Relaties
alle pijlers
Man is helemaal de weg kwijt
woensdag 5 januari 2022 om 22:56
Hi allemaal,
Mijn man is vanavond helemaal geflipt. Hij zit al een paar weken niet goed in z’n vel en ik moet het steeds ontgelden (waarna excuses komen blabla), maar wat er nu is gebeurd kan ik gewoon met m’n kop niet bij.
Hij kwam doodmoe thuis. Ik had lekker gekookt. Wij samen eten. Niet heel gezellig maar prima, hij was echt moe.
Daarna hij op de bank. Ik naast hem. Hij tv keihard aan, ik haat dat en dat weet hij dus ik vraag of hij wat zachter kan. Met veel gezucht en gesteun ietsje zachter.
Ik ga in godsnaam maar met oordopjes en muziek de keuken opruimen ipv lekker op de bank zitten. Goed, ik ben bezig met vaatwasser inruimen en hij komt de keuken in: DOE JE DAT EXPRES?! ZOVEEL HERRIE MAKEN TERWIJL IK PROBEER TE ONTSPANNEN?! Ik dacht al gelijk ‘oh god daar gaan we weer’ dus ik reageerde niet (ik maakte uiteraard niet “expres” zo’n herrie). Daarna ging ik dweilen met zo’n elektrische stoommachine die ook een beetje geluid maakt want de hond had vandaag een paar keer gekotst. Nou dat was de druppel. Hoe haal ik het in mijn hoofd om zoveel herrie te maken, zus en zo, hele woordenkots kwam eruit bij hem, hij haatte me, vond zijn leven zwaar klote met mij, wilde scheiden, etc etc. Ik heb niet gereageerd (al had ik hem het liefst een klap verkocht maar ik weet dat als hij in zo’n bui is dat alles het erger maakt).
Goed, ik ging de hond uitlaten en daarna in bad. Deur op slot gedaan. Reden voor hem om te badkamerdeur zowat te slopen omdat hij zijn tanden wilde poetsen en ik niet meteen open deed.
Daarna ging hij op de bank liggen en zei: wegwezen uit de huiskamer, ik ga slapen. Verbijsterd liep ik naar de slaapkamer en toen dacht ik, ja daag het is veel te vroeg, ik laat me niet wegjagen!
Dus ik weer terug naar de bank, ik zeg rustig: wat is er met je aan de hand joh? Ik snap er niks van. Hij staat op in grote woede, slaat een lamp kapot (!!!) en zegt: als ik jou was zou ik echt naar de slaapkamer gaan. Echt alles wat ik deed en zei maakte hem helemaal gek van woede, echt absurd was het.
Lang verhaal kort: ik zit in de slaapkamer (met hond want die schrok zich kapot). Ik vind dit zo’n absurde situatie!!!! Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Dit is vaker voorgekomen in het begin van onze relatie, ik heb toen relatie verbroken, daarna is het gestopt, daarna zijn we getrouwd. Nu denk ik: straks hebben we kinderen, ook al is dit 1 keer per jaar, dat is al teveel.
Mijn god zeg, wat moet ik nu doen?? (En ja er zijn ook goede kanten natuurlijk aan hem maar die zie ik nu echt niet)
Slapen gaat hem sowieso niet worden nu
Mijn man is vanavond helemaal geflipt. Hij zit al een paar weken niet goed in z’n vel en ik moet het steeds ontgelden (waarna excuses komen blabla), maar wat er nu is gebeurd kan ik gewoon met m’n kop niet bij.
Hij kwam doodmoe thuis. Ik had lekker gekookt. Wij samen eten. Niet heel gezellig maar prima, hij was echt moe.
Daarna hij op de bank. Ik naast hem. Hij tv keihard aan, ik haat dat en dat weet hij dus ik vraag of hij wat zachter kan. Met veel gezucht en gesteun ietsje zachter.
Ik ga in godsnaam maar met oordopjes en muziek de keuken opruimen ipv lekker op de bank zitten. Goed, ik ben bezig met vaatwasser inruimen en hij komt de keuken in: DOE JE DAT EXPRES?! ZOVEEL HERRIE MAKEN TERWIJL IK PROBEER TE ONTSPANNEN?! Ik dacht al gelijk ‘oh god daar gaan we weer’ dus ik reageerde niet (ik maakte uiteraard niet “expres” zo’n herrie). Daarna ging ik dweilen met zo’n elektrische stoommachine die ook een beetje geluid maakt want de hond had vandaag een paar keer gekotst. Nou dat was de druppel. Hoe haal ik het in mijn hoofd om zoveel herrie te maken, zus en zo, hele woordenkots kwam eruit bij hem, hij haatte me, vond zijn leven zwaar klote met mij, wilde scheiden, etc etc. Ik heb niet gereageerd (al had ik hem het liefst een klap verkocht maar ik weet dat als hij in zo’n bui is dat alles het erger maakt).
Goed, ik ging de hond uitlaten en daarna in bad. Deur op slot gedaan. Reden voor hem om te badkamerdeur zowat te slopen omdat hij zijn tanden wilde poetsen en ik niet meteen open deed.
Daarna ging hij op de bank liggen en zei: wegwezen uit de huiskamer, ik ga slapen. Verbijsterd liep ik naar de slaapkamer en toen dacht ik, ja daag het is veel te vroeg, ik laat me niet wegjagen!
Dus ik weer terug naar de bank, ik zeg rustig: wat is er met je aan de hand joh? Ik snap er niks van. Hij staat op in grote woede, slaat een lamp kapot (!!!) en zegt: als ik jou was zou ik echt naar de slaapkamer gaan. Echt alles wat ik deed en zei maakte hem helemaal gek van woede, echt absurd was het.
Lang verhaal kort: ik zit in de slaapkamer (met hond want die schrok zich kapot). Ik vind dit zo’n absurde situatie!!!! Ik weet niet of ik moet lachen of huilen. Dit is vaker voorgekomen in het begin van onze relatie, ik heb toen relatie verbroken, daarna is het gestopt, daarna zijn we getrouwd. Nu denk ik: straks hebben we kinderen, ook al is dit 1 keer per jaar, dat is al teveel.
Mijn god zeg, wat moet ik nu doen?? (En ja er zijn ook goede kanten natuurlijk aan hem maar die zie ik nu echt niet)
Slapen gaat hem sowieso niet worden nu
maandag 24 januari 2022 om 10:25
Dag allemaal,
Even een update.
Na een heerlijke korte vakantie (ik alleen) hebben we een goed gesprek gehad en heeft hij een heel verhaal gehouden over wat er met hem aan de hand was (hij had blijkbaar goed nagedacht en met mensen erover gepraat) en dat zich had aangemeld voor therapie. Gesprek ging ook over andere zaken binnen onze relatie, bijvoorbeeld dat mijn miskraam van een paar maanden geleden hem nog enorm dwarszat en hij dat nooit heeft kunnen verwerken omdat hij er voor mij moest zijn (ik was logischerwijs in die tijd echt helemaal van de kaart). En ik ben iemand verloren ook vorig jaar die dicht bij me stond, daar was (en ben ik nog steeds) erg verdrietig over en de invloed die dat op hem heeft heb ik onderschat. Het is niet alleen maar deze twee dingen, er speelt nog meer ook bij hem. Ik was wel blij dat eindelijk alles eruit kwam, sommige dingen vermoedde ik wel maar als ik er dan over begon wuifde hij het weg.
Ik zei dat ik het fijn vond dat hij eindelijk met zichzelf aan de slag ging, maar dat ik wel apart wilde gaan wonen omdat de schrik van wat er is gebeurd er nog steeds in zit en ik dat gewoon niet kan accepteren. Hij schrok enorm, hij wil absoluut 100% bij elkaar blijven, maar ik heb zoiets van: eerst zien dan geloven, mooie beloftes kunnen altijd wel maar voor je het weet zit je weer in een oud patroon.
Ik had het ook zo chill op vakantie zonder hem, ik merkte hoeveel spanning er de afgelopen maanden was.
Hij is niet 100% de oorzaak van dat we nu in zwaar weer zitten, soms loopt het leven gewoon zo dat je allebei ff kut zit. We zijn niet uit elkaar en hebben veel contact over zijn proces (en de mijne ook trouwens maar eigenlijk weet hij alles want ik praatte werkelijk overal over wat me bezighield en dwarszat).
Ik heb overigens 2 keer per maand therapie om om te gaan met alle gebeurtenissen van vorig jaar omdat ik op een gegeven moment het gevoel had dat ik alles op mijn man dumpte en ik geen steek verder kwam.
Even een update.
Na een heerlijke korte vakantie (ik alleen) hebben we een goed gesprek gehad en heeft hij een heel verhaal gehouden over wat er met hem aan de hand was (hij had blijkbaar goed nagedacht en met mensen erover gepraat) en dat zich had aangemeld voor therapie. Gesprek ging ook over andere zaken binnen onze relatie, bijvoorbeeld dat mijn miskraam van een paar maanden geleden hem nog enorm dwarszat en hij dat nooit heeft kunnen verwerken omdat hij er voor mij moest zijn (ik was logischerwijs in die tijd echt helemaal van de kaart). En ik ben iemand verloren ook vorig jaar die dicht bij me stond, daar was (en ben ik nog steeds) erg verdrietig over en de invloed die dat op hem heeft heb ik onderschat. Het is niet alleen maar deze twee dingen, er speelt nog meer ook bij hem. Ik was wel blij dat eindelijk alles eruit kwam, sommige dingen vermoedde ik wel maar als ik er dan over begon wuifde hij het weg.
Ik zei dat ik het fijn vond dat hij eindelijk met zichzelf aan de slag ging, maar dat ik wel apart wilde gaan wonen omdat de schrik van wat er is gebeurd er nog steeds in zit en ik dat gewoon niet kan accepteren. Hij schrok enorm, hij wil absoluut 100% bij elkaar blijven, maar ik heb zoiets van: eerst zien dan geloven, mooie beloftes kunnen altijd wel maar voor je het weet zit je weer in een oud patroon.
Ik had het ook zo chill op vakantie zonder hem, ik merkte hoeveel spanning er de afgelopen maanden was.
Hij is niet 100% de oorzaak van dat we nu in zwaar weer zitten, soms loopt het leven gewoon zo dat je allebei ff kut zit. We zijn niet uit elkaar en hebben veel contact over zijn proces (en de mijne ook trouwens maar eigenlijk weet hij alles want ik praatte werkelijk overal over wat me bezighield en dwarszat).
Ik heb overigens 2 keer per maand therapie om om te gaan met alle gebeurtenissen van vorig jaar omdat ik op een gegeven moment het gevoel had dat ik alles op mijn man dumpte en ik geen steek verder kwam.
maandag 24 januari 2022 om 10:30
Leuk al die verhalen over hoe zwaar en moeilijk hij het heeft.
Is dat een goed excuus om je dan zo te gedragen zoals je in je OP hebt beschreven?
Nee.
Nooit.
Nimmer!
JIJ bent NIET de verbale boksbal en erger als hij slecht in zijn vel zit.
Als hij slecht in zijn vel zit, gaat hij maar even een stuk fietsen of wandelen of op een boksbal zijn frustratie uiten. JIJ bent daar geen instrument voor.
Dus.
Nee.
Medelijden gaat alleen maar brengen dat JIJ nóg meer rekening met hem gaat houden en hij ervoor zorgt dat jij het kan begrijpen dat hij het zo wil oplossen.
En als je dat begint goed te keuren, is het einde zoek.
Hou je poot dus stijf. Dit gedrag is ZERO TOLERANCE. Zo ga je niet met je partner om. En zo wel, dan ben jij niet zijn partner.
Is dat een goed excuus om je dan zo te gedragen zoals je in je OP hebt beschreven?
Nee.
Nooit.
Nimmer!
JIJ bent NIET de verbale boksbal en erger als hij slecht in zijn vel zit.
Als hij slecht in zijn vel zit, gaat hij maar even een stuk fietsen of wandelen of op een boksbal zijn frustratie uiten. JIJ bent daar geen instrument voor.
Dus.
Nee.
Medelijden gaat alleen maar brengen dat JIJ nóg meer rekening met hem gaat houden en hij ervoor zorgt dat jij het kan begrijpen dat hij het zo wil oplossen.
En als je dat begint goed te keuren, is het einde zoek.
Hou je poot dus stijf. Dit gedrag is ZERO TOLERANCE. Zo ga je niet met je partner om. En zo wel, dan ben jij niet zijn partner.
maandag 24 januari 2022 om 10:31
100% mee eens, ook heel duidelijk aangegevenDoreia* schreef: ↑24-01-2022 10:30Leuk al die verhalen over hoe zwaar en moeilijk hij het heeft.
Is dat een goed excuus om je dan zo te gedragen zoals je in je OP hebt beschreven?
Nee.
Nooit.
Nimmer!
JIJ bent NIET de verbale boksbal en erger als hij slecht in zijn vel zit.
Als hij slecht in zijn vel zit, gaat hij maar even een stuk fietsen of wandelen of op een boksbal zijn frustratie uiten. JIJ bent daar geen instrument voor.
Dus.
Nee.
Medelijden gaat alleen maar brengen dat JIJ nóg meer rekening met hem gaat houden en hij ervoor zorgt dat jij het kan begrijpen dat hij het zo wil oplossen.
En als je dat begint goed te keuren, is het einde zoek.
Hou je poot dus stijf. Dit gedrag is ZERO TOLERANCE. Zo ga je niet met je partner om. En zo wel, dan ben jij niet zijn partner.
maandag 24 januari 2022 om 10:32
attaquepanique schreef: ↑24-01-2022 10:30Ik heb het hele topic gevolgd, bedankt voor de update TO.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid in dit proces, het klinkt alsof je stevig in je schoenen staat en de juiste beslissing zal nemen.
Dank je
maandag 24 januari 2022 om 10:49
Helphelphelp schreef: ↑24-01-2022 10:25
Ik zei dat ik het fijn vond dat hij eindelijk met zichzelf aan de slag ging, maar dat ik wel apart wilde gaan wonen omdat de schrik van wat er is gebeurd er nog steeds in zit en ik dat gewoon niet kan accepteren. Hij schrok enorm, hij wil absoluut 100% bij elkaar blijven, maar ik heb zoiets van: eerst zien dan geloven, mooie beloftes kunnen altijd wel maar voor je het weet zit je weer in een oud patroon.
We zijn niet uit elkaar en hebben veel contact over zijn proces.......
Slim om toch apart te gaan wonen. Wat jij zegt, eerst zien, dan geloven.
Dus als ik het goed begrijp hebben jullie nog wel een relatie, maar is het wel de bedoeling dat hij ergens anders gaat wonen?
maandag 24 januari 2022 om 14:10
Gesprek ging ook over andere zaken binnen onze relatie, bijvoorbeeld dat mijn miskraam van een paar maanden geleden hem nog enorm dwarszat en hij dat nooit heeft kunnen verwerken omdat hij er voor mij moest zijn (ik was logischerwijs in die tijd echt helemaal van de kaart). En ik ben iemand verloren ook vorig jaar die dicht bij me stond, daar was (en ben ik nog steeds) erg verdrietig over en de invloed die dat op hem heeft heb ik onderschat.
Kijk hier maar mee uit. Want indirect bestempeld hij je hiermee als de schuldige van zijn uitbarstingen want hij had het er zo moeilijk mee dat jij het moeilijk had.
Hij heeft een emotieregulatie probleem, niet jij, niet de omgeving, niet de omstandigheden.
Kijk hier maar mee uit. Want indirect bestempeld hij je hiermee als de schuldige van zijn uitbarstingen want hij had het er zo moeilijk mee dat jij het moeilijk had.
Hij heeft een emotieregulatie probleem, niet jij, niet de omgeving, niet de omstandigheden.
maandag 24 januari 2022 om 14:22
maandag 24 januari 2022 om 14:26
Hier ben ik het helemaal mee eens.Doreia* schreef: ↑24-01-2022 10:30Leuk al die verhalen over hoe zwaar en moeilijk hij het heeft.
Is dat een goed excuus om je dan zo te gedragen zoals je in je OP hebt beschreven?
Nee.
Nooit.
Nimmer!
JIJ bent NIET de verbale boksbal en erger als hij slecht in zijn vel zit.
Als hij slecht in zijn vel zit, gaat hij maar even een stuk fietsen of wandelen of op een boksbal zijn frustratie uiten. JIJ bent daar geen instrument voor.
Dus.
Nee.
Medelijden gaat alleen maar brengen dat JIJ nóg meer rekening met hem gaat houden en hij ervoor zorgt dat jij het kan begrijpen dat hij het zo wil oplossen.
En als je dat begint goed te keuren, is het einde zoek.
Hou je poot dus stijf. Dit gedrag is ZERO TOLERANCE. Zo ga je niet met je partner om. En zo wel, dan ben jij niet zijn partner.
En stel dat hij hard aan zichzelf werkt en jullie blijven samen en gaan ook weer samen in een huis wonen en hij heeft een keer een moment dat hij uit boosheid vloekt of tiert (los van wat de trigger is). Dan zul jij altijd die stress in je lijf blijven voelen. Vraag is dan: wil jij zo leven?
maandag 24 januari 2022 om 14:42
Dit. Mijn beste vriendin zit momenteel in exact dezelfde situatie en altijd is het, met vele omwegen toch haar schuld. Echt. Laat die knakker los.Sjaantje37 schreef: ↑24-01-2022 14:39Ach ja meneer heeft het moeilijk omdat TO het moeilijk had met haar miskraam.
Wat een slappe zak joh en wat een eikel dat hij dit als excuus gebruikt voor zijn agressie.
Bottom line het is volgens hem TO haar schuld.
maandag 24 januari 2022 om 17:45
tortelduif schreef: ↑24-01-2022 14:22Houdt er rekening mee dat er ook in de toekomst nare dingen zullen gebeuren in jouw/jullie leven. Wie wil je dan aan je zijde: iemand die emotioneel volwassen genoeg is om jou te ondersteunen, of iemand die zijn spanning op jou afreageert?
Dit inderdaad! Er zullen altijd moeilijke dingen komen en periodes dat je het allemaal niet meer kunt overzien, gaat hij nu echt leren om daar héél anders mee om te gaan? Ik zou er zwaar mijn twijfels over hebben.
maandag 24 januari 2022 om 19:07
Jij bent nu blij met deze kruimel dat hij wil praten, hij geeft indirect een hoop dingen de schuld die eigenlijk erg waren voor jou, Mooi dat ie in therapie wil, maar mooier nog dat jij apart wil gaan wonen totdat het echt verbetert.
En eronder "hij wil 100% bij elkaar blijven". Dat zou moeten zijn: "hij wil 100% dat we allebei weer gelukkig zijn". Nu draait het om hem en wat hij wil.
Zorg goed voor jezelf.
En eronder "hij wil 100% bij elkaar blijven". Dat zou moeten zijn: "hij wil 100% dat we allebei weer gelukkig zijn". Nu draait het om hem en wat hij wil.
Zorg goed voor jezelf.
maandag 24 januari 2022 om 19:46
Mee eens.Peertjes schreef: ↑24-01-2022 14:10Gesprek ging ook over andere zaken binnen onze relatie, bijvoorbeeld dat mijn miskraam van een paar maanden geleden hem nog enorm dwarszat en hij dat nooit heeft kunnen verwerken omdat hij er voor mij moest zijn (ik was logischerwijs in die tijd echt helemaal van de kaart). En ik ben iemand verloren ook vorig jaar die dicht bij me stond, daar was (en ben ik nog steeds) erg verdrietig over en de invloed die dat op hem heeft heb ik onderschat.
Kijk hier maar mee uit. Want indirect bestempeld hij je hiermee als de schuldige van zijn uitbarstingen want hij had het er zo moeilijk mee dat jij het moeilijk had.
Hij heeft een emotieregulatie probleem, niet jij, niet de omgeving, niet de omstandigheden.
maandag 24 januari 2022 om 20:48
Het is jammer dat hij met deze woorden nog steeds niet gelooft dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is en dat hij schrok dat je toch apart wil wonen geeft aan dat hij eigenlijk vindt dat je het een beetje opblaast. Goed van je dat je dat apart wonen doorzet, met een beetje mazzel voel je zo ontspannen dat je geen zin meer hebt in dit soort gedoe. Een hond kan een veel leukere huisgenoot zijn.
maandag 24 januari 2022 om 21:24
Ik heb de rest vanaf hier nog niet gelezen, dat ga ik zo doen.Helphelphelp schreef: ↑06-01-2022 10:55Nee ik heb zeker geen seks tegen mijn zin in, geen zorgen. We zijn 5 jaar bij elkaar
Ik woon nu sinds bijna 5 maanden (wel met de kinderen) alleen.
Ik wou dat ik dit vele jaren eerder had gedaan.
Alles wat ik lees is zo herkenbaar, nu had mijn ex een officiële diagnose ontkennende ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Nooit zijn schuld, nee heb ik niet gedaan, zo bedoelde ik het niet enzovoort!!
Maar het gedrag komt zeker overeen. (niet zeggende dat die van jou dat ook heeft hoor, maar het valt wel op).
Blij met mijn kinderen.
Maar elk ander geluid, geschreeuw, iemand die te overdreven hard praat of zwaait met armen en ik sta in de startblokken om te rennen.
wegduiken, kan ik ook goed ondertussen.
Doordat ik niet durfde te kiezen of niet wou of kon, ik weet het niet want op een gegeven moment weet jezelf niet meer wat je wilt of kunt.
Heb ik mijn oudste (woont op zichzelf) een aantal jaar niet gezien. Zo kun je vast gaan zitten in bepaalde relatie" s
Kies voor jezelf.
dinsdag 25 januari 2022 om 11:42
Dank voor je update TO. Ik moest best nog wel eens aan je denken en was benieuwd welke keuzes je zou gaan maken. Heel verstandig en sterk van je om apart te gaan wonen, dat geeft je de mogelijkheid wat meer van een afstand te kijken naar wat er binnen je relatie gebeurde. Sinds ik alleen woon merk ik dat ik veel uitgestelde woede en frustratie heb over de situatie zoals ik die jaren heb ervaren (die enorm vergelijkbaar is met die van jou.) Ik kan ook objectiever kijken naar de terugkoppeling die hij geeft over zijn therapie. Na een aantal maand heeft hij nu rationeel door dat het over hem gaat, maar het ook daadwerkelijk zo voelen en de verantwoordelijkheid nemen voor zijn gedrag is nog steeds moeilijk. Zeker nu hij door omstandigheden een aantal weken onder iets meer druk staat, vervalt hij weer grotendeels in oud gedrag. Iemand verandert niet zomaar, en ik betwijfel of iemand in z'n diepe basis ooit echt kan veranderen. Iemand die egoïstisch is en narcistische karaktereigenschappen heeft (zoals mijn partner) wordt echt geen empathische persoon. De afstand heeft mij dan ook doen inzien dat een definitieve breuk voor mij het allerbeste is.
Blijf vooral bewust voelen hoe je je in zijn buurt voelt en hoe dat verschilt van wanneer je alleen bent. De "spanning die van je afviel" in je vakantie spreekt natuurlijk boekdelen. Wil je weer terug naar een situatie die als een mijnenveld voelt, waar je uit moet kijken wat je zegt om niets te triggeren? Ik omschrijf mijn situatie vaak als een mijnenveld waar sinds zijn serieuze aanpak van de therapie minder mijnen liggen. Maar het blijft een mijnenveld. En ik kies ervoor niet met de handrem op mijn leven te willen leven.
Blijf vooral bewust voelen hoe je je in zijn buurt voelt en hoe dat verschilt van wanneer je alleen bent. De "spanning die van je afviel" in je vakantie spreekt natuurlijk boekdelen. Wil je weer terug naar een situatie die als een mijnenveld voelt, waar je uit moet kijken wat je zegt om niets te triggeren? Ik omschrijf mijn situatie vaak als een mijnenveld waar sinds zijn serieuze aanpak van de therapie minder mijnen liggen. Maar het blijft een mijnenveld. En ik kies ervoor niet met de handrem op mijn leven te willen leven.
Leven en laten leven.
woensdag 26 januari 2022 om 21:10
Iemand die emotieregulatie problemen heeft. En zichzelf dus niet in de hand kan houden is NIET geschikt als ouder.
Als ouder krijg je namelijk continu te maken met stress, slaapgebrek en kinderen die hun emoties niet onder controle kunnen houden (volkomen normaal). Dat vraagt om een ouder die emotioneel stabiel is. Dat is voor gewone mensen soms al een opgave. Laat staan voor iemand zoals hij.
Deze relatie heeft geen toekomst omdat jij niet kunt vertrouwen op hem als betrouwbare vader.
En anders dan een hond komt een kind hier niet zomaar weer even overheen.
Als ouder krijg je namelijk continu te maken met stress, slaapgebrek en kinderen die hun emoties niet onder controle kunnen houden (volkomen normaal). Dat vraagt om een ouder die emotioneel stabiel is. Dat is voor gewone mensen soms al een opgave. Laat staan voor iemand zoals hij.
Deze relatie heeft geen toekomst omdat jij niet kunt vertrouwen op hem als betrouwbare vader.
En anders dan een hond komt een kind hier niet zomaar weer even overheen.
woensdag 26 januari 2022 om 22:07
Kunnen we eens proberen te onthouden dat mannen gemiddeld genomen niet eens leren om met hun emoties om te gaan? Ze moeten stoer zijn, sterk zijn, huilen is voor mietjes, en als je over je gevoel wilt praten ben je gay. Daar zouden heel veel mensen 'emotieregulatieproblemen' van krijgen.
Hij heeft in elk geval aangegeven naar therapie te willen. Dus om hem dan maar af te branden zoals ik nu zie gebeuren hier bij een aantal posts vind ik echt heel ver gaan en ontzettend lomp ook naar de situatie van TS.
Maakt dat goed wat de partner van TS heeft gedaan? Nope. Zeker niet.
Is het goed dat ze alleen op vakantie is gegaan? Ja, absoluut.
Moet ze heel goed kijken of hij echt verandert? Ja, absoluut.
Moet ze zelfs dan nog eens goed nagaan of ze verder wil met hem: 100% ja.
Hij heeft in elk geval aangegeven naar therapie te willen. Dus om hem dan maar af te branden zoals ik nu zie gebeuren hier bij een aantal posts vind ik echt heel ver gaan en ontzettend lomp ook naar de situatie van TS.
Maakt dat goed wat de partner van TS heeft gedaan? Nope. Zeker niet.
Is het goed dat ze alleen op vakantie is gegaan? Ja, absoluut.
Moet ze heel goed kijken of hij echt verandert? Ja, absoluut.
Moet ze zelfs dan nog eens goed nagaan of ze verder wil met hem: 100% ja.
woensdag 26 januari 2022 om 22:41
Ik snap wat je zegt en je hebt gelijk maar leg ons uit wanneer er een besef bij mannen komt dat ze over de grens gaan? Is dat als de situatie escaleert want dat is wat hier gebeurt. Mannen moeten mee in de emancipatie van de vrouw, vrouwen hoeven mannen niet te begrijpen als ze over gaan tot dreigend gedrag, fysiek dan wel psychisch. Vrouwen weten tegenwoordig dat ze dat niet hoeven te pikken en mannen kunnen misschien niet praten maar ze kunnen ook niet luisteren. Als een vrouw al diverse malen heeft aangegeven dat de spanning te hoog oploopt en een man zoekt geen professionele hulp tot het uit de hand loopt, en dan ook enkel en alleen omdat het alternatief erger is (geen huis), dan zie ik niet wat prijzenswaardig is in zijn gedrag.Fred schreef: ↑26-01-2022 22:07Kunnen we eens proberen te onthouden dat mannen gemiddeld genomen niet eens leren om met hun emoties om te gaan? Ze moeten stoer zijn, sterk zijn, huilen is voor mietjes, en als je over je gevoel wilt praten ben je gay. Daar zouden heel veel mensen 'emotieregulatieproblemen' van krijgen.
Hij heeft in elk geval aangegeven naar therapie te willen. Dus om hem dan maar af te branden zoals ik nu zie gebeuren hier bij een aantal posts vind ik echt heel ver gaan en ontzettend lomp ook naar de situatie van TS.
Maakt dat goed wat de partner van TS heeft gedaan? Nope. Zeker niet.
Is het goed dat ze alleen op vakantie is gegaan? Ja, absoluut.
Moet ze heel goed kijken of hij echt verandert? Ja, absoluut.
Moet ze zelfs dan nog eens goed nagaan of ze verder wil met hem: 100% ja.
woensdag 26 januari 2022 om 23:01
Hi allemaal,
Bedankt weer voor de reacties. Ik denk dat het ietwat verkeerd overkwam; hij neemt wel de verantwoordelijkheid voor zijn acties en schuift niet de schuld op mij af, hij gaf alleen aan dat hij het er ook nog moeilijk mee had dat we een kindje zijn verloren en dat niet heeft geuit (tot nu). Er zijn nog meer dingen die spelen waar ik verder niks mee te maken heb.
Als het gaat om stoer doen en mannen mogen geen emoties hebben, dan is hij daar een uitstekend voorbeeld van. Tot hij ontploft.
Ok, maar het feit dat ik nu beter begrijp waarom hij zich kut voelde en alle tot ontploffing kwam wil nog niet zeggen dat ik het accepteer. Dus nogmaals, eerst maar eens kijken of hij echt hiermee aan de slag gaat (zo ziet het er wel naar uit) en dan zien we wel verder. Want zoals eerder al gezegd, kinderen maken je leven niet minder stressvol. Wat met de hond gebeurde was echt een eye opener - dit wil ik nooit voor mijn kinderen
(en ook niet voor mezelf natuurlijk)
Bedankt weer voor de reacties. Ik denk dat het ietwat verkeerd overkwam; hij neemt wel de verantwoordelijkheid voor zijn acties en schuift niet de schuld op mij af, hij gaf alleen aan dat hij het er ook nog moeilijk mee had dat we een kindje zijn verloren en dat niet heeft geuit (tot nu). Er zijn nog meer dingen die spelen waar ik verder niks mee te maken heb.
Als het gaat om stoer doen en mannen mogen geen emoties hebben, dan is hij daar een uitstekend voorbeeld van. Tot hij ontploft.
Ok, maar het feit dat ik nu beter begrijp waarom hij zich kut voelde en alle tot ontploffing kwam wil nog niet zeggen dat ik het accepteer. Dus nogmaals, eerst maar eens kijken of hij echt hiermee aan de slag gaat (zo ziet het er wel naar uit) en dan zien we wel verder. Want zoals eerder al gezegd, kinderen maken je leven niet minder stressvol. Wat met de hond gebeurde was echt een eye opener - dit wil ik nooit voor mijn kinderen
(en ook niet voor mezelf natuurlijk)
donderdag 27 januari 2022 om 09:25
Jammer dat je dan tijd blijft verdoen in plaats van een nieuwe leuke man zoeken die wel een goede vriend/vader zal zijn.Helphelphelp schreef: ↑26-01-2022 23:01Wat met de hond gebeurde was echt een eye opener - dit wil ik nooit voor mijn kinderen
(en ook niet voor mezelf natuurlijk)
