Relaties
alle pijlers
Mijn vriend = lui
zaterdag 28 juli 2007 om 16:33
De laatste tijd erger ik me steeds meer aan het feit dat hij thuis komt van zijn werk en vervolgends de hele avond en het weekend voor de tv spendeert.Hij neemt zelden het initiatief om iets te ondernemen, laat staan een keer van harte boodschappen doen of me verrassen door te koken. Alles kost hem gewoon moeite lijkt wel. Zijn humeur en dat van mij heeft er erg onder te leiden.Ik raak hier steeds meer op uitgekeken, er valt niet met hem te praten... ik zit in een drukke stressvolle periode van mijn leven en ik ben bang hem te verliezen als dit achter de rug is...
zaterdag 28 juli 2007 om 17:07
Er serieus over beginnen dat jij vindt dat zo de relatie kapotgaat en vragen of hij met zijn gevoelens erover wil praten. Zo niet an wellicht z'n collega's even nagaan. Wellicht is [ hoe vernderend het ook klinkt], de huisarts vragen om tips over de juiste contact personen om erover te praten.. eerst 1 of 2 gesprekken vragen bij die psycholoog/psychotherapeut(e) wat het inhoudt en of hij/zij bruikbare tips kan geven. Niet dat er iets met jouw aan de hand is, maar meer informatief/pratende proberen te bedenken wat er bij hem dwarszit
Op termijn er samen bij wat voor specialist dan ook [jullie komen wellicht heel ergens anders terecht], afspreken en de zaak uitegbreid doornemen..
Ik weet trouwens niet wat voor drukke periode je doormaakt, maar dat heb je immers ook niet gemeld...
Misschien is hij gewoo "burned-out" of iets dergelijks..
veel succes inieder geval.
Op termijn er samen bij wat voor specialist dan ook [jullie komen wellicht heel ergens anders terecht], afspreken en de zaak uitegbreid doornemen..
Ik weet trouwens niet wat voor drukke periode je doormaakt, maar dat heb je immers ook niet gemeld...
Misschien is hij gewoo "burned-out" of iets dergelijks..
veel succes inieder geval.
zaterdag 28 juli 2007 om 17:34
De laatste tijd erger ik me steeds meer aan het feit dat hij thuis komt van zijn werk en vervolgends de hele avond en het weekend voor de tv spendeert.
Er komen een paar vragen in me op :
- hoelang zijn jullie samen?
- heeft hij zich altijd al zo gedragen?
- erger jij je pas de laatste tijd omdat jóuw omstandigheden veranderd zijn?
Marion
Er komen een paar vragen in me op :
- hoelang zijn jullie samen?
- heeft hij zich altijd al zo gedragen?
- erger jij je pas de laatste tijd omdat jóuw omstandigheden veranderd zijn?
Marion
zaterdag 28 juli 2007 om 17:46
Bedankt voor jullie reacties, wij zijn ruim 3,5 jaar bij elkaar... waarvan we bijna 1,5 jaar samenwonen. Hij lijkt zich alleen nog te interesseren voor tv/games/computer, het hele 'relatie' gevoel is aan het vervagen. Samen koken, winkelen of boodschappen doen lijkt vaak een straf. De spontaniteit is ver te zoeken... net als me een keer verrassen met een kleinigheidje of een keer voor me koken, zonder de kant-en-klare sectie van de supermarkt gezien te hebben. Ik hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel en ik hoop dat alles op z'n pootjes terecht komt zodra ik ben afgestudeerd. Hij heeft zijn eigen bedrijf en dat kost hem veel zorgen, tijd en energie... ik kan daar best mee leven, maar ik wil ook vooral openheid. We praten wel maar 'communiceren' niet....
zaterdag 28 juli 2007 om 17:50
Is hij mss altijd al zo geweest en stoor je je er nu meer aan omdat je zelf in een drukke stressvolle tijd zit?
Of is zijn passieve houding echt iets van de laatste tijd?
Zo komt het op mij niet over iig dus het kletsverhaal over zijn collega's nagaan(:o) of hulp zoeken zou ik eerst maar gewoon links laten liggen;)
Als hij altijd al zo geweest is kan ik me voorstellen dat je je daar nu meer aan ergert dan voorheen, je zit zelf in een stressy periode en voelt je bepaald niet gesteund door hem.
Heb je duidelijk naar hem uitgesproken wat je van hem nodig hebt nu?
En dan niet op een snauwerige geirriteerde manier als je thuiskomt en je kapot ergert aan die zoutzak op de bank ;)
Maar echt een serieus gesprek bedoel ik.
Als je dat nog niet hebt gedaan, doen!
Communicatie is het toverwoord hier.
@ Rouke
Ik heb je profiel bekeken en daar werd ik niet echt vrolijk van;)
Ik denk dat je beter zelf een therapeut of wat voor hulp dan ook kunt inschakelen en dat meen ik serieus.
Zodat je gauw je levensmotto kunt veranderen om van de rest nog maar te zwijgen( ik lees issues genoeg,open eens een topic zou ik zeggen maar zoek vooral IRL hulp):)
Of is zijn passieve houding echt iets van de laatste tijd?
Zo komt het op mij niet over iig dus het kletsverhaal over zijn collega's nagaan(:o) of hulp zoeken zou ik eerst maar gewoon links laten liggen;)
Als hij altijd al zo geweest is kan ik me voorstellen dat je je daar nu meer aan ergert dan voorheen, je zit zelf in een stressy periode en voelt je bepaald niet gesteund door hem.
Heb je duidelijk naar hem uitgesproken wat je van hem nodig hebt nu?
En dan niet op een snauwerige geirriteerde manier als je thuiskomt en je kapot ergert aan die zoutzak op de bank ;)
Maar echt een serieus gesprek bedoel ik.
Als je dat nog niet hebt gedaan, doen!
Communicatie is het toverwoord hier.
@ Rouke
Ik heb je profiel bekeken en daar werd ik niet echt vrolijk van;)
Ik denk dat je beter zelf een therapeut of wat voor hulp dan ook kunt inschakelen en dat meen ik serieus.
Zodat je gauw je levensmotto kunt veranderen om van de rest nog maar te zwijgen( ik lees issues genoeg,open eens een topic zou ik zeggen maar zoek vooral IRL hulp):)
zaterdag 28 juli 2007 om 17:58
Bedankt voor je lieve reactie tante Sjaan! Feit is & blijft: communiceren, communiceren 
etc. helemaal waar. Als je in 1 huis woont dat steek je elkaar nogal aan met prikkelbaarheid... en ik probeer dat te doorbreken, maar soms lijkt het alsof ik niks goeds kan zeggen. Ik denk dat de combinatie van afstuderen i.c.m. het hebben van een eigen bedrijf niet de meest ideale situatie is op dit moment. :S Ik kijk nog even aan hoe het gaat en dan zien we wel weer verder over een maand of 2. Overigens was hij altijd erg attent met koken, nieuwe recepten uitproberen... of me verrassen met een massage, maar dat lijkt het helemaal verdwenen te zijn. :(
etc. helemaal waar. Als je in 1 huis woont dat steek je elkaar nogal aan met prikkelbaarheid... en ik probeer dat te doorbreken, maar soms lijkt het alsof ik niks goeds kan zeggen. Ik denk dat de combinatie van afstuderen i.c.m. het hebben van een eigen bedrijf niet de meest ideale situatie is op dit moment. :S Ik kijk nog even aan hoe het gaat en dan zien we wel weer verder over een maand of 2. Overigens was hij altijd erg attent met koken, nieuwe recepten uitproberen... of me verrassen met een massage, maar dat lijkt het helemaal verdwenen te zijn. :(
zaterdag 28 juli 2007 om 18:15
Lijkt erop dat jullie in een periode van je leven zitten waarin jullie vooral heel erg met jezelf bezig zijn door het bedrijf en de studie. Daardoor kan het "wij-gevoel" aardig op de achtergrond raken. En dat kan je niet zomaar terug forceren.
Zijn houding kun je niet veranderen, maar mogelijk is een verandering van jóuw houding (dat heb je namelijk wel zelf in de hand) wel een optie : verras jij hém (nog) wel? Hoeveel moeite doe jij zelf nog qua intimiteit (ik bedoel hier geen sex mee)? Zoen of knuffel je hem nog wel spontaan? Betrek je hem bij jouw studie in de zin dat hij weet waar je mee bezig bent en vraag jij hem regelmatig hoe het op zijn bedrijf gaat? Kijk naar je eigen aandeel en als je in alle redelijkheid kunt zeggen dat jij nog precies dezelfde bent als in het begin en hij gewoon een luilak is geworden dan wordt het hoog tijd om eens bij hem te peilen of hij het ziet zitten om zo nog 50 jaar door te gaan.
Marion
Zijn houding kun je niet veranderen, maar mogelijk is een verandering van jóuw houding (dat heb je namelijk wel zelf in de hand) wel een optie : verras jij hém (nog) wel? Hoeveel moeite doe jij zelf nog qua intimiteit (ik bedoel hier geen sex mee)? Zoen of knuffel je hem nog wel spontaan? Betrek je hem bij jouw studie in de zin dat hij weet waar je mee bezig bent en vraag jij hem regelmatig hoe het op zijn bedrijf gaat? Kijk naar je eigen aandeel en als je in alle redelijkheid kunt zeggen dat jij nog precies dezelfde bent als in het begin en hij gewoon een luilak is geworden dan wordt het hoog tijd om eens bij hem te peilen of hij het ziet zitten om zo nog 50 jaar door te gaan.
Marion
zondag 29 juli 2007 om 09:46
Dan moet je hem met de neus op de feiten drukken door de dingen eens om te draaien. Als hij thuis komt verwen je hem met een leuke outfit, lekker eten, een massage een spannende date. Dan krijgt hij vast wel door wat je bedoelt.Bedankt voor je lieve reactie tante Sjaan! Feit is & blijft: communiceren, communiceren
zondag 29 juli 2007 om 11:26
Hoi Schnuggle, ik vind het heel herkenbaar, alleen in dit geval ben IK degene die nauwelijks nog vooruit te branden is en inderdaad het halve weekend voor de tv hangt. Van enthousiast kookster verval ik in wat standaardmenu's...
Ik ben namelijk gewoon uitgeput van t werk, de drukte thuis, het rotweer en ben harstikke aan vakantie toe. Je schrijft dat je vriend aan t afstuderen is en een baan heeft, lijkt me ook best zwaar dus. Vooral omdat je ook schrijft dat hij niet altijd al zo was.
Misschien moet je hem inderdaad wat tijd geven, en het zou ook wel kunnen helpen wat Marion adviseert, hem wel betrekken bij jouw leven, niet de kans geven om allebei weg te zakken in apathie.
Succes!!
Ik ben namelijk gewoon uitgeput van t werk, de drukte thuis, het rotweer en ben harstikke aan vakantie toe. Je schrijft dat je vriend aan t afstuderen is en een baan heeft, lijkt me ook best zwaar dus. Vooral omdat je ook schrijft dat hij niet altijd al zo was.
Misschien moet je hem inderdaad wat tijd geven, en het zou ook wel kunnen helpen wat Marion adviseert, hem wel betrekken bij jouw leven, niet de kans geven om allebei weg te zakken in apathie.
Succes!!
