Relaties
alle pijlers
man's relatie met ouders..... :(
woensdag 12 september 2007 om 11:59
Ik open dit topic omdat ik wat tips wil om mijn man te helpen.
Hij heeft op het moment bijna tot geen kontakt meer met zijn ouders. Ik en de kinderen (1 en 4) wel een beetje.
Het is een heel erg lang verhaal maar waar het op neer komt is dat hij al jááááren toekijkt hoe alles om zijn (iets jongere) zus draait. Vroeger als kind al. Als voorbeeld; ouders waren (vooral moeder) alleen maar bezig met zus' sport en hebben zo goed als nooit bij manlief 'langs de kant gestaan' Zus vroeg en vraagt nog steeds heel veel aandacht, ook haar kinderen nu nemen alle aandacht van opa en oma weg. We merken het door allerlei dingen, situaties te belachelijk voor woorden. Maar als we ze er in het verleden wel eens mee confronteerden, was het allemaal niet waar en zagen wij het allemaal niet goed. Nou ik denk dat je het best ziet wanneer er iemand duidelijk voorgetrokken wordt. en dan heb ik het over situaties als oppas, vakanties, geld, aandacht... noem maar op.
Mijn man is, na een aanvaring/confrontatie een paar maanden terug met moeder, ER KLAAR MEE. Ook al doet het hem pijn (dat weet ik) hij hoeft ze niet meer te zien. We hebben ze ook 2 maanden (ook door vakanties van beide kanten) niet gezien totdat oma jarig was. Toen heb ik weer contact gezocht, ook voor de kinderen. Die zijn (ondanks dat het misschien niet de leukste opa en oma zijn) toch gek op ze. Toen ben ik langs geweest (man wilde niet mee) en hebben we het er een heel klein beetje over gehad. Ik vertelde dat ik ondanks ik was langs gekomen, toch bij mijn standpunt bleef en heb het haar (ook wat mijn man dwarszit, nog eens uitgelegd) Maar weer was er niks van waar en hield ze van iedereen evenveel. Ook toen ik zei dat mijn man dat niet voelt werd dat weggewuift. Ze zijn ook op de verjaardagen van onze kids geweest, maar mijn man en zijn ouders hebben elkaar gefeliciteerd en verder niet met elkaar gesproken.
Ik vind het moeilijk, ik heb gemengde gevoelens.
Ik wil wel een relatie met hun, voor onze kinderen. Ik wil natuurlijk dat ze een opa en oma hebben. Als ik het contact ook verbreek en ik kom ze tegen (in hetzelfde dorp bij de supermarkt), hoe doe ik dat dan, met mijn kinderen erbij? Wat zeg ik tegen mijn kinderen als ze vragen wanneer we weer naar opa en oma gaan? Zien we neefjes en nichtjes dan ook niet meer van zus (die zich overigens nog niet 1 keer in dit verhaal gemengd heeft, met mijn man gepraat of wat dan ook....wat natuurlijk typerend is...)
Maar ik wil natuurlijk ook mijn man steunen, want hij voelt zich nu niet gesteund door mij omdat ik zo nu en dan contact heb met hun en af en toe staat dat tussen ons in.
Moet ik nu schoonmoeder overhalen om kontakt te zoeken met haar zoon? Zeggen dat hij er verdriet van heeft?
Of moet ik niets doen en het ze uit laten zoeken? Dit laatste kan bijna niet want ik zie dat mijn man er last van heeft en dat heeft ook zo weer zijn uitwerking op onze relatie. Hij is de laatste tijd ook wat neerslachtig en gaf bovenstaande als 1 vd redenen op......
Het is een warrig verhaal maar het is dan ook erg ingewikkeld om op te schrijven. Ik hoop dat jullie het nog kunnen volgen.
Groetjes Moes
Hij heeft op het moment bijna tot geen kontakt meer met zijn ouders. Ik en de kinderen (1 en 4) wel een beetje.
Het is een heel erg lang verhaal maar waar het op neer komt is dat hij al jááááren toekijkt hoe alles om zijn (iets jongere) zus draait. Vroeger als kind al. Als voorbeeld; ouders waren (vooral moeder) alleen maar bezig met zus' sport en hebben zo goed als nooit bij manlief 'langs de kant gestaan' Zus vroeg en vraagt nog steeds heel veel aandacht, ook haar kinderen nu nemen alle aandacht van opa en oma weg. We merken het door allerlei dingen, situaties te belachelijk voor woorden. Maar als we ze er in het verleden wel eens mee confronteerden, was het allemaal niet waar en zagen wij het allemaal niet goed. Nou ik denk dat je het best ziet wanneer er iemand duidelijk voorgetrokken wordt. en dan heb ik het over situaties als oppas, vakanties, geld, aandacht... noem maar op.
Mijn man is, na een aanvaring/confrontatie een paar maanden terug met moeder, ER KLAAR MEE. Ook al doet het hem pijn (dat weet ik) hij hoeft ze niet meer te zien. We hebben ze ook 2 maanden (ook door vakanties van beide kanten) niet gezien totdat oma jarig was. Toen heb ik weer contact gezocht, ook voor de kinderen. Die zijn (ondanks dat het misschien niet de leukste opa en oma zijn) toch gek op ze. Toen ben ik langs geweest (man wilde niet mee) en hebben we het er een heel klein beetje over gehad. Ik vertelde dat ik ondanks ik was langs gekomen, toch bij mijn standpunt bleef en heb het haar (ook wat mijn man dwarszit, nog eens uitgelegd) Maar weer was er niks van waar en hield ze van iedereen evenveel. Ook toen ik zei dat mijn man dat niet voelt werd dat weggewuift. Ze zijn ook op de verjaardagen van onze kids geweest, maar mijn man en zijn ouders hebben elkaar gefeliciteerd en verder niet met elkaar gesproken.
Ik vind het moeilijk, ik heb gemengde gevoelens.
Ik wil wel een relatie met hun, voor onze kinderen. Ik wil natuurlijk dat ze een opa en oma hebben. Als ik het contact ook verbreek en ik kom ze tegen (in hetzelfde dorp bij de supermarkt), hoe doe ik dat dan, met mijn kinderen erbij? Wat zeg ik tegen mijn kinderen als ze vragen wanneer we weer naar opa en oma gaan? Zien we neefjes en nichtjes dan ook niet meer van zus (die zich overigens nog niet 1 keer in dit verhaal gemengd heeft, met mijn man gepraat of wat dan ook....wat natuurlijk typerend is...)
Maar ik wil natuurlijk ook mijn man steunen, want hij voelt zich nu niet gesteund door mij omdat ik zo nu en dan contact heb met hun en af en toe staat dat tussen ons in.
Moet ik nu schoonmoeder overhalen om kontakt te zoeken met haar zoon? Zeggen dat hij er verdriet van heeft?
Of moet ik niets doen en het ze uit laten zoeken? Dit laatste kan bijna niet want ik zie dat mijn man er last van heeft en dat heeft ook zo weer zijn uitwerking op onze relatie. Hij is de laatste tijd ook wat neerslachtig en gaf bovenstaande als 1 vd redenen op......
Het is een warrig verhaal maar het is dan ook erg ingewikkeld om op te schrijven. Ik hoop dat jullie het nog kunnen volgen.
Groetjes Moes
vrijdag 14 september 2007 om 20:25
wanneer jij al duidelijk met zijn ouders besproken heeft wat voor gevoel je man erbij heeft denk ik niet dat je richting hun veel kunt doen.
Wanneer je het kunt zou ik zorgen dat je inderdaad af en toe met je kinderen naar hun opa en oma gaat. Het zou sneu zijn als zij de dupe ervan zouden zijn. Misschien dat er dan vanzelf meer contact mogelijk is.
Wanneer je het kunt zou ik zorgen dat je inderdaad af en toe met je kinderen naar hun opa en oma gaat. Het zou sneu zijn als zij de dupe ervan zouden zijn. Misschien dat er dan vanzelf meer contact mogelijk is.
