Relaties
alle pijlers
Mijn postnatale depressie en reactie vriendin
zondag 3 juli 2022 om 21:17
Ik zit in een zware postnatale depressie, mijn dagen zijn veelal gevuld met angst, dwanggedachten en paniekaanvallen. Ik vind het jammer dat ik weinig hoor van mijn vriendin. Het is nogal ingewikkeld, omdat zij lastig kinderen kan krijgen en al drie jaar hiermee bezig is. Dat vind ik uiteraard vervelend voor haar en haar man en ik gun ze echt een kindje.
We hebben het hier vaak over. Maar als ik nu probeer te vertellen hoe ik me voel, begint ze over andere dingen te praten, alsof ze het er niet over wil hebben. Gisteren zei ze ineens dat ze het gezeur vindt, omdat ik blij mag zijn dat ik in ieder geval een kind heb gekregen en ze het liever niet meer wil horen. Nu moet ik zeggen dat alles sowieso al te veel voor me is op dit moment, maar dit deed me best wel zeer.
Ik zit nu na stapsgewijs opbouwen sinds 4 dagen aan de aanbevolen hoeveelheid antidepressiva en ik heb er klachten van. Zo lijken mijn angsten en somberheid iets toegenomen. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen energie om vanuit mijn initiatief dit nu uit te praten. Maar ik vind het wel vervelend. Dat het bij hen moeilijk is om zwanger te raken, dat vind ik ook heel naar voor ze en ik begrijp dat dat gevoelig ligt. Maar dat heeft natuurlijk niks te maken met de toestand waarin ik nu verkeer.
Zouden jullie contact op nemen om te praten of niet? Wat zouden jullie doen?
We hebben het hier vaak over. Maar als ik nu probeer te vertellen hoe ik me voel, begint ze over andere dingen te praten, alsof ze het er niet over wil hebben. Gisteren zei ze ineens dat ze het gezeur vindt, omdat ik blij mag zijn dat ik in ieder geval een kind heb gekregen en ze het liever niet meer wil horen. Nu moet ik zeggen dat alles sowieso al te veel voor me is op dit moment, maar dit deed me best wel zeer.
Ik zit nu na stapsgewijs opbouwen sinds 4 dagen aan de aanbevolen hoeveelheid antidepressiva en ik heb er klachten van. Zo lijken mijn angsten en somberheid iets toegenomen. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen energie om vanuit mijn initiatief dit nu uit te praten. Maar ik vind het wel vervelend. Dat het bij hen moeilijk is om zwanger te raken, dat vind ik ook heel naar voor ze en ik begrijp dat dat gevoelig ligt. Maar dat heeft natuurlijk niks te maken met de toestand waarin ik nu verkeer.
Zouden jullie contact op nemen om te praten of niet? Wat zouden jullie doen?
woensdag 6 juli 2022 om 10:36
Jezus, zijn de dames hier nog steeds aan het bekvechten wie er hier meer gelijk heeft? Sterkte to. Ik hoop dat je je op jezelf en je herstel kunt richten. Jij en vriendin zullen wat verwachtingen betreft iig even afstand van elkaar moeten nemen. Het zou zonde zijn als een fijne vriendschap sneuvelt door iets wat buiten jullie beider macht ligt. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je fijne mensen om je heen hebt waar je naartoe kunt als het nodig is.
woensdag 6 juli 2022 om 10:37
Om dit soort opmerkingen kan ik zo boos worden. Kort door de bocht en als je zo heftig wil reageren neem dan in ieder geval even de moeite om dit topic door te lezen.poezewoefje schreef: ↑05-07-2022 23:20Sorry hoor TO maar ik vind het van jou wel wat egoïstisch om van een vriendin dat 3 jaar probeert om een kind te krijgen te verwachten dat ze luistert naar jou over je postnatale depressie.
woensdag 6 juli 2022 om 10:42
Uiteindelijk is het natuurlijk in zekere zin waar, in elk geval heeft iemand een kind. Ook al kwam daar aan pnd bij. De mensen die ik ken die een postnatale depressie hebben gehad, hebben dat weliswaar als een zeer diep zwart gat ervaren, maar zijn toch blij dat ze hun kinderen hebben. Geen van hen had de hele kinderwens op willen geven om maar geen pnd te hebben. In het moment misschien, maar naderhand toch zeker niet.
woensdag 6 juli 2022 om 11:13
Goed dat je het laat rusten. Het is nu niet belangrijk.CharlotteCcc schreef: ↑05-07-2022 22:02Nee, het is momenteel wat het is. Ik doe mijn uiterste best, elke dag. Maar ik kan toch wel zeggen dat de afgelopen weken de zwartste waren die ik ooit gehad heb, en ik heb al veel ellende gehad, ook als kind. Ik zit nu sinds 4 dagen aan de 10mg escitalopram en ik heb het idee dat dat de boel verslechtert. Mijn angsten zijn enorm toegenomen. Hopelijk helpt het snel want elke dag voelt nu als overleven ipv leven.
En het contact met vriendin laat ik inderdaad maar even rusten. Ik ben nu, in deze staat, niet goed in staat voor een goed gesprek ben ik bang.
Dit houdt een keer op. En je zult weer andere dingen gaan voelen
.
Ars longa, vita brevis
woensdag 6 juli 2022 om 11:17
En je punt is?navyblue schreef: ↑06-07-2022 10:42Uiteindelijk is het natuurlijk in zekere zin waar, in elk geval heeft iemand een kind. Ook al kwam daar aan pnd bij. De mensen die ik ken die een postnatale depressie hebben gehad, hebben dat weliswaar als een zeer diep zwart gat ervaren, maar zijn toch blij dat ze hun kinderen hebben. Geen van hen had de hele kinderwens op willen geven om maar geen pnd te hebben. In het moment misschien, maar naderhand toch zeker niet.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 6 juli 2022 om 11:23
Natuurlijk, maar ook het verdriet van Charlotte mag gezien en erkend worden, zij hoeft haar verhaal niet in te slikken omdat haar vriendin jaloers is, en daar komt het wel op neer: jaloezie die begrijpelijk is, maar tegelijkertijd irreëel. Ik vraag ook niet van vriendinnen om het verdriet om hun overleden moeder in te slikken omdat ik helemaal geen ouders meer heb, terwijl zij nog een vader hebben en dus niet moeten zeuren. Het is gewoon irreëel om je eigen pech op anderen te projecteren.navyblue schreef: ↑06-07-2022 10:42Uiteindelijk is het natuurlijk in zekere zin waar, in elk geval heeft iemand een kind. Ook al kwam daar aan pnd bij. De mensen die ik ken die een postnatale depressie hebben gehad, hebben dat weliswaar als een zeer diep zwart gat ervaren, maar zijn toch blij dat ze hun kinderen hebben. Geen van hen had de hele kinderwens op willen geven om maar geen pnd te hebben. In het moment misschien, maar naderhand toch zeker niet.
woensdag 6 juli 2022 om 11:28
Fijn dat je dit zo opschrijft, ik denk precies hetzelfde maar wist het niet onder woorden te brengen.samarinde schreef: ↑06-07-2022 11:23Natuurlijk, maar ook het verdriet van Charlotte mag gezien en erkend worden, zij hoeft haar verhaal niet in te slikken omdat haar vriendin jaloers is, en daar komt het wel op neer: jaloezie die begrijpelijk is, maar tegelijkertijd irreëel. Ik vraag ook niet van vriendinnen om het verdriet om hun overleden moeder in te slikken omdat ik helemaal geen ouders meer heb, terwijl zij nog een vader hebben en dus niet moeten zeuren. Het is gewoon irreëel om je eigen pech op anderen te projecteren.
woensdag 6 juli 2022 om 11:32
Ik ook nietSjaantje37 schreef: ↑06-07-2022 11:28Fijn dat je dit zo opschrijft, ik denk precies hetzelfde maar wist het niet onder woorden te brengen.
.
Ars longa, vita brevis
woensdag 6 juli 2022 om 11:41
En het punt van anderen is, is dat niet alles wat waár is, ook helpend is om hardop te zeggen.
Onze huizen zijn tenminste niet gebombardeerd.
Poetin staat niet bij ons voor de deur.
Wij hebben nog ziekenhuizen en psychologen.
Ook allemaal waar, maar je schiet er weinig mee op.
Toevoeging: het kan voor jezelf best helpen om op enig moment je eigen ellende te kunnen relativeren, maar als een ander dat tegen je zegt werkt dat kunstje niet.
woensdag 6 juli 2022 om 12:00
Helemaal eens hoor.Ginevra schreef: ↑06-07-2022 11:41En het punt van anderen is, is dat niet alles wat waár is, ook helpend is om hardop te zeggen.
Onze huizen zijn tenminste niet gebombardeerd.
Poetin staat niet bij ons voor de deur.
Wij hebben nog ziekenhuizen en psychologen.
Ook allemaal waar, maar je schiet er weinig mee op.
Toevoeging: het kan voor jezelf best helpen om op enig moment je eigen ellende te kunnen relativeren, maar als een ander dat tegen je zegt werkt dat kunstje niet.
Ik bedoel er mee uit te leggen, dat TO dit zelf ook wel weet en daarom komt het extra hard binnen. Was de opmerking volslagen onzin, dan is het makkelijker wegwuiven.
woensdag 6 juli 2022 om 13:16
samarinde schreef: ↑06-07-2022 11:23Natuurlijk, maar ook het verdriet van Charlotte mag gezien en erkend worden, zij hoeft haar verhaal niet in te slikken omdat haar vriendin jaloers is, en daar komt het wel op neer: jaloezie die begrijpelijk is, maar tegelijkertijd irreëel. Ik vraag ook niet van vriendinnen om het verdriet om hun overleden moeder in te slikken omdat ik helemaal geen ouders meer heb, terwijl zij nog een vader hebben en dus niet moeten zeuren. Het is gewoon irreëel om je eigen pech op anderen te projecteren.
Niet voor TO, volgens mij is daar alles al voor gezegd en gaat zij heel verstandig het even laten.
Wel even ter context voor mensen die in hun omgeving met ongewilde kinderloosheid te maken hebben. De vergelijking die je hier schetst is begrijpelijk, maar klopt niet. Dat maakt ongewilde kinderloosheid ook zo ongrijpbaar: het is nergens mee te vergelijken én het voelt voor iedereen anders. Jouw vergelijking doortrekkend naar het kinderonderwerp: het zou kloppen als het zou gaan om iemand die al haar kinderen is verloren en iemand die één kind is verloren. Maar beiden hebben kinderen gehad. De vergelijking zou passender zijn als de ene héél verdrietig is om het feit dat haar moeder net is overleden en de andere heel verdrietig is over het feit dat ze tijdelijk zware mantelzorg moet verlenen (maar moeder komt er weer bovenop).
Het is allebei hartstikke verdrietig en het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Bij de een is het verdriet veroorzaakt door het kind dat niet kwam en bij de andere door het kind dat wel kwam. Je kunt denk ik van beide partijen niet verwachten dat ze heel veel empathie kunnen opbrengen voor de ander. Dat is verdrietig, maar niet anders.
Ik heb veel vormen van verdriet gekend in mijn leven (zoals heel veel mensen), waaronder een depressie, maar geen enkele was zó eenzaam als de periode dat ik tevergeefs kinderen probeerde te krijgen. Mensen begrijpen het gewoon écht niet. Dat geeft ook niet, zo lang men maar luistert en het niet bagatelliseert.
woensdag 6 juli 2022 om 17:27
Mooie post en zo ontzettend waar (voor mij dan)lux- schreef: ↑04-07-2022 22:54Maar ik denk dat het voor de vriendin van TO wel de realiteit is. Het idee dat je depressief zou kunnen zijn als je net een baby hebt gekregen staat, als je ongewenst kinderloos bent en middenin zo’n traject zit, echt zo gigantisch ver van je af.
Al die tijd heb ik letterlijk gedacht dat alles goed zou komen als ik eenmaal mijn baby in mijn armen had. Dat was mijn houvast, mijn hoop, mijn motivatie om door te gaan.
Ik kon soort van rationeel wel erkennen dat aangezien het door verschillende artsen was beschreven, de postnatale depressie dus kennelijk zou moeten bestaan, maar ik vond dat echt zo ontzettend oninvoelbaar op dat moment.
En ik ben echt geen heks met de empathie van een blok beton hoor. Maar moet je je voorstellen dat de allergrootste, meest overheersende, obsessieve wens die je ooit hebt gehad niet in vervulling gaat. En je beste vriendin krijgt het wel en raakt ervan in de put.
Dat is gewoon niet te bevatten voor haar op dit moment. En ik denk dat het ook heel pijnlijk voor haar is. ‘Jij hebt waar ik bijna letterlijk een moord voor zou doen en je bent er niet eens blij mee.’
Ze zal zich vast ook wel schamen voor dat soort gedachten, maar ze is een mens. Een mens die een van haar allerdiepste, meest biologisch ingegeven wensen misschien nooit in vervulling zal zien gaan. Die dan jaar in jaar uit bij anderen moet toezien hoe zij mogen ervaren wat zij nooit zal ervaren. Geen schopjes in je buik, geen rompertjes maat 50, geen wankele eerste stapjes, geen eerste schooldag, geen eindexamens, geen eerste verkering, geen oma worden, niks van dat.
En iemand die dat wel allemaal in het verschiet heeft, die zegt somber te zijn. Dat is niet te bevatten.
Mijn zusje en ik meldden ons ooit allebei aan voor de geneeskunde opleiding. Ik omdat ik heel graag dokter wilde worden, zij omdat ze het niet wist, maar dokter leek haar wel aardig en het leek haar gezellig om dat met mij samen te doen.
Zij werd ingeloot, ik werd uitgeloot.
Los van dat ik boos en verdrietig was, en ronduit jaloers, bleek mijn zusje óók verdrietig en voelde ze zich schuldig, omdat zij had gekregen wat ík zo graag wilde.
Laaiend was ik daarvan, ZIJ had wat ik het allerliefste wilde en ging er nog om zitten sippen ook.
Fast forward meer dan 10 jaar later zijn we allebei gelukkig in het artsenvak, en nu denk ik: ach die arme schat voelde zich gewoon hartstikke schuldig, ik had haar gewoon een dikke knuffel moeten geven en zeggen: ‘ik denk dat jij een super goede dokter wordt (is ze ook) en met mij komt het heus wel goed.’ Maar dat kón ik toen echt niet zo zien of doen. Niet omdat ik niet van mijn zusje houd, ik ben dol op haar. Maar omdat ik geen ruimte had voor haar, omdat mijn eigen teleurstelling zo groot was.
Maar mijn zusje zegt nu óók: jij was super teleurgesteld en ik wilde dat met jou delen, maar snapte niet dat jij dat niet met mij kon delen. Ik dacht: wij zijn toch allebei super verdrietig dat jíj het niet hebt en ik wil ook graag met jou delen dat ik me schuldig voel dat ik het wel heb. Ik wilde dat samen met jou doormaken en jou helpen. Plus, uiteindelijk, mijn enthousiasme met je delen, want wat was ik enthousiast. Pas veel later realiseerde ik me dat mijn situatie voor jou een levende herinnering was aan jouw eigen teleurstelling.
Ik vermoed dat de vriendin van TO zich 9 maanden groot heeft zitten houden omdat ze vindt dat ze een goede vriendin moet zijn en dus blij moet zijn.
En blij zijn voor iemand die blij is, dat gaat nog wel, ook al ben je zelf nog zo verdrietig. Maar begrip opbrengen voor iemand die jouw grootste wens heeft en nu juist super ongelukkig is, dat werd te moeilijk. En dat is niet zo gek.
En ja, daar kan TO ook sensitiever op reageren. Maar ook die empathie en dat inzicht opbrengen is erg moeilijk als je tot je nek aan in de somberheid zit. Dus dat dat haar niet gelukt is, is niet gek. En ook niet erg.
Wat denk ik het beste is, is om te erkennen dat dit gewoon een verdomd moeilijke situatie is voor allebei. En dat niemand er schuld aan heeft, dat het gewoon verdomde oneerlijk is dat het leven hen zo tegenover elkaar zet op dit moment. En welgemeend tegen elkaar zeggen: ‘ik gun en wens jou het aller aller allerbeste en ik wil heel graag straks met een schone lei samen opnieuw beginnen.’
Dit topic gooit mij zo’n 19 jaar terug in het verleden. Mijn heerlijke relatie met de liefde van mijn leven werd door hem beëindigd, omdat hij niet mijn grootste wens kon vervullen, een kind. En 2 weken later kreeg mijn zus(je) de onverwachte mededeling zwanger te zijn van hun 1e kind. Ze durfde mij niet te bellen, wist niet hoe zij mij dit nieuws moest brengen, terwijl zij zelf zo dolgelukkig was! En natuurlijk was ik gigantisch blij voor haar/hun en ja natuurlijk kon zij mij dit gewoon vertellen, juist doordat ook zij stilstond bij hoe het voor mij zou zijn om dit te vertellen. Soms mag je, in bepaalde situaties, ook wel (ongevraagd en goed doordacht) rekening met een ander houden. Dus ja, vriendin van TO vraagt, uit beleefdheid (?) hoe het met haar gaat, dan kun je nog zeggen dat het niet zo best gaat, maar dat het even tijd nodig heeft (bijvoorbeeld!). En dit zeg ik niet om nu de schuld bij TO te leggen, want in deze heeft niemand eigenlijk schuld, alleen veel verdriet en een ieder op haar manier. Een goeie vriendschap zou dit moeten kunnen ‘dragen’ denk ik dan!
Live Life to the fullest
woensdag 6 juli 2022 om 17:51
Zo zou ik exact ook denken! Een hele goeie vriendschap, waarbij vriendin van TO er tijdens de hele zwangerschap voor haar was (ondanks haar verdriet) valt of staat niet bij het uitspreken van 1 verkeerd woord (‘gezeur’) tijdens een emotioneel moment. Zo wel, dan lijkt mij de vriendschap minder hecht en goed dan gedacht!sneeuwwitje80 schreef: ↑05-07-2022 13:49Ik zou juist denken dat zo'n opmerking alles zegt over het mentale welzijn van mijn vriendin. Als ze zoiets zegt dan moet het met haar ook wel erg slecht gaan.
Live Life to the fullest
woensdag 6 juli 2022 om 22:20
Ik vind dat beiden ‘legitiem’ verdriet hebben en dat TO het nu maar beter even kan laten rusten. Maar dat ‘1 woord’ klopt natuurlijk niet helemaal. Vriendin kan altijd bij TO terecht, ze hebben het vaak over verdriet en traject van vriendin, andersom blijkt dat na 1 keer aangeven hoe het met haar gaat dat niet wederkerig is. Alsof haar angsten en verdriet wr niet mogen zijn omdat zij met een dikke buik heeft gelopen en nu een kind heeft. Met de problematiek van TO kan zoiets zelfs nog harder aankomen. Ik zou daar ook verdrietig van worden. Leed kun je niet vergelijken als in ‘wat is erger’, maar binnen een vriendschap zou je toch wel wat meer mogen verwachten dan de opmerking ‘gezeur’. Hoe je het ook bekijkt: dat is toch een blijk van weinig inzicht en interesse in de andere persoon die je vriendin noemt.GeweldigWeer schreef: ↑06-07-2022 17:51Zo zou ik exact ook denken! Een hele goeie vriendschap, waarbij vriendin van TO er tijdens de hele zwangerschap voor haar was (ondanks haar verdriet) valt of staat niet bij het uitspreken van 1 verkeerd woord (‘gezeur’) tijdens een emotioneel moment. Zo wel, dan lijkt mij de vriendschap minder hecht en goed dan gedacht!
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
donderdag 7 juli 2022 om 18:16
Als je alle woorden rationeel écht zo op een schaaltje afweegt, terwijl beiden zo hun eigen (zeker legitieme) emoties hebben, ja, dan heb je een punt. Maar beiden kunnen op dit moment niet helder en rationeel denken en soms heb je dan van die dagen dat je lontje te kort is of je emotie te nadrukkelijk aanwezig en dan weeg je niet ieder woord af op een schaaltje, althans, zo werkt het bij mij (helaas). En dat geldt voor beide kanten natuurlijk, zowel de persoon die verkeerde woorden gebruikt als ook de ontvanger. En als je dan later, als alle emoties weer wat zijn bedaard, eea naar elkaar kunt uitspreken, dan hoeft dat geen vriendschap te kosten.Chienandalou schreef: ↑06-07-2022 22:20Ik vind dat beiden ‘legitiem’ verdriet hebben en dat TO het nu maar beter even kan laten rusten. Maar dat ‘1 woord’ klopt natuurlijk niet helemaal. Vriendin kan altijd bij TO terecht, ze hebben het vaak over verdriet en traject van vriendin, andersom blijkt dat na 1 keer aangeven hoe het met haar gaat dat niet wederkerig is. Alsof haar angsten en verdriet wr niet mogen zijn omdat zij met een dikke buik heeft gelopen en nu een kind heeft. Met de problematiek van TO kan zoiets zelfs nog harder aankomen. Ik zou daar ook verdrietig van worden. Leed kun je niet vergelijken als in ‘wat is erger’, maar binnen een vriendschap zou je toch wel wat meer mogen verwachten dan de opmerking ‘gezeur’. Hoe je het ook bekijkt: dat is toch een blijk van weinig inzicht en interesse in de andere persoon die je vriendin noemt.
Live Life to the fullest
donderdag 7 juli 2022 om 20:23
Ja, maar dat zeg ik toch? Ik zou voor nu even afstand nemen en focussen op selfcare. Het zijn goede vriendinnen, dat kan later best goedkomen. Het ging er mij meer om dat dit topic de kant op leek te gaan dat TO wat te verwijten valt. En daar ben ik het niet mee eens. Vriendin deed wat stoms, dat kan best goedkomen, maar TO hoeft zich nergens schuldig over te voelen en dat zij door de opmerking van haar vriendin verdrietig is snap ik heel goed.GeweldigWeer schreef: ↑07-07-2022 18:16Als je alle woorden rationeel écht zo op een schaaltje afweegt, terwijl beiden zo hun eigen (zeker legitieme) emoties hebben, ja, dan heb je een punt. Maar beiden kunnen op dit moment niet helder en rationeel denken en soms heb je dan van die dagen dat je lontje te kort is of je emotie te nadrukkelijk aanwezig en dan weeg je niet ieder woord af op een schaaltje, althans, zo werkt het bij mij (helaas). En dat geldt voor beide kanten natuurlijk, zowel de persoon die verkeerde woorden gebruikt als ook de ontvanger. En als je dan later, als alle emoties weer wat zijn bedaard, eea naar elkaar kunt uitspreken, dan hoeft dat geen vriendschap te kosten.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 8 juli 2022 om 09:30
Excuses, dan begreep ik je post verkeerd, want ik ben het met je eens dusChienandalou schreef: ↑07-07-2022 20:23Ja, maar dat zeg ik toch? Ik zou voor nu even afstand nemen en focussen op selfcare. Het zijn goede vriendinnen, dat kan later best goedkomen. Het ging er mij meer om dat dit topic de kant op leek te gaan dat TO wat te verwijten valt. En daar ben ik het niet mee eens. Vriendin deed wat stoms, dat kan best goedkomen, maar TO hoeft zich nergens schuldig over te voelen en dat zij door de opmerking van haar vriendin verdrietig is snap ik heel goed.
Live Life to the fullest
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
