Mannen die je uiterlijk analyseren

Het is iets waar ik al sinds mijn puberteit tegenaanloop en ik vraag me af of anderen dit herkennen.

Mannen die ik ontmoet (van dates tot familieleden en gewone kennissen) hebben vaak de neiging om ongevraagd mijn uiterlijk te analyseren tot in de puntjes. Soms op een negatieve manier.

Zo had ik een nieuwe profielfoto op Facebook en kreeg ik een uitgebreide comment van een mannelijke kennis dat hij zag dat ik wimperextensions (“nepwimpers”) droeg, dat ik daardoor weliswaar een mooie intense oogopslag kreeg, maar dat mijn eigen wimpers toch voller waren ondanks dat ze minder lang zijn. Dezelfde kennis kwam jaren geleden bij me langs voor koffie en stuurde daarna een bericht dat ik waanzinnig mooi ben, maar dat mijn haar hem niet aansprak omdat het niet lang en niet kort was, maar zo’n rare tussenlengte had. Totaal ongevraagd en uit het niets. Ik kan echt helemaal niets met zulk commentaar.

Recent ben ik uiteten geweest met een oudere, mannelijke kennis (niet romantisch of iets). Hij begon ineens over mijn figuur en dat hij wel van ronder houdt, maar dat mijn gezicht vrij gewoontjes was. Vervolgens een hele analyse over mijn ogen die iets te ver uit elkaar zouden staan, mijn wenkbrauwen en mijn jukbeenderen. Ik wist niet wat te zeggen, maar voelde me er heel erg naar over. Sindsdien ben ik erg bezig met mijn gezicht en ben ik de dingen die hij noemde ook gaan zien.

Het ergste incident was een (ook weer oudere en mannelijke) kennis die tijdens een etentje bij mij thuis mijn heupomvang wilde meten. Ik heb het lachend toegelaten maar vond het echt vreselijk. Daarna volgde een analyse over mijn figuur en dat ik nodig op dieet moest. De jaren erna heeft hij me nog jaren genoemd bij mijn heupomvang in centimeters in plaats van mijn naam. Het contact is intussen verbroken, mede hierdoor.

Eigenlijk gebeurt dit al jaren. Met collega’s, familieleden, en soms zelfs wildvreemden. Ik kan zo nog 5 voorbeelden geven. Vaak is het ook wel positief verpakt, maar ook dan zit ik er niet op te wachten. Het is niet eens een opmerking over mijn uiterlijk, het is echt een hele analyse. Ligt het aan mij en maak ik dit gedrag los in mannen? Of zijn er meer vrouwen die hier tegenaanlopen?

Ik heb het er laatst met mijn moeder over gehad en zij vroeg waarom de mening van deze mannen zo belangrijk voor mij is, wat ik van ze wil. Ik heb het overdacht en kan niets bedenken. In geen van de mannen uit mijn voorbeelden heb (of had) ik romantische interesse. Dat maakt het eigenlijk best raar misschien.

Pindakaasjes schreef: ↑

15-04-2023 07:48

Wat een leuk nieuws TO.
Ik ben ruim anderhalf jaar geleden ook van baan veranderd. Ik werd net als jij ook benaderd en kreeg het haast gewoon in mijn schoot geworpen. Dit deed mijn zelfvertrouwen ook ontzettend goed. Nooit een seconde spijt gehad dat ik vrijwel direct ja heb gezegd. Op mijn werkplek daarvoor, brokkelde mijn gevoel van eigenwaarde stukje bij beetje af. Veel onderlinge competitie, afgunst, geroddel, een dweil van een leidinggevende, een hork van een werkgever en daar bovenop werd het bar slecht betaald.
Ik voelde me zo weinig waard.
Als we onze ontevredenheid weer eens probeerde te uiten, ging dweil van een leidinggevende haar zweverige psychologie van de koude grond weer toepassen, en werkgever riep daar dan weer overheen dat 'iedereen vervangbaar is!' Kortom: mijn zelfvertrouwen heeft daar een flinke knauw gekregen.
Mijn huidige baan heeft dat zachtjes aan hersteld. Het heeft echt veranderd hoe ik weer naar mezelf kijk. Leuk team met onderling veel waardering, respect en ruimte voor elkaar. Ik mag er zijn daar! Ik tel mee, en dat heb ik lange tijd gemist. Ik wilde je dit even vertellen omdat ik hoop dat het voor jou zo ook uitpakt. Het heeft mijn leven in ieder geval positief veranderd. Succes maandag en laat het even weten

Dat klinkt echt als een horrorwerkplek, Pindakaasjes Zeker als je ook nog onderbetaald wordt. Dan maakt het plaatje wel compleet, waardoor je je al snel waardeloos gaat voelen. Je zit toch een behoorlijk aantal uur per week op je werk, dus dat heeft een heel grote invloed op je zelfvertrouwen. Wat fijn dat je nu een baan hebt waarin je gewaardeerd wordt Een leuk team is ook zó belangrijk!

Dat miste ik in mijn huidige baan (los van het eikeltjesgedoe) sowieso wel een beetje. Het werk is echt fantastisch leuk, maar er is niet echt een teamgevoel, en veel collega's zijn nogal zakelijk en stoïcijns. Dat was op mijn oude werkplek (waar ik dus maandag het gesprek heb) wel anders. Ik was destijds zó zenuwachtig toen ik daar ging solliciteren (de baan is echt geweldig) en had speciaal een heel mooi mantelpak en nette pumps aangeschaft voor het sollicitatiegesprek. Kwam ik daar in een heel informele werksfeer terecht, mijn leidinggevende had een Metallicashirt aan en een enorm lange rode baard

Ik heb daar altijd met veel plezier gewerkt. Nu ik erover nadenk toch ook voornamelijk in een team van mannen (met 2 andere vrouwen naast mij) en toch is daar nooit iets geks voorgevallen. En dat terwijl we toch best wat avondjes hebben overgewerkt en ik ook met diverse mannelijke collega's weleens 1 op 1 achterbleef op de zaak. Me nooit awkward gevoeld toen, en er zijn ook nooit rare opmerkingen gemaakt. Een heel veilige werkplek op dat gebied, eigenlijk dus precies zoals het hoort.

Ik hou je zeker op de hoogte hoe het maandag is gegaan

Machutookunbietjemeerzijn schreef: ↑

15-04-2023 13:00

Waarom in dit geval? Dit vind ik echt spoken zien.
Deze werkgever was gewoon blij met TO en in de tijd van krapte zijn er echt wel meer werkgevers die nog linkedin volgen van oud werknemers.

Ik verwacht hier ook niks geks van. Ik heb al 3 jaar (ruim zelfs) met tevredenheid voor deze werkgever gewerkt. Nooit iets geks meegemaakt.

Ik ben net terug van het gesprek! Het was echt supergezellig, informeel. Ik heb veel oude collega's gezien en we hebben flink bijgepraat. Ik zou in principe in mijn oude team terechtkunnen, in dezelfde functie. Er zijn intussen 2 nieuwe mensen bij gekomen en er zijn 3 mensen weggegaan, dus het is niet helemaal hetzelfde, maar dat is natuurlijk geen enkel probleem.

Het enige dat ik wat minder vind, is dat ik dan voor hetzelfde salaris zou gaan werken. Het is minder dan marktconform en ik ben intussen ook 3,5 jaar gegroeid in een andere functie, dus ik vind dat daar best iets tegenover mag staan. Ik heb ook (uit eigen zak) heel veel trainingen en cursussen gedaan in de tijd dat ik bij dat bedrijf werkte, om mezelf te ontwikkelen. Zij bieden eigenlijk een (in mijn ogen) starterssalaris, maar het kan ook zijn dat ik gewoon verwend ben bij mijn huidige (bijna ex-) werkgever.

Na mijn vertrek heeft de grootste klant van het bedrijf mij een baan bij henzelf aangeboden (voor dezelfde functie en een beter salaris). Natuurlijk heb ik dat niet gedaan. Ik heb geen idee of het had gemogen hoor (er was geen concurrentiebeding), maar ik vond dat niet loyaal naar een werkgever waar ik het altijd naar mijn zin heb gehad.

Maar goed, ik twijfel dus. Aan de ene kant is het werk leuk, het team leuk en hou ik van de visie van dit bedrijf. Ik mag 3 dagen thuiswerken en ik weet dat het werk dat per uur van me verwacht wordt, bij mij in minder dan een halfuur klaar is. Dus eigenlijk verdien ik per gewerkt uur dan weer marktconform Aan de andere kant zijn er niet echt doorgroeimogelijkheden. Nu is dat niet heel gek in deze tak, maar toch. Het is wel een uitdagende en afwisselende baan omdat het klantenbestand heel divers is.

Lila-Linda schreef: ↑

17-04-2023 13:01

Heb je zelf al een tegenbod gedaan?

Jazeker, maar hij maakte eigenlijk gelijk duidelijk dat meer niet mogelijk is, ook omdat het hele team hetzelfde verdient en hij dat het eerlijkst vindt. Dat klopt hoor, dat was destijds ook al zo. Maar bij mijn huidige werkgever ben ik het anders gewend.

Lila-Linda schreef: ↑

17-04-2023 13:06

dan zou ik passen
ze moeten je betalen naar wat JIJ waard bent, niet naar de rest vh team

Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens, hoe mooi ik het principe van iedereen hetzelfde salaris ook vind.

Ik denk ook dat het uiteindelijk zou gaan steken, dit salaris.