Relaties
alle pijlers
Mijn vriend dreigt zo vaak met stoppen, en dat meent hij dan echt!
maandag 30 april 2007 om 22:38
ik heb al jaren een relatie. Mijn vriend heeft de 'gewoonte' om bij een ruzie waarin ik emotioneel word :(huilen, hem soms dingen verwijten), te roepen dat hij de relatie wil beëindigen. En dan roept hij dat hij dat echt meent. Ons samenlevingcontract direct de volgende dag via de notaris laat stoppen etc.
Ik vind deze reacties verschrikkelijk. Mijn vriend zegt later dat hij niet met mijn emoties kan omgaan.
Nu heeft hij gisteren gezegd dat hij zich eigenlijk altijd diep van binnen niet helemaal happy voelt in onze relatie. Hij houdt heel veel van mij zegt hij, maar heeft het gevoel 'in het verkeerde leven te zitten' (letterlijk zijn woorden)....
Help! We zijn al een tijd 'bezig' met het krijgen van kinderen, waar ook hij altijd enthousiast aan 'meewerkt'... Echter gisteren zegt hij doodleuk dat ik eens aan hem moet vragen of hij een kind wil: Ik vraag dat: Zegt hij (keihard) NEE.
Tjee.... misschien voor hetzelfde geld was ik vorige maand zwanger geweest!!!
Of nu!!!
Ik voel me rot... Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij meer en beter wil communiceren over zijn 'echte' gevoelens. Dat hij die vaak niet durft te zeggen omdat hij mijn emoties moeilijk vindt...
Hij zegt dat we dit moeten doen omdat hij anders op een dag ineens 'knopen doorhakt'...
Vandaag een ogenschijnlijk gewone dag... Ik niet geslapen... hij wel...
Hij deed 'gewoon', lief...
Ik heb behoefte om mijn 'oude' leventje van voor hem weer op te pakken... Mijn oude 'mannelijke' vrienden, waarvan ik weet dat hij het niet leuk vindt als ik ze weer zou zien, weer eens bellen, afspreken etc....
Ik heb me de afgelopen jaren wel erg veel op hem gefixeerd (en hij op mij...)...
Ik vind deze reacties verschrikkelijk. Mijn vriend zegt later dat hij niet met mijn emoties kan omgaan.
Nu heeft hij gisteren gezegd dat hij zich eigenlijk altijd diep van binnen niet helemaal happy voelt in onze relatie. Hij houdt heel veel van mij zegt hij, maar heeft het gevoel 'in het verkeerde leven te zitten' (letterlijk zijn woorden)....
Help! We zijn al een tijd 'bezig' met het krijgen van kinderen, waar ook hij altijd enthousiast aan 'meewerkt'... Echter gisteren zegt hij doodleuk dat ik eens aan hem moet vragen of hij een kind wil: Ik vraag dat: Zegt hij (keihard) NEE.
Tjee.... misschien voor hetzelfde geld was ik vorige maand zwanger geweest!!!
Of nu!!!
Ik voel me rot... Hij zegt dat hij van me houdt en dat hij meer en beter wil communiceren over zijn 'echte' gevoelens. Dat hij die vaak niet durft te zeggen omdat hij mijn emoties moeilijk vindt...
Hij zegt dat we dit moeten doen omdat hij anders op een dag ineens 'knopen doorhakt'...
Vandaag een ogenschijnlijk gewone dag... Ik niet geslapen... hij wel...
Hij deed 'gewoon', lief...
Ik heb behoefte om mijn 'oude' leventje van voor hem weer op te pakken... Mijn oude 'mannelijke' vrienden, waarvan ik weet dat hij het niet leuk vindt als ik ze weer zou zien, weer eens bellen, afspreken etc....
Ik heb me de afgelopen jaren wel erg veel op hem gefixeerd (en hij op mij...)...
maandag 30 april 2007 om 22:46
Hoi Anit,
Hoe vreemd het ook klinkt, volgens mij houdt je vriend echt van je.
Hij toont zijn gevoelens en laat dingen van zichzelf zien die hij tot nog toe niet heeft laten zien.
Eigenlijk uit liefde voor jou, hij was namelijk bang je kwijt te raken als hij ze wel vertelde.
Daarom is hij rustig, maar weet jij niet hoe ermee om te gaan.
Hij beschouwt jouw emoties hetzelfde als jij zijn dreigementen beschouwt.
Beiden ontstaan als de andere communicatie spaak loop of dreigt te lopen.
Hij heeft een stap naar je toe gezet, doe jij dit nu ook?
Hoe vreemd het ook klinkt, volgens mij houdt je vriend echt van je.
Hij toont zijn gevoelens en laat dingen van zichzelf zien die hij tot nog toe niet heeft laten zien.
Eigenlijk uit liefde voor jou, hij was namelijk bang je kwijt te raken als hij ze wel vertelde.
Daarom is hij rustig, maar weet jij niet hoe ermee om te gaan.
Hij beschouwt jouw emoties hetzelfde als jij zijn dreigementen beschouwt.
Beiden ontstaan als de andere communicatie spaak loop of dreigt te lopen.
Hij heeft een stap naar je toe gezet, doe jij dit nu ook?
maandag 30 april 2007 om 23:44
Voor zover ik je situatie kan beoordelen op grond van de weinige informatie die je geeft, ben ik het met Houvanjezelf eens!
Volgens mij durft je vriend zijn ware gevoelens niet bij je te uiten, omdat jij daar op reageert op een manier die hij niet aankan, je verwijten bijvoorbeeld.
Het is in een relatie belangrijk om je gevoelens te kunnen uiten zonder bang te moeten zijn dat je een hele lading verwijten en geschreeuw over je heen krijgt. Ik denk dat relatietherapie voor jullie veel zou kunnen betekenen.
Hou je van je vriend?
Volgens mij durft je vriend zijn ware gevoelens niet bij je te uiten, omdat jij daar op reageert op een manier die hij niet aankan, je verwijten bijvoorbeeld.
Het is in een relatie belangrijk om je gevoelens te kunnen uiten zonder bang te moeten zijn dat je een hele lading verwijten en geschreeuw over je heen krijgt. Ik denk dat relatietherapie voor jullie veel zou kunnen betekenen.
Hou je van je vriend?
maandag 30 april 2007 om 23:52
Kortom: als je graag je relatie wilt redden dan moet je goed naar hem luisteren en hij naar jou natuurlijk. Eerlijk en open communiceren.
Ik heb het idee dat je i.p.v. dat, je nu "naar buiten" gaat richten. Dit maak ik op uit je laatste zin waarin je aangeeft je oude leventje op te willen pakken met oude mannelijke vrienden ed.
Lijkt me niet de goede reactie. Beter is om te kijken of je nog samen verder kan en als dat niet zo is uitelkaar gaan en dan die "oude vrienden" weer benaderen.
Ennuh....misschien maar weer eens voorbehoedsmiddelen gaan gebruiken?
Ik heb het idee dat je i.p.v. dat, je nu "naar buiten" gaat richten. Dit maak ik op uit je laatste zin waarin je aangeeft je oude leventje op te willen pakken met oude mannelijke vrienden ed.
Lijkt me niet de goede reactie. Beter is om te kijken of je nog samen verder kan en als dat niet zo is uitelkaar gaan en dan die "oude vrienden" weer benaderen.
Ennuh....misschien maar weer eens voorbehoedsmiddelen gaan gebruiken?
dinsdag 1 mei 2007 om 07:58
Ik denk dat jullie elkaar graag zien, maar teveel op elkaars lip zitten. Misschien proberen van iets minder op elkaar, de relatie en de toekomst gefixeerd te zijn en alles meer zijn gangetje laten gaan, meer je eigen leven leiden? Ik heb ook zo'n periode meegemaakt en ben gewoon mijn eigen leventje gaan leiden, mijn partner ook, en alles loopt weer op rolletjes. Niet denken dat je alles moet delen en alles samen moet doen met je partner, dat werkt niet.
dinsdag 1 mei 2007 om 11:10
hmmm, ik herken wel een aantal dingen van mijn eigen relatie hierin.
Van een ander is het zo makkelijk om een oordeel te geven maar als je middenin zo'n relatie zit is het lastig!
In mijn relatie ben ik degene die twijfelt over kinderen. Waarom? Ik denk dat ik gewoon niet weet of ik met deze man kinderen wil.
Ook wij hebben regelmatig ruzie waarbij een van ons dreigt het uit te maken.
En dan is het daarna weer goed. Maar ik vraag me nu een beetje af; houd dit ruzie maken nu echt op? Blijven we niet gewoon ruzie maken en is het nou beter om uit elkaar te gaan of niet?
Ook ik zou mijn mannelijke vrienden graag meer willen zien. Maar heb geen zin om daarover weer ruzie te maken.
Zelf denken we nu aan maatschappelijk werk, om daar eens mee te gaan praten. Misschien ook iets voor jullie?
Van een ander is het zo makkelijk om een oordeel te geven maar als je middenin zo'n relatie zit is het lastig!
In mijn relatie ben ik degene die twijfelt over kinderen. Waarom? Ik denk dat ik gewoon niet weet of ik met deze man kinderen wil.
Ook wij hebben regelmatig ruzie waarbij een van ons dreigt het uit te maken.
En dan is het daarna weer goed. Maar ik vraag me nu een beetje af; houd dit ruzie maken nu echt op? Blijven we niet gewoon ruzie maken en is het nou beter om uit elkaar te gaan of niet?
Ook ik zou mijn mannelijke vrienden graag meer willen zien. Maar heb geen zin om daarover weer ruzie te maken.
Zelf denken we nu aan maatschappelijk werk, om daar eens mee te gaan praten. Misschien ook iets voor jullie?
dinsdag 1 mei 2007 om 12:01
thanx voor jullie reacties! Ik denk dat jullie gelijk hebben; Hij houdt wel van me en we moeten beter communiceren.
Echter die woorden van hem: "ik heb het gevoel dat ik in het verkeerde leven zit" dat meent hij en hij zegt dat hij het de ene periode/dag sterker heeft dan de andere dag, maar dat het gevoel er altijd wel enigzins is...
Die woorden dus doen mij zo'n pijn! Ze geven mij het gevoel dat hij niet zoveel van mij houdt als ik van hem. Dat hij liever apart van mij leeft; wél een relatie, maar latten (en ik moet daar niet aan denken!).
In de fase toen wij nog latten rende hij ook altijd terug naar zijn eigen woning wanneer hem ook maar iets dwarszat. Dan zag ik hem vervolgens soms een week niet! Moest ie nadenken zei hij dan. Hij maakte het in die tijd ook regelmatig uit wanneer hem iets dwarszat en ging dan (direct) ook weer uit met allerlei vrouwen...
Alles geeft mij het gevoel dat ik niet zo belangrijk voor hem ben als hij voor mij... Hij ontkent dit overigens in alle toonaarden!
Echter die woorden van hem: "ik heb het gevoel dat ik in het verkeerde leven zit" dat meent hij en hij zegt dat hij het de ene periode/dag sterker heeft dan de andere dag, maar dat het gevoel er altijd wel enigzins is...
Die woorden dus doen mij zo'n pijn! Ze geven mij het gevoel dat hij niet zoveel van mij houdt als ik van hem. Dat hij liever apart van mij leeft; wél een relatie, maar latten (en ik moet daar niet aan denken!).
In de fase toen wij nog latten rende hij ook altijd terug naar zijn eigen woning wanneer hem ook maar iets dwarszat. Dan zag ik hem vervolgens soms een week niet! Moest ie nadenken zei hij dan. Hij maakte het in die tijd ook regelmatig uit wanneer hem iets dwarszat en ging dan (direct) ook weer uit met allerlei vrouwen...
Alles geeft mij het gevoel dat ik niet zo belangrijk voor hem ben als hij voor mij... Hij ontkent dit overigens in alle toonaarden!
dinsdag 1 mei 2007 om 13:28
bijkomend probleem (voor mij dus) is dat ik heeeel graag een kindje zou willen, maar ik i.v.m. mijn gezondheid tussen nu en ongeveer 1 jaar zwanger móet raken.... Anders zijn mijn kansen op zwangerschap verkeken...
Mede hierdoor is het zo ontzettend pijnlijk dat hij afgelopen weekend keihard NEE zei... (terwijl hij mij anders altijd het gevoel geeft, en dit ook zegt, ook graag een kindje te willen!). Nu voel ik me dus super super rot... Ik zal dus waarschijnlijk nooit moeder worden nu... terwijl hij me al jaren laat denken dat hij ook een kindje wil...
Het voelt zo gemeen... zo oneerlijk...
Mede hierdoor is het zo ontzettend pijnlijk dat hij afgelopen weekend keihard NEE zei... (terwijl hij mij anders altijd het gevoel geeft, en dit ook zegt, ook graag een kindje te willen!). Nu voel ik me dus super super rot... Ik zal dus waarschijnlijk nooit moeder worden nu... terwijl hij me al jaren laat denken dat hij ook een kindje wil...
Het voelt zo gemeen... zo oneerlijk...
dinsdag 1 mei 2007 om 14:39
quote:
In de fase toen wij nog latten rende hij ook altijd terug naar zijn eigen woning wanneer hem ook maar iets dwarszat.
Dat klinkt erg onvolwassen. Ik vind je bewoordingen wel een beetje vaag: wat bedoel je met 'als hem ook maar iets dwarszat' ? Was dat 'iets' dan bijvoorbeeld dat jij naar een ander televisieprogramma wou kijken dan hij, of was het dat jij hem voor de zoveelste keer had uitgescholden omdat hij iets vergeten was, bijvoorbeeld?
Misschien vindt je vriend wel dat jij hem uitscheldt zodra jou iets dwarszit?
Ik vraag dit omdat ik in mijn eerste huwelijk ook wel eens 'wegliep' (uit de kamer) als mijn ex me voor verrot uitschold bijvoorbeeld omdat er niet genoeg brood meer in huis was. Ik vond zijn voortdurende geruzie en gescheld afschuwelijk, maar volgens hem was ik dus ook iemand die wegliep zodra me 'iets dwarszat'.
In de fase toen wij nog latten rende hij ook altijd terug naar zijn eigen woning wanneer hem ook maar iets dwarszat.
Dat klinkt erg onvolwassen. Ik vind je bewoordingen wel een beetje vaag: wat bedoel je met 'als hem ook maar iets dwarszat' ? Was dat 'iets' dan bijvoorbeeld dat jij naar een ander televisieprogramma wou kijken dan hij, of was het dat jij hem voor de zoveelste keer had uitgescholden omdat hij iets vergeten was, bijvoorbeeld?
Misschien vindt je vriend wel dat jij hem uitscheldt zodra jou iets dwarszit?
Ik vraag dit omdat ik in mijn eerste huwelijk ook wel eens 'wegliep' (uit de kamer) als mijn ex me voor verrot uitschold bijvoorbeeld omdat er niet genoeg brood meer in huis was. Ik vond zijn voortdurende geruzie en gescheld afschuwelijk, maar volgens hem was ik dus ook iemand die wegliep zodra me 'iets dwarszat'.
dinsdag 1 mei 2007 om 14:43
Zei hij niet ja tegen een kindje, omdat hij wist dat jij erg graag moeder wilt worden?
Zoals jouw verhaal op mij overkomt, lijkt het net of dat hij alles maar voor jou doet, omdat jij het wilt. Een tijdje afstand nemen en gaan latte lijkt mij eigenlijk in jullie geval een goede zaak.
Ik heb ook een lat-relatie, door de week woont mijn vriend bij zijn ouders ivb met zijn werk en in het weekend woont ie bij mij. Ondanks ik hem door de week erg mis en het liuefst iedere dag samen met hem wilt zijn, werkt dit voor ons op dit moment prima. Per volgend jaar verhuis ik naar nijmegen en gana we officieel samenwonen. Ik vind het latten nu soms ook wel erg lekker, even tijd voor mij zelf en mijn huishouden/dieren.
dinsdag 1 mei 2007 om 15:03
reiger: de emoties waar hij niet tegen kan zijn in mijn ogen normale emoties, die iedereen zou hebben in die bepaalde situaties. Ik scheld niet, schreeuw niet, roep geen 'namen' ect. Hij wel overigens: Noemt mij bijv. trut, of roept; val dood etc. Ik zeg dit soort dingen NOOIT.
Een vorobeeld situatie: Hij 'vergeet' zich te houden aan een afspraak tussen ons: Bijv. de afspraak om eerst te overleggen met de ander voor we iets privé's /intiems over de ander vertellen aan bijv. een collega. Ik wordt/werd boos toen ik via die collega (!) hoorde dat zij e.e.a. privé (en intiems) over mij wist! Van hem! Hij ontkent dat dan in eerste instantie ook nog!
En boos zijn houdt bij mij in dat ik probeer te praten met hem, achter zijn redenen probeer te komen. En ik probeer hem ook mijn visie te vertellen. Ik schreeuw niet, gooi niet met deuren, scheldt nooit. Ik denk dat hij gewoon slecht tegen in zijn ogen kritiek kan.
Of wanneer ik per ongeluk in zijn ogen verkeerd reageer, of hem 'beperk' in zijn vrijheidsgevoel. Bijv. laatst toen ik vroeg of hij echt met een vrouwelijke collega samen moest reizen naar Amsterdam. Ik vond dat een beetje vreemd en zei hem dat. In plaats dat we er over praten wordt hij direct enorm kwaad. Gooit met deuren, roept dat hij uit elkaar wil etc.
Een vorobeeld situatie: Hij 'vergeet' zich te houden aan een afspraak tussen ons: Bijv. de afspraak om eerst te overleggen met de ander voor we iets privé's /intiems over de ander vertellen aan bijv. een collega. Ik wordt/werd boos toen ik via die collega (!) hoorde dat zij e.e.a. privé (en intiems) over mij wist! Van hem! Hij ontkent dat dan in eerste instantie ook nog!
En boos zijn houdt bij mij in dat ik probeer te praten met hem, achter zijn redenen probeer te komen. En ik probeer hem ook mijn visie te vertellen. Ik schreeuw niet, gooi niet met deuren, scheldt nooit. Ik denk dat hij gewoon slecht tegen in zijn ogen kritiek kan.
Of wanneer ik per ongeluk in zijn ogen verkeerd reageer, of hem 'beperk' in zijn vrijheidsgevoel. Bijv. laatst toen ik vroeg of hij echt met een vrouwelijke collega samen moest reizen naar Amsterdam. Ik vond dat een beetje vreemd en zei hem dat. In plaats dat we er over praten wordt hij direct enorm kwaad. Gooit met deuren, roept dat hij uit elkaar wil etc.
dinsdag 1 mei 2007 om 16:02
Anit, het is me nu een heel stuk duidelijker.
Jouw vriend lijkt me een heel impulsief iemand.
Ik denk dat het moeilijk is voor iemand als hij om zijn gedrag te veranderen.
Ik vind het ook vreemd dat hij zegt dat hij met jou over zijn ware gevoelens niet durft te communiceren omdat niet kan omgaan met JOUW emoties. ZIJN emoties en de manier waarop hij die uit, lijken me veel moeilijk voor jou om ermee om te gaan dan omgekeerd.
Ik kan je alleen maar heel sterk aanraden om in relatietherapie te gaan, want het ziet er volgens mij niet rooskleurig uit, zoals jij het beschrijft.
Sterkte!
Jouw vriend lijkt me een heel impulsief iemand.
Ik denk dat het moeilijk is voor iemand als hij om zijn gedrag te veranderen.
Ik vind het ook vreemd dat hij zegt dat hij met jou over zijn ware gevoelens niet durft te communiceren omdat niet kan omgaan met JOUW emoties. ZIJN emoties en de manier waarop hij die uit, lijken me veel moeilijk voor jou om ermee om te gaan dan omgekeerd.
Ik kan je alleen maar heel sterk aanraden om in relatietherapie te gaan, want het ziet er volgens mij niet rooskleurig uit, zoals jij het beschrijft.
Sterkte!
woensdag 2 mei 2007 om 09:55
Daar word je toch heel erg moe van? Op een gegeven moment heb je toch ook geen zin meer in die onzin?
Heb ooit 's een vriend gehad die ook zo'n kronkel had... Na een paar keer zo'n gebeurtenis met hem te hebben beleefd, was ik het zo zat! Ik kon ook niet meer dan vermoeid zuchten... was ook weer niet goed. Toen het uitging heb ik werkelijk niets gemist - had alleen spijt dat het zo'n anderhalf jaar heeft geduurd voor ik 'm had gedumpt.
Kortom: je bent z'n psycholoog niet en ondertussen wordt jouw kostbare tijd verpest door een persoon die echt niet volwassen genoeg is om een relatie mee te hebben.
Heb ooit 's een vriend gehad die ook zo'n kronkel had... Na een paar keer zo'n gebeurtenis met hem te hebben beleefd, was ik het zo zat! Ik kon ook niet meer dan vermoeid zuchten... was ook weer niet goed. Toen het uitging heb ik werkelijk niets gemist - had alleen spijt dat het zo'n anderhalf jaar heeft geduurd voor ik 'm had gedumpt.
Kortom: je bent z'n psycholoog niet en ondertussen wordt jouw kostbare tijd verpest door een persoon die echt niet volwassen genoeg is om een relatie mee te hebben.
woensdag 2 mei 2007 om 21:40
Mijn vriend doet precies hetzelfde. Bij een ruzie om werkelijk niets staat de hele relatie op de helling en krijg ik de meest afschuwelijke verwensingen naar m'n hoofd. Inderdaad vaak op die momenten dat ik zelf heel emotioneel ben, moet huilen of twijfels heb. Als ik me sterk voel en gewoon zoiets heb van "dit pik ik niet van je, vriend" gedraagt hij zich vaak heel anders. Mijn vriend zegt dat hij zijn gevoelens niet kan uiten (behalve die van boosheid dan, die lukken blijkbaar heel goed) en hij voelt zich heel snel aangevallen. Misschien is dat met jouw vriend ook zo? Dat hij heel snel het gevoel heeft dat hem iets verweten wordt, bijvoorbeeld? Ik zeg niet dat het aan jou ligt, want ik ben met je eens dat je in een relatie gewoon emoties moet kunnen uiten, en dat er niet wordt gedreigd met uitmaken alsof het niets is. Ook mijn vriend voelt zich heel snel "beknot" in zijn vrijheid, terwijl ik echt geen abnormale dingen vraag. Het ene moment zegt hij dit, en het volgende moment dat. Nu is hij met de huisarts gaan praten en die heeft hem doorverwezen naar een therapeut omdat niet om kan gaan met emoties en bepaalde dingen uit het verleden. Misschien voor jouw vriend ook een idee???? Ik wens je veel sterkte, ik weet hoe je je voelt...
