Relaties
alle pijlers
Mijn postnatale depressie en reactie vriendin
zondag 3 juli 2022 om 21:17
Ik zit in een zware postnatale depressie, mijn dagen zijn veelal gevuld met angst, dwanggedachten en paniekaanvallen. Ik vind het jammer dat ik weinig hoor van mijn vriendin. Het is nogal ingewikkeld, omdat zij lastig kinderen kan krijgen en al drie jaar hiermee bezig is. Dat vind ik uiteraard vervelend voor haar en haar man en ik gun ze echt een kindje.
We hebben het hier vaak over. Maar als ik nu probeer te vertellen hoe ik me voel, begint ze over andere dingen te praten, alsof ze het er niet over wil hebben. Gisteren zei ze ineens dat ze het gezeur vindt, omdat ik blij mag zijn dat ik in ieder geval een kind heb gekregen en ze het liever niet meer wil horen. Nu moet ik zeggen dat alles sowieso al te veel voor me is op dit moment, maar dit deed me best wel zeer.
Ik zit nu na stapsgewijs opbouwen sinds 4 dagen aan de aanbevolen hoeveelheid antidepressiva en ik heb er klachten van. Zo lijken mijn angsten en somberheid iets toegenomen. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen energie om vanuit mijn initiatief dit nu uit te praten. Maar ik vind het wel vervelend. Dat het bij hen moeilijk is om zwanger te raken, dat vind ik ook heel naar voor ze en ik begrijp dat dat gevoelig ligt. Maar dat heeft natuurlijk niks te maken met de toestand waarin ik nu verkeer.
Zouden jullie contact op nemen om te praten of niet? Wat zouden jullie doen?
We hebben het hier vaak over. Maar als ik nu probeer te vertellen hoe ik me voel, begint ze over andere dingen te praten, alsof ze het er niet over wil hebben. Gisteren zei ze ineens dat ze het gezeur vindt, omdat ik blij mag zijn dat ik in ieder geval een kind heb gekregen en ze het liever niet meer wil horen. Nu moet ik zeggen dat alles sowieso al te veel voor me is op dit moment, maar dit deed me best wel zeer.
Ik zit nu na stapsgewijs opbouwen sinds 4 dagen aan de aanbevolen hoeveelheid antidepressiva en ik heb er klachten van. Zo lijken mijn angsten en somberheid iets toegenomen. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen energie om vanuit mijn initiatief dit nu uit te praten. Maar ik vind het wel vervelend. Dat het bij hen moeilijk is om zwanger te raken, dat vind ik ook heel naar voor ze en ik begrijp dat dat gevoelig ligt. Maar dat heeft natuurlijk niks te maken met de toestand waarin ik nu verkeer.
Zouden jullie contact op nemen om te praten of niet? Wat zouden jullie doen?
maandag 4 juli 2022 om 05:08
Precies dit.Singlejingle schreef: ↑04-07-2022 01:43Soms voelt een onvervulde kinderwens aan als rouw. Redelijk vergelijkbaar met depressieve gevoelens. En daarbij zit to vol met hormonen en mogelijk die vriendin die zwanger wil raken ook.
Kortom, twee mensen met hun eigen depressieve gevoelens en een vat vol hormonen. Jullie kunnen elkaar niet steunen. Niet uit onwil of omdat jullie slechte mensen zijn. Maar omdat de timing slecht is om elkaars steun te zijn.
Mijn man en ik zijn ook ongewenst kinderloos en hebben het daar heel moeilijk mee. Ik kan bijvoorbeeld heel slecht tegen zwangere vrouwen die klagen dat ze het zo zwaar hebben.
Maar….nooit zou ik dat recht in het gezicht van een vriendin zeggen!!! Ik zou altijd luisteren naar haar verhaal en haar proberen haar te steunen waar ik kan.
Je kunt elkaars gevoel nou eenmaal niet altijd begrijpen, maar je kunt er wel altijd voor elkaar zijn als vrienden.
Heel veel beterschap voor je, hopelijk voel je je snel beter en kun je gaan genieten van je baby
maandag 4 juli 2022 om 06:39
Twee niet passende verdrietige situaties? Tuurlijk zijn ze wel passend. Twee mensen die op hun manier heel verdrietig zijn om iets dat voor hun ontzettend belangrijk is.
maandag 4 juli 2022 om 06:47
Eigenlijk is alles al wel geschreven denk ik.
Ik vond de opmerking dat jullie levens momenteel gewoon niet matchen, een hele goede. Ik ben het daar mee eens.
Betekent niet automatisch einde vriendschap, maar jullie kunnen er nu gewoon niet genoeg voor elkaar zijn.
Ik denk dat je elkaar best een tijdje met rust kunt laten of het contact op een wat lager, oppervlakkiger pitje kunt zetten. Zonder dat daar boosheid of verwijten bij komen kijken.
Mijn eigen goede vriendin heeft jaren terug veel problemen gehad met de relatie die ze met haar vader had, zelf had ik mijn eigen vader net begraven. We konden ons verdriet niet goed bij elkaar kwijt. En vóór er dan irritaties of onbegrip zou ontstaan, hebben we wat afstand van elkaar genomen.
We gaan dit jaar overigens samen een weekje op vakantie. Zonder partners en met de kinderen. Dus nogmaals: het hoeft beslist geen einde vriendschap te betekenen als je er een periode, door omstandigheden even niet voor elkaar kunt zijn.
Sterkte hoor TO, ik hoop dat je je snel wat beter mag gaan voelen.
Ik vond de opmerking dat jullie levens momenteel gewoon niet matchen, een hele goede. Ik ben het daar mee eens.
Betekent niet automatisch einde vriendschap, maar jullie kunnen er nu gewoon niet genoeg voor elkaar zijn.
Ik denk dat je elkaar best een tijdje met rust kunt laten of het contact op een wat lager, oppervlakkiger pitje kunt zetten. Zonder dat daar boosheid of verwijten bij komen kijken.
Mijn eigen goede vriendin heeft jaren terug veel problemen gehad met de relatie die ze met haar vader had, zelf had ik mijn eigen vader net begraven. We konden ons verdriet niet goed bij elkaar kwijt. En vóór er dan irritaties of onbegrip zou ontstaan, hebben we wat afstand van elkaar genomen.
We gaan dit jaar overigens samen een weekje op vakantie. Zonder partners en met de kinderen. Dus nogmaals: het hoeft beslist geen einde vriendschap te betekenen als je er een periode, door omstandigheden even niet voor elkaar kunt zijn.
Sterkte hoor TO, ik hoop dat je je snel wat beter mag gaan voelen.
maandag 4 juli 2022 om 07:08
Het is beiden rot. En dan kun je niks voor elkaar betekenen. Ik heb ook echt wel even moeten 'schakelen' voor mijn vriendin, jarenlang intens verdrietig vanwege lastig kinderen kunnen krijgen.OliveHoover schreef: ↑03-07-2022 21:32Toch veel mensen die aangeven die vriendin te snappen. Het zal wel zijn omdat ik zelf geen kinderwens heb, maar het 'gezeur' vinden dat je vriendin een postnatale depressie heeft en zelfs aan de antidepressiva zit omdat jij ook graag een kind wil?
Ik zal nu wel iedereen over me heen krijgen, maar ik vind dat ''een onvervulde kinderwens hebben'' dan echt op het allerhoogste voetstuk wordt geplaatst.
Zwangerschap die uiteindelijk lukte was naar voor haar.
Babytijd was naar voor haar.
Dreumestijd ook al niet leuk.
Ik had toen kinderen maar heb mezelf vaak streng moeten toespreken om een goede vriendin te blijven.
Want ik zag dat ze echt worstelde en 'objectief' het echt zwaar had, het ging niet om 'zijn kleur haar staat niet leuk bij de gedroomde kinderkamer', zeg maar. Maar toch ook weleens 'ach mens je hebt toch wat je wil'.
Ik kan me goed voorstellen dat je niet altijd tot steun kunt zijn.
maandag 4 juli 2022 om 07:22
Dus omdat jij moeilijk kinderen krijgt mag een ander het niet zwaar hebben.. ok…bloempje027 schreef: ↑04-07-2022 05:08Precies dit.
Mijn man en ik zijn ook ongewenst kinderloos en hebben het daar heel moeilijk mee. Ik kan bijvoorbeeld heel slecht tegen zwangere vrouwen die klagen dat ze het zo zwaar hebben.
Maar….nooit zou ik dat recht in het gezicht van een vriendin zeggen!!! Ik zou altijd luisteren naar haar verhaal en haar proberen haar te steunen waar ik kan.
Je kunt elkaars gevoel nou eenmaal niet altijd begrijpen, maar je kunt er wel altijd voor elkaar zijn als vrienden.
Heel veel beterschap voor je, hopelijk voel je je snel beter en kun je gaan genieten van je baby
maandag 4 juli 2022 om 07:44
Wat een lieve en empathische reactie. Je kunt je niet voorstellen dat iemand die ongewenst kinderloos is een wenkbrauw optrekt als vriendin moppert dat de ouderavond zo saai is?
Dan wordt vriendschap met mensen die ander leven hebben dan jij best lastig, kan ik me voorstellen.
@TO: ik kan me voorstellen dat het lastig is tussen jullie. Spreek dat uit en geef elkaar wat credits. Je hoeft verdriet niet te vergelijken.
Wat eten we vanavond?
maandag 4 juli 2022 om 07:58
maandag 4 juli 2022 om 08:09
Mooi voorbeeld!Pindakaasjes schreef: ↑04-07-2022 06:47Eigenlijk is alles al wel geschreven denk ik.
Ik vond de opmerking dat jullie levens momenteel gewoon niet matchen, een hele goede. Ik ben het daar mee eens.
Betekent niet automatisch einde vriendschap, maar jullie kunnen er nu gewoon niet genoeg voor elkaar zijn.
Ik denk dat je elkaar best een tijdje met rust kunt laten of het contact op een wat lager, oppervlakkiger pitje kunt zetten. Zonder dat daar boosheid of verwijten bij komen kijken.
Mijn eigen goede vriendin heeft jaren terug veel problemen gehad met de relatie die ze met haar vader had, zelf had ik mijn eigen vader net begraven. We konden ons verdriet niet goed bij elkaar kwijt. En vóór er dan irritaties of onbegrip zou ontstaan, hebben we wat afstand van elkaar genomen.
We gaan dit jaar overigens samen een weekje op vakantie. Zonder partners en met de kinderen. Dus nogmaals: het hoeft beslist geen einde vriendschap te betekenen als je er een periode, door omstandigheden even niet voor elkaar kunt zijn.
Sterkte hoor TO, ik hoop dat je je snel wat beter mag gaan voelen.
Laat elkaar nu even met rust.
Het is geen wedstrijd "wie heeft het zwaarder en wie moet er voor wie zijn".
Die postnatale depressie is zwaar klote! Ik hoop dat je er snel vanaf bent.
Niet wat je, je voorsteld bij de roze wolk.
Maar aan de andere kant, een kinderwens hebben en er komt geen kindje is ook heel pijnlijk.
Ik weet nog dat er bij ons wat vriendschapoen verwaterd zijn omdat ik graag nog een tweede kindje wilde, maar dit er nooit is gekomen. Ik kón gewoon niet naar andere baby's toe.
Kraamvistes? Liever niet, dan lag ik weer de hele nacht te huilen. Vooral als ze je dat kindje zo'n beetje ongevraagd in de armen duwen (je, bent toch ook moeder? Die zijn daar dol op). En als men dan ook nog ging klagen.....
de wereld wacht om ontdekt te worden
maandag 4 juli 2022 om 08:20
Ja want je zou die onvervulde kinderwens ook gezeur kunnen vinden. Ik vind het echt een hele nare opmerking van deze vriendin want TO kan inderdaad niets doen aan dat haar hormonen totaal uit balans zijn.OliveHoover schreef: ↑03-07-2022 21:32Toch veel mensen die aangeven die vriendin te snappen. Het zal wel zijn omdat ik zelf geen kinderwens heb, maar het 'gezeur' vinden dat je vriendin een postnatale depressie heeft en zelfs aan de antidepressiva zit omdat jij ook graag een kind wil?
Ik zal nu wel iedereen over me heen krijgen, maar ik vind dat ''een onvervulde kinderwens hebben'' dan echt op het allerhoogste voetstuk wordt geplaatst.
Zou het contact echt even op een laag pitje zetten.
maandag 4 juli 2022 om 08:41
maandag 4 juli 2022 om 08:42
Eens. Kan me echt niet vinden in de andere reacties.Sjaantje37 schreef: ↑04-07-2022 08:20Ja want je zou die onvervulde kinderwens ook gezeur kunnen vinden. Ik vind het echt een hele nare opmerking van deze vriendin want TO kan inderdaad niets doen aan dat haar hormonen totaal uit balans zijn.
Zou het contact echt even op een laag pitje zetten.
Verdriet zou men niet moeten vergelijken lees ik meermaals. Maar TO is niet degene die vergelijkt. Dat doet vriendin, daarom ook de opmerking “gezeur”.
Ik hoop dat het gezegd is uit emotie en ze het later samen kunnen uitpraten. Maar zelf zou ik er voorlopig wel even klaar mee zijn.
maandag 4 juli 2022 om 08:43
Eens. Er wordt ook 'gezeur' over ouderavonden en zwangerschapskwalen aangehaald , maar het is een depressie.Noia schreef: ↑04-07-2022 08:42Eens. Kan me echt niet vinden in de andere reacties.
Verdriet zou men niet moeten vergelijken lees ik meermaals. Maar TO is niet degene die vergelijkt. Dat doet vriendin, daarom ook de opmerking “gezeur”.
Ik hoop dat het gezegd is uit emotie en ze het later samen kunnen uitpraten. Maar zelf zou ik er voorlopig wel even klaar mee zijn.
maandag 4 juli 2022 om 08:45
Niet passend bij elkáár bedoelt ze. Niet matchend.Ttroeteltje schreef: ↑04-07-2022 06:39Twee niet passende verdrietige situaties? Tuurlijk zijn ze wel passend. Twee mensen die op hun manier heel verdrietig zijn om iets dat voor hun ontzettend belangrijk is.
Net zoals het voorbeeld van de een die haar vader begraaft, en de ander die een probleem heeft met haar vader. Dan ben je op dat moment niet de beste persoon om je in elkaar in te leven. Dat zegt niks over de “geldigheid” van het eigen verdriet.
maandag 4 juli 2022 om 08:47
Maar als deze vriendin in een IVF-achtig traject zit, zijn haar hormonen ook helemaal de kluts kwijt.Sjaantje37 schreef: ↑04-07-2022 08:20Ja want je zou die onvervulde kinderwens ook gezeur kunnen vinden. Ik vind het echt een hele nare opmerking van deze vriendin want TO kan inderdaad niets doen aan dat haar hormonen totaal uit balans zijn.
Zou het contact echt even op een laag pitje zetten.
Twee personen met verdriet. Twee mensen gedreven doro hormonen.
Ze kunnen er gewoon niet voor elkaar zijn nu. En dat geeft niet. En er is niet 1 kutwijf en 1 zieligerd. Het kan gewoon even niet
maandag 4 juli 2022 om 08:47
Ik kan begrip opbrengen voor de gevoelens van vriendin, maar niet voor haar acties. Hoe pijnlijk het voor haar is, is wellicht begrijpelijk, maar dat je zo’n rotopmerking maakt richting een van je beste vrienden…. Nee. En dat je dan later niet even je excuses aanbiedt?! Zij vindt dus blijkbaar dat zij in haar recht staat om haar verdriet zo op TO los te laten? Ik zou echt afstand nemen van haar denk ik.
Was ze ook al zo toen je zwanger was of is dit grote onbegrip pas ontstaan nu je een postnatale depressie hebt?
Was ze ook al zo toen je zwanger was of is dit grote onbegrip pas ontstaan nu je een postnatale depressie hebt?
maandag 4 juli 2022 om 08:54
Sjaantje37 schreef: ↑04-07-2022 08:20Ja want je zou die onvervulde kinderwens ook gezeur kunnen vinden. Ik vind het echt een hele nare opmerking van deze vriendin want TO kan inderdaad niets doen aan dat haar hormonen totaal uit balans zijn.
Zou het contact echt even op een laag pitje zetten.
Tuurlijk is het een rot opmerking Sjaantje. Dat ontken ik ook niet.
Het lijkt me alleen wel nuttig om te bedenken waar die opmerking vandaan komt. Waarschijnlijk niet omdat ze een waardeloze k#t vriendin is, maar omdat ze momenteel,, net zoals TO, zichzelf niet is en verdriet heeft.
Het voorbeeld wat ik net gaf over mijn eigen situatie van destijds.. ik maakte op een gegeven moment de opmerking naar mijn vriendin: "joh! Ik zou zo met je willen ruilen hoor! Je hebt je vader tenminste nog!"
Toen was het accuut en compleet duidelijk dat we elkaar echt even niks te bieden hadden, we echt even beide in compleet andere fases/werelden zaten. We zouden elkaar ongetwijfeld gaan kwetsen en irriteren als we teveel op elkaar lip waren blijven zitten. De vriendschap heeft ongeveer een jaar op een zeer laag pitje gestaan, waarna we in elkaar weer de vriendinnen ontdekte die we al jaren geweest waren.
We koesteren overigens ook geen wrok of onvrede naar elkaar aangaande die periode. Die tijdelijke afstand heeft onze vriendschap waarschijnlijk juist gered.
maandag 4 juli 2022 om 09:26
Eens.lilalinda schreef: ↑04-07-2022 08:47Maar als deze vriendin in een IVF-achtig traject zit, zijn haar hormonen ook helemaal de kluts kwijt.
Twee personen met verdriet. Twee mensen gedreven doro hormonen.
Ze kunnen er gewoon niet voor elkaar zijn nu. En dat geeft niet. En er is niet 1 kutwijf en 1 zieligerd. Het kan gewoon even niet
maandag 4 juli 2022 om 09:32
Dus omdat mijn moeder dood is mogen mijn vrienden niet meer klagen over hun moeder...echt zo krom.Ginevra schreef: ↑04-07-2022 08:45Niet passend bij elkáár bedoelt ze. Niet matchend.
Net zoals het voorbeeld van de een die haar vader begraaft, en de ander die een probleem heeft met haar vader. Dan ben je op dat moment niet de beste persoon om je in elkaar in te leven. Dat zegt niks over de “geldigheid” van het eigen verdriet.
maandag 4 juli 2022 om 10:01
Hai TO,
Ik heb even m'n account hier afgestoft om hier op te reageren. Ik heb zelf een heel erg zware pnd gehad met inderdaad heel veel angst en ook dwanggedachten. Ik snap dus (ongeveer, want ieder persoon is anders) hoe je je voelt.
Ik vind het naar voor je hoe je vriendin heeft gereageerd. Zeker door het gezeur te noemen zou ik haar even niet meer willen zien. Ik merk dat ik er zelfs een beetje boos om wordt zo achter mijn computer, omdat ik weet hoe het voelt om in zo'n zwart gat te zitten. Iedere minuut die ik doorkwam voelde als een hel en een langgerekte paniekaanval. Ik voelde me totaal niet mezelf en was bang dat ik 'gek'
was geworden en ik was ook bang dat ik er op een gegeven moment gewoon een eind aan zou maken. Het enige wat me op de been hield is het idee dat het beter zou worden. (en dat wordt het TO!) Ik snap wel dat het voor mensen lastig is in te denken hoe het moet zijn, ik had dit namelijk ook nooit voorzien van te voren. Ik wist niet hoe het was om je ZO verschrikkelijk slecht te voelen. Kon me dat helemaal niet indenken.
Dit hele gebeuren had verder helemaal niks met mijn kinderen te maken, of dat ik ze niet leuk vond. Ik hield juist enorm veel van ze en daar kwamen ook mijn angsten vandaan.
Zoals ik lees heb je het heel vaak met je vriendin gehad over haar verdriet en is er nu dus geen ruimte voor jouw situatie. Dit zou mij erg tegen de borst stuiten. Zeker omdat jouw pnd niks te maken heeft met haar onvervulde kinderwens. Deze hormonen hebben jou het zetje gegeven om hier in te belanden, maar dit had ook op een ander moment in jouw leven kunnen gebeuren. Was het dan ook ok geweeste als ze het 'gezeur' had genoemd?
Om even terug te komen op je vraag: ik zou het dus even zo laten. Sowieso heb je in zo'n situatie inderdaad geen energie over om het nu uit te gaan praten. Ik had toen nog geen eens energie om de hond uit te laten, dus dat zou al helemaal een brug te ver zijn geweest. Wie weet komt het later op een rustiger moment toch weer goed voor en tussen jullie.
En even een positieve afsluiter: Het wordt beter TO, echt waar. Ik ben nu een gelukkiger persoon dan ik ooit ben geweest. Hou vol en geeft de medicatie de tijd om te gaan werken. En neem nu de andere medicatie die je van je arts hebt gehad als je het nodig hebt (waarschijnlijk heb je iets als oxa gehad als overbrugging..).
Mocht je behoefte hebben om met een ervaringsdeskundige
te praten mag je me altijd een berichtje sturen..
Succes en veel sterkte de komende tijd!
Ik heb even m'n account hier afgestoft om hier op te reageren. Ik heb zelf een heel erg zware pnd gehad met inderdaad heel veel angst en ook dwanggedachten. Ik snap dus (ongeveer, want ieder persoon is anders) hoe je je voelt.
Ik vind het naar voor je hoe je vriendin heeft gereageerd. Zeker door het gezeur te noemen zou ik haar even niet meer willen zien. Ik merk dat ik er zelfs een beetje boos om wordt zo achter mijn computer, omdat ik weet hoe het voelt om in zo'n zwart gat te zitten. Iedere minuut die ik doorkwam voelde als een hel en een langgerekte paniekaanval. Ik voelde me totaal niet mezelf en was bang dat ik 'gek'
was geworden en ik was ook bang dat ik er op een gegeven moment gewoon een eind aan zou maken. Het enige wat me op de been hield is het idee dat het beter zou worden. (en dat wordt het TO!) Ik snap wel dat het voor mensen lastig is in te denken hoe het moet zijn, ik had dit namelijk ook nooit voorzien van te voren. Ik wist niet hoe het was om je ZO verschrikkelijk slecht te voelen. Kon me dat helemaal niet indenken.
Dit hele gebeuren had verder helemaal niks met mijn kinderen te maken, of dat ik ze niet leuk vond. Ik hield juist enorm veel van ze en daar kwamen ook mijn angsten vandaan.
Zoals ik lees heb je het heel vaak met je vriendin gehad over haar verdriet en is er nu dus geen ruimte voor jouw situatie. Dit zou mij erg tegen de borst stuiten. Zeker omdat jouw pnd niks te maken heeft met haar onvervulde kinderwens. Deze hormonen hebben jou het zetje gegeven om hier in te belanden, maar dit had ook op een ander moment in jouw leven kunnen gebeuren. Was het dan ook ok geweeste als ze het 'gezeur' had genoemd?
Om even terug te komen op je vraag: ik zou het dus even zo laten. Sowieso heb je in zo'n situatie inderdaad geen energie over om het nu uit te gaan praten. Ik had toen nog geen eens energie om de hond uit te laten, dus dat zou al helemaal een brug te ver zijn geweest. Wie weet komt het later op een rustiger moment toch weer goed voor en tussen jullie.
En even een positieve afsluiter: Het wordt beter TO, echt waar. Ik ben nu een gelukkiger persoon dan ik ooit ben geweest. Hou vol en geeft de medicatie de tijd om te gaan werken. En neem nu de andere medicatie die je van je arts hebt gehad als je het nodig hebt (waarschijnlijk heb je iets als oxa gehad als overbrugging..).
Mocht je behoefte hebben om met een ervaringsdeskundige
te praten mag je me altijd een berichtje sturen.. Succes en veel sterkte de komende tijd!
maandag 4 juli 2022 om 10:19
Sjaantje37 schreef: ↑04-07-2022 09:32Dus omdat mijn moeder dood is mogen mijn vrienden niet meer klagen over hun moeder...echt zo krom.
Nu ga je echt te kort door de bocht Sjaan! Je zet het nu zo ontzettend bekrompen en zwart/wit neer,, terwijl ik het naar mijn idee toch best uitgebreid heb geprobeerd uit te leggen...
Vind je verder een lieverd hoor, maar hier begrijp ik je even niet.
maandag 4 juli 2022 om 10:30
He TO, sterkte!
Wat ik zou doen; effe niets. Plat gezegd, je bent ziek. Dit is niet de tijd om grote moeilijke dingen op te pakken. Zij is niet de gene die nu bij machte is je 'een kop kippensoep te brengen'. Geen punt, dit is jouw probleem. Een specifieke situatie als dit zegt het helemaal niets over de vriendschap.
Voor de lange termijn: Als ze nooit in staat is je te steunen als je ziek bent dan zou ik wel afscheid nemen.
Wat ik zou doen; effe niets. Plat gezegd, je bent ziek. Dit is niet de tijd om grote moeilijke dingen op te pakken. Zij is niet de gene die nu bij machte is je 'een kop kippensoep te brengen'. Geen punt, dit is jouw probleem. Een specifieke situatie als dit zegt het helemaal niets over de vriendschap.
Voor de lange termijn: Als ze nooit in staat is je te steunen als je ziek bent dan zou ik wel afscheid nemen.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
maandag 4 juli 2022 om 10:33
Kleinezon schreef: ↑04-07-2022 10:30He TO, sterkte!
Wat ik zou doen; effe niets. Plat gezegd, je bent ziek. Dit is niet de tijd om grote moeilijke dingen op te pakken. Zij is niet de gene die nu bij machte is je 'een kop kippensoep te brengen'. Geen punt, dit is jouw probleem. Een specifieke situatie als dit zegt het helemaal niets over de vriendschap.
Voor de lange termijn: Als ze nooit in staat is je te steunen als je ziek bent dan zou ik wel afscheid nemen.
Wat een goede comment.
maandag 4 juli 2022 om 10:37
Maar maakt het de situatie echt anders? als we hier wel/geen empathie kunnen opbrengen voor 1 van beiden?Ttroeteltje schreef: ↑04-07-2022 10:22Ik begrijp best dat ieder zijn verdriet mag hebben. Maar ook ik ervaar in deze minder empathie voor de vriendin met onvervulde kinderwens.
maandag 4 juli 2022 om 10:39
Het is toch geen wedstrijd ?Ttroeteltje schreef: ↑04-07-2022 10:22Ik begrijp best dat ieder zijn verdriet mag hebben. Maar ook ik ervaar in deze minder empathie voor de vriendin met onvervulde kinderwens.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
