Relaties
alle pijlers
Mijn moeder is 1 brok zenuwen, omdat ik ruzie heb met mijn zus...
maandag 7 mei 2007 om 08:17
Mijn zus en ik zijn nooit erg close geweest....maar de laatste jaren botst het steeds vaker...er is al een periode van 1 jaar geen contact geweest en daarna is dit contact weer hersteld...maar ook daarna was het contact erg weinig en stroef....eigenlijk komen wij elkaar alleen op verjaardagen en dergelijke tegen...sinds eind vorig jaar is er weer wat voorgevallen waarbij mijn zus de telefoon er op heeft gegooid...sindsdien heb ik nooit meer wat van haar vernomen....ik heb altijd gezegd als zij mij belt om haar excuus aan te bieden of te praten ben ik altijd bereid om te praten, maar zij ziet nooit de schuld bij zichzelf het is altijd een ander....nooit kan ik iets tegen haar zeggen wat mij dwars zit, want dit eindigt altijd met ruzie....zij ziet het als verwijt en kritiek...ik ben iemand die wil praten over dingen die mij dwarszitten, maar zij houd liever haar mond vooral geen confrontatie...zo zijn wij ook wel opgevoed....je kunt niks tegen elkaar zeggen...maar ik doe dat wel...mag je ook bij mij doen graag zelfs anders kun je toch niet met elkaar omgaan?
Maar goed waar het nou allemaal om gaat....is dat mijn moeder zich dit heel erg aantrekt en helemaal op is van de zenuwen....
Als moeder zijnde is dit het ergste wat je kunt overkomen...mijn hart is gebroken..ik ben op van de zenuwen Dit zijn uitspraken die ik steeds te horen krijg (ze trilt als een rietje) ziet er jaren ouder uit. Mijn zus en ik zijn dik in de 30 volwassen vrouwen dus.... ik vind het voor mijn moeder heel erg dat zij zich dit zo aantrekt,,,maar goed wat moet ik hiermee?
Als ik mijn zus op een verjaardag tegenkom zal ik haar altijd groeten ...maar wij zullen niet gezellig met elkaar gaan kletsen. Mijn moeder vind het verschrikkelijk dat wij geen contact meer hebben en gaat er bijna aan onderdoor....nu moet ik zeggen dat mijn moeder altijd een erg nerveus type is geweest.
Na onze 1 e ruzie hebben wij het weer bijgelegd meerendeel voor mijn moeder....omdat het mij ook pijn doet dat zij er zoveel verdriet van heeft...maar aan de andere kant vind ik dit ook niet mijn verantwoording en zeg ook tegen haar dat zij dit zich niet zo moet aantrekken..
Wat vinden jullie van deze situatie?
Maar goed waar het nou allemaal om gaat....is dat mijn moeder zich dit heel erg aantrekt en helemaal op is van de zenuwen....
Als moeder zijnde is dit het ergste wat je kunt overkomen...mijn hart is gebroken..ik ben op van de zenuwen Dit zijn uitspraken die ik steeds te horen krijg (ze trilt als een rietje) ziet er jaren ouder uit. Mijn zus en ik zijn dik in de 30 volwassen vrouwen dus.... ik vind het voor mijn moeder heel erg dat zij zich dit zo aantrekt,,,maar goed wat moet ik hiermee?
Als ik mijn zus op een verjaardag tegenkom zal ik haar altijd groeten ...maar wij zullen niet gezellig met elkaar gaan kletsen. Mijn moeder vind het verschrikkelijk dat wij geen contact meer hebben en gaat er bijna aan onderdoor....nu moet ik zeggen dat mijn moeder altijd een erg nerveus type is geweest.
Na onze 1 e ruzie hebben wij het weer bijgelegd meerendeel voor mijn moeder....omdat het mij ook pijn doet dat zij er zoveel verdriet van heeft...maar aan de andere kant vind ik dit ook niet mijn verantwoording en zeg ook tegen haar dat zij dit zich niet zo moet aantrekken..
Wat vinden jullie van deze situatie?
maandag 7 mei 2007 om 08:29
Moeilijke vraag. Langs de ene kant vind ik het ook wat overdreven van je moeder. Natuurlijk is niet leuk als je kinderen niet met elkaar kunnen opschieten, maar dat komt heus wel vaker voor. En jullie zijn allebei volwassen, dus eigenlijk vind ik dat ze jullie zelf moet laten kiezen hoe jullie met elkaar omgaan. Blijkbaar kunnen jullie nog wel samen gevraagd worden op feesten e.d. en groeten jullie elkaar dan ook, dus ook die praktische problemen zijn er niet voor haar.
Ben je zeker dat ze het zich echt zo aantrekt en dat het niet gewoon een soort emotionele chantage is? (Ik vraag het maar hoor, ik ken je moeder natuurlijk niet)
Als je zeker weet dat dit niet zo is, kan ik me wel voorstellen dat je wel inzit met de gezondheid van je moeder. Ik kan best begrijpen dat er veel redenen zijn om niet meer met je zus om te gaan. Maar is het echt niet mogelijk om gewoon dat alles even opzij te zetten? Je zus gaat waarschijnlijk toch niet meer veranderen en je moeder heeft hartzeer van het verbroken contact. Natuurlijk moet je niet zomaar alles pikken. Maar als jullie het contact heel oppervlakkig houden (praten over koetjes en kalfjes) en voor mijn part een beetje 'doen alsof' is dat misschien al genoeg voor je moeder. Je hoeft daarom niet met haar af te spreken. Gewoon wat met elkaar praten als je elkaar ziet, is waarschijnlijk voldoende. Je zal misschien op feesten jezelf een beetje moeten forceren, maar het geeft je voor de rest veel gemoedsrust.
Ben je zeker dat ze het zich echt zo aantrekt en dat het niet gewoon een soort emotionele chantage is? (Ik vraag het maar hoor, ik ken je moeder natuurlijk niet)
Als je zeker weet dat dit niet zo is, kan ik me wel voorstellen dat je wel inzit met de gezondheid van je moeder. Ik kan best begrijpen dat er veel redenen zijn om niet meer met je zus om te gaan. Maar is het echt niet mogelijk om gewoon dat alles even opzij te zetten? Je zus gaat waarschijnlijk toch niet meer veranderen en je moeder heeft hartzeer van het verbroken contact. Natuurlijk moet je niet zomaar alles pikken. Maar als jullie het contact heel oppervlakkig houden (praten over koetjes en kalfjes) en voor mijn part een beetje 'doen alsof' is dat misschien al genoeg voor je moeder. Je hoeft daarom niet met haar af te spreken. Gewoon wat met elkaar praten als je elkaar ziet, is waarschijnlijk voldoende. Je zal misschien op feesten jezelf een beetje moeten forceren, maar het geeft je voor de rest veel gemoedsrust.
maandag 7 mei 2007 om 09:20
Hoi Nimf2, bedankt voor jou reactie!
Mijn moeder is een type wat zich overal druk om maakt...is altijd zenuwachtig en trillerig...maar toen ik haar gister zag schrok ik enorm zo op van de zenuwen echt zielig vind ik dat.....mijn zus en ik hebben elkaar na die ruzie over de telefoon niet meer gezien. Op verjaardagen kwam het vaak net zo uit dat wij elkaar niet zagen. Met moederdag of op de verjaadag van mijn moeder gaan wij elkaar voor het eerst weer zien. En daar maakt mijn moeder zich dus zoooo druk om . Ik zeg al tegen mijn moeder ik doe normaal hoor...als ik mijn zus wat te zeggen heb doe ik het wel eerder en niet bij jullie...maar evengoed is ze bloednerveus. Ik vind dit echt geen gezonde toestand. Ik heb na onze vorige ruzie dus ook al toegegeven om mijn moeder te sparen...maar nu zit ik echt niet fout....anders had ik dit echt wel toegegeven! en daarbij komt ook nog dat mijn zus de telefoon er heeft opgegooid en verder nooit meer wat van zich heeft laten horen. Ik ben dan misschien koppig,,,,,maar heb echt zoiets van ik ga haar nu niet meer bellen dat moet nu echt vanuit mijn zus komen.
Hele vervelende situatie...moet zeggen dat ik het voor mijn moeder het ergst vind ,,,maar ja dit soort dingen gebeuren nou eenmaal in het leven.. Was mijn zus een vriendin geweest had ik haar nooit meer willen en hoeven zien,,,maar nu zijn er meedere mensen bij betrokken.
Op deze manier ga ik mijn nog bijna schuldig voelen omdat mijn moeder er zo inder lijdt...
Mijn moeder is een type wat zich overal druk om maakt...is altijd zenuwachtig en trillerig...maar toen ik haar gister zag schrok ik enorm zo op van de zenuwen echt zielig vind ik dat.....mijn zus en ik hebben elkaar na die ruzie over de telefoon niet meer gezien. Op verjaardagen kwam het vaak net zo uit dat wij elkaar niet zagen. Met moederdag of op de verjaadag van mijn moeder gaan wij elkaar voor het eerst weer zien. En daar maakt mijn moeder zich dus zoooo druk om . Ik zeg al tegen mijn moeder ik doe normaal hoor...als ik mijn zus wat te zeggen heb doe ik het wel eerder en niet bij jullie...maar evengoed is ze bloednerveus. Ik vind dit echt geen gezonde toestand. Ik heb na onze vorige ruzie dus ook al toegegeven om mijn moeder te sparen...maar nu zit ik echt niet fout....anders had ik dit echt wel toegegeven! en daarbij komt ook nog dat mijn zus de telefoon er heeft opgegooid en verder nooit meer wat van zich heeft laten horen. Ik ben dan misschien koppig,,,,,maar heb echt zoiets van ik ga haar nu niet meer bellen dat moet nu echt vanuit mijn zus komen.
Hele vervelende situatie...moet zeggen dat ik het voor mijn moeder het ergst vind ,,,maar ja dit soort dingen gebeuren nou eenmaal in het leven.. Was mijn zus een vriendin geweest had ik haar nooit meer willen en hoeven zien,,,maar nu zijn er meedere mensen bij betrokken.
Op deze manier ga ik mijn nog bijna schuldig voelen omdat mijn moeder er zo inder lijdt...
maandag 7 mei 2007 om 09:34
Zet je moeder je zus ook zo onder druk? Of weet je dat niet?
Het klinkt inderdaad wel naar emotionele chantage en daarnaast lijkt het erop of alle initiatief van jou moet komen nu.
Ik denk toch dat open kaart spelen naar je moeder in ieder geval voor jouw gemoedsrust beter zou zijn, zo van Mam ik snap dat het heel vervelend voor je is, maar ik ben niet van plan om steeds dingen tegen mijn zin in te doen omdat jij er nerveus van wordt, terwijl het mijn zus is die zou moeten inbinden.
Vervelend voor je, dit!! In ieder geval wel heel veel sterkte.
Het klinkt inderdaad wel naar emotionele chantage en daarnaast lijkt het erop of alle initiatief van jou moet komen nu.
Ik denk toch dat open kaart spelen naar je moeder in ieder geval voor jouw gemoedsrust beter zou zijn, zo van Mam ik snap dat het heel vervelend voor je is, maar ik ben niet van plan om steeds dingen tegen mijn zin in te doen omdat jij er nerveus van wordt, terwijl het mijn zus is die zou moeten inbinden.
Vervelend voor je, dit!! In ieder geval wel heel veel sterkte.
maandag 7 mei 2007 om 09:58
Ik heb geen idee of zij dit ook bij mijn zus doet...maar ik krijg inderdaad het gevoel alsof ze van mij verwacht die stap te nemen. Begrijp me goed voor je moeder heb je alles over nietwaar..maar dit is een gevoelskwestie en mijn gevoel zegt ook dat het niet normaal is dat een moeder zoveel druk gaat uitoefenen zodat wij het weer " goed" maken .... en zij weer lekker kan slapen. Ik heb er zelf ook verdriet van dat ik geen contact meer heb met mijn zus,,,maar goed als het niet werkt leg ik mij er dan bij neer anders beinvloed het je hele leven en dat is niet de bedoeling...dit is dus wel aan de gang bij mijn moeder....maar (sorry dat ik het zeg) het is volgens mij ook een deel eigenbelang...zij is bang dat er straks geen vejaardagen, kerst enz..samen gevierd kunnen worden....zij maakt zich altijd erg druk over hoe dingen gaan lopen enz ..
Pfff lastig he? ik denk dat ik straks mijn moeder maar even opbel en haar mijn gevoel deel...en ook even vragen of zij dit ook met mijn zus bespreekt. Ik ben gewoon iemand (net als zovelen) die niet met dingen blijf zitten...ik wil het uitspreken op een nette manier...in mijn familie kan dat niet loopt altijd uit op ruzie...zo dus ook met mijn zus! maar ja als je ermee blijft zitten .... word je dus ( net zoals mijn moeder) en ook wel mijn zus een onwijse zenuwpees...dat is toch geen leven.
Ben gewoon bang dat mijn moeder er bij neerklapt en dan ga ik me echt schuldig voelen....
Pfff lastig he? ik denk dat ik straks mijn moeder maar even opbel en haar mijn gevoel deel...en ook even vragen of zij dit ook met mijn zus bespreekt. Ik ben gewoon iemand (net als zovelen) die niet met dingen blijf zitten...ik wil het uitspreken op een nette manier...in mijn familie kan dat niet loopt altijd uit op ruzie...zo dus ook met mijn zus! maar ja als je ermee blijft zitten .... word je dus ( net zoals mijn moeder) en ook wel mijn zus een onwijse zenuwpees...dat is toch geen leven.
Ben gewoon bang dat mijn moeder er bij neerklapt en dan ga ik me echt schuldig voelen....
maandag 7 mei 2007 om 12:13
Hoi, wat een lastige situatie zeg! Ik heb echt precies hetzelfde meegemaakt en ook mijn moeder ging er volledig aan onderdoor. Vond ik ook heel zielig, als ze (inderdaad) zo zat te trillen/huilen/op mijn gevoel praten enz enz. Ik nam het haar trouwens ook niet kwalijk, want zo is ze gewoon altijd geweest. Mijn moeder maakt zichzelf altijd het middelpunt van de ellende op de wereld, en zij weet het altijd zo te brengen dat zij het grote slachtoffer is van wat er gebeurd. Mijn moeder had 'hartkloppingen' van de situatie, zoals ze elke dag weer vertelde. Hoe het voor mij was om zo'n ruzie te hebben met mijn zusje (en beste vriendin) daar dacht ze niet aan.
Dit is denk ik wel meer een probleem van je moeder dan van jullie, want zo is er volgende keer wel weer wat anders waar ze van over haar toeren zal zijn en jullie kunnen niet alle problemen voor je moeder oplossen. Dat zenuwachtige is iets waar ze zelf ook aan moet werken. Met mijn zusje en mij is alles weer goed gekomen (na 3 jaar stilte) en we zijn nu weer elkaars beste vriendinnetjes. Maar als dat niet was gebeurd had ik het ook niet kunnen veranderen voor mijn moeder.
Mijn moeder is zo'n 3 jaar geleden begonnen met antidepressiva, omdat ze gewoon erg gespannen en angstig en depressief was en dat heeft haar veel goed gedaan. Ze is van een magere, zenuwachtige vrouw een wat gezelligere, rustigere (soms zelfs luie!!) moeder geworden. Op het moment dat ze daaraan begon hadden mijn zusje en ik nog ruzie, maar dat trok ze zich niet meer zo erg aan. Het is denk ik meer haar probleem dan die van jullie, dus misschien zou je met haar kunnen praten dat ze hulp zou kunnen zoeken voor het feit dat ze (ik begreep) altijd zo gespannen reageert op moeilijke situaties, dat is voor haarzelf natuurlijk ook verschrikkelijk.....
Wie weet komt alles ook nog goed met je zus, ik hoop het voor je, maar dat kun je toch niet forceren....
Succes!
Dit is denk ik wel meer een probleem van je moeder dan van jullie, want zo is er volgende keer wel weer wat anders waar ze van over haar toeren zal zijn en jullie kunnen niet alle problemen voor je moeder oplossen. Dat zenuwachtige is iets waar ze zelf ook aan moet werken. Met mijn zusje en mij is alles weer goed gekomen (na 3 jaar stilte) en we zijn nu weer elkaars beste vriendinnetjes. Maar als dat niet was gebeurd had ik het ook niet kunnen veranderen voor mijn moeder.
Mijn moeder is zo'n 3 jaar geleden begonnen met antidepressiva, omdat ze gewoon erg gespannen en angstig en depressief was en dat heeft haar veel goed gedaan. Ze is van een magere, zenuwachtige vrouw een wat gezelligere, rustigere (soms zelfs luie!!) moeder geworden. Op het moment dat ze daaraan begon hadden mijn zusje en ik nog ruzie, maar dat trok ze zich niet meer zo erg aan. Het is denk ik meer haar probleem dan die van jullie, dus misschien zou je met haar kunnen praten dat ze hulp zou kunnen zoeken voor het feit dat ze (ik begreep) altijd zo gespannen reageert op moeilijke situaties, dat is voor haarzelf natuurlijk ook verschrikkelijk.....
Wie weet komt alles ook nog goed met je zus, ik hoop het voor je, maar dat kun je toch niet forceren....
Succes!
maandag 7 mei 2007 om 12:37
Hoi December77....toch wel fijn om te lezen dat er nog meer mensen in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten..want af en toe denk ik echt waar ben ik in terecht gekomen...
Heb net ook vernomen dat het zelfs tenkoste gaat van hun relatie (moeder en vriend)....en hun gezondheid.
Nog nooit heeft ze gevraagd hoe ik mij voel onder de situatie..misschien ook omdat ik nuchter reageer...ik laat mij echt niet (meer) gek maken door deze situatie. Heb zelf ook 2 dochters..en zou het vreselijk vinden als zij later niet met elkaar door 1 deur kunnen maar zou niet mijn hele leven verwoesten is toch niet normaal.
Ik heb er zelf ook wel aan gedacht dat zij misschien eens met een dokter moet praten...want dit is niet normaal straks krijgt ze nog een inzinking denk ook wel dat er nog meer speelt want kan mij haast niet voorstellen dat je hiervan zo overstuur bent. Het is inderdaad haar of hun (met vriend samen) probleem aan het worden.
Misschien dat medicijnen haar een heel ander mens maken, want dit gun je niemand hoor zoveel stresssss.....
Maar goed hoe breng je dit...zonder weeeer ruzie te krijgen? mijn moeder slikt ook al bijna haar hele leven slaappillen.
Bedankt voor alle reacties en als er nieuws is hou ik jullie op de hoogte...fijn om zo even je verhaal te doen en verschillende menigen te lezen.....want heel soms ga je zelfs aan jezelf twijfelen..
Heb net ook vernomen dat het zelfs tenkoste gaat van hun relatie (moeder en vriend)....en hun gezondheid.
Nog nooit heeft ze gevraagd hoe ik mij voel onder de situatie..misschien ook omdat ik nuchter reageer...ik laat mij echt niet (meer) gek maken door deze situatie. Heb zelf ook 2 dochters..en zou het vreselijk vinden als zij later niet met elkaar door 1 deur kunnen maar zou niet mijn hele leven verwoesten is toch niet normaal.
Ik heb er zelf ook wel aan gedacht dat zij misschien eens met een dokter moet praten...want dit is niet normaal straks krijgt ze nog een inzinking denk ook wel dat er nog meer speelt want kan mij haast niet voorstellen dat je hiervan zo overstuur bent. Het is inderdaad haar of hun (met vriend samen) probleem aan het worden.
Misschien dat medicijnen haar een heel ander mens maken, want dit gun je niemand hoor zoveel stresssss.....
Maar goed hoe breng je dit...zonder weeeer ruzie te krijgen? mijn moeder slikt ook al bijna haar hele leven slaappillen.
Bedankt voor alle reacties en als er nieuws is hou ik jullie op de hoogte...fijn om zo even je verhaal te doen en verschillende menigen te lezen.....want heel soms ga je zelfs aan jezelf twijfelen..
donderdag 10 mei 2007 om 11:11
Het ligt helemaal aan de situatie dus het is moeilijk om je advies te geven. Jij schrijft dat je zus en jij nooit geklikt hebben, dat is iets wat dan niet opeens wel zal gebeuren. Zelf heb ik een ruzie met mijn zus bijgelegd voor mijn moeder. Zus en ik waren altijd behoorlijk close maar in een rotperiode waarin alles fout liep kregen we ruzie. Allebei weigerden we toe te geven tot mijn moeder erg ziek werd. In een gesprek gaf ze aan dat er maar 1 ding was wat ze graag wou en dat was dat mijn zus en ik onze ruzie bijlegden. OMdat we allebei enorm van onze moeder houden en het een gelukkig vrouw is (gelukkig heeft ze haar ziekte overleefd!) hebben we dat gedaan. In eerste instantie ging het niet van een leien dakje en meer dan 'hoe gaat het' en ' goed en met jou' kwamen we niet. Toch is het contact weer gegroeid en zijn we nu -jaren later- net zo goed met elkaar als voor die ruzie. We hebben het er zelden over maar als het ter sprake komt beseffen we allebei dat die ruzie niet ontstaan is omdat we een hekel aan elkaar hadden maar omdat we door verdriet en boosheid in die situatie terecht kwamen. Ik ben erg blij dat mijn moeder ervoor gezorgd heeft dat het terug goed is tussen ons. Ik had er niet aan moeten denken dat mijn moeder overleden zou zijn met het verdriet van 2 dochters die een hekel aan elkaar hadden. Ik heb zelf ook kinderen en dat lijkt me vreselijk. Maar nogmaals: dit is mijn verhaal, ik kan me voorstellen dat het bij jullie heel anders is. Sterkte ermee.
donderdag 10 mei 2007 om 11:41
Het is jouw probleem niet dat jouw moeder zo is. Ondanks dat jullie familie zijn zijn jullie kennelijk totaal verschillende types. Dat jullie zussen zijn, wil niet zeggen dat jullie dan ook maar met elkaar kunnen opschieten. Je moeder moet proberen te accepteren dat bepaalde zaken nu eenmaal zo liggen en dat jij en je zus nu eenmaal niet zo'n band hebben waarop zij gehoopt heeft.
donderdag 10 mei 2007 om 22:22
Bedankt weer voor jullie reacties! ik denk dat als de band tussen 2 zussen goed was en er ontstaat ruzie dat het wel makkelijker wordt om het weer goed te maken....wij zijn nooit close geweest dus dat is toch lastiger...
Ik heb mijn moeder opgebeld en gezegd dat zij zich teveel aantrekt en dat het logisch is dat zij hier verdriet om heeft maar hoe zij er op reageert niet gezond meer is...zij maakt het haar probleem in plaats van ons probleem! heb ook gezegd als wij bij haar zijn en wij kunnen niet normaal tegen elkaar doen (wat ik niet verwacht) dan schop je ons er maar uit...en als mijn zus er niet tegen kan om in dezelfde ruimte te zitten als ik blijft ze maar weg en vice versa...mijn moeder moet veel harder worden...schijnt dus ook dat mijn zus haar heeft gevraagd te kiezen wie er van ons op moederdag mag komen...schetst een beetje een beeld hoe mijn zus in elkaar zit..
Maar goed heb een goed gesprek met mijn moeder gehad en zij waardeert het zeer dat ik mij zorgen om haar maak maar dat ik het niet voor haar goed kan maken...ik zeg niet dat het nooit meer goed komt maar op dit moment zit dat er gewoon niet in. Helaas want ik vind het zelf ook erg verdrietig heb maar 1 zus....maar ja ik hoef niet alles te pikken om de lieve vrede te bewaren...zo zit ik niet in elkaar.
Ik heb mijn moeder opgebeld en gezegd dat zij zich teveel aantrekt en dat het logisch is dat zij hier verdriet om heeft maar hoe zij er op reageert niet gezond meer is...zij maakt het haar probleem in plaats van ons probleem! heb ook gezegd als wij bij haar zijn en wij kunnen niet normaal tegen elkaar doen (wat ik niet verwacht) dan schop je ons er maar uit...en als mijn zus er niet tegen kan om in dezelfde ruimte te zitten als ik blijft ze maar weg en vice versa...mijn moeder moet veel harder worden...schijnt dus ook dat mijn zus haar heeft gevraagd te kiezen wie er van ons op moederdag mag komen...schetst een beetje een beeld hoe mijn zus in elkaar zit..
Maar goed heb een goed gesprek met mijn moeder gehad en zij waardeert het zeer dat ik mij zorgen om haar maak maar dat ik het niet voor haar goed kan maken...ik zeg niet dat het nooit meer goed komt maar op dit moment zit dat er gewoon niet in. Helaas want ik vind het zelf ook erg verdrietig heb maar 1 zus....maar ja ik hoef niet alles te pikken om de lieve vrede te bewaren...zo zit ik niet in elkaar.
