Relaties
alle pijlers
Maakt partner misbruik van mijn situatie??
zondag 3 juli 2022 om 12:55
Ik heb een nieuw profiel aangemaakt ivm herkenning.
Ik val met de deur in huis. Ik ben zo een type vrouw dat afhankelijk is van haar partner (niet financieel).
Ik voel dat hem dat soms irriteert maar regelmatig ook wel fijn vindt omdat hij dan een veilig gevoel heeft over onze relatie.
Voorafgaand:
Ik was net los van mijn ex (de vader van mijn kind) en van het drama tussen ons. Ik was daarna een wrak, liep met veel opgekropte en weggestopte emoties rond, maar was vastbesloten om mijn leven met kind weer op te pakken.
Kind had en heeft amper contact met vader.
Ik ging na een tijdje weer daten en huidige partner kwam op mijn pad. Niet mijn type, ik zag er meer een vriendschap in, want ik genoot daarnaast ook weer van het vrijgezellenleventje en had regelmatig dates met andere leuke mannen.
Huidige partner haalde alles uit de kast om mij te veroveren, was er altijd voor mij en kind en beloofde op me te blijven wachten tot ik klaar was voor een relatie met hem.
En toen stortte ik in. Volledig. Mijn hele verleden met mijn ex kwam als een boemerang weer bij me terug en verlamde me zowel psychisch als lichamelijk. Ik had het niet verwerkt en alle spanning en stress die zich een paar jaar lang had opgehoopt In mijn lichaam barstte als een vulkaan weer naar buiten.
Ik kwam in een burn-out terecht en mijn lichaam wilde niet meer meedoen.
Huidige partner stond onmiddellijk voor mij en kind klaar en we groeiden nog dichter naar elkaar toe. Ik zag zijn zachte zorgzame kant steeds meer en werd verliefd op hem.
We zijn al een paar jaartjes verder (lat-relatie) . Ik ben nog steeds niet hersteld en volg diverse therapieën om opnieuw mijn lichaam en geest wat sterker te maken. Maar ik moet noodgedwongen vaak een beroep doen op partner, ook ivm kind.
Of omdat ik soms emotioneel nog steeds zomaar kan instorten. Hij luistert dan ook écht en denkt zeker met mij mee, staat voor mij klaar, maar soms, héél soms, krijg ik het gevoel dat hij de situatie zoals deze momenteel is wel prima vind.
Een klein vb: omdat ik regelmatig paniekaanvallen heb durf ik sinds mijn instorting geen auto meer te rijden, soms lijkt het alsof ik het verleerd ben. Partner rijdt mij overal heen. Als ik soms aangeef dat ik overweeg om opnieuw rijlessen te nemen ontmoedigt hij mij iedere keer: 'je bent te paniekerig'
Als ik aangeef misschien weer opnieuw een paar uurtjes te willen gaan werken, ontmoedigt hij mij weer (je hebt nu al nauwelijks energie, je gaat dat echt nog niet aan kunnen).
Net alsof hij bang is dat als ik stappen vooruit zal zetten ik als een vogeltje uit de kooi zal ontsnappen.
Heel soms heb ik hem echt dringend nodig voor hulp en ik merk en voel dat zijn zachte kant dan verdwijnt, omdat hij weet dat ik geen andere optie heb op die dag.
Hij wordt bot, snauwerig en durft wat meer zijn minder goede eigenschappen te tonen. Niet overdreven, maar genoeg dat ik op eieren moet lopen.
In een betere periode (waarin het dan iets beter met mij lijkt te gaan en ik weer stapjes vooruit zet en plannen voor de toekomst maak) is hij weer heel zacht en lief, soms té lief, maar ontmoedigt hij mijn toekomstplannen weer.
Ik merk ook dat zijn interesse in kind enorm af begint te nemen. Daar waar hij voorheen met kind dingen ondernam vergat hij een paar maanden geleden zélfs diens verjaardag. Toen ik hem eraan herinnerde (via telefoon) deed hij de afspraak erop (een week later) alsof zijn neus bloedde. Feliciteerde kind niet eens. Hij zit heel erg op zijn geld en ik weet dat hij gewoon geen kado wilde kopen. Hij klaagt regelmatig dat de kado's voor zijn nichtjes hem onnodig geld kosten.
Ik was die dag zo moe en ziek dat ik de kracht niet had om daar nog ruzie over te gaan maken. Kind had gelukkig niet door en was eigen verjaardag allang weer vergeten.
Ik voel echt dat hij mijn afhankelijkheid echt prima vind. Ik heb het al een keer op tafel gebracht, met voorbeelden, maar hij ontkent en dan vertoont hij een tijdje motiverend gedrag om vervolgens laterweer in zijn oude patroon terug te vallen.
Ik ben nog steeds niet hersteld, soms is het twee stappen vooruit en een weer terug,dus ik heb nog een lange weg te gaan.
In die zin heb ik zijn hulp nog een tijdje nodig,ook ivm kind (hij is wel een betrouwbare back-up) en ik hou absoluut van hem.
Hij heeft écht fantastisch voor ons klaargestaan toen ik een tijdje bijna alleen maar in bed kon blijven liggen.
Maar ik voel dat er iets niet helemaal klopt in deze relatie....ik weet dat als ik niet was ingestort en ziek was geworden ik niet voor een relatie met hem zou zijn gegaan. Dat weet hij vast ook wel, maar mijn ziekte heeft ons wel dichterbij elkaar gebracht waardoor ik wél toen verliefd op hem ben geworden.
Ik ben ook na mijn instorting erg achteruit gegaan qua uiterlijk en zit noodgedwongen veel thuis. Hij weet heus wel dat ik momenteel niet echt een 'interessante partij" zou zijn voor een andere man.
Dus er is geen concurrentie voor hem.
Ik raak soms ook in paniek bij de gedachte dat we uit elkaar zouden gaan, maar weet niet goed of dat nu is omdat ik van hem hou of omdat ik zo afhankelijk van hem ben geworden.
Op sommige dagen mis ik mijn oude leventje en voel ik echt een boosheid opkomen richting hem. Hij werkt, gaat uit, reist veel en ik zit veel thuis. Hij komt langs, kookt iets, doet wat klusjes in huis, we gaan met elkaar naar bed en zijn leven draait daarna verder. Mijn zwakheid komt hem goed uit dan, want ik kan niet veel kanten uit en dat maakt me boos en verdrietig.
Maar dan als ik weer ben ingestort staat hij er weer,vangt me fantastisch op en ben ik dankbaar voor hem in mijn leven.
Ik droom en huil soms om de oude Sonia, die zelfstandig, onafhankelijk en vol energie in het leven stons. Ik ben die ergens kwijt geraakt en mijn lichaam doet niet meer mee.
Soms denk ik dat juist zijn hele aanwezigheid mijn herstel in de weg zit. Hij ontmoedigt stappen die ik wil zetten om te groeien. Hoe zieker ik ben, hoe dichter ik naar hem toe trek. Ik denk dat hij wel weet dat mijn ziekte ervoor zorgt dat ik op dit moment te zwak ben om hier iets aan te kunnen veranderen.
Ik voel het aan alles en ik ben soms zo boos en verdrietig. Ik weet namelijk echt niet wat ik voor hem zou voelen als ik weer 100% de oude Sonia zou zijn
Jullie inzichten zijn welkom
Ik val met de deur in huis. Ik ben zo een type vrouw dat afhankelijk is van haar partner (niet financieel).
Ik voel dat hem dat soms irriteert maar regelmatig ook wel fijn vindt omdat hij dan een veilig gevoel heeft over onze relatie.
Voorafgaand:
Ik was net los van mijn ex (de vader van mijn kind) en van het drama tussen ons. Ik was daarna een wrak, liep met veel opgekropte en weggestopte emoties rond, maar was vastbesloten om mijn leven met kind weer op te pakken.
Kind had en heeft amper contact met vader.
Ik ging na een tijdje weer daten en huidige partner kwam op mijn pad. Niet mijn type, ik zag er meer een vriendschap in, want ik genoot daarnaast ook weer van het vrijgezellenleventje en had regelmatig dates met andere leuke mannen.
Huidige partner haalde alles uit de kast om mij te veroveren, was er altijd voor mij en kind en beloofde op me te blijven wachten tot ik klaar was voor een relatie met hem.
En toen stortte ik in. Volledig. Mijn hele verleden met mijn ex kwam als een boemerang weer bij me terug en verlamde me zowel psychisch als lichamelijk. Ik had het niet verwerkt en alle spanning en stress die zich een paar jaar lang had opgehoopt In mijn lichaam barstte als een vulkaan weer naar buiten.
Ik kwam in een burn-out terecht en mijn lichaam wilde niet meer meedoen.
Huidige partner stond onmiddellijk voor mij en kind klaar en we groeiden nog dichter naar elkaar toe. Ik zag zijn zachte zorgzame kant steeds meer en werd verliefd op hem.
We zijn al een paar jaartjes verder (lat-relatie) . Ik ben nog steeds niet hersteld en volg diverse therapieën om opnieuw mijn lichaam en geest wat sterker te maken. Maar ik moet noodgedwongen vaak een beroep doen op partner, ook ivm kind.
Of omdat ik soms emotioneel nog steeds zomaar kan instorten. Hij luistert dan ook écht en denkt zeker met mij mee, staat voor mij klaar, maar soms, héél soms, krijg ik het gevoel dat hij de situatie zoals deze momenteel is wel prima vind.
Een klein vb: omdat ik regelmatig paniekaanvallen heb durf ik sinds mijn instorting geen auto meer te rijden, soms lijkt het alsof ik het verleerd ben. Partner rijdt mij overal heen. Als ik soms aangeef dat ik overweeg om opnieuw rijlessen te nemen ontmoedigt hij mij iedere keer: 'je bent te paniekerig'
Als ik aangeef misschien weer opnieuw een paar uurtjes te willen gaan werken, ontmoedigt hij mij weer (je hebt nu al nauwelijks energie, je gaat dat echt nog niet aan kunnen).
Net alsof hij bang is dat als ik stappen vooruit zal zetten ik als een vogeltje uit de kooi zal ontsnappen.
Heel soms heb ik hem echt dringend nodig voor hulp en ik merk en voel dat zijn zachte kant dan verdwijnt, omdat hij weet dat ik geen andere optie heb op die dag.
Hij wordt bot, snauwerig en durft wat meer zijn minder goede eigenschappen te tonen. Niet overdreven, maar genoeg dat ik op eieren moet lopen.
In een betere periode (waarin het dan iets beter met mij lijkt te gaan en ik weer stapjes vooruit zet en plannen voor de toekomst maak) is hij weer heel zacht en lief, soms té lief, maar ontmoedigt hij mijn toekomstplannen weer.
Ik merk ook dat zijn interesse in kind enorm af begint te nemen. Daar waar hij voorheen met kind dingen ondernam vergat hij een paar maanden geleden zélfs diens verjaardag. Toen ik hem eraan herinnerde (via telefoon) deed hij de afspraak erop (een week later) alsof zijn neus bloedde. Feliciteerde kind niet eens. Hij zit heel erg op zijn geld en ik weet dat hij gewoon geen kado wilde kopen. Hij klaagt regelmatig dat de kado's voor zijn nichtjes hem onnodig geld kosten.
Ik was die dag zo moe en ziek dat ik de kracht niet had om daar nog ruzie over te gaan maken. Kind had gelukkig niet door en was eigen verjaardag allang weer vergeten.
Ik voel echt dat hij mijn afhankelijkheid echt prima vind. Ik heb het al een keer op tafel gebracht, met voorbeelden, maar hij ontkent en dan vertoont hij een tijdje motiverend gedrag om vervolgens laterweer in zijn oude patroon terug te vallen.
Ik ben nog steeds niet hersteld, soms is het twee stappen vooruit en een weer terug,dus ik heb nog een lange weg te gaan.
In die zin heb ik zijn hulp nog een tijdje nodig,ook ivm kind (hij is wel een betrouwbare back-up) en ik hou absoluut van hem.
Hij heeft écht fantastisch voor ons klaargestaan toen ik een tijdje bijna alleen maar in bed kon blijven liggen.
Maar ik voel dat er iets niet helemaal klopt in deze relatie....ik weet dat als ik niet was ingestort en ziek was geworden ik niet voor een relatie met hem zou zijn gegaan. Dat weet hij vast ook wel, maar mijn ziekte heeft ons wel dichterbij elkaar gebracht waardoor ik wél toen verliefd op hem ben geworden.
Ik ben ook na mijn instorting erg achteruit gegaan qua uiterlijk en zit noodgedwongen veel thuis. Hij weet heus wel dat ik momenteel niet echt een 'interessante partij" zou zijn voor een andere man.
Dus er is geen concurrentie voor hem.
Ik raak soms ook in paniek bij de gedachte dat we uit elkaar zouden gaan, maar weet niet goed of dat nu is omdat ik van hem hou of omdat ik zo afhankelijk van hem ben geworden.
Op sommige dagen mis ik mijn oude leventje en voel ik echt een boosheid opkomen richting hem. Hij werkt, gaat uit, reist veel en ik zit veel thuis. Hij komt langs, kookt iets, doet wat klusjes in huis, we gaan met elkaar naar bed en zijn leven draait daarna verder. Mijn zwakheid komt hem goed uit dan, want ik kan niet veel kanten uit en dat maakt me boos en verdrietig.
Maar dan als ik weer ben ingestort staat hij er weer,vangt me fantastisch op en ben ik dankbaar voor hem in mijn leven.
Ik droom en huil soms om de oude Sonia, die zelfstandig, onafhankelijk en vol energie in het leven stons. Ik ben die ergens kwijt geraakt en mijn lichaam doet niet meer mee.
Soms denk ik dat juist zijn hele aanwezigheid mijn herstel in de weg zit. Hij ontmoedigt stappen die ik wil zetten om te groeien. Hoe zieker ik ben, hoe dichter ik naar hem toe trek. Ik denk dat hij wel weet dat mijn ziekte ervoor zorgt dat ik op dit moment te zwak ben om hier iets aan te kunnen veranderen.
Ik voel het aan alles en ik ben soms zo boos en verdrietig. Ik weet namelijk echt niet wat ik voor hem zou voelen als ik weer 100% de oude Sonia zou zijn
Jullie inzichten zijn welkom
sonia wijzigde dit bericht op 03-07-2022 22:03
18.26% gewijzigd
maandag 4 juli 2022 om 00:14
Kun je een voorbeeld uit dit topic geven waarin ik manipulatief ben geweest?Snoepgoed schreef: ↑03-07-2022 23:56Je bent behoorlijk manipulatief, zelf destructief en achterdochtig. Bovendien vind je jezelf al een paar pagina’s zielig om een klap die je lichaam zou hebben gekregen, maar al de mogelijkheden waarin jij kon groeien en herstellen heb jij zo afgeslagen. Je hoeft geen aanmoediging voor iets wat je als volwassenen vrouw zelf kan ondernemen. Lijkt alsof je eerst toestemming nodig hebt van je vent en vervolgens gaat lopen zaniken als je niet het antwoord van hem krijgt die je in je eigen scenario in jouw hoofd heb gecreëerd.
Succes ermee
Ik heb dit topic geopend voor het inzicht van anderen
Zoals ik al eerder schreef, sommige reacties hebben me wel tot denken gezet.
maandag 4 juli 2022 om 00:20
Toen ik een periode uitgevallen was werd mijn partner ook erg bezorgd als ik nieuwe stappen ging zetten. En terecht; ik moest echt weer oefenen met voelen waar m’n grenzen lagen, en niet zelden zorgde het voor een terugval.
Het verschil is echter dat ik toch echt zelf m’n stappen bepaalde. Daar praatten we wel over, het zorgde soms ook voor wrijving. Maar als ik dan ging gunde hij mij dat gewoon.
Zijn gedrag is een reactie op het jouwe. Breek eens los en doe gewoon wat je wil. Daar hoef je niet nog ellenlange sessies therapie voor hoor, als je die behoefte hebt kan je dat gewoon gaan doen.
Het verschil is echter dat ik toch echt zelf m’n stappen bepaalde. Daar praatten we wel over, het zorgde soms ook voor wrijving. Maar als ik dan ging gunde hij mij dat gewoon.
Zijn gedrag is een reactie op het jouwe. Breek eens los en doe gewoon wat je wil. Daar hoef je niet nog ellenlange sessies therapie voor hoor, als je die behoefte hebt kan je dat gewoon gaan doen.
•
maandag 4 juli 2022 om 00:21
Jij toch ook? Jij gebruikt hem als taxi, oppas, etc.. Als je denkt dat je beter kan dan moet je gaan. Leg niet elke keer de schuld bij hem. Ja het kan zijn dan je daarmee de verkeerde keuze maakt. Dan heb je pech. Gun deze man een vrouw die echt voor hem gaat.
maandag 4 juli 2022 om 00:25
Dit is hard, maar ik ga eerlijk zijn: ik heb momenten gehad waarin ik dit dacht ja.louti schreef: ↑04-07-2022 00:14Wat maakt dat nou in hemelsnaam uit dan? Je hoeft dat toch niet te analyseren. Mensen worden verliefd om allerlei redenen.
Het komt om mij over dat je hem verwijt dat je tijdens je ziek zijn verliefd op hem bent geworden. Daar baal je van, want het gaat nu beter met je dan toen. Waardoor je nu op een punt bent beland dat je eigenlijk van jezelf weet dat je niet van hem houdt zoals je wil. Maar je wil het hem in de schoenen schuiven. Het is jouw eigen keuze om destijds met hem in zee te gaan maar hij krijgt het verwijt over zich heen. Je zoekt nu een stok om mee te slaan, als in: redenen om het goed te praten om het uit te maken.
'De manier waarop ik nu van hem hou' ---> dat wil ik voor mezelf uitzoeken. Hou ik genoeg van hem om zonder ptss, burn-out etc nog steeds in een relatie met hem te zitten?
Ik moet dit voor mezelf (en ook voor hem uitzoeken). Zoals ik er nu over denk wil ik hem niet meer kwijt, maar ik durf echt niet te zeggen of mijn afhankelijkheid daar de grootste rol in speelt. Ik kan wel zeggen dat ik wel blij ben dat ik hem door mijn ziekte op deze manier heb leren kunnen en van hem heb mogen houden
maandag 4 juli 2022 om 00:28
Op welke manier zorgde het voor wrijving tussen jullie?Frizz schreef: ↑04-07-2022 00:20Toen ik een periode uitgevallen was werd mijn partner ook erg bezorgd als ik nieuwe stappen ging zetten. En terecht; ik moest echt weer oefenen met voelen waar m’n grenzen lagen, en niet zelden zorgde het voor een terugval.
Het verschil is echter dat ik toch echt zelf m’n stappen bepaalde. Daar praatten we wel over, het zorgde soms ook voor wrijving. Maar als ik dan ging gunde hij mij dat gewoon.
Zijn gedrag is een reactie op het jouwe. Wat bedoel je hiermee?
Breek eens los en doe gewoon wat je wil. Daar hoef je niet nog ellenlange sessies therapie voor hoor, als je die behoefte hebt kan je dat gewoon gaan doen.
maandag 4 juli 2022 om 00:31
Maar als ik mijn plannen met hem deel om in de toekomst weer mijn eigen taxi-chauffeur te spelen, keurt hij die af. Dat is een van de redenen dat ik denk dat hij mijn afhankelijkheid ook zelf het liefst zo wil houdenKatjaishier schreef: ↑04-07-2022 00:21Jij toch ook? Jij gebruikt hem als taxi, oppas, etc.. Als je denkt dat je beter kan dan moet je gaan. Leg niet elke keer de schuld bij hem. Ja het kan zijn dan je daarmee de verkeerde keuze maakt. Dan heb je pech. Gun deze man een vrouw die echt voor hem gaat.
maandag 4 juli 2022 om 00:38
Het maakt helemaal niet uit wat hij denkt. Je grijpt alles wat hij doet aan om te beargumenteren waarom jij niet zou kunnen herstellen/groeien. Hij is gewoon je vleesgeworden smoes.
Het is niet vreemd of raar dat het een spannende hobbel voor je is om weer zelf aan het roer te gaan staan. Maar zolang je daar niet eerlijk over bent naar jezelf kun je daar niet aan gaan werken.
maandag 4 juli 2022 om 00:42
Nou dit dus.sprankelend schreef: ↑04-07-2022 00:38Het maakt helemaal niet uit wat hij denkt. Je grijpt alles wat hij doet aan om te beargumenteren waarom jij niet zou kunnen herstellen/groeien. Hij is gewoon je vleesgeworden smoes.
Het is niet vreemd of raar dat het een spannende hobbel voor je is om weer zelf aan het roer te gaan staan. Maar zolang je daar niet eerlijk over bent naar jezelf kun je daar niet aan gaan werken.
Is jouw idee dat je binnen een relatie goedkeuring van de ander nodig hebt bij alles wat je doet?
•
maandag 4 juli 2022 om 01:10
Je focust je op het verkeerde. Focus op je herstel en weer zelfstandig worden. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven.
Als je zover bent dat je het weer grotendeels zelf doet, kan je alsnog kijken naar de relatie. Maar je ziet de relatie en hem nu als de oorzaak, terwijl de oorzaak van je huidige situatie bij jezelf ligt. Ga dáár beginnen en maak je niet zo druk over je relatie.
Als je zover bent dat je het weer grotendeels zelf doet, kan je alsnog kijken naar de relatie. Maar je ziet de relatie en hem nu als de oorzaak, terwijl de oorzaak van je huidige situatie bij jezelf ligt. Ga dáár beginnen en maak je niet zo druk over je relatie.
maandag 4 juli 2022 om 01:23
Je legt de verantwoordelijkheid voor je eigen leven ook in handen van hem. Maar hij is niet verantwoordelijk voor jou leven en welke stappen je wel of niet zet. Dat ben je zelf. De enige aanmoediging die je feitelijk nodig hebt om vooruit te komen in het leven, is je eigen aanmoediging. Zijn ontmoedigende woorden zijn misschien zijn angsten (jou kwijtraken? Geen idee). Maar dat zou geen reden moeten zijn voor jou om naar zijn geprojecteerde angsten te luisteren. Jij moet hem dus ook niet als excuus gebruiken om geen stappen vooruit te zetten.
maandag 4 juli 2022 om 01:29
Dit. Stop met hem als excuus te gebruiken. JIJ bent verantwoordelijk voor JOUW stappen. Of hij dat nu staat toe te juichen of niet. Of hij nu (al dan niet terechte) zorgen heeft of niet. Of hij je al dan niet bewust ontmoedigd of niet. Zolang hij je niet aan je stoel vastbindt, ben JIJ de persoon die moet zorgen dat ze opstaat en gáát en hem niet als taxi gebruiken. Als je het gevoel vervelend vindt om afhankelijk te zijn, moet je zelf simpelweg stoppen met afhankelijk te zijn. Het ligt niet aan de ander. Het ligt aan jezelf.sprankelend schreef: ↑04-07-2022 00:38Het maakt helemaal niet uit wat hij denkt. Je grijpt alles wat hij doet aan om te beargumenteren waarom jij niet zou kunnen herstellen/groeien. Hij is gewoon je vleesgeworden smoes.
Het is niet vreemd of raar dat het een spannende hobbel voor je is om weer zelf aan het roer te gaan staan. Maar zolang je daar niet eerlijk over bent naar jezelf kun je daar niet aan gaan werken.
maandag 4 juli 2022 om 07:57
Je kan ook een paar rijlessen boeken.
Jij koppelt alles aan hem, je doet het zelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 4 juli 2022 om 07:57
Je kan ook een paar rijlessen boeken.
Jij koppelt alles aan hem, je doet het zelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 4 juli 2022 om 07:57
Je kan ook een paar rijlessen boeken.
Jij koppelt alles aan hem, je doet het zelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 4 juli 2022 om 08:51
nou en
dan keurt hij ze maar af. gewoon zelf doen, wat je doen wil
Verschuil je niet langer achter hem
maandag 4 juli 2022 om 08:56
Tevens krijg ik de indruk, dat je straks verwacht dat je een soort knipjes in je leven hebt. Oude Sonia - zieke Sonia - oude Sonia. En dat je je relatie alleen wil plakken op de zieke Sonia.
Misschien een eye-opener voor je. Maar dit bestaat niet. Je zal nooit meer de oude Sonia worden omdat je dingen hebt meegemaakt. Het zijn gewoon processen. Net als dat je kind ineens geen baby meer is maar een peuter, van peuter naar kleuter enz. Hij zal nooit meer een baby zijn, maar zijn kern blijft hetzelfde. Dat is met jou ook zo.
Misschien een eye-opener voor je. Maar dit bestaat niet. Je zal nooit meer de oude Sonia worden omdat je dingen hebt meegemaakt. Het zijn gewoon processen. Net als dat je kind ineens geen baby meer is maar een peuter, van peuter naar kleuter enz. Hij zal nooit meer een baby zijn, maar zijn kern blijft hetzelfde. Dat is met jou ook zo.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
maandag 4 juli 2022 om 09:05
en dat geeft jou weer het excuus om toch maar niks te doen en in plaats van dat je dat bij jezelf houdt, verwijt je het hem.
Je kan best gelijk hebben hoor, dat hij als de dood is om je kwijt te raken als jij weer op eigen benen kan staan, maar dat is geen reden voor jou om dan maar niks te doen. Als jij niet meer afhankelijk van hem wil zijn, moet je daar zelf iets voor doen en ja dat is eng en spannend en weet ik veel nog meer, maar als je verder wil, zul je wel moeten
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 4 juli 2022 om 09:24
Hij verzorgt en betuttelt graag. Dat is deels een positieve eigenschap en soms gaat hij te ver daarin.
Jij wordt nu langzaam beter en je merkt dat het begint te schuren. De zorgzaamheid die je eerst nodig had, belemmert je nu.
Ik denk dat je hem aan de kant moet zetten. Het weer zelf doen. Rijlessen boeken. En ja sommige dingen gaan dan even moeilijker. Dat is het leven.
Want als je hem alleen maar gebruikt als gratis taxi, oppas en verzorging is dat ook niet eerlijk.
Maar jij bent nu niet in staat om je grenzen aan te geven wanneer hij te ver gaat met tuttelen. Je voelt je nog te zielig en hij voedt dat gevoel.
En je bent dan misschien herstellend van een ziekte, maar je bent niet zielig. Je bent geen slachtoffer.
De enige manier hoe je hier uit gaat komen is door je te realiseren dat alles wat fout gaat in jouw leven, jouw verantwoordelijkheid is. Jij bent de baas, jij moet de regie nemen.
Hij gaat jou niet brengen waar je moet zijn. Dat moet je zelf doen.
Jij wordt nu langzaam beter en je merkt dat het begint te schuren. De zorgzaamheid die je eerst nodig had, belemmert je nu.
Ik denk dat je hem aan de kant moet zetten. Het weer zelf doen. Rijlessen boeken. En ja sommige dingen gaan dan even moeilijker. Dat is het leven.
Want als je hem alleen maar gebruikt als gratis taxi, oppas en verzorging is dat ook niet eerlijk.
Maar jij bent nu niet in staat om je grenzen aan te geven wanneer hij te ver gaat met tuttelen. Je voelt je nog te zielig en hij voedt dat gevoel.
En je bent dan misschien herstellend van een ziekte, maar je bent niet zielig. Je bent geen slachtoffer.
De enige manier hoe je hier uit gaat komen is door je te realiseren dat alles wat fout gaat in jouw leven, jouw verantwoordelijkheid is. Jij bent de baas, jij moet de regie nemen.
Hij gaat jou niet brengen waar je moet zijn. Dat moet je zelf doen.
maandag 4 juli 2022 om 09:48
Ik denk dat het heel simpel is.
Je komt er vanzelf achter of hij misbruik maakt of gewoon oprecht bezorgd is. Door je eigen plan te trekken. Wil je rijden? Dan ga je rijden. Wil je werken? Dan ga je werken, ook al is dat een paar uurtjes vrijwilligerswerk. Wil je een weekendje weg? Dan doe je dat.
Maar dan moet je in geval van man met de hamer of een terugval ook een grote meid zijn en hier doorheen zonder gelijk terug huilend in zijn armen te vallen. Probeer je eens voor te stellen dat hij er dan niet voor je is, en hoe je er dan mee om zou gaan. Want dat is de realiteit zonder hem.
Jij kunt zo weer leren om op eigen kracht weer dingen op te pakken en ermee te dealen mocht het weer even tegenvallen. En je gaat vanzelf zien wat hij gaat doen/zeggen. Mocht hij je echt klein willen houden dan zal hij hier niet fijn op gaan reageren. En dan weet je genoeg. Maar misschien is hij dolblij voor je als hij ziet dat je wel dingen aankunt en steunt hij je dan wel.
Je komt er vanzelf achter of hij misbruik maakt of gewoon oprecht bezorgd is. Door je eigen plan te trekken. Wil je rijden? Dan ga je rijden. Wil je werken? Dan ga je werken, ook al is dat een paar uurtjes vrijwilligerswerk. Wil je een weekendje weg? Dan doe je dat.
Maar dan moet je in geval van man met de hamer of een terugval ook een grote meid zijn en hier doorheen zonder gelijk terug huilend in zijn armen te vallen. Probeer je eens voor te stellen dat hij er dan niet voor je is, en hoe je er dan mee om zou gaan. Want dat is de realiteit zonder hem.
Jij kunt zo weer leren om op eigen kracht weer dingen op te pakken en ermee te dealen mocht het weer even tegenvallen. En je gaat vanzelf zien wat hij gaat doen/zeggen. Mocht hij je echt klein willen houden dan zal hij hier niet fijn op gaan reageren. En dan weet je genoeg. Maar misschien is hij dolblij voor je als hij ziet dat je wel dingen aankunt en steunt hij je dan wel.
"Kump ut vandaag neet, dan kump ut murrege"
maandag 4 juli 2022 om 12:20
Dat wil iedereen, een partner die positief steunt. Mijn man deed dat ook niet, kwestie van opvoeding bij hem. Altijd beren zien op de weg. Maar hij heeft dat eigenlijk bij alles, ook wat zichzelf betreft. Heb met hem daarover een diep gesprek gevoerd en telkens hij weer zo negatief was daarna, erop gewezen.
Naar mij toe is hij volledig anders nu, veel positiever en meer ‘you can do it’ Voor de rest ziet hij nog altijd beren op de weg maar daar laat ik me niet door beïnvloeden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
