet noodgedwongen vaak een beroep doen op partner,ook ivm kind.
Of omdat ik soms emotioneel nog steeds zomaar kan instorten.
(...)
Ik ben nog steeds niet hersteld, soms is het twee stappen vooruit en een weer terug,dus ik heb nog een lange weg te gaan.
In die zin heb ik zijn hulp nog een tijdje nodig,ook ivm kind (hij is wel een betrouwbare back-up) en ik hou absoluut van hem.
Over het weekend is het me niet duidelijk of je plan is dat hij op jouw kind zou moeten passen. Of heb je andere opvang?
Verder wens ik je natuurlijk veel sterkte in je herstel!
zondag 3 juli 2022 om 19:51
Ik denk dat jullie misbruik maken van elkaar en dat dat in stand blijft zolang geen van beide dit patroon doorbreekt. Ik zou dus beginnen met dit te doorbreken door wel wat uurtjes extra te gaan werken, of wel rijlessen te nemen. Als dat goed gaat voel je je hopelijk ook weer sterker. Maar boven alles zou mijn kind mijn prioriteit zijn, hoe veel doe je met en voor hem/haar?
zondag 3 juli 2022 om 19:51
Ik denk inderdaad dat we wel kunnen raden wie de gaten mag dichtlopen als TO overprikkeld terugkomt van deze activiteiten.MissJustMe schreef: ↑03-07-2022 19:33Goh, ik vind iedereen hier best negatief richting partner. Ik snap eigenlijk best wel dat als jij nog niet hersteld bent en nog regelmatig terugvallen hebt (waarbij je weer flink op hem moet leunen) dat je partner niet direct staat te springen als je flink intensieve dingen op wil pakken zoals werken en autolessen. Blijkbaar gaat het zonder die activiteiten al niet vlekkeloos.
zondag 3 juli 2022 om 19:54
Ik snap hem inderdaad enerzijds wel.
Ik snap haar anderzijds wel dat ze het vroeg of laat toch echt zal moeten proberen.
Tenzij ze volledig levenslang afgekeurd is.
Maar dan dus met niet alleen hij als netwerk waar ze op kan terugvallen als het misgaat of ze hulp nodig heeft.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 3 juli 2022 om 19:57
Ja vind ik ook hoor. Zij zal zich zonder hem moeten gaan redden. Hij is niet op de aarde gezet als haar persoonlijke mantelzorger. Als hij niet verliefd op haar was geworden had ze zich ook moeten redden.
Dus: wel autorijden en werken, niet
hem voor de gevolgen laten opdraaien.
Dus: wel autorijden en werken, niet
hem voor de gevolgen laten opdraaien.
ldp wijzigde dit bericht op 03-07-2022 20:00
15.70% gewijzigd
zondag 3 juli 2022 om 20:08
Nou zeg dat wel inderdaad, ik wist niet wat ik las toen ik de eerste reacties las!jo12345 schreef: ↑03-07-2022 18:06Persoonlijk zie ik eigenlijk maar een iemand die verschrikkelijk misbruik maakt van de situatie en dat is niet hem.
Je schrijft zelf min of meer dat je eigenlijk alleen maar bij hem bent omdat je hem nodig hebt. Na alles wat hij blijkbaar voor jullie gedaan heeft, klink je vooral heel erg ondankbaar en berekenend in mijn oren.
Jij stelt je verschrikkelijk afhankelijk op en bent alleen maar met hem omdat hij zo behulpzaam is. De man is bang dat als jij straks weer in orde bent hem aan de kant zet. En als ik jouw bericht zo lees is dat heel reëel.
Ik vind dat je je burn out wel erg uitbuit eerlijk gezegd. In dit verhaal zie ik maar één uitgekookt persoon en dat ben jij zelf.
zondag 3 juli 2022 om 20:09
Dit. Ik zie ook wederkerigheid.
De relatie klinkt op basis van wat jij schrijft voor beiden ongezond. Laten we wel wezen, als jij je leven weer op de rit zou krijgen en weer je sprankelende zelf bent, dan verlaat jij hem voor wat beters/leukers, toch? En ik denk dat hij dat dondersgoed aanvoelt. Dus nu houden jullie elkaar in de tang: jij gebruikt hem als vangnet en hij zorgt ervoor dat jij dat vangnet altijd nodig blijft hebben.
The impossible just takes a little longer.
zondag 3 juli 2022 om 20:16
Discobar schreef: ↑03-07-2022 19:51Ik denk dat jullie misbruik maken van elkaar en dat dat in stand blijft zolang geen van beide dit patroon doorbreekt. Ik zou dus beginnen met dit te doorbreken door wel wat uurtjes extra te gaan werken, of wel rijlessen te nemen. Als dat goed gaat voel je je hopelijk ook weer sterker. Maar boven alles zou mijn kind mijn prioriteit zijn, hoe veel doe je met en voor hem/haar?
Dit dus. Nog kortere samenvatting.
The impossible just takes a little longer.
zondag 3 juli 2022 om 20:16
Ik vind dat beide personen in deze relatie wel erg uitgekookt worden neergezet.
Ik denk niet dat hij er doelbewust op uit is om haar klein en afhankelijk te houden, eerder dat hij bang is dat het daadwerkelijk te veel is en ze dan weer een terugval krijgt. Door die angst moet zij zich niet laten leiden, daarom zou ik die stappen wel gewoon zetten, maar de conclusie wordt wel snel getrokken dat hij het er echt om doet. Het feit dat hij juist vaak chagrijnig is, zegt in mijn ogen al wel dat hij echt geen voldoening haalt uit haar afhankelijkheid.
En andersom: ik lees ook nergens dat ze hem aan het lijntje houdt omdat hij zo leuk alles voor haar doet. Het was een vriendschap, mede door dat zorgzame is ze verliefd op hem geworden, nergens heeft ze gedaan alsof ze verliefd was toen ze dat niet was, alleen nu begint het af en toe beklemmend te worden en begint ze zich af te vragen of deze relatie haar nog wel goed doet. En dat mag ook gewoon, dat maakt haar nog geen uitgekookte trut.
Het is niet dat er per se een slechterik in dit verhaal móét zitten of zo.
Ik denk niet dat hij er doelbewust op uit is om haar klein en afhankelijk te houden, eerder dat hij bang is dat het daadwerkelijk te veel is en ze dan weer een terugval krijgt. Door die angst moet zij zich niet laten leiden, daarom zou ik die stappen wel gewoon zetten, maar de conclusie wordt wel snel getrokken dat hij het er echt om doet. Het feit dat hij juist vaak chagrijnig is, zegt in mijn ogen al wel dat hij echt geen voldoening haalt uit haar afhankelijkheid.
En andersom: ik lees ook nergens dat ze hem aan het lijntje houdt omdat hij zo leuk alles voor haar doet. Het was een vriendschap, mede door dat zorgzame is ze verliefd op hem geworden, nergens heeft ze gedaan alsof ze verliefd was toen ze dat niet was, alleen nu begint het af en toe beklemmend te worden en begint ze zich af te vragen of deze relatie haar nog wel goed doet. En dat mag ook gewoon, dat maakt haar nog geen uitgekookte trut.
Het is niet dat er per se een slechterik in dit verhaal móét zitten of zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 3 juli 2022 om 20:26
Susan schreef: ↑03-07-2022 20:16Ik vind dat beide personen in deze relatie wel erg uitgekookt worden neergezet.
Ik denk niet dat hij er doelbewust op uit is om haar klein en afhankelijk te houden, eerder dat hij bang is dat het daadwerkelijk te veel is en ze dan weer een terugval krijgt. Door die angst moet zij zich niet laten leiden, daarom zou ik die stappen wel gewoon zetten, maar de conclusie wordt wel snel getrokken dat hij het er echt om doet. Het feit dat hij juist vaak chagrijnig is, zegt in mijn ogen al wel dat hij echt geen voldoening haalt uit haar afhankelijkheid.
En andersom: ik lees ook nergens dat ze hem aan het lijntje houdt omdat hij zo leuk alles voor haar doet. Het was een vriendschap, mede door dat zorgzame is ze verliefd op hem geworden, nergens heeft ze gedaan alsof ze verliefd was toen ze dat niet was, alleen nu begint het af en toe beklemmend te worden en begint ze zich af te vragen of deze relatie haar nog wel goed doet. En dat mag ook gewoon, dat maakt haar nog geen uitgekookte trut.
Het is niet dat er per se een slechterik in dit verhaal móét zitten of zo.
Het kan van beide kanten (enigszins) onbewust gebeuren, maar dat maakt de relatie niet minder ongezond.
The impossible just takes a little longer.
zondag 3 juli 2022 om 20:30
Daar kan ik niet echt over oordelen. Ik weet niet of hij haar nu echt zo klein houdt als ze hier doet voorkomen. Misschien houdt hij wel gewoon oprecht van haar en is het een heel zorgzame man, maar weet hij op dit punt ook even niet wat hij met de situatie aan moet en projecteert hij zijn angst voor een terugval te veel op haar. Net als andersom. Ik lees niet dat zij 100% op hem leunt, dat kan ook helemaal niet, want ze wonen niet samen en hij is er helemaal niet altijd. En nu heeft ze twijfels én koudwatervrees om haar leven weer op te pakken, deels door hem. Dat kan, dat wil niet zeggen dat die twijfels per se gegrond zijn en die relatie dus echt niet goed is. Misschien dat als zij ondanks zijn twijfels wel besluit weer wat uren te gaan werken, wel weer te gaan autorijden, minder afhankelijk wordt, et cetera, de relatie er juist wel weer beter van wordt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 3 juli 2022 om 20:40
Als hij ontmoedigend reageert op jouw ideeën voor nieuwe stappen, hoe ga je daar dan mee om?
Het staat je toch gewoon vrij om die stappen in je herstel te maken.
Heb je meer mensen om je heen? Die je wellicht wel de steun kunnen bieden die je daarin nodig hebt?
Als je niet meer zo afhankelijk van hem alleen bent, heb je mss voor je gevoel ook minder verantwoording aan hem af te leggen.
Het staat je toch gewoon vrij om die stappen in je herstel te maken.
Heb je meer mensen om je heen? Die je wellicht wel de steun kunnen bieden die je daarin nodig hebt?
Als je niet meer zo afhankelijk van hem alleen bent, heb je mss voor je gevoel ook minder verantwoording aan hem af te leggen.
zondag 3 juli 2022 om 20:40
Mijn eigenwaarde.
Daarna ben ik als een gek gaan daten omdat ik dacht dat ik die daarmee terug zou krijgen. Het gaf me een (korte) ego boost en ik dacht ik dat nodig had om over mijn verleden heen te komen. Ik nam de tijd niet om alles te verwerken, was alleen maar bezig om de pijn te verdoven dmv flink te daten en afleiding te zoeken om niet meer te hoeven nadenken over wat mij werkelijk dwars zat.
Tot ik instortte en huidige partner (toen iemand die ik alleen als een vriend zag) mij opving.
zondag 3 juli 2022 om 20:43
Doreia* schreef: ↑03-07-2022 16:54Hij gaat dit tegen je gebruiken.
', Sonia! Na ALLES wat ik voor je heb gedaan?! Schuif je me nu ZO aan de kant?! Dat is echt heel laag van je!'
Die kans is groot
En als hij zo begint, weet je het zeker : hij vind het wel heel fijn dat jij zo op hem leunt en hem zo belangrijk maakt. Dat hij zo belangrijk is voor iemand zal hem een machtig gevoel geven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
