Relaties
alle pijlers
Man laatbloeier en jonge kinderen
zaterdag 27 juni 2020 om 12:57
Hallo
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:22
Dit. En ik vind dit zo'n vreemd moment om te twijfelen. Je hebt die 4 (!) kinderen al met een man van 16 jaar ouder. Daarvoor was een goed moment geweest voor deze overwegingen. En anders over 10 jaar je er zorgen over maken zou ook nog wel logisch zijn. Maar op dit moment heb je totaal geen invloed! Die kinderen zijn er al, en hoe iemand over 10 jaar is, weet niemand. Dus daar heb je ook niks aan.
zaterdag 27 juni 2020 om 18:40
Dat vind jij zinloos, maar sommige anderen kennelijk niet.
En vier kinderen vind ik op deze wereld met 8 miljard mensen teveel, zeker in dit westers land met enorme ecologische voetafdruk per persoon, Niet zo erg als Amerika of de UAE (Dubai) of Qatar, maar wel ver boven het wereldgemiddelde. Ieder nieuw kind wordt een volwassene die meedoet aan de roofbouw op onze planeet.
Ontopic: Daarnaast de vele topics in deze pijler over vrouwen die met het kersverse vriendje te snel kind(eren) nemen (de liefdesbeeb) en er vervolgens problemen ontstaan waar de kinderen de dupe van zijn.
Nu hoop ik dat de man van TO inderdaad anno 2036 op zijn 65e 24/7 kan omgaan met drie puberjongens, anders is er weer een probleem bij.
Bezint eer ge begint ....
zaterdag 27 juni 2020 om 18:48
TO, misschien moet je wat meer naar je man kijken en blij met hem zijn, in plaats van uit te gaan van wat je allemaal leest. Of hem te vergelijken met hoe jouw vader was. Nogmaals: geef hem wat credits.
Heb je een man die een leuke vader is voor je kroost, is het weer niet goed. Omdat het over 10 jaar misschien wel te zwaar is voor hem.
Of vind je het zelf steeds meer een probleem om een oudere man te hebben?
Heb je een man die een leuke vader is voor je kroost, is het weer niet goed. Omdat het over 10 jaar misschien wel te zwaar is voor hem.
Of vind je het zelf steeds meer een probleem om een oudere man te hebben?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:51
Stel dat het antwoord "nee" is. Nee, hij vindt het als 60jarige niet meer leuk. Wat is de oplossing dan?Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:02Ik lees gewoon vaak dat veel ouders van 50/60 jaar blij zijn dat de kinderen zijn uitgevlogen en dat ze weer van hun vrijheid en vrijgekomen ruimte in huis kunnen genieten.
Een gevoel dat het hem over een jaar of tien benauwd, om zich heen kijkt en beseft dat hij bijna 60 is en nog lang niet klaar is met opvoeden (dan zouden ze 17, 15,13 en 10 jaar zijn. Dat er nog steeds een lange weg af te leggen is.
Hij vindt kleine kinderen echt leuk, maar blijft hij dit als 60 jarige nog steeds zo leuk vinden ipv 'gebonden'
kidsSerieus, hier kan je niets meer aan doen, of je je nu nog zorgen maakt of niet: de kinderen zijn er al. De stijl waarin ze opgevoed worden, zal waarschijnlijk anders zijn dan de opvoedingsstijl van jonge(re) ouders, maar daar sterven ze niet van.
Trouwens, ik lees ook veel 50/60-ers die graag kleinkinderen willen, dus zo vreselijk zal het wel niet zijn om op die leeftijd jonge kinderen rond je heen te hebben.
leeg
zaterdag 27 juni 2020 om 19:11
creativeguy schreef: ↑27-06-2020 18:40Dat vind jij zinloos, maar sommige anderen kennelijk niet.
En vier kinderen vind ik op deze wereld met 8 miljard mensen teveel, zeker in dit westers land met enorme ecologische voetafdruk per persoon, Niet zo erg als Amerika of de UAE (Dubai) of Qatar, maar wel ver boven het wereldgemiddelde. Ieder nieuw kind wordt een volwassene die meedoet aan de roofbouw op onze planeet.
Ontopic: Daarnaast de vele topics in deze pijler over vrouwen die met het kersverse vriendje te snel kind(eren) nemen (de liefdesbeeb) en er vervolgens problemen ontstaan waar de kinderen de dupe van zijn.
Nu hoop ik dat de man van TO inderdaad anno 2036 op zijn 65e 24/7 kan omgaan met drie puberjongens, anders is er weer een probleem bij.
Bezint eer ge begint ....
Hahaha!
zaterdag 27 juni 2020 om 19:26
Niet vervelend bedoeld, TO, maar zou het kunnen dat je last hebt van je hormonen? Hoe lang heb je deze zorgen al? Je begrijpt (uiterlijk na dit topic) rationeel best dat het geen zin heeft om je hierover zorgen te maken, maar je doet het toch. Hoe voel je je sinds de geboorte van je jongste?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zaterdag 27 juni 2020 om 21:23
Best wel een lul van een broer (en schoonzus) ook trouwens. Waarom zou je uberhaupt aan kinderen beginnen als je vanaf de basisschool al gaat uitkijken naar het moment dat ze weer zijn opgerot? Ze hebben er kennelijk ook minstens drie, dus hadden zich dat misschien na eentje kunnen bedenken. Is dat een familietrekje, dit soort nogal elementaire dingen pas ontdekken als het al veel te laat is?Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:20Oa waarom ik dit denk is omdat ike herinner dat ik mijn eigen vader op 60 jarige leeftijd niet nog met 4 kinderen zag zeulen.
Die was er klaar mee, ging reizen, trok op met vrienden die niet meer gebonden waren aan kinderen in huis.
Mijn vader genoot weer van de vrijheid. Oke af en toe deed hij iets met de andere kleinkinderen, maar 24/7 zou hij (mentaal) niet meer hebben getrokken.
Mijn broer is een eind dertiger met kinderen van basisschool leeftijd en 1 middelbare scholier en hij en zijn vrouw kunnen niet wachten tot ze hun taak erop hebben zitten. Ze houden veel hun kinderen, maar kijken uit naar het moment dat ze zijn uitgevlogen om hun leven als eind 40 ers weer op hun manier in te vullen.
Vandaar ook mijn twijfels
zaterdag 27 juni 2020 om 21:39
je wil niet weten hoe die kleinkinderen hun opa’s en oma’s achterlaten
zaterdag 27 juni 2020 om 23:05
Eens. Wat een raar topic.Due-scimmie schreef: ↑27-06-2020 13:32Is dit niet een beetje laat om daar nu over na te gaan denken?
zaterdag 27 juni 2020 om 23:06
Vooral bij 't 4de kind.
Ik kan mij nog bedenken dat je gaat nadenken na 1 kind.
Maar dat je nu pas gaat rekenen na de geboorte van kind 4 ...
Je viert elk jaar zijn verjaardag, dus je weet al minstens 8 jaar hoe oud ie nu is.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 27 juni 2020 om 23:30
spuit_111 schreef: ↑27-06-2020 21:23Best wel een lul van een broer (en schoonzus) ook trouwens. Waarom zou je uberhaupt aan kinderen beginnen als je vanaf de basisschool al gaat uitkijken naar het moment dat ze weer zijn opgerot? Ze hebben er kennelijk ook minstens drie, dus hadden zich dat misschien na eentje kunnen bedenken. Is dat een familietrekje, dit soort nogal elementaire dingen pas ontdekken als het al veel te laat is?
Nou idd. Dat vind ik altijd zo’n rare uitspraak. Alsof het een moetje is en het zo vreselijk is. Ik moet er juist niet aan denken dat ze het huis uit zijn (10 en 13 jaar).
On topic, ik vind het ook nogal bijzonder dat je hier pas na nr 4 over nadenkt persoonlijk. Dat zijn toch zaken waar je over nadenkt voordat je aan kinderen begint. Nu kun je er weinig meer aan veranderen en kun je alleen maar hopen dat hij nog lang gezond en vitaal blijft.
zondag 28 juni 2020 om 00:07
Nou, inderdaad. Waarom heb je dan in godsnaam kinderen?spuit_111 schreef: ↑27-06-2020 21:23Best wel een lul van een broer (en schoonzus) ook trouwens. Waarom zou je uberhaupt aan kinderen beginnen als je vanaf de basisschool al gaat uitkijken naar het moment dat ze weer zijn opgerot? Ze hebben er kennelijk ook minstens drie, dus hadden zich dat misschien na eentje kunnen bedenken. Is dat een familietrekje, dit soort nogal elementaire dingen pas ontdekken als het al veel te laat is?
zondag 28 juni 2020 om 00:14
Ach, ik ben ooit mijn kaak bijna kwijt gespeeld bij een baby-bezoek.
Kind was exact 2 dagen oud en de ouders waren echt bezig van "ja, en als de kinderen dan 18 zijn binnen 18 jaar, vertrekken wij met ons 2'tjes naar Zuid-Spanje".
Mijn kaak vloog net niet uit de kom, man keek mij aan met een blik van "oh my God", ...
Intussen zullen ze hun plannen moeten bijspijkeren want wonder 4 is onderweg.
Verplicht nog een paar jaar langer hier blijven
.(Want ja nee, ze gaan heel hun gevolg niet meeslepen. Da's te moeilijk.
En dan moeten ze Spaans leren.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 28 juni 2020 om 03:59
Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:02Ik lees gewoon vaak dat veel ouders van 50/60 jaar blij zijn dat de kinderen zijn uitgevlogen en dat ze weer van hun vrijheid en vrijgekomen ruimte in huis kunnen genieten.
Een gevoel dat het hem over een jaar of tien benauwd, om zich heen kijkt en beseft dat hij bijna 60 is en nog lang niet klaar is met opvoeden (dan zouden ze 17, 15,13 en 10 jaar zijn. Dat er nog steeds een lange weg af te leggen is.
Hij vindt kleine kinderen echt leuk, maar blijft hij dit als 60 jarige nog steeds zo leuk vinden ipv 'gebonden'
Je kunt het vergelijken maar jouw partner heeft een hele andere volgorde van zijn leven.
Hij heeft nog niet ervaren hoe het is om de kinderen naar een verjaardagspartijtje te brengen en of als ze voor het eerst uit gaan.
Dus omdat het nieuw is heeft hij er vast de energie wel voor.
