Mijn man blijkt een hoerenloper

Verena11 zaterdag 18 september 2021 om 12:49

Ik heb net de schok van mijn leven gekregen: mijn man (al twintig jaar mijn partner) heeft net toegegeven dat hij vorige week bij een hoer is geweest, en dat hij dit de afgelopen vijf jaar vaker heeft gedaan. Ik dacht echt dat we gelukkig waren, al kon ik soms wat moeilijk grip krijgen op zijn gemoed of werkelijke mening. Maar hij behandelde me altijd als een prinses en is een lief en hoffelijk iemand. Althans, zo leek het. Voelt nu alsof ik los zand in mijn handen heb. We hebben twee kinderen en ik ben zwanger van de derde. Vorige week heeft hij me naar mijn werk gebracht (andere stad) vlak voor mijn verlof, en is hij daarna dus doorgereden voor een blowjob. De enige reden dat hij het heeft toegegeven is dat ik gewiste namen van vrouwen in zijn contactgeschiedenis zag staan. Ik heb die nummers opgeslagen en aan de avatars op whatsapp kon ik zien wat voor dames het waren… ik ben helemaal verdoofd van schrik nu. Heeft iemand advies? Zoiets meegemaakt? Ik vind het vooral ook zo erg dat ik hem moest betrappen voor hij het toe wilde geven. Hele nacht beweerde hij nog dat hij alleen die nummers had opgeslagen en daar zo van was geschrokken dat hij er niks mee gedaan had. Pas toen ik die hoeren ging appen kwam de aap uit de mouw. Wat nu? Hoe kan ik hem ooit vertrouwen? Is dit het einde? Ik weet het niet en ben nog steeds in schok. Ik hoop op wat wijze raad, want weet ook niet met wie ik dit durf te delen.

Update: na een week is hopelijk alle drek boven tafel en is duidelijk dat dit al zijn gehele volwassen leven zijn ‘hobby’ is. Voor mij, tijdens eerdere relaties, gedurende onze hele relatie. Een waar dubbelleven dus, dat hem tienduizenden euro’s heeft gekost en een ware obsessie was. Ik ben nog steeds in shock.

verena11 wijzigde dit bericht op 28-09-2021 15:30
Reden: Aanvulling info

10.05% gewijzigd

Pontipiene zaterdag 17 december 2022 om 18:56

Baggal schreef: ↑
17-12-2022 18:46
Nou heeft hij dat huis en de veilige haven zelf ook kort en klein geslagen natuurlijk.

Wat ik bedoel met jezelf wegcijferen is dat er, behalve op papier, gewoon niet zo veel veranderd lijkt te zijn. Ik verbaas mij erover dat je nog wel seks kan hebben met dezelfde man alsof de ontrouw er nooit geweest is, alsof de scheiding niet heeft plaatsgevonden. En je doordat hij daar is, je je ook gewoon niet op kan stellen voor een ander, waarmee ik niet suggereer dat jij daar nu behoefte aan hebt. De leugen blijft in stand ten opzichte van de kinderen, maar dat kan ik ergens nog wel begrijpen. Niet dat mijn begrip voor jouw leven relevant is, maar dat terzijde.
Wanneer is hij voornemens daadwerkelijk te vertrekken? Of überhaupt niet, want het huizen tekort is ook niet zo maar opgelost natuurlijk en dat geldt ook voor geldzorgen wanneer hij (ooit?) vertrekt.

En tegelijkertijd besef ik dat het vanaf de zijlijn ook makkelijk oordelen is.

Ja en ook de mate waarin plaatsvond en het soort ontrouw. Kun je dan met je volle verstand weer je overgeven aan zo'n man tussen lakens? Of moet je juist je verstand uitschakelen, of je gevoel.....
Het lijkt mij maar treurig.

Anoniem_6625206c5dd25 zaterdag 17 december 2022 om 19:56

Verena11 schreef: ↑
17-12-2022 15:20
Nou, zoals ik hiervoor beschreef. Maar het is een zeer wankel evenwicht hoor. Geen ruimte voor misstappen en het plan om daadwerkelijk apart te gaan wonen is er ook gewoon echt, maar nu kan het nog even niet en tot die tijd kan ik prima leven met deze nieuwe balans.

Ik bedoelde seks; dat je het wil, maar vooral aandurft seks met hem te hebben. Je kunt hem niet vertrouwen. Dat is bewezen, dat is de realiteit. Zijn seksuele escapades waren erg risicovol van aard voor wat betreft soa's e.d. Daar stel je je nu in feite zelf bewust bloot aan. Dat (verantwoordelijkheid) kun je niet bij hem neerleggen. Maar dan ook echt helemaal niet. (En een condoom is niet genoeg, alleen géén seks met hem beschermt genoeg).

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 17 december 2022 om 20:18

Een scheiding is niet het ergste dat je kinderen aan kunt doen. Ieder volgt zijn eigen levenspad, maar dit is een verstikkende situatie waar je heel moeilijk uit zult komen. Je liegt nu eigenlijk net zo hard naar je kinderen toe als je ex naar jou door een leven voort te zetten dat niet is wat het lijkt.

Veel sterkte.

Verena11 zaterdag 17 december 2022 om 20:33

Lorem_Ipsum schreef: ↑
17-12-2022 20:18
Een scheiding is niet het ergste dat je kinderen aan kunt doen. Ieder volgt zijn eigen levenspad, maar dit is een verstikkende situatie waar je heel moeilijk uit zult komen. Je liegt nu eigenlijk net zo hard naar je kinderen toe als je ex naar jou door een leven voort te zetten dat niet is wat het lijkt.

Veel sterkte.

Ik kan er nu juist heel makkelijk uit komen (een jaar geleden totaal niet) , en verstikkend is het dus niet. De kinderen vertellen dat je bent gescheiden maar dan feitelijk niet uit elkaar gaan leek ons de minder goede variant en werd ons ook door professionals afgeraden. Die onduidelijkheid is schadelijker dan iets niet weten wat op de achtergrond speelt maar voor hun dagelijkse werkelijkheid nu geen verschil maakt.
Er zijn toch zoveel ouders die hun sores niet delen met hun kinderen? Liegen ze dan? Ik denk dat je kinderen niet met alles op hoeft te zadelen. Het is niet alsof ik dag in dag uit een leven aan het faken ben.

Anoniem_64c64c3ae7000 zaterdag 17 december 2022 om 20:49

Verena11 schreef: ↑
17-12-2022 20:33
Ik kan er nu juist heel makkelijk uit komen (een jaar geleden totaal niet) , en verstikkend is het dus niet. De kinderen vertellen dat je bent gescheiden maar dan feitelijk niet uit elkaar gaan leek ons de minder goede variant en werd ons ook door professionals afgeraden. Die onduidelijkheid is schadelijker dan iets niet weten wat op de achtergrond speelt maar voor hun dagelijkse werkelijkheid nu geen verschil maakt.
Er zijn toch zoveel ouders die hun sores niet delen met hun kinderen? Liegen ze dan? Ik denk dat je kinderen niet met alles op hoeft te zadelen. Het is niet alsof ik dag in dag uit een leven aan het faken ben.

Op zich begrijp ik jouw redenatie en ik heb er ook respect voor. Het is een keuze tussen 2 ‘kwaden’ en jij kiest voor dit pad.
Je ontneemt jezelf alleen daarmee wel kans op een echte liefde met een gelijkwaardige partner. Daarentegen krijg je er wel een gevoel voor terug van (materialistische) veiligheid en stabiliteit. De tijd zal misschien vanzelf komen dat je beseft dat dit ook wel erg eenzaam zal zijn. Dat weet ik trouwens niet hoor, dat is een aanname. Mij bekruipt het gevoel dat je in de toekomst tegen jezelf gaat aanlopen en jezelf afvraagt: moet ik dan altijd de sterkste zijn? Wie is/ was er voor mij?

Voor wat betreft de kinderen (zonder oordeel) geeft het natuurlijk enorm veel rust. Hopelijk is de onderliggende spanning niet voelbaar.
Ook denk ik wel dat ze in de toekomst met veel vragen komen te zitten, omdat ze leven met een beeld dat een gezin vertegenwoordigd, maar onder de ijsberg dat niet is.

Daarbij bekijk ik het van twee kanten in welk voorbeeld je aan de kinderen wilt geven.
Aan de ene kant 2 ouders die ten behoeve van het gezin zichzelf hiermee opzij schuiven. Ook jouw man, aangezien die behoeftes heeft die niet passen in het plaatje van een ‘normaal’ gezinsleven. Maar ook jij, die koos voor een betrokken en betrouwbare man en die niet kreeg.
Ik denk eigenlijk, als ik dit zo schrijf, dat jullie en ook de kinderen dit later nog op het bord gaan krijgen.

Hoerabanaan zaterdag 17 december 2022 om 20:52

Weet je zeker dat je er "zin" in hebt om nu zogenaamd ter verantwoording te worden geroepen to? Als jij het geen probleem vindt dat je nu het vragenuurtje krijgt en de meningen daarvan zijn eigenlijk zo klaar als een klontje, dan moet je het doen. Maar verwacht hier geen begrip of sympathie voor je keuzes. Viva heb ik leren kennen als een plek waar je gedragen wordt als de huwelijks ellende in je leven plaatsneemt. Maar als je niet rap genoeg doet wat men vindt dat je als geemancipeerde vrouw moet doen (scheiden en je inner kracht vieren als gescheiden vrouw), dan beland je al snel op dezelfde hoop als je man. Vraag jezelf af of je daar trek in hebt. Begrip zal je niet krijgen voor de keuzes die je nu maakt en hoe harder jij deze keuzes gaat verdedigen, hoe meer grond men vindt om je ervoor af te maken.

Ik zeg dit om je te waarschuwen to.

Anoniem_6625206c5dd25 zaterdag 17 december 2022 om 20:57

Hoerabanaan schreef: ↑
17-12-2022 20:52
Weet je zeker dat je er "zin" in hebt om nu zogenaamd ter verantwoording te worden geroepen to? Als jij het geen probleem vindt dat je nu het vragenuurtje krijgt en de meningen daarvan zijn eigenlijk zo klaar als een klontje, dan moet je het doen. Maar verwacht hier geen begrip of sympathie voor je keuzes. Viva heb ik leren kennen als een plek waar je gedragen wordt als de huwelijks ellende in je leven plaatsneemt. Maar als je niet rap genoeg doet wat men vindt dat je als geemancipeerde vrouw moet doen (scheiden en je inner kracht vieren als gescheiden vrouw), dan beland je al snel op dezelfde hoop als je man. Vraag jezelf af of je daar trek in hebt. Begrip zal je niet krijgen voor de keuzes die je nu maakt en hoe harder jij deze keuzes gaat verdedigen, hoe meer grond men vindt om je ervoor af te maken.

Ik zeg dit om je te waarschuwen to.

Stel je niet aan. Alsof niemand sympathie en begrip toont, alleen jij. Je zwetst. En de enige die indoctrinerend bezig is nu met deze post ben jij. Dat je het maar even weet.

anoniem_6625206c5dd25 wijzigde dit bericht op 17-12-2022 21:00

4.40% gewijzigd

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 17 december 2022 om 20:58

Ik neem aan dat iemand die dit topic al in alle pieken en dalen heeft meegemaakt weet wat er gebeurt als je een update plaatst.

Anoniem_646148ae3040c zaterdag 17 december 2022 om 21:00

Ach banaan
Het is TO haar leven . En als zij zichzelf recht in de spiegel kan aankijken en blablablabla alles recht kan praten wat krom is
Is het toch prima .

Anoniem_677683ba4a1a0 zaterdag 17 december 2022 om 21:02

Verena11 schreef: ↑
17-12-2022 20:33
Ik kan er nu juist heel makkelijk uit komen (een jaar geleden totaal niet) , en verstikkend is het dus niet. De kinderen vertellen dat je bent gescheiden maar dan feitelijk niet uit elkaar gaan leek ons de minder goede variant en werd ons ook door professionals afgeraden. Die onduidelijkheid is schadelijker dan iets niet weten wat op de achtergrond speelt maar voor hun dagelijkse werkelijkheid nu geen verschil maakt.
Er zijn toch zoveel ouders die hun sores niet delen met hun kinderen? Liegen ze dan? Ik denk dat je kinderen niet met alles op hoeft te zadelen. Het is niet alsof ik dag in dag uit een leven aan het faken ben.

Nee, de kinderen vertellen dat je gescheiden bent, terwijl je dat feitelijk niet bent heeft inderdaad weinig zin.

Ik neem aan dat de meeste ouders hun sores niet delen, maar dan als het tot scheiden komt, gaat het om wat meer dan gangbare huwelijkse strubbelingen.

Verena11 zaterdag 17 december 2022 om 21:27

Hoerabanaan schreef: ↑
17-12-2022 20:52
Weet je zeker dat je er "zin" in hebt om nu zogenaamd ter verantwoording te worden geroepen to? Als jij het geen probleem vindt dat je nu het vragenuurtje krijgt en de meningen daarvan zijn eigenlijk zo klaar als een klontje, dan moet je het doen. Maar verwacht hier geen begrip of sympathie voor je keuzes. Viva heb ik leren kennen als een plek waar je gedragen wordt als de huwelijks ellende in je leven plaatsneemt. Maar als je niet rap genoeg doet wat men vindt dat je als geemancipeerde vrouw moet doen (scheiden en je inner kracht vieren als gescheiden vrouw), dan beland je al snel op dezelfde hoop als je man. Vraag jezelf af of je daar trek in hebt. Begrip zal je niet krijgen voor de keuzes die je nu maakt en hoe harder jij deze keuzes gaat verdedigen, hoe meer grond men vindt om je ervoor af te maken.

Ik zeg dit om je te waarschuwen to.

I know. Mijn topic werd weer nieuw leven ingeblazen door een soortgelijke ervaring van een andere forummer. Ik kon me die verwarring van het begin nog zo goed invoelen, en ik wilde toch even hier laten weten dat ik daar nu voorbij ben en dat het echt goed gaat eigenlijk. Met mij, en dat is het grootste verschil als ik het begin van mijn topic teruglees, daar gaat het alleen maar over hem. Ik heb mijn kracht hervonden door te focussen op mij, mijn veiligheid, mijn talenten, mijn loved ones en alles wat mijn leven de moeite waard maakt. Als ik niet gelukkig kan zijn in deze constructie (die vooralsnog van tijdelijke aard is) dan is het gauw bekeken, maar het gaat prima. Ongewoon maar voor mij nu niet ongezond. Als het dat wel wordt is hij weg. Hij heeft geen macht over mij, ik ben niet afhankelijk, en juist daarom kan ik hem om me heen tolereren en zelfs met enige afstand kijken naar zijn proces en hem daarbij proberen te helpen, omdat ik niet word verteerd door twijfels ‘wat als? Waarom? Hoezo?’. Nu is nu en nu is het goed zo. Soms lijkt het zelfs beter dan ooit, omdat we beiden een soort hernieuwde waardering voor ons gezamenlijke leven en gezin hebben. Zelfs al is dit van tijdelijke aard, dan is het toch waardevol om zo samen een co-ouderschap in te gaan ipv elkaar de tent uit te vechten? Ik kan bij vlagen nog steeds heel boos zijn hoor, maar dat is niet iets waar ik op wil focussen als ik een fijn leven wil (voor mijzelf en mijn gezin). Ik heb geen invloed op hem, of minimaal, dat is wat ik geleerd heb. Ik heb wel invloed op mezelf en de keuzes die ik maak. Ik heb besloten in charge te zijn, het beste uit mezelf te halen en me veilig te voelen, en al die dingen voelen nu goed. Ik voel me dus verder niet genoodzaakt mezelf te verdedigen, want het boeit niet echt wat een ander ervan vindt zolang ik weet dat ik achter mijn eigen keuzes sta.

Yep zaterdag 17 december 2022 om 21:53

Chapeau Verena!!!
Ik vind je een Powerwoman!

Hoerabanaan zaterdag 17 december 2022 om 22:27

Zo klonk je ook, dus daar ben ik erg blij mee. En wat voor jou (nu) werkt is prima toch. Als jij het gevoel hebt dat je weer goed naar jezelf luistert en weet dat je jezelf en je kinderen op 1 zet, is het inderdaad vele malen makkelijker om iemand naast je te hebben die nog een lange weg te gaan heeft. Juist als je veel meer in je kracht staat, heb je denk ik meer ruimte voor dat soort dingen. Omdat je weet dat het niet over jou gaat, maar iemands eigen geworstel is.

Ben blij voor je dat je je goed voelt

Anoniem_643ceef6393a8 zaterdag 17 december 2022 om 23:43

Hoi Verena, ik heb je hele topic gelezen en dus ook jouw update en de reacties daarop.
Die reacties gaan van positief naar negatief.

Ik denk dat de mensen die negatief reageren, je echt niet willen 'bashen' maar vooral bezorgd zijn.

Je walgde op een gegeven moment van je man (en terecht) om wat hij gedaan had. Nu zeg je gescheiden te zijn, maar nog wel samen in één huis te wonen en eigenlijk alles gewoon nog te doen zoals voor de scheiding, inclusief af en toe met je ex-man slapen.

Je geeft er veel woorden aan (iemand noemde het hier wat onrespectvol 'blablabla' maar dat begrijp ik wel een beetje) en probeert het allemaal met die vele woorden te duiden, maar wat is er nu wezenlijk veranderd? Zoals hierboven genoemd: alles is weer zoals het was.
Alleen staat het huis nu op jouw naam en beheer en controleer jij alle geldstromen. Je zegt dat hij geen prostituees meer bezoekt, maar is dat omdat hij eindelijk tot inzicht is gekomen of is het domweg omdat hij weet dat jij dat nu kunt controleren omdat jij de bankrekening strak in de gaten houdt?
Is dat geen schijn-,veiligheid die je voor jezelf creëert?

Ik denk dat sommige reageerders hierdoor (en ik ben daar één van) toch wat sceptisch zijn over de bijzondere constructie die je hebt gekozen.
En dan vooral uit bezorgdheid voor jou, niet om je af te vallen.

Verena11 zondag 18 december 2022 om 00:39

Ok, ik moet het even ontleden toch denk ik: is het onacceptabel wat hij gedaan heeft? Ja. Het antwoord daarop is ja en blijft dat ook, niks kan dat veranderen. Maar waarom het me naar traumatherapie heeft gestuurd en zo in de war bracht is omdat het verschil tussen wat is zag en geleefd had en wat ik nu wist zo groot was dat ik in shock was, een diep gevoel van onveiligheid was waar ik het meest onder leed. Door therapie, tijd, inzicht in het gedrag, scheiding, huis, veel focus op mijzelf en wat echt belangrijk is, is dat gevoel voor onveiligheid weg. Dus waar in jouw ogen de situatie vrouw leeft samen met (ex-?)hoerenlopende (ex-?)man hetzelfde is, is de situatie gevoelsmatig volledig anders. Een jaar geleden voelde het alsof mijn leven gebombardeerd was en ik elk moment een nieuwe bom kon verwachten, nu heb ik so to speak een riante schuilkelder en blijk ik zelf afweergeschut te bezitten en ebt daardoor de angst voor die hele bom weg. Het maakt niet eens zoveel meer uit wat hij doet, want ik ben veilig, hoe dan ook, dat staat los van hem. Overigens denk ik niet dat hij nu in enige verslaving verwikkeld is, maar dat is verder niet relevant meer voor mijn gevoel van veiligheid. Omdat dat weggenomen is kan ik bedenken wat wél belangrijk is: een zo goed mogelijke ontbinding of misschien herstart van wat was, en daar ben ik nu mee bezig. Ik denk nu ontbinding omdat het vertrouwen niet terug is, maar ik vertrouw er door de tijd die we hebben genomen wel op dat mijn ex het beter wil doen, nu veel meer aanwezig is en daardoor verstandigere keuzes kan maken en dat hij een goede papa wil zijn voor zijn kinderen. Dat laat hij elke dag zien en dan kan ik hem overhaast wegsturen omdat zijn gedrag onacceptabel was, maar wie wordt daar nu echt beter van? Ik probeer uit te zoomen en goed te kijken naar de dagelijkse realiteit en het gevoel daarbij, en dan is man per direct op straat schoppen gewoon echt niet de meest logische of anderszins beste optie.

LolaP zondag 18 december 2022 om 01:07

Verena11 schreef: ↑
18-12-2022 00:39
Ok, ik moet het even ontleden toch denk ik: is het onacceptabel wat hij gedaan heeft? Ja. Het antwoord daarop is ja en blijft dat ook, niks kan dat veranderen. Maar waarom het me naar traumatherapie heeft gestuurd en zo in de war bracht is omdat het verschil tussen wat is zag en geleefd had en wat ik nu wist zo groot was dat ik in shock was, een diep gevoel van onveiligheid was waar ik het meest onder leed. Door therapie, tijd, inzicht in het gedrag, scheiding, huis, veel focus op mijzelf en wat echt belangrijk is, is dat gevoel voor onveiligheid weg. Dus waar in jouw ogen de situatie vrouw leeft samen met (ex-?)hoerenlopende (ex-?)man hetzelfde is, is de situatie gevoelsmatig volledig anders. Een jaar geleden voelde het alsof mijn leven gebombardeerd was en ik elk moment een nieuwe bom kon verwachten, nu heb ik so to speak een riante schuilkelder en blijk ik zelf afweergeschut te bezitten en ebt daardoor de angst voor die hele bom weg. Het maakt niet eens zoveel meer uit wat hij doet, want ik ben veilig, hoe dan ook, dat staat los van hem. Overigens denk ik niet dat hij nu in enige verslaving verwikkeld is, maar dat is verder niet relevant meer voor mijn gevoel van veiligheid. Omdat dat weggenomen is kan ik bedenken wat wél belangrijk is: een zo goed mogelijke ontbinding of misschien herstart van wat was, en daar ben ik nu mee bezig. Ik denk nu ontbinding omdat het vertrouwen niet terug is, maar ik vertrouw er door de tijd die we hebben genomen wel op dat mijn ex het beter wil doen, nu veel meer aanwezig is en daardoor verstandigere keuzes kan maken en dat hij een goede papa wil zijn voor zijn kinderen. Dat laat hij elke dag zien en dan kan ik hem overhaast wegsturen omdat zijn gedrag onacceptabel was, maar wie wordt daar nu echt beter van? Ik probeer uit te zoomen en goed te kijken naar de dagelijkse realiteit en het gevoel daarbij, en dan is man per direct op straat schoppen gewoon echt niet de meest logische of anderszins beste optie.

Ik moest deze uitleg even 3 x lezen, maar het komt nu over alsof je gevoel van weggenomen veiligheid weg is doordat je nu zelf het huis bezit en niet meer getrouwd bent.
Dus je was bang dat hij jou eruit zou zetten en daardoor was je gevoel van veiligheid weg? En nu kan dat niet meer omdat het huis op jouw naam staat.
Dat je niet je baby die net geboren is kwijt wil zijn voor de halve week of elk weekend door een co-ouderschap snap ik.
Maar over een paar maanden is dat nog steeds zo. Dan is je baby wel iets ouder, maar het blijft moeilijk lijkt me om je kinderen niet altijd om je heen te hebben en niet te weten wat er met ze gebeurd bij hun vader.
Aansprakelijk voor hem ben je nog steeds als je nog gewoon samen woont.
Hij kan bij wijze van spreken nog steeds in een vlaag van verstandsverbijstering terug vallen en heel veel geld van de rekening halen bijvoorbeeld waardoor de buffer ook weg is.
Ik snap daarom ook niet echt dat je zegt dat wat hij ook doet niet op jouw gevoel van veiligheid van toepassing is.

S-Groot zondag 18 december 2022 om 01:51

Ik begrijp je behoefte aan veiligheid, plus je behoefte aan macht. Maar er is nu niets gelijkwaardigs aan de relatie (jij hebt je alle macht toegeëigend) dus ik vraag me af hoe je van daaruit een doorstart naar een gezonde relatie zou kunnen maken.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je hem nu op straat zou moeten gooien ipv hem de kans geven een goede eigen plek te bemachtigen, maar zoals je er nu in staat en het vorm geeft komt op mij ongezond over (in elk geval voor de relatie). Maar wie weet is het voor jou juist heel helend om te ervaren dat je alle macht hebt en opent dat later deuren naar (meer) gelijkwaardigheid. Hoe zij jij dat zelf?

Anoniem_643ceef6393a8 zondag 18 december 2022 om 08:30

Verena11 schreef: ↑
18-12-2022 00:39
Ok, ik moet het even ontleden toch denk ik: is het onacceptabel wat hij gedaan heeft? Ja. Het antwoord daarop is ja en blijft dat ook, niks kan dat veranderen. Maar waarom het me naar traumatherapie heeft gestuurd en zo in de war bracht is omdat het verschil tussen wat is zag en geleefd had en wat ik nu wist zo groot was dat ik in shock was, een diep gevoel van onveiligheid was waar ik het meest onder leed. Door therapie, tijd, inzicht in het gedrag, scheiding, huis, veel focus op mijzelf en wat echt belangrijk is, is dat gevoel voor onveiligheid weg. Dus waar in jouw ogen de situatie vrouw leeft samen met (ex-?)hoerenlopende (ex-?)man hetzelfde is, is de situatie gevoelsmatig volledig anders. Een jaar geleden voelde het alsof mijn leven gebombardeerd was en ik elk moment een nieuwe bom kon verwachten, nu heb ik so to speak een riante schuilkelder en blijk ik zelf afweergeschut te bezitten en ebt daardoor de angst voor die hele bom weg. Het maakt niet eens zoveel meer uit wat hij doet, want ik ben veilig, hoe dan ook, dat staat los van hem. Overigens denk ik niet dat hij nu in enige verslaving verwikkeld is, maar dat is verder niet relevant meer voor mijn gevoel van veiligheid. Omdat dat weggenomen is kan ik bedenken wat wél belangrijk is: een zo goed mogelijke ontbinding of misschien herstart van wat was, en daar ben ik nu mee bezig. Ik denk nu ontbinding omdat het vertrouwen niet terug is, maar ik vertrouw er door de tijd die we hebben genomen wel op dat mijn ex het beter wil doen, nu veel meer aanwezig is en daardoor verstandigere keuzes kan maken en dat hij een goede papa wil zijn voor zijn kinderen. Dat laat hij elke dag zien en dan kan ik hem overhaast wegsturen omdat zijn gedrag onacceptabel was, maar wie wordt daar nu echt beter van? Ik probeer uit te zoomen en goed te kijken naar de dagelijkse realiteit en het gevoel daarbij, en dan is man per direct op straat schoppen gewoon echt niet de meest logische of anderszins beste optie.

Ik lees in alles dat jij gaat voor een herstart, en dat inkleed voor jezelf (en naar anderen) met heel veel woorden en verklaringen en metaforen.
Je mag ook gewoon zeggen dat je door wilt gaan met je relatie met deze man maar dat jij alle touwtjes in handen wilt hebben.
Ik denk dat het daar op neer komt maar dat je daar tegenover vrienden, familie (en ook tegenover ons) niet voor uit wilt komen omdat velen daar iets van zullen vinden.

Maar het is jouw leven, jij moet het leven.

Verena11 zondag 18 december 2022 om 10:04

S-Groot schreef: ↑
18-12-2022 01:51
Ik begrijp je behoefte aan veiligheid, plus je behoefte aan macht. Maar er is nu niets gelijkwaardigs aan de relatie (jij hebt je alle macht toegeëigend) dus ik vraag me af hoe je van daaruit een doorstart naar een gezonde relatie zou kunnen maken.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je hem nu op straat zou moeten gooien ipv hem de kans geven een goede eigen plek te bemachtigen, maar zoals je er nu in staat en het vorm geeft komt op mij ongezond over (in elk geval voor de relatie). Maar wie weet is het voor jou juist heel helend om te ervaren dat je alle macht hebt en opent dat later deuren naar (meer) gelijkwaardigheid. Hoe zij jij dat zelf?

Ik denk ook dat dit geen uitgangspunt is voor een gezonde relatie. Of misschien wel een uitgangspunt, maar het kan niet zo blijven. Voor mij is het nu de manier om me goed te voelen binnen deze constructie, en dat mag van mij nu het uitgangspunt zijn. Zegt mijn therapeut ook: doe wat goed voelt voor jou, dat mag het uitgangspunt zijn. Gelijkwaardig partnerschap zou het mooist zijn in elke relatie; dit heeft meer te maken met het rechtzetten van een scheefgetrokken balans. Op de korte termijn noodzakelijk, niet houdbaar voor de langere, denk ik. Dan wordt hij een soort huiself. Ik denk ook dat mijn ex-man het beu raakt; en ik wil ook een echte partner. Voor nu werkt dit wel.

Anoniem_65e9b0826cfac zondag 18 december 2022 om 10:08

Ik zou het ook niet kunnen, ben ik heel eerlijk in. Maar wat voor jou werkt, daar gaat het om.

Verena11 zondag 18 december 2022 om 10:13

LolaP schreef: ↑
18-12-2022 01:07
Ik moest deze uitleg even 3 x lezen, maar het komt nu over alsof je gevoel van weggenomen veiligheid weg is doordat je nu zelf het huis bezit en niet meer getrouwd bent.
Dus je was bang dat hij jou eruit zou zetten en daardoor was je gevoel van veiligheid weg? En nu kan dat niet meer omdat het huis op jouw naam staat.
Dat je niet je baby die net geboren is kwijt wil zijn voor de halve week of elk weekend door een co-ouderschap snap ik.
Maar over een paar maanden is dat nog steeds zo. Dan is je baby wel iets ouder, maar het blijft moeilijk lijkt me om je kinderen niet altijd om je heen te hebben en niet te weten wat er met ze gebeurd bij hun vader.
Aansprakelijk voor hem ben je nog steeds als je nog gewoon samen woont.
Hij kan bij wijze van spreken nog steeds in een vlaag van verstandsverbijstering terug vallen en heel veel geld van de rekening halen bijvoorbeeld waardoor de buffer ook weg is.
Ik snap daarom ook niet echt dat je zegt dat wat hij ook doet niet op jouw gevoel van veiligheid van toepassing is.

Ik kan nergens meer door verrast worden. Ik weet wat voor vlees ik in de kuip heb. Als hij gekke dingen doet is hij weg en wordt de papieren werkelijkheid de echte. Ik leun niet meer op hem. Een huis is een basis, maar het gevoel erachter gaat natuurlijk over iets wat veel dieper gaat dan iets materieels. Als je hoogzwanger bent wil je je nestje maken, warmte en stabiliteit, toen kwam ik achter deze narigheid. Dat voelde echt als een aanslag op mijn hele werkelijkheid. Die is nu in kaart gebracht, inclusief duidelijkheid over wat blijft als hij weg is. Snap je er zo meer van? En een paar maanden is bij een baby algauw een derde leventje, niet niks.

Pontipiene zondag 18 december 2022 om 10:27

Beste Verena, ik begrijp het wel hoor, maar het is wel een verkrampte situatie. Hoe is hij met helpen met de kinderen en het huishouden? Onderhoud hij jullie helemaal financieel? Jammer dat het zo'n smeerpijp is......
Er is ter sprake gekomen dat je nog met hem naar bed gaat. Is dat omdat je werkelijk naar hem verlangt of ben je meer een bliksemafleider voor z'n niet meer zo geheime 'hobby'.

Jij bent in ieder geval meer waard dan dat.

Verena11 zondag 18 december 2022 om 10:32

Lekkerding schreef: ↑
18-12-2022 08:30
Ik lees in alles dat jij gaat voor een herstart, en dat inkleed voor jezelf (en naar anderen) met heel veel woorden en verklaringen en metaforen.
Je mag ook gewoon zeggen dat je door wilt gaan met je relatie met deze man maar dat jij alle touwtjes in handen wilt hebben.
Ik denk dat het daar op neer komt maar dat je daar tegenover vrienden, familie (en ook tegenover ons) niet voor uit wilt komen omdat velen daar iets van zullen vinden.

Maar het is jouw leven, jij moet het leven.

Als ik gewoon door wilde gaan had ik toch die trouwring om kunnen houden? Hem niet hoeven verbannen uit mijn bed? Hadden we niet beiden duizenden euro’s aan therapie en advocaten en notarissen hoeven besteden? Het is nu een voorlopig doorgaan onder totaal andere voorwaarden en met veel andere kennis en een geheel ander gevoel. Als ik iets geleerd heb is het dat dit een proces is en ik moet doen wat goed voelt. Dat doe ik nu, maar over een halfjaar kan dat er anders uitzien. Afhankelijk van mijn gevoel dan en van hoe we erbij staan, en natuurlijk afhankelijk van het respect voor mijn grenzen. En als ik er niet voor uit wil komen hoe het nu gaat had ik geen updates gegeven en hadden mijn vrienden en familie niks geweten. Dat is niet het geval.

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 18 december 2022 om 11:35

Je kunt jezelf indekken door te zeggen dat je jezelf gewapend hebt en weet welk vlees je in de kuip hebt. Maar je zit evengoed met verrot vlees in je kuip. Maar het verrassingseffect is nu minimaal inderdaad.

Anoniem_643ceef6393a8 zondag 18 december 2022 om 12:03

Verena11 schreef: ↑
18-12-2022 10:32
Als ik gewoon door wilde gaan had ik toch die trouwring om kunnen houden? Hem niet hoeven verbannen uit mijn bed? Hadden we niet beiden duizenden euro’s aan therapie en advocaten en notarissen hoeven besteden? Het is nu een voorlopig doorgaan onder totaal andere voorwaarden en met veel andere kennis en een geheel ander gevoel. Als ik iets geleerd heb is het dat dit een proces is en ik moet doen wat goed voelt. Dat doe ik nu, maar over een halfjaar kan dat er anders uitzien. Afhankelijk van mijn gevoel dan en van hoe we erbij staan, en natuurlijk afhankelijk van het respect voor mijn grenzen. En als ik er niet voor uit wil komen hoe het nu gaat had ik geen updates gegeven en hadden mijn vrienden en familie niks geweten. Dat is niet het geval.

Zoals ik al zei: het is jouw leven dat jij moet leven.

Dat je iemand graag WILT vertrouwen, betekent helaas niet dat je iemand ook KUNT vertrouwen. Helaas ben ik ervaringsdeskundig, ik bleef wel de detective spelen nadat er ellende was geweest en dat bracht me, na een poosje vertrouwen te hebben gehad en veel bezweringen van zijn kant "ik zal nooit meer vreemdgaan want ik weet nu wat ik heb en ik houd alleen van jou" nog meer ellende en weer vreemdgaan
Hij kon het domweg niet laten.

Blijf je grenzen bewaken en blijf op je hoede.

Actieve topics