Relaties
alle pijlers
Mijn vriendje heeft rust nodig
zondag 4 november 2007 om 16:20
hallo, ik ben hier nieuw:) Ik heb meteen al iets wat ik met jullie wil delen
Ik heb nu anderhalf jaar een vriendje. En ik zit toch wel met een paar dingetjes. Hij heeft het altijd heel erg druk gehad. Zijn ouders zijn door bepaalde omstandigheden erg afhankelijk van hem, ze hebben weinig geld dus hij moet ook veel werken(deel van z'n geld geeftie aan zijn ouders). Door zijn thuissituatie zie ik hem erg weinig. 1keer in de week ongeveer. Hij is pas verhuist (een stuk verder van mij) met de trein is het anderhalfuur reizen. Hij heeft geen/weinig tijd voor zichzelf omdat hij het druk heeft met z'n ouders,broertje, verhuizing, school regelen en werk. Tijd voor vrienden heefttie op dit moment dan ook echt niet. Hij probeert wel tijd voor mij te maken maar plannen gaan nooit. Er komt altijd iets tussendoor: hij moet dan voor zijn vader iets regelen enz...Dus meestal weet ik pas een paar uur vantevoren of hij kan komen.
Hij kwam vandaag met het idee(ik had hem eff gebeld) om morgen misschien bij mij te blijven slapen. Maar hij wist nog niet of hij uiteindelijk wel kan/mag. Dus ben benieuwd. Ik weet dat als hij smst dat het toch niet gaat,ik altijd heel boos reageer....en daar heefftie een beetje genoeg van...
hij smst en belt me erg weinig. Maar zo is hij altijd al geweest. Hij ziet er geen nut in om te smssen, en zijn mobiele telefoon gebruikt het hele gezin dus zijn btg is vaak op. (ze hebben geen thuistelefoon) Als hij bij mij is dan is het wel vaak leuk. Dan verteld hij altijd hoe zijn week was, en wat ik allemaal heb gedaan.
Maar afgelopen week heeft mijn vriendje gezegt dat hij rust wil. Hij wordt gek van mij dat ik constant bel en sms wanneer ik hem kan zien. HIj heeft zoiets van:ik laat wel iets horen als ik kan afspreken.(soms hoor ik weleens een paar dagen niks van hem)vader wordt altijd snel boos op hem. Mijn vriendje moet alles regelen n krijgt overal de schuld van als iets verkeerd gaat.
Ik vind het allemaal heel erg moeilijk. Hij heeft weinig tijd, en weinig geld. Dus leuke dingen doen en vaak bij elkaar zijn gaat gewoon niet. Ik ben bang dat deze situatie blijft. Vooral die angst zorgt voor mij ervoor dat ik juist heel erg vervelend tegen me vriendje gaat doen. Juist omdat ik bang ben hem te verliezen. Hij zegt vaak lieve dingen tegen mij als ik bij hem ben, maar als ik weer naar huis ga lijkt het net alsof ik die dingen weer vergeten ben.
een negatief puntje bij mijn vriendje is dat hij nogal egoistisch kan zijn, soms houd hij te weinig rekening met mij en wil vaak doen wat hij wil.
Maargoed, heeft iemand tips voor mij? Want ik ga er zelf aan onderdoor. Ik kan soms aan niks anders meer denken.
Ik heb nu anderhalf jaar een vriendje. En ik zit toch wel met een paar dingetjes. Hij heeft het altijd heel erg druk gehad. Zijn ouders zijn door bepaalde omstandigheden erg afhankelijk van hem, ze hebben weinig geld dus hij moet ook veel werken(deel van z'n geld geeftie aan zijn ouders). Door zijn thuissituatie zie ik hem erg weinig. 1keer in de week ongeveer. Hij is pas verhuist (een stuk verder van mij) met de trein is het anderhalfuur reizen. Hij heeft geen/weinig tijd voor zichzelf omdat hij het druk heeft met z'n ouders,broertje, verhuizing, school regelen en werk. Tijd voor vrienden heefttie op dit moment dan ook echt niet. Hij probeert wel tijd voor mij te maken maar plannen gaan nooit. Er komt altijd iets tussendoor: hij moet dan voor zijn vader iets regelen enz...Dus meestal weet ik pas een paar uur vantevoren of hij kan komen.
Hij kwam vandaag met het idee(ik had hem eff gebeld) om morgen misschien bij mij te blijven slapen. Maar hij wist nog niet of hij uiteindelijk wel kan/mag. Dus ben benieuwd. Ik weet dat als hij smst dat het toch niet gaat,ik altijd heel boos reageer....en daar heefftie een beetje genoeg van...
hij smst en belt me erg weinig. Maar zo is hij altijd al geweest. Hij ziet er geen nut in om te smssen, en zijn mobiele telefoon gebruikt het hele gezin dus zijn btg is vaak op. (ze hebben geen thuistelefoon) Als hij bij mij is dan is het wel vaak leuk. Dan verteld hij altijd hoe zijn week was, en wat ik allemaal heb gedaan.
Maar afgelopen week heeft mijn vriendje gezegt dat hij rust wil. Hij wordt gek van mij dat ik constant bel en sms wanneer ik hem kan zien. HIj heeft zoiets van:ik laat wel iets horen als ik kan afspreken.(soms hoor ik weleens een paar dagen niks van hem)vader wordt altijd snel boos op hem. Mijn vriendje moet alles regelen n krijgt overal de schuld van als iets verkeerd gaat.
Ik vind het allemaal heel erg moeilijk. Hij heeft weinig tijd, en weinig geld. Dus leuke dingen doen en vaak bij elkaar zijn gaat gewoon niet. Ik ben bang dat deze situatie blijft. Vooral die angst zorgt voor mij ervoor dat ik juist heel erg vervelend tegen me vriendje gaat doen. Juist omdat ik bang ben hem te verliezen. Hij zegt vaak lieve dingen tegen mij als ik bij hem ben, maar als ik weer naar huis ga lijkt het net alsof ik die dingen weer vergeten ben.
een negatief puntje bij mijn vriendje is dat hij nogal egoistisch kan zijn, soms houd hij te weinig rekening met mij en wil vaak doen wat hij wil.
Maargoed, heeft iemand tips voor mij? Want ik ga er zelf aan onderdoor. Ik kan soms aan niks anders meer denken.
zondag 4 november 2007 om 16:28
In ieder geval een vervelende situatie waarin je je begeeft. Dus alvast sterkte.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar (sorry voor de botte reactie) ik denk dat er eigenlijk maar 1 optie is.
Je vriend voor de keuze stellen of hij wil werken aan jullie relatie en maakt zich los van zijn ouders of het is over.
Ik vind dat als je ermee doorgaat en hij met zijn ouders zo door blijft gaan dat je eigenlijk nauwelijks kunt spreken van een relatie, maar goed dat is mijn mening.
In ieder geval veel sterkte, want wat je ook kiest het zal niet makkelijk zijn.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar (sorry voor de botte reactie) ik denk dat er eigenlijk maar 1 optie is.
Je vriend voor de keuze stellen of hij wil werken aan jullie relatie en maakt zich los van zijn ouders of het is over.
Ik vind dat als je ermee doorgaat en hij met zijn ouders zo door blijft gaan dat je eigenlijk nauwelijks kunt spreken van een relatie, maar goed dat is mijn mening.
In ieder geval veel sterkte, want wat je ook kiest het zal niet makkelijk zijn.
zondag 4 november 2007 om 16:33
Dit lijkt mij erg vervelend. Wat ik me afvraag is of deze situatie in de toekomst gaat veranderen. Het lijkt er eerlijk gezegd niet op. Je vriend is zo ontzettend close met zijn ouders en wil dat ook niet loslaten zo te lezen. De vraag is inderdaad wil jij zo wel met hem verder? Het zou mij ontzettend benauwen hoor. Als hij echt om je geeft maakt hij toch tijd voor je vrij en zet hij je dan ook in ieder geval af en toe op de 1e plaats. Waarom mag hij niet zelf beslissen of hij bij je slaapt? Zijn jullie nog erg jong? Je vriendje komt op mij behoorlijk egoistisch over na jouw verhaal moet ik zeggen. Wat ik ook vreemd vind is dat zijn ouders continue een beroep doen op zijn geld en daarvan afhankelijk lijken te zijn. Dit lijkt een ongezonde situatie hoor en verre van normaal volgens mij. Of betaalt hij soms kostgeld? Dat zou iets anders zijn. Die afhankelijkheid lijkt mij ook benauwend en ik zie dat in de toekomst niet veranderen. Mijn tip voor jou zou zijn: denk er goed over na of je wel met hem verder wilt op deze basis. Uiteindelijk moet het zo zijn dat jij op de 1e plaats komt en en niet zijn ouders.
zondag 4 november 2007 om 17:07
Dance_girl, jij moet geduld hebben en je moet maar afwachten tot meneer tijd en zin heeft. Eigenlijk komt het er op neer dat je op afroep beschikbaar moet zijn. Vraag jezelf eens af wat deze relatie je oplevert? Volgens mij meer narigheid dan plezier. Kappen dus; je komt vanzelf wel een oncompliceerder vriendje tegen.
zondag 4 november 2007 om 17:08
Hoe oud is hij en woont hij nog thuis?
Het lijkt mij, indien hij niet meer thuis woont, onnodig dat zijn ouders afhankelijk zijn van zijn geld. Er is NL voor iedereen wel 1 of ander potje waar ze terecht kunnen, denk bv aan een voedselbank of iets anders in die richting. Als hij nog thuis woont en kostgeld moet betalen, dan betaald hij toch wel heel veel, als hij dan niets meer overhoudt.
Als jij je niet prettig voelt bij de manier waarop het nu gaat, zal je hem toch voor de kues moeten stellen, denk ik, want zoals het nu gaat, is het vrij uitzichtloos. Je hebt geen realtie met iemand om die vervolgens nooit te zien of alleen wanneer dat hem eens uitkomt!
Het lijkt mij, indien hij niet meer thuis woont, onnodig dat zijn ouders afhankelijk zijn van zijn geld. Er is NL voor iedereen wel 1 of ander potje waar ze terecht kunnen, denk bv aan een voedselbank of iets anders in die richting. Als hij nog thuis woont en kostgeld moet betalen, dan betaald hij toch wel heel veel, als hij dan niets meer overhoudt.
Als jij je niet prettig voelt bij de manier waarop het nu gaat, zal je hem toch voor de kues moeten stellen, denk ik, want zoals het nu gaat, is het vrij uitzichtloos. Je hebt geen realtie met iemand om die vervolgens nooit te zien of alleen wanneer dat hem eens uitkomt!
zondag 4 november 2007 om 17:10
Lieverd, als ze allebei een uitkering hebben dan kunnen ze daar best van rondkomen hoor, of ze moeten het wel heel bont maken. Het is toch van de gekke dat jouw vriend zelf niet rond kan komen omdat zijn ouders blijkbaar niet met geld kunnen omgaan? Dat hij ze financieel een steuntje in de rug wil geven, is alleen maar in hem te prijzen, maar het moet niet zo zijn dat hij daardoor zelf niets meer overhoudt.
zondag 4 november 2007 om 17:22
Is het niet zo dat als ouders een bijstandsuitkering hebben inwonende kinderen geacht worden een deel kostgeld in te brengen en de ouders gekort worden op hun uitkering?
Even ervan uitgaande dat ze van de bijstand leven dan.
Ben het er wel mee eens dat zoals het nu gaat erg belastend is voor een 21 jarige, studie, baan en thuis, pittig voor hem.
Lijkt mij beter als zijn ouders zelf de boel op de rit proberen te brengen zonder op hun zoon te leunen als dat kan.
Maar heeft zoonlief daar zelf ook problemen mee of wil hij het zelf ook zo vraag ik me af.
Vind het wel prijzenswaardig overigens maar hoop dat het niet ten koste van hemzelf gaat, het gaat wel ten koste van jou iig.
Vraag is of je daar mee kunt leven, lijkt mij erg moeilijk.
En dan niet zozeer om het financiele aspect maar nog meer de rest erom heen, het zal een lange weg voor hem worden om zich los te maken van zijn ouders, als hij dat al wil.
Even ervan uitgaande dat ze van de bijstand leven dan.
Ben het er wel mee eens dat zoals het nu gaat erg belastend is voor een 21 jarige, studie, baan en thuis, pittig voor hem.
Lijkt mij beter als zijn ouders zelf de boel op de rit proberen te brengen zonder op hun zoon te leunen als dat kan.
Maar heeft zoonlief daar zelf ook problemen mee of wil hij het zelf ook zo vraag ik me af.
Vind het wel prijzenswaardig overigens maar hoop dat het niet ten koste van hemzelf gaat, het gaat wel ten koste van jou iig.
Vraag is of je daar mee kunt leven, lijkt mij erg moeilijk.
En dan niet zozeer om het financiele aspect maar nog meer de rest erom heen, het zal een lange weg voor hem worden om zich los te maken van zijn ouders, als hij dat al wil.
zondag 4 november 2007 om 17:39
Bij een bijstandsuitkering is het idd zo dat het inkomen van meerderjarige inwonende kinderen idd voor een deel wodt gezien als "gezinsinkomen"en dus idd dat de uitkering wordt gekort.
Het lijkt mij het beste voor jouw vriend dat ie op zichzelf gat wonen, want ouders die afhankelijk zijn van jouw geld als je 20 bent, dat lijkt me een beetje de omgekeerde wereld.
Voor jouw vriend is het idd een lastige situatie, iedereen wil en eist alttijd maar van allesd van hem en ruimte voor zichzelf houdt ie niet over. Ik vind jouw vriend namelijk helemaal niet egoistisch, ik denk eerder dat hij niet zo goed nee kan zeggen en dat zijn ouders hem een schuldgevoel aanpraten als hij dat wel doet. Nu zijn het niet alleen zijn ouders meer die aan hem trekken,. maar ga jij ook allemaal eisen aan hem stellen. Hoewel van jouw kant uit terecht en ook volkomen begrijpelijk, op die manier ben je voor hem geen steun meer, geen bevrijding van moeilijke thuissituatie, maar juist een extra factor die druk legt. Zijn ouders wil of durft ie geen nee verkopen en dus moet jij het ongelden.
Vraag is wat doe je er aan?
Ik denk dat het enige wat je kunt doen is je vriend duidelijk maken dat het niet normaal is dat zijn ouders zoveel van m eisen en dat ie toch echt eens moet beginnen met zich losmaken en straten met zijn eigen leven als onafhankelijke volwassenen. Zij ouders zouden oud een wijs genoeg moeten zijn om voor zichzelf te zorgen, en om te beginnen kun jij hem mss een eigen mobiel kado doen, zodat ie geen ruzie met zijn vader krijgt mbt het bellen.
Echter, of hij zich los gaat maken en minder verantwoordelijkheid voor zijn ouders gaat nemen, dat is geheel zijn keuze. Jij hebt echter ook een keuze, om wel of niet met deze relatie verder te gaan. Op dit moment ben jij niet zijn nummer 1 en als hij ervoor kiest dat zijn ouders dat blijven, dan moet je je afvragen of je daarmee wilt en kunt leven. Zo niet dan kun je beter de relatie beeindigen.
Het lijkt mij het beste voor jouw vriend dat ie op zichzelf gat wonen, want ouders die afhankelijk zijn van jouw geld als je 20 bent, dat lijkt me een beetje de omgekeerde wereld.
Voor jouw vriend is het idd een lastige situatie, iedereen wil en eist alttijd maar van allesd van hem en ruimte voor zichzelf houdt ie niet over. Ik vind jouw vriend namelijk helemaal niet egoistisch, ik denk eerder dat hij niet zo goed nee kan zeggen en dat zijn ouders hem een schuldgevoel aanpraten als hij dat wel doet. Nu zijn het niet alleen zijn ouders meer die aan hem trekken,. maar ga jij ook allemaal eisen aan hem stellen. Hoewel van jouw kant uit terecht en ook volkomen begrijpelijk, op die manier ben je voor hem geen steun meer, geen bevrijding van moeilijke thuissituatie, maar juist een extra factor die druk legt. Zijn ouders wil of durft ie geen nee verkopen en dus moet jij het ongelden.
Vraag is wat doe je er aan?
Ik denk dat het enige wat je kunt doen is je vriend duidelijk maken dat het niet normaal is dat zijn ouders zoveel van m eisen en dat ie toch echt eens moet beginnen met zich losmaken en straten met zijn eigen leven als onafhankelijke volwassenen. Zij ouders zouden oud een wijs genoeg moeten zijn om voor zichzelf te zorgen, en om te beginnen kun jij hem mss een eigen mobiel kado doen, zodat ie geen ruzie met zijn vader krijgt mbt het bellen.
Echter, of hij zich los gaat maken en minder verantwoordelijkheid voor zijn ouders gaat nemen, dat is geheel zijn keuze. Jij hebt echter ook een keuze, om wel of niet met deze relatie verder te gaan. Op dit moment ben jij niet zijn nummer 1 en als hij ervoor kiest dat zijn ouders dat blijven, dan moet je je afvragen of je daarmee wilt en kunt leven. Zo niet dan kun je beter de relatie beeindigen.
zondag 4 november 2007 om 17:40
Dat geeft dan nog wat hoop, dat ie het zelf ook liever anders zou zien, als dat niet zo was kun je wel inopakken en wordt het nooit wat.
Als hij echt heel erg graag uit huis wil is daar dan echt geen mogelijkheiud voor?
Als je een studie volgt kun je uitwonende stufi krijgen toch en icm zijn baan(tje) kan hij mss wel een kamer betalen.
Heeft hij de mogelijkheden al eens onderzocht hiervoor?
Je hoeft geen bulten spaargeld te hebben om op jezelf te kunnen, inrichting ed is niet het belangrijkste dat kun je op creatieve manier wel een beetje bij elkaar scharrelen.Als je de vaste lasten maar op kunt brengen daar gaat het om.Zolang hij thuis woont zal hij ook niet veel kunnen sparen denk ik?
Als hij echt heel erg graag uit huis wil is daar dan echt geen mogelijkheiud voor?
Als je een studie volgt kun je uitwonende stufi krijgen toch en icm zijn baan(tje) kan hij mss wel een kamer betalen.
Heeft hij de mogelijkheden al eens onderzocht hiervoor?
Je hoeft geen bulten spaargeld te hebben om op jezelf te kunnen, inrichting ed is niet het belangrijkste dat kun je op creatieve manier wel een beetje bij elkaar scharrelen.Als je de vaste lasten maar op kunt brengen daar gaat het om.Zolang hij thuis woont zal hij ook niet veel kunnen sparen denk ik?
zondag 4 november 2007 om 18:57
Dit klinkt als een loyaliteitsconflict. Hij wil graag voor zichzelf kiezen maar dat gaat niet want dan moet hij zijn ouders laten "barsten". Studeert hij? Werkt hij? Want inprincipe moet het kunnen om opzichzelf te gaan wonen, zeker als hij zijn ouders niet hoeft te steunen met geld. Als hij studeert krijgt hij studiefinanciering, en meer als hij alleen woont en daarnaast zou hij kunnen werken. Als hij alleen werkt heeft hij neem ik aan een maandinkomen en daar zou je toch ook een kamer van moeten kunnen huren?
