Mijn ex blijft maar in mijn hoofd

Ik zal het proberen zo goed mogelijk samen te vatten:

Ik heb één lange relatie gehad. Jeugdliefde en samen opgegroeit. Aantal jaar samen gewoond en uiteindelijk bijna 10 jaar bij elkaar geweest.

We hebben destijds samen besloten om de relatie verbreken, al denk ik dat zij op dat moment al verder in het verwerkingsproces was en ik de maanden daarna door een rollercoaster van emoties ging, foute keuzes gemaakt, wat haar toen waarschijnlijk alleen maar emotioneel verder van me heeft gedreven. Ik zocht toen mn aandacht snel bij andere dames, om maar afgeleid te zijn en van dat pijnlijk gevoel af te komen. Zo dom en onvolwassen toen.

Nu zijn we een aantal jaren verder, ieder z’n kant op en ik heb me prachtig kunnen ontwikkelen als persoon. Voor mij persoonlijk was het alsof ik in het diepe gegooid werdt, maar het hielp me heel goed in mijn zelfontwikkelen. Heb allerlei prachtige ervaringen opgedaan, wat betreft zelfgroei en voel dat ik als mens echt ben gegroeit.


Destijds in onze relatie heb ik echte fouten gemaakt. Ik heb haar pijn gedaan, ik had ook weinig geduld en we botsten af en toe echt in conflicten (deels ook mijn schuld door opvliegerigheid)

Ik heb daar veel spijt van en het voelt zo verdrietig dat ze waarschijnlijk nog zo’n beeld van mij heeft, terwijl ik oprecht ben veranderd. (Zelf denk ik dat we nu veel beter bij elkaar zouden passen)

Ze was mijn echte liefde en dat diepe liefdevol en geborgen gevoel heb ik niet weer bij een dame gevoeld. Nu na jaren mis ik haar af en toe nog heel erg. Het zijn fases dat ze erg in mijn hoofd zit en ik weer allerlei dromen over haar heb en dan weer fases dat ik haar minder erg mis.

Ze heeft nu een gelukkig relatie, dus ik weet ook dat het tussen ons niks meer gaat worden. Wat me erg pijn doet. We hebben geen contact en ik zoek haar ook bewust niet op op socials, maar toch blijft ze in m’n hoofd.

Het is als een wond die soms een beetje heelt en dan weer open scheurt. Het blijft maar open.

Ik wil zo graag hiervan helen en door met mijn leven, maar het maakt me soms zo verdrietig. Ik ga haar zeker niet berichten als ze in een relatie zit.

Maar m’n angst begint langzamerhand steeds meer te groeien dat ik niet weer gelukkig ga worden. Het maakt me onzeker

P80 schreef: ↑

28-01-2025 19:39

Waar zit die angst hem in, waarom denk je dat? Er gaan dagelijks miljoenen mensen uit elkaar, die na weken, maanden weer een nieuw persoon ontmoeten.

Waarom zou het jou niet lukken?

Ik weet het niet. Ik blijf erg vasthouden aan de mooie herinneringen die we samen hadden en naar mijn mening hadden we het fijn samen, alleen door mijn gedrag heb ik het toen wel verziekt.

Omdat we 15 jaar oud waren toen we samen kwamen, groeiden we ook heel close met elkaars familie en ik had een hele fijne band met haar familie.