Mijn man blijkt een hoerenloper

ardni schreef: ↑

31-01-2022 11:53

Ik denk niet dat het gaat om haar man.
Ik heb een kindje dat dezelfde leeftijd heeft als het jongste kind van TO(ongeveer).
Dat speciale gevoel als er kindje bijkomt, een fijn gezin zijn, samen genieten.

Het gaat niet alleen maar om de man, maar om het intense verlangen naar een gezin.
Een compleet onbeschadigd gezin en dat begrijp ik best denk ik.
We kunnen allemaal wel roepen dat we weg zouden gaan en een preek geven over eigenwaarde.

Het einde van zo een relatie kan veel betekenen
het einde van een tijdperk:

Het verlies van een maatje
eenzaamheid
alleenstaande ouder
Gebroken gezin
status verlies
verandering van financiele omstandigheden en daarmee mogelijk omstandigheden die anders zijn dan je vriendenkring.
het perfecte plaatje voor de buitenwereld valt in duigen
Waar voed je de kinderen op, hebben we niet allemaal een visie over de leefomgeving.

Eigenwaarde is belangrijk, maar als je voor je gevoel zoveel te verliezen hebt waar je de eigenwaarde aan meent te ontlenen blijft er weinig over.

Ja ik snap dat verlangen naar een onbeschadigd gezin, maar dat is in hun geval niet meer aan de orde. En kan het ook niet meer worden lijkt me als je zulke heftige dingen heb ontdekt over je partner.
Verder ken ik het gevoel van eenzaamheid na het verbreken van een relatie, maar eenzaamheid is altijd beter dan in het gezelschap van iemand zijn die geen respect voor je heeft.
En neem aan dat er ook wel genoeg mensen om haar heen zijn die haar willen helpen.
Verena geeft zelf aan dat de vriendenkring en familie al weet van het dubbel leven van haar man, dus dat perfecte plaatje voor de buitenwereld is al lang in duigen gevallen.
En financieel kan ze het ook zelf redden, heeft ze eerder geschreven.
Maar goed, het is gewoon voor mij onvoorstelbaar dat iemand die je zo psychisch mishandeld heeft en je eigenwaarde tot op t bot afgebroken heeft, dat je die nog 24/7 om je heen kan verdragen.
Want ze geeft zelf ook aan dat zij verlof heeft en hij met een burn-out thuis zit.
Kan je lang of kort over discussiëren, maar het gaat mijn inlevingsvermogen te boven.
Er is altijd een uitweg. Niemand hoeft zich zo slecht te laten behandelen.

Ik weet werkelijk waar niet wat ik over deze nieuwe plot-twist moet denken, met de man van TO die ook gezellig mee komt keuvelen in net zo'n opvallende schrijfstijl. Misschien is het tijd voor jullie eigen tv-show? Met de Big Reveal als hoogtepunt?

Om eenieder te beschermen tegen verder sarcasme zal ik verder maar niet meer reageren hier.

O, tuurlijk. Dat iemand serieus een hoop tijd gaat steken in iets sufs als een fake verhaaltje op een forum schrijven. Wat moet je leven dan leeg zijn. En wat zonde van je tijd en van iedereen die de moeite heeft genomen te reageren.

Is dit de Jerry Springer show ?

merelindesloot schreef: ↑

31-01-2022 21:29

Is dit de Jerry Springer show ?

En dan komt dan nu de.... moeder! Zij zal vertellen wat zíj van haar schoonzoon vindt. En dat hij haar ook in bed heeft proberen te krijgen, kun je het geloven? *hysterisch applaus*

Degenen die niet geloven dat het waar is, mogen dat geloven, en dat is prima, maar blijf dan ook uit dit topic weg aub, ipv steeds je ongeloof en sarcasme uit te blijven drukken..

Ik geloof zeker dat het waar is ! Het is alleen bizar allemaal en voor mij werkt het op mijn lachspieren zo bizar zijn de wendingen in dit verhaal.

Verena11 schreef: ↑

31-01-2022 20:47

Ja, ouders en een aantal vrienden weten ervan. Ze zijn geschokt, teleurgesteld, vol compassie (naar ons beiden), steunend. Van alles eigenlijk. Die biecht aan naasten was voor mij ook wel belangrijk om mijn man geloofwaardig te vinden in zijn intenties. Dat hij niet alleen de boel wil redden voor het mooie plaatje, maar er klaar voor is verantwoordelijkheid te nemen, ook ten overstaan van anderen die ons nabij zijn.

En over dat eerste: ik voelde me waardeloos door zijn gedrag, maar dat bén ik niet. Die conclusie mag ik toch zeker wel trekken? Los van wat hij vindt. Het lijkt er dus op dat hij helemaal niet aan mij dacht, wat totaal onbegrijpelijk blijft voor mij en eigenlijk iedereen, maar ik af met dit soort geheim seksgedrag vaak voor schijnt te komen. Verslaafden zijn egoïstisch waar het hun verslaving en omringende leugens betreft.

Natuurlijk ben jij niet waardeloos, verre van dat zelfs. Maar je man vond/vindt jou wel waardeloos, gezien zijn acties.

Aangezien je vertelde dat je man dit gedrag al vertoonde voordat hij met jou was, had nooit iemand iets in de gaten? Zijn ouders ook niet? Zijn broers of zussen ? Zijn vrienden? Studiegenoten? Collega's ?

Verena11 schreef: ↑

31-01-2022 20:47

Ja, ouders en een aantal vrienden weten ervan. Ze zijn geschokt, teleurgesteld, vol compassie (naar ons beiden), steunend. Van alles eigenlijk. Die biecht aan naasten was voor mij ook wel belangrijk om mijn man geloofwaardig te vinden in zijn intenties. Dat hij niet alleen de boel wil redden voor het mooie plaatje, maar er klaar voor is verantwoordelijkheid te nemen, ook ten overstaan van anderen die ons nabij zijn.

En over dat eerste: ik voelde me waardeloos door zijn gedrag, maar dat bén ik niet. Die conclusie mag ik toch zeker wel trekken? Los van wat hij vindt. Het lijkt er dus op dat hij helemaal niet aan mij dacht, wat totaal onbegrijpelijk blijft voor mij en eigenlijk iedereen, maar ik af met dit soort geheim seksgedrag vaak voor schijnt te komen. Verslaafden zijn egoïstisch waar het hun verslaving en omringende leugens betreft.

Lieve verena. Ik ben verslaafd geweest aan drugs. Dat schijnt dan hier op te lijken. En ja ik bagataliseerde mijn drugs gebruik wel maar ik loog niet tegen mijn geliefden, bracht ze niet in gevaar en beschaamde hun vertrouwen niet. Ik vertelde natuurlijk niet alles tegen iedereen maar kwetste ze niet keihard. Zelfs als je verslaafd bent weet je nog wel wat je doet en wat goed is en niet. Toen het uit de hand liep ben ik af gaan kicken. Ik kende toen mijn vriend nog niet maar hij weet het wel. Hij zei dat ie wel met me verder wilde maar niet als ik weer drugs zou gaan gebruiken. Dus ik weet wat ik op het spel zet als ik t wel doe. Dat is voor mij de ultieme stok achter de deur. Voor geen goed wil ik mijn lieve vriend kwijt. Dus ik gebruik geen drugs. En mocht ik toch ooit weer terugvallen (wat ik me nu niet kan voorstellen maar ze zeggen dat alle verslaafden wel eens terugvallen al is het jaren geleden) dan ga ik dat niet erger maken door er over te liegen. Dan gun ik mijn vriend zijn eigen keuze en ben ik gewoon eerlijk.

Ooit is de eerste keer geweest dat hij tegen je loog. Dat is echt een bewuste keuze geweest hoor. De andere keren kan je het in je hoofd misschien recht praten doordat die ene keer ook niet uitmaakt maar die eerste keer doe je echt bewust. Dan is de verslaving belangrijker dan je partner.

Aan de andere kant is een verslaafde op het moment dat hij verslaafd is continu met zijn verslaving bezig. Je bent bijna altijd aan het gebruiken, aan het denken aan gebruiken of plannen aan het maken om te gebruiken. Ik gebruikte alleen in het weekend maar ook doordeweeks dacht ik er heel erg vaak aan. Het draaide inderdaad niet om jou maar dat betekent dat het in jouw relatie ook niet om jou ging. Hij was namelijk alleen maar bezig met zijn verslaving verbergen en met zijn verslaving. Bij een sexverslaving betekent dat dus dat hij tijdens jullie hele relatie continu aan sex met andere vrouwen dacht, porno aan het kijken was, aan het uitzoeken welke sexwerker hij waar zou bezoeken, continu jouw schema tegen zijn mogelijke "shot" aan het leggen etc. Als hij naar je planning vroeg was het niet uit interesse maar om te weten of hij weer even langs prostituee kon. Jouw lieve man was dus tijdens jou hele huwelijk continu in zijn hoofd met sex met andere vrouwen bezig. Ook als jullie sex hadden en ook toen hij je zwanger maakte. Ook als hij met de kids bezig was. Dus ja het draaide nooit om jou maar het draaide dus ook echt nooit om jou. Ook niet op de momenten waarvan jij dacht dat hij met jou bezig was.

En vooral dat laatste lees ik ook terug in zijn reactie hier. Hij is alleen maar bezig met hem en hoe dingen voor hem zijn. Hij probeert wel heel politiek te verwoorden dat ie echt aan jou denkt door dingen die jij hem hebt gezegd te herhalen maar hij vertelt het nog steeds vanuit zijn oogpunt en waarom iets zo is gelopen en dan draait het toch weer om hem.

Ester perel zegt wel dat de 2 werelden naast elkaar bestonden maar de 2 werelden waren echt wel 1. Hij is geen schizofreen met 2 persoonlijkheden... als hij bij jou was dacht ie heus wel aan zijn verslaving (anders kon hij het ook niet plannen, verbergen etc). Mijn drugswereld en mijn gewone brave leven waren ook 2 werelden maar dat was meer het praktische. Ik dacht wel degelijk aan drugs en feesten als ik gewoon mijn normale leven leefde

TO, als je nu terugkijkt op je jaren relatie met hem, dan zie je toch dat abracadabra hierboven gelijk heeft? Allerlei situaties moeten je nu toch alles toelijken, nu je weet waar hij mee bezig was? Zo'n verslaving of bezigheid zit door het hele leven verweven.

[...]

Rocking schreef: ↑

31-01-2022 22:51

Zeg toch ook niet tegen jou dat je moet stoppen met schrijven omdat het te debiel voor woorden is dat mensen hier intrappen? Leven en laten leven ouwe gek.

Zo doe eens even aardig.

Trollhunten is verboden en iemand op de persoon aanvallen ook.

En trollhunten is ook gewoon rete irritant. Je weet nooit of iets echt is of niet. Als je het niet gelooft, ga lekker weg uit het topic maar dat trollhunter is gewoon kwetsend en stoort enorm.

Hoe dan ook, dit topic jumped the shark. Wijsheid gewenst aan alle betrokkenen.

Lieve Verena,

Gezien ons gesprek weet je dat ik het volste begrip heb voor iemand die niet gaat scheiden en bij haar/zijn partner blijft na vreemdgaan (hoe vaak en in welke vorm dan ook). MAAR gezien enkele regels uit jouw posts en die van je man begint mijn mening te veranderen, althans wat jullie situatie betreft.

Je schrijft in een van je posts "hij zegt er helemaal geen behoefte meer aan te hebben". In een andere post schrijf je (over het samen thuis zijn nu) "ik heb verlof en hij heeft een burn-out". Je man schrijft dat hij er alles aan zal doen om ZIJN huwelijk te redden:

Dat hij "er" NU geen behoefte aan heeft geloof ik hem voor 100%. Logisch: hij heeft het veel te druk met zijn therapie, de naasten weten het, hij is betrapt/ontmaskerd, hij moet redden wat er te redden valt en dat lukt want je hebt hem niet meteen de deur gewezen. Alle ogen zijn nu op hem gericht dus logisch dat hij nu niet naar de hoeren gaat. MAAR zodra jullie in rustiger vaarwater komen en/of in een periode dat het wat minder gaat zal hij terugvallen, binnen 6 maanden, dat garandeer ik je! Uiteraard maar voor één keer, als beloning voor zichzelf omdat hij het al maanden zo goed heeft gedaan of als afsluiter nog een laatste keer, ach een keertje maakt niet uit want "ik kan makkelijk zonder".

Jij hebt verlof en hij heeft een burn-out, are you kidding me? Je weet dat ik helaas "ervaringsdeskundige" (wat haat ik dat woord toch) ben en de houding van je man is zo belachelijk herkenbaar. Hij heeft het zo moeilijk, is in therapie, door zijn ouders en de opvoeding is hij zo geworden, alles is zo zwaar en moeilijk, hij heeft zo'n spijt en hij wil dit niet meer maar nu die burn-out en therapie en een kleintje erbij etc. etc. etc. Juist DIT zal hij altijd gebruiken als excuus, nu en in toekomst als hij de fout ingaat en bij het minste of geringste.

"ZIJN huwelijk" die hele post van je man...bbrrrrrrr, je man is gewoon een egotripper en nee hij denkt niet aan jou, heeft hij ook nooit gedaan en stop svp met te schrijven dat je het niet begrijpt. Ik hoop voor je dat je het juist NIET WIL begrijpen en het ook niet probeert!

Nog even over die speciale therapie van je man: mijn ex heeft JAREN therapie gevolgd bij verschillende gespecialiseerde therapeuten en het enige dat hij eruit had gepikt en geleerd had was NOG BETER LIEGEN. En jij meent dat hij na 4 trajectjes een betere man of beter persoon wordt? Na meer dan 20 jaren...wat zeg ik?...vanaf zijn jonge jaren liegen, bedriegen, hoeren en snoeren? (en dan laat ik die beelden van dierenporno even weg want daar kan ik helemaal niet tegen) en dan een korte "speciale therapie" en hij is verlost?

Resumé: zodra de storm is gaan liggen gaat hij binnen ca. 6 maanden de fout in, hij leert steeds beter liegen en je met nog mooiere woorden (therapie en lezen op dit forum maakt hem nog gehaaider) bewerken. Jij verlegt jouw grenzen steeds een beetje verder en over een aantal jaren denk je "had ik destijds maar de knoop doorgehakt".

Ik ben er nog steeds van overtuigd dat sommigen hun huwelijk kunnen redden maar in jouw geval zeg ik NU: run Verena run!
Ik wens je veel kracht en wijsheid!

Oh ja: mocht dit alles fake zijn zoals sommigen hier denken dan wens ik je al hetgeen toe wat je in dit topic hebt geschreven maar vooralsnog twijfel ik niet aan je oprechtheid.

Verena11 schreef: ↑

31-01-2022 19:27

Ja, dat wist ik wel, maar deel van de schok was dat mijn hele beeld van mijn werkelijkheid ineens niet meer klopte. Ik voelde me altijd geliefd en onze liefde was bijzonder, een zekerheid die er altijd was, waarop ik alles gebouwd had. En opeens zag ik mezelf weer voor me als hoogzwangere, net lief weggebracht door mijn zorgzame man met wie ik grapjes gemaakt had over mijn laatste loodjes als hoogzwangere werknemer en met wie ik net gezellig ontbeten had in de auto. En dan het besef dat zodra ik het kantoor in liep, hij meteen op zijn telefoon ging kijken naar een mogelijkheid tot seks met een ander. Terwijl ik zijn kind droeg, me aan het voorstellen was hoe het straks zou zijn met z’n vijven, zoveel waarde aan ons gezin en ons leven hechtte, terwijl hij…? Die hoogzwangere vrouw voelt zich waardeloos, niet belangrijk genoeg om rekening mee te houden, niet de moeite waard om trouw aan te zijn. Ik wéét dat ik niet waardeloos ben en dat hij hier degene is met een issue, maar ik vóél me in die herinnering wel waardeloos, en verbijsterd over onze niet-gedeelde werkelijkheid. Dat gevoel van waardeloosheid en verbijstering, die traumashock, dat hebben we (therapeut en ik) vandaag aangepakt met emdr. Het trauma is nog niet voorbij, maar de schok van de ontdekking was al wel te emdr’en zei mijn therapeut. Ik ben benieuwd of ik die wakkerschrikmomenten nog ga hebben nu, of dat dat nu minder wordt. Ik hoop het.

Wat een goede beslissing van je is het geweest om meteen in therapie te gaan om je gevoelens en gedachten meer te kanaliseren en te beginnen met de verwerking van die enorme klap op je hoofd die je hebt gekregen. De grootste ellende die vreemdgangers achter laten is dat ze hun partner achterlaten met een totaal gebrek aan zelfvertrouwen. Je moet dus niet alleen accepteren dat je belazerd bent maar ook nog eens jezelf vertrouwen opkrikken. Je voelt je afgewezen, je bent behandeld alsof je een idioot bent, een dommertje die bespeeld kan worden en toch niets in de gaten heeft.

Bedenk dat iedere relatie om vertrouwen draait en dat het juist een goed teken is als je niets gemerkt hebt. Het betekent dat jij vol liefde en vertrouwen in de relatie zat en dat is wie je bent. Jij kan je geven aan een partner, jij hebt die liefde dat je je kan/kon geven aan je partner, dat is geen gebrek, dat is hoe ieder mens zou moeten zijn.

Een relatie met een verslaafde werkt anders. Een verslaafde kan oprecht van iemand houden maar hooguit voor 70% die andere 30% is altijd op de achtergrond aanwezig met de verslaving. Als de druk toeneemt dan neemt de druk van de verslaving ook toe, een verslaafde moet dus zijn persoonlijkheid splitsen tussen zijn leven en verslaving.

Er zijn hier veel stellige reacties over wie je man is, hoe dit gaat aflopen en wat jij moet doen maar bedenk ook dat geen van ons met de stappen hoeft te leven die je wel of niet neemt. Je wil weten hoe dit afloopt, en het liefst vandaag nog, een definitieve beslissing brengt namelijk ook de rust die je zoekt en wil.

Op een bepaalde manier kan je het vergelijken met een intensieve renovatie van je geliefde huis wat eigenlijk tegen de grond moet worden gegooid. Tegen alle adviezen in begin je met een intensieve verbouwing terwijl het advies is om gewoon te verhuizen. Je begint er aan, het is een verbouwing waar geen end aankomt met alle tegenslagen en hoge kosten terwijl je niet weet of het huis ooit weer een stabiel gebouw wordt waar je weer met plezier in gaat wonen.

Z'on verbouwing duurt rustig minimaal een jaar en je zal regelmatig je beslissing vervloeken maar er is wel een reden waarom je die beslissing hebt genomen. Je bent een knokker en knokkers krijgen altijd te maken met de twijfels en goed bedoelde adviezen van anderen die je vooral van alles afraden en dat maakt je beslissing niet altijd makkelijker. Jij gaat voor de 'kansen' terwijl anderen liever voor verhuizen kiezen, geen troep, chaos, stress en inzinkingen, dan maar opnieuw beginnen in iets wat solide en stevig is, ook als dat betekent dat je je geliefde huis moet verlaten.

En weet je, als het je te veel wordt, dan verhuis je alsnog, dat is een keuze die je altijd kan maken. Het komt in ieder geval altijd goed omdat jij je hart blijft volgen en weet waarom je welke beslissing maakt.

Ik twijfel helemaal niet of dit topic echt is, en daardoor vind ik het juist zorgelijk.
TO lijkt alles van 'buiten' te bekijken en als een therapeut aan de slag te gaan, alsof het niet om haarzelf gaat.
Ik vind het vooral een hele hoop 'prietpraat' en leuke theorieen ipv dingen te willen/moeten zien zoals ze echt zijn, vaak een stuk simpeler dan alle erom-heen-gepraat. Maar dat maakt de werkelijkheid vaak lastiger, dus is een copingstrategie om de werkelijkheid maar niet aan te hoeven gaan.

Dat het na de dierenporno een nog triester en troostelozer verhaal/vertoning kon worden had ik niet verwacht, wat een doffe, doffe ellende bij elkaar.

Hoop dat de kinderen een goed en leuk netwerk om zich heen hebben en krijgen waar ze gezonde interacties en dynamiek zien plus dat ze nooit dit topic tegenkomen van hun ouders later.

En dan van haar kant bij elkaar blijven 'voor de kinderen'.
Ik zou m'n kinderen juist koste wat kost weg willen halen bij zo'n gevoelloze psychopaat.

Plus dat meelezen en zelfs reageren van die kerel hier. Beetje peilen waar jij allemaal mee zit en een goed verhaaltje verzinnen wat je graag wilt horen. Iemand naar de bek praten noemen we dat hier. Hij manipuleert je waar je bij staat en jij vind hem toch wel zoooooo zielig. Arme man.

En jullie leefden nog lang en gelukkig. Nouja, hij.

Verena, wat je man hier doet/deed, schrijven in jouw topic, is net zo'n machtsvertoning als de verwrongen handelswijzen die hij heeft als het gaat om vrouwen (en dieren). Daaraan kun je al zien dat zo'n therapie van 4 keer, 6 keer hem niet genezen heeft. Hij zoekt macht en controle, en dat blijft hij doen. En jij praat net als hij zeer beschouwend; dat is een veeg teken. Je kúnt nog niet beschouwend zijn als je nog in shock bent, je kúnt, wilt en 'moet' niet beschouwend zijn als je voor direct (en langlopend) trauma onder andere EMDR volgt. Je kúnt niet in de nog steeds onveilige machts- en controlesituatie zitten, heel veel woorden (met en tegen elkaar) gebruiken en dan denken dat je al ergens naar toe gaat. Waar je naar toe gaat nu is de afgrond. En misschien moet dat dan maar. Ik vind het schokkend om te zien hoe jij NIET voor jezelf zorgt, jezelf veilig stelt. Ik wil het helemaal niet meer over die man hebben. Niet meer. Ik wens je het goede en het wijze; uit de stront en de modder en kiezend voor rust en vrede en veiligheid. Mooilicht.

P.S. Seksverslaafd, nare jeugd, copingmechanisme: ...ker toch op. Ik baal er oprecht van dat mannen (en wellicht sommige vrouwen) dit excuus kunnen voeren, nu ook zichtbaar in de media, zodat GEEN verantwoordelijkheid hoeft te worden genomen. Deze man, jouw man dus, zou moeten kíezen voor hier alleen doorheen gaan. Voor overal dwars doorheen, lijden en kiezen voor ander gedrag. En áls het dan al een verslaving is, hoe kóm je er dan bij dat hij in vier tot zes keer therapie kan genezen? Laat je dat niet wijsmaken! Ik denk dat jullie geen van beiden in de reguliere GGZ terecht zijn gekomen (maar weten doe ik dat natuurlijk niet dus dit is een aanname); die wachtlijsten zijn langer dan hoe snel jullie allebei therapie kregen. Ik denk dat jullie geld genoeg hebben om particulier therapie in te kopen bij mensen die beweren dat ze een verslaafde (en nogmaals: hoezo verslaafde?!) in een paar sessies beter kunnen maken. Ik vind het allemaal zeer linke soep.

WAAROM moet jij zo dicht bij deze man blijven met de focus op HEM om zelf tot realisatie te komen en te helen? En DAN te kijken wat je voelt, weet, kent, wilt voor de toekomst? Waarom, waarom blijf je meteen al en continu plakken, de ogen op hem gericht, alsof de verlossing vanuit hem moet komen? Durf je niet te beslissen dat je je nu eerst op jezelf (en je kinderen) gaat focussen? Zonder nog te beslissen over zoiets als scheiden of blijven? Dat huwelijk is gewoon een overeenkomst hoor. Het onderzoeken waar je zelfliefde, je liefde en je geluk zitten, staan daar in feite los van. Zeker als er zo veel beschadigends gebeurt. Stel jezelf alsjeblieft eerst veilig, ga op eigen benen staan en voel wat is. En ja, ook ík ben ervaringsdeskundige, en juist dat eindeloos soebatten heeft mij uiteindelijk - jaren na dato - de meeste blijvende schade opgeleverd. Ik weet nu dat bij dit soort indringende gebeurtenissen, ontdekkingen, processen mijn eerste taak is: het schoon maken en houden, helderheid krijgen en rust vinden. Ik hoop zo dat jij dat ook kan gaan voelen, vóór dat er nóg meer schade volgt.

P.S.P.S. Even heel erg hard, maar ik vind dat je te maken hebt met een situatie die wat betreft heftigheid 'vergelijkbaar' is met wat nu headlines op NOS staat: "Leidse arts gebruikte eigen zaad bij vruchtbaarheidsbehandelingen." Dat is ook machtsvertoon, gewenste goddelijkheid, narcisme ten top. Weinig woorden vuilmaken aan die man; veel aandacht besteden aan liefde en heling van de betrokken vrouwen, (hún echtgenoten) en de betreffende kinderen. Slachtoffer zijn is iets wat je gebeurt en waar je op mag reageren met grenzen stellen. In de slachtofferrol gaan zitten, is dan weer iets heel anders; dat zijn gewoon jankverhalen. Sorry dat ik het allemaal zo over je uitstort, maar ik ben werkelijk zeer geschrokken van wat je vertelt, wat hier gebeurt en wat in jouw dagelijks leven lijkt te gebeuren.

Ik lees hier al een hele poos mee, ook vanuit herkenning uit een situatie uit het verleden (wel iets anders dan situatie van TO) maar heb nu toch de behoefte om te reageren.
Vooral (of eigenlijk alleen) omdat de man van TO zich hier nu ook meent in te moeten mengen.
Ik word er erg ongemakkelijk van dat hij dit topic kaapt en het nodig vindt zijn visie hier met ons te delen.

Dat gezegd hebbende: ik vind het ook niet verstandig dat TO haar man mee liet lezen. Dit forum kon voor haar juist een veilige plek zijn om hier haar emoties te uiten en te klankborden. Dat is het nu niet meer, want haar man kent haar nick en leest nu alles mee.

Zijn haantjesgedrag en machtsvertoon voelt voor mij plaatsvervangend onveilig.
Dat knagende gevoel begon bij mij al toen TO vertelde dat haar man op sommige posts met rollende ogen reageerde.

Ik snap het geanalyseer en therapeutische prietpraat van TO dan ook echt niet meer (sorry, ik kan het voor mezelf niet anders verwoorden dan dit...) en dat ze zelfs maar overweegt bij een man te blijven die haar zo ontzettend onrespectvol en neerbuigend behandelt.... Mijn broek zakt er van af.

Hoe kom je er toe Verena om hem op dit topic te wijzen? Of heeft hij het zelf gevonden? Dit is de enige plek waar het om jou draait en niet om hem en nu kun je ook hier niet meer anoniem je verhaal kwijt en verschillende meningen horen en afwegen voordat hij met z'n damage control reacties je weer gewild of ongewild probeert te beïnvloeden. Ik vind hetgeen slimme zet dit, hem mee te laten lezen.
En voor de man van; To is je Vrouw, ik begrijp niet hoe je zo afstandelijk over haar kan praten al kapende Haar topic

Ik hoop dat Verena hier nog durft te schrijven. Wat hier gebeurde is zó exemplarisch voor het hele probleem: zij geeft hem ruimte, hij overschrijdt die met veel machtsvertoon. Enabling noemen ze dat.