Relaties
alle pijlers
Mijn man had een affaire
zaterdag 1 oktober 2022 om 19:45
Hoi allemaal,
Voorop gesteld: ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Advies, van me af schrijven, ik weet het niet.
Ik ben inmiddels bijna zes jaar getrouwd met mijn man. Eind augustus ben ik er achter gekomen dat hij al zo'n twee-en-half jaar een affaire heeft gehad met een andere vrouw. Deze vrouw woont in een ander stad, en zij hebben elkaar zo'n keer of vijf gezien gedurende deze periode. Ik ben erachter gekomen doordat zij mij benaderde nadat mijn man de affaire heeft beëindigd. Alles van de afgelopen twee-en-half jaar voelt als een leugen. In die periode hebben we samen een huis gekocht, een hond geadopteerd uit het asiel, mooie reizen gemaakt, samen besloten dat ik zou stoppen met anticonceptie, etc.
En nu? Ik weet het niet. We hebben geen kinderen dus dat houdt me niet tegen. We waren hier wel mee bezig, maar dat gaat op dit moment natuurlijk niet gebeuren. Enerzijds wil ik blijven; mijn man heeft al een afspraak staan voor relatietherapie en heeft inmiddels ook een afspraak bij een psycholoog voor zichzelf.
Anderzijds denk ik; waarom zou ik mezelf zo tekort doen om te blijven? Wat heb ik eraan? Het vertrouwen is weg, ik wil uiteindelijk wel kinderen en wordt er ook niet jonger op.
Ik heb hier verder ook niet echt iemand om mee te praten in real life; ik vind dat lastig. Stel dat we eruit komen, dan zit er voor altijd een stempel op onze relatie.
Ik vind het echt heel lastig. Heeft iemand zinnig advies/ervaringen/hetzelfde meegemaakt of wil gewoon een luisterend oor bieden?
Voorop gesteld: ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Advies, van me af schrijven, ik weet het niet.
Ik ben inmiddels bijna zes jaar getrouwd met mijn man. Eind augustus ben ik er achter gekomen dat hij al zo'n twee-en-half jaar een affaire heeft gehad met een andere vrouw. Deze vrouw woont in een ander stad, en zij hebben elkaar zo'n keer of vijf gezien gedurende deze periode. Ik ben erachter gekomen doordat zij mij benaderde nadat mijn man de affaire heeft beëindigd. Alles van de afgelopen twee-en-half jaar voelt als een leugen. In die periode hebben we samen een huis gekocht, een hond geadopteerd uit het asiel, mooie reizen gemaakt, samen besloten dat ik zou stoppen met anticonceptie, etc.
En nu? Ik weet het niet. We hebben geen kinderen dus dat houdt me niet tegen. We waren hier wel mee bezig, maar dat gaat op dit moment natuurlijk niet gebeuren. Enerzijds wil ik blijven; mijn man heeft al een afspraak staan voor relatietherapie en heeft inmiddels ook een afspraak bij een psycholoog voor zichzelf.
Anderzijds denk ik; waarom zou ik mezelf zo tekort doen om te blijven? Wat heb ik eraan? Het vertrouwen is weg, ik wil uiteindelijk wel kinderen en wordt er ook niet jonger op.
Ik heb hier verder ook niet echt iemand om mee te praten in real life; ik vind dat lastig. Stel dat we eruit komen, dan zit er voor altijd een stempel op onze relatie.
Ik vind het echt heel lastig. Heeft iemand zinnig advies/ervaringen/hetzelfde meegemaakt of wil gewoon een luisterend oor bieden?
woensdag 5 oktober 2022 om 10:11
Wat jammer dat jij jouw eigen ervaring zo projecteert op de rest van de wereld en dan ook nog vanuit zo'n slachtofferrol. Er zijn namelijk echt mensen waarbij dit wel mogelijk bleek. Die door een diep dal zijn gegaan samen, maar er ook weer samen uit gekropen zijn. Natuurlijk is hun relatie niet meer hetzelfde als daarvoor, maar het is wel degelijk weer een gelukkige relatie.Joséphine schreef: ↑04-10-2022 01:18@Bellinis: mensen die iets moois van hun huwelijk maken na nog veel erger bedrog: daar geloof ik niks van. Het dreigt eerder een schijnvertoning te worden. Een uit de hand gelopen feestavond die eindigt met een slippertje, kan men in de meeste gevallen vergeven. Een lange affaire is een andere zaak.
Jammer genoeg ben ook ik ervaringsdeskundige en ik kan je alleen maar aanbevelen: v e r l a a t h e m !
....
Wat een onzin dat een vreemdganger een zaadje zou planten in jouw hoofd. De enige die dingen in jouw hoofd plant, ben jezelf. En hoe je dat zaadje laat groeien heb je ook zelf zeggenschap over.
Ik vraag me af hoe blij jouw kinderen zullen zijn wanneer ze leren dat jij je leven hebt 'geofferd' door bij hun vader te blijven. Wat voor voorbeeld is dat? Wie doe je nu werkelijk een plezier met deze door jou zelf gekozen façade?
woensdag 5 oktober 2022 om 10:17
Lemon schreef: ↑05-10-2022 10:11Wat jammer dat jij jouw eigen ervaring zo projecteert op de rest van de wereld en dan ook nog vanuit zo'n slachtofferrol. Er zijn namelijk echt mensen waarbij dit wel mogelijk bleek. Die door een diep dal zijn gegaan samen, maar er ook weer samen uit gekropen zijn. Natuurlijk is hun relatie niet meer hetzelfde als daarvoor, maar het is wel degelijk weer een gelukkige relatie.
Wat een onzin dat een vreemdganger een zaadje zou planten in jouw hoofd. De enige die dingen in jouw hoofd plant, ben jezelf. En hoe je dat zaadje laat groeien heb je ook zelf zeggenschap over.
Ik vraag me af hoe blij jouw kinderen zullen zijn wanneer ze leren dat jij je leven hebt 'geofferd' door bij hun vader te blijven. Wat voor voorbeeld is dat? Wie doe je nu werkelijk een plezier met deze door jou zelf gekozen façade?
Ik ben het helemaal eens met je post. Het kan wel degelijk weer werken en je kunt zeker weer gelukkig worden samen. Nee het is nooit meer hetzelfde maar moet dat dan? Wie zegt dat anders slechter is? In mijn geval is het inderdaad anders... maar ook beter.
Het kan ook niet meer werken. En niet beter worden. Maar TO heeft de keuze hierin. Zij mag aangeven wat ze wil. Er is geen goed of fout daarin.
woensdag 5 oktober 2022 om 10:57
Lorem_Ipsum schreef: ↑05-10-2022 10:54Het kan wel weer werken, maar als er geen kinderen zijn, vind ik het niet zo nodig om het te moeten laten werken.
Waarom niet? Als kinderen de enige reden zijn om het wel te willen laten werken wat heb je dan samen verder nog over?
Je moet het weer laten werken omdat je dat samen wil. Omdat er nog genoeg andere dingen zijn die leuk zijn samen, omdat je nog van elkaar houdt, omdat je deel uit wil maken van elkaars leven. Wanneer de enige gemeenschappelijke deler nog kinderen zijn is er onvoldoende basis en dan zou ik er voor kiezen om uit elkaar te gaan eerlijk gezegd.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:04
Nee, niet dat kinderen de enige gemeenschappelijke deler zijn (ik heb en wil niet eens kinderen), maar in mijn optiek zijn er genoeg leuke mensen waarmee ik een relatie aan kan gaan zonder bedrogen te hoeven worden.MrsMorrison schreef: ↑05-10-2022 10:57Waarom niet? Als kinderen de enige reden zijn om het wel te willen laten werken wat heb je dan samen verder nog over?
Je moet het weer laten werken omdat je dat samen wil. Omdat er nog genoeg andere dingen zijn die leuk zijn samen, omdat je nog van elkaar houdt, omdat je deel uit wil maken van elkaars leven. Wanneer de enige gemeenschappelijke deler nog kinderen zijn is er onvoldoende basis en dan zou ik er voor kiezen om uit elkaar te gaan eerlijk gezegd.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:05
Wat betreft 'het weer laten werken'. Hebben we hier gepoogd na affaire 1. Dat 'zaadje' waar eerder over geschreven is, is voor mij herkenbaar en bleef wel zitten. Uiteindelijk kwam jaren later affaire 2. Dat kwam ook nog eens uit per toeval (oude schoolvriendin kwam langs en bleek ook link te hebben met minnares...), en niet doordat echtgenoot zelf er mee kwam. Affaire bleek toen al beeindigd.
En nu zit ik in de fase hoe verder. Op papier is dit natuurlijk zo klaar als een klontje 'STOP'. In het echte leven ingewikkelder met verantwoordelijkheid voor kinderen etc. Zoals Josephine schreef 'voor een vlieg op de muur ziet het eruit als een leuke relatie', ook wij hebben nog lol, fijne vakanties etc, maar qua partner is het 2nd best. In mijn hoofd ben ik redelijk uitgecheckt. Maar ook ik heb het definitieve besluit nog even uitgesteld, ook al zijn we nu een jaar verder...
En nu zit ik in de fase hoe verder. Op papier is dit natuurlijk zo klaar als een klontje 'STOP'. In het echte leven ingewikkelder met verantwoordelijkheid voor kinderen etc. Zoals Josephine schreef 'voor een vlieg op de muur ziet het eruit als een leuke relatie', ook wij hebben nog lol, fijne vakanties etc, maar qua partner is het 2nd best. In mijn hoofd ben ik redelijk uitgecheckt. Maar ook ik heb het definitieve besluit nog even uitgesteld, ook al zijn we nu een jaar verder...
woensdag 5 oktober 2022 om 11:06
Lorem_Ipsum schreef: ↑05-10-2022 11:04Nee, niet dat kinderen de enige gemeenschappelijke deler zijn (ik heb en wil niet eens kinderen), maar in mijn optiek zijn er genoeg leuke mensen waarmee ik een relatie aan kan gaan zonder bedrogen te hoeven worden.
Ik snap wat je bedoeld hoor... en ik heb dat ook altijd gezegd van mezelf (hier ook geen kinderen) en toch is het anders gelopen bij ons. Dus ik ben wat genuanceerder geworden daarover.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:10
Bij mij speelt ook nog mee, ik vind het totaal niet erg geen relatie te hebben, dus als het me allemaal teveel moeite kost heb ik liever niets. Dat zegt waarschijnlijk ook wel heel veel over mij en hoe ik tegen relaties aankijk!MrsMorrison schreef: ↑05-10-2022 11:06Ik snap wat je bedoeld hoor... en ik heb dat ook altijd gezegd van mezelf (hier ook geen kinderen) en toch is het anders gelopen bij ons. Dus ik ben wat genuanceerder geworden daarover.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:10
Jij zit volgens mij niet meer in de fase van 'hoe nu verder' als er al een jaar voorbij is. Dan zit je te wachten tot ofwel hij er de stekker eruit trekt, of de volgende affaire. Want die komt geheid natuurlijk.aubergientje schreef: ↑05-10-2022 11:05Wat betreft 'het weer laten werken'. Hebben we hier gepoogd na affaire 1. Dat 'zaadje' waar eerder over geschreven is, is voor mij herkenbaar en bleef wel zitten. Uiteindelijk kwam jaren later affaire 2. Dat kwam ook nog eens uit per toeval (oude schoolvriendin kwam langs en bleek ook link te hebben met minnares...), en niet doordat echtgenoot zelf er mee kwam. Affaire bleek toen al beeindigd.
En nu zit ik in de fase hoe verder. Op papier is dit natuurlijk zo klaar als een klontje 'STOP'. In het echte leven ingewikkelder met verantwoordelijkheid voor kinderen etc. Zoals Josephine schreef 'voor een vlieg op de muur ziet het eruit als een leuke relatie', ook wij hebben nog lol, fijne vakanties etc, maar qua partner is het 2nd best. In mijn hoofd ben ik redelijk uitgecheckt. Maar ook ik heb het definitieve besluit nog even uitgesteld, ook al zijn we nu een jaar verder...
Wat ontzettend zonde van je tijd en je leven dit.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:19
Waaruit maar weer blijkt dat er niet 1 juiste keuze is om te maken.
Dat maakt het ook zo moeilijk. Je moet kiezen wat bij jou past, maar op het moment dat je hiermee geconfronteerd wordt, is het moeilijk om te weten wat er nu precies bij jou past in zo'n situatie waar je (hopelijk) niet eerder mee te maken hebt gehad. Je staat midden in een storm van emoties, hebt al moeite om overeind te blijven en dan moet je ook nog eens weten wat je bij jou past. Onmogelijke opgave. Daar heb je meer tijd voor nodig.
Forummers die hun eigen ervaring en hun eigen keuze projecteren op de situatie van TO en denken daarmee het enige juiste advies te geven, slaan naar mijn mening de plank volledig mis. TO is de enige die hier een keuze in kan maken. Ervaringen van anderen kunnen helpen, meningen niet.
Dat maakt het ook zo moeilijk. Je moet kiezen wat bij jou past, maar op het moment dat je hiermee geconfronteerd wordt, is het moeilijk om te weten wat er nu precies bij jou past in zo'n situatie waar je (hopelijk) niet eerder mee te maken hebt gehad. Je staat midden in een storm van emoties, hebt al moeite om overeind te blijven en dan moet je ook nog eens weten wat je bij jou past. Onmogelijke opgave. Daar heb je meer tijd voor nodig.
Forummers die hun eigen ervaring en hun eigen keuze projecteren op de situatie van TO en denken daarmee het enige juiste advies te geven, slaan naar mijn mening de plank volledig mis. TO is de enige die hier een keuze in kan maken. Ervaringen van anderen kunnen helpen, meningen niet.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:20
@tig; ik snap helemaal dat je dat denkt. Zo stond ik er ook in voor dit alles. En toch heb ik geen zin in het 'gedoe', co-ouderschap/halve weken moeder zijn, terwijl ik met een 2nd best relatie fulltime moeder ben. Ik weet het niet. En ik heb echt geen minderwaardigheidscomplex, ook een fijn netwerk, financieel onafhankelijk etc. Dus op dat vlak geen belemmeringen.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:20
Lorem_Ipsum schreef: ↑05-10-2022 11:10Bij mij speelt ook nog mee, ik vind het totaal niet erg geen relatie te hebben, dus als het me allemaal teveel moeite kost heb ik liever niets. Dat zegt waarschijnlijk ook wel heel veel over mij en hoe ik tegen relaties aankijk!
Haha ja zo kun je het ook bekijken... maar een relatie moet normaliter ook niet teveel moeite kosten voor mij hoor. Alleen in die tijd was het gewoon zwaar... heb ook veel geleerd over mezelf daardoor... en voor mij was deze relatie de moeite waard om voor te vechten. Als ik geestelijk al uitgecheckt zou zijn geweest dan had het ook niet meer gewerkt. Dan moet je idd de stekker eruit trekken.
Zoals ik kan lezen is TO (nog) niet op dat punt dat ze geestelijk uitgecheckt is. En natuurlijk is dan de 1e reactie hey niet met mij ik ben er klaar mee... maar wanneer je dan wat langer na gaat denken komt verdriet en liefde boven drijven. Ik snap ook dat het moeilijk is door te gaan met de relatie wanneer anderen om je heen weten van de affaire en deze je geadviseerd hebben de stekker eruit te trekken... dat je toch een soort druk ervaart om ermee te stoppen omdat dat de meest logische beslissing is voor velen. Daarom wilde ik een tegengeluid geven, het kan nog wel werken als je allebei wil en compleet eerlijk bent overal over. Oja... en het de tijd wil geven...
woensdag 5 oktober 2022 om 11:23
@Lemon; helemaal mee eens. Ervaringsverhalen kunnen helpen om jouw eigen situatie van verschillende kanten te belichten. Uiteindelijk is het jouw besluit, en dat is altijd een goed besluit. Het enige wat ik mee wil geven, luister naar je onderbuikgevoel, want dat geeft meestal de juiste richting.
Oja, en praat er toch over met een goede vriendin, desnoods digitaal. Maak een afspraak en zeg dat je graag ongestoord wil kunnen praten, zet allebei een pot thee en doe alsof je bij elkaar bent. Het is echt fijn om je hard te kunnen luchten.
Oja, en praat er toch over met een goede vriendin, desnoods digitaal. Maak een afspraak en zeg dat je graag ongestoord wil kunnen praten, zet allebei een pot thee en doe alsof je bij elkaar bent. Het is echt fijn om je hard te kunnen luchten.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:25
Lemon schreef: ↑05-10-2022 11:19Waaruit maar weer blijkt dat er niet 1 juiste keuze is om te maken.
Dat maakt het ook zo moeilijk. Je moet kiezen wat bij jou past, maar op het moment dat je hiermee geconfronteerd wordt, is het moeilijk om te weten wat er nu precies bij jou past in zo'n situatie waar je (hopelijk) niet eerder mee te maken hebt gehad. Je staat midden in een storm van emoties, hebt al moeite om overeind te blijven en dan moet je ook nog eens weten wat je bij jou past. Onmogelijke opgave. Daar heb je meer tijd voor nodig.
Forummers die hun eigen ervaring en hun eigen keuze projecteren op de situatie van TO en denken daarmee het enige juiste advies te geven, slaan naar mijn mening de plank volledig mis. TO is de enige die hier een keuze in kan maken. Ervaringen van anderen kunnen helpen, meningen niet.
Ik weet niet of je laatste zin (ook) betrekking heeft op mij maar ik wil geenszins mijn ervaring op TO projecteren als enige juiste. Het is volledig haar eigen keuze en ik had al eerder gezegd dat er geen goed of fout bestaat daarin. Het enige wat TO nodig heeft is tijd, ruimte en rust om na te kunnen denken.
Ik wilde alleen een tegengeluid geven op de meeste reacties die aangeven dat ze de relatie moet beëindigen. Het kan ook wel weer werken...
woensdag 5 oktober 2022 om 11:36
Nee, ik vind jouw berichten inderdaad meer genuanceerd in vergelijking met een aantal anderen. En ik denk ook dat het voor TO fijn is om van beide kanten ervaringen te horen, zowel van degenen die zijn gebleven als van degenen die zijn weggegaan.MrsMorrison schreef: ↑05-10-2022 11:25Ik weet niet of je laatste zin (ook) betrekking heeft op mij maar ik wil geenszins mijn ervaring op TO projecteren als enige juiste. Het is volledig haar eigen keuze en ik had al eerder gezegd dat er geen goed of fout bestaat daarin. Het enige wat TO nodig heeft is tijd, ruimte en rust om na te kunnen denken.
Ik wilde alleen een tegengeluid geven op de meeste reacties die aangeven dat ze de relatie moet beëindigen. Het kan ook wel weer werken...
Het delen van ervaringen en redenen die je voor jouw keuze had, kan helpend zijn.
Het alleen maar roepen: GA WEG of je zal nooit meer een gelukkige dag in je leven hebben, is dat niet naar mijn idee.
woensdag 5 oktober 2022 om 11:41
Lemon schreef: ↑05-10-2022 11:36Nee, ik vind jouw berichten inderdaad meer genuanceerd in vergelijking met een aantal anderen. En ik denk ook dat het voor TO fijn is om van beide kanten ervaringen te horen, zowel van degenen die zijn gebleven als van degenen die zijn weggegaan.
Het delen van ervaringen en redenen die je voor jouw keuze had, kan helpend zijn.
Het alleen maar roepen: GA WEG of je zal nooit meer een gelukkige dag in je leven hebben, is dat niet naar mijn idee.
Dat laatste is altijd makkelijk roepen vanaf de zijlijn vind ik. En daar help je TO inderdaad niet mee. Ze zal, hoe moeilijk het ook is, tot eigen inzicht moeten komen hierin.
woensdag 5 oktober 2022 om 14:33
Ik ben nog maar tot hier gekomen, dus ik weet niet wat er in de tussentijd is gezegd en geschreven.GreenTea schreef: ↑01-10-2022 20:17Lorem_Ipsum: Toen ik sprak zei ze dat ze nooit van mij heeft geweten maar schijnbaar is ze er achter gekomen doordat er bepaalde documenten (van de koop van het huis - we wonen niet in NL dus dit is op te zoeken) online stonden en toen heeft ze me op mijn werktelefoon gebeld.
MeredithG: Enerzijds denk ik zeker dat ik dit moet doen. Ik begrijp ook niet zo goed wat me tegenhoud
Bellinis: Bedankt voor dit verhaal. Ik begrijp heel goed dat als je kinderen hebt, het nog lastiger is.
Daar zit mijn twijfel ook: we hebben geen kinderen, ik kan vrij makkelijk weg. Wat ook meespeelt is dat ik dus nu midden dertig ben, en dan het gevoel heb wat als ik nooit meer iemand ontmoet. Ik weet dat dit geen goede reden is om te blijven en wil dus ook niet daarom blijven. Maar ik merk aan mezelf dat ik wel heel erg op zie tegen het opnieuw opbouwen van mijn leven, het vertrouwde (nou ja, hoe vertrouwd is dit natuurlijk) op te geven en mijn leven en toekomst achter te laten. Het is toch rouwen om een toekomst die ik dacht te hebben met hem.
Wat ook niet meehelpt is dat we niet in NL wonen. Mijn man en ik zijn beiden NL maar samen hiernaar toe geëmigreerd. Ik vind het denk ik nog moeilijker om hier opnieuw te beginnen. Ik vind het zo verwarrend allemaal.
Ga heel goed bij jezelf te rade wat jij wilt! Om een heel lang verhaal wat kort neer te zetten:
Ik wilde altijd graag kinderen, (ex-)vriend wist het nog niet. Na een aantal jaar wist ie het wel: Definitief nee, geen kinderen. Ik was toen bijna 34. Durfde de relatie niet te beëindigen want ik wist wat ik had en niet wat ik ervoor terug zou krijgen. En ik dacht niet dat iemand mij de moeite waard zou vinden.
Een aantal jaar later, ik was toen 36, hadden (ex-)vriend en ik al een behoorlijke tijd geen seks gehad. Ik heb dat bespreekbaar gemaakt want ik miste dat. Hij noemde als reden onder andere dat ie van me walgde (heel grappig om te horen). Ik heb aangegeven dat ik wel meer wilde op dat gebied en dat ik het anders buiten de deur ging zoeken.
Gebeurde niks... ik viel inderdaad voor de charmes van een andere man die me wel wilde. Voelde me daar schuldig over, dus ik heb het opgebiecht. Een hele boze (ex-)vriend. Heel terecht vond ik dat toen.
Behoorlijke problemen gehad en weer besloten om ervoor te gaan. Toen ik te horen kreeg dat mijn (ex-)vriend ook vreemd was gedaan en wel gedurende een behoorlijk lange tijd. Zij dacht dat ze een soort van relatie hadden. Hij vond van niet. Zij heeft mij dus ook, via via zelfs, benaderd. Eerst was ik boos op haar omdat zij het in de openbaarheid bracht. En ik wilde met alles wat in mij zat mijn middelvinger tegen haar opsteken. Zo van: Jij maakt mijn relatie niet kapot.
(Ex-)vriend en ik hebben daardoor nog 3 jaar doorgesukkeld met veel ups en downs... en toen durfde ik de knoop toch door te hakken. Op mijn 40e heb ik uiteindelijk de stekker eruit getrokken. Ik kwam al heel snel daarna mijn huidige vriend tegen waarmee ik hartstikke gelukkig ben.
Maar wat heb ik er kindtechnisch spijt van gehad dat ik niet op mijn bijna 34e de stekker uit die relatie heb getrokken.
Wat ik ermee wil zeggen is dit. Het is nu misschien nog niet voor te stellen, maar je gaat iemand anders vinden. Iemand die jou wel de moeite waard vindt en die jou niet wil belazeren. Die alles wat hij nodig heeft bij jou vindt. Iemand die jou 2,5 jaar lang weet te belazeren en jou dan ook nog indirect de schuld geeft is jou niet waard. Daar ben je veel te goed voor. Echt waar!
woensdag 5 oktober 2022 om 14:45
Ja, we zijn hier toch van de zijlijn, dat kan op een forum toch niet anders?MrsMorrison schreef: ↑05-10-2022 11:41Dat laatste is altijd makkelijk roepen vanaf de zijlijn vind ik. En daar help je TO inderdaad niet mee. Ze zal, hoe moeilijk het ook is, tot eigen inzicht moeten komen hierin.
Het is juist de frisse blik van buiten, die je misschien weer even laat zien hoe je ook al weer over bepaalde zaken dacht toen je er niet middenin zat.
woensdag 5 oktober 2022 om 14:50
Lorem_Ipsum schreef: ↑05-10-2022 14:45Ja, we zijn hier toch van de zijlijn, dat kan op een forum toch niet anders?
Het is juist de frisse blik van buiten, die je misschien weer even laat zien hoe je ook al weer over bepaalde zaken dacht toen je er niet middenin zat.
Nee ik bedoel meer het alleen roepen Ga Weg en wat een zak hooi en je zult nooit meer een dag gelukkig zijn en dat zonder enige onderbouwing. Dat is makkelijk roepen vanaf de zijlijn.
woensdag 5 oktober 2022 om 17:04
Gister even een dagje uitgecheckt geweest - even een dag naar de sauna met een vriendin. Heb het er niet in detail over gehad, maar wel verteld dat de relatie in zwaar weer zit. Ze was begripvol en misschien dat ik het haar toch ga vertellen de volgende keer dat ik afspreek met haar.
Ik lees hier veel goede adviezen en ervaringen. Ik heb er wel heel veel aan hoor, vind het fijn te lezen dat anderen besloten weg te gaan en ze weer een leuke partner vonden, maar ook fijn om te lezen dat het toch weer goed kwam als ze bleven bij een partner die vreemd ging.
Ik herken ook wat iemand eerder zei, dat je man opeens alles voor je doet en niet meer de man was op wie je verliefd was. Hij doet nu echt alles wat ik vraag van hem; de dingen in huis die gemaakt moeten worden, mij willen meenemen met winkelen, naar sportwedstrijden etc. Deze dingen deden we normaal ook wel, maar niet zo vaak. En we praten veel. Niet altijd, want hij is natuurlijk weg, maar hij komt af en toe langs of we spreken ergens af en praten. Ik merk dat het helpt in het verwerken, in ieder geval dat ik het een plekje probeer te geven dat ik ben bedrogen. Of ik nu blijf of niet, dit gaat effect hebben op al mijn relaties met een partner, of dat nou met mijn huidige man is of een ander.
Iets anders waar ik veel aan dacht is wat iemand anders eerder ook postte, dat ik hem nooit meer echt zou kunnen vertrouwen rondom de juf van mijn potentiele kinderen, of die collega van hem, of de verloskundige of wat dan ook. Dat is iets waar ik me ook echt zorgen om maak en nu aan denk. Ik weet niet of die rust ooit terugkeert en dat is voor mij toch wel belangrijk. Wil niet elke keer moeten afvragen wat hij aan het doen is of waar hij is, of met wie. Voor degenen die zijn gebleven (ookal is het niet perse goedgekomen); is dat ooit weggegaan? Of was dat een reden om er mee te stoppen?
Ik lees hier veel goede adviezen en ervaringen. Ik heb er wel heel veel aan hoor, vind het fijn te lezen dat anderen besloten weg te gaan en ze weer een leuke partner vonden, maar ook fijn om te lezen dat het toch weer goed kwam als ze bleven bij een partner die vreemd ging.
Ik herken ook wat iemand eerder zei, dat je man opeens alles voor je doet en niet meer de man was op wie je verliefd was. Hij doet nu echt alles wat ik vraag van hem; de dingen in huis die gemaakt moeten worden, mij willen meenemen met winkelen, naar sportwedstrijden etc. Deze dingen deden we normaal ook wel, maar niet zo vaak. En we praten veel. Niet altijd, want hij is natuurlijk weg, maar hij komt af en toe langs of we spreken ergens af en praten. Ik merk dat het helpt in het verwerken, in ieder geval dat ik het een plekje probeer te geven dat ik ben bedrogen. Of ik nu blijf of niet, dit gaat effect hebben op al mijn relaties met een partner, of dat nou met mijn huidige man is of een ander.
Iets anders waar ik veel aan dacht is wat iemand anders eerder ook postte, dat ik hem nooit meer echt zou kunnen vertrouwen rondom de juf van mijn potentiele kinderen, of die collega van hem, of de verloskundige of wat dan ook. Dat is iets waar ik me ook echt zorgen om maak en nu aan denk. Ik weet niet of die rust ooit terugkeert en dat is voor mij toch wel belangrijk. Wil niet elke keer moeten afvragen wat hij aan het doen is of waar hij is, of met wie. Voor degenen die zijn gebleven (ookal is het niet perse goedgekomen); is dat ooit weggegaan? Of was dat een reden om er mee te stoppen?
woensdag 5 oktober 2022 om 18:29
Ik snap heel goed wat je bedoelt... en na ik ben gebleven (hij ook) en dat vertrouwen moet langzaam weer komen. De onrust trekt langzaam weg. Althans bij mij dan... in het begin was ik uiteraard erg wantrouwend wanneer hij te laat thuis was, wanneer hij even niet bereikbaar was en hij het gezellig had op de sportschool... ik noem maar wat. Maar daar moet je wel over in gesprek blijven. En een normaal gesprek zonder verwijten. Dat laatste is weg moeilijk want zodra er woorden waren kwam het vreemdgaan ter sprake... op een gegeven moment hebben we echt samen gesproken van hey, we willen bij elkaar blijven dan moeten we dit hoofdstuk ook afsluiten. Dus niet meer met een ruzie voor de voeten gooien, niet meer wantrouwend zijn als hij een avond op stap gaat... alsof ik een knop om moest zetten. En mij is het wel gelukt, dat is geen garantie dat het bij jou ook zo werkt natuurlijk. Maar blijven die gevoelens te lang aanwezig dan denk ik dat de relatie niet meer gaat werken, voor allebei niet. Want jij vertrouwt hem niet en hij heeft constant het gevoel onder een vergrootglas te liggen bij alles wat hij doet of wil doen.
Dus ja ergens wel vergeven en vergeten. Dat heeft bij ons heel goed gewerkt. Niet struisvogelen dat is wat anders, want ik kan nu veel beter met hem praten en eventuele zorgen ergens over uitten en hij andersom ook met mij. Het heeft ons eigenlijk alleen maar sterker gemaakt hoe cliché dat ook mag klinken.
Dus ja ergens wel vergeven en vergeten. Dat heeft bij ons heel goed gewerkt. Niet struisvogelen dat is wat anders, want ik kan nu veel beter met hem praten en eventuele zorgen ergens over uitten en hij andersom ook met mij. Het heeft ons eigenlijk alleen maar sterker gemaakt hoe cliché dat ook mag klinken.
woensdag 5 oktober 2022 om 18:56
MrsMorrison schreef: ↑05-10-2022 18:29
TO: dit is was een ervaringsverhaal, geen advies. Ik weet hoe vreselijk dit nu voor jou moet zijn. Gun jezelf ajb de tijd om een 'doorvoelde' stap te maken.
ollegrieze wijzigde dit bericht op 06-10-2022 07:21
81.36% gewijzigd
woensdag 5 oktober 2022 om 21:25
Bedankt voor jullie ervaringsverhalen. Ik neem het mee. Ik had echt nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ik merk wel dat de afstand me goed doet, ik kan zo goed nadenken over wat er is gebeurt en hoe hij het aanpakt. Ik ben ook vooral boos dat ookal heb ik niets fout gedaan, ik wel met de zooi zit en de zooi moet oplossen - hoe dan ook. Blijf ik bij hem, moeten we er samen voor gaan. Ga ik weg, dan ook moet ik werken aan het een plek geven etc etc.
Ik merk ook dat ik nog veel met haar bezig ben. Ik kijk op haar social media en heb een sterke mening over haar, voel een soort competitie. Ik weet dat zij geen contact meer hebben, maar ik kan er niets aan doen. Ik zou gewoon zo graag willen weten hoe hun interacties waren. Was het liefdevol? Gaf hij haar echt het idee dat er en toekomst in zat? Ik merk dat ik mezelf wel gek maak met die vragen. Als ik ze aan hem vraag, beantwoord hij ze allemaal, maar het antwoord geloof ik niet altijd. Ik vergelijk mezelf ook niet perse met haar, en gek genoeg heb ik ook nooit het idee gehad dat hij bij me weg zou gaan voor een ander, of in ieder geval, dat hij me wilde verlaten voor haar. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het enorm fout is wat hij heeft gedaan.
Ik merk wel dat de afstand me goed doet, ik kan zo goed nadenken over wat er is gebeurt en hoe hij het aanpakt. Ik ben ook vooral boos dat ookal heb ik niets fout gedaan, ik wel met de zooi zit en de zooi moet oplossen - hoe dan ook. Blijf ik bij hem, moeten we er samen voor gaan. Ga ik weg, dan ook moet ik werken aan het een plek geven etc etc.
Ik merk ook dat ik nog veel met haar bezig ben. Ik kijk op haar social media en heb een sterke mening over haar, voel een soort competitie. Ik weet dat zij geen contact meer hebben, maar ik kan er niets aan doen. Ik zou gewoon zo graag willen weten hoe hun interacties waren. Was het liefdevol? Gaf hij haar echt het idee dat er en toekomst in zat? Ik merk dat ik mezelf wel gek maak met die vragen. Als ik ze aan hem vraag, beantwoord hij ze allemaal, maar het antwoord geloof ik niet altijd. Ik vergelijk mezelf ook niet perse met haar, en gek genoeg heb ik ook nooit het idee gehad dat hij bij me weg zou gaan voor een ander, of in ieder geval, dat hij me wilde verlaten voor haar. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het enorm fout is wat hij heeft gedaan.
woensdag 5 oktober 2022 om 21:42
Ik snap dit wel heel goed eigenlijk. Je stapt toch uit je fijne leventje, je omgeving en uit het fulltime moederschap. Ik snap dat je dat niet zomaar doet als je geen slaande ruzie hebt of iets dergelijks. Er zijn vaak zoveel aspecten die meespelen, dat is voor een buitenstaander niet in te schatten. En op dit vlak moet je toch echt doen wat zelf goed voor jou voelt.aubergientje schreef: ↑05-10-2022 11:20@tig; ik snap helemaal dat je dat denkt. Zo stond ik er ook in voor dit alles. En toch heb ik geen zin in het 'gedoe', co-ouderschap/halve weken moeder zijn, terwijl ik met een 2nd best relatie fulltime moeder ben. Ik weet het niet. En ik heb echt geen minderwaardigheidscomplex, ook een fijn netwerk, financieel onafhankelijk etc. Dus op dat vlak geen belemmeringen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
